Οριακή μου αγάπη Vol. 2

[Epsilon]

Καλημέρα παιδιά. Η μαμά μου είναι ακριβώς ο τύπος του γρύλου για όλα (φυσικά δεν εννοώ ερωτικά θέματα, εννοώ όλα μα όλα τα άλλα, έχει φτιάξει ιστορίες καταστροφής για τα πάντα) και δυστυχώς με έχει μάθει σε αυτόν τον τρόπο σκέψης, άρα είμαι και εγώ έτσι ακριβώς... Μόνο που δεν το έχω για το φόβο της ερωτικής απόρριψης, αλλά για όλα τα άλλα θέματα της ζωής μου.

[Epsilon]

Που πήγατε όλοι;!

[GeorgeGr1]

Που πήγατε όλοι;!

. ΠΣΚ χαχα

[Epsilon]

. ΠΣΚ χαχα

Ναι, αλλά εσείς έχετε ξεμπλέξει με τους borderline σας ενώ μερικοί από μας ταλαιπωρούνται ακόμα... (γράφω εδώ για να μην του στείλω). Πως το είπες εσύ, όταν βλέπει ότι απομακρύνομαι, τότε θα πλησιάζει;

[Epsilon]

Καλημέρα. Που λέτε, διάβαζα πριν για την Μέριλιν Μονρόε . Είχαν μια συζήτηση σε ένα φόρουμ και λέγανε γι' αυτήν και πως φερόταν κλπ και μου ήρθε το φλας: μήπως ήταν οριακή τελικά; Εκανα αναζήτηση και ναι! Ιδού: (τελικά έχουμε μάθει πολλά πράγματα από όλη αυτή την ιστορία που ζήσαμε και ζούμε, ε; )

https://www.dailymail.co.uk/news/art...k-reveals.html

[Ήλιος μεγάλος και ζεστός]

Ε, ξεμπλεξε και συ. Ξεκίνα σιγά σιγά γιατί βλέπω ότι σε ταλαιπωρεί.Μετά θα είναι πολύ αργά

[The sound of silence]

No contact, όπως έχει πει κι ο Αίολος. Η μόνη λύση καλώς η κακώς. Αν τους λυπηθούμε και πάμε να λυγίσουμε, να σκεφτόμαστε τι περάσαμε και να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας.

[Epsilon]

Ε, ξεμπλεξε και συ. Ξεκίνα σιγά σιγά γιατί βλέπω ότι σε ταλαιπωρεί.Μετά θα είναι πολύ αργά

..δεν του έχω μιλήσει εδώ και 4 μέρες κι αυτό είναι ρεκόρ μέχρι στιγμής (η αλήθεια είναι ότι περιμένω να επικοινωνησει εκείνος). Οχι δεν έχει συμβει τίποτα...

[aeolus74]

No contact, όπως έχει πει κι ο Αίολος. Η μόνη λύση καλώς η κακώς. Αν τους λυπηθούμε και πάμε να λυγίσουμε, να σκεφτόμαστε τι περάσαμε και να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας.

Αυτή η λύπη ή συμπόνια (που από ένα σημείο και μετά αποκτά διαστάσεις ενοχικότητας) με έκανε πολλές φορές να επιστρέψω σε φάσεις που εκδήλωνε την ευαλωτότητά της. Το no contact είναι η μοναδική λύση, αλλά δεν το λέω εγώ, το λένε όλοι οι ειδικοί που ασχολούνται με θύματα ναρκισσιστικής κακοποίησης.

[Epsilon]

Αφού δεν επικοινωνούσα εγώ, επικοινώνησε αυτός και μου είπε τα πιο τρυφερά λόγια που μου έχει πει ποτέ...

Πείτε μου πάλι αυτό με το "όσο σε βλέπουν να απομακρύνεσαι τόσο θα εκδηλώνονται" για να μην ξεχνιέμαι.

[GeorgeGr1]

Epsilon επειδή δε σε βλέπω ακόμη να μπαίνεις σε διαδικασία τελεσιδικου no contact, φυσιολογικό το βρίσκω, τουλάχιστον παίξε έχοντας στο μυαλό σου ότι είναι ένα παιχνίδι χωρίς σκοπό μέχρι να το βαρεθείς. Δεν ξέρω σε τι φάση είσαι, αλλά αν έχεις σκοπό σαν γυναίκα να κανείς γενικώς κάτι σοβαρό με κάποιον, τότε συντομευε το no contact, ξεγράψει τον και προχωρά άλλου γιατί θα σε πάει πίσω.
Αν δεν έχεις τέτοιο σκοπό, τότε κάτσε και εις γνώση σου παίξε ξέροντας ότι δεν θα βγάλεις άκρη, έχει πλάκα αν το δεις έτσι και σε βολεύει.

