Η ιστορία μου
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 3 123 LastLast
Results 1 to 15 of 31
  1. #1
    Junior Member
    Join Date
    Jan 2009
    Posts
    14

    Η ιστορία μου

    Θέλω να πω την ιστορία μου εδώ μέσα, με πιθανό στόχο περισσότερο από το να ακούσω γνώμες, για να δώ πως φαίνεται καταγεγραμμένη.

    Δυστυχώς δεν είμαι καλή στις εκθέσεις, οπότε το κάνω με τον δικό μου τρόπο.

    Μόλις με χώρισε αυτός που αγαπώ. Περίπου για 20η φορά. Είμαστε μαζί 7 χρόνια. Και χώρια από μία μέρα μέχρι 4 μήνες.
    Υποθέτω ότι η λογική λέει ότι όντως πρέπει να χωρίσουμε. Αλλά δε θέλω. Καθόλου.

    Ζούμε τη ζωή ενός κανονικού ζευγαριού, με μερικές παραλλαγές. Είμαστε μαζί περίπου κάθε μέρα, βγαίνουμε έξω συχνά, χαζεύουμε ταινίες στην τηλεόραση, μόνο που δεν κοιμόμαστε μαζί. Κάνουμε συχνότατο και καταπληκτικό έρωτα. Μιλάμε για τα πάντα διαρκώς. Πάμε εκδρομές κάθε 2-3 μήνες, ακριβώς όπως μας αρέσουν. Είμαι το έτερό του ήμιση και είναι το δικό μου, παρόλο που εκείνος δηλώνει επισήμως single. Τα πρώτα χρόνια "είχα το πάνω χέρι" στη σχέση μας, ενώ τα τελευταία 4-5 είμαι στη διάθεσή του για τα πάντα. Θέλω και ευχαριστιέμαι αυτά που θέλει.

    Εγώ μιλάω για τη σχέση μου με όλους τους κοντινούς μου ανθρώπους. Εκείνος με 2-3 φίλους του μόνο, που απλά έχει αναφέρει την ύπαρξή μου.

    Δουλεύουμε στον ίδιο χώρο και δεν μπορούμε να είμαστε επισήμως μαζί.

    Μαζί φτιάξαμε το σπίτι του πριν από 3,5 χρόνια που χώρισε. Ασχολούμαι με όλα, πολύ περισσότερο απ'ότι στο σπίτι μου. Μαστορεύουμε. Φροντίζω τα φάρμακά του. Πάω super market. Πληρώνω το νοίκι του σπιτιού του, πολλούς λογαριασμούς του και ό,τι περίεργο σκεφτόμαστε να πάρουμε στο σπίτι του. Εκείνος πληρώνει τη διατροφή και το σχολείο της 9χρονης κόρης, και με τα καθημερινά έξοδα βγαίνει ίσα-ίσα. Εγώ αντέχω πολύ περισσότερο.

    Καθόλου τυχαία (υποθέτω), ο τρόπος που αποκαλούμαστε πλέον είναι εκείνος Master κι εγώ Βλήμα.

    Στην αρχή της σχέσης μας του έκανα τη ζωή πατίνι, παραδεχόμενη όλες τις παροδικές ερωτικές μου εμπειρίες (πολλές με ανθρώπους που ξέρει). Είχα και σχέση, παράλληλα, με παιδικό μου φίλο, που δεν έλεγα να αποχωριστώ. Τελικά το πήρα απόφαση μετά από πιέσεις αυτού που αγαπώ. Τότε με χώριζε περίπου κάθε φορά που δεν απαντούσα αμέσως το τηλέφωνο, γιατί προφανώς το έκανα με κάποιον (αναληθές όλες τις φορές). Η ζήλεια του ήταν απίστευτη (όχι αδικαιολόγητα όμως, αφού σε φορές που με είχε χωρίσει, εγώ μπορεί να πήγαινα με κάποιον άλλο).

    Η επιστροφή στη σχέση, κάθε ανεξαιρέτως φορά, γίνεται με δική μου παρότρυνση, που άλλες φορές πιο εύκολα κι άλλες πιο δύσκολα, γυρνάει στην αγκαλιά μας. Όταν γυρνάει, έχουμε μερικά πισωγυρίσματα, και τελικά είναι εκεί. Δίπλα μου.

