Πολύ άγχος!

[vasilios73]

Παιδιά 1η μου φορά στο φόρουμ.
Εδώ και 10 χρόνια ζω και εγώ ένα μικρό δράμα, αλλά απότι βλέπω δεν είμαι η εξαίρεση.
Το 99 ξεκίνησαν οι πανικοί συνοδευόμενοι από κατάθλιψη. Dumyrox 200mg και η ζωή ήταν τόσο ωραία! Αυτό κράτησε για 3 χρόνια, ενώ είχα καθαρίσει από χάπια χωρίς άλλες κρούσεις από πανικούς. Με την 1η αναποδιά βλ. ερωτική απογοήτευση, πάλι πανικοί το 2003, πάλι στα dumyrox αλλά έκανα συντηρητική αγωγή, από μόνος μου αφού είχα βρει το κόλπο. Όλα ψιλοτέλεια αυτή τη φορά. Πάρε όμως το 2004 μια γερή δόση ανεργίας μετά απο σπουδές - μεταπτυχιακά και καλημέρα θλίψη για άλλη μια φορά. Εδώ δεν είχαμε πανικούς αλλά πολύ θλίψη και γενικευμένο άγχος. Πάρε και λόγω άγχους μια στυτική δυσλειτουργία για να έχεις να απασχολείς το μυαλό σου, τρέχε σε ανδρολογικά ινστιτούτα να βρεις τί έχεις. Έφτασα όσα βγάζω από τη δουλειά που είχα βρει να τα επενδύω σε χάπια, γιατρούς και εξετάσεις.Κατάρες στους γονείς μου που κληρονόμησα τα γονίδιά τους, κατάρες στα πανεπιστήμια, στο σύστημα...κουράστηκα, ξεκίνησα γνωσιακή θεραπεία. Τέλος της στυτικής δυσλειτουργίας και πάμε για άλλα. Πάρε μια δουλειά με ευθύνες σε τελείως άγνωστο αντικείμενο και καλή αρχή με άγχος στο 1000%, υπέρταση, και μόλις περάσει η μπόρα πάρε και τις ημικρανίες σου. Σχέση ήθελες; Πάει να πει δέσμευση΄που σνεπάγεται άγχος και πάει λέγοντας με ένα κύκλο που όλο κύκλους κάνει και να δω πότε θα νιώσω και εγώ "Normal" άνθρωπος. Το πρόβλημά μου είναι το εξής, δεν κλείνομαι σπίτι, κάνω ότι περνάει από το χέρι μου όσο μου το επιτρέπει ο περίγυρός μου και ο περιορισμένος αριθμός ανθρώπων που συναναστρέφομαι για να κάνω ότι και ο άλλος κόσμος. Αλλά δεν απολαμβάνω το κάθε τί όπως παλιά. Έχω το αίσθημα του ανικανοποίητου, έχω γίνει γκρινιάρης. Πάνω απόλα, όταν βρίσκομαι με την κοπέλα μου τον τελευταίο μήνα με πιάνει πανικός. Την αγαπάω, μου αρέσει πολύ σαν γυναίκα αλλά πιστεύω ότι δεν ταιριάζουμε. Έχουμε ρίξει ομηρικούς καβγάδες για θέματα δέσμευσης και τώρα που το θέμα διευθετήθηκε είμαι σε χειρότερη κατάσταση. Ωστόσο λόγω της ανασφάλειάς μου κράτησα αυτή τη σχέση μέχρι και τώρα που σας γράφω, για 21 μήνες. Έφτασα σε σημείο να κάνουμε σεξ και από το άγχος μου να έχω τα γνωστά επακόλουθα. Μια να πέφτει, μια να σηκώνεται. Πριν 25 μέρες ξεκίνησα το remeron, 30mg αλλά βλέπω ότι και στο τηλέφωνο που μιλάω με την κοπέλα μου με πιάνει ταχυπαλμία, τρέμουλο. Κάνω συνειρμούς ότι θα βρεθούμε και θα έχω πρόβλημα στο σεξ, ίσως να φταίνε και όλες οι εντάσεις που είχαμε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ξέρω ότι αν ζητήσω να χωρίσουμε θα ηρεμήσω, αλλά γιατί αντιδρώ έτσι; Γιατί να μην μπορώ να χειριστώ το άγχος μου στο συγκεκριμένο θέμα; Έχει συμβεί κάτι παρόμοιο σε κάποιον/κάποια από σας; Δεν μπορώ να πω ότι έχω κατάθλιψη αυτή την περίοδο,είναι μια έντονη δυσθυμία. Έχω όμως πάρα πολύ άγχος με 2 - 3 συγκεκριμένα θέματα.
Οπότε, ρίχνεις μια κανονιά και ησυχάσεις προς το παρόν; Γιατί όλο και κάτι άλλο θα βρεθεί στο μέλλον να με αγχώσει τόσο πολύ. Ή μένεις εκεί και περιμένεις να βελτιωθεί η κατάσταση; Και αν χειροτερέψει και μετά δεν μου φτάνουν τα ζαναξ της Ελλάδας όλης; Μου φταίει η κοπέλα ή μου προκαλεί άγχος η αποτυχημένη ερωτική επαφή; ή μου προκαλεί άγχος ότι αν χωρίσω θα μείνω μόνος. ή μου προκαλεί άγχος η ηλικία μου (33+) και φοβάμαι ότι αν χωρίσω θα μείνω μόνος μου (2 φορές το είπα το "θα μείνω μόνος μου") και οπότε μένω σε αυτό που έχω;Ή τελικά αυτή η σχέση προκαλεί όλες αυτές τις σκέψεις;
Πείτε κάτι βρε παιδιά...παρά το ύφος του κειμένου έχω περάσει πολλές δύσκολες περιόδους τα τελευταία 10 χρόνια.
Γιατί τα ψιλοκοσκινίζω; Πότε επιτέλους θα ηρεμήσει το μυαλό μου;
Να' στε καλά!

