Απώλεια γονέων
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 6 123 ... LastLast
Results 1 to 15 of 76
  1. #1
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2014
    Posts
    939

    Απώλεια γονέων

    Γεια σας, δεν ξέρω αν βρίσκομαι στο σωστό σημείο του φόρουμ διότι οι δικοί ευτυχώς είναι εν ζωή αλλά επειδή έχουν αρχίσει και μεγαλώνουν συνεχώς γυρίζει στο μυαλό μου η σκέψη πως κάποια στιγμή θα τους χάσω και νιώθω πως δεν θα μπορέσω να το διαπραγματευτώ όταν συμβεί. Με απασχολεί πιο πολύ από τη δική μου θνητότητα. Είμαι 35 και μέχρι χθες ένιωθα παιδί. Ο πατέρας μου είναι πλέον 81 και η μητέρα μου κάτω από 70. Υπάρχει και η πιθανότητα να ξαναφύγω από Ελλάδα μόνιμα και οι στιγμές που μπορώ να περνάω κοντά τους θα λιγοστέψουν κι άλλο. Ξέρω ότι πιθανώς το μέλλον μου θα είναι καλύτερο έξω και έχω κάνει ήδη έναν χρόνο στην αμερική αλλά δεν άντεξα και γύρισα κοντά τους αν και άνεργος.

    Δεν ήμουν ο τύπος που πάντα είχε σχέσεις και ήταν ανεξάρτητος από μικρός. Έχω μεγαλώσει μαζί τους και η σκέψη ότι μια μέρα δεν θα ακούω τη φωνή τους απλά με σκοτώνει. Τόσο που παραμελώ τον εαυτό μου. Δεν μπορώ τους αποχωρισμούς και έχω πολύ καλούς γονείς που μέχρι σήμερα με φροντίζουν και θα μου λείψουν. Απλά προσεύχομαι να μην φύγουν γρήγορα αλλά μετά από πολλά χρόνια. Όσο γίνεται περισσότερα γιατί απλά δεν ξέρω αν είμαι ανώριμος ή ευαίσθητος αλλά απλά δεν μπορώ να το διαπραγματευτώ. Κρατώ μόνο μια ελπίδα ότι όταν συμβεί το ΓΑΜΗΜΕΝΟ μια αόρατη δύναμη θα μου φέρει ψυχραιμία και λογική ώστε να δω το πράγμα αντικειμενικά και όχι να χάσω τον κόσμο μέσα μου.

  2. #2
    Quote Originally Posted by tzimani View Post
    Γεια σας, δεν ξέρω αν βρίσκομαι στο σωστό σημείο του φόρουμ διότι οι δικοί ευτυχώς είναι εν ζωή αλλά επειδή έχουν αρχίσει και μεγαλώνουν συνεχώς γυρίζει στο μυαλό μου η σκέψη πως κάποια στιγμή θα τους χάσω και νιώθω πως δεν θα μπορέσω να το διαπραγματευτώ όταν συμβεί. Με απασχολεί πιο πολύ από τη δική μου θνητότητα. Είμαι 35 και μέχρι χθες ένιωθα παιδί. Ο πατέρας μου είναι πλέον 81 και η μητέρα μου κάτω από 70. Υπάρχει και η πιθανότητα να ξαναφύγω από Ελλάδα μόνιμα και οι στιγμές που μπορώ να περνάω κοντά τους θα λιγοστέψουν κι άλλο. Ξέρω ότι πιθανώς το μέλλον μου θα είναι καλύτερο έξω και έχω κάνει ήδη έναν χρόνο στην αμερική αλλά δεν άντεξα και γύρισα κοντά τους αν και άνεργος.

    Δεν ήμουν ο τύπος που πάντα είχε σχέσεις και ήταν ανεξάρτητος από μικρός. Έχω μεγαλώσει μαζί τους και η σκέψη ότι μια μέρα δεν θα ακούω τη φωνή τους απλά με σκοτώνει. Τόσο που παραμελώ τον εαυτό μου. Δεν μπορώ τους αποχωρισμούς και έχω πολύ καλούς γονείς που μέχρι σήμερα με φροντίζουν και θα μου λείψουν. Απλά προσεύχομαι να μην φύγουν γρήγορα αλλά μετά από πολλά χρόνια. Όσο γίνεται περισσότερα γιατί απλά δεν ξέρω αν είμαι ανώριμος ή ευαίσθητος αλλά απλά δεν μπορώ να το διαπραγματευτώ. Κρατώ μόνο μια ελπίδα ότι όταν συμβεί το ΓΑΜΗΜΕΝΟ μια αόρατη δύναμη θα μου φέρει ψυχραιμία και λογική ώστε να δω το πράγμα αντικειμενικά και όχι να χάσω τον κόσμο μέσα μου.
    Καλησπέρα. Και εγώ είμαι 31 και δεν μπορώ να διαχειριστω την απώλεια των δικών μου προσωπων.το σκέφτομαι και εγώ όπως εσύ και προτιμώ να πεθάνω εγώ πρωτη.πρώτα το σκεφτόμουν για τους γονείς μου και τώρα για τον φίλο μου. Απλά νιώθω μεγάλη ανασφαλεια και είμαι προσκολλημενη κάθε φορά σε κάποιον. Τώρα εξαρτιεμαι από την σχέση μου.
    Ίσως χρειαζεται να το δουλεψεις καο εσυ με κάποιον ειδικό. Δεν γινεται να παραμελεις τον εαυτο σου.είναι πολύ καλό που αγαπάς και νοιαζεσαι για τους γονεις σου αλλά πρέπει να κοιτάξεις και την ζωή σου.