    Ξέχασα (!) να αναφέρω ότι είμαι παντρεμένη εδώ και 15 χρόνια. Χωρίς παιδιά (από περίπου επιλογή, αφού δεν πήρα ποτέ απόφαση να κάνω). Μένω στο σπίτι των ονείρων μου, εκεί όπου μεγάλωσα, και κυρίαρχο έρωτα της ζωής μου. Ζούμε μια άνετη ζωή, με κύριο μέλημα την συντήρηση του σπιτιού.
    Χωρίς σεξουαλική σχέση μαζί του εδώ και 7 χρόνια, και πριν ανά 6μηνο. Τον αγαπάω σαν οικογένειά μου, σα συγκάτοικο. Κάνουμε ό,τι κάνει μαζί μία οικογένεια (Πάσχα, Χριστούγεννα, καλοκαιρινές διακοπές, παρέα με φίλους). Κοιμόμαστε σε διαφορετικά κρεβάτια εδώ και 10 χρόνια. Δε δείχνει να ενοχλείται, να ζηλεύει ή να έχει κάτι άλλο στη ζωή του. Θέλει την ησυχία του, και πιστεύει ότι τα έχουμε όλα εκτός του σέξ (όπου δυστυχώς αποτύχαμε). Δεν έχουμε τσακωθεί ποτέ, δεν είχαμε ερωτευτεί ποτέ. Αυτονόητα και οι δύο είδαμε τη ζωή μπροστά μας μαζί. Έτσι τα φτιάξαμε, έτσι παντρευτήκαμε, έτσι ζούμε μέχρι τώρα.

    Με χώρισε (αυτή τη φορά) ανήμερα Πρωτοχρονιά. Ήταν λέει, τόσο έντονο το συναίσθημα του να περάσει Παραμονή μόνος του στην τηλεόραση, που μου ανακοίνωσε την απόφασή του την επόμενη μέρα. Αν το άφηνε κανα δυό μέρες ακόμη -λέει, θα είχε ξεθωριάσει, και θα ήμασταν πάλι καλά, μέχρι την επόμενη αργία. Και δεν έπρεπε να ξεχάσει τη μοναξιά της ημέρας.

    Τις προηγούμενες φορές με είχε χωρίσει 7/1 (πριν από δύο χρόνια), αμέσως μετά τις καλοκαιρινές διακοπές με την κόρη του (πριν από 3,5 χρόνια).

    Όσο κι αν καταλαβαίνω τη μοναξιά αυτών των ημερών του, δεν νιώθω πώς για 3 ή έστω 15 μέρες το χρόνο, πετάει στα σκουπίδια τις υπόλοιπες θαυμάσιες και για τους δύο 350.

    Στο κάτω κάτω, εμένα αυτή η σχέση μου μοιάζει ιδανική. Κάθε μας μέρα είναι event, εδώ και τόσα χρόνια. Τον φροντίζω και μου χαϊδεύει τα μαλλιά. Δεν αναλωνόμαστε σε οικογενειακές διαπλοκές, συμβίωση που ισοπεδώνει τον ερωτισμό, μπορούμε να κάνουμε και χώρια. Έχει την κόρη του, έχω την οικογένειά μου. Δε θέλει να παντρευτεί ξανά, ούτε να κάνει άλλα παιδιά.

    Όταν παντρεύτηκα είπα "φυσιολογική ζωή" και "για πάντα". Καμία από τις δύο ατάκες δεν με εκφράζουν πια. Δε θέλω για πάντα, θέλω να χαίρομαι την κάθε μέρα. Δεν νομίζω ότι η φυσιολογική ζωή που μάθαμε από τους γύρω μας είναι αυτή που μας κρατάει σε εγρήγορση και μας κάνει ευτυχισμένους.

    Ο προβληματισμός μου λοιπόν τώρα, είναι φυσικά ότι δεν θέλω να ζω χωρίς εκείνον, αλλά ακόμη μακρύτερα αν το πάω, είναι : ποιά θα είναι η ζωή μου μετά? Να βρω τον επόμενο, που θα κρατήσει άλλα μερικά χρόνια, άντε και τον παραεπόμενο, και μετά να γεράσω με τον σύζυγο? Δε μου ακούγεται καθόλου ενδιαφέρον.