[martha73]

πιστευω οτι αν δεν εχεις μιλησει σε ψυχολογο ηρθε η ωρα να το κανεις για να βρεις τι σε ενοχλει στον εαυτο σου και εχεις αυτα τα προβληματα.νομιζω οτι πρεπει να δουλεψεις πανω σε αυτο.Στην κοπελα σου εχεις μιλησει;

[Tasos75]

Originally posted by martha73
πιστευω οτι αν δεν εχεις μιλησει σε ψυχολογο ηρθε η ωρα να το κανεις για να βρεις τι σε ενοχλει στον εαυτο σου και εχεις αυτα τα προβληματα.νομιζω οτι πρεπει να δουλεψεις πανω σε αυτο.Στην κοπελα σου εχεις μιλησει;

Μάρθα έβαλα άλλα προσωπικά στοιχεία, μην παραξενευτείς από το όνομά μου.
Είναι δύσκολο να βρεις γιατρό να εμπιστευτείς. Όταν μπορούσα να κατεβαίνω Αθήνα είχα βρει ένα νέο ψυχολόγο που με είχε βοηθήσει αρκετά. Εδώ που ζω τώρα δεν γνωρίζω κανένα και μάλλον θα πάω σε κάποιον στα τυφλά.
Η κοπέλα μου ξέρει για την κατάθλιψη και της έχω εξηγήσει για το άγχος μου και την κατάστασή μου. Φοβάμαι να της πω ότι με πιάνει κυρίως όταν τη βλέπω γιατί θα πληγωθεί. Της έχω δώσει να καταλάβει ότι διακατέχομαι από γενικευμένο άγχος και ότι θέλω να μένω κάποιες φορές μόνος μου. Η αλήθεια είναι ότι όλα προκαλούνται από τις σκέψεις μου στις οποίες πρέπει να φέρω έναν αντικειμενικό αντίλογο. Το πρόβλημα είναι ότι το ρεμερον που παίρνω δεν φαίνεται να βοηθάει.
Σε ευχαριστώ!

[martha73]

θα σου πω τι συνεβει σε μενα.
πριν 10 χρονια αρχισα να εχω κρισεις πανικου χωρις βεβαια στην αρχη να ξερω οτι ειναι κρισεις πανικου και ξετιναχτηκα στις εξετασεις.οπως καταλαβαινεις δεν ειχα τιποτα.μου λεει λοιπον μια φιλη \"ρε συ δεν πας σε ψυχολογο μπας και εναι ψυχολογικο;\" μου προτεινε εναν που ειχε παει κι αυτη και πηγα.μου ηταν πολυ δυσκολο στην αρχη να του μιλαω αλλα προσπαθουσα για να με βοηθησει.περασανε 3 μηνες και τιποτα.καταλαβαινεις την απογοητευση μου.τοτε καταλαβα οτι δεν μου εκανε ο ανθρωπος αυτος.μου προτεινανε μια νεα ψυχολογο και αποφασισα με βαρια καρδια στην αρχη να παω.σκεφτομουν αντε παλι απο την αρχη να λεω τα ιδια που ελεγα και στον αλλο,μεχρι να βρουμε ρυθμο θα περασουν βδομαδες και τετοια...
τελικα με αυτην την κοπελα το ξεπερασα χωρις φαρμακα πηγαινοντας περιπου 1 χρονο.δεν σου κρυβω οτι βοηθησε το γεγονος οτι ειχε κι αυτη στο παρελθον κρισεις πανικου και καταλαβαινε.
στα γραφω αυτα γιατι καταλαβαινω πως αισθανεσαι αλλα πρεπει να προσπαθησεις να βρεις καποιον.θα σε βοηθησει μαζι με τα φαρμακα να γινεις καλα.
δεν ξερω αν μπορουν αλλα παιδια απο εδω να σου προτεινουν καποιον ψυχολογο.

[enzo]

gfkufvkv

[g_alex]

Originally posted by vasilios73
......, δεν κλείνομαι σπίτι, κάνω ότι περνάει από το χέρι μου όσο μου το επιτρέπει ο περίγυρός μου και ο περιορισμένος αριθμός ανθρώπων που συναναστρέφομαι για να κάνω ότι και ο άλλος κόσμος. Αλλά δεν απολαμβάνω το κάθε τί όπως παλιά. Έχω το αίσθημα του ανικανοποίητου, έχω γίνει γκρινιάρης. Πάνω απόλα, όταν βρίσκομαι με την κοπέλα μου τον τελευταίο μήνα με πιάνει πανικός.......

Φίλε μου εμένα ένα πράγμα μου έκανε εντύπωση, και το τονίζω μήπως και σε βοηθήσει να αντιληφθείς κάποια πράγματα διαφορετικά. Λες, βγαίνω όσο μπορώ να μη μένω σπίτι. Σπίτι, είναι ένας χώρος συνώνυμος με τον εαυτό μας. Από τις μυρωδιές και τα χρώματα, μέχρι τα έπιπλα. Μη θέλοντας να μένεις σπίτι, σημαίνει πως δε θέλεις να μένεις με τον εαυτό σου. Η συμβουλή μου λοιπόν, είναι να κάτσεις ένα βράδυ που θες να βγεις σαν τρελός, εν ανάγκη ας σε κλειδώσουν μέσα απέξω:P, και να κάτσεις να πιάσεις από το λαιμό το άγχος και τις σκέψεις σου και να τις ρωτήσεις γιατί σε επισκέπτονται και τι σημαίνουν...

Μόνο με το αν κάτσεις να λογαριαστείς \"σαν άντρας\" με τους φόβους σου θα τους ξεπεράσεις. Αν κρύβεσαι, τότε κι άλλα πράγματα εμφανίζονται, όπως η σεξουαλική δυσλειτουργία. Αν σε πονούσε η κοιλιά σου 1 βδομάδα και είχες εμετούς, δε θα πήγαινες από μόνος σου στο γιατρο να σε εξετάσει και να σου πει τι έχεις?? Δε θα θελες να μάθεις? Τότε εδώ γιατί δε θέλεις να μάθεις τι έχεισ και τοαποφεύγεις.

Όσο για την κοπέλα, αγχώνεσαι γενικά και για μένα χωρις λόγο. Για να μένει με έναν άνδρα παρά τα όποια τεχνικά και ψυχολογικά προβλήματα, αυτό και μόνο αρκεί για να καταλάβεις ότι σε αγαπά και σε νοιάζεται και δε χρειάζεται να αποζητάς από αυτή την αποδοχηή για να νιώσεις καλύτερα, γιατί ήδη την έχεις. Μην πιέζεσαι, χαλάρωσε, μιλήστε, αγκαλιαστείτε, και εφόσον δε συντρέχει άλλος λόγος υγείας, που δε νομίζω, η φύση θα πάρει τα ηνία.

Αν λοιπόν θέλεις, μπορείς να ακολουθήσεις τη συμβουλή μου, να πας σε κάποιον ψυχοθεραπευτή, νέο και με όρεξη, και αν γίνεται και γυναίκα και με υπομονή και χωρίς να πιέζουμε τον εαυτό μας, όλα θα παρουν το δρόμο τους.

[Tasos75]

Έχω βρει τί φταίει μάλλον, γιατί το ψάχνω μέσα μου και εκεί καταλήγω. Φταίει που δεν βλέπω μέλλον με αυτή την κοπέλα και την κρατάω όμηρο μέχρι να φύγω από αυτή την πόλη και να κατεβώ Αθήνα. Ήδη μου ζητάει εδώ και καιρό να επισημοποιήσουμε τη σχέση μας και όλο βρίσκω δικαιολογίες. Την έχω πληγώσει ουκ ολίγες φορές με αυτό το θέμα. Τελικά φτάσαμε στο σημείο να μην έχει καμία απαίτηση από μένα παρά να είμαστε μαζί και εγώ να τη βλέπω και να παθαίνω πανικό. Είναι κρίμα, από τη μία σκέφτομαι ότι κοπέλα να έχει τραβήξει τόσα μαζί μου και να μένει ακόμα δίπλα μου σημαίνει ότι με αγαπάει πολύ και ίσως να κάνω λάθος που απομακρύνομαι, από την άλλη βλέπω ότι η σχέση μας έχει φθαρεί πολύ. Το συζήτησα με την αδελφή μου και αυτό που μου είπε να σταματήσω να παίζω με την κοπέλα . Από τη μία φοβάμαι τις συνέπειες ενός χωρισμού, από την άλλη δεν μπορώ να κρατάω έναν άνθρωπο σε ομηρία επειδή εγώ δεν ξέρω τί θέλω!
Το ίδιο μου είχε συμβεί πριν 10 χρόνια ακριβώς, ξυπνούσα και μόλις σκεφτόμουν την κοπέλα μου ένιωθα το κεφάλι μου να αφρίζει, ανέβαζα πίεση, είχα ταχυπαλμίες, ίδρωνα, ένα περίεργο πράγμα, η σκέψη της και μόνο αποτελούσε πλέον απειλή.
Αλλά γιατί τέτοια αντίδραση; Γιατί να μην μπορώ να αντιδράσω λογικά και νηφάλια; Να μην μπορώ να πάρω αποφάσεις με καθαρό μυαλό παρά να εκβιάζομαι από τον ίδιο μου τον εαυτό; Πριν ένα μήνα άρχισα το ρεμερον για αυτό το λόγο. Η διάθεσή μου έφτιαξε αλλά το άγχος μου αυξήθηκε! Βγάλε άκρη!

[krino]

καλα ολα αυτα που γραφεις αλλα δεν απαντας αν εχεις απευθυνθει σε ειδικο η απλα σπας το κεφαλι μονος σου...

[Tasos75]

Originally posted by krino
καλα ολα αυτα που γραφεις αλλα δεν απαντας αν εχεις απευθυνθει σε ειδικο η απλα σπας το κεφαλι μονος σου...

Από την παρασκευή τηλεφωνώ και αφήνω μηνύματα σε γιατρό που μου σύστησε ψυχίατρος από Θεσσαλονίκη στον οποίο είχα πάει πριν από 20 μέρες και δεν έχω λάβει απάντηση.
Δυστυχώς στην επαρχία οι επιλογές είναι περιορισμένες.
Αν το σκεφτείς καλά, η ψυχιατρική δεν έχει ακόμα βρει ριζικές λύσεις για πολλές ψυχικές νόσους. Οι περισσότεροι ψυχίατροι το πρώτο που θα κάνουν είναι να σου γράψουν κάποιο χάπι το οποίο καταπραϋνει τα συμπτώματα αλλά λίγοι είναι αυτοί που θα βρουν τί πραγματικά σου φταίει, και μάλλον δεν φταίνε αυτοί. Εγώ αυτό που κάνω είναι να προσπαθώ να εφαρμόσω τις τεχνικές της γνωστικής θεραπείας που προσφέρει σημαντική ανακούφιση από τα συμπτώματα, αν βέβαια έχεις αρκετά καθαρό μυαλό ώστε να φέρεις λογικό αντίλογο στις σκέψεις που σε βασανίζουν.
Αλλά με το συγκεκριμένο θέμα που με τρώει, το συναίσθημα είναι έντονο και δεν μπορώ από μόνος μου να βρω ηρεμία. Το βλέπω ότι χρειάζομαι βοήθεια γιατί δεν είναι μόνο το άγχος που έχω, είναι ότι εκνευρίζομαι που αντιδρώ έτσι. Να στέγνωνε λίγο το στόμα μου θα έλεγα ok αλλά μου ανεβαίνει η πίεση, πονάει το κεφάλι μου, δεν μπορώ να συγκεντωθώ στη δουλειά μου κλπ κλπ δηλαδή έχω πολλά από τα συμπτώματα του άγχους, όχι ένα και δύο. Όταν είμαι μόνος όλα καλά και φυσιολογικά. Όταν βρισκόμαστε με παίρνει ο διάολος!

[BrainTrance]

Και εγω παρομοιο προβλημα εχω με την κοπελα μου. Ειναι αυτο που με βασανιζει.

Μονο που εγω εκανα γνωστικη ψυχοθεραπεια, αλλα δεν δουλεψε.

Με βοηθησε μεν να βρω κοπελα και να κανω σχεση μαζι της, αλλα δεν εξαφανησε/μειωσε αυτην την αντιδραση.

Τα εχουμε 3 μηνες και ακομα οποτε ειναι να την δω παθαινω κρισεις αγχους και ξερναω.

Τι πιστευω οτι ειναι?

Καποιο μπλοκαρισμενο συναισθημα, καποια ενεργειακη διαταραχη, καποια χημικη ανισορροπια. Δεν ξερω. Το ψαχνω.

Ψαξ\'το και εσυ.

Οπου να\'ναι λεω να παρω κανα φαρμακο. :P

[maria...]

tasos δεν ξερω αν το εχεις ακουσει η διαβασει αλλα τα φαρμακα γενικα αυτα προκαλουν προβλημα στην στυση στους αδρες και στις γυναικες στην διαθεση για σεξ.το προσεξα αυτο και πανω μου και ρωτησα τον γιατρο και μου ειπε οτι δυστιχος αυτο εινε παρενεργεια των φαρμακων αυτων.απορω αν το εχει ξεπερασει καποιος αυτο το διαολο με τα κερατα δηλαδι!!!!

[Empneustns]

φιλε τασο,την αγαπας;σκεψου το ετσι,αν δεν την αγαπας και σου προκαλει αισθηματα πανικου,οσο καθεσαι μαζι της πληγωνεται γιατι δεν μπορει να σε εχει,και εσυ αναστατωνεσαι γιατι δεν μπορεις να την βλεπεις.εισαι λιγο εγωιστουλης γιατι σκεφτεισαι πως θα ειναι η ζωη σου χωρις παρεα,αλλα καταστρεφεις και τη ζωη σου με το να εισαι με μια γυναικα που δεν την θελεις.(αν καταλαβα καλα).Αν εχεις καποια αισθηματα για αυτην,πραγματικα αισθηματα ομως καθησε μαζι της,συζητησε τα ολα,ζητησε λιγο χρονο.σιγουρα η σεξουαλικη δυσλειτουργια ειναι ασχημη κατασταση,αλλα αφου σου συνεβει μια φορα θα το εχεις το αγχος αυτο,αλλα με σταθερο συντροφο δεν ειναι κατι που πρεπει να σε ζοριζει.δεν θα γινει σημερα θα γινει αυριο,απλα να μην γινεται με προγραμμα ,αυτα θελουν και λιγο αυτοσχεδιασμο.και κυριως να μη κολλαει το μυαλο μας.αλλα θα ρωτησω κατι αλλο,σε πιεζει η κοπελα;κρινεις πως σε θελει για σενα η για κατι αλλο;μηπως σε αγχωνουν οι αποφασεις;και στο κατω κατω παρε την αποφαση σου,τι εχεις να χασεις τι εχεις να κερδισεις.παντως η κοπελα προφανος σε θελει,το θεμα ειναι να αποφασισεις εσυ τι θελεις και μη σκεφτεσαι τι θελει εκεινη απο σενα.Αυτη παρολα τα προβληματα σου σε θελει,σε εχει επιλεξει ξερει που μπλεκει και ειναι δικη της επιλογη να ειναι μαζι σου.το θεμα ειναι τι θελεις εσυ,να το ξεκαθαρισεις μεσα σου,και μη χαριστεις σε οποια σου αποφαση,κατ εμε και οι δυο σωστες θα ειναι,απλα ειναι πλεον θεμα δικης σου αποφασης και οσο αργοπορεις τοσο χειροτερα για σενα.απαντησε εσωτερικα στα εξης ερωτηματα,σε γεμιζει η κοπελια;σε εμπνεει;οταν την σκεφτεσαι εκτος απο συναισθηματα ασχημα που μπορει να εχεις απο ασχημες καταστασεις στο κρεβατι που ισως σε κανουν να νοιωθεις αδυναμος,σου ερχεται καποιο γλυκο συναισθημα;αν εξαιρεσεις τον φοβο σου για μοναξια,θεωρησεις πως δεν υπηρχε,θα συνεχιζες να καθεσαι μαζι της;

[Tasos75]

Εμπνευστή, κάνουμε τις ίδιες περίπου σκέψεις.
Από την Παρασκευή μπορώ να πω ότι έχω ηρεμήσει.
Ξεκαθάρισα κάπως τη θέση μου και μπορώ να πω ότι ισορρόπησα ως ένα σημείο. Ζήτησα χώρο και χρόνο για τον εαυτό μου για να δω τί φταίει και αντιδρώ έτσι. Βρεθήκαμε 2 φορές από τότε και δεν μπορώ να πω ότι ταράχτηκα. Ίσως να δουλεύει και το ρεμερόν παράλληλα τώρα που έκλεισα μήνα που το παίρνω, ίσως και η προσπάθεια αλλαγής τρόπου σκέψης σε κάποια θέματα, πάντως έχω ηρεμήσει. Σήμερα έχω πρώτη συνεδρία με ψυχίατρο και δεν ξέρω τί να του πω.
Πριν από μια βδομάδα είχα τόσα θέματα και τώρα σχεδόν τίποτα. Μάλλον θα του ζητήσω να με βοηθήσει να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα με θέματα διεκδικητηκότητας.