Στάσιμη ζωή...

[Phantom]

Καλημέρα σε όλους!
Το πρόβλημα που αντιμετώπιζα (και συνεχίζω να αντιμετωπίζω) από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου είναι ότι νιώθω πως τίποτα δεν έχει νόημα. Ως παιδί δεν είχα φίλους, δεν ήμουν καλή μαθήτρια (γιατί δε διάβαζα) και οι γονείς μονίμως δούλευαν. Έμενα πολύ συχνά μόνη στο σπίτι. Η οικογένεια μου ποτέ δεν ήταν "νορμάλ" υπό την έννοια ότι ποτέ δεν κάναμε ότι κάνει μια συνηθισμένη οικογένεια (εκδρομές, βόλτες, συζητήσεις). Ως ενήλικη ποτέ δεν έχω συζητήσει με τους γονείς μου σοβαρά κάποιο θέμα. Με ηρεμία και χωρίς φωνές. Ως παιδί θυμάμαι τον εαυτό μου όσες φορές προσπάθησα να επικοινωνήσω να εισπράττω είτε φωνές είτε απάθεια. Η μητέρα μου πάσχει από αυτοάνοσο νόσημα και έχει ουσιαστικά παραιτηθεί από τη ζωή της. Πάντα θυμάμαι φωνές, καβγάδες, τίποτα καλό και ωφέλιμο. Κάπως έτσι μεγάλωσα. Σε κάποια φάση έφυγα από το σπίτι για σπουδές. Ούτε τότε είχα ιδιαίτερες παρέες. Πάντα ένιωθα μοναξιά και πάντα ένιωθα ότι οι άλλοι με δέχονταν στις παρέες τους από οίκτο, όχι επειδή ήμουν κάτι σημαντικό. Επέστρεψα στο πατρικό, συνέχισα τις σπουδές σε άλλη σχολή. Κάποια στιγμή άρχισα να μην την παλεύω. Μέσα στα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου να εύχεται να μην ξυπνήσει το πρωί. Κατάφερα να κάνω κάποιες σημαντικές φιλίες αλλά μονίμως κάτι προέκυπτε, πάντα έκρινα αυστηρά τους άλλους και το αποτέλεσμα ήταν να κόβουμε επαφές (συνήθως με δική μου απόφαση). Εδώ και έναν χρόνο άρχισα να βλέπω μια πολύ καλή ψυχολόγο. Η σχολή μου προκαλεί μεγάλο άγχος, πολλές φορές νιώθω ένα μηδενικό γιατί λ.χ. δεν κατάφερα να περάσω ένα μάθημα και κάπου εκεί τα παρατάω με αποτέλεσμα να ακινητοποιούμαι και να αφήνω εξεταστικές να περνάνε έτσι. Νιώθω απίστευτη κούραση εδώ και χρόνια. Με το ζόρι σηκώνομαι το πρωί από το κρεβάτι, συνεχώς αφαιρούμαι, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε ότι κάνω, συνεχώς νιώθω πεσμένη, συνεχώς νιώθω ένα τίποτα. Έχει τύχει να περάσουν μέρες ολόκληρες και να μην βγω από το σπίτι. Τα τελευταία χρόνια έχω μια σχέση η οποία αρχικά δεν πήγαινε καλά, χωρίσαμε, τα ξαναβρήκαμε και βλέπω πολλά κοινά με αυτόν τον άνθρωπο. Τον τελευταίο καιρό με έχει στηρίξει αλλά νιώθω ότι κι αυτόν τον κάνω δυστυχισμένο. Συνεχώς κάτι θα μου φταίει, συνεχώς θα δίνω "οδηγίες", συνεχώς φασαρίες. Δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει με την πάρτι μου. Έχω πολύ άγχος για το οτιδήποτε. Μπορεί να αγχωθώ ακόμα και για το ότι έχασα π.χ. το λεωφορείο. Προφανώς ο ύπνος μου είναι χάλια. Πολλές φορές σκέφτομαι ότι θα ήθελα απλά να πάρω τους δρόμους και να εξαφανιστώ. Τίποτα δεν πάει όπως θα το ήθελα σε κανέναν τομέα της ζωής μου. Νιώθω μονίμως στάσιμη στο ίδιο σημείο. Παίζει μεγάλο ρόλο σε όλο αυτό ότι συνεχίζω να μένω στο πατρικό μου βιώνοντας μια όχι καλή κατάσταση. Η σχέση των γονιών μου ήταν πάντα "αποστειρωμένη". Δοκίμασα να βρω μια δουλειά και να φύγω αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερα και έμεινα και πίσω στα μαθήματα (η σχολή μου είναι αρκετά απαιτητική). Δεν ξέρω τι να κάνω με την πάρτι μου. Στην τελευταία συνεδρία πριν το καλοκαίρι με την ψυχολόγο την ρώτησα αν πάσχω από κατάθλιψη. Μου είπε ότι είναι κατά των διαγνώσεων και τέλος πάντων η απάντηση της ήταν λίγο περίεργη, σαν να με μάλωνε και να μου έλεγε "έλα τώρα θέλεις την ταμπέλα για να κλαίγεσαι". Το μόνο στήριγμα μου είναι ο φίλος μου αλλά κάθε τόσο μαλώνω μαζί του κυρίως γιατί δεν είμαι ευχαριστημένη από τη ζωή μου και συνεχώς βρίσκω αφορμές και στραβά. Έχω κάποιες παρέες αλλά είναι περιστασιακές. Είχα μια καλή φίλη που με στήριξε πολύ αλλά κι αυτή την έδιωξα. Κι αυτηνής της βρήκα στραβά και ασυγχώρητα λάθη... Το άγχος με πάει πολύ πίσω στη ζωή μου, είναι λες και βρίσκομαι σε έναν φαύλο κύκλο. Τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι τα φάρμακα και ότι ίσως να με βοηθούσε μια αγωγή. Προφανώς τα φάρμακα δεν είναι "μαγικά" ούτε θα σε κάνουν να νιώσεις τέλεια από την μια στιγμή στην άλλη αλλά νιώθω απελπισμένη και δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια άλλη λύση. Νιώθω ότι δεν πάει άλλο, ότι δεν έχει νόημα.
Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε.