    Εν ολίγοις, αυτά.
    Τελικά, it sucks.

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2008
    Posts
    1,026
    Δεν καταλαβαίνω γιατι δεν χωρίζεις απ τον άντρα σου. Είναι ανασφάλεια? Είναι το οικονομικό? Είναι που δεν θέλεις να προχωρήσεις με τον \"έρωτα της ζωής σου\"? Τι σε κρατάει δεμένη μαζί του τόσα χρόνια?

  3. #3
    Banned
    Join Date
    Oct 2007
    Posts
    2,515
    Κι εγώ loulouka αναρωτιέμαι γιατί δεν χωρίζεις με τον άντρα σου. Και όχι μόνο τι κρατάει εσένα μαζί του, αλλά και εκείνον μαζί σου. Περιγράφεις μια καθημερινότητα όπου με τη σχέση σου περνάς ώρες μαζί, έχετε διάφορες δραστηριότητες, πηγαίνετε εκδρομές, συντηρείς πρακτικά και οικονομικά το σπίτι. Όλη αυτή η \'απουσία\' σου, δεν έχει ποτέ συζητηθεί με το σύζυγο?

    Όσο για το φίλο σου, βεβαίως και είναι πολύ βολικό για εκείνον το όλο σκηνικό. Δεν μοιάζει μετέωρος και διασπασμένος όπως εσύ, φαίνεται ότι είχε κάνει τον κύκλο του και να είχε αποφασίσει με ποιον τρόπο θέλει να προχωρήσει στη ζωή του. Αναρωτιέμαι αν εσύ δεν ήσουν παντρεμένη ποια θα ήταν η μορφή της σχέσης σας ή αν πιστεύεις ότι θα μπορούσε να υπάρξει.

    Τέλος από την πλευρά σου, γιατί αλήθεια πιστεύεις ότι η μοναδική προοπτική που ανοίγεται αν χωρίσετε οριστικά είναι να βρεις τον επόμενο, μεθεπόμενο κλπ και να γεράσεις με το σύζυγο? Η \'φυσιολογική\' ζωή βεβαίως και είναι μια ζωή που μας κρατά σε εγρήγορση και μας κάνει ευτυχισμένους. \'Εστω και χωρίς τη συμβίωση, παρόλο που θεωρώ αυθαίρετη γενίκευση το να θεωρείς ότι \'ισοπεδώνει τον ερωτισμό\'. Αυτή η ζωή και η \'ιδανική\' σχέση που επιθυμείς, δεν είναι πιστεύεις εφικτή?

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2005
    Posts
    4,999
    Γράφεις \" Ο προβληματισμός μου λοιπόν τώρα, είναι φυσικά ότι δεν θέλω να ζω χωρίς εκείνον, αλλά ακόμη μακρύτερα αν το πάω, είναι : ποιά θα είναι η ζωή μου μετά? Να βρω τον επόμενο, που θα κρατήσει άλλα μερικά χρόνια, άντε και τον παραεπόμενο, και μετά να γεράσω με τον σύζυγο? Δε μου ακούγεται καθόλου ενδιαφέρον. \"

    Δεν θέλεις λες να ζεις χωρίς εκείνον.
    Μπορείς να μιλήσεις λίγο για το πως νιώθεις? Δεν θελεις χωρίς εκείνον, γιατί τον νοιάζεσαι, γιατί είναι ο έρωτας της ζωής σου κτλ., φαντάζομαι, αλλα θέλω να το ακούσω κι απο εσένα.


    Μετά γράφεις, ποια θα είναι η ζωή μου μετά? να βρω τον επόμενο και τον μεθεπόμενο και μετά να γεράσω με τον σύζυγο?

    Φαίνεται πως δεν βρίσκεις ενδιαφέρον σε αυτό.

    Αδιέξοδο έτσι?

    Η \"μη φυσιολογική\" ζωή που επιλέγεις, φαίνεται να αποκλείει το \"για πάντα\" ( αφού με τον έρωτά σου δεν θελεις να δεμσευτεις ολοκληρωτικά ) που θα σε έκανε δυστυχισμένη, αλλα να εμπεριέχει την επανάληψη, ( εφόσον θεωρείς δεδομένο οτι το σχήμα θα είναι εσυ - ο εξωγαμικός εραστής και ο ανέραστος γάμος, όπου , κάποια στιγμή, παρά τις όποιες υποχωρήσεις σου θα υποχωρεί ο εραστής και θα χρειάζεται ανανέωση). Η επανάληψη αυτή σε κάνει να χάνεις κάθε ενδιαφέρον....