[Epsilon]

Epsilon επειδή δε σε βλέπω ακόμη να μπαίνεις σε διαδικασία τελεσιδικου no contact, φυσιολογικό το βρίσκω, τουλάχιστον παίξε έχοντας στο μυαλό σου ότι είναι ένα παιχνίδι χωρίς σκοπό μέχρι να το βαρεθείς. Δεν ξέρω σε τι φάση είσαι, αλλά αν έχεις σκοπό σαν γυναίκα να κανείς γενικώς κάτι σοβαρό με κάποιον, τότε συντομευε το no contact, ξεγράψει τον και προχωρά άλλου γιατί θα σε πάει πίσω.
Αν δεν έχεις τέτοιο σκοπό, τότε κάτσε και εις γνώση σου παίξε ξέροντας ότι δεν θα βγάλεις άκρη, έχει πλάκα αν το δεις έτσι και σε βολεύει.

Καλημέρα. Τον έχω κάνει τον κύκλο μου, του σοβαρού, έχω παντρευτεί στο παρελθόν κλπ. Τι θέλω τώρα; Όντως δεν έχω συγκεκριμένες προσδοκίες από αυτόν και σίγουρα δεν θα ήθελα ούτε καν να μείνουμε μαζί και να τον βλέπω συνέχεια, γιατί αντιλαμβάνομαι ότι θα με τρέλλαινε. Οπότε ναι, προσπαθώ να το δω με διάθεση παιχνιδιού όπως λες.
Αν με αναστατώνει εμένα από μακριά, και χωρίς προσδοκίες, δεν θέλω καν να ξέρω τι περάσατε εσείς από κοντά και με την προσδοκία μιας σωστής σχέσης.

[aeolus74]

No contact, όπως έχει πει κι ο Αίολος. Η μόνη λύση καλώς η κακώς. Αν τους λυπηθούμε και πάμε να λυγίσουμε, να σκεφτόμαστε τι περάσαμε και να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας.

Όσον αφορά το no contact, είναι η μοναδική λύση αλλά γιατί; Γιατί αυτά τα άτομα όταν επιστρέφουν μετά από ένα χωρισμό δεν το κάνουν για να διορθώσουν κάτι, ή επειδή κατάλαβαν το δικό τους μερίδιο ευθύνης και θέλουν να επανορθώσουν, να φτιάξουν μια υγιή σχέση. Εμείς βέβαια νομίζουμε ότι αυτά σκέφτονται γιατί αυτά θα σκεφτόμασταν κι εμείς, κι εκεί είναι που την πατάμε. Δε θα επιστρέψουν γι' αυτούς τους λόγους αλλά γιατί ο χωρισμός δεν έγινε όπως θα τους βόλευε και θέλουν να κερδίσουν χρόνο ώστε όταν θα χωρίσουν να γίνει με ευνοϊκές συνθήκες γι' αυτούς. Και ποιες είναι οι ευνοϊκές συνθήκες; Το να έχουν κλειδώσει τον επόμενο, να έχουν καταφέρει να σε κάνουν να λειτουργείς σαν διαταραγμένος ώστε να αποενοχοποιήσουν τον εαυτό τους, και αν είναι δυνατό να σέρνεσαι από πίσω τους για να μη νοιώθουν εγκατάλειψη. Αν δεν κόψεις φλέβες θα κρατήσουν μία "φιλική" στάση και κάποια επαφή μέχρι να σε δουν να το κάνεις. Στη δική μου περίπτωση νομίζω ότι οφείλω να υποβάλω ένα μεγάλο "respect" στην κοπέλα γιατί πραγματικά προσπάθησε πάρα πολύ για να το καταφέρει.

Προσωπικά, στο παρελθόν κάθε φορά που έφευγα από μία σχέση δεν είχα αυτά στο μυαλό μου. Ήθελα απλά να φύγω και πάντα ένοιωθα άσχημα επειδή ήξερα ότι πληγώνω έναν άλλο άνθρωπο. Αυτή είναι η τεράστια διαφορά μας με αυτούς.

[The sound of silence]

Είναι σα να προσπαθούν να εκμαιεύσουν ακραία αντίδραση από τον άλλον για να απενοχοποιηθούν και να πείσουν τον εαυτό τους ότι δεν αξίζει να μείνουν και καλώς σε ακύρωσαν. Άλλωστε όσοι ασχολούνται μαζί τους πρέπει να έρχονται στα μέτρα τους πόσω μάλλον ένας σύντροφος. Και φυσικά ξενερώνουν αν ο άλλος δείξει αδυναμία και απελπισία. Για αυτό και δυστυχώς όσοι από εμάς έχουμε ευαισθησία ως άνθρωποι τείνουμε να γίνουμε υπερευαίσθητοι με αυτούς και για αυτό πληγωνόμαστε ξανά και ξανά. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι δεν πηγάζουν από κακία όλα αυτά. Σε μεγάλο βαθμό δεν μπορούν να το ελέγξουν. Και μετά αναρωτιόμαστε "μήπως δεν την αγαπώ πραγματικά και το βλέπω εγωιστικά;". Μετά βολεύονται κάπου αλλού και λες "αξίζει να χάνω τον εαυτό μου για κάτι που δε θα υπάρξει ποτέ;" Εκεί είναι που πρέπει να παρθεί η απόφαση, no contact ή χαμήλωμα προσδοκιών; Το κυριότερο είναι να αποδεχτούμε την πραγματικότητα. Και αυτό είναι πολύ δύσκολο όταν έχει αναπτύξει κανείς συναισθήματα.

[aeolus74]

Είναι σα να προσπαθούν να εκμαιεύσουν ακραία αντίδραση από τον άλλον για να απενοχοποιηθούν και να πείσουν τον εαυτό τους ότι δεν αξίζει να μείνουν και καλώς σε ακύρωσαν. Άλλωστε όσοι ασχολούνται μαζί τους πρέπει να έρχονται στα μέτρα τους πόσω μάλλον ένας σύντροφος. Και φυσικά ξενερώνουν αν ο άλλος δείξει αδυναμία και απελπισία. Για αυτό και δυστυχώς όσοι από εμάς έχουμε ευαισθησία ως άνθρωποι τείνουμε να γίνουμε υπερευαίσθητοι με αυτούς και για αυτό πληγωνόμαστε ξανά και ξανά.

Έχεις πολύ δίκιο στα παραπάνω

Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι δεν πηγάζουν από κακία όλα αυτά. Σε μεγάλο βαθμό δεν μπορούν να το ελέγξουν.

Μπορεί πολλά να μη μπορούν ή να είναι δύσκολο να το ελέγξουν, αλλά εμπεριέχεται κακία. Τι είναι κακία; Όταν συνειδητά προσπαθείς να βλέψεις τον άλλο. Το ότι θα σου τρίψουν τον γκόμενο στη μούρη, το ότι θα σε συκοφαντήσουν παντού, το ότι θα χαρούν με τον πόνο σου, το ότι θα επιδιώξουν την καταστροφή σου (οικονομική, ψυχολογική, κοινωνική) ούτε καλοσύνη το λες ούτε ασυνείδητη συμπεριφορά. Να πούμε εδώ ότι κανείς δεν θεωρεί τον εαυτό του κακό. Ακόμα και οι πιο exreme κοινωνιοπαθείς που είναι στη φυλακή για εγκλήματα και δολοφονίες δεν θεωρούν τους εαυτούς τους κακούς, γι αυτό και δεν νοιώθουν ενοχές και τύψεις (αυτό βέβαια μπορεί να λειτουργεί και αντίστροφα). Όμως η μη συνειδητοποίηση του κακού που προκάλεσαν δεν τους κάνει καλούς. Αυτός που θα νοιώσει ότι είναι κακός, ότι έβλαψε κάποιον, και διαθέτει ένα βαθμό ενσυναίσθησης και μπορεί να νοιώσει τύψεις, θα φροντίσει να αλλάξει τη συμπεριφορά του και να επανορθώσει. Πάντως, άτομα που την έζησαν τη δικιά μου σε επαγγελματικό περιβάλλον έχουν αναφέρει ότι ήταν ένα άτομο που δεν είχε καλοσύνη μέσα της.

Και μετά αναρωτιόμαστε "μήπως δεν την αγαπώ πραγματικά και το βλέπω εγωιστικά;". Μετά βολεύονται κάπου αλλού και λες "αξίζει να χάνω τον εαυτό μου για κάτι που δε θα υπάρξει ποτέ;" Εκεί είναι που πρέπει να παρθεί η απόφαση, no contact ή χαμήλωμα προσδοκιών; Το κυριότερο είναι να αποδεχτούμε την πραγματικότητα. Και αυτό είναι πολύ δύσκολο όταν έχει αναπτύξει κανείς συναισθήματα.

Αναρωτιόμαστε για πολλά γιατί τα διάφορα χαρακτηριστικά που όλοι έχουμε πχ εγωισμός, υπερμεγενθύνονται και παρουσιάζονται ως προβληματικά. Υγιή επίπεδα εγωισμού μετά από λίγο καιρό θα μας φαίνονται ως στοιχεία ναρκισσιστικής διαταραχής. Ας μην ξεχνάμε ότι ως άνθρωποι, όσο συγκροτημένοι και να είμαστε, ως ένα βαθμό εξακολουθούμε να κατανοούμε και να αξιολογούμε τους εαυτούς μας μέσα από τα μάτια των άλλων. Αυτός είναι ένας μηχανισμός από τον οποίο δεν μπορούμε να απαλλαχτούμε τελείως, και γι' αυτό λέγεται ότι όλοι μας έχουμε ναρκισσιστικά χαρ/κα. Γιατί το κύριο Χαρ/κο του ναρκισσισμού δεν είναι η λατρεία του εαυτού αλλά η ανάγκη για συνεχή επιβεβαίωση από τους άλλους. Αυτό που αλλάζει είναι ο βαθμός της ανάγκης.