[george1520]

Θα σχολιάζω ταυτόχρονα οσο διαβάζω: Μια οικογένεια νορμάλ ετσι είναι;; Ποιος ορίζει την οικογένεια νορμάλ; Προφανως όλα αυτα που βλέπουμε στην τηλεόραση (που δεν ισχύουν).
Κάποια απο αυτά που λες τα είχα κι εγώ στην παιδική μου ηλικία. Φωνές , καμία κατανόηση,(ξύλο).. Αλλα αυτό που βασανίζει ειναι η απορριψη. Αυτό που βιώνεις και εσυ. Σε απέρριψαν με τον τρόπο τους οι γονείς σου και ολο αυτό βγήκε στην μετέπειτα ζωή σου "εκαναν μαζί μου παρέα απο οίκτο". Ο λόγος που είμαστε πιο σκληροί με τους ανθρώπους που μας αποδέχονται (εγώ ευτυχως το έχω φτιάξει λίγο με την βοήθεια της ψυχολόγου) είναι γιατί υπάρχει μέσα μας εκείνο το αλλά.. Με αποδέχτηκαν όντως; Και ψαχνουμε να βρουμε οτι δεν μας αποδέχτηκαν. Μολις κάνουν το λάθος, αμέσως τους βάζουμε στον τοιχο. Γιατί; Γιατί ξύνουν την πληγή που άνοιξαν οι δικοί μας. Μας φταίνε όμως οι άλλοι; Ανθρωποι είναι,λογικό είναι να κάνουν λάθη.
Σε κάθε σου αποτυχία νιώθεις ανίκανη επειδη οι δικοί σου άνθρωποι δεν σε έκαναν ποτέ να νιώσεις σημαντική. Είτε με την αδιαφορία τους, είτε με την σκληρή συμπεριφορά τους.
Νιώθω απίστευτη κούραση εδώ και χρόνια. Με το ζόρι σηκώνομαι το πρωί από το κρεβάτι, συνεχώς αφαιρούμαι, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε ότι κάνω, συνεχώς νιώθω πεσμένη, συνεχώς νιώθω ένα τίποτα. Έχει τύχει να περάσουν μέρες ολόκληρες και να μην βγω από το σπίτι. Αυτό το είχα στην αρχή του πάτου.. Το να σηκωθώ απο το κρεβάτι για μένα ήταν μια νικη. Σηκωνόμουν και εκανα τα πραγματά μηχανικά, δεν ημουν στην πραγματικότητα, δεν ημουν "εδώ". Η ψυχολόγος δεν σου είπε ασκήσεις; Εμενα μου είπε να πηγαινω πχ στον κήπο και να λέω τι βλέπω. Βλέπω ένα κόκκινο τριαντάφυλλο, βλέπω ένα μεγαλο κάκτο. Να λέω τι ακούω. Ακουω τα αυτοκινητα που περνάνε, ακου τα πουλιά. Τι νιώθω; Νιώθω τον αέρα, νιωθω ζεστη απο τον ήλιο. κτλ. Με αυτον τον τρόπο φέρνεις τον εαυτό σου πίσω στην πραγματικότητα. Στο εδώ. Ασκήσεις με αναπνοές;;; Ελπιζω να βοήθησα. Να ξέρεις ότι σε πολλα σημεία βλέπω την ζωή μου!

[Phantom]

Κάπως έτσι όπως τα γράφεις τα αισθάνομαι τα πράγματα. Το σκέφτηκα αρκετά, τι μπορεί να φταίει για όλη αυτή τη στάση μου και κατέληξα να πάω σε μια ψυχολόγο που έχει ως αντικείμενο τις οικογενειακές σχέσεις. Το μυαλό μου είναι γεμάτο αρνητίλα. Κάποιες φορές συμβαίνουν υπέροχα πράγματα αλλά νιώθω πως είτε δεν τους δίνω σημασία όταν πρέπει είτε τα καταστρέφω. Αν ας πούμε ξυπνήσω μια ώρα αργότερα από ότι έχω αποφασίσει θα σκεφτώ αμέσως ότι ούτε αυτό δεν μπορώ να κάνω. Σου αναφέρω κάτι απλό. Έχεις δίκιο, δεν υπάρχουν "νορμάλ" και πρότυπα. Απλά βλέπω άλλες οικογένειες, του φίλου μου λ.χ., και πολλές φορές σκέφτομαι ότι ως παιδί δεν είχα τίποτα. Και ως ενήλικη ζω σε ένα σπίτι που κυριαρχεί η σιωπή. Όταν ήμουν ανήλικη κυριαρχούσαν οι φωνές βέβαια... Έχω μεγάλη φοβία με τον θάνατο των γονιών μου. Γενικά καταλαβαίνω ότι κάτι δεν πάει καλά στην εκεί σχέση (με τους γονείς). Καταλαβαίνω τι λες για την απόρριψη, έτσι είναι. Ένιωθα ως παιδί ότι δεν ήμουν αρκετά καλή σε τίποτα. Και κατέληξα ως ενήλικος να γίνομαι εγώ γονιός των άλλων (όχι μόνο των γονιών μου αλλά και φίλων). Αυτό με τη βοήθεια της ψυχολόγου άρχισα λίγο να το ελέγχω (έκανα τα προβλήματα των άλλων δικά μου σε τέτοιο βαθμό που έβγαλα ψυχοσωματικά, έβλεπα τον εαυτό μου ως έναν σούπερ ήρωα που θα έδινε λύσεις στους άλλους -ότι δηλαδή δεν ήμουν ως παιδί). Πολλές φορές απορώ με τους ανθρώπους γύρω μου (τους λίγους που έχουν μείνει) πώς με αντέχουν. Γενικά μια μόνιμη μαυρίλα υπάρχει σε όλα. Πολλές φορές σκέφτομαι ότι ακόμα και στη σχέση μου δεν αξίζει να την ταλαιπωρώ έτσι. Νιώθω πως είμαι ένα βάρος. Και ως παιδί θυμάμαι να "απάλλασσα" τους άλλους από εμένα. Αναρωτιέμαι αν πρέπει να δω έναν ψυχίατρο. Η ψυχολόγος δεν μου έχει προτείνει κάτι τέτοιο αλλά μετά από έναν χρόνο θεραπείας βλέπω ότι γυρνάω πάλι στα γνώριμα μαύρα μονοπάτια. Μου έχει προτείνει διάφορα πράγματα (δεν τα είπε "ασκήσεις" αλλά είναι παρόμοια με αυτά που περιγράφεις).

[george1520]

Δεν ειμαστε εδώ για να κρίνουμε τους γονείς σου ή τους γονείς μου κτλ..Αυτοί ήταν!!! Δεν μπορούμε να το αλλάξουμε. Το θέμα είναι να επουλώσεις αυτές τις πληγές έτσι ώστε να μην πληγώνεσαι τόσο εύκολα.