    Αδιέξοδο ανάμεσα στην ... έλλειψη ενδιαφέροντος και την.... ελλειψη ενδιαφέροντος μήπως??

    Υπάρχει κάτι που και εσένα δεν σου κολλάει καλά?
    Ο καθενας μας δινει σχημα στην Υπαρξη.

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2006
    Posts
    5,668
    loulouka,
    καλώς ήρθες....

    διαβάζοντας την ιστορια σου ενιωσα μια ανοια, μια αναγκη απο μερους σου, ευρεσης ενδιαφεροντος....προσπαθεια ς αποφυγης μιας \"κανονικης\" ζωης. Διαβάζω για εναν περιπου γαμο, για μια περιπου αποφαση να μην κανεις παιδι, για εναν περιπου έρωτα....

    Αναρωτιεμαι καταρχην αυτος ο γαμος τί σου καλύπτει μεσα σου? Διαβασα να αναφερεις καπου οτι στο σεξ αποτυχατε...Σε ποιους \"τομεις\" του γαμου σας θεωρεις πως πετυχατε? Πιστεύεις πώς το σεξ ειναι αποκομμενο απο τα υπολοιπα?

    Σε οτι αφορα τον κυριο με τον οποιο διατηρεις τη σχεση, μαλλον φαινεται να εκμεταλλευεται μια κατάσταση. Του πληρώνεις το ενοικιο, του αγοραζεις πραγματα, διατηρει κ μια σχεση οπου ο ιδιος μπορει να ανοιγοκλεινει τον διακοπτη οποτε τον βολευει...καθολου ασχημα...τι λες?

    Τελος αναρωτιεμαι αν εχεις δώσει ποτε μια ευκαιρια σε μια φυσιολογικη ζωη ή σκεφτεσαι να το κανεις...Γραφοντας πώς μετα το τελος αυτης της εξωσυζυγικης σχεσης, σκεφτεσαι την επομενη μαλλον δεν θελεις να δωσεις,ε?
    πάρα πολλή ευφυϊα μπορεί να επενδυθεί στην άγνοια, οταν η αναγκη για ψευδαίσθηση ειναι βαθιά...

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2008
    Posts
    299
    loulouka, καλησπερα και απο εμενα.... τί ηλικια εχεις? (εαν μου επιτρεπεις βεβαια).... Ποσο επισης ειναι ο συζηγος σου και ποσο ο \"φιλος\" σου?

    Και κατι αλλο επισης, ισως πιο βασικο απο ολα... Γιατι καταθετεις λοιπον αυτη σου την ιστορια σε αυτο το φορουμ, εαν οπως λες στην πρωτη κιολας γραμμουλα,....δεν σε ενδιαφερει και τοσο να ακουσεις \"γνωμες\".......?

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2008
    Posts
    441
    Χρειάστηκε να διαβάσω την ιστορία σου 2 φορές για να βγάλω άκρη

    Ξεκίνησες την ιστορία σου με τον έρωτα σου και κάπου στο ενδιάμεσο, κάνεις αναφορά ότι είσαι και παντρεμένη.

    Σαν ο γάμος σου να είναι σε δεύτερη και τρίτη μοίρα ή και τέταρτη να μην σου πω.

    Ο σύζυγος σου ξέρει για την παράλληλη σχέση σου?

    Από την μια δείχνεις ανασφάλεια και για τον γάμο σου αλλά και για την σχέση σου με τον άλλον άνθρωπο και από την άλλη δείχνεις να έχεις βολευτεί κάπως.Και πάλι όμως βρίσκεσαι σε αδιέξοδο

  8. #8
    Banned
    Join Date
    May 2004
    Location
    στις στεπες του Καυκασου
    Posts
    10,933
    Originally posted by Nora
    Χρειάστηκε να διαβάσω την ιστορία σου 2 φορές για να βγάλω άκρη

    εσυ εισαι σβελτη, εγω ακομα δεν εβγαλα....

  9. #9
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2008
    Location
    Thessaloniki
    Posts
    1,156
    Originally posted by krino
    Originally posted by Nora
    Χρειάστηκε να διαβάσω την ιστορία σου 2 φορές για να βγάλω άκρη

    εσυ εισαι σβελτη, εγω ακομα δεν εβγαλα....
    Κι εγώ γι\' αυτό δεν καταθέτω άποψη, γιατί δεν μπόρεσα να βγάλω άκρη...Αφού αρχίζω και σκέφτομαι μήπως τελικά είμαι ..μειωμένης αντίληψης :P

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2008
    Posts
    441
    Oι τελευταίες σου προτάσεις πάντως είναι εξαιρετικά εντυπωσιακές

    \"Να γεράσω με τον σύζυγο\" και \"Δεν μου ακούγεται ενδιαφέρον\"

    Σαν να τα αντιμετωπίζεις την ζωή με \"παιδική αφέλεια\" αν μου επιτρέπεται ο χαρακτηρισμός:)

  11. #11
    Banned
    Join Date
    May 2004
    Location
    στις στεπες του Καυκασου
    Posts
    10,933
    ισως πρεπει να πιαστει κομματι κομματι, αλλα και παλι εχω αρκετες αποριες....

  12. #12
    Banned
    Join Date
    May 2004
    Location
    στις στεπες του Καυκασου
    Posts
    10,933
    Originally posted by loulouka


    Ξέχασα (!)

    α το ξεχασες....
    Αν ειναι τετοια ασημαντη λεπτομερια στο μυαλο σου, πως και δεν την δινεις μια να παει στο καλο???
    Εκτος αν υπαρχουν εξαρτησεις που δεν της εχεις αναφερει.....

  13. #13
    Banned
    Join Date
    May 2004
    Location
    στις στεπες του Καυκασου
    Posts
    10,933
    Originally posted by loulouka

    Ο προβληματισμός μου λοιπόν τώρα, είναι φυσικά ότι δεν θέλω να ζω χωρίς εκείνον, αλλά ακόμη μακρύτερα αν το πάω, είναι : ποιά θα είναι η ζωή μου μετά? Να βρω τον επόμενο, που θα κρατήσει άλλα μερικά χρόνια, άντε και τον παραεπόμενο, και μετά να γεράσω με τον σύζυγο? Δε μου ακούγεται καθόλου ενδιαφέρον.

    Εν ολίγοις, αυτά.
    Τελικά, it sucks.

    και αφου προσπερανω ολα τα περα δωθε, παω στο ζουμι....

    1. Δεν καταλαβα ο \"συζυγος\" τι ρολο βαραει στη ολη υποθεση.
    Ειναι το σιγουρο μπαλαντερ και αγκυροβολιο???

    2. Οι εναλακτικοι (πρωην, νυν επομενοι, παραεπομενοι) τι σημαινουν για σενα?? το αλατι και το πιπερι της ζωης???

    3. Η ζωη σου μετα (αν και εχω πολλα κενα για να βγαλω σωστο συμπερασμα) θα ειναι οπως την περιγραφεις.
    Σε ενα μεγαλο ποσοστο (αντρες - γυναικες) οταν κανουν παραλληλες σχεσεις εχουν μια ημερομηνια ληξεως.
    Ακομα και οταν προσφερεις καποια κομφορ (πληρωμενα νοικια, σουπερ μαρκετ κλπ) αυτα δεν ειναι αρκετα εκτος αν κανεις καποια συμφωνια.


    Εχω την εντυπωση οτι προσπαθεις να κτισεις την ζωη σου σε στερεα βαση με πηλινα ποδια.


    Δεν θα κρινω το ηθικο μερος της υποθεσης, μιας και ειμαι απο θεση ανηθικος, τουλαχιστον σε οτι αφορα τα θελω των ανθρωπων.
    Μονο που θα πρεπει να δεις και πως εχει η πραγματικοτητα γυρω σου, αυτη ακριβως δηλαδη που ζεις.
    Μου κανει εντυπωση οτι δειχνεις ξαφνιασμενη για τις ασταθείς καταστασεις που ζεις.....

  14. #14
    Junior Member
    Join Date
    Oct 2008
    Posts
    24
    Originally posted by loulouka

    Στην αρχή της σχέσης μας του έκανα τη ζωή πατίνι, παραδεχόμενη όλες τις παροδικές ερωτικές μου εμπειρίες (πολλές με ανθρώπους που ξέρει).

