Σχέση με μεγαλύτερη κοπέλα...

[Almalexia]

Είμαι 22 χρονών, φοιτητής. Άκουγα μεγαλύτερους φίλους να μου λένε "βρες μεγαλύτερη, θα ησυχάσει το κεφάλι σου, τουλάχιστον δύο χρόνια πάνω". Αφού χώρισα από την τελευταία μου σχέση, με μια συνομήλικη, και μετά από έναν χρόνο "κάθαρσης", το πήρα απόφαση. Θα δοκιμάσω με μεγαλύτερη. Πως τα έφερε η τύχη, λίγο καιρό μετά, γνώρισα μια κοπέλα. Αυτή 27 ετών. Φρεσκοχωρισμένη μετά από μια μακροχρόνια σχέση.

Ξεκινήσαμε πολύ καλά. Είχαμε χημεία από την πρώτη στιγμή. Κοινά, πολλά. Η διαφορά ηλικίας μεταξύ μας δεν φαινόταν καθόλου. Έχουμε τέλεια επικοινωνία, σαν συνομήλικοι. Εμφανισιακά μικροδείχνουμε και οι δύο. Είμεθα σαν 18άρηδες. Αυτή από άλλη, κοντινή, πόλη. Μιλούσαμε σε καθημερινή βάση μέχρι που αποφασίσαμε να συναντηθούμε. Δώσαμε το πρώτο φιλί. Στην δεύτερη συνάντησή μας, κάποιες μέρες μετά, ολοκληρώσαμε. Ήταν κάτι το υπέροχο, και για τους δυο μας.

Έχοντας υπόψιν την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, λόγω του χωρισμού της, δεν την πίεσα σε τίποτα. Πρώτο μου μέλημα ήταν να την βοηθήσω να ξεπεράσει τον παλιό της έρωτα, και την αγάπη. Να προχωρήσει. Λίγους μήνες μετά, ήταν έτοιμη. Μου έκανε ερωτική εξομολόγηση. Μια νέα σχέση άρχισε να χτίζεται!

Σε όλα αυτά τα παραδεισένια, υπάρχει ένα πρόβλημα. Η διαφορά ηλικίας. Την έχω ρωτήσει αρκετές φορές, "είσαι σε ηλικία να γίνεις μαμά, να κάνεις οικογένεια. Εγώ το θέλω πολύ, αλλά δεν είμαι ακόμα σε θέση να το κάνω. Είσαι σίγουρη πως θέλεις να είσαι μαζί μου;"
Η απάντηση, ξεκάθαρη. "Δεν είχα ποτέ σκοπό να κάνω οικογένεια. Αυτό μου το προκαλείς εσύ. Θέλω μαζί σου οικογένεια. Αν δεν είσαι εσύ, μου φαίνεται δεν θα είναι κανείς άλλος. Δεν είμαι διατεθειμένη να παντρευτώ με μοναδικό σκοπό την οικογένεια. Θέλω έναν άνθρωπο να μου το προκαλεί. Αυτό το νιώθω μαζί σου".

Το ότι έχει περισσότερες ερωτικές και σεξουαλικές εμπειρίες από εμένα, ομολογώ πως ήταν κάτι το δύσκολο. Είμαι άνθρωπος που δένεται. Δεν έκρυψα την ζήλια μου πολλές φορές. Όχι παθολογικά. Το να προχωράς με άνθρωπο που έχει πιο ένδοξο παρελθόν από εσένα, είναι δύσκολο. Βέβαια με το καιρό συμφιλιώνεσαι. Ειδικά όταν ακόμα και με αυτό το "ένδοξο" παρελθόν, ζει πράγματα μαζί σου για πρώτη φορά. Μαζί μου έκανε και βίωσε πράγματα για πρώτη φορά.

Τελικά, είναι πρόβλημα η διαφορά ηλικίας; Μακροπρόθεσμα, μπορεί να αντέξει; Δεν είναι ένας ενθουσιασμός, μια περιστασιακή/παρηγορητική σχέση. Ζούμε έναν πολύ παθιασμένο έρωτα, μια πολύ συναισθηματική σχέση. Υπάρχει δέσιμο. Δεν νιώθουμε ο ένας τον άλλον μόνο σαν σύντροφο, αλλά και σαν τον καλύτερό μας φίλο. Φτάσαμε και σε σημείο να μιλάμε για την οικογένειά μας. Αυτή βέβαια ανησυχεί περισσότερο από εμένα. Φοβάται. Φοβάται ότι θα βρω κάποια μικρότερη. Έχω άστατη ζωή. Θα είναι δύσκολο...

[Sonia]

Τώρα ειλικρινά, ή τρολλάρετε με κάτι τέτοια θέματα, ή δημιουργείτε προβλήματα από το πουθενά.

[believeInYourself]

Φίλε ειλικρινά σου βγάζω το καπέλο! Από το ότι αυτά που ζει μ' εσένα τα ζει πρώτη φορά στη ζωή της φαίνεται και η διαφορά σου με όλους τους πρώην. Είσαι το κάτι άλλο! Η κοπέλα τα 'χει παίξει!

Για παιδί είναι νωρίς για σένα, ούτε να το σκέφτεσαι. Προχώρα. Μεινετε μαζί 8 χρόνια μέχρι να πας 30 κι εκείνη 35. Τότε μπορείς να της πεις πως σου τελείωσε το ερωτικό και ψάχνεις να βρεις μια γύρω στα 25 ούτως ώστε στα 35 σου να ξεκινήσεις για οικογένεια με την καινούργια.

Από κει και πέρα σου προτείνω την παλιά να την κρατήσεις στη ζωή σου και μετά το χωρισμό γιατί πάνω απ' όλα αξία έχει σαν άνθρωπος και όχι σα γυναίκα. Αυτά.

Σου εύχομαι τα καλύτερα.

ΥΓ: Αν μέσ' την οχταετία που θα είστε μαζί παίξει κάτι με καμιά μικρότερη μην κολλάς σε πίστη, αφοσίωση και τέτοιες μπούρδες. Άλλωστε σεξ θα κάνεις, όχι έρωτα.