Ποια είναι τα θετικά του χαρακτήρα σου;

[YokoChoco]

Πιθανή ΟΡΙΑΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ με ΙΔΕΟΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΜΟ και ΤΕΛΕΙΟΘΗΡΙΑ.. + ΔΙΠΟΛΙΚΗ ΣΚΕΨΗ, αλλά αυτά θα τα πεί καλύτερα ένα ψυχίατρος. Νομίζω τον χρειάζεσαι και ίσως
και αλλαγή ψυχολόγου..

[YokoChoco]

Προτίνω να δοκιμάσεις ΓΝΩΣΙΑΚΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ή ΣΥΝΘΕΤΙΚΗ ή ΠΡΟΣΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΗ, σίγουρα χρειάζεσαι ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ σε χαμηλή δοσολογία
Επίσης η ΓΙΟΓΚΑ και το ΤΑΙ ΤΣΙ βοηθάνε, όπως και η ισορροπημένη ΥΓΙΕΙΝΗ διατροφή.
Δεν ειμαι γιατρός ούτε προτίνω θεραπείες, απλά σε προτρέπω σε ΕΙΔΙΚΟΥΣ για αυτοβελτίωση
Grazie Mille

[george1520]

Πιθανή ΟΡΙΑΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ με ΙΔΕΟΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΜΟ και ΤΕΛΕΙΟΘΗΡΙΑ.. + ΔΙΠΟΛΙΚΗ ΣΚΕΨΗ, αλλά αυτά θα τα πεί καλύτερα ένα ψυχίατρος. Νομίζω τον χρειάζεσαι και ίσως
και αλλαγή ψυχολόγου..

Θεωρώ λαθος να κάνουμε διάγνωση σε ενα δημόσιο φορουμ. Εκτός κι αν εισαι γιατρός και μέσα σε 20 γραμμές έκανες διάγνωση.

Εγώ πιστεύω ότι αν χρειάζεσαι ψυχιατρο θα στο πει η ψυχολόγος σου.. Και είμαι αρνητικός να τρέχουμε αμέσως να παρουμε χάπια. Σκοπός είναι να αντιμετωπίσεις τα προβληματα σου και όχι να τα κοιμήσεις. Δωσε χρόνο. Εγω αλλαγές έβλεπα σταδιακά.
Εμένα μου φαίνεται εντάξει η ψυχολόγος σου. Εσυ όμως ξέρεις καλύτερα ομως. Η ψυχή θέλει αρκετό χρόνο να θεραπευτεί. Και ειναι τραύματα απο πολύ μικρή ηλικία. Αρα πολλών χρόνων τραυματα. Τωρα καλείσαι να τα φέρεις στην επιφάνεια για να τα αποβάλλεις και αυτό είναι επιπονο. Σε ρίχνει. Λογικό!!

Κρατάω αυτο για την ψυχολόγο σου:
Στην τελευταία συνεδρία πριν το καλοκαίρι με την ψυχολόγο την ρώτησα αν πάσχω από κατάθλιψη. Μου είπε ότι είναι κατά των διαγνώσεων και τέλος πάντων η απάντηση της ήταν λίγο περίεργη, σαν να με μάλωνε και να μου έλεγε "έλα τώρα θέλεις την ταμπέλα για να κλαίγεσαι".
Αυτό δείχνει ότι ξέρει την δουλεία της!

[YokoChoco]

Θεωρώ λαθος να κάνουμε διάγνωση σε ενα δημόσιο φορουμ. Εκτός κι αν εισαι γιατρός και μέσα σε 20 γραμμές έκανες διάγνωση.

Εγώ πιστεύω ότι αν χρειάζεσαι ψυχιατρο θα στο πει η ψυχολόγος σου.. Και είμαι αρνητικός να τρέχουμε αμέσως να παρουμε χάπια. Σκοπός είναι να αντιμετωπίσεις τα προβληματα σου και όχι να τα κοιμήσεις. Δωσε χρόνο. Εγω αλλαγές έβλεπα σταδιακά.
Εμένα μου φαίνεται εντάξει η ψυχολόγος σου. Εσυ όμως ξέρεις καλύτερα ομως. Η ψυχή θέλει αρκετό χρόνο να θεραπευτεί. Και ειναι τραύματα απο πολύ μικρή ηλικία. Αρα πολλών χρόνων τραυματα. Τωρα καλείσαι να τα φέρεις στην επιφάνεια για να τα αποβάλλεις και αυτό είναι επιπονο. Σε ρίχνει. Λογικό!!