  3. #3
    Junior Member
    Join Date
    Aug 2019
    Posts
    13
    Θα σου απαντησω δυστυχως απο την.απεναντι πλευρα..εχει 45 μερες που εχασα εντελως αιθνιδια την.αγαπημενη μου μανα..μετα απο γιορτη που μας ειχε ετοιμασει..ο.πονος ριναι αβασταχτος κ καθε μερα χειροτετος αλλα μια μαγικη δυναμη σε βοηθαει να περασει η μερα κ η επομενη κ η επιμενη..να χαρειτε αυτους που αγαπατε..παντα νομιζουμε οτι εχουμε χρονο..αλλα δεν ειναι ερσι...

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2014
    Posts
    939
    Quote Originally Posted by Αποστολια View Post
    Καλησπέρα. Και εγώ είμαι 31 και δεν μπορώ να διαχειριστω την απώλεια των δικών μου προσωπων.το σκέφτομαι και εγώ όπως εσύ και προτιμώ να πεθάνω εγώ πρωτη.πρώτα το σκεφτόμουν για τους γονείς μου και τώρα για τον φίλο μου. Απλά νιώθω μεγάλη ανασφαλεια και είμαι προσκολλημενη κάθε φορά σε κάποιον. Τώρα εξαρτιεμαι από την σχέση μου.
    Ίσως χρειαζεται να το δουλεψεις καο εσυ με κάποιον ειδικό. Δεν γινεται να παραμελεις τον εαυτο σου.είναι πολύ καλό που αγαπάς και νοιαζεσαι για τους γονεις σου αλλά πρέπει να κοιτάξεις και την ζωή σου.
    Τι να πω. Ίσως όντος έχουμε θέμα προσκολλήσεως γιατί αν είναι υγιείς γιατί να φέρνουμε στο μυαλό μας το κακό? Στιγμές δυσάρεστες που ευτυχώς πάνε κι έρχονται....

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2014
    Posts
    939
    Quote Originally Posted by mairi View Post
    Θα σου απαντησω δυστυχως απο την.απεναντι πλευρα..εχει 45 μερες που εχασα εντελως αιθνιδια την.αγαπημενη μου μανα..μετα απο γιορτη που μας ειχε ετοιμασει..ο.πονος ριναι αβασταχτος κ καθε μερα χειροτετος αλλα μια μαγικη δυναμη σε βοηθαει να περασει η μερα κ η επομενη κ η επιμενη..να χαρειτε αυτους που αγαπατε..παντα νομιζουμε οτι εχουμε χρονο..αλλα δεν ειναι ερσι...
    Συλλυπητήρια. Να ζήσεις να την θυμάσαι. Δεν ξέρω. Η δική μου άμυνα είναι απλά να αγνοώ τέτοια ενδεχόμενα. Αν κάτσω και το πάρω πολύ σοβαρά άστα να πάνε.

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2014
    Posts
    939
    Είναι και που μάλλον θα φύγω πάλι για έξω και φαντάζομαι τη μάνα μου να πάθει κάτι χτύπα ξύλο και να θελήσει να με δει κι εγώ να είμαι μακρυά και είναι σαν μαχαίρι στην καρδιά!! ������ ... Έτυχε να αρρωστήσει κι εμάς συγγενής μου όταν ήμουν έξω και έβλεπα πώς τον πρόσεχαν τα παιδιά του κι εγώ σκεφτόμουν πώς τους δικούς μου τους άφησα πίσω και έκλαιγα... Έκλαψα και κλαίω πολύ συχνά για τέτοια πιθανά ενδεχόμενα.

  7. #7
    Junior Member
    Join Date
    Aug 2019
    Posts
    13
    Να μην σκεφτεσαι ετσι.συμβουλη σου δινω να κρατας την.καθε μερα μαζι τους φυλαχτο..να πεις ποτε εχουμε χρονο..

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2017
    Posts
    196
    Τα ίδια και εγώ η μανούλα μου είναι 65 ο πατέρας μου 68 με βασανίζει παρά πολύ το γεγονός ότι περνάνε τα χρόνια και ότι κάποια στιγμή θα φύγουν.
    Εδώ 21 χρόνια πέρασαν και δεν ξεπέρασα την γιαγιά μου πως θα αντέξω το άλλο;.
    Είμαι σίγουρη ότι θα πάω και εγώ μαζί τους δεν θέλω να ζήσω χωρίς τους γονείς μου η τα παιδιά μου

  9. #9
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2014
    Posts
    939
    Έμεινε βαριά μια εβδομαδα. Πηγαίνω αμερική.... Τώρα ότι γίνει έγινε. Το πολύ πολύ σε κάνα χρόνο να γυρίσω... αμα δεν την παλευω

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2014
    Posts
    939
    Δεν έχω βγάλει εισιτήριο. Απλά κάποιος εργοδότης με περιμένει την ερχόμενη εβδομάδα... Του είπα ότι θα πάω

  11. #11
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2014
    Posts
    939
    Να πάω ή να μην πάω πείτε μου ρε παιδιά!? Μου έχει φάει το μυαλό αυτή η κατάσταση. Με περιμένει ένας θείος που μου έχει δώσει διορία για το πόσο μπορεί να με φιλοξενήσει. Μίλησα και με μια εταιρεία και με θέλουνε αλλά και πάλι νιώθω λίγο άσχημα να πάω μόνος μου τόσο μακριά. Βέβαια το έχω ξανακάνει αλλά και πάλι κολλάω.... Είμαι συνέχεια στο site της αεροπορικής και λέω να κάνω κλικ, να μην κάνω, να κάνω, να μην κάνω.... Ουφ θα σκάσω!!! Δώστε μου μια λύση

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2017
    Location
    Sedna
    Posts
    1,105
    Quote Originally Posted by tzimani View Post
    Να πάω ή να μην πάω πείτε μου ρε παιδιά!?
    ...
    Ουφ θα σκάσω!!! Δώστε μου μια λύση
    Ξεκίνα μη λύσω τα σκυλιά!

    Ελπίζω μόνο να το έχεις μελετήσει καλά και να γίνει συντεταγμένα η προσπάθεια. Από αυτά που θυμάμαι που είχες γράψει παλιότερα, φαινόταν ότι δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για παλινδρομήσεις. Πρέπει να το θέλεις πολύ και να είσαι αποφασισμένος να αγωνιστείς.

  13. #13
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2014
    Posts
    939
    Quote Originally Posted by Vox View Post
    Ξεκίνα μη λύσω τα σκυλιά!

    Ελπίζω μόνο να το έχεις μελετήσει καλά και να γίνει συντεταγμένα η προσπάθεια. Από αυτά που θυμάμαι που είχες γράψει παλιότερα, φαινόταν ότι δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για παλινδρομήσεις. Πρέπει να το θέλεις πολύ και να είσαι αποφασισμένος να αγωνιστείς.
    Τι να πω. Όπως φαίνεται θα έχω μια βασική δουλίτσα για αρχή αλλά δεν έχω ρίξει και τόση πια μελέτη... Δεν έχω κανονίσει κατοικία κι από τον μισθό που θα παίρνω το πιο πιθανό είναι να μένω με συγκάτοικο. Έχω κάποιες γνωριμίες εκεί που μπορώ να εκμεταλλευτώ αλλά μέχρι εκεί. Τίποτα άλλο δεν μπορώ να κανονίσω από τόσο μακριά.

    Είναι και οι εξετάσεις για την τράπεζα Ελλάδας που θα πρέπει να θυσιάσω και ένα μεταπτυχιακό που Έλενα εδώ να αρχίσω. Πάνε όλα για του χρόνου σε περίπτωση που γυρίσω πίσω. Και εκεί ξέρω ότι οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος μου. Μόνο που έχω πει στον θείο, έρχομαι αλλά η ψυχή μου το ξέρει πόσο το φοβάμαι. Θέλω τη μαμά μου λολ. Και δεν το λέω για πλάκα ������

  14. #14
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2014
    Posts
    939
    Μιλήστε μου

  15. #15
    Quote Originally Posted by tzimani View Post
    Μιλήστε μου
    Είσαι μοναχοπαίδι;

Page 1 of 6 123 ... LastLast

Similar Threads

  1. Λάθη γονέων
    By kaiti85 in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 8
    Last Post: 21-02-2018, 16:47
  2. Φοβίες και Απόρριψη Γονέων
    By amoutsin in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 20
    Last Post: 07-11-2012, 11:30
  3. ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΓΟΝΕΩΝ...ΠΑΙΔΕΥΟΥΝ??
    By elpi68 in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 1
    Last Post: 03-02-2009, 20:31
  4. διαζυγιο γονεων
    By pagwmenos in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 20
    Last Post: 28-11-2007, 19:55
  5. προσεγγίσεις συμβουλευτικής γονέων
    By danion in forum Σχολές Ψυχολογίας
    Replies: 3
    Last Post: 18-09-2006, 23:36

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •