Μουδιάσματα αίσθηση ηλεκτρικού ρεύματος σε πατούσες χέρια

[akis1]

και να εχεις σκπ τι εγινε? και εμενα ο νευρολογος μου ειπε οτι μαλλον αυτο εχω ακομα το ψαχνουμε... ..... εγώ όμως έχω σοβαρότερα συμτώματα.... δεν μπορώ να γράψω... δεν μπορώ να κάνω κάποιες κίνησης εύκολα... παρολαυτά τα καταφέρνω.... πολλές φορες πάω να ανεβώ σκάλες και δεν μπορώ να ανεβώ καθόλου σκαλοπάτι... έχει τύχει να χάσω και την ισορροπία μου....... γενικά μαθαίνεις να ζεις με αυτό..... όμως παρολαυτά εγώ έχω και άλλες φοβίες..... και αρκετό άγχος καθημερινά..... η σκλήρυνση είναι το λιγότερο...

απλα εχεις πολυ ανχος.......

κουραγιο και προσπαθησε να σκευτεσαι οσο μπορεις θετικα.....

[akis1]

Aπό την εμπειρία μου τα μουδιάσματα οφείλονται στο άγχος. Την πρώτη φορά που έπαθα κρίση πανικού, εκδηλώθηκε με μούδιασμα/παράλυση του δεξιού χεριού μου από τον καρπό και κάτω, γεγονός που με έκανε να μη μπορώ να αρθρώσω λέξη από τον φόβο μου (στιγμιαία) και με οδήγησε στα επείγοντα με τη βεβαιότητα ότι έπαθα εγκεφαλικό (το ιστορικό ημικρανίας που έχω από παιδί και ο μόνιμος φόβος μου ότι θα πάθω κάποια στιγμή εγκεφαλικό δεν βοήθησαν, η αλήθεια είναι...).

omg........ αυτο επαθα χτες ρε συ........ και πηγα νοσοκομειο..... τπτ δεν μου καναν μονο αιμα μου πηραν και ειπαν κομπλε ειμαι και εφυγα μετα.... τι να πω...... πραγματικα τον ιδιο φοβο εχουμε...

εγω περνω xanax εδω και 2 χρονια...... με χαλαρωνει λιγο αλλα τα τα συμτωματα δεν θελουν με τπτ να με αφησουν σε ηρεμια..... αριστερα στο κεφαλι μου νιοθω μια εντονη πιεση αρκετες ωρες της ημερας......

ομως επαθα και κατι περιεργο στον υπνο μου....... με επιασε ενας αποτομος σπασμος στο κεφαλι σαν επιλιπτικη κριση καπως αλλα μεσα στον υπνο δεν καταλαβα τη επαθα.... ενιωσα οτι επαθα σιγουρα εγγεφαλικο.... δεν μπορουσα να κανω τπτ εκινει την ωρα..... προσπαθουσα να φοναξω βοηθεια..... αλλα ειχε μουδιασει η γλωσσα μου ειχα παραλυση ολοκληρος........ μετα απο 5 λεπτα ξυπνησα.... και δεν μπορουσα να καταλαβω αν ηταν πραγματικο η απλα ηταν ενας εφιαλτης.... η μορα... απο τοτε αρχισε το σφιξιμο στην μια μερια στο κεφαλι και οταν μιλαω νιοθω οτι θα παθω εγγεφαλικο....... πραγματικα ειναι βασανιστικο αυτο που περναω......... θελω τωρα να κανω μια αξονικη η μαγνιτικη αλλα μου λενε μια χαρα εισαι εγω επιμενω κατι εχω απο τοτε δεν περναει αυτο το πραγμα......

[blackcrow]

και να εχεις σκπ τι εγινε? και εμενα ο νευρολογος μου ειπε οτι μαλλον αυτο εχω ακομα το ψαχνουμε... ..... εγώ όμως έχω σοβαρότερα συμτώματα.... δεν μπορώ να γράψω... δεν μπορώ να κάνω κάποιες κίνησης εύκολα... παρολαυτά τα καταφέρνω.... πολλές φορες πάω να ανεβώ σκάλες και δεν μπορώ να ανεβώ καθόλου σκαλοπάτι... έχει τύχει να χάσω και την ισορροπία μου....... γενικά μαθαίνεις να ζεις με αυτό..... όμως παρολαυτά εγώ έχω και άλλες φοβίες..... και αρκετό άγχος καθημερινά..... η σκλήρυνση είναι το λιγότερο...

απλα εχεις πολυ ανχος.......

κουραγιο και προσπαθησε να σκευτεσαι οσο μπορεις θετικα.....

Λυπάμαι για τα όσα περνάς κι εσύ. Κουράγιο. Ελπίζω στο τέλος να αποδειχθεί ότι δεν είναι κάτι σοβαρό και προέρχεται απλά και μόνο από άγχος. Έχε ελπίδα.

Με τρόμαξες για να είμαι ειλικρινής μιας και ως αρρωστοφοβικός ότι ακούσω το φοράω χωρίς δεύτερη σκέψη. Θα το ψάξω. Θα πάω σε γιατρό να δω τι συμβαίνει. Εύχομαι και πάλι όλα να σου πάνε καλά.

[akis1]

Λυπάμαι για τα όσα περνάς κι εσύ. Κουράγιο. Ελπίζω στο τέλος να αποδειχθεί ότι δεν είναι κάτι σοβαρό και προέρχεται απλά και μόνο από άγχος. Έχε ελπίδα.

Με τρόμαξες για να είμαι ειλικρινής μιας και ως αρρωστοφοβικός ότι ακούσω το φοράω χωρίς δεύτερη σκέψη. Θα το ψάξω. Θα πάω σε γιατρό να δω τι συμβαίνει. Εύχομαι και πάλι όλα να σου πάνε καλά.

δεν θέλω ρε συ να σε τρομάξω... να σε ξυπνήσω προσπαθώ λίγο και να σου πω ότι και ΣΚΠ να εχουμε... αντιμετωπίζεται πίστεψε με όμως... δεν έχεις κάτι τέτοιο..... έχει πολύ πιο σοβαρά συμτώματα..... εγώ που κατά 80% έχω ξέρω τι σου λέω.... μιλάμε για πολύ σοβαρά συμτώματα.... που από αυτά που περιγράφεις εσύ είναι όλα άγχος.... αν και το άγχος δημιουργεί μια ποικιλία συμτωμάτων που μας κάνει να νιώθουμε όλη την ημερα άρρωστη..... το ίδιο με εσένα περνάω και εγώ....

πρέπει να κάνουμε κουράγιο και να είμαστε δυνατή όσο μπορούμε....!

[Sonia]

Πολλές φορές σκέφτομαι πόσο άσχημα πρέπει να αισθάνεται κάποιος που έχει π.χ. σκλήρυνση ή καρκίνο ή κάτι άλλο και διαβάζει ή ακούει σχόλια τέτοιου τύπου λες και η διάγνωση με αυτή την ασθένεια αυτομάτως σημαίνει βέβαιο άμεσο θάνατο ή μηδενική ποιότητα ζωής...
Εντάξει, όλοι μας θέλουμε να είμαστε υγιέστατοι, δεν το συζητάμε, αλλά νομίζω ότι πρέπει να απομυθοποιούμε λίγο κι αυτές τις καταστάσεις στο μυαλό μας. Όλοι πιστεύουμε ότι είναι κάτι που συμβαίνει σε άλλους μέχρι να συμβεί σε εμάς, ή αντίθετα οι νοσοφοβικοί ενώ έχουν χίλιες διαβεβαιώσεις ότι δεν το έχουν, επιμένουν πεισματικά ότι το έχουν απλά επειδή φτερνίστηκαν ας πούμε.

Νομίζω ότι ένα μεγάλο μέρος του άγχους φεύγει όταν ενημερωθεί κανείς καλύτερα για αυτές τις ασθένειες και επίσης όταν φιλοσοφήσει τη ζωή λίγο αλλιώς. Η μητέρα παλιάς μου συμφοιτήτριας έχει ΣΚΠ. Όταν διεγνώστηκε πριν καμια 30αρια χρόνια όλοι ξεγραμμένη την είχαν, ε, ακόμα εδώ είναι και μάλιστα πολύ καλύτερα από πριν. Παρ΄όλο που εκεί που μένει δεν λες ότι έχει και τους καλύτερους γιατρούς τριγύρω ή άμεση πρόσβαση σε γιατρό γενικώς, το μεγαλύτερο μέρος αυτών των χρόνων η γυναίκα είναι πλήρως λειτουργική και παραγωγική. Αλλά κι όταν δεν είναι πολύ στα καλά της ή αν τα πράγματα ήταν πολύ χειρότερα, βοηθάει κάπου το άγχος και η απαισιοδοξία; Δεν νομίζω.

[fiakaps]

Όλα αυτά που γράφεις,μα όλα τα ζω κι εγώ.Το σωματοποιημένο άγχος αλλάζει συνεχώς μορφές, έτσι για να μην ησυχάζουμε.Τα τελευταία 3 χρόνια με ταλαιπωρούν τα ίδια ακριβώς συμπτώματα με σένα.Είναι άγχος,άγχος,άγχος...έχω κάνει κι εγώ μαγνητικές όλα οκ...αλλά δεν ηρέμησα...και μου το έλεγε ο γιατρός μου,που με ξέρει από μικρη,στοιχημάτιζε ότι οι μαγνητικές θα είναι οκ, κι ότι εγώ πάλι θ'ανησυχούσα...δεν έχω κάνει ποτέ καμιά είδους θεραπεία,τωρα όμως σκέφτομαι να ξεκινήσω

[blackcrow]

Πολλές φορές σκέφτομαι πόσο άσχημα πρέπει να αισθάνεται κάποιος που έχει π.χ. σκλήρυνση ή καρκίνο ή κάτι άλλο και διαβάζει ή ακούει σχόλια τέτοιου τύπου λες και η διάγνωση με αυτή την ασθένεια αυτομάτως σημαίνει βέβαιο άμεσο θάνατο ή μηδενική ποιότητα ζωής...
Εντάξει, όλοι μας θέλουμε να είμαστε υγιέστατοι, δεν το συζητάμε, αλλά νομίζω ότι πρέπει να απομυθοποιούμε λίγο κι αυτές τις καταστάσεις στο μυαλό μας. Όλοι πιστεύουμε ότι είναι κάτι που συμβαίνει σε άλλους μέχρι να συμβεί σε εμάς, ή αντίθετα οι νοσοφοβικοί ενώ έχουν χίλιες διαβεβαιώσεις ότι δεν το έχουν, επιμένουν πεισματικά ότι το έχουν απλά επειδή φτερνίστηκαν ας πούμε.

Νομίζω ότι ένα μεγάλο μέρος του άγχους φεύγει όταν ενημερωθεί κανείς καλύτερα για αυτές τις ασθένειες και επίσης όταν φιλοσοφήσει τη ζωή λίγο αλλιώς. Η μητέρα παλιάς μου συμφοιτήτριας έχει ΣΚΠ. Όταν διεγνώστηκε πριν καμια 30αρια χρόνια όλοι ξεγραμμένη την είχαν, ε, ακόμα εδώ είναι και μάλιστα πολύ καλύτερα από πριν. Παρ΄όλο που εκεί που μένει δεν λες ότι έχει και τους καλύτερους γιατρούς τριγύρω ή άμεση πρόσβαση σε γιατρό γενικώς, το μεγαλύτερο μέρος αυτών των χρόνων η γυναίκα είναι πλήρως λειτουργική και παραγωγική. Αλλά κι όταν δεν είναι πολύ στα καλά της ή αν τα πράγματα ήταν πολύ χειρότερα, βοηθάει κάπου το άγχος και η απαισιοδοξία; Δεν νομίζω.

Δεν ξέρω αν κάποιος όπως λες θα νιώθει άσχημα διαβάζοντας μηνύματα σαν το δικό μου.
Η νοσοφοβία είναι μια πραγματικότητα και οι υποχονδριακοί ανησυχούν κυρίως για ασθένειες όπως ο καρκίνος, η ΣΚΠ, γενικότερα για ανίατες ασθένειες που πιστεύουν ότι θα δυσκολέψουν τη ζωή τους ή θα τους οδηγήσουν στο θάνατο. Αυτό φοβούνται. Αυτό εκφράζουν. Και στους φίλους τους και στους ψυχολόγους και στους γιατρούς όταν τρέχουν στα επείγοντα ή στα ιατρεία τους.
Τι να κάνουν; Να μη το εκφράσουν γιατί πρέπει να σκεφτούν ότι υπάρχουν άλλοι που έχουν όντως το πρόβλημα και αυτό τους κάνει να νιώθουν άσχημα;
Και αυτοί στους ποίους απευθύνονται, αν έχουν ενσυναίσθηση, δεν τους λένε, έλα μωρέ τώρα μια χαρά είσαι και υπάρχουν και χειρότερα.
Αν ήταν να πιάνει αυτό θα το λύναμε στο πιτς φυτίλι και δε θα χρειάζονται ούτε ψυχολόγοι, ούτε επιστημονικές έρευνες για προσεγγίσεις κ.λπ. Δεν πιάνει όμως και δεν έχει να κάνει με τον τρόπο που κάποιος αντιλαμβάνεται τη ζωή και μόνο. Είναι βαθύτερα τα αίτια και οι μηχανισμοί που πυροδοτούν τέτοιες αντιδράσεις και θέλω να πιστεύω ότι το γνωρίζεις.
Και εδώ μέσα υποτίθεται ότι είναι φόρουμ ψυχολογικής υποστήριξης όπου ο οποιοσδήποτε που βρίσκεται σε κατάθλιψη, σε πανικό, σε υπερβολική ανησυχία για την υγεία του, μπορεί να μπει και να γράψει αυτό που τον απασχολεί περιμένοντας μια στήριξη.

Και κάτι άλλο. Έχω περίπτωση ανθρώπου που πάσχει από καρκίνο του μαστού και όταν κοινή μας φίλη (που γνωρίζουμε ότι έχει μια τάση για υποχονδρίαση) εξέφρασε μπροστά της ανησυχία για το ότι μπορεί να έχει κάτι αντίστοιχο, την χτύπησε στην πλάτη και προσπάθησε να τη διαβεβαιώσει ότι τα ευρήματα που λέει ότι της βρήκαν δεν παραπέμπουν σε καρκίνο του μαστού. Δεν διέκρινα να έχει νιώσει άσχημα, απλά είδα ένα άνθρωπο που έβγαλε ενσυναίσθηση και γνωρίζοντας τον υποχονδριασμό της φίλης, έσπευσε να την καθησυχάσει. Υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις. Όπως και κάποιες άλλες, που όταν κάποιος του εκφράζει φόβο για ασθένεια του λέει με χαμόγελο «καλώς ήρθες στο κλαμπ». Προσωπικά δεν λειτουργώ έτσι. Όταν αντιμετώπιζα ένα πρόβλημα κινητικότητας και με πλησίαζαν άλλοι και εξέφραζαν φόβο ότι μπορεί να πάθουν το ίδιο, προσπαθούσα να τους καθησυχάσω, να τους πω ότι όλες οι περιπτώσεις δεν είναι ίδιες, να πάνε πρώτα σε ένα γιατρό και γενικά δεν ήθελα με κανέναν τρόπο να έχω κι άλλον ένα για να κάνουμε παρέα.

Πάντως τόσο εγώ όσο και άλλοι που ταλαιπωρούνται από ψυχικές ασθένειες όταν δεχόμαστε συμβουλές του είδους μιας χαρά είσαι και δεν έχεις τίποτα και γύρνα το αλλιώς (έτσι ξερά) σε διαβεβαιώνω ότι φεύγουμε μ’ ένα μεγάλο κενό και πολλές φορές με ενοχές του στυλ δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω και δεν είμαι ικανός και τέτοια. Και αυτό δεν το νιώθω μόνο εγώ. Ένα απλό βιβλίο αυτοβοήθειας να ανοίξεις για αντιμετώπιση κατάθλιψης, άγχους κ.λπ. θα το αναφέρει ως λάθος τρόπο προσέγγισης, στις πρώτες κιόλας σελίδες. Μακάρι να ήταν έτσι απλά τα πράγματα αλλά δυστυχώς για εμάς δεν είναι.

Δεν είχα καμιά διάθεση να κάνω κάποιον να νιώσει άσχημα. Απλά εξέφρασα αυτό που νιώθω και τίποτα άλλο.

[Sonia]

Μα η ουσία αυτή είναι, ότι πρέπει να απομυθοποιείς αυτές τις καταστάσεις και να το γυρίσεις αλλιώς. Δεν είπε κανείς ότι αυτό είναι εύκολο ή απλό.Πολλοί το παλεύουν χρόνια μαζί με ειδικούς και δεν το καταφέρνουν, δεν είναι κάτι απλό, αλλά δεν σημαίνει ότι δεν είναι η αλήθεια. Προσωπικά όσες περιπτώσεις έχω γνωρίσει που μείναν στάσιμες πολλά χρόνια, απλά μείναν στην ταμπέλα "'Εχω το τάδε πρόβλημα, δεν είναι απλό", μείναν στην διαπίστωση και ουσιαστική προσπάθεια να αλλάξουν κάποια πράγματα μηδέν. Ακούγεται σκληρό, αλλά έτσι είναι. Πρόσεξέ με, λέω όσοι μείναν στάσιμοι. Όχι όσοι το παλεύουν με σκαμπανευάσματα όπως στην περίπτωσή σου και στην περίπτωση των περισσότερων εδώ μέσα.

Όσο για τις περιπτώσεις ασθενών, δεν κατηγόρησα κανέναν, κάποιες σκέψεις έκανα. Εμένα προσωπικά παρόλο που είχα ιστορικό με κρίσεις πανικού και αρρωστοφοβίες στην αρχή, η αλήθεια είναι ότι με ενόχλησε όταν είχα κάποιο θέμα υγείας και η άλλη ακριβώς δίπλα είχε κάτι απλό και έκανε την τρίχα τριχιά και μας είχε πρήξει. Πες με γαϊδούρα και χωρίς ενσυναίσθηση αν θες, μπορεί και να είμαι.

[chromatique]

omg........ αυτο επαθα χτες ρε συ........ και πηγα νοσοκομειο..... τπτ δεν μου καναν μονο αιμα μου πηραν και ειπαν κομπλε ειμαι και εφυγα μετα.... τι να πω...... πραγματικα τον ιδιο φοβο εχουμε...

εγω περνω xanax εδω και 2 χρονια...... με χαλαρωνει λιγο αλλα τα τα συμτωματα δεν θελουν με τπτ να με αφησουν σε ηρεμια..... αριστερα στο κεφαλι μου νιοθω μια εντονη πιεση αρκετες ωρες της ημερας......

ομως επαθα και κατι περιεργο στον υπνο μου....... με επιασε ενας αποτομος σπασμος στο κεφαλι σαν επιλιπτικη κριση καπως αλλα μεσα στον υπνο δεν καταλαβα τη επαθα.... ενιωσα οτι επαθα σιγουρα εγγεφαλικο.... δεν μπορουσα να κανω τπτ εκινει την ωρα..... προσπαθουσα να φοναξω βοηθεια..... αλλα ειχε μουδιασει η γλωσσα μου ειχα παραλυση ολοκληρος........ μετα απο 5 λεπτα ξυπνησα.... και δεν μπορουσα να καταλαβω αν ηταν πραγματικο η απλα ηταν ενας εφιαλτης.... η μορα... απο τοτε αρχισε το σφιξιμο στην μια μερια στο κεφαλι και οταν μιλαω νιοθω οτι θα παθω εγγεφαλικο....... πραγματικα ειναι βασανιστικο αυτο που περναω......... θελω τωρα να κανω μια αξονικη η μαγνιτικη αλλα μου λενε μια χαρα εισαι εγω επιμενω κατι εχω απο τοτε δεν περναει αυτο το πραγμα......

Συγγνώμη τώρα το είδα, ξέρεις τι; Πριν εμφανιστούν οι κρίσεις πανικού, θυμάμαι ότι είχα πάθει δύο φορές υπνική παράλυση... Αυτό που περιγράφεις αυτό μου θύμισε... Τη μία φορά είχα ξυπνήσει και ένοιωθα ένα βάρος να με συνθλίβει και δεν μπορούσα να ανοίξω τα μάτια μου ή να ψελλίσω οτιδήποτε. Τη δεύτερη ήμουν πριν τον ύπνο και με ανοιχτά μάτια, προσπάθησα να φωνάξω και πάλι δεν μπόρεσα παρά μόνο με την 3η-4η προσπάθεια... Φρίκη. Νομίζω ότι όλα έχουν να κάνουν με το έντονο άγχος που σωματοποιείται και σου αλλάζει τα φώτα στον ύπνο και στον ξύπνιο (και στο μεσοδιάστημα καμιά φορά...).