Κρατάω αυτο για την ψυχολόγο σου:
Στην τελευταία συνεδρία πριν το καλοκαίρι με την ψυχολόγο την ρώτησα αν πάσχω από κατάθλιψη. Μου είπε ότι είναι κατά των διαγνώσεων και τέλος πάντων η απάντηση της ήταν λίγο περίεργη, σαν να με μάλωνε και να μου έλεγε "έλα τώρα θέλεις την ταμπέλα για να κλαίγεσαι".
Αυτό δείχνει ότι ξέρει την δουλεία της!

ΛΑΘΟΣ! Υπάρχουν ψυχολόγοι της πλάκας που ειναι κατά των ιατρών. Είχα ψυχολόγο που μου έλεγε να κόψω τα φάρμακα και υποτροπίασα. Αυτός έλεγε να μην κανουμε εμβόλια κτλ το παιδί ήταν
απλά ΑΣΧΕΤΟ και παρίστανε τον ειδικό.
Πάμε στο επόμενο ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΔΙΑΓΝΩΣΗ, αλλά τα συμπτώματα δείχνουν αυτές τις παθήσεις ΚΑΙ ΕΙΠΑ, ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΙΔΙΚΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΣ ΤΑ ΠΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ. Εσύ κατάλαβες ότι έκανα διάγνωση.
ΘΕΣ ΒΟΗΘΕΙΑ και ΑΜΕΣΗ...

[george1520]

ΛΑΘΟΣ! Υπάρχουν ψυχολόγοι της πλάκας που ειναι κατά των ιατρών. Είχα ψυχολόγο που μου έλεγε να κόψω τα φάρμακα και υποτροπίασα. Αυτός έλεγε να μην κανουμε εμβόλια κτλ το παιδί ήταν
απλά ΑΣΧΕΤΟ και παρίστανε τον ειδικό.
Πάμε στο επόμενο ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΔΙΑΓΝΩΣΗ, αλλά τα συμπτώματα δείχνουν αυτές τις παθήσεις ΚΑΙ ΕΙΠΑ, ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΙΔΙΚΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΣ ΤΑ ΠΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ. Εσύ κατάλαβες ότι έκανα διάγνωση.
ΘΕΣ ΒΟΗΘΕΙΑ και ΑΜΕΣΗ...

Ναι ε; να αλλαξω κι εγω ψυχολογο λες;;

Δεν θα μπω σε διαλογο μαζί σου.. Το θεμα εδώ δεν είμαι εγώ ή εσυ..

[Phantom]

Η ψυχολόγος μου είναι μια χαρά και πολύ καλή! Δεν θα την αλλάξω. Την εμπιστεύομαι και εφόσον την ρώτησα ευθέως και μου απάντησε όπως μου απάντησε θεωρώ ότι μάλλον δεν κρίνει ότι είμαι σε τόσο σοβαρή κατάσταση. Σκοπεύω όταν ξανασυναντηθούμε να την ρωτήσω για τις φαρμακευτικές αγωγές. Γνωρίζω και από άλλα πρόσωπα του περιβάλλοντος μου που κάνουν ψυχοθεραπεία ότι οι ψυχολόγοι δεν έχουν αρμοδιότητα να κάνουν διαγνώσεις. Τα λόγια της τα πήρα λίγο κατάκαρδα στη φάση που ήμουν τότε (είχα πεισθεί για κάποιο λόγο ότι έχω κατάθλιψη) αλλά τελικά της δίνω δίκιο.
Ως προς τα θετικά του χαρακτήρα μου πιστεύω ότι έχω αρκετά. Είμαι έμπιστος άνθρωπος, καλόκαρδος, με ενσυναίσθηση και θα φροντίσω ότι καλό μπορώ να κάνω στον οποιονδήποτε να το κάνω. Επίσης με θεωρώ δίκαιο άνθρωπο, θα ζυγίσω προσεκτικά και ψύχραιμη. Μερικές φορές απλά όλα αυτά τα κάνω σε υπερβολικό βαθμό λαμβάνοντας ρόλους και ευθύνες που δεν μου αναλογούν. Αυτό μου κάνει κακό και η ψυχολόγος, τουλάχιστον σε αυτό το κομμάτι, με έχει βοηθήσει πολύ. Οι διαγνώσεις, έτσι όπως τις διάβασα, με άγχωσαν αρκετά. Η ψυχολόγος που πάω πάντως ξέρω ότι συνεργάζεται με ψυχίατρο και δεν είναι κατά των γιατρών. Απλά μάλλον η γνώμη της είναι ότι δεν το χρειάζομαι (ακόμα.

[george1520]

Μην δινεις σημασία στις διαγνώσεις που γράφει ο καθένας εδω μέσα... Απλά να ξέρεις και βαριά κατάθλιψη να έχεις δεν θα στο πει ένας σωστός ψυχολόγος. Δεν παμε εκεί για να μας στολίσουν. Οι ταμπέλες είναι για τους δρόμους..

Είμαι έμπιστος άνθρωπος, καλόκαρδος, με ενσυναίσθηση και θα φροντίσω ότι καλό μπορώ να κάνω στον οποιονδήποτε να το κάνω. Κάποια έγραψε ότι νιώθει μηδενικό, ότι την έκαναν παρέα απο ικτό. Κατσε να θυμηθω ποια.. εμμμμ.. α ναι.. εσυ!!

Για πες μου τα καλά που έχεις στην ζωή σου;

[Phantom]

Ναι... Αυτά αναφέρονταν σε άλλη περίοδο. Προσπάθησα μεγαλώνοντας, εφόσον ένιωθα έτσι τότε, να βελτιωθώ σε κάποιους τομείς. Αυτό το έχουμε πει και μέσα στη θεραπεία btw.
Ως προς τα καλά πέρα από τα στοιχειώδη (τροφή, στέγη) που στις μέρες μας δεν είναι και διασφαλισμένα για όλους έχω και κάποιους λίγους ανθρώπους που πολύ συχνά δαπανούν χρόνο για να με ακούσουν και αν μπορούν να με συμβουλεύσουν ή να πούνε μια γνώμη. Παρόλα αυτά νιώθω μοναξιά. Νιώθω πως δεν είναι ακριβώς αυτό που θέλω. Θα μπορούσα βέβαια και να μην έχω κανέναν. Αρκετοί φίλοι μου επίσης έχουν φύγει στο εξωτερικό οπότε κάπως ξαφνικά έμεινα στον αέρα. Γνωρίζω πάντως από τουλάχιστον άλλα 3-4 άτομα ότι οι ψυχολόγοι δεν κάνουν διαγνώσεις, η δική μου που τη ρώτησα και ευθέως απέφυγε να μου απαντήσει και μου τα ψιλοέχωσε.

[george1520]

Θα σου πω τι είχα εγώ .. Ήθελα με ένα συγκεκριμένο τρόπο να μου δείχνουν την αποδοχή τους(οι άλλοι γενικά) .. Μπορεί να μου το έδειχναν με χιλιους τρόπους. Αλλα δεν μπορούσα να τους δω... Ηθελα εκεινο τον ένα και αμέσως ένιωθα απόρριψη.

[Phantom]

Μου ακούγεται γνώριμο αυτό που περιγράφεις... Πολύ γνώριμο! Μόνο αν ακούσω κάποια συγκεκριμένα λόγια, όπως τα έχω στο μυαλό μου, ησυχάζω. Κι επειδή ο άλλος δεν είναι ο Χουντίνι για να τα μάθει μαγικά συνήθως νιώθω ότι με έχουν γραμμένη και ότι δεν είμαι προτεραιότητα για κανέναν

[george1520]

Μου ακούγεται γνώριμο αυτό που περιγράφεις... Πολύ γνώριμο! Μόνο αν ακούσω κάποια συγκεκριμένα λόγια, όπως τα έχω στο μυαλό μου, ησυχάζω. Κι επειδή ο άλλος δεν είναι ο Χουντίνι για να τα μάθει μαγικά συνήθως νιώθω ότι με έχουν γραμμένη και ότι δεν είμαι προτεραιότητα για κανέναν

Τοτε εγώ είμαι η απόδειξη ότι κάθε μερα η ζωή σου θα είναι καλύτερη. Πεισμωσε.. Αρχισε να ασχολησε με τον εαυτό σου περισσότερο.. Την ψυχολόγο καθε πόσο την βλέπεις;