Οριακή μου αγάπη Vol. 2

[aeolus74]

Συγχώρεσε με αν είμαι κάπως επιθετικός ή σκληρός αλλά είμαι ακόμα στην φάση του θυμού. Μετά από λίγο διάστημα θα μπορώ να είμαι κι εγώ περισσότερο κατανοητικος και επιεικής. Τώρα δεν μπορω

Είναι δύσκολο να δώσω μία ικανοποιητική απάντηση σε αυτό που ρωτάς γιατί συμμετέχουν πολλοί παράγοντες και ενδεχομένως δικά μου κομμάτια που θέλουν επεξεργασία. Εξάλλου αυτό το ερώτημα είναι και δικός μου προβληματισμός που σκοπεύω να λύσω στο μέλλον.

Παραθέτω τα παραπάνω που ανέφερα πολύ νωρίς στην συζήτηση για να θυμίσω ότι εγώ έχω αντίληψη της στάσης μου, και της ενδεχόμενης προσωπικής ευθύνης. Δεν κρύβομαι από κάτι, ούτε νιώθω άβολα με τις διαφορετικές απόψεις. Με τις επιθετικές στάσεις νοιώθω άβολα. Δεν χρειάζεται λοιπόν να επαναλαμβάνεται συνέχεια το ερώτημα "ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΖΑΜΑΝΙΑ!!! ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΦΥΓΑΤΕ???? ΕΕΕ???" και μάλιστα με τέτοιο τρόπο. Αυτό προσπαθούμε να καταλάβουμε κι εμείς, το γιατί. Κι επειδή έχω καταλήξει πλέον αρκετά στην απάντηση αυτού του ερωτήματος, θα αναφερθώ και σε αυτό. Βλέπεις Remedy, η κακοποίηση που δεχτήκαμε όλοι εμείς δεν είναι η μορφή της εμφανούς κακοποίησης που φαντάζεσαι. Αν μας έριχναν καυτό νερό στην μούρη κάθε φορά που μαλώναμε θα είχαμε φύγει εδώ και πολύ καιρό. Αλλά δεν πάει ακριβώς έτσι. Έχω σκοπό να εξηγήσω το πως πήγε τουλάχιστον στην δική μου περίπτωση και θα προσπαθήσω να το κάνω χωρίς γενικεύσεις.

ενδιαφερον οτι μου αποδιδεις διαθεση επιθεσης και υποτιμησης (!!!) στο οτι εξεφρασα τις αποψεις μου γι αυτα που συζητιουνται.
εγω δεν ειχα καμια αισθηση οτι επιτιθεμαι, ουτε και τετοια διαθεση .

μηπως εσυ, νοιωθεις αβολα οταν υπαρχουν αντιθετες αποψεις απο αυτες που τοσο εντονα εκφραζεις εδω; (το εντονα, κατα τμηματα εχει παρει και προσβλητικη χροια σε εναν τετοιο χωρο, κατα την γνωμη μου). προσβλητικη για τους πασχοντες, οχι για τους συνομιλητες. το διευκρινιζω αυτο.

δηλαδη, οταν εγω εκφραζω την αποψη μου, "προσπαθω να την επιβαλω", ενω οταν την εκφραζεις εσυ, ειναι απλα "μια αποψη";;; απο που προκυπτει;;
μηπως προτιμας να μην υπαρχει ποτε αντιλογος σε οτι κι αν πεις, με οποιον τροπο κι αν το πεις;
not my cup of tea..

κι επειδη πραγματικα με εξεπληξε το σχολιο σου, θα χαρω να τοποθετηθουν κι αλλοι συνομιλητες..

υ.γ. ο τροπος που αντιμετωπισα εγω την σχεση αυτη που ανεφερα, ηταν να απομακρυνθω ΕΓΩ, και να τον/την κραταω σε αποσταση και οχι να σχετιζομαι και να κατηγορω εκεινον/η και αυτο εχει απολυτη σχεση με οτι εχω πει μεχρι τωρα σε αυτο το θεμα...

Το ποστ σου #160 είναι καθαρή τρολιά, μην τρελαθούμε τώρα. Το δε περιεχόμενο του τραγουδιού (το οποίο παρεμπιπτόντως μου άρεσε ως τραγούδι), ε! πως να το κάνουμε, είναι υποτιμητικό και προσβλητικό για αυτούς που κακοποιήθηκαν και ταλαιπωρήθηκαν σε μία τέτοιου είδους σχέση. Δεν έχεις αντιληφθεί (και είναι λογικό αφού δεν είχες ανάλογη εμπειρία), το μέγεθος της ζημιάς που μπορεί να προκαλέσει το γατάκι ο cover νάρκισσος. Εδώ εμένα μου πήρε πάνω από δύο χρόνια για να καταλάβω ότι είμαι εγώ αυτός που κακοποιούμαι. Για εσένα τα πράγματα μπορεί να φαίνονται πολύ απλά "σήκω και φύγε ρε φίλε τι κάθεσαι?" και εν μέρει έχεις δίκιο με βάση την λογική, αλλά δεν πάει ακριβώς έτσι. Κατά τα άλλα δεν έχω πρόβλημα με τον αντίλογο και την διαφωνία και θα χαρώ να ακούσω διαφορετικές απόψεις στα πλαίσια αμοιβαίου σεβασμού. Επίσης να πω ότι είσαι ένα μέλος του forum που εκτιμώ και δεν θα ήθελα η συζήτηση να εξελιχθεί σε μία μεταξύ μας διαμάχη.

με τον ορο survivor, ταυτιζομαι. δεν ηταν αυτο το θεμα μου.
το θεμα μου ηταν αυτη η τοσο επιμονη γενικευση που γινοταν στην κουβεντα και η επιθετικοτητα που εβγαινε απο τον τροπο εκφρασης προς τα ατομα "αυτα", συνολικα, χωρις να μιλαει για την ΔΙΚΗ του εμπειρια καποιος, αλλα για ολους "αυτους"..

Ο όρος "survivors-επιβιώσαντες" έχει αντικαταστήσει τον όρο "θύματα" για να αποφευχθεί η αίσθηση παθητικότητας και αφορά όλα τα θύματα κακοποίησης σωματικής ή συναισθηματικής.

[aeolus74]

Για τις γενικεύσεις συμφωνώ, ούτε και μένα με βρίσκουν σύμφωνη.
Αλλά ξαναλέω ότι ο θεματοθέτης είχε αυτή την τραυματική εμπειρία η οποία είναι ακόμα πολύ πρόσφατη. Προσπαθεί να καταλάβει τι του συνέβει και είναι λογικό να ξεφεύγει κάπως. Εγώ για πολύ καιρό μετά κόντευα να ζητώ χαρτί από ψυχίατρο από όποιον γνώριζα!!! Θα του πάρει καιρό να ηρεμήσει και να μπορέσουν να πάρουν τα πράγματα τις πραγματικές τους διαστάσεις μέσα του.

Αν κρίνω από τον εαυτό μου και πάλι, τον πρώτο καιρό προσπαθούσα μανιωδώς να βάλω μια "ταμπέλα" στην συμπεριφορά που είχα εισπράξει. Αναρωτιόμουν κι έψαχνα ότι μήπως είχε το τάδε ή το άλλο...πολύ μετά άρχισα να καταλαβαίνω πως δεν έχει νόημα να ψάχνω και δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία ο όρος τελικά.

Σε ευχαριστώ για την κατανόηση! Πράγματι ο θυμός που είχα τις πρώτες 2-3 εβδομάδες με έκαναν να εκφραστώ επιθετικά ορισμένες φορές. Πλέον δεν νοιώθω αυτό τον θυμό και χαίρομαι γι' αυτό. Έχεις δίκιο σε αυτό που λες, αλλά και η Remedy... ο όρος δεν έχει νόημα, σημασία έχει να εκπαιδευτούμε ως έναν βαθμό ώστε να μπορούμε να εντοπίζουμε την συγκαλυμμένη κακοποιητική συμπεριφορά νωρίς, χωρίς να μας ενδιαφέρει ο όρος ή η ταμπέλα

[Remedy]

...


Το ποστ σου #160 είναι καθαρή τρολιά, μην τρελαθούμε τώρα. Το δε περιεχόμενο του τραγουδιού (το οποίο παρεμπιπτόντως μου άρεσε ως τραγούδι), ε! πως να το κάνουμε, είναι υποτιμητικό και προσβλητικό για αυτούς που κακοποιήθηκαν και ταλαιπωρήθηκαν σε μία τέτοιου είδους σχέση. Δεν έχεις αντιληφθεί (και είναι λογικό αφού δεν είχες ανάλογη εμπειρία), το μέγεθος της ζημιάς που μπορεί να προκαλέσει το γατάκι ο cover νάρκισσος. Εδώ εμένα μου πήρε πάνω από δύο χρόνια για να καταλάβω ότι είμαι εγώ αυτός που κακοποιούμαι. Για εσένα τα πράγματα μπορεί να φαίνονται πολύ απλά "σήκω και φύγε ρε φίλε τι κάθεσαι?" και εν μέρει έχεις δίκιο με βάση την λογική, αλλά δεν πάει ακριβώς έτσι. Κατά τα άλλα δεν έχω πρόβλημα με τον αντίλογο και την διαφωνία και θα χαρώ να ακούσω διαφορετικές απόψεις στα πλαίσια αμοιβαίου σεβασμού. Επίσης να πω ότι είσαι ένα μέλος του forum που εκτιμώ και δεν θα ήθελα η συζήτηση να εξελιχθεί σε μία μεταξύ μας διαμάχη.



Ο όρος "survivors-επιβιώσαντες" έχει αντικαταστήσει τον όρο "θύματα" για να αποφευχθεί η αίσθηση παθητικότητας και αφορά όλα τα θύματα κακοποίησης σωματικής ή συναισθηματικής.

αιολε...
το πληγμα που εχεις δεχθει, η δεν ξερω εγω τι αλλο, δεν σε αφηνει να αντιληφθεις τι εχω πει.

το τραγουδι το εβαλα για ΕΜΕΝΑ . ΤΑΥΤΙΖΟΜΑΙ. εχω ζησει ΜΙΑ τετοια σχεση, αλλα οχι ερωτικη. αυτο δεν με κανει ειδημονα.. μονο επιζησασα..
το εξηγησα και στην ελισαβετ παραπανω και δεν το αντιληφθηκες.
τι να κανω; να στο ζωγραφισω;

[aeolus74]

αιολε...
το πληγμα που εχεις δεχθει, η δεν ξερω εγω τι αλλο, δεν σε αφηνει να αντιληφθεις τι εχω πει.

το τραγουδι το εβαλα για ΕΜΕΝΑ . ΤΑΥΤΙΖΟΜΑΙ. εχω ζησει ΜΙΑ τετοια σχεση, αλλα οχι ερωτικη. αυτο δεν με κανει ειδημονα..
το εξηγησα και στην ελισαβετ παραπανω και δεν το αντιληφθηκες.
τι να κανω; να στο ζωγραφισω;

Ναι.. μάλλον είναι προφανές ότι το τραύμα επηρέασε την αντιληπτική μου ικανότητα. Τώρα που το είπες πιο απλά το κατάλαβα!

[Remedy]

και οχι, δεν το θεωρω απλο το "σηκω και φυγε".
αυτο που λεω ειναι οτι προς αυτην την κατευθυνση σκεφτομαι εγω, και οχι προς την κατευθυνση να κατηγορω τον αλλον. (που φταιει!! δεν ειπα οτι δεν φταιει.)

και μαλιστα ειναι τοσο δυσκολο το "σηκω και φυγε" οταν εισαι μεσα στο προβλημα, που εγω εφυγα χωρις να ξερω γιατι εφυγα. εφυγα γιατι με απωθουσε αυτο που ζουσα χωρις να καταλαβαινω τι μου φταιει. νομιζα οτι ειμαι ενα ατομο μονηρες και ανεξαρτητο. δεν ημουν. απλα ενοιωθα τασεις φυγης απο την συγκεκριμενη κατασταση και ΠΟΛΛΑ χρονια αργοτερα αντιληφθηκα τον λογο...

[aeolus74]

και οχι, δεν το θεωρω απλο το "σηκω και φυγε".
αυτο που λεω ειναι οτι προς αυτην την κατευθυνση σκεφτομαι εγω, και οχι προς την κατευθυνση να κατηγορω τον αλλον. (που φταιει!! δεν ειπα οτι δεν φταιει.)

και μαλιστα ειναι τοσο δυσκολο το "σηκω και φυγε" οταν εισαι μεσα στο προβλημα, που εγω εφυγα χωρις να ξερω γιατι εφυγα. εφυγα γιατι με απωθουσε αυτο που ζουσα χωρις να καταλαβαινω τι μου φταιει. νομιζα οτι ειμαι ενα ατομο μονηρες και ανεξαρτητο. δεν ημουν. απλα ενοιωθα τασεις φυγης απο την συγκεκριμενη κατασταση και ΠΟΛΛΑ χρονια αργοτερα αντιληφθηκα τον λογο...

Μα αυτή είναι και η σωστή κατεύθυνση και αν επιρρίπτω ευθύνη στον εαυτό μου για κάτι είναι το γιατί δεν πήρα αυτή την κατεύθυνση όταν έπρεπε. Επίσης το "σήκω και φύγε" γίνεται ακόμα δυσκολότερο όταν πρόκειται για ερωτική σχέση και ακόμα περισσότερο όταν πρόκειται για συνθήκη συμβίωσης. Τώρα όταν λες "συγγενικό πρόσωπο" δεν ξέρω σε τι αναφέρεσαι, πόσο συγγενικό. Αν πρόκειται για γονείς κι εκεί είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα

[GeorgeGr1]

Εν τω μεταξύ αν φύγεις από μια σχέση με τις πρώτες 1-2 στραβες εις βάρος σου θα κατηγορηθείς για νάρκισσος, που πιθανώς και να είσαι. Θελει καποια υπομονη, καποια βηματα πισω, καποια ορια και καποιον χρονο. Δεν σημαινει οτι αν το παλεψεις για καποιο διαστημα εχεις σωνει και καλα διαταταχη.
Η διαταραχή φανερώνεται κυρίως μετά τον χωρισμό με απειλές, εκβιασμούς, εκδίκηση, μισος κτλ.

[aeolus74]

Εν τω μεταξύ αν φύγεις από μια σχέση με τις πρώτες 1-2 στραβες εις βάρος σου θα κατηγορηθείς για νάρκισσος, που πιθανώς και να είσαι. Θελει καποια υπομονη, καποια βηματα πισω, καποια ορια και καποιον χρονο. Δεν σημαινει οτι αν το παλεψεις για καποιο διαστημα εχεις σωνει και καλα διαταταχη.
Η διαταραχή φανερώνεται κυρίως μετά τον χωρισμό με απειλές, εκβιασμούς, εκδίκηση, μισος κτλ.

Καλά για νάρκισσος θα κατηγορηθείς έτσι κι αλλιώς, αλλά ναι, σε αυτή την περίπτωση μπορεί και να είσαι κιόλας. Αυτή η ευκολία ακύρωσης χωρίς να έχεις μία καλή εικόνα... είναι ύποπτη

[GeorgeGr1]

Καλά για νάρκισσος θα κατηγορηθείς έτσι κι αλλιώς, αλλά ναι, σε αυτή την περίπτωση μπορεί και να είσαι κιόλας. Αυτή η ευκολία ακύρωσης χωρίς να έχεις μία καλή εικόνα... είναι ύποπτη

Εκτός αν είναι πολύ βαρβατη στραβή οπότε μπορείς να ακυρώσεις και με την μια. Στην περίπτωση της ΟΔΠ (βρήκα πως να το γράψω επειδή βαριέμαι!) γίνεται με περίτεχνο τροπο. Νοιώθεις λες έπαιξες σε κινηματογραφική ταινία μυστηρίου, ξέρεις που ξεκινάει από το τέλος, δείχνει κάποια αποσπάσματα άσχετα ύστερα ξεκινάει η ταινία, ατάκες κλειδιά, κάπου χάνεις την μπάλα και μετά συνδέεις κομματια και στο τέλος βγάζεις νόημα, κι αν δεν βγάλεις ζητάς κι εσύ να ξαναδείς κάποια κενά. Αν όμως δεν σε βρει σε χαλαρή ήρεμη φάση ώστε να θες να τη δεις αφοσιωμένος, δε θα σκαμπασεις τίποτα και θα βαρεθείς γρήγορα. Γι αυτό και οι ΟΔΠ έλκονται από ήρεμα άτομα χωρίς πολλά στο κεφάλι τους.

Τώρα μου ήρθαν αυτά, εντάξει επιστήμη το κάναμε χαχα, άντε μετά να πεις στην ρεμεντυ ότι εγώ δεν έχω τίποτα!

[aeolus74]

Εκτός αν είναι πολύ βαρβατη στραβή οπότε μπορείς να ακυρώσεις και με την μια. Στην περίπτωση της ΟΔΠ (βρήκα πως να το γράψω επειδή βαριέμαι!) γίνεται με περίτεχνο τροπο. Νοιώθεις λες έπαιξες σε κινηματογραφική ταινία μυστηρίου, ξέρεις που ξεκινάει από το τέλος, δείχνει κάποια αποσπάσματα άσχετα ύστερα ξεκινάει η ταινία, ατάκες κλειδιά, κάπου χάνεις την μπάλα και μετά συνδέεις κομματια και στο τέλος βγάζεις νόημα, κι αν δεν βγάλεις ζητάς κι εσύ να ξαναδείς κάποια κενά. Αν όμως δεν σε βρει σε χαλαρή ήρεμη φάση ώστε να θες να τη δεις αφοσιωμένος, δε θα σκαμπασεις τίποτα και θα βαρεθείς γρήγορα. Γι αυτό και οι ΟΔΠ έλκονται από ήρεμα άτομα χωρίς πολλά στο κεφάλι τους.

Τώρα μου ήρθαν αυτά, εντάξει επιστήμη το κάναμε χαχα, άντε μετά να πεις στην ρεμεντυ ότι εγώ δεν έχω τίποτα!

φιρι φιρι το πας κι εσύ χαχαχα

[aeolus74]

Νοιώθεις λες έπαιξες σε κινηματογραφική ταινία μυστηρίου, ξέρεις που ξεκινάει από το τέλος, δείχνει κάποια αποσπάσματα άσχετα ύστερα ξεκινάει η ταινία, ατάκες κλειδιά, κάπου χάνεις την μπάλα και μετά συνδέεις κομματια και στο τέλος βγάζεις νόημα, κι αν δεν βγάλεις ζητάς κι εσύ να ξαναδείς κάποια κενά.

Εγώ τώρα είμαι στην φάση που βλέπω αυτή την ταινία μπας και βγάλω άκρη. Λοιπόν, το σενάριο της ταινίας πάει κάπως έτσι: Εγώ παίζω το ρόλο ενός κομμουνιστή που με έχουν μπουζουριάσει στην Μακρόνησο μετά τον εμφύλιο για να αναμορφωθώ και να γίνω άνθρωπος. Ο σκηνοθέτης εστίασε στην σχέση που αναπτύχθηκε μεταξύ εμένα και του βασανιστή-δεσμοφύλακα μου ο οποίος είναι περίεργος τύπος και θα εξηγήσω τι εννοώ. Εγώ αυτό που περίμενα να συμβεί όταν με πήγαν εκεί ήταν να δέχομαι κάποια βασανιστήρια ως τιμωρία για αυτό που αντιπροσωπεύω και είμαι δλδ ένας μισητός εχθρός του έθνους, επικίνδυνος για την κοινωνία κτλ. Αυτό βέβαια έχει την άσχημη και την καλή πλευρά. Η άσχημη προφανώς είναι ο πόνος. Η καλή είναι ότι τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Ξέρω ποιος είμαι, ξέρω ποιοι είναι οι άλλοι, τι με περιμένει και τι πιθανές λύσεις μπορεί να υπάρξουν (π.χ. απόδραση, αυτοκτονία κλτ). Δεν υπάρχει καμία σύγχυση ρόλων, ηθικής και καταστάσεων. Δεν συμβαίνει όμως αυτό! Δηλαδή πάλι βασανίζομαι αλλά ο βασανιστής αντί να με βρίζει: "π.χ. παλιοκομμούνι, άχρηστο ρεμάλι της κοινωνίας, αναρχοάπλυτε, εθνομηδενιστή, σου αξίζει αυτός ο πόνος, σε μισώ και τέτοια", αυτός μου λέει ότι με αγαπάει!!! Και δεν είναι μόνο αυτό, αυτός υποφέρει πραγματικά που τον βάζω στην διαδικασία να με βασανίσει. Σε μία σκηνή για παράδειγμα, μετά από κάποιες ξυλιές που μου έριξε στις γυμνές μου πατούσες με εκείνη την λεπτή βίτσα που τσούζει πολύ η γαμημένη, μιλάμε κατέρευσε! έκατσε στην καρέκλα απογοητευμένος και έκλαιγε με λυγμούς! "είδες τι με βάζεις να κάνω" μου έλεγε σπαραχτικά "πόσο ακόμα θα με βασανίζεις?", "εγώ το καλό σου θέλω, να σε φέρω κοντά μου, στην ζεστή αγκαλιά της εθνικοφροσύνης και των ιδανικών του έθνους, γιατί είσαι μπερδεμένος και θέλω να σε βοηθήσω, γιατί ξέρω ότι είσαι καλό παιδί, απλά παρασύθηκες". Αυτός που λέτε ο τύπος δεν μοιάζει με τους κλασικούς brutal βασανιστές που φανταζόμαστε. Καμία σχέση. Είναι πολύ ευάλωτος και στην όψη γλυκύτατος αλλά όταν θυμώνει με την ξεροκεφαλιά μου γίνεται άλλος άνθρωπος. Πως μεταμορφώνεται ας πούμε το Σμιγκολ σε Γκόλουμ? κι εκεί που λες κάποια στιγμή ότι το Σμίγκολ δεν είναι και τόσο κακό τελικά, μόλις κοιμηθείς βγαίνει το Γκόλουμ και σου τρώει το συκώτι? Ένα τέτοιο πράμα. Συνέχεια μου λέει ότι δεν θέλει το κακό μου, δεν με βασανίζει επειδή με μισεί ή επειδή του αρέσει αλλά επειδή είμαι ξεροκέφαλος και επειδή θέλει να με φέρει στον σωστό δρόμο, το δρόμο της σύνεσης, της λογικής κτλ.... επειδή με αγαπάει. Δεν φταίει αυτός... εγώ φταίω. Μία άλλη φορά που με ξύπνησε ρίχνοντάς μου έναν κουβά κρύο νερό με κατηγόρησε, με ένα ύφος κάτι μεταξύ απόγνωσης και θυμού, ότι το κάνω επίτηδες επειδή το απολαμβάνω. Απολαμβάνω να τον βλέπω να τυραννιέται με την πάρτη μου, δεν εξηγείται αλλιώς! Κατά την εξέλιξη λοιπόν της ιστορίας αυτό που συμβαίνει είναι ότι φτάνω σε ένα σημείο που δεν μπορώ να καταλάβω ακριβώς ποιος βασανίζει ποιον. Ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα? Ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο? Ποιος υποφέρει και ποιος όχι? ποιος είναι αυτός που χειρίζεται τον άλλον? Ποιος κερδίζει και ποιος χάνει? Ποιος είμαι και ποιος είναι.....και γενικώς τι γίνεται ρε παιδιά???

Μόλις δω και το υπόλοιπο θα σας ενημερώσω για το πως τελειώνει η ταινία. Μέχρι τότε υπομονή!

[Ήλιος μεγάλος και ζεστός]

Αίολε....μπράβο! Όχιιιι ΜΠΡΑΒΟ!!! Κλαπ-κλαπ-κλαπ!!! Άψογο! to the point!!!

[elisabet]

Εγώ τώρα είμαι στην φάση που βλέπω αυτή την ταινία μπας και βγάλω άκρη. Λοιπόν, το σενάριο της ταινίας πάει κάπως έτσι: Εγώ παίζω το ρόλο ενός κομμουνιστή που με έχουν μπουζουριάσει στην Μακρόνησο μετά τον εμφύλιο για να αναμορφωθώ και να γίνω άνθρωπος. Ο σκηνοθέτης εστίασε στην σχέση που αναπτύχθηκε μεταξύ εμένα και του βασανιστή-δεσμοφύλακα μου ο οποίος είναι περίεργος τύπος και θα εξηγήσω τι εννοώ. Εγώ αυτό που περίμενα να συμβεί όταν με πήγαν εκεί ήταν να δέχομαι κάποια βασανιστήρια ως τιμωρία για αυτό που αντιπροσωπεύω και είμαι δλδ ένας μισητός εχθρός του έθνους, επικίνδυνος για την κοινωνία κτλ. Αυτό βέβαια έχει την άσχημη και την καλή πλευρά. Η άσχημη προφανώς είναι ο πόνος. Η καλή είναι ότι τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Ξέρω ποιος είμαι, ξέρω ποιοι είναι οι άλλοι, τι με περιμένει και τι πιθανές λύσεις μπορεί να υπάρξουν (π.χ. απόδραση, αυτοκτονία κλτ). Δεν υπάρχει καμία σύγχυση ρόλων, ηθικής και καταστάσεων. Δεν συμβαίνει όμως αυτό! Δηλαδή πάλι βασανίζομαι αλλά ο βασανιστής αντί να με βρίζει: "π.χ. παλιοκομμούνι, άχρηστο ρεμάλι της κοινωνίας, αναρχοάπλυτε, εθνομηδενιστή, σου αξίζει αυτός ο πόνος, σε μισώ και τέτοια", αυτός μου λέει ότι με αγαπάει!!! Και δεν είναι μόνο αυτό, αυτός υποφέρει πραγματικά που τον βάζω στην διαδικασία να με βασανίσει. Σε μία σκηνή για παράδειγμα, μετά από κάποιες ξυλιές που μου έριξε στις γυμνές μου πατούσες με εκείνη την λεπτή βίτσα που τσούζει πολύ η γαμημένη, μιλάμε κατέρευσε! έκατσε στην καρέκλα απογοητευμένος και έκλαιγε με λυγμούς! "είδες τι με βάζεις να κάνω" μου έλεγε σπαραχτικά "πόσο ακόμα θα με βασανίζεις?", "εγώ το καλό σου θέλω, να σε φέρω κοντά μου, στην ζεστή αγκαλιά της εθνικοφροσύνης και των ιδανικών του έθνους, γιατί είσαι μπερδεμένος και θέλω να σε βοηθήσω, γιατί ξέρω ότι είσαι καλό παιδί, απλά παρασύθηκες". Αυτός που λέτε ο τύπος δεν μοιάζει με τους κλασικούς brutal βασανιστές που φανταζόμαστε. Καμία σχέση. Είναι πολύ ευάλωτος και στην όψη γλυκύτατος αλλά όταν θυμώνει με την ξεροκεφαλιά μου γίνεται άλλος άνθρωπος. Πως μεταμορφώνεται ας πούμε το Σμιγκολ σε Γκόλουμ? κι εκεί που λες κάποια στιγμή ότι το Σμίγκολ δεν είναι και τόσο κακό τελικά, μόλις κοιμηθείς βγαίνει το Γκόλουμ και σου τρώει το συκώτι? Ένα τέτοιο πράμα. Συνέχεια μου λέει ότι δεν θέλει το κακό μου, δεν με βασανίζει επειδή με μισεί ή επειδή του αρέσει αλλά επειδή είμαι ξεροκέφαλος και επειδή θέλει να με φέρει στον σωστό δρόμο, το δρόμο της σύνεσης, της λογικής κτλ.... επειδή με αγαπάει. Δεν φταίει αυτός... εγώ φταίω. Μία άλλη φορά που με ξύπνησε ρίχνοντάς μου έναν κουβά κρύο νερό με κατηγόρησε, με ένα ύφος κάτι μεταξύ απόγνωσης και θυμού, ότι το κάνω επίτηδες επειδή το απολαμβάνω. Απολαμβάνω να τον βλέπω να τυραννιέται με την πάρτη μου, δεν εξηγείται αλλιώς! Κατά την εξέλιξη λοιπόν της ιστορίας αυτό που συμβαίνει είναι ότι φτάνω σε ένα σημείο που δεν μπορώ να καταλάβω ακριβώς ποιος βασανίζει ποιον. Ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα? Ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο? Ποιος υποφέρει και ποιος όχι? ποιος είναι αυτός που χειρίζεται τον άλλον? Ποιος κερδίζει και ποιος χάνει? Ποιος είμαι και ποιος είναι.....και γενικώς τι γίνεται ρε παιδιά???

Μόλις δω και το υπόλοιπο θα σας ενημερώσω για το πως τελειώνει η ταινία. Μέχρι τότε υπομονή!

!!!!!
Το χεις, γράψε κανα μυθιστόρημα!!

Εγώ δεν ένιωθα ότι παίζω σε ταινία. Έχετε διαβάσει την Δικη του Καφκα;; Εκεί νόμιζα ότι πρωταγωνιστώ! Ήξερα / είχα πειστεί ότι φταίω, ένιωθα μια συνεχή ενοχή αλλά δεν ήξερα ακριβώς ποια ήταν η κατηγορία και τι είχα κάνει τόσο κακό πια....και ένιωθα παντού μια παράνοια.

[aeolus74]

!!!!!
Το χεις, γράψε κανα μυθιστόρημα!!

Εγώ δεν ένιωθα ότι παίζω σε ταινία. Έχετε διαβάσει την Δικη του Καφκα;; Εκεί νόμιζα ότι πρωταγωνιστώ! Ήξερα / είχα πειστεί ότι φταίω, ένιωθα μια συνεχή ενοχή αλλά δεν ήξερα ακριβώς ποια ήταν η κατηγορία και τι είχα κάνει τόσο κακό πια....και ένιωθα παντού μια παράνοια.

Ούτε εγώ ένιωθα ότι παίζω σε ταινία, ήταν πολύ πραγματικό αυτό που ζούσα αλλά μου έδωσε ωραίο πάτημα ο George... να πω δλδ κάποια πράγματα χωρίς να θεωρηθεί "γενίκευση". Το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει αλλά θέλω να το κάνω κάποια στιγμή

[aeolus74]

Αίολε....μπράβο! Όχιιιι ΜΠΡΑΒΟ!!! Κλαπ-κλαπ-κλαπ!!! Άψογο! to the point!!!

Ε! ναι ρε Ήλιε έτσι έχουν τα πράματα, τι να κάνουμε, να μην το πούμε?