Οριακή μου αγάπη Vol. 2

[Remedy]

Όχι Βίκυ το ύφος σου ήταν ειρωνικό και εισέπραξε το ίδιο. Εδώ σου λέμε πως βιώσαμε μια σχέση με μια οριακή, δεν είναι κακό να το διαβάσει και κάποιος με οριακή, να κατανοήσει ίσως κάποια πράγματα. Γράφουμε ότι για να μείναμε κάπως παραπάνω, είδαμε και πίσω από τα προφανή, είδαμε το πληγωμένο παιδί που αναφέρεις και αυτό αναπόφευκτα μας έβγαλε συμπόνοια, λύπη και μια διάθεση να την βοηθήσουμε στα πλαίσια της σχέσης.
Αυτό η οριακή δείχνει να μην το εκτιμάει η να μην το θέλει και επιτίθεται, δεν θέλει να δείχνει ευάλωτη, η γυναίκα αντράκι που λέμε.
Ίδια με την επίθεση που έκανες κι εσύ εδώ ενώ θα μπορούσες κάλλιστα να γράψεις απ ευθείας τα παραπάνω όμορφα κι ωραία.
Εννοείται γούστο του και καπέλο του όποιος δεν γουστάρει να τον λυπηθούν κτλ, αλλά εάν δεν το γουστάρει προέχει να μην κλαίγεται και να μην υιοθετεί δραματικό και θλιπτικο ύφος όταν γνωρίζει κάποιον.

goes both ways, george gr1....
εαν θεωρει καποιος τον εαυτο του τον "υγιη" της υποθεσης, ενω εχει κατσει και παρακατσει σε μια τοσο προβληματικη σχεση, δεν χρειαζεται να επιτιθεται και να χαρακτηριζει τον "ασθενη", μπορει να ζητησει τον λογο απο τον εαυτο του που καθοταν...
αυτο δεν παει σε ολους, γιατι ειδα πολλλους που ειπαν οτι μολις ειδαν απαραδεκτες συμπεριφορες, εφυγαν..
παει σε αυτους που μενουν απο "μεγαλοψυχια" και "σθενος" , ενω κατα την ταπεινη μου αποψη , κατι δικο τους καλυπτουν, ειτε αυτο ειναι το συνδρομο του σωτηρα, ειτε η διαθεση τους για σεξ, ειτε δεν ξερω κι εγω τι αλλο μπορει να ειναι αυτο το "κατι"...

υ.γ. fun fact: αυτο το "η οριακη" που λες συνεχεια σαν να ειναι ονομα ή χαρακτηρισμος και οχι παθηση, με κανει καθε φορα που το βλεπω να γελαω :) οπως λεμε "η βασικια", εμεις τα μοντελα :):):)

[aeolus74]

...όλο το υπόλοιπο διάστημα είχε αυτές τις σκέψεις και απλά υποκρινόταν είτε γιατί τις πάλευε μέσα του , είτε δεν ξέρω γιατί άλλο.

Πολλές φορές η δικιά μου είχε παραπονεθεί για σκέψεις που έκανε και την ταλαιπωρούσαν (δεν μπορούσε να κοιμηθεί, της προκαλούσαν ταχυκαρδίες κλτ), αλλά δεν είχα δώσει ιδιαίτερη βαρύτητα. Όταν την ρωτούσα δεν μου έλεγε ακριβώς τι σκεφτόταν (ίσως ένοιωθε ότι θα εκτεθεί αν το κάνει) και περιοριζόταν στο να τις χαρακτηρίσει αγχωτικές σκέψεις ή απειλητικές. Αφουγκραζόμουν ότι αναγνώριζε έμμεσα ότι οι σκέψεις αυτές ήταν ξεκάρφωτες, ότι δλδ δεν στηριζόντουσαν σε δεδομένα και φαινόταν ότι καταβάλλει προσπάθεια για να μην τις κάνει. Σκέφτομαι ότι αφού οι σκέψεις αυτές υπήρχαν και την ταλαιπωρούσαν στις ήρεμες φάσεις, τι θα γινόταν μέσα στο κεφάλι της στις στιγμές έντασης?

[GeorgeGr1]

goes both ways, george gr1....
εαν θεωρει καποιος τον εαυτο του τον "υγιη" της υποθεσης, ενω εχει κατσει και παρακατσει σε μια τοσο προβληματικη σχεση, δεν χρειαζεται να επιτιθεται και να χαρακτηριζει τον "ασθενη", μπορει να ζητησει τον λογο απο τον εαυτο του που καθοταν...
αυτο δεν παει σε ολους, γιατι ειδα πολλλους που ειπαν οτι μολις ειδαν απαραδεκτες συμπεριφορες, εφυγαν..
παει σε αυτους που μενουν απο "μεγαλοψυχια" και "σθενος" , ενω κατα την ταπεινη μου αποψη , κατι δικο τους καλυπτουν, ειτε αυτο ειναι το συνδρομο του σωτηρα, ειτε η διαθεση τους για σεξ, ειτε δεν ξερω κι εγω τι αλλο μπορει να ειναι αυτο το "κατι"...

υ.γ. fun fact: αυτο το "η οριακη" που λες συνεχεια σαν να ειναι ονομα ή χαρακτηρισμος και οχι παθηση, με κανει καθε φορα που το βλεπω να γελαω :) οπως λεμε "η βασικια", εμεις τα μοντελα :):):)

Καλά όταν.λεω πολύ εννοώ 5-6 μήνες και αυτούς με το ζόρι. Ύστερα κάποιες επαφές που και που μέχρι που τελείωσε οριστικά. Το οριακή πραγματικά βαριέμαι να το γράψω πιο κομψά, του στυλ η γυναίκα που υποφέρει από οριακή διαταραχή κτλ.

[elisabet]

Πολλές φορές η δικιά μου είχε παραπονεθεί για σκέψεις που έκανε και την ταλαιπωρούσαν (δεν μπορούσε να κοιμηθεί, της προκαλούσαν ταχυκαρδίες κλτ), αλλά δεν είχα δώσει ιδιαίτερη βαρύτητα. Όταν την ρωτούσα δεν μου έλεγε ακριβώς τι σκεφτόταν (ίσως ένοιωθε ότι θα εκτεθεί αν το κάνει) και περιοριζόταν στο να τις χαρακτηρίσει αγχωτικές σκέψεις ή απειλητικές. Αφουγκραζόμουν ότι αναγνώριζε έμμεσα ότι οι σκέψεις αυτές ήταν ξεκάρφωτες, ότι δλδ δεν στηριζόντουσαν σε δεδομένα και φαινόταν ότι καταβάλλει προσπάθεια για να μην τις κάνει. Σκέφτομαι ότι αφού οι σκέψεις αυτές υπήρχαν και την ταλαιπωρούσαν στις ήρεμες φάσεις, τι θα γινόταν μέσα στο κεφάλι της στις στιγμές έντασης?

Ίσως αυτή είναι η απάντηση που ψάχνεις και στο γιατί ανακάτευε θέματα μεταξύ τους, πήγαινε από το ένα στο άλλο και γενικά γινόταν οι συζητήσεις μπάχαλο. Όταν έχεις ένα εκατομμύριο σκέψεις να σε κατακλύζουν δεν είναι λογικό να βγαίνει και στον λόγο σου αυτό;

[elisabet]

Καλά όταν.λεω πολύ εννοώ 5-6 μήνες και αυτούς με το ζόρι. Ύστερα κάποιες επαφές που και που μέχρι που τελείωσε οριστικά. Το οριακή πραγματικά βαριέμαι να το γράψω πιο κομψά, του στυλ η γυναίκα που υποφέρει από οριακή διαταραχή κτλ.

Η αλήθεια είναι πως ακούγεται άσχημο αυτό το "η οριακή" πάντως βρε Γιώργο.

Εσύ δεν αναρωτήθηκες για τον εαυτό σου μετά από αυτή την ιστορία; Αν είχες και εσύ κάποια διαταραχή ή κάτι που έπρεπε να λυθεί τελοσπάντων και μπλέχτηκες σε αυτή τη σχέση;

Γιατί βρίσκω το ερώτημα της Ρεμ σημαντικό, εμένα τουλάχιστον με απασχόλησε πολύ αυτό το θέμα μόλις κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν ότι για να τον ερωτευτώ τόσο, για να δεθώ τόσο μαζί του και για να νιώσω ότι ένιωσα... άρα και με μένα κάτι δεν πάει καλά και χρειάζεται ψάξιμο.

[αλεξανδρος_77]

με τον ιδιο τροπο που πηγαινει καπιος σε ενα ψυχολογο επειδη τον βολευει οτι ειναι ενας αγνωστος και μπορει ευκολα να του μηλισει οπως μιλα σε ενα τσατ και λεει οτι θελει με τον ιδιο τροπο ερωτευεται ενα κενο επειδη αυτο τον βολευει να κανει τα παντα μ αυτο χωρις πρακτικα να τον αγγιζει καν οτι βλεπει καπιος φιλοσοφος το ειπε αυτο δοσε σε καπιον μια μασκα και θα σου πει ολη την αληθεια

[GeorgeGr1]

Η αλήθεια είναι πως ακούγεται άσχημο αυτό το "η οριακή" πάντως βρε Γιώργο.

Εσύ δεν αναρωτήθηκες για τον εαυτό σου μετά από αυτή την ιστορία; Αν είχες και εσύ κάποια διαταραχή ή κάτι που έπρεπε να λυθεί τελοσπάντων και μπλέχτηκες σε αυτή τη σχέση;

Γιατί βρίσκω το ερώτημα της Ρεμ σημαντικό, εμένα τουλάχιστον με απασχόλησε πολύ αυτό το θέμα μόλις κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν ότι για να τον ερωτευτώ τόσο, για να δεθώ τόσο μαζί του και για να νιώσω ότι ένιωσα... άρα και με μένα κάτι δεν πάει καλά και χρειάζεται ψάξιμο.

Μα έγραψα πιο πριν ότι για ποτέ άρχισα να ασχολούμαι με εμένα και όχι με την κοπέλα, ούτε που το κατάλαβα. Τι λες να σημαίνει αυτό? Διαταραχή με την καμία, δεν γίνεται να έχεις διαταραχή και να μην έχεις ψιλιαστεί κάτι μέχρι τα 40 χρόνια σου εφόσον η κοινωνική ζωή σου κυλάει αρκετά καλά και δεν ξαναντιμετωπισες χάος σε ερωτικές σχέσεις. Να πω κάποια κενά η ανασφάλειες η δε ξέρω τι μου έβγαλε, οκ.
Δε μπορώ να πω ότι ερωτεύτηκα όπως το φαντάζεσαι, στον μήνα πάνω που ήταν ο καλύτερος ας πούμε, θα μπορούσα να φύγω με μεγάλη άνεση η αν ήθελε να χωρίσουμε θα το δεχόμουν σχετικά εύκολα. Αλλά πράγματα μου έβγαλε που έχουν να κάνουν καθαρά με συναισθήματα λύπης, συμπόνοιας, τύψεων που έχουν να κάνουν με το αίσθημα της απόρριψης, αλλά εκ μέρους μου. Αν με απέρριπτε η κοπέλα δεν θα είχα θέμα. Δε το λέω να το παίξω κάποιος, σου λέω καθαρά τι ένοιωθα.
Εντάξει το οριακή θα το κόψω, ήταν καθαρα από βαρεμάρα, όντως δεν δειχνει ωραιο

[GeorgeGr1]

Αυτό που δε μπόρεσα ποτέ να καταλάβω είναι για ποιο λόγο μου θύμιζε εμένα, ενώ η συμπεριφορά και η νοοτροπία της ήταν τελείως διαφορετική.
Κααααπου πήγε κάποια στιγμή το μυαλό μου βέβαια, αλλά να σου πω την αλήθεια δεν θέλω να το ψάξω περεταίρω

[elisabet]

Μα έγραψα πιο πριν ότι για ποτέ άρχισα να ασχολούμαι με εμένα και όχι με την κοπέλα, ούτε που το κατάλαβα. Τι λες να σημαίνει αυτό? Διαταραχή με την καμία, δεν γίνεται να έχεις διαταραχή και να μην έχεις ψιλιαστεί κάτι μέχρι τα 40 χρόνια σου εφόσον η κοινωνική ζωή σου κυλάει αρκετά καλά και δεν ξαναντιμετωπισες χάος σε ερωτικές σχέσεις. Να πω κάποια κενά η ανασφάλειες η δε ξέρω τι μου έβγαλε, οκ.
Δε μπορώ να πω ότι ερωτεύτηκα όπως το φαντάζεσαι, στον μήνα πάνω που ήταν ο καλύτερος ας πούμε, θα μπορούσα να φύγω με μεγάλη άνεση η αν ήθελε να χωρίσουμε θα το δεχόμουν σχετικά εύκολα. Αλλά πράγματα μου έβγαλε που έχουν να κάνουν καθαρά με συναισθήματα λύπης, συμπόνοιας, τύψεων που έχουν να κάνουν με το αίσθημα της απόρριψης, αλλά εκ μέρους μου. Αν με απέρριπτε η κοπέλα δεν θα είχα θέμα. Δε το λέω να το παίξω κάποιος, σου λέω καθαρά τι ένοιωθα.
Εντάξει το οριακή θα το κόψω, ήταν καθαρα από βαρεμάρα, όντως δεν δειχνει ωραιο

Εννοούσα αν χρειάστηκε να κάνεις ψυχοθεραπεία για να ψαχτείς. Εγώ αυτή την ανάγκη την είχα νιώσει πολύ έντονα και δεν με θεωρώ γενικά αδύναμο άνθρωπο ή άνθρωπο που δεν αντέχω, αντέχω γενικώς, αλλά σε εκείνη την φάση είχα χάσει εντελώς την εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και στην κρίση μου, ήθελα κάποιον να μου τα βάλει σε σειρά και έναν "αντικειμενικό" κριτή να μου πει τι συνέβαινε. Ναι το γενικότερο πλαίσιο της ζωής μου, το ότι είχα έναν σταθερό κοινωνικό κύκλο, κάποιους φίλους, δεν είχα παρελθόν με ανάλογες εμπειρίες στα ερωτικά μου κτλ, ήταν παρήγορο αλλά και πάλι δεν ξέρω αν όλες οι διαταραχές ή γενικά τα ψυχολογικά θέματα είναι τόσο εμφανή πάντα.

Εγώ πάντως παραδέχομαι πως τον ερωτεύτηκα πολύ. Ήταν ο, τι καλύτερο κι ο, τι χειρότερο έχω ζήσει στα ερωτικά μου σε συσκευασία του ενός.

[aeolus74]

Εννοούσα αν χρειάστηκε να κάνεις ψυχοθεραπεία για να ψαχτείς. Εγώ αυτή την ανάγκη την είχα νιώσει πολύ έντονα και δεν με θεωρώ γενικά αδύναμο άνθρωπο ή άνθρωπο που δεν αντέχω, αντέχω γενικώς, αλλά σε εκείνη την φάση είχα χάσει εντελώς την εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και στην κρίση μου, ήθελα κάποιον να μου τα βάλει σε σειρά και έναν "αντικειμενικό" κριτή να μου πει τι συνέβαινε. Ναι το γενικότερο πλαίσιο της ζωής μου, το ότι είχα έναν σταθερό κοινωνικό κύκλο, κάποιους φίλους, δεν είχα παρελθόν με ανάλογες εμπειρίες στα ερωτικά μου κτλ, ήταν παρήγορο αλλά και πάλι δεν ξέρω αν όλες οι διαταραχές ή γενικά τα ψυχολογικά θέματα είναι τόσο εμφανή πάντα.

Εγώ πάντως παραδέχομαι πως τον ερωτεύτηκα πολύ. Ήταν ο, τι καλύτερο κι ο, τι χειρότερο έχω ζήσει στα ερωτικά μου σε συσκευασία του ενός.

Το ότι ένοιωθες έτσι μετά από μία τέτοια σχέση αποτελεί ένδειξη υγιούς στάσης. Να γίνω πιο σαφής... ο οριακός ή νάρκισσος δεν αναλαμβάνει ευθύνη για τπτ, Ο νάρκισσος προβάλει και κατηγορεί τον άλλον για διάφορα. Ο οριακός κατηγορεί επίσης αλλά επιπρόσθετα χαρακτηρίζει του άλλους επιτίθεται και τιμωρεί π.χ. "δεν είσαι αυτό που υποσχέθηκες, είσαι κάτι πολύ λιγότερο από αυτό". Και στις δύο περιπτώσεις αυτό που συμβαίνει είναι η προσπάθεια ποδοπάτησης των προσωπικών σου ορίων. Εσύ απέναντι σε αυτή την συμπεριφορά αντιμετωπίζεις αυτές τις επιθέσεις με έναν πιο υγιή τρόπο δλδ αφήνεις και κάποιο πιθανότητα να έκανες κάτι λάθος, κάτι που δεν ισχύει για την άλλη πλευρά. Το παιχνίδι λοιπόν είναι άνισο αλλά εσύ δεν έχεις καταλάβει ακόμα ότι πρόκειται για παιχνίδι. Έτσι λοιπόν ένα άτομο με έναν πιο υγιή τρόπο σκέψης θα σκεφτεί στο παραπάνω παράδειγμα: "υποσχέθηκα ότι θα είμαι κάπως?", "Είμαι πράγματι κάτι λιγότερο των προσδοκιών?". Αντιμετωπίζεις τις κατηγορίες με υγιή κριτικό τρόπο, και μπαίνεις στην διαδικασία να προβληματιστείς για το αν τελικά ισχύουν όλα αυτά και σε τι βαθμό, κάτι που δεν θα το κάνει η άλλη πλευρά και το κάνεις με πρόθεση ώστε να επιλυθούν τα προβλήματα, να βρεθεί μία μέση λύση. Αλλά το ζήτημα εδώ δεν έχει να κάνει καθόλου με την αναζήτηση λύσης. Το ζήτημα έχει να κάνει με την ανάγκη της άλλη πλευράς να έχει την ισχύ και τον έλεγχο απέναντί σου, οπότε η κάθε προσπάθειά σου είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Μέσα από αυτό το πρότυπο συμπεριφοράς σταδιακά θα αμφισβητήσεις τον εαυτό σου, και κατ' επέκταση την εμπιστοσύνη προς τον εαυτό σου, την ικανότητα κρίσης, την ίδια την πραγματικότητα, και θα χάσεις τα όριά σου, όπως ακριβώς το περιγράφεις. Έχεις αποδιοργανωθεί και ο άλλος σαφώς κερδίζει μέσα από αυτό, και είναι λογικό αυτό γιατί εσύ είσαι ο στόχος και συνήθως ένας στόχος δεν κερδίζει. Αλλά ούτε κι αυτό το γνώριζες, ότι ήσουν ένας στόχος.

[aeolus74]

Μα έγραψα πιο πριν ότι για ποτέ άρχισα να ασχολούμαι με εμένα και όχι με την κοπέλα, ούτε που το κατάλαβα. Τι λες να σημαίνει αυτό? Διαταραχή με την καμία, δεν γίνεται να έχεις διαταραχή και να μην έχεις ψιλιαστεί κάτι μέχρι τα 40 χρόνια σου εφόσον η κοινωνική ζωή σου κυλάει αρκετά καλά και δεν ξαναντιμετωπισες χάος σε ερωτικές σχέσεις. Να πω κάποια κενά η ανασφάλειες η δε ξέρω τι μου έβγαλε, οκ.
Δε μπορώ να πω ότι ερωτεύτηκα όπως το φαντάζεσαι, στον μήνα πάνω που ήταν ο καλύτερος ας πούμε, θα μπορούσα να φύγω με μεγάλη άνεση η αν ήθελε να χωρίσουμε θα το δεχόμουν σχετικά εύκολα. Αλλά πράγματα μου έβγαλε που έχουν να κάνουν καθαρά με συναισθήματα λύπης, συμπόνοιας, τύψεων που έχουν να κάνουν με το αίσθημα της απόρριψης, αλλά εκ μέρους μου. Αν με απέρριπτε η κοπέλα δεν θα είχα θέμα. Δε το λέω να το παίξω κάποιος, σου λέω καθαρά τι ένοιωθα.
Εντάξει το οριακή θα το κόψω, ήταν καθαρα από βαρεμάρα, όντως δεν δειχνει ωραιο

Πολλοί ειδικοί που ασχολούνται με survivors έχουν πει ότι όταν απευθύνονται σε αυτούς έχοντας εκτεθεί σε ναρκισσιστικά πρότυπα συμπεριφοράς σε μία σχέση, οι περισσότεροι νομίζουν ότι είναι οι ίδιοι νάρκισσοι. Τυχαίο?

[aeolus74]

Ίσως αυτή είναι η απάντηση που ψάχνεις και στο γιατί ανακάτευε θέματα μεταξύ τους, πήγαινε από το ένα στο άλλο και γενικά γινόταν οι συζητήσεις μπάχαλο. Όταν έχεις ένα εκατομμύριο σκέψεις να σε κατακλύζουν δεν είναι λογικό να βγαίνει και στον λόγο σου αυτό;

Είναι λογικό να βγαίνει στον λόγο και στην συμπεριφορά. Οι σκέψεις αυτές δεν είναι και τόσο ξεκάρφωτες. Σύμφωνα με την γνωστική θεωρία, οι σκέψεις αυτές προκύπτουν από τα γνωστικά σχήματα, την οργανωμένη δομή της γνώσης, συμπεριφοράς και δράσεων του ατόμου. Τα γνωστικά σχήματα που είναι άκαμπτα και χρειάζεται πολύ δουλειά για να τροποποιηθούν εμπεριέχουν και τις βαθύτερες πεποιθήσεις του ατόμου για τον εαυτό και τον κόσμο. Αν για παράδειγμα μία βαθύτερη πεποίθηση για τον εαυτό είναι: "δεν αξίζω να αγαπηθώ" τότε και οι σκέψεις που θα ταλαιπωρούν το άτομο θα σχετίζονται με αυτή την πεποίθηση. Οι σκέψεις αυτές εκφράζονται είτε ως "αυτόματες σκέψεις" (σύντομες σκέψεις που ξεπετάγονται όταν υπάρχουν κάποια ερεθίσματα π.χ "θα με παρατήσει") τις οποίες συνήθως τα άτομα δεν αντιλαμβάνονται, αλλά αντιλαμβάνονται τα συναισθήματα που αυτές οι σκέψεις προκαλούν π.χ. φόβος θυμός, και ως ενδιάμεσες πεποιθήσεις με την μορφή παραδοχών δλδ "αν αφεθώ συναισθηματικά τότε θα πληγωθώ" ή "αφού είπε ότι είναι κουρασμένος για να βρεθούμε σμρ τότε αυτό σημαίνει ότι θέλει να με παρατήσει". Εγώ αντιλαμβάνομαι αυτή την εμμονή στις σκέψεις, σαν μία κατάσταση υπερ-συγκέντρωσης σε αυτό που θεωρείται απειλητικό. Όπως ένας που υποφέρει από κρίσεις πανικού υπερ-συγκεντώνεται στα σωματικά του συμπτώματα και με τον τρόπο αυτό τα μεγεθύνει και ουσιαστικά προκαλεί ο ίδιος την επόμενη κρίση, έτσι και στις διαταραχές προσωπικότητας υπερ-συγκεντρώνονται στο απειλητικό περιβάλλον σκανάροντας το κάθε τι, και με τον τρόπο αυτόν γίνονται υπερευαίσθητοι σε ερεθίσματα που κάποιος άλλος δεν θα τα έβλεπε καν.

[Ήλιος μεγάλος και ζεστός]

Το ότι ένοιωθες έτσι μετά από μία τέτοια σχέση αποτελεί ένδειξη υγιούς στάσης. Να γίνω πιο σαφής... ο οριακός ή νάρκισσος δεν αναλαμβάνει ευθύνη για τπτ, Ο νάρκισσος προβάλει και κατηγορεί τον άλλον για διάφορα. Ο οριακός κατηγορεί επίσης αλλά επιπρόσθετα χαρακτηρίζει του άλλους επιτίθεται και τιμωρεί π.χ. "δεν είσαι αυτό που υποσχέθηκες, είσαι κάτι πολύ λιγότερο από αυτό". Και στις δύο περιπτώσεις αυτό που συμβαίνει είναι η προσπάθεια ποδοπάτησης των προσωπικών σου ορίων. Εσύ απέναντι σε αυτή την συμπεριφορά αντιμετωπίζεις αυτές τις επιθέσεις με έναν πιο υγιή τρόπο δλδ αφήνεις και κάποιο πιθανότητα να έκανες κάτι λάθος, κάτι που δεν ισχύει για την άλλη πλευρά. Το παιχνίδι λοιπόν είναι άνισο αλλά εσύ δεν έχεις καταλάβει ακόμα ότι πρόκειται για παιχνίδι. Έτσι λοιπόν ένα άτομο με έναν πιο υγιή τρόπο σκέψης θα σκεφτεί στο παραπάνω παράδειγμα: "υποσχέθηκα ότι θα είμαι κάπως?", "Είμαι πράγματι κάτι λιγότερο των προσδοκιών?". Αντιμετωπίζεις τις κατηγορίες με υγιή κριτικό τρόπο, και μπαίνεις στην διαδικασία να προβληματιστείς για το αν τελικά ισχύουν όλα αυτά και σε τι βαθμό, κάτι που δεν θα το κάνει η άλλη πλευρά και το κάνεις με πρόθεση ώστε να επιλυθούν τα προβλήματα, να βρεθεί μία μέση λύση. Αλλά το ζήτημα εδώ δεν έχει να κάνει καθόλου με την αναζήτηση λύσης. Το ζήτημα έχει να κάνει με την ανάγκη της άλλη πλευράς να έχει την ισχύ και τον έλεγχο απέναντί σου, οπότε η κάθε προσπάθειά σου είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Μέσα από αυτό το πρότυπο συμπεριφοράς σταδιακά θα αμφισβητήσεις τον εαυτό σου, και κατ' επέκταση την εμπιστοσύνη προς τον εαυτό σου, την ικανότητα κρίσης, την ίδια την πραγματικότητα, και θα χάσεις τα όριά σου, όπως ακριβώς το περιγράφεις. Έχεις αποδιοργανωθεί και ο άλλος σαφώς κερδίζει μέσα από αυτό, και είναι λογικό αυτό γιατί εσύ είσαι ο στόχος και συνήθως ένας στόχος δεν κερδίζει. Αλλά ούτε κι αυτό το γνώριζες, ότι ήσουν ένας στόχος.

Μπράβο Αίολε! Ακριβώς έτσι! Το στοίχημα μετά είναι να ξαναβρείς την εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, και κυρίως να πειστείς ότι αντέδρασες σ'αυτή τη "σχέση" φυσιολογικά και ανθρώπινα! Με τα όποια λάθη γίνονται εκατέρωθεν σε μια ανθρώπινη σχέση. Να αποτινάξεις τις ενοχές που σου έχει φορτώσει η άλλη πλευρά. Και εμπιστοσύνη ξανά στη κρίση σου για όλα! Μετά από τόση πλύση εγκεφάλου....

[elisabet]

Το ότι ένοιωθες έτσι μετά από μία τέτοια σχέση αποτελεί ένδειξη υγιούς στάσης. Να γίνω πιο σαφής... ο οριακός ή νάρκισσος δεν αναλαμβάνει ευθύνη για τπτ, Ο νάρκισσος προβάλει και κατηγορεί τον άλλον για διάφορα. Ο οριακός κατηγορεί επίσης αλλά επιπρόσθετα χαρακτηρίζει του άλλους επιτίθεται και τιμωρεί π.χ. "δεν είσαι αυτό που υποσχέθηκες, είσαι κάτι πολύ λιγότερο από αυτό". Και στις δύο περιπτώσεις αυτό που συμβαίνει είναι η προσπάθεια ποδοπάτησης των προσωπικών σου ορίων. Εσύ απέναντι σε αυτή την συμπεριφορά αντιμετωπίζεις αυτές τις επιθέσεις με έναν πιο υγιή τρόπο δλδ αφήνεις και κάποιο πιθανότητα να έκανες κάτι λάθος, κάτι που δεν ισχύει για την άλλη πλευρά. Το παιχνίδι λοιπόν είναι άνισο αλλά εσύ δεν έχεις καταλάβει ακόμα ότι πρόκειται για παιχνίδι. Έτσι λοιπόν ένα άτομο με έναν πιο υγιή τρόπο σκέψης θα σκεφτεί στο παραπάνω παράδειγμα: "υποσχέθηκα ότι θα είμαι κάπως?", "Είμαι πράγματι κάτι λιγότερο των προσδοκιών?". Αντιμετωπίζεις τις κατηγορίες με υγιή κριτικό τρόπο, και μπαίνεις στην διαδικασία να προβληματιστείς για το αν τελικά ισχύουν όλα αυτά και σε τι βαθμό, κάτι που δεν θα το κάνει η άλλη πλευρά και το κάνεις με πρόθεση ώστε να επιλυθούν τα προβλήματα, να βρεθεί μία μέση λύση. Αλλά το ζήτημα εδώ δεν έχει να κάνει καθόλου με την αναζήτηση λύσης. Το ζήτημα έχει να κάνει με την ανάγκη της άλλη πλευράς να έχει την ισχύ και τον έλεγχο απέναντί σου, οπότε η κάθε προσπάθειά σου είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Μέσα από αυτό το πρότυπο συμπεριφοράς σταδιακά θα αμφισβητήσεις τον εαυτό σου, και κατ' επέκταση την εμπιστοσύνη προς τον εαυτό σου, την ικανότητα κρίσης, την ίδια την πραγματικότητα, και θα χάσεις τα όριά σου, όπως ακριβώς το περιγράφεις. Έχεις αποδιοργανωθεί και ο άλλος σαφώς κερδίζει μέσα από αυτό, και είναι λογικό αυτό γιατί εσύ είσαι ο στόχος και συνήθως ένας στόχος δεν κερδίζει. Αλλά ούτε κι αυτό το γνώριζες, ότι ήσουν ένας στόχος.

Ακριβώς όπως τα λες.
Γιαυτό και πιστεύω πως δεν ήθελε να πάμε μαζί σε ψυχολόγο ή γενικώς δεν ήθελε να μάθει άλλος τα ακριβή γεγονότα και τις κατηγορίες που μου απέδιδε. Ήθελε να το "λύσουμε" δυο μας και μόνο. Ήξερε πως είχα αποδιοργανωθεί εντελώς οπότε δεν ήθελε να μπλεχτεί κανείς "τρίτος" στην μέση ως φωνή λογικής. Γιαυτό το θεώρησε μέγιστη προδοσία όταν εγώ πήγα τελικά σε ψυχολόγο. Βέβαια μετά προσπάθησε να τον ακυρώσει κι αυτόν. Οτι δεν είχε σημασία τι θα πει ο ψυχολόγος γιατί θα άκουγε μονο την δική μου πλευρά κι έτσι θα ήταν εύκολο να τον βγάλουμε τρελό και μένα "υγιή". Το μόνο που ήθελε ήταν να παραδεχτώ όλα αυτά που δεν είχα κάνει, να με συγχωρέσει και καλά και να συνεχίσουμε να είμαστε μαζί χωρίς να πω τίποτα σε κανέναν ώστε να έχει το πάνω χέρι στο εξής στην σχέση ως ο μεγαλόψυχος που συγχώρεσε τα αίσχη που του είχα κάνει. Και όλο αυτό το προσπαθούσε με τρομερές εναλλαγές. Την μια στιγμή με έπαιρνε και έκλαιγε και παρακαλούσε γιατί δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εμένα και να το αφήσουμε όλο πίσω μας κτλ κτλ και την άλλη μπορεί να έπαιρνε και να ήθελε να με στήσει στον τοίχο με φωνές και απειλές.

[elisabet]

Είναι λογικό να βγαίνει στον λόγο και στην συμπεριφορά. Οι σκέψεις αυτές δεν είναι και τόσο ξεκάρφωτες. Σύμφωνα με την γνωστική θεωρία, οι σκέψεις αυτές προκύπτουν από τα γνωστικά σχήματα, την οργανωμένη δομή της γνώσης, συμπεριφοράς και δράσεων του ατόμου. Τα γνωστικά σχήματα που είναι άκαμπτα και χρειάζεται πολύ δουλειά για να τροποποιηθούν εμπεριέχουν και τις βαθύτερες πεποιθήσεις του ατόμου για τον εαυτό και τον κόσμο. Αν για παράδειγμα μία βαθύτερη πεποίθηση για τον εαυτό είναι: "δεν αξίζω να αγαπηθώ" τότε και οι σκέψεις που θα ταλαιπωρούν το άτομο θα σχετίζονται με αυτή την πεποίθηση. Οι σκέψεις αυτές εκφράζονται είτε ως "αυτόματες σκέψεις" (σύντομες σκέψεις που ξεπετάγονται όταν υπάρχουν κάποια ερεθίσματα π.χ "θα με παρατήσει") τις οποίες συνήθως τα άτομα δεν αντιλαμβάνονται, αλλά αντιλαμβάνονται τα συναισθήματα που αυτές οι σκέψεις προκαλούν π.χ. φόβος θυμός, και ως ενδιάμεσες πεποιθήσεις με την μορφή παραδοχών δλδ "αν αφεθώ συναισθηματικά τότε θα πληγωθώ" ή "αφού είπε ότι είναι κουρασμένος για να βρεθούμε σμρ τότε αυτό σημαίνει ότι θέλει να με παρατήσει". Εγώ αντιλαμβάνομαι αυτή την εμμονή στις σκέψεις, σαν μία κατάσταση υπερ-συγκέντρωσης σε αυτό που θεωρείται απειλητικό. Όπως ένας που υποφέρει από κρίσεις πανικού υπερ-συγκεντώνεται στα σωματικά του συμπτώματα και με τον τρόπο αυτό τα μεγεθύνει και ουσιαστικά προκαλεί ο ίδιος την επόμενη κρίση, έτσι και στις διαταραχές προσωπικότητας υπερ-συγκεντρώνονται στο απειλητικό περιβάλλον σκανάροντας το κάθε τι, και με τον τρόπο αυτόν γίνονται υπερευαίσθητοι σε ερεθίσματα που κάποιος άλλος δεν θα τα έβλεπε καν.

Ναι αλλά είναι σαν όλα να είναι απειλητικά για κάποιους ανθρώπους.

Θυμάμαι μια φορά ήμασταν μαζί και μου ρθε μνμ από ένα πολύ κοντινό συγγενικό πρόσωπο. Το μνμ ήταν μόνο μια φωτογραφία του μεταπτυχιακού που μόλις είχε τελειώσει. Οπότε επειδή είδα ξαφνικά μια φωτογραφία που στην αρχή δεν κατάλαβα τι είναι, αντέδρασα κάπως με έκπληξη και μόλις μεγάλωσα την φώτο και είδα τι ήταν, μετά κατάλαβα. Φυσικά το πρόσωπο που μου την έστειλε ήθελε απλά να μοιραστεί την χαρά του μαζί μου γιατί είχε κουραστεί πολύ για να τελειώσει το μεταπτυχιακό. Αυτό κατάλαβα εγώ.

Εκείνος επειδή ήταν ακριβώς δίπλα μου και είδε όλες τις αντιδράσεις, αφού πήρα και τηλέφωνο για τα συγχαρητήρια κτλ κ έκλεισα άρχισε να με ρωτά γιατί το συγκεκριμένο πρόσωπο το έκανε αυτό ξαφνικά. Προσπάθησα να του εξηγήσω πως δεν ήταν τόσο ξαφνικά, ήξερα πόσο πολύ το ήθελε αυτό το μεταπτυχιακό, πόσες θυσίες είχε κάνει, το είχαμε κουβεντιάσει πολλές φορές, ήξερα πως ανυπομονούσε κι απλά προφανώς τώρα ήταν πολύ χαρούμενο και ήθελε να μου το πει και δεν έβρισκα τίποτα παράξενο σε αυτό. Εκείνος ξέρεις πως το ερμήνευσε αυτό; Ως ανταγωνισμό. Οτι το άτομο αυτό με βλέπει ανταγωνιστικά και είναι σα να μου στέλνει αυτή την φώτο για να μου πει "κοίτα τι έχω εγώ που δεν έχεις εσύ". Εννοείται πως έμεινα έκπληκτη.

Θέλω να πω ότι ακόμα και μια απλή κίνηση από τον άλλον, για τον ίδιο ερμηνευόταν αρνητικά. Οτι ο άλλος πάντα θέλει να με βλάψει, να με μειώσει, να μου την πει, να μου κάνει κακό.