Δεν αντεχω αλλο με παραλογες σκεψεις..

[Angel1996]

Γεια σας παιδια!Γενικα απο το γυμνασιο ειχα αρχισει τα κλασσικους ψυχαναγκασμους να παταω πλακακια αριθμησεις και αλλα διαφορα γιατι ημουν ενα ατομο με πολυ αγχος.Οσο περνουσαν τα χρονια ολο αυτο χειροτερεψε σε βαθμο να μην μπορω να συγκεντρωθω πουθενα.Εχω ολο παραλογες σκεψεις οτι αλλαζει η συμπεριφορα μου ξαφνικα αν διαβασω αυτο το βιβλιο μου ερχονται ολο φοβιες οπως οτι ο πρωην θα γυρισει στη κοπελα μου και οτι με τη σκεψη και μονο εγω θα το προκαλεσω αυτο,οτι αν διαβασω αυτη τη σελιδα θα συμπεριφερομαι περιεργα και αλλα πολλα που δεν σταματουν ολη μερα να με βασανιζουν,νομιζω οτι μπορω να ελεγχω μονο με τη σκεψη μου καταστασεις με ατομα και γενικα..δεν αντεχω αλλο ολο αυτο δεν εχω ελευθερια καθολου μονο παραλογες σκεψεις που με τρελαινουν πολυ μερα με τη μερα..

[Vak]

Καλησπέρα. Αυτό που θα σου πρότεινα είναι καταρχήν να μοιραστείς τις σκέψεις που σε ταλαιπωρούν με τα κοντινά σου πρόσωπα. Δεν είναι καθόλου εύκολο αλλά θεωρώ ότι βοηθάει σε μεγάλο βαθμό. Γιατί νομίζω ότι όσο τις κρατάς μόνο για σένα παίρνουν διαστάσεις που δε θα έπρεπε. Επίσης σίγουρα απευθύνσου σε ειδικό και δούλεψε το όσο μπορείς με θεραπεία (όχι φαρμακευτική). Και κάτι ακόμα. Αν είσαι σε μία από τις μέρες που οι ψυχαναγκασμοί δεν είναι ιδιαίτερα έντονοι, προσπάθησε να τους αγνοήσεις και κάνε αυτό που θα έκανες (να διαβάσεις κ.λπ.). Θα εκπλαγείς όταν θα δεις μετά από λίγο ότι δε θα συμβεί τίποτα. Καταλαβαίνω ακριβώς όλα αυτά που περιγράφεις γιατί βασανίζουν και εμένα εδώ και πολλά μα πάρα πολλά χρόνια. Και γνωρίζω ότι υπάρχουν μέρες που είναι μαρτυρικές και που δεν ελέγχονται. Εγώ έχω ξεκινήσει θεραπεία τους τελευταίους μήνες και αυτό στο οποίο με βοήθησε είναι η συνειδητοποίηση του προβλήματος και η συνειδητοποίηση ότι όλες αυτές οι σκέψεις ή οι ιδέες δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα (δεν έχω την ικανότητα να κοντρολάρω κάτι απλά και μόνο με τη σκέψη μου). Δε θα κρύψω πως παρόλο που το γνωρίζω, πολλές είναι οι φορές που ενδίδω στους καταναγκασμούς γνωρίζοντας ότι δε θα πρεπε αλλά μην μπορώντας να το ελέγξω. Θεωρώ πως σίγουρα πρέπει να μοιραστείς αυτό που περνάς με τα κοντινά σου πρόσωπα. Για μένα αυτό ήταν ένα από τα βασικά πράγματα που βοήθησαν. Και θέλει σίγουρα υπομονή και καθημερινή αντιμετώπιση, διότι δυστυχώς είναι μία κατάσταση που δε θα φύγει ποτέ τελείως. Οπότε θα πρέπει να μάθεις να την κοντρολάρεις όσο μπορείς για να καλυτερεύσεις την ποιότητα της ζωής σου.

[thanosP]

Γεια σας παιδια!Γενικα απο το γυμνασιο ειχα αρχισει τα κλασσικους ψυχαναγκασμους να παταω πλακακια αριθμησεις και αλλα διαφορα γιατι ημουν ενα ατομο με πολυ αγχος.Οσο περνουσαν τα χρονια ολο αυτο χειροτερεψε σε βαθμο να μην μπορω να συγκεντρωθω πουθενα.Εχω ολο παραλογες σκεψεις οτι αλλαζει η συμπεριφορα μου ξαφνικα αν διαβασω αυτο το βιβλιο μου ερχονται ολο φοβιες οπως οτι ο πρωην θα γυρισει στη κοπελα μου και οτι με τη σκεψη και μονο εγω θα το προκαλεσω αυτο,οτι αν διαβασω αυτη τη σελιδα θα συμπεριφερομαι περιεργα και αλλα πολλα που δεν σταματουν ολη μερα να με βασανιζουν,νομιζω οτι μπορω να ελεγχω μονο με τη σκεψη μου καταστασεις με ατομα και γενικα..δεν αντεχω αλλο ολο αυτο δεν εχω ελευθερια καθολου μονο παραλογες σκεψεις που με τρελαινουν πολυ μερα με τη μερα..

Φαρμακα παίρνεις???

[Angel1996]

Ευχαριστω πολυ για την απαντηση ειναι βασανιστηριο αυτο το καθημερινο αλλα προσπαθω οσο μπορω να το κοντρολαρω και καθε μερα παιρνω τους δικους μου τηλεφωνο και τους λεω τι σκεφτομαι και με βοηθουν πως ολα αυτα ειναι απλα σκεψεις και τπτ παραπανω αλλα το συναισθημα που νιωθω οτι γινεται εκεινη την ωρα ειναι ανυποφορο πεφτω ψυχολογικα ασχημα μακαρι να περιοριστει αυτο γιατι δεν μπορω να ασχοληθω με τιποτα πλεον..

[Angel1996]

Φαρμακα δεν παιρνω και πραγματικα ηθελα να το αποφυγω αυτο με αλλους τροπους γιατι φοβαμαι..

[Vak]

Φαρμακα δεν παιρνω και πραγματικα ηθελα να το αποφυγω αυτο με αλλους τροπους γιατι φοβαμαι..

Πίστεψε με σε καταλαβαίνω απόλυτα. Δεν είναι καθόλου ευχάριστο το συναίσθημα που νιώθεις εκείνη τη στιγμή. Αν δεν κάνεις συνεδρίες με γιατρό θα σου πρότεινα να ξεκινήσεις και σίγουρα απέφυγε όσο μπορείς τη χρήση φαρμάκων, διότι δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα λειτουργήσουν. Δεν μπορώ βέβαια να σου πω τίποτα με σιγουριά γιατί στον καθένα λειτουργούν διαφορετικά. Καταλαβαίνω ακριβώς πως νιώθεις γιατί ταλαιπωρούμαι εδώ και πολλά χρόνια με αυτό. Είναι σαν να σου επιτίθεται ο ίδιος σου ο εαυτός. Από ότι έχω διαβάσει η πιο αποτελεσματική μέθοδος αντιμετώπισης της ΙΔΨ είναι η γνωσιακή/συμπεριφορική. Συζήτησε με ένα ψυχίατρο και ξεκίνα συνεδρίες (αν δεν κάνεις ήδη). Θέλει πολύ μεγάλη υπομονή και θα πρέπει να μάθεις να ζεις με αυτό γιατί είναι κομμάτι του εαυτού σου. Εγώ έτσι το βλέπω. Δεν είναι καθόλου ευχάριστο και σίγουρα θα προτιμούσα να μην βασανίζομαι από αυτό, αλλά δυστυχώς το έχω και έχω μάθει να ζω με αυτό. Μπορεί να σου φαίνονται λίγο φιλοσοφικά αυτά που σου λέω αλλά κι εγώ άρχισα να το βλέπω έτσι μετά την έναρξη της θεραπείας μου. Επίσης αν καταλάβεις πως ακριβώς λειτουργεί αυτό το πράγμα θα καταλάβεις ότι απλά τρέφεται από σκέψεις που σε κάνουν να νιώθεις όπως νιώθεις. Αυτό που εννοώ είναι ότι δεν έχει σημασία τόσο η σκέψη όσο το αίσθημα που αυτή προκαλεί. Είναι λίγο περίπλοκο αλλά να το παρατηρήσεις θα δεις ότι έτσι είναι. Ελπίζω να σε βοηθάνε αυτά που σου λέω και ελπίζω να βρεις την κατάλληλη βοήθεια και να το ξεπεράσεις χωρίς φάρμακα.

[thanosP]

Φαρμακα δεν παιρνω και πραγματικα ηθελα να το αποφυγω αυτο με αλλους τροπους γιατι φοβαμαι..

μακαρι να βρεις τροπους να αντιμετωπιζεις τις σκεψεις.....και κυριως να μην σε αφησουν πισω σε αλλα θεματα της ζωης σου.....οστοσο δυσκολα η ΙΔΨ ξεπερνιεται χωρις φαρμακα......κ γω ζουσα με ιδεοληψιες εως που κουραστηκα........θελει να προσεχεις λιγο τη ποιοτητα ζωης μακρια απο εξαρτησεις αλκοολ ναρκωτικα....γιατι τις εντεινουν........αλλα χωρις φαρμακα οι ιδεοληψιες εχουν υφεση και εξαρση μπορουν να ελεγχθουν αν ειναι σε μετρια κατασταση.οι ψυχολογοι βοηθουν λιγο στην αρχη αλλα με το καιρο ειναι αχρηστη η ψυχοθεραπεια....εξαλου θα εχεις μαθει κ συ το προβλημα σου και δε θα χει νοημα η ψυχοθεραπεια

[joanna22]

Καλησπέρα. Αυτό που θα σου πρότεινα είναι καταρχήν να μοιραστείς τις σκέψεις που σε ταλαιπωρούν με τα κοντινά σου πρόσωπα. Δεν είναι καθόλου εύκολο αλλά θεωρώ ότι βοηθάει σε μεγάλο βαθμό. Γιατί νομίζω ότι όσο τις κρατάς μόνο για σένα παίρνουν διαστάσεις που δε θα έπρεπε. Επίσης σίγουρα απευθύνσου σε ειδικό και δούλεψε το όσο μπορείς με θεραπεία (όχι φαρμακευτική). Και κάτι ακόμα. Αν είσαι σε μία από τις μέρες που οι ψυχαναγκασμοί δεν είναι ιδιαίτερα έντονοι, προσπάθησε να τους αγνοήσεις και κάνε αυτό που θα έκανες (να διαβάσεις κ.λπ.). Θα εκπλαγείς όταν θα δεις μετά από λίγο ότι δε θα συμβεί τίποτα. Καταλαβαίνω ακριβώς όλα αυτά που περιγράφεις γιατί βασανίζουν και εμένα εδώ και πολλά μα πάρα πολλά χρόνια. Και γνωρίζω ότι υπάρχουν μέρες που είναι μαρτυρικές και που δεν ελέγχονται. Εγώ έχω ξεκινήσει θεραπεία τους τελευταίους μήνες και αυτό στο οποίο με βοήθησε είναι η συνειδητοποίηση του προβλήματος και η συνειδητοποίηση ότι όλες αυτές οι σκέψεις ή οι ιδέες δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα (δεν έχω την ικανότητα να κοντρολάρω κάτι απλά και μόνο με τη σκέψη μου). Δε θα κρύψω πως παρόλο που το γνωρίζω, πολλές είναι οι φορές που ενδίδω στους καταναγκασμούς γνωρίζοντας ότι δε θα πρεπε αλλά μην μπορώντας να το ελέγξω. Θεωρώ πως σίγουρα πρέπει να μοιραστείς αυτό που περνάς με τα κοντινά σου πρόσωπα. Για μένα αυτό ήταν ένα από τα βασικά πράγματα που βοήθησαν. Και θέλει σίγουρα υπομονή και καθημερινή αντιμετώπιση, διότι δυστυχώς είναι μία κατάσταση που δε θα φύγει ποτέ τελείως. Οπότε θα πρέπει να μάθεις να την κοντρολάρεις όσο μπορείς για να καλυτερεύσεις την ποιότητα της ζωής σου.

θα επρεπε να ντρεπεσαι η ιψδ ειναι συμπτωμα καθαρα ελλειψη σερετονινης δλδ ριναι σαν να λες σε εναν διαβητικο. μην παιρνεις ινσουλινη δουλεψε το αλλιως. εισια απαραδεκτος να μην ξερεις κ να μιλας πολυ δν ηθελαν παρουν χαπια λογω των κωλοταμπου σας ακομα και στο 21αιωνα ειστε απαισιοι με ενα χαπι μπορει να απολαυσει πραγματα οπως καθε ανθρωπος νορμαλ. κ στερειτε αυτη τη δυανατοτητα γιατι ειστε κλειστομυαλοι κ ζειτε στο μεσαιωνα δινετε κ συμβουλες ντρποη σας. αν χρειαζεται φαρμακα θα το κρινει ο γιατρος κ οχι εσυ. καταλαβες;;

[thanosP]

θα επρεπε να ντρεπεσαι η ιψδ ειναι συμπτωμα καθαρα ελλειψη σερετονινης δλδ ριναι σαν να λες σε εναν διαβητικο. μην παιρνεις ινσουλινη δουλεψε το αλλιως. εισια απαραδεκτος να μην ξερεις κ να μιλας πολυ δν ηθελαν παρουν χαπια λογω των κωλοταμπου σας ακομα και στο 21αιωνα ειστε απαισιοι με ενα χαπι μπορει να απολαυσει πραγματα οπως καθε ανθρωπος νορμαλ. κ στερειτε αυτη τη δυανατοτητα γιατι ειστε κλειστομυαλοι κ ζειτε στο μεσαιωνα δινετε κ συμβουλες ντρποη σας. αν χρειαζεται φαρμακα θα το κρινει ο γιατρος κ οχι εσυ. καταλαβες;;

δεν χρειαζεται να θεοποιουμε την μια ή την αλλη αποψη...κ γω ειμαι υπερ των φαρμακων...κ παιρνω κ ο ιδιος.....δεν ειδα ομως να θεραπευονται ολοι οσοι εχουν ιδψ με τα φαρμακα ή αλλη διαταραχη,κ ξερω κ πολλες περιπτωσεις χρονιων ασθενων που παλευουν χωρις αποτελεσμα.....εδω φταινε οι ψυχιατροι που ταζουν λαγους με πετραχυλια....η ιδια η ψυχιατρικη ειναι πολυ πισω επιστημονικα......και παιρνοντας φαρμακα ή θα εισαι τυχερος και θα σε πιασουν ή μεγαλο ποσοστο ασθενων που ξερω βασανιζεται χωρις αποτελεσμα........οποτε πιστευω δεν θα υπηρχε ταμπου κ λογος για εναλλακτικες θεραπειες που δεν τις πιστευω,εαν εδινε λυση σε ολους η ψυχιατρικη με τα φαρμακα της...

[thanosP]

Καλησπέρα. Αυτό που θα σου πρότεινα είναι καταρχήν να μοιραστείς τις σκέψεις που σε ταλαιπωρούν με τα κοντινά σου πρόσωπα. Δεν είναι καθόλου εύκολο αλλά θεωρώ ότι βοηθάει σε μεγάλο βαθμό. Γιατί νομίζω ότι όσο τις κρατάς μόνο για σένα παίρνουν διαστάσεις που δε θα έπρεπε. Επίσης σίγουρα απευθύνσου σε ειδικό και δούλεψε το όσο μπορείς με θεραπεία (όχι φαρμακευτική). Και κάτι ακόμα. Αν είσαι σε μία από τις μέρες που οι ψυχαναγκασμοί δεν είναι ιδιαίτερα έντονοι, προσπάθησε να τους αγνοήσεις και κάνε αυτό που θα έκανες (να διαβάσεις κ.λπ.). Θα εκπλαγείς όταν θα δεις μετά από λίγο ότι δε θα συμβεί τίποτα. Καταλαβαίνω ακριβώς όλα αυτά που περιγράφεις γιατί βασανίζουν και εμένα εδώ και πολλά μα πάρα πολλά χρόνια. Και γνωρίζω ότι υπάρχουν μέρες που είναι μαρτυρικές και που δεν ελέγχονται. Εγώ έχω ξεκινήσει θεραπεία τους τελευταίους μήνες και αυτό στο οποίο με βοήθησε είναι η συνειδητοποίηση του προβλήματος και η συνειδητοποίηση ότι όλες αυτές οι σκέψεις ή οι ιδέες δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα (δεν έχω την ικανότητα να κοντρολάρω κάτι απλά και μόνο με τη σκέψη μου). Δε θα κρύψω πως παρόλο που το γνωρίζω, πολλές είναι οι φορές που ενδίδω στους καταναγκασμούς γνωρίζοντας ότι δε θα πρεπε αλλά μην μπορώντας να το ελέγξω. Θεωρώ πως σίγουρα πρέπει να μοιραστείς αυτό που περνάς με τα κοντινά σου πρόσωπα. Για μένα αυτό ήταν ένα από τα βασικά πράγματα που βοήθησαν. Και θέλει σίγουρα υπομονή και καθημερινή αντιμετώπιση, διότι δυστυχώς είναι μία κατάσταση που δε θα φύγει ποτέ τελείως. Οπότε θα πρέπει να μάθεις να την κοντρολάρεις όσο μπορείς για να καλυτερεύσεις την ποιότητα της ζωής σου.

ωραία ακουγονται αυτα που λες......αλλα δεν εχουν σχεση με την ιδψ πιστευω

[Vak]

ωραία ακουγονται αυτα που λες......αλλα δεν εχουν σχεση με την ιδψ πιστευω

Απαντάω σε εσένα κατευθείαν γιατί θεωρώ ανούσιο να ασχοληθώ να απαντήσω σε ένα χωρίς λόγο επιθετικό μήνυμα. Την ανάγκη για φαρμακευτική αγωγή φυσικά και θα την κρίνει ο θεραπευτής και κανένας άλλος. Ούτε εγώ, ούτε εσύ, ούτε οποιοσδήποτε άλλος πάσχει από ΙΔΨ. Όπως είπες στον καθένα δουλεύει διαφορετικά. Αν κάνεις μία έρευνα μέσα στο ίδιο το φόρουμ στο θέμα του ΙΔΨ θα δεις ότι πολλοί λένε πως τα χάπια δεν τους βοηθάνε καθόλου. Σε άλλους πάλι δουλεύουν. Ρώτησα και εγώ τον δικό μου γιατρό και μου είπε ακριβώς αυτό. Δεν έχω κανένα ταμπού με τα χάπια και δε θεωρώ σε καμία περίπτωση ότι αποτελούν λύση οι εναλλακτικές θεραπείες. Αυτό που λέω με σιγουριά είναι ότι θα πρέπει να επισκεφτεί οπωσδήποτε έναν καλό ψυχίατρο, κάποιον που να ειδικεύεται στην ΙΔΨ και να τον καθοδηγήσει εκείνος. Επίσης σε καμία περίπτωση δε θα προτρέψω κάποιον να πάρει φάρμακα αν δεν έχει δοκιμάσει πριν όλα τα πιθανά σενάρια και αν δεν του το έχει συστήσει κάποιος γιατρός. Αν αυτό θεωρείται οπισθοδρομικό, ας είναι. Από ότι κατάλαβα δεν έχει απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό για αυτόν τον λόγο το πρότεινα αρκετές φορές. Εδώ μοιράζεται ο καθένας τις δικές του εμπειρίες σχετικά με τον ΙΔΨ. Δεν είναι ούτε τόπος κηρύγματος ούτε τόπος πώλησης φαρμάκων. Μπορεί να πιαστεί από κάτι και να βοηθηθεί. Διάβασα για αυτά που περνάει, τον κατανοώ απόλυτα και θέλησα να παρουσιάσω τη δική μου εμπειρία. Επίσης η ΙΔΨ έχει διαφορετικά επίπεδα και διαφορετικά είδη. Μπορεί να μην είμαι σε επίπεδο που χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή αλλά πίστεψε με υπάρχουν μέρες που έχω σκεφτεί πως θα ήταν πιο εύκολο. Αλλά και πάλι στον καθένα λειτουργεί διαφορετικά. Μπορεί να μην έχει σχέση με τη ΙΔΨ αλλά αυτή είναι η ερμηνεία που έχω εγώ δώσει στον δικό μου γολγοθά και που με κάνει να το βλέπω όσο πιο αντικειμενικά μπορώ. Ξαναλέω ότι θα πρέπει να απευθυνθεί σε ειδικό, σε ψυχίατρο που να ειδικεύεται σε τέτοιου είδους διαταραχές και που αυτός θα προτείνει αν χρήζει φαρμακευτικής αγωγής ή όχι.

[delos]

μακαρι να βρεις τροπους να αντιμετωπιζεις τις σκεψεις.....και κυριως να μην σε αφησουν πισω σε αλλα θεματα της ζωης σου.....οστοσο δυσκολα η ΙΔΨ ξεπερνιεται χωρις φαρμακα......κ γω ζουσα με ιδεοληψιες εως που κουραστηκα........θελει να προσεχεις λιγο τη ποιοτητα ζωης μακρια απο εξαρτησεις αλκοολ ναρκωτικα....γιατι τις εντεινουν........αλλα χωρις φαρμακα οι ιδεοληψιες εχουν υφεση και εξαρση μπορουν να ελεγχθουν αν ειναι σε μετρια κατασταση.οι ψυχολογοι βοηθουν λιγο στην αρχη αλλα με το καιρο ειναι αχρηστη η ψυχοθεραπεια....εξαλου θα εχεις μαθει κ συ το προβλημα σου και δε θα χει νοημα η ψυχοθεραπεια

αχρηστη η ψυχοθεραπεία ? γιατι ?

[thanosP]

αχρηστη η ψυχοθεραπεία ? γιατι ?

γιατι σου φενεται περιεργο?

[thanosP]

Απαντάω σε εσένα κατευθείαν γιατί θεωρώ ανούσιο να ασχοληθώ να απαντήσω σε ένα χωρίς λόγο επιθετικό μήνυμα. Την ανάγκη για φαρμακευτική αγωγή φυσικά και θα την κρίνει ο θεραπευτής και κανένας άλλος. Ούτε εγώ, ούτε εσύ, ούτε οποιοσδήποτε άλλος πάσχει από ΙΔΨ. Όπως είπες στον καθένα δουλεύει διαφορετικά. Αν κάνεις μία έρευνα μέσα στο ίδιο το φόρουμ στο θέμα του ΙΔΨ θα δεις ότι πολλοί λένε πως τα χάπια δεν τους βοηθάνε καθόλου. Σε άλλους πάλι δουλεύουν. Ρώτησα και εγώ τον δικό μου γιατρό και μου είπε ακριβώς αυτό. Δεν έχω κανένα ταμπού με τα χάπια και δε θεωρώ σε καμία περίπτωση ότι αποτελούν λύση οι εναλλακτικές θεραπείες. Αυτό που λέω με σιγουριά είναι ότι θα πρέπει να επισκεφτεί οπωσδήποτε έναν καλό ψυχίατρο, κάποιον που να ειδικεύεται στην ΙΔΨ και να τον καθοδηγήσει εκείνος. Επίσης σε καμία περίπτωση δε θα προτρέψω κάποιον να πάρει φάρμακα αν δεν έχει δοκιμάσει πριν όλα τα πιθανά σενάρια και αν δεν του το έχει συστήσει κάποιος γιατρός. Αν αυτό θεωρείται οπισθοδρομικό, ας είναι. Από ότι κατάλαβα δεν έχει απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό για αυτόν τον λόγο το πρότεινα αρκετές φορές. Εδώ μοιράζεται ο καθένας τις δικές του εμπειρίες σχετικά με τον ΙΔΨ. Δεν είναι ούτε τόπος κηρύγματος ούτε τόπος πώλησης φαρμάκων. Μπορεί να πιαστεί από κάτι και να βοηθηθεί. Διάβασα για αυτά που περνάει, τον κατανοώ απόλυτα και θέλησα να παρουσιάσω τη δική μου εμπειρία. Επίσης η ΙΔΨ έχει διαφορετικά επίπεδα και διαφορετικά είδη. Μπορεί να μην είμαι σε επίπεδο που χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή αλλά πίστεψε με υπάρχουν μέρες που έχω σκεφτεί πως θα ήταν πιο εύκολο. Αλλά και πάλι στον καθένα λειτουργεί διαφορετικά. Μπορεί να μην έχει σχέση με τη ΙΔΨ αλλά αυτή είναι η ερμηνεία που έχω εγώ δώσει στον δικό μου γολγοθά και που με κάνει να το βλέπω όσο πιο αντικειμενικά μπορώ. Ξαναλέω ότι θα πρέπει να απευθυνθεί σε ειδικό, σε ψυχίατρο που να ειδικεύεται σε τέτοιου είδους διαταραχές και που αυτός θα προτείνει αν χρήζει φαρμακευτικής αγωγής ή όχι.

Οπως τα θετεις τωρα.....συμφωναμε.Δεν αμφιβαλλω οτι ο καθενας δινει το δικο του γολγοθα.Κ αυτο που θα επρεπε να γινεται ειναι η καταγραφη εμπειριων απ τον καθεναν με σκοπο την αλληλοβοηθεια.Στο μηνυμα που εστειλες πρωτα σε παραπεμπω να δεις οτι ταχθηκες κατα των φαρμακακων ξεκαρα ομως.....τωρα το αλλαξες.....ειναι λογικο ανθρωποι που εχουν καποια νοσο κ εχουν δοκιμασει κ παλεψει με τις διαφορες υπηρεσιες της ιατρικης ή ψυχολογους....να θιχθουν,Μπορουσες να κραταγες πιο ουδετερη σταση οπως τωρα.Για ολα τα αλλα που ειπες μάλλον δεν πάνε σε εμενα αλλα στην joanna22 καλητερα....εξαλλου εγω ειπα οτι ουτε τα φαρμακα εχουν βοηθησει πολλους κ οτι οι ψυχιατροι παραπλανουν πολλες φορες.Οπως δεν ειναι τοπος πωλησης φαρμακων οπως λες, ετσι δεν ειναι και τοπος κηρυγματος κατα των φαρμακων και προωθησης της ψυχοθεραπειας.......τον καθενα οτι τον βοηθα δε μας πεφτει λογος.......ειπα οτι δεν εχουν σχεση αυτα που ειπες με την ιδψ λανθασμενα κ γω αλλα οι συμβουλες σου παρεμπεμπαν σε καποιο πιο ευκολο προβλημα.....ενω λογο του μεγεθους και της εκτασης της διαταραχης της ιδψ που κ εγω παλευω..........μου φαινεται εντελως ανουσιο πχ το να λες τις ιδεοληψιες στους δικους σου πχ μετα απο χρονια εχω κτλαβει οτι δε βγαζει καποιο νοημα ολο αυτο κ αποτελεσμα περα απ την κατανοηση που μπορουν να σ δειξουν,πρακτικα τι αλλαζει?ουτε η διατροφη,ουτε η γυμναστικη βοηθα.Επισης ειναι απ τις διαταρες που θελει φαρμακα,κ αυτο το λενε κ παραδεχονται και οι ψυχολογοι

[joanna22]

παιδια εχετε τρελαθει; θα κρινετε εσεις μεσα απο ενα φορουμ με ελαχιστα ατομα αν βοηθαει η ψυχοθερπαεια η τα φαρμακα χωρις ερευνες χωρις τιποτα; εχουν γινει τοσες ερευνες κ θα κρινετε ΕΣΕΙΣ ενα τιποτα απο ενα σκορλινγκ σε ενα φορουμ π μπαινουν ελ; χιστοι κ συνηθως αυτοι π δν βοηθιουνται απο τιποτα; και θα κρινετε και τα χαπια; εγω λοιπον σας λεω οτι ΞΕΡΩ ατομα που βοηθηθηκαν με χαπια. ναι πρεπει να σια τυχερος ναι πρεπει να βρεις το σωσστο ψαπι αλλα μην τα ισοπεδωνουμε ολα κ η ψυχοθεραπεία προφανως βοηθαει αλλιως γτ να υπηρχε; ειστς σοβαροι για ελατε λιγο στα λογικα σας. με συγχωρειτε για τον επιθετικο τονο αλλα η προτροπη σε καποιον να το παλεψει μονος χωρις χαπια μπορει να τον οδηγησει μεχρι και σε αυτοκρονια! πολλοι εδω μεσα αρνηθηκαν τα χαπια μέχρι ι που δν πηγαινε αλλο. τα πηρνα κ βρηκαν ηρεμια. γιατι να μην παρεις για ενα κωλοταμπου οτι οποιος παιρνει χαπια ειναι τρελαρας; μπορει να μην πιασουν αμεσως τα χαπια ισως κ ποτε. εξαρταται την περιπτωωση αλλα ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ.