Οριακή μου αγάπη Vol. 2

[GeorgeGr1]

Ευχαριστώ θερμά και πάλι για τις πολύτιμες απαντήσεις σας.
Ο λόγος κυριως που μπήκα στη διαδικασία να απευθυνθώ εδώ στο Forum ήταν αφενός οι υποψίες μου από τον 2ο μήνα και η προσεκτική παρακολούθηση των συμπεριφορών της γενικότερα και αφετέρου ότι τις τελευταίες 2 εβδομάδες λόγω ότι έδωσα λίγο χώρο και χρόνο καθώς είχε ένα θέμα με το παιδί της, της έχει καρφωθεί η ιδέα ότι έχω άλλη κοπέλα ή ότι μιλάω με άλλη κοπέλα, και φαίνεται φανερά επηρεασμένη.. Το βλέπω ξεκάθαρα.. Εκείνη βέβαια επιμένει ότι περιμένει περίοδο.. Προμετωπιδα που βάζει συχνά αυτούς τους μήνες όταν έχει κάτι και δεν είναι καλά...

Πως μπορείς να ξεκλειδώσεις αυτά τα άτομα; Σίγουρα δεν υπάρχουν κάποιοι μηχανισμοι να κατευναζεις τις ανασφάλειες τους;

Ευχαριστω εκ των προτέρων

Το ξεκλείδωμα εκλαμβάνεται ως χειρισμός ώστε να τους φέρεις στα μέτρα σου όποτε τα πράγματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα.

[aeolus74]

Χειριστικές συμπεριφορές κάθε είδους είναι σε κάθε περίπτωση απορριπτέες, είτε πρόκειται για πάσχοντα από κάποια ΔΠ είτε όχι. Σε κάθε περίπτωση, θα ήθελα να σου πω τα εξής:

- Όταν κάποιος αρχίζει να ψάχνει στο ίντερνετ για πληροφορίες σχετικά με τη συμπεριφορά της κοπέλας του, διότι μάλλον έχει ενδοιασμούς (ή φόβο) να της μιλήσει ευθέως, όπως θα έπρεπε να γίνεται κανονικά

- Όταν διαβάζοντας κάτι, ή βλέποντας κάποιο βίντεο σχετικά με διαταραχές προσωπικότητες, cluster b κ.λπ., ή γράφοντας σε φόρουμ σχετικά με το θέμα, αρχίζει να έχει όλο και πιο έντονα την αίσθηση «ωπ-εδώ-είμαστε», «μα ναι! αυτό ακριβώς γίνεται και με αυτήν»

- Όταν τέτοια περίεργα δεν υπήρξαν σε παλιότερες πιο «συμβατικές σχέσεις»

... τότε, φίλε μου, μάλλον υπάρχει πρόβλημα.

Εφόσον λοιπόν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα, τότε το ερώτημα δεν είναι πώς να της μιλήσεις γι᾽ αυτό (αφενός δεν νομίζω να ενθουσιαστεί, αφετέρου μιλάμε για προσωπικότητα... δεν αλλάζει), αλλά πώς να προστατέψεις τον εαυτό σου. Υπάρχουν δύο τρόποι: είτε γίνεσαι Βούδας και υπομένεις απαράδεκτες για τον μέσο άνθρωπο ταπεινωτικές συμπεριφορές (για πόσο;) είτε φεύγεις με την ελπίδα πως η εμπειρία δεν θα σε σημαδέψει.

Αυτό ακριβώς! Τελικά κάποια πράγματα δεν θέλουν και πολύ προβληματισμό,

[aeolus74]

Καλημέρα. Δεν έχετε επίσης την αίσθηση ότι είναι σαν ναρκωτικό αυτοί οι άνθρωποι; (το έχει πει και ο Αίολος).

Απλά ελπίζετε να είναι τα πράγματα ήπια, ζαλιστικά ευχάριστα σαν το χασίς και να μην σας βγει καμιά ηρωίνη στην πορεία...

Αλλά ενώ τα σκέφτεστε όλα αυτά, παθαίνετε και στερητικό σύνδρομο όταν δεν τους βλέπετε. Και σας είναι πολύ δύσκολο να τους βγάλετε από τη ζωή σας.

Το ειχε πει ο OD1. Θίγεις ένα σημαντικό ζήτημα στη συζήτηση αυτή. Το πρώτο διάστημα της συγκατοίκησής μας (3-5 μήνες) προσπάθησε να εμπλακεί επιθετικά σε ένα οικογενειακό μου ζήτημα. Εκεί αντέδρασα, γιατί δεν ανεχόμουν επιθετική παρέμβαση σε ένα σοβαρό ζήτημα που αφορούσε συγγενικά πρόσωπα, από ένα άτομο που καλά καλά δεν γνώριζα ακόμα. Ήταν ένα ζήτημα που απαιτούσε λεπτούς χειρισμούς. Ξεκαθαρίζω ότι δεν είχα κανένα πρόβλημα να ακούσω τη άποψή της για το ζήτημα και να τη λάβω σοβαρά υπόψιν. Εκεί κράτησα χαρακτήρα και ήταν η πρώτη φορά που έφυγε από το σπίτι. Θυμάμαι πολύ καλά ότι δεν αναστατώθηκα καθόλου. Η κατάσταση ήταν απόλυτα ξεκάθαρη και διαχειρίσιμη. Την αντιμετώπισα σαν ένα προβληματικό άτομο που καλύτερα που έφυγε. Ούτε φόβος, ούτε θυμός, ούτε λύπη.... τίποτα τίποτα τίποτα. Την επόμενη μέρα έστειλε μήνυμα "δε θέλω να το περάσουμε αυτό". Εκεί έκανα το λάθος που κάνουν πολλοί καπνιστές, που επειδή έκοψαν σχετικά εύκολα το κάπνισμα την πρώτη φορά, το ξανα ανάβουν νομίζοντας ότι και η επόμενη θα είναι το ίδιο εύκολη. Αλλά δεν είναι. Νομίζω ότι οι φίλοι καπνιστές ή πρώην καπνιστές το καταλαβαίνουν πολύ καλά αυτό. Έτσι κι εγώ, νόμιζα ότι είμαι ικανός να διαχειριστώ την κατάσταση μέχρι την επόμενη φορά που ξαναέφευγε (ή τη μεθεπόμενη, δεν θυμάμαι ακριβώς), και εκεί κατάλαβα τελικά ότι δεν ήμουν καθόλου άνετος. Έντονα συναισθήματα φόβου αναδύθηκαν, σαν από το πουθενά. Ενώ και πάλι στο μυαλό μου την είχα σαν ένα προβληματικό άτομο, το συναίσθημά μου αντιδρούσε αντιθετικά. Όλη αυτή η push-pull κατάσταση με είχε βάλει σε κατάσταση τοξικού εθισμού χωρίς να το καταλάβω. Το καταλάβαινα όμως σε κάθε σύγκρουση που μύριζε χωρισμό. Γιατί συναίβει αυτό; Στον εγκέφαλό μας υπάρχει ένα όργανο που λέγεται "αμυγδαλή" και λειτουργεί ως η συναισθηματική μας μνήμη αλλά και ως ο συναισθηματικός μας φρουρός. Η αμυγδαλή σκανάρει την εμπειρία και αν μυριστεί σε αυτή συναισθηματικό περιεχόμενο, τότε αναλαμβάνει τον έλεγχο ενεργοποιώντας το αυτόνομο νευρικό σύστημα. Στην περίπτωση αυτή ωθεί το άτομο να "επιλέξει" τον πιο σύντομο δρόμο-συμπεριφορά ώστε να απαλλαχτεί από το απειλητικό συναίσθημα και να επανέλθει σε κατάσταση ηρεμίας. Αυτό ερμηνεύεται από την αμυγδαλή ως λήξη συναγερμού και τέλος της απειλής. Η λήξη συναγερμού μπορεί να προέλθει και από τον νεοφλοιό, το γνωστικό τμήμα του εγκεφάλου αλλά αυτό απαιτεί πρόσθετη γνωστική προσπάθεια (αυτή που καταβάλουμε τώρα). Στην περίπτωση μίας push-pull σχέσης η αμυγδαλή απορυθμίζεται και καθίσταται ευερέθιστη. Ο φόβος είναι ένα συναίσθημα που αργά ή γρήγορα θα έρθει στην επιφάνεια, και όταν η αμυγδαλή μυριστεί φόβο που σημαίνει απειλή (χωρισμός) θα ωθήσει το άτομο να χρησιμοποιήσει την πιο σύντομη οδό ώστε να αποφύγει την απειλή και στην περίπτωσή μας δεν είναι άλλη από την αποφυγή του χωρισμού. Μετά από αυτό το σημείο η σχέση γίνεται ένας αγώνας επιβίωσης. Ο μηχανισμός αυτός βρίσκεται πίσω από κάθε φοβία κάθε εθισμό και κάθε ψυχολογικό τραύμα. Εύκολα γίνεται λοιπόν κατανοητό η όλη φάση έχει να κάνει με παραπλάνηση του εγκεφάλου μας και τίποτα περισσότερο. Μείναμε σε τοξικές σχέσεις όχι γιατί είμαστε συναισθηματικοί μαζόχες, αλλά γιατί το σύστημά μας παραπλανήθηκε και προσπάθησε να μας προστατεύσει από μία ανύπαρκτη απειλή επιλέγοντας την λιγότερο καταστροφική συνθήκη. Πρόκειται για φοβία! Ποτέ δεν υπήρξε πραγματική απειλή. Το να βγει κάποιος από μία τοξική σχέση δεν είναι απειλητικό, είναι λυτρωτικό.

Περισσότερες πληροφορίες για τα παραπάνω μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο "συναισθηματική νοημοσύνη" του Goleman

https://www.public.gr/product/books/...prod1390651pp/

[OD1]

Πως μπορείς να ξεκλειδώσεις αυτά τα άτομα;

Το «ξεκλείδωμα» το επιχειρεί ο ειδικός (ψυχολόγος/ψυχοθεραπευτής) στο βαθμό που μπορεί και αυτός. Όπως πιθανώς έχεις διαβάσει εδώ, ακόμη και οι ειδικοί αδυνατούν να διαχειριστούν κάποιες περιπτώσεις.

Πολλά (αν όχι τα περισσότερα) άρθρα σχετικά με τις ΔΠ που θα διαβάσεις ονλάιν, τελειώνουν συνήθως με την παρατήρηση ότι οι οικείοι του πάσχοντος (φίλοι, μέλη της οικογένειας, σύντροφοι κ.λπ.) καλό είναι να συγκεντρωθούν στη δική τους ψυχική υγεία σε περιπτώσεις που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να απομακρυνθούν από τον πάσχοντα. Μερικές φορές προτείνουν και μεθόδους αποστασιοποίησης. Αυτά δεν γράφονται, διότι οι ψυχοθεραπευτές φοβούνται μην τους πάρουν τη δουλειά :) Οι πάσχοντες από διαταραχές του δυσφήμου cluster b είναι δύσκολες περιπτώσεις και τις αποφεύγουν ακόμη και οι ειδικοί.

[aeolus74]

Σε συνέχεια των παραπάνω που έγραψε ο OD1 παραθέτω ένα ενδιαφέρον βιντεο

https://www.youtube.com/watch?v=WoO4VMWjIuo

[aeolus74]

3. Εθισμός σε ναρκωτικά, (κοκαΐνη κυρίως) από μικρή ηλικία έως πριν με γνωρίσει.( Ένας λόγος που έκανε και σχέση μαζί μου ήταν ότι εγώ δεν ανήκω σ αυτό το κύκλο)

Εδώ μπορεί να είναι το σημείο στο οποίο έχεις αναλάβει τον ρόλο του σωτήρα.

[aeolus74]

Το ξεκλείδωμα εκλαμβάνεται ως χειρισμός ώστε να τους φέρεις στα μέτρα σου όποτε τα πράγματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα.

Πραγματικά, απολαμβάνω αλλά και θαυμάζω το τρόπο με τον οποίο λες τόσα πολλά με τόσες λίγες λέξεις!

[GeorgeGr1]

Πραγματικά, απολαμβάνω αλλά και θαυμάζω το τρόπο με τον οποίο λες τόσα πολλά με τόσες λίγες λέξεις!

Ευχαριστώ κύριε εγκυκλοπαίδεια! Χαχα
Έτσι είναι, για να ξεκλειδώσεις κάποιον θα πρέπει να αναγνωρίσεις τους φόβους του και τις αδυναμίες του, θα νοιώσει αδύναμος και εκτεθημενος και τότε θα βγει η εκδοχή του που τον αυτόπροστατεύει, οργή, μίσος, φυγή κτλ. Για τον bpd, αδυναμία = εκμετάλλευση, δεν αλλάζει αυτό

[Epsilon]

Μερικές φορές προτείνουν και μεθόδους αποστασιοποίησης. Αυτά δεν γράφονται, διότι οι ψυχοθεραπευτές φοβούνται μην τους πάρουν τη δουλειά :) Οι πάσχοντες από διαταραχές του δυσφήμου cluster b είναι δύσκολες περιπτώσεις και τις αποφεύγουν ακόμη και οι ειδικοί.

Καλημέρες. Όπως σας έχω πει, εμείς μένουμε από απόσταση. Έχω φτάσει στο σημείο να αποφεύγω και να καθυστερώ τις συναντήσεις μας, επειδή κάθε συνάντηση την αισθάνομαι σαν δοκιμασία. Μην πω κάτι που θα τον εκνευρίσει, μην κοιτάξω αλλού και νομίζει ότι τον γράφω, μην... μην...

Ενώ από απόσταση και τηλεφωνήματα, μια χαρά επικοινωνούμε. Έχω το χρόνο να σκεφτώ τι θα απαντήσω και πλέον έχω και αυτόματες - προκάτ απαντήσεις. Προφανώς δεν θα μπορούσαμε να είμαστε κανονικό ζευγάρι και να βλεπόμαστε 2-3 φορές την εβδομάδα, θα μου είχε ανατιναχτεί το κεφάλι.

[Epsilon]

Ευχαριστώ κύριε εγκυκλοπαίδεια! Χαχα
Έτσι είναι, για να ξεκλειδώσεις κάποιον θα πρέπει να αναγνωρίσεις τους φόβους του και τις αδυναμίες του, θα νοιώσει αδύναμος και εκτεθημενος και τότε θα βγει η εκδοχή του που τον αυτόπροστατεύει, οργή, μίσος, φυγή κτλ. Για τον bpd, αδυναμία = εκμετάλλευση, δεν αλλάζει αυτό

Αυτό, το έχω αισθανθεί ενστικτωδώς και δεν του λέω απολύτως τίποτα για τις σκέψεις που γράφω εδώ. Πιστεύω αν του τις έλεγα θα νευρίαζε, επειδή ακριβώς θα ένιωθε εκτεθειμένος που λες κι εσύ. Αναρωτιέμαι πως τους αντιμετωπίζουν οι ψυχολόγοι. Πρέπει να είναι πολύ δύσκολο και γι' αυτούς.

[xaris_7]

Καλησπέρα και πάλι, ευχαριστώ για τις συμβουλές γενικοτερα.
Στο σημείο αυτό ήθελα να κάνω κάποιες ερωτήσεις σε ότι αφορά τη κλιμάκωση μια σχέσης με ένα σύντροφο που παρουσιάζει χαρακτηριστικά BPD.

1) Ελλειψη σταθερης συναισθηματικής σύνδεσης; Είναι ένα χαρακτηριστικό που έχω παρατηρήσει, μια υπάρχει απόλυτη συναισθηματική ταύτιση για μεγάλο διάστημα και μετά υπάρχει ξαφνικά μια αποσύνδεση.

2) Κυνικοτητα και ρεαλισμός; Και αν ναι, γιατί;

3) Αδυναμία ένδειξης συντροφικης αγάπης και έρωτα. Υπάρχει συχνά ένα σκληρό προσωπείο.

4) Απουσια ενσυναισθησης; Να μην σε νοιάζει δηλ. αν αυτό που θα πεις θα ακουστεί σκληρά στον άλλον.

5) Αναζήτηση και εναλλαγές διαφορετικών καταστάσεων προς αποφυγή βαρεμάρας.

Είναι κάποια στοιχεία που έχω δει. Υπάρχει κάποια ταύτιση με κάποιον/ κάποια που τα παρατήρησε και εκείνος στη σχέση του.

Γενικά πως εξελίσσονται τα στάδια σε μια σχέση σε γενικές γραμμές με ένα τέτοιο άτομο; Ξέρω ότι η ερώτηση μου είναι λίγο δύσκολη να απαντηθεί, απλώς αναρωτιέμαι αν υπάρχει μια αναλογική σειρά γεγονότων εμπειρικά στο καθένα.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

[Epsilon]

Καλησπέρα και πάλι, ευχαριστώ για τις συμβουλές γενικοτερα.
Στο σημείο αυτό ήθελα να κάνω κάποιες ερωτήσεις σε ότι αφορά τη κλιμάκωση μια σχέσης με ένα σύντροφο που παρουσιάζει χαρακτηριστικά BPD.

1) Ελλειψη σταθερης συναισθηματικής σύνδεσης; Είναι ένα χαρακτηριστικό που έχω παρατηρήσει, μια υπάρχει απόλυτη συναισθηματική ταύτιση για μεγάλο διάστημα και μετά υπάρχει ξαφνικά μια αποσύνδεση.

2) Κυνικοτητα και ρεαλισμός; Και αν ναι, γιατί;

3) Αδυναμία ένδειξης συντροφικης αγάπης και έρωτα. Υπάρχει συχνά ένα σκληρό προσωπείο.

4) Απουσια ενσυναισθησης; Να μην σε νοιάζει δηλ. αν αυτό που θα πεις θα ακουστεί σκληρά στον άλλον.

5) Αναζήτηση και εναλλαγές διαφορετικών καταστάσεων προς αποφυγή βαρεμάρας.

Είναι κάποια στοιχεία που έχω δει. Υπάρχει κάποια ταύτιση με κάποιον/ κάποια που τα παρατήρησε και εκείνος στη σχέση του.

Γενικά πως εξελίσσονται τα στάδια σε μια σχέση σε γενικές γραμμές με ένα τέτοιο άτομο; Ξέρω ότι η ερώτηση μου είναι λίγο δύσκολη να απαντηθεί, απλώς αναρωτιέμαι αν υπάρχει μια αναλογική σειρά γεγονότων εμπειρικά στο καθένα.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Θα προσπαθήσω να σου απαντήσω με βάση τις δικές μου εμπειρίες. Εχε όμως υπόψιν ότι εγώ δεν είμαι σε κανονική σχέση αλλά εξ αποστάσεως και όχι αποκλειστική σχέση (βέβαια έχω τον χρόνο και τη ψυχραιμία να κάνω παρατηρήσεις). Αυτά που έχω παρατηρήσει γι αυτά που σχολιάζεις είναι τα εξής:

1) Κάθε φορά που πλησιάζουμε πιο κοντά, σαν να το σαμποτάρει και να απομακρύνεται. Το ξέρω πια και το περιμένω. Είναι σαν ένα εκκρεμές. Μόλις έρθει πιο κοντά μου και δεν το εννοώ σωματικά (ανοιχτεί ή πει κάτι παραπάνω γι αυτόν), την επομένη εξαφανίζεται ή λέει κουλαμάρες, που σε μια άλλη σχέση θα με ξενέρωναν. Εδώ σκέφτομαι ότι έχουμε ειδική περίσταση και το υφίσταμαι.

2) Σε συνέχεια του 1, οι κουλαμάρες που λέω από εκείνον βαφτίζονται ως ρεαλισμός. Εκεί που μιλάει όμορφα, ξαφνικά δείχνει κυνικό πρόσωπο. Είναι στα πλαίσια του να βάζει φράγματα να μην πλησιάσουμε παραπάνω από ένα όριο, που εκείνος το βάζει.

3) Το απάντησα μάλλον ήδη.

4) Αυτό δεν το έχω βιώσει, πιθανόν επειδή δεν βλεπόμαστε συχνά.

5) Ναι, βαριέται εύκολα και ένας τρόπος για να μην βαριέται είναι να παίζει με άλλες και να μου το λέει μετά...
Και να θέλει και να το αναλύσουμε. (κάποιος θα μπορούσε να πει ότι αυτό εντάσσεται στο 4: απουσία ενσυναίσθησης,
αλλά εξ αρχής δεν συμφωνήσαμε για αποκλειστική σχέση, οπότε δεν είμαι σίγουρη αν μπορεί να προσμετρηθεί).

Γενικά, δεν ξέρω πως την παλεύουν όσοι έχουν κανονική σχέση με bordeline. Σε μένα η απόσταση λειτουργεί.
Φυσικά, δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι θα είμαστε ποτέ κανονικά μαζί. Δεν θα την πάλευα κιόλας.

Οσοι θέλετε να μείνετε μαζί τους και να τις παντρευτείτε (οι πιο πολλές είναι γυναίκες) να το σκεφτείτε καλά
αν αντέχετε κάτι τέτοιο. Κι αν δεν σας αφήσουν αυτές πρώτες.

ΥΓ: Γενικά σκέψου ότι όλα όσα είπες ανήκουν στην ίδια κατηγορία: είναι σπασμωδικές αντιδράσεις που κάνουν
επειδή δεν αντέχουν να είναι πολύ κοντά σου, όπως θα έκανε ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Βάζουν φράγματα
για να μην τους πλησιάσεις πολύ. Την ίδια στιγμή, θέλουν απελπισμένα να αγαπηθούν και τρελαίνονται
στην ιδέα της εγκατάλειψης από σένα. Η κεντρική ιδέα είναι ότι κάθε τόσο σου κάνουν καψόνια, για να σε τεστάρουν
και να δουν αν θα τους αφήσεις ή θα αντέξεις το καψόνι.

[GeorgeGr1]

Θα προσπαθήσω να σου απαντήσω με βάση τις δικές μου εμπειρίες. Εχε όμως υπόψιν ότι εγώ δεν είμαι σε κανονική σχέση αλλά εξ αποστάσεως και όχι αποκλειστική σχέση (βέβαια έχω τον χρόνο και τη ψυχραιμία να κάνω παρατηρήσεις). Αυτά που έχω παρατηρήσει γι αυτά που σχολιάζεις είναι τα εξής:

1) Κάθε φορά που πλησιάζουμε πιο κοντά, σαν να το σαμποτάρει και να απομακρύνεται. Το ξέρω πια και το περιμένω. Είναι σαν ένα εκκρεμές. Μόλις έρθει πιο κοντά μου και δεν το εννοώ σωματικά (ανοιχτεί ή πει κάτι παραπάνω γι αυτόν), την επομένη εξαφανίζεται ή λέει κουλαμάρες, που σε μια άλλη σχέση θα με ξενέρωναν. Εδώ σκέφτομαι ότι έχουμε ειδική περίσταση και το υφίσταμαι.

2) Σε συνέχεια του 1, οι κουλαμάρες που λέω από εκείνον βαφτίζονται ως ρεαλισμός. Εκεί που μιλάει όμορφα, ξαφνικά δείχνει κυνικό πρόσωπο. Είναι στα πλαίσια του να βάζει φράγματα να μην πλησιάσουμε παραπάνω από ένα όριο, που εκείνος το βάζει.

3) Το απάντησα μάλλον ήδη.

4) Αυτό δεν το έχω βιώσει, πιθανόν επειδή δεν βλεπόμαστε συχνά.

5) Ναι, βαριέται εύκολα και ένας τρόπος για να μην βαριέται είναι να παίζει με άλλες και να μου το λέει μετά...
Και να θέλει και να το αναλύσουμε. (κάποιος θα μπορούσε να πει ότι αυτό εντάσσεται στο 4: απουσία ενσυναίσθησης,
αλλά εξ αρχής δεν συμφωνήσαμε για αποκλειστική σχέση, οπότε δεν είμαι σίγουρη αν μπορεί να προσμετρηθεί).

Γενικά, δεν ξέρω πως την παλεύουν όσοι έχουν κανονική σχέση με bordeline. Σε μένα η απόσταση λειτουργεί.
Φυσικά, δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι θα είμαστε ποτέ κανονικά μαζί. Δεν θα την πάλευα κιόλας.

Οσοι θέλετε να μείνετε μαζί τους και να τις παντρευτείτε (οι πιο πολλές είναι γυναίκες) να το σκεφτείτε καλά
αν αντέχετε κάτι τέτοιο. Κι αν δεν σας αφήσουν αυτές πρώτες.

ΥΓ: Γενικά σκέψου ότι όλα όσα είπες ανήκουν στην ίδια κατηγορία: είναι σπασμωδικές αντιδράσεις που κάνουν
επειδή δεν αντέχουν να είναι πολύ κοντά σου, όπως θα έκανε ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Βάζουν φράγματα
για να μην τους πλησιάσεις πολύ. Την ίδια στιγμή, θέλουν απελπισμένα να αγαπηθούν και τρελαίνονται
στην ιδέα της εγκατάλειψης από σένα. Η κεντρική ιδέα είναι ότι κάθε τόσο σου κάνουν καψόνια, για να σε τεστάρουν
και να δουν αν θα τους αφήσεις ή θα αντέξεις το καψόνι.

Σ αυτό που λες να το σκεφτούμε καλά πριν προχωρήσουμε μαζί τους, εγώ να σου πω την αλήθεια πιθανό να την παλευα, δεν ζορίζομαι ιδιαίτερα, αλλά όταν θέλεις να προχωρήσεις δεν σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου, το πιο πιθανό να υπάρξουν και νέα μέλη που προσωπικά ούτε κατά διάνοια δε το σκέφτομαι να μεγαλώσουν με κάποιον bpd. Μακριά κι αγαπημένοι σ αυτό το θέμα και αδιαφορώ πλήρως αν σε κάποιους ακούγεται σκληρό.

[Epsilon]

Σ αυτό που λες να το σκεφτούμε καλά πριν προχωρήσουμε μαζί τους, εγώ να σου πω την αλήθεια πιθανό να την παλευα, δεν ζορίζομαι ιδιαίτερα, αλλά όταν θέλεις να προχωρήσεις δεν σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου, το πιο πιθανό να υπάρξουν και νέα μέλη που προσωπικά ούτε κατά διάνοια δε το σκέφτομαι να μεγαλώσουν με κάποιον bpd. Μακριά κι αγαπημένοι σ αυτό το θέμα και αδιαφορώ πλήρως αν σε κάποιους ακούγεται σκληρό.

Παιδιά εννοείς; Γι αυτό λέω για γάμους. Είναι που είναι δύσκολη πίστα ο γάμος με παιδιά, με αυτούς πρέπει να είναι εφιάλτης. Σε μια πιο χαλαρή σχέση και βασικά όταν δεν μένεις μαζί τους νομίζω παλεύονται.

[aeolus74]

1) Ελλειψη σταθερης συναισθηματικής σύνδεσης; Είναι ένα χαρακτηριστικό που έχω παρατηρήσει, μια υπάρχει απόλυτη συναισθηματική ταύτιση για μεγάλο διάστημα και μετά υπάρχει ξαφνικά μια αποσύνδεση.


3) Αδυναμία ένδειξης συντροφικης αγάπης και έρωτα. Υπάρχει συχνά ένα σκληρό προσωπείο.

Τα παραπάνω φαίνονται κάπως αντιφατικά. Απόλυτη συναισθηματική ταύτιση για μεγάλο διάστημα (πόσο διάστημα;) από τη μία και αδυναμία ένδειξης συντροφικής αγάπης και έρωτα από την άλλη.