    Είχα και σχέση, παράλληλα, με παιδικό μου φίλο, που δεν έλεγα να αποχωριστώ
    είμαι παντρεμένη
    Δηλαδη ειχες μια \"νομιμη\" σχεση, δυο παραλληλες και συγχρονως πηγαινες και με τεταρτους καθε τοσο...
    Και ολα αυτα σε ηλικια μεγαλυτερη των εικοσι !
    Ωραια, τι θες τωρα ;

  15. #15
    Junior Member
    Join Date
    Jan 2009
    Posts
    14
    Κατ\'αρχήν να σας ευχαριστήσω όλους που ασχοληθήκατε με το θέμα, γιατί τελικά, διαβάζοντας τα σχόλιά σας, τα ήθελα, τα περίμενα.

    Υποθέτω ότι οι κανόνες του φόρουμ είναι να απαντήσω στα ερωτήματά σας (αν μπορώ). Οπότε ξεκινάω.

    Προσπάθησα, λανθασμένα ίσως, να κάνω μία σωστή καταγραφή της ζωής μου, και παρέλειψα το πόσο πονάω τώρα. Και πόσο στα ουράνια ζούσα όσο ήμασταν μαζί. Ακόμη και μ\'αυτό το περίεργο set up. Ουράνια. Και δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω ότι η σχέση αυτή τελείωσε. Ίσως γιατί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο έχει τελειώσει άλλες 5-6 φορές. Για τον ίδιο λόγο, με τον ίδιο ακριβώς αβάσταχτο πόνο. Πολύ πόνο.

    Τελικά εσείς έχετε νιώσει τόσα πολλά για έναν άνθρωπο? Ποιό είναι το μεγαλύτερο διάστημα το οποίο είστε στενοχωρημένοι? Έχετε πραγματικά ερωτευτεί? Έχετε νιώσει τόσο έντονα συναισθήματα? Νιώθετε ευτυχισμένοι με αυτά που έχετε καταφέρει? Όταν κοιτάτε τη ζωή σας αναδρομικά όλοι θα νιώθετε ότι έχετε κάνει ό,τι ήταν δυνατό για μια πλούσια και δημιουργική ζωή?
    Τα ερωτήματα αυτά δεν τα κάνω για να μου τα απαντήσετε. Συγγραφική αδεία, δηλώνω τα συναισθήματά μου.

    Ας αρχίσω όμως με τις απαντήσεις, γιατί όσο μιλάω για τον πόνο πονάω περισσότερο.


    Ο άντρας μου παίζει για μένα το ρόλο του αγκυροβολίου, ναι, όπως το λέτε. Δεν είναι όμως \"σίγουρο μπαλαντέρ\" αφού δε μοιραζόμαστε παρά μόνο τα απαραίτητα. Ούτε παρέα όταν δεν έχω άλλη. Κλείνοντας την πόρτα του σπιτιού δεν είμαι μόνη. Νομίζω ότι αυτό είναι. Επιπλέον, στην καθημερινότητα έχουμε ίδια γούστα (ακούγεται παράλογο αυτό, το ξέρω, αλλά έτσι είναι.
    Το, \"α, το ξέχασα\" που έγραψα, έχει να κάνει μάλλον με τον αυτοσαρκασμό που με χαρακτηρίζει. Και τονίζει ότι αυτή τη στιγμή με απασχολεί περισσότερο απ\'όλα (δυστυχώς και το παλεύω να μην είναι έτσι) ο χωρισμός μας, που μετράει μόνο μία εβδομάδα.

    Ο γάμος μας δεν ξεκίνησε ως βόλεμα. Εκεί κατέληξε τα τελευταία χρόνια. Ξεκίνησε ως Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ. Έτσι το έβλεπα τότε. Δεν ήξερα από έρωτες, εναλλαγές. Είχα back of mind έναν φόβο ότι μπορεί να βαριόμουν μαζί του, αλλά ήταν τόσο ταιριαστά όλα (κοσμοθεωρίες, οικογένειες, παρέες, ενδιαφέροντα), που νόμιζα ότι υπερέβαλα με τους φόβους μου. Ότι ήταν απλά αυτός ο διαολεμένος μου φόβος για αλλαγές που προκαλούσαν φόβο για το γάμο. Ο γάμος είναι για πάντα. Γιατί ταιριάζεις και θέλεις να ζήσεις ολόκληρη τη ζωή σου με έναν άνθρωπο.

    Όχι, δεν ξέρει τίποτα. Ή τουλάχιστον δεν μοιραζόμαστε τι ξέρουμε γύρω από αυτό το θέμα. Έξυπνο παιδί όμως είναι. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι θεωρεί ότι είμαι στο γραφείο μέχρι τις 12 το βράδυ, ούτε ότι κάθε λίγο και λιγάκι βγαίνω με τον τάδε φίλο ή την τάδε φίλη. Απλά δεν μιλάει. Ποτέ δε μιλούσε για συναισθήματα, οπότε δε μου κάνει εντύπωση.

    Πιστεύω ότι κι εκείνος είναι βολεμένος, και τολμώ να πώ ευχαριστημένος (κι όχι ευτυχισμένος) με τη ζωή του. Ώρες ώρες με πιάνει το γαμώτο, και σκέφτομαι ότι θα ήθελα να βρει μια κοπέλα να αγαπήσει, τουλάχιστον για να καταλάβω ότι είναι ζωντανός. Όμως αν βλέπατε την ενεργητικότητά του, το χιούμορ του και τη δεκτικότητά του στις παρέες, δε θα υποψιαζόσασταν ποτέ ότι η σχέση μας κρύβει όλο αυτό behind the scenes.

    Δεν χωρίζω (και δε με χωρίζει υποθέτω) γιατί δεν ενοχλεί κανένας μας τον άλλο. Δεν κάνουμε κάτι που δε θέλουμε (μέχρι πρόσφατα εγώ). Επίσης, εγώ έχω την ανάγκη να πιαστώ από το επόμενο κλαράκι για να αφήσω το προηγούμενο. Δε βρίσκω το νόημα να χωρίσω ΓΙΑ ΝΑ ψάξω να βρω τον άνθρωπο που θα είμαι ευτυχισμένη. Θέλω να τον βρω για να χωρίσω.

    ο ο ο ο ο ο ο

    Τον άνθρωπό μου (το δεσμό μου) δεν θα τον χαρακτήριζα σε καμία περίπτωση \"εναλλακτικό\". Είναι αυτός που μοιράζομαι ό,τι κάνω, ό,τι σκέφτομαι, ό,τι σκέφτεται και κάνει, και πολλές πολλές ώρες αγκαλιάς. Ίσως αυτό που εσείς λέτε \"αλάτι και πιπέρι\", εγώ το λέω \"έμπνευση\". Ναι, αυτό που έχω να σκέφτομαι όλη μέρα κι όλη νύχτα.

    Η ζωή μου: θέλω να ελπίζω, ότι κάποιος που θα βρω στη ζωή μου, θα θελήσει και θα θελήσω να τη μοιραστώ μαζί του, και τότε θα χωρίσω, και θα είμαι μαζί του.

    Η σχέση μου δεν βασίζεται σε καμία περίπτωση στα \"κομφόρ\" που παρέχω. Ειδικά με τα οικονομικά, ζορίστηκα πολύ για να τον κάνω να δεχθεί τη συνεισφορά μου. Είναι πολύ εγωιστής και αυτάρκης για να τα πάρει. Τα πήρε όμως. Γιατί κατάφερα να τον πείσω ότι ζούμε μία κοινή ζωή, που θέλω να αναλαμβάνω κι εγώ ευθύνες.

    Δεν με ξαφνιάζουν οι ασταθείς καταστάσεις που ζω. Κάθε άλλο. Απλώς δεν μπορώ να δω τη διέξοδο για το μέλλον μου.

    Η \"παιδική αφέλεια\" που σημειώνετε, ναι μπορεί να είναι κι έτσι. Δεν βλέπω την ενήλικη αντιμετώπιση. Δε βλέπω τίποτα μπροστά μου.

    Νομίζω ότι κάλυψα τα περισσότερα...
    Και πάλι σας ευχαριστώ (κι αυτή τη φορά σίγουρα περιμένω με ανυπομονησία τις αντιδράσεις σας).

Page 1 of 3 123 LastLast

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •