Με πιέζουν να πάω Γερμανία ενώ έχω δημιουργήσει ψυχική διαταραχή,και μέσα από αυτά πο

[Confused889]

Της Σόνιας δεν μίλαγε η όλη απάντηση αλλά οκ..μιλάμε πως υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο θέμα,που προσπαθώ να το καταφέρω μόνος μου αλλά δεν μπορεί να εξαληφθει

[Confused889]

Τι να κάνω..,:/

[Sonia]

Δεν μας λες τι επιλογές έχεις όμως, σε ρώτησα και πριν. Όχι ευχολόγια τύπου θα ήθελα να μείνω εδώ και να πιάσω το Τζόκερ, αλλά πρακτικά τι επιλογές έχεις.

[Confused889]

Δεν έχω..αλλά πως θα πάω Γερμανία σε έναν άλλο τόπο χωρίς ψυχολογια

[nickirkas]

Δεν έχω..αλλά πως θα πάω Γερμανία σε έναν άλλο τόπο χωρίς ψυχολογια

Αν νιώθεις άσχημα θα περιμένεις να καλυτερεύσεις λίγο πρώτα και να πάρεις την απόφασή σου προς το παρών εξήγησέ τους ότι δεν δύνασαι αυτή τη στιγμή να φύγεις εξωτερικό αλλά ίσως λίγο αργότερα στο εντωμεταξύ η πρώτη προτεραιότητα σου θα είναι να θεραπευθείς.Αυτή κατά τη γνώμη μου είναι η πιο riskproof προσέγγιση στο πρόβλημά σου..Εγώ από την άλλη θα ήθελα να φύγω από εδώ που είμαι καθώς η αίσθηση ότι ξεκινάς μιας καινούρια ζωή μου δίνει δύναμη και να ξεχάσω παλαιές μου άσχημες στιγμές.Ο καθένας είναι διαφορετικός όμως

[Sonia]

Αν νιώθεις άσχημα θα περιμένεις να καλυτερεύσεις λίγο πρώτα και να πάρεις την απόφασή σου προς το παρών εξήγησέ τους ότι δεν δύνασαι αυτή τη στιγμή να φύγεις εξωτερικό αλλά ίσως λίγο αργότερα στο εντωμεταξύ η πρώτη προτεραιότητα σου θα είναι να θεραπευθείς.Αυτή κατά τη γνώμη μου είναι η πιο riskproof προσέγγιση στο πρόβλημά σου..Εγώ από την άλλη θα ήθελα να φύγω από εδώ που είμαι καθώς η αίσθηση ότι ξεκινάς μιας καινούρια ζωή μου δίνει δύναμη και να ξεχάσω παλαιές μου άσχημες στιγμές.Ο καθένας είναι διαφορετικός όμως

Τι συμβουλεύεις σε αυτή την περίπτωση nickirkas; Να μείνει πίσω όλη η οικογένεια όταν λένε ότι οικονομικά δεν βγαίνουν, να μείνει ο Confused και οι άλλοι να φύγουν και να του πληρώνουν τη θεραπεία και τα έξοδα διαβίωσης ( που λέμε ότι έχουν οικονομικό πρόβλημα άρα δεν νομίζω ότι παίζει) ή να μείνει ο Confused και να προσπαθήσει να επιβιώσει μόνος του όταν λέει ότι έχει κι ο ίδιος οικονομικό πρόβλημα; Εγώ πρακτικά δεν βλέπω να έχει επιλογή αυτή τη στιγμή, μάλλον στη Γερμανία με τους δικούς του θα καταλήξει να πάει, άρα όσο πιο γρήγορα το πάρει απόφαση τόσο το καλύτερο.

Και το γράφω γιατί αρχικά ρώτησε τι να κάνει, ενώ φαίνεται ότι δεν είναι στο χέρι του λόγω συνθηκών το τι θα κάνει.
Συγγνώμη αν κάτι δεν καταλαβαίνω και το βλέπω λάθος.

[Confused889]

Και αν μου στρίψει περισσότερο εκεί πέρα και δεν ξέρω τι να κανω?

[Confused889]

Τι θα γινει

[thanosP]

Τι θα γινει

παρε φαρμακα,πηγαινε στο γιατρο,και μετα τραβα εκει

[Sonia]

Δεν σου έχει στρίψει βρε Confussed, αν προσπαθήσεις να βγεις από την ατελείωτη παρατήρηση του εαυτού σου και να δώσεις βάση σε άλλα πράγματα, πιο πρακτικά, μπορεί αυτό να σε βοηθήσει γενικότερα. Εκεί που θα πας είναι νέο περιβάλλον. Αντί να λες "εδώ δεν θα αισθάνομαι καλά, έχω πρόβλημα, όλα σκατά θα πάνε", προσπάθησε να απασχολήσεις το μυαλό σου πιο θετικά. Πες μέσα σου "ευκαιρία για μια νέα αρχή, ας βγω να γνωρίσω το μέρος, ας δω πως θα μπορέσω να βοηθήσω την οικογένειά μου" .

[serios]

Δεν σου έχει στρίψει βρε Confussed, αν προσπαθήσεις να βγεις από την ατελείωτη παρατήρηση του εαυτού σου και να δώσεις βάση σε άλλα πράγματα, πιο πρακτικά, μπορεί αυτό να σε βοηθήσει γενικότερα. Εκεί που θα πας είναι νέο περιβάλλον. Αντί να λες "εδώ δεν θα αισθάνομαι καλά, έχω πρόβλημα, όλα σκατά θα πάνε", προσπάθησε να απασχολήσεις το μυαλό σου πιο θετικά. Πες μέσα σου "ευκαιρία για μια νέα αρχή, ας βγω να γνωρίσω το μέρος, ας δω πως θα μπορέσω να βοηθήσω την οικογένειά μου" .

Sonia εχεις αντιμετωπισει ποτε σοβαρη ψυχικη παθηση;;
Εχεις βγει ποτε εξωτερικο οπου πρεπει να τρεχεις για τα χαρτια κ να προσαρμοστεις σε μη οικειο περιβαλλον;;

Για προσθεσε το αγχος της διαταραχης κ της κακης ψυχολογιας με το αγνωστο κ την ελλειψη προσαρμοστικοτητας λογω του προβληματος.

Τι του προτεινεις να το ξεχασει αλλαζοντας παραστασεις λες κ χωρισε;;
Ο εγκεφαλος πασχει οπως πασχουν αλλα οργανα με αλλες παθησεις.

Αν δεν μπορει να δουλεψει φυσικα τα κοντινα του προσωπα χρειαζεται να βρουν λυσεις για το προβλημα του κ την αναρρωση του οπως δωρεαν ιατροφαρμακευτικη καλυψη αν ειναι δυνατον.

Ολες οι ψυχολογικες παθησεις εχουν βαθμο αναπηριας.
Ακομα κ στην πιο συχνη ψυχικη παθηση αυτη της αγχωδους διαταραχης ο πασχον μπορει να παρουσιαζει προβληματα λειτουργικα σε ολους τους τομεις.

[serios]

Η αγνοια καποιων λειτουργει ασχημα οσο καλες προθεσεις κ να υπαρχουν.
Δεν υπαρχουν ευκολες λυσεις τυπου "σκεψου θετικα" "κανε κατι να ξεχαστεις" "γινε πρακτικος"
ειναι σαν να λες σε εναν που στραμπουληξε το ποδι του γιατι πηγαινει αργα κ προσεκτικα περπατωντας.

[Sonia]

serios, αυτοί που έχουν κάποιο πρόβλημα υγείας ταυτόχρονα γίνονται επίσης εγωκεντρικοί. Εγώ ρώτησα πρακτικά ποιές επιλογές έχει ο θεματοθέτης και δεν απάντησε αν πρόσεξες. Απάντησε απλά " κι αν γίνω χειρότερα" κι αν κι αν. Φυσικά και δεν περνάνε αυτές οι καταστάσεις από τη μία μέρα στην άλλη, απλά αν δεν έχεις επιλογή, προσπαθείς να κάνεις ότι καλύτερο με την πραγματικότητά σου. Το να μιλάμε θεωρητικά με ευχολόγια, οκ, βοηθάει να ξεσπάσει ο άλλος, ωστόσο εγώ κατάλαβα ότι μόνος του δεν μπορεί να μείνει πίσω και οι δικοί του έχουν πάρει απόφαση να φύγουν. Δεν νομίζω να το έχουν κάνει ελαφρά τη καρδία και δεν νομίζω ότι να λες στον άλλο. "Ααααχ, κράτησε τους πίσω μέχρι να αισθανθείς καλύτερα", είναι ρεαλιστικό. Αν μπορούσαν θα το έκαναν ήδη.

Και ναι, έχω πάει εξωτερικό και ξέρω πως είναι, δεν είπε κανείς ότι είναι εύκολο. Γιατί οι τριγύρω κι εμείς εδώ στο φόρουμ που συζητάμε να μην τονίσουμε και τα θετικά μιας κατάστασης που από ότι καταλαβαίνω είναι λίγο πολύ δεδομένη αλλά να μένουμε στα αρνητικά ή σε θεωρητικές συζητήσεις δηλαδή; Το ότι θα έχει την οικογένειά του δεν είναι μία στήριξη; Το ότι αφού δεν γίνεται αλλιώς πρέπει να το πάρει απόφαση και να προσπαθήσει να την περάσει αυτή την αλλαγή όσο πιο ανώδυνα γίνεται, δεν είναι πιο πολύ επί της παρούσης από το να λέμε, Αν γινόταν θεωρητικά καλό είναι το τάδε (που πρακτικά δεν γίνεται;)

Τέλος, θεωρείς ότι ένας άνθρωπος με ψυχολογικά προβλήματα έχει μόνο δικαιώματα σε στήριξη από τους άλλους, επιείκεια στο οτιδήποτε, αλλά καμία υποχρέωση, ανάληψη ευθυνών στους γύρω του και στον εαυτό του; Και ότι κάτι τέτοιο πραγματικά βοηθάει; Εγώ νομίζω ότι τα νομίσματα έχουν πάντα δύο όψεις.

[Sonia]

Η αγνοια καποιων λειτουργει ασχημα οσο καλες προθεσεις κ να υπαρχουν.
Δεν υπαρχουν ευκολες λυσεις τυπου "σκεψου θετικα" "κανε κατι να ξεχαστεις" "γινε πρακτικος"
ειναι σαν να λες σε εναν που στραμπουληξε το ποδι του γιατι πηγαινει αργα κ προσεκτικα περπατωντας.

Κι αν στραμπουλήξει το πόδι μέσα στην έρημο χωρίς δυνατότητα βοήθειας και αν μείνουν εκεί θα πεθάνουν όλοι δεν πρέπει να προχωρήσει αργά μαζί με τους άλλους να φτάσουν εκεί που υπάρχει πιθανότητα να σωθούν όλοι; Πρέπει να σκεφτεί, "αχ, θα πρηστεί το πόδι μου στο δρόμο, δεν μπορώ να περπατήσω, θέλω να μείνω εδώ και γιατί δεν θέλουν να μείνουν και τι ωραία θα ήταν να εμφανιζόταν από το πουθενά φαγητό και νερό και σωτηρία" ;

[serios]

serios, αυτοί που έχουν κάποιο πρόβλημα υγείας ταυτόχρονα γίνονται επίσης εγωκεντρικοί. Εγώ ρώτησα πρακτικά ποιές επιλογές έχει ο θεματοθέτης και δεν απάντησε αν πρόσεξες. Απάντησε απλά " κι αν γίνω χειρότερα" κι αν κι αν. Φυσικά και δεν περνάνε αυτές οι καταστάσεις από τη μία μέρα στην άλλη, απλά αν δεν έχεις επιλογή, προσπαθείς να κάνεις ότι καλύτερο με την πραγματικότητά σου. Το να μιλάμε θεωρητικά με ευχολόγια, οκ, βοηθάει να ξεσπάσει ο άλλος, ωστόσο εγώ κατάλαβα ότι μόνος του δεν μπορεί να μείνει πίσω και οι δικοί του έχουν πάρει απόφαση να φύγουν. Δεν νομίζω να το έχουν κάνει ελαφρά τη καρδία και δεν νομίζω ότι να λες στον άλλο. "Ααααχ, κράτησε τους πίσω μέχρι να αισθανθείς καλύτερα", είναι ρεαλιστικό. Αν μπορούσαν θα το έκαναν ήδη.

Και ναι, έχω πάει εξωτερικό και ξέρω πως είναι, δεν είπε κανείς ότι είναι εύκολο. Γιατί οι τριγύρω κι εμείς εδώ στο φόρουμ που συζητάμε να μην τονίσουμε και τα θετικά μιας κατάστασης που από ότι καταλαβαίνω είναι λίγο πολύ δεδομένη αλλά να μένουμε στα αρνητικά ή σε θεωρητικές συζητήσεις δηλαδή; Το ότι θα έχει την οικογένειά του δεν είναι μία στήριξη; Το ότι αφού δεν γίνεται αλλιώς πρέπει να το πάρει απόφαση και να προσπαθήσει να την περάσει αυτή την αλλαγή όσο πιο ανώδυνα γίνεται, δεν είναι πιο πολύ επί της παρούσης από το να λέμε, Αν γινόταν θεωρητικά καλό είναι το τάδε (που πρακτικά δεν γίνεται;)

Τέλος, θεωρείς ότι ένας άνθρωπος με ψυχολογικά προβλήματα έχει μόνο δικαιώματα σε στήριξη από τους άλλους, επιείκεια στο οτιδήποτε, αλλά καμία υποχρέωση, ανάληψη ευθυνών στους γύρω του και στον εαυτό του; Και ότι κάτι τέτοιο πραγματικά βοηθάει; Εγώ νομίζω ότι τα νομίσματα έχουν πάντα δύο όψεις.

Υπηρχαν πρακτικες λυσεις που απο πολλους τιθενται υπο αμφισβητηση λογω προκαταληψεων για την ψυχιατρικη.
Δεν ειναι ευχολογια το να πεις σε εναν πασχον να βρει σωστο γιατρο κ φαρμακο σε σωστη δοσολογια για να λειτουργησει κ παλι κ να επιμεινει στην αναρρωση του με τα πανω κ τα κατω της. Ειναι στην βαση του ρεαλιστικου με βαση τις γνωσεις της επιστημης στον τομεα αυτον.
Υπαρχει μπολικος χωρος για επιχειρηματολογια για τα αρνητικα κ θετικα της ψυχιατρικης αλλα καλο ειναι να γινονται απο αρμοδιους κ να μη στηριζονται σε προκαταληψεις κ ψευδεις ειδησεις.

Ευχολογια βρισκω τις απλοποιημενες εκφρασεις "ολα στο μυαλο ειναι" "θετικες σκεψεις κ ολα καλα" κτλ που μονο ενοχες προκαλουν γιατι ο πασχον δεν κατανοει τον λογο που του συμβαινει αυτο κ δεν σκεφτεται ορθα.

Για το τελευταιο σκελος, οχι ο πασχον δεν ειναι αμοιρος ευθυνων κ υποχρεωσεων.
Φαντασου ομως ποσο ταπεινωτικο ειναι γι'αυτον να χανει κομματια του εαυτου του κ να μη μπορει να λαβει αποφασεις λογω συγχησης, απογνωσης κ δυσκολιας στην σκεψη.
Εχει ευθυνη πρωτα απ'ολα για την αναρρωση του.
Αρχικα ισως χρειαστει βοηθεια απο τριτους αλλα το να ειναι ενεργος στη ληψη αποφασεων για την ζωη του ειναι πολυ βασικο ακομα κ σε σοβαρες παθησεις οπως η σχιζοφρενεια.