Δεν αντεχω αλλο με παραλογες σκεψεις..

[Infe13]

Γεια σου φίλε ..Μ αρέσει ο τρόπος που αντιμετωπίζεις το θέμα ...θέλω να σε ρωτήσω κάποια πράγματα..μπορεις να μ στείλεις pm?

[Infe13]

Καλησπέρα. Αυτό που θα σου πρότεινα είναι καταρχήν να μοιραστείς τις σκέψεις που σε ταλαιπωρούν με τα κοντινά σου πρόσωπα. Δεν είναι καθόλου εύκολο αλλά θεωρώ ότι βοηθάει σε μεγάλο βαθμό. Γιατί νομίζω ότι όσο τις κρατάς μόνο για σένα παίρνουν διαστάσεις που δε θα έπρεπε. Επίσης σίγουρα απευθύνσου σε ειδικό και δούλεψε το όσο μπορείς με θεραπεία (όχι φαρμακευτική). Και κάτι ακόμα. Αν είσαι σε μία από τις μέρες που οι ψυχαναγκασμοί δεν είναι ιδιαίτερα έντονοι, προσπάθησε να τους αγνοήσεις και κάνε αυτό που θα έκανες (να διαβάσεις κ.λπ.). Θα εκπλαγείς όταν θα δεις μετά από λίγο ότι δε θα συμβεί τίποτα. Καταλαβαίνω ακριβώς όλα αυτά που περιγράφεις γιατί βασανίζουν και εμένα εδώ και πολλά μα πάρα πολλά χρόνια. Και γνωρίζω ότι υπάρχουν μέρες που είναι μαρτυρικές και που δεν ελέγχονται. Εγώ έχω ξεκινήσει θεραπεία τους τελευταίους μήνες και αυτό στο οποίο με βοήθησε είναι η συνειδητοποίηση του προβλήματος και η συνειδητοποίηση ότι όλες αυτές οι σκέψεις ή οι ιδέες δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα (δεν έχω την ικανότητα να κοντρολάρω κάτι απλά και μόνο με τη σκέψη μου). Δε θα κρύψω πως παρόλο που το γνωρίζω, πολλές είναι οι φορές που ενδίδω στους καταναγκασμούς γνωρίζοντας ότι δε θα πρεπε αλλά μην μπορώντας να το ελέγξω. Θεωρώ πως σίγουρα πρέπει να μοιραστείς αυτό που περνάς με τα κοντινά σου πρόσωπα. Για μένα αυτό ήταν ένα από τα βασικά πράγματα που βοήθησαν. Και θέλει σίγουρα υπομονή και καθημερινή αντιμετώπιση, διότι δυστυχώς είναι μία κατάσταση που δε θα φύγει ποτέ τελείως. Οπότε θα πρέπει να μάθεις να την κοντρολάρεις όσο μπορείς για να καλυτερεύσεις την ποιότητα της ζωής σου.

Γεια σου φίλε Μ αρέσει ο τρόπος που βλέπεις το.θεμα μπορείς να Μ στείλεις pm να σ κάνω κάποιες ερωτήσεις ?

[deneimaikala]

Θέλω πολύ να μιλήσω σε κάποιον που να τα έχει βιωσει και αυτος γιατί πιστεύω μόνο τοτε θα με καταλάβει κάποιος. .μου είναι πολύ δυσκόλο να τα εξηγήσω καθώς είναι πάρα μα πάρα πολύ περίεργο όλο αυτό και δεν με αφήνει να ζήσω και είμαι καλά. .πολλές φορές σε παρέα βλέπω τους άλλους χαρουμενους και εγώ είμαι χαμένη σε έναν δικό μου κόσμο και λέω πολλές φορές γιατί να μην ήμουν καο εγώ έτσι; να μπορώ να ξεχάστω και να περνάω καλά και να κάνω χαβαλε χωρίς να με τρωνε οι παραλογες σκέψεις για το τίποτα. .πολλές φορές όταν κάποιος μου μιλάει κάνω σκέψεις στο μυαλό μου όπως το εννοεί αυτό που λέει; είναι έτσι όπως μου τα λέει; μηπως ήθελε να πει κάτι άλλο; πολύ ακυρες σκέψεις και στεναχωρια για το οτιδήποτε. .δεν ξέρω πραγματικά ..πολλές φορές δεν αντεχω άλλο και κλεινωμε στο δωμάτιο μου ξεσπωντας σε κλαματα. .δεν μπορώ καθόλου να το ελέγξω όλο αυτό και στο σχολείο οι καθηγέτες λένε στην μάνα μου ότι είμαι μονιμος σε έναν δικό μου κόσμο και μου έχουν πει πολλές φορές να επισκευθω έναν ψυχολογο. .

[dora1989]

Εγώ πάντως με τα φάρμακα μπόρεσα και καταπολεμήσω πολλά τις σκέψεις μου την αισιοδοξία μου,την σεροτονίνη μου κυρίως που ήταν στα πατώματα!!

[liosof]

Παιδιά καλησπέρα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τον δικό μου γολγοθά... λοιπόν είμαι γυναίκα, 26 χρονων, και πρόσφατα πήρα και το πτυχίο μου από ΑΕΙ. Το 2008 διαγνώστηκα με καλοήθη όγκο στην κάτω γνάθο, έγινε χειρουργείο και αφαιρέθηκαν κάποια δόντια με αποτέλεσμα να φοράω μασελακι εκτοτε.. Ήμουν οκ ψυχολογικα, τώρα στο υποσυνείδητο δεν ξέρω τι συνέβαινε. Και άριστη μαθήτρια ήμουν, και διάβαζα, και τις παρέες μου είχα. Να σημειωθεί ότι από μικρή ήμουν ένα παχουλό παιδί. Το 2014 κάνω διατροφή και χάνω 30 κιλά περίπου, έγινα καλλονή. Βρήκα και αγόρι.. Το 2016, έπαθα ένα αυτοάνοσο με αποτέλεσμα να πάρω πολληηηηη κορτιζόνη (+ανοσοκατασταλτικά) με αποτέλεσμα μέσα σε 2 χρόνια να πάρω οοολα τα κιλά που είχα καταφέρει να χασω. Και παλι όμως ήμουν σχετικά καλά ψυχολογικα, πέρα από το ότι ξεκίνησα να ψάχνω ασθενειες στο Ίντερνετ. Τέλος του 2017 ξεκίνησα και πρακτική! Ήμουν πολύ καλή κλπ. Το 2018 έγινε μια παρεξήγηση με την παρεα μου και κόψαμε, είχα όμως το αγόρι μου.. ξεκίνησα και αγγλικά για να πάρω το πτυχίο που έπρεπε να πάρω τόσα χρόνια. Να σημειωθεί πως είχα ένα θέμα με τον υπνο, ξυπνούσα μετά τις 12 το μεσημέρι, αλλά κοιμόμουν αργά το βράδυ γύρω στις 2. Ερχόμαστε στο 2019, όπου δίνω και τα τελευταία μαθήματα στη σχολή το καλοκαίρι και πάω διακοπές με το αγόρι μου. Στις διακοπές είχα κι θλίψη, σα να μην περνάω καλά. Θυμάμαι ήμασταν σε μια ταβέρνα το βράδυ και ήθελα να φύγω! Ένιωθα ότι δε με ευχαριστεί τίποτα! Γυρνάμε από τις διακοπές και είχα ξεκινήσει μαθήματα οδήγησης... Φοβερό άγχος, για κάποιο λόγο φοβόμουν την ΟΔΗΓΗΣΗ. Θυμάμαι στο πρώτο μάθημα πορειας πηγαίνοντας, ένιωσα να χάνω τον κόσμο, ήμουν στα πρόθυρα λιποθυμίας, κάθομαι κάπου, παίρνω τηλ τη μάνα μου. Με τα πολλά ηρεμώ και πάω. Μετά από καμία βδομάδα, Σάββατο ήταν θυμάμαι, πάμε με το αγόρι μου να φάμε. Πήρα κι ένα κοκτέιλ.. καθίσαμε μια ώρα, κι άρχισα να νιώθω πολύ περίεργα, ήθελα να φύγω αμέσως από εκεί. Νόμιζα πως θα λιποθυμήσω. Φεύγουμε, αρχίζω να κλαίω και την επόμενη μέρα λεω στη μητέρα μου η οποία είχε θέμα με αγχώδη διαταραχή και πήγαινε σε ψυχίατρο, δε μπορώ της λεω θέλω να πω κι εγω! Πάω, του λεω τι και πως, και με ξεκίνησε με βαλεριανα. Εγω όμως ένιωθα χάλια, ένιωθα πως όλα ήταν μάταια δεν είχα όρεξη για τίποτα. Γύρω στον Οκτώβρη του λεω δε μπορώ, δε μπορώ να κοιμηθώ καλά, έχω συνέχεια ταχυκαρδίες, είμαι συνεχώς στην τσίτα. Μου ξεκινάει ζαναξ. Να παίρνω 0,25 πριν τον υπνο κάθε μέρα. Κάπως έφτιαξαν τα πράγματα. Μια μέρα τον Νοέμβρη θα ερχόταν κοπέλα στο σπιτι μου για νύχια και λίγο πριν έρθει είχα φοβερη ένταση, μετράω παλμουσ κι είχα φτάσει 127! Φθάνει η κοπέλα και της λέει η μητέρα μου έπαθε κρίση πανικού, έλα άλλη στιγμή.Στην ΟΔΗΓΗΣΗ τα ίδια. Δε μπορούσα να πάω στην θεωρια γιατί ήταν κι αλλά άτομα κι ένιωθα άβολα. Δε μπορούσα να μπω μόνη μου σε μετρο, για κάποιο λόγο έμπαινα στα λεωφορεία, είχα μια ταραχή αλλά έμπαινα. Φτάνουμε στο Φλεβάρη, ορκιζομαι στο ΑΕΙ. Κουμπώνω 1 ζαναξ κι ήμουν σχετικά καλά. Θολουρα φοβερη αλλά οκ. Τον Μάρτιο πριν την καραντίνα μια κοπέλα που προτείνει δουλειά σε ιατρείο που εργαζεται. (Η πρώτη μου δουλειά). Να σημειωθεί ότι είχα πάει σε κάτι συνεντευξεις, αλλά φοβάμαι πολύ τη δουλεια. Φοβάμαι ότι δεν είμαι αρκετή, ότι θα κάνω λάθη, ότι είμαι μεγάλη σε ηλικία. Τεσπα, παω στη δουλειά, είχα πολύ άγχος στο μετρο που ήμουν μόνη μου και φυσικά έπαιρνα τα ζαναξ. Επίσης είχα αρχίσει και είχα φόβους με τα μαχαίρια, ένιωθα ότι μπορεί να βλέπω καποιον. Ότι μπορεί να είμαι σε κόσμο και να αρχίσω να βρίζω χωρίς λόγο. Η αδερφή της μητέρας μου είχε διπολική διαταραχή, και π γιος της σχιζοφρένεια, και είχα αρχίσει να πιστεύω ότι κι εγω τρελαινομαι. Κοιμόμουν και ξυπνούσα μ αυτόν τον φόβο, ότι θα τρελαθώ κι εγω. Πάω ψυχίατρο του λεω δε μπορώ άλλο, άρχισα να κλαίω. Μου ξεκινάει τον Μάρτιο epilyd 0,50mg. Τις πρώτες 3 εβδομάδες ήμουν χάλια. Μετά σιγά σιγά άρχισα να κοιμάμαι τέλεια! Να έχουν φύγει αυτές οι εμμονές! Κι ήμασταν και εν μέσω καραντίνας. Δουλειά δεν ξαναπήγα λόγω καραντίνας. Τώρα, έχω ξεκινήσει γυμναστική μόνη μου, κάνω διατροφή κι έχω χάσει 5 κιλά, αλλά εδώ και κάτι μέρες αυτή εμμονή της τρέλας έχει επιστρέψει. Να φταίει που δεν έχω να κάνω κάτι μέσα στην ημέρα μου; Βέβαια, εδώ και ένα μήνα έχω ξεκινήσει και καθαρίζω το σπιτι των αδερφών μου, βοηθάω τη μαμά μου.παρακολουθω σεμινάρια στο αντικείμενο μου. Οι παλμοί μου επίσης κυμαίνονται από 68-88. Υπάρχει περίπτωση να πάθω ψύχωση ρε παιδιά;;

[Vak]

Γεια σου φίλε Μ αρέσει ο τρόπος που βλέπεις το.θεμα μπορείς να Μ στείλεις pm να σ κάνω κάποιες ερωτήσεις ?

Καλησπέρα. Φυσικά ρώτησε με και ελπίζω να καταφέρω να σε βοηθήσω.