Γονείς στην ημέρα της Ορκωμοσίας

[FirewindG80]

Καλησπέρα αγαπητοί φίλοι!Σε λίγο καιρό θα αποφοιτήσω από τη Σχολή μου,στην οποία μπήκα με μεγάλες θυσίες και αγώνες,πράγματα τα οποία δε σεβάστηκαν και τόσο οι γονείς μου. Οχι ότι δε με στήριξαν οικονομικά,όταν μπορουσαν π.χ., άλλα όταν διάβαζα τσακώνονταν και γενικά έδειχναν να μην ενδιαφέρονται για την απόδοση μου. Φυσικά, έχουν προηγηθεί και διάφορα άλλα περιστατικά, πολύ πιο σοβαρά και έκανα 'υπομονή' (ή αλλιώς τον μ@..). Μόνο προβλήματα και τσακωμούς θυμάμαι από τότε που ήμουν παιδί,εγώ ή η αδερφή μου με τους γονείς μου αλλά και μεταξύ τους και πολλές φορές για ασήμαντο λόγο. Όταν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών τότε, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα είναι ότι επιτέλους θα έφευγα από το σπίτι και δεν θα τους είχα ανάγκη. Και έτσι έγινε. Από τότε που έφυγα δεν είχαμε επαφές σχεδόν καθόλου. Ούτε κατέβαινα στις γιορτές να τους δω,ούτε τους πήρα ποτέ από μόνος μου τηλέφωνο. Αυτοί, αντιθέτως, προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να μάθουν που είμαι,τι κάνω και τι σκέφτομαι να κάνω στο μέλλον,όχι από πραγματικό ενδιαφέρον,απλά για να έχουν να λένε στον κόσμο για τον 'επιτυχημενο γιο'. Με την αδελφή μου δεν είχα ποτέ ιδιαίτερες σχέσεις. Ακόμη και όταν έφυγα δεν μου είχε στείλει πότε από μόνη της να με ρωτήσει αν είμαι καλά. Εγώ της έστελνα συνέχεια να μαθαίνω τι κάνει,πώς πάει με το σχολείο,πώς περνάει κλπ. Οι μόνες φορές που μου έστελνε ήταν όταν τσακωνόταν και ήθελε να πει τον πόνο της κάπου,χωρίς να δέχεται ότι μπορεί να έκανε κι αυτή κάποιο λαθος. Έχω λοιπόν φτάσει στο εξής δίλημμα (το οποίο ήταν το 2ο πράγμα που σκέφτηκα μετά τα αποτελέσματα των πανελλαδικών): Να καλέσω τους γονείς μου και την αδελφή μου στην ημέρα της ορκωμοσίας μου ή όχι; Αν δεν τους καλέσω,θα το μετανιώσω; Θα νιώσω πολύ άσχημα που θα βλέπω όλους τους άλλους να αγκαλιάζονται και να φωτογραφίζονται με τους γονείς τους; Θέλω την ειλικρινή γνώμη σας... Ευχαριστώ εκ των προτέρων!!

[believeInYourself]

Γειά σου φίλε!

Η λογική λέει πως θα νιώσεις άσχημα βλέποντας τους άλλους με την οικογένεια τους. Ωστόσο η αλήθεια είναι πως κι εσύ τόσο καιρό τους έχεις γραμμένους. Βασικά ο,τι σε δίδαξαν κάνεις κι εσύ και η αδερφή σου. Και ο λόγος που ρωτάς είναι μήπως νιώσεις εσύ άσχημα κι όχι επειδή θα θελες να είναι εκεί.

Οπότε ξανασκέψου το λίγο.

Αν θέλεις πραγματικά να τους έχεις κοντά σου επειδή είναι η οικογένεια σου χρειάζεται αμέσως τώρα να τους προσεγγίσεις μήπως και χτίσετε λίγο τη σχέση σας μέχρι τη μέρα της ορκωμοσίας αλλά και μετέπειτα. Μπορείς να το επιδιώξεις. Διαφορετικά και να έρθουν δε θα λέει κάτι αφού θα είστε σαν ξένοι.

Αν πάλι δε σ' ενδιαφέρει γι' αυτούς μην ασχολείσαι και μην τους καλέσεις. Θα νιώσεις λίγο άσχημα εκείνη τη στιγμή αλλά θα περάσει. Σ' αυτή την περίπτωση ενδεχομένως δε θα χρειαστεί ποτέ να ξαναεπιχειρήσεις να τους πλησιάσεις αφού δεν τους θες για οικογένεια σου. Το πιο πιθανό είναι πως θα αναγκαστείς να παρεβρεθείς ακάλεστος στις μελλοντικές απώλειες, αλλά τότε θα είναι αργά.

Συγχώρεσε με για τη σκληρότητα με την οποία απαντάω αλλά δυστυχώς έτσι συμβαίνει συνήθως.

[FirewindG80]

Εκτιμώ την ειλικρινή και σκληρή,έστω,απάντηση σου believeinyourself. Η αλήθεια είναι ότι με απασχόλησε κατά καιρούς το θέμα της επανοικοδομησης της οικογενειακής σχεσης,όχι επειδή μετάνιωσα για κάτι,άλλα επειδή ειμαι άνθρωπος που εκτιμώ ιδιαίτερα το θεσμό της οικογένειας. Ίσως επειδή δεν βίωσα πότε μια σωστή οικογένεια και το εκτιμώ έτσι. Ωστόσο,τείνω προς το να μην τους καλέσω. Δεν έχει νόημα να καλέσω ατομα απλά για να 'γεμίσω' μια στιγμή. Και δυστυχώς,όπως είπες,κάποια άσχημα πράγματα έχουν περάσει σε μένα και στην αδερφή μου από τους γονείς μας (όπως το ένστικτο της επιβίωσης σε συνδυασμό με την αποξένωση). Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση!

[Αποστολια]

Καλησπέρα αγαπητοί φίλοι!Σε λίγο καιρό θα αποφοιτήσω από τη Σχολή μου,στην οποία μπήκα με μεγάλες θυσίες και αγώνες,πράγματα τα οποία δε σεβάστηκαν και τόσο οι γονείς μου. Οχι ότι δε με στήριξαν οικονομικά,όταν μπορουσαν π.χ., άλλα όταν διάβαζα τσακώνονταν και γενικά έδειχναν να μην ενδιαφέρονται για την απόδοση μου. Φυσικά, έχουν προηγηθεί και διάφορα άλλα περιστατικά, πολύ πιο σοβαρά και έκανα 'υπομονή' (ή αλλιώς τον μ@..). Μόνο προβλήματα και τσακωμούς θυμάμαι από τότε που ήμουν παιδί,εγώ ή η αδερφή μου με τους γονείς μου αλλά και μεταξύ τους και πολλές φορές για ασήμαντο λόγο. Όταν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών τότε, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα είναι ότι επιτέλους θα έφευγα από το σπίτι και δεν θα τους είχα ανάγκη. Και έτσι έγινε. Από τότε που έφυγα δεν είχαμε επαφές σχεδόν καθόλου. Ούτε κατέβαινα στις γιορτές να τους δω,ούτε τους πήρα ποτέ από μόνος μου τηλέφωνο. Αυτοί, αντιθέτως, προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να μάθουν που είμαι,τι κάνω και τι σκέφτομαι να κάνω στο μέλλον,όχι από πραγματικό ενδιαφέρον,απλά για να έχουν να λένε στον κόσμο για τον 'επιτυχημενο γιο'. Με την αδελφή μου δεν είχα ποτέ ιδιαίτερες σχέσεις. Ακόμη και όταν έφυγα δεν μου είχε στείλει πότε από μόνη της να με ρωτήσει αν είμαι καλά. Εγώ της έστελνα συνέχεια να μαθαίνω τι κάνει,πώς πάει με το σχολείο,πώς περνάει κλπ. Οι μόνες φορές που μου έστελνε ήταν όταν τσακωνόταν και ήθελε να πει τον πόνο της κάπου,χωρίς να δέχεται ότι μπορεί να έκανε κι αυτή κάποιο λαθος. Έχω λοιπόν φτάσει στο εξής δίλημμα (το οποίο ήταν το 2ο πράγμα που σκέφτηκα μετά τα αποτελέσματα των πανελλαδικών): Να καλέσω τους γονείς μου και την αδελφή μου στην ημέρα της ορκωμοσίας μου ή όχι; Αν δεν τους καλέσω,θα το μετανιώσω; Θα νιώσω πολύ άσχημα που θα βλέπω όλους τους άλλους να αγκαλιάζονται και να φωτογραφίζονται με τους γονείς τους; Θέλω την ειλικρινή γνώμη σας... Ευχαριστώ εκ των προτέρων!!

Εγω δεν τους καλεσα στην ορκωμοσια μου και σε πληροφορω δεν το μετάνιωσα καθόλου. Δεν έχω κακές σχέσεις με τους γονεις μου απλώς ποτέ δεν τους ενιωσα ιδιαιτερα κοντά μου και πότε δεν στηριζαν τις επιλογες μου.
Εκείνη την ημέρα είχα ανάγκη να έχω γύρω μου τους φίλους μου όπως και έγινε.
Να κάνεις ότι νιωθεις.αν τους καλεσεις μόνο για το τυπικό της υπόθεσης μην το κάνεις καθολου.αν έχεις ανάγκη όμως τους γονείς σου δίπλα σου ξανά σκέψου το.μονος πάντως δεν θα είσαι σε καμία των περιπτώσεων γιατί θα είσαι με τους φίλους σου.

[FirewindG80]

Κι εγώ της ίδιας άποψης είμαι και χαίρομαι που υπάρχουν κι άλλα άτομα που δεν εμμένουν στις ταμπέλες του στυλ 'ειναι γονέας,πρέπει να τον καλέσω και να έρθει'. Πιστεύω αν το σκεφτώ λίγο καιρό ακόμα,θα καταλήξω σε αυτό που πραγματικά νιώθω και θέλω να κάνω.

[believeInYourself]

Κι εγώ της ίδιας άποψης είμαι και χαίρομαι που υπάρχουν κι άλλα άτομα που δεν εμμένουν στις ταμπέλες του στυλ 'ειναι γονέας,πρέπει να τον καλέσω και να έρθει'. Πιστεύω αν το σκεφτώ λίγο καιρό ακόμα,θα καταλήξω σε αυτό που πραγματικά νιώθω και θέλω να κάνω.

Εντάξει απλά το σκέφτεσαι επειδή θα είναι μια ξεχωριστή μέρα για σένα. Από αυτά που γράφεις όμως καταλαβαίνω πως σε εκείνους ούτε που θα τους περάσει από το μυαλό πως τελειώνεις και ορκίζεσαι. Οπότε στα ...ίδια σου.

Άλλωστε υπάρχει και το ενδεχόμενο να τους καλέσεις τυπικά και να σε γράψουν κανονικά. Και τότε θα χαλαστείς ακόμα πιο πολύ.

Εγώ σου προτείνω να το δεις σαν μια τελευταία ευκαιρία για να έχεις μαζί τους έστω μια ελάχιστη σχέση αφού είναι γονείς σου. Δηλαδή πες τους πως τελείωσες και θα θελες να είναι εκεί. Πως θα ένιωθες καλά. Ίσως έτσι το δουν κι αυτοί διαφορετικά. Αν τώρα σε γράψουν και δεν έρθουν, εσύ θα έχεις κάνει την προσπάθεια σου οπότε η ευθύνη θα είναι καθαρά δική τους αφού έτσι θα τελειώσει οριστικά η σχέση σας. Πάντως σε μια τέτοια περίπτωση δε θα έχεις λόγο να αισθάνεσαι άσχημα για τον εαυτό σου, το αντίθετο αφού εσύ θα έχεις κάνει το καλύτερο που μπορείς.

[Αποστολια]

Κι εγώ της ίδιας άποψης είμαι και χαίρομαι που υπάρχουν κι άλλα άτομα που δεν εμμένουν στις ταμπέλες του στυλ 'ειναι γονέας,πρέπει να τον καλέσω και να έρθει'. Πιστεύω αν το σκεφτώ λίγο καιρό ακόμα,θα καταλήξω σε αυτό που πραγματικά νιώθω και θέλω να κάνω.

Κοίτα για μένα ήταν δεν ήταν εκεί θα ήταν το ίδιο.άλλωστε ήξεραν ότι ορκίζομουν αφού στο ίδιο σπίτι μενουμε απλά τους είπα δεν θέλω να ερθετε και το δέχτηκαν λέγοντας μου ότι είμαι ιδιοτροπη.
Εγώ μπορεί να είμαι ιδιοτροπη αλλά αν ήμουν γονεας και το παιδί μου μου ελεγε αυτο εγώ θα πήγαινε στην ορκωμοσια έστω και κρυφά κι ας μη με ηθελε.
Οπότε μην πολύ σκας.αλλωστε δεν θεωρω τοσο σημαντική αυτήν την στιγμη εγώ.
Μπορεί να μην είναι δίπλα σου εκείνη την στιγμή αλλά θα υπαρξουν πολλές μελλοντικές στιγμες που μπορούν να σου δείξουν εμπρακτα την αγαπης τους όταν και αν το θελήσουν.
Καλή σταδιοδρομία να έχεις!!!

[FirewindG80]

Εντάξει απλά το σκέφτεσαι επειδή θα είναι μια ξεχωριστή μέρα για σένα. Από αυτά που γράφεις όμως καταλαβαίνω πως σε εκείνους ούτε που θα τους περάσει από το μυαλό πως τελειώνεις και ορκίζεσαι. Οπότε στα ...ίδια σου.

Άλλωστε υπάρχει και το ενδεχόμενο να τους καλέσεις τυπικά και να σε γράψουν κανονικά. Και τότε θα χαλαστείς ακόμα πιο πολύ.

Εγώ σου προτείνω να το δεις σαν μια τελευταία ευκαιρία για να έχεις μαζί τους έστω μια ελάχιστη σχέση αφού είναι γονείς σου. Δηλαδή πες τους πως τελείωσες και θα θελες να είναι εκεί. Πως θα ένιωθες καλά. Ίσως έτσι το δουν κι αυτοί διαφορετικά. Αν τώρα σε γράψουν και δεν έρθουν, εσύ θα έχεις κάνει την προσπάθεια σου οπότε η ευθύνη θα είναι καθαρά δική τους αφού έτσι θα τελειώσει οριστικά η σχέση σας. Πάντως σε μια τέτοια περίπτωση δε θα έχεις λόγο να αισθάνεσαι άσχημα για τον εαυτό σου, το αντίθετο αφού εσύ θα έχεις κάνει το καλύτερο που μπορείς.

Πάνω σε αυτό που λες ότι ούτε θ τους περασει απ' το μυαλό ισχύει δυστυχώς...Πολλά πραγματα που τους έχω πει,από το ένα μπαίνει και από το άλλο βγαίνει...Δεν ήξεραν καν τι μαθήματα έδινα στις Πανελλαδικές και με ρωτούσαν 100 φορές..αλλά μόνο όταν επρόκειτο να δώσουν λογαριασμό σε άλλους (πχ εμένα ο γιος μου έγραψε άριστα στα Αρχαία). Αυτο γινοταν και όταν εγώ ή η αδερφή μου είχαμε κάποιο πρόβλημα και θέλαμε να το κουβεντιάσουμε μαζί τους.. ανεύθυνη,ανώριμη και αδιάφορη η στάση τους..Λέω καλύτερα να τους τα εξηγήσω μια και καλή για ποιο λόγο δεν θα τους καλέσω στην ορκωμοσία..διότι σίγουρα θα ρωτήσουν όπου να ναι...το αποτέλεσμα θα κριθεί απ' την απάντηση τους..αν και δεν πιστεύω να αλλάξει κάτι...

[FirewindG80]

Κοίτα για μένα ήταν δεν ήταν εκεί θα ήταν το ίδιο.άλλωστε ήξεραν ότι ορκίζομουν αφού στο ίδιο σπίτι μενουμε απλά τους είπα δεν θέλω να ερθετε και το δέχτηκαν λέγοντας μου ότι είμαι ιδιοτροπη.
Εγώ μπορεί να είμαι ιδιοτροπη αλλά αν ήμουν γονεας και το παιδί μου μου ελεγε αυτο εγώ θα πήγαινε στην ορκωμοσια έστω και κρυφά κι ας μη με ηθελε.
Οπότε μην πολύ σκας.αλλωστε δεν θεωρω τοσο σημαντική αυτήν την στιγμη εγώ.
Μπορεί να μην είναι δίπλα σου εκείνη την στιγμή αλλά θα υπαρξουν πολλές μελλοντικές στιγμες που μπορούν να σου δείξουν εμπρακτα την αγαπης τους όταν και αν το θελήσουν.
Καλή σταδιοδρομία να έχεις!!!

Μακάρι να είναι έτσι όπως τα λες! Προσωπικά,θα κέρδιζα τον σεβασμό των παιδιών μου ώστε να μη δημιουργούνται τέτοια ζητήματα. Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου και την ευχή σου!

[Αποστολια]

Μακάρι να είναι έτσι όπως τα λες! Προσωπικά,θα κέρδιζα τον σεβασμό των παιδιών μου ώστε να μη δημιουργούνται τέτοια ζητήματα. Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου και την ευχή σου!

Τίποτα να είσαι καλά. Κοίτα επειδή και εμένα πάνω κάτω της ίδιας κατηγοριας ήταν οι γονεις δεν σημαίνει ότι δεν νοιάζονται για τα παιδιά τους απλά δεν ξερουν πιστεύω τον τρόπο να το δείξουν.
Μη κρατας κακια.αλλωστε όπως σου ειπα δεν είναι τόσο σημαντικη αυτή η στιγμη οσο οι υπόλοιπες στιγμες που θα ερθουν.
Κάνε τις προσπαθειες σου να ρθειτε πιο κοντά έστω κι αν δεν θες να έρθουν στην ορκωμοσια σου.κι αν δεις ότι πάλι είναι αδιαφοροι τουλάχιστον θα ξέρεις ότι εσύ έκανες ότι περνούσε από το χέρι σου.ή ευθύνη ας είναι δικη τους.

[believeInYourself]

Πάνω σε αυτό που λες ότι ούτε θ τους περασει απ' το μυαλό ισχύει δυστυχώς...Πολλά πραγματα που τους έχω πει,από το ένα μπαίνει και από το άλλο βγαίνει...Δεν ήξεραν καν τι μαθήματα έδινα στις Πανελλαδικές και με ρωτούσαν 100 φορές..αλλά μόνο όταν επρόκειτο να δώσουν λογαριασμό σε άλλους (πχ εμένα ο γιος μου έγραψε άριστα στα Αρχαία). Αυτο γινοταν και όταν εγώ ή η αδερφή μου είχαμε κάποιο πρόβλημα και θέλαμε να το κουβεντιάσουμε μαζί τους.. ανεύθυνη,ανώριμη και αδιάφορη η στάση τους..Λέω καλύτερα να τους τα εξηγήσω μια και καλή για ποιο λόγο δεν θα τους καλέσω στην ορκωμοσία..διότι σίγουρα θα ρωτήσουν όπου να ναι...το αποτέλεσμα θα κριθεί απ' την απάντηση τους..αν και δεν πιστεύω να αλλάξει κάτι...

Αν ρωτήσουν είναι ευκαιρία να τους πεις αυτά που ΝΙΩΘΕΙΣ. Αυτά που θα ήθελες εσύ να είχαν γίνει, όχι αυτά που θεωρείς ο,τι θα πρεπε να είχαν γίνει για να σαι εσύ ευχαριστημένος. Γιατί εκείνοι σίγουρα θα το βλέπουν διαφορετικά από σένα. Άλλωστε αν ήταν να το βλέπουν όπως εσύ θα είχαν λειτουργήσει έτσι και δεν θα μιλάγαμε τώρα.

Ωστόσο επειδή το παρελθόν δεν αλλάζει, δε σημαίνει πως δε μπορεί να αλλάξει και το μέλλον. Αν εσύ κι εκείνοι θέλετε να έχετε μια καλύτερη σχέση είναι καθαρά στο χέρι σας να το καταφέρετε. Πάντως με προσπάθεια από τη μια μόνο πλευρά, σίγουρα δε γίνεται τίποτα.

[Constantly curious]

Οταν επιτελους εφτανε... Η μερα αυτη ενιωθα τοσο μεγαλο θυμο που δεν ηθελα να ειναι εκει. Ημουν σε μεγαλη αμφιθυμια. Τελικα καλεσα τον ψυχιατρο μου οπου μου ειπε " μην εισαι τοσο σκληρη ασε τους να ερθουν". Ηρθαν... Θυμαμαι οτι ειδα μεσα στον κοσμο τον πατερα μου συγκινημενο. Θυμαμαι οτι ενιωθα παγωμενη μεσα μου διοτι εκεινη την ημερα την κατεκτησα μονη χωρις την βοηθεια τους. Μετα απο χρονια λοιπον θα σου πω οτι δεν μετανιωνω που ηρθαν. Ουτε κρυο ουτε ζεστη ως αισθηση τοτε. Παρολαυτα ειναι στη ζωη μου αυτοι οι ανθρωποι. Ποιο ειναι το προβλημα ; Δεν εχουμε κοινο συναισθηματικο κωδικα. Μετα απο αρκετα χρονια χρειαστηκα τη βοηθεια τους. Εσβησε εκεινος ο θυμος για το πτυχιο. Τα εφερε ετσι η ζωη που μπορω να πω πως επειδη οι ιδιοι δεν σπουδασαν εφυγαν απο τη φωλια δεν ηξεραν με εμενα τι να κανουν. Σου γραφω την εμπειρια μου. Κλεισε τα ματια σου και ριξε κορωνα γραμματα αυτο που θα ευχηθεις πρωτο ειναι και αυτο που θες. Ακουγεται παιδικο ή αστειο αλλα καποιες φορες ειναι η πιο ειλικρινης μας οδος.