Το έχω τερματίσει

[Minimal]

Ειλικρινά το έχω τερματίσει. Πάνε 10 χρόνια τώρα που έχω σταμάτησει να ζω να προσπαθώ για κατι. Απο μικρός παρόλο που είχα αρκετούς φίλους ήμουν ντροπαλός ειδικά με τις κοπέλες και είχα διάφορα κόμπλεξ με τον εαυτό μου με αποτέλεσμα να μου γίνει εμμονή και να έχω κοινωνικό άγχος σε μεγάλο βαθμό. Και τα πράγματα χειροτερεύουν. Εχω φτασει τα 30, καπνίζω από τα 13...τα τελευταία 5 χρόνια υπερβολικά...καπνίζω επίσης χασίς σχεδόν κάθε μέρα τα τελευταία 2 χρόνια για να ξεχνιέμαι. Κάπνιζα και παλιότερα κάποιες περιόδους. Ο οργανισμός μου πλέον δεν τα αντέχει όλα αυτά. Το πρόσωπο μου έχει γεμίσει με βαθουλώματα από διαφορες αλλεργίες που είχα κατά καιρούς λες και έχω περάσει από εφηβική ακμή. Αποφεύγω εδώ και καιρό να κυκλοφορώ σε δημόσιους χώρους καφετέριες κτλ. έχω τον φόβο ότι οι άλλοι με κρίνουν και με χλευάζουν. Τι κάνω??? Εχω μείνει πίσω σε όλους τους τομείς της ζωής μου, δεν είχα ποτέ μου σχέση, δε δούλευα μέχρι τα 26 δε ξέρω ούτε καν να συντηρώ τον εαυτό μου. Οι γονείς μου νόμιζαν ότι τεμπελιάζω κι ότι δεν θέλω να δουλέψω. Στη μάνα μου τα λεγα από παλιά και δεν το θεωρούσε τίποτα σοβαρό. Της έλεγα και δουλειά να βρω πάλι έτσι θα αισθάνομαι, υποδεεστερος απέναντι στους άλλους. Πως άφησα να μου συμβεί κάτι τέτοιο?? Είμαι πλέον 30 και δεν πάει άλλο πρέπει να ζήσω, έχασα τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Το σκέφτομαι...άλλες φορές απλά συνεχίζω κι αδιαφορώ και άλλες με πληγώνει πολύ.

[Πες το μου και αυτό]

Ειλικρινά το έχω τερματίσει. Πάνε 10 χρόνια τώρα που έχω σταμάτησει να ζω να προσπαθώ για κατι. Απο μικρός παρόλο που είχα αρκετούς φίλους ήμουν ντροπαλός ειδικά με τις κοπέλες και είχα διάφορα κόμπλεξ με τον εαυτό μου με αποτέλεσμα να μου γίνει εμμονή και να έχω κοινωνικό άγχος σε μεγάλο βαθμό. Και τα πράγματα χειροτερεύουν. Εχω φτασει τα 30, καπνίζω από τα 13...τα τελευταία 5 χρόνια υπερβολικά...καπνίζω επίσης χασίς σχεδόν κάθε μέρα τα τελευταία 2 χρόνια για να ξεχνιέμαι. Κάπνιζα και παλιότερα κάποιες περιόδους. Ο οργανισμός μου πλέον δεν τα αντέχει όλα αυτά. Το πρόσωπο μου έχει γεμίσει με βαθουλώματα από διαφορες αλλεργίες που είχα κατά καιρούς λες και έχω περάσει από εφηβική ακμή. Αποφεύγω εδώ και καιρό να κυκλοφορώ σε δημόσιους χώρους καφετέριες κτλ. έχω τον φόβο ότι οι άλλοι με κρίνουν και με χλευάζουν. Τι κάνω??? Εχω μείνει πίσω σε όλους τους τομείς της ζωής μου, δεν είχα ποτέ μου σχέση, δε δούλευα μέχρι τα 26 δε ξέρω ούτε καν να συντηρώ τον εαυτό μου. Οι γονείς μου νόμιζαν ότι τεμπελιάζω κι ότι δεν θέλω να δουλέψω. Στη μάνα μου τα λεγα από παλιά και δεν το θεωρούσε τίποτα σοβαρό. Της έλεγα και δουλειά να βρω πάλι έτσι θα αισθάνομαι, υποδεεστερος απέναντι στους άλλους. Πως άφησα να μου συμβεί κάτι τέτοιο?? Είμαι πλέον 30 και δεν πάει άλλο πρέπει να ζήσω, έχασα τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Το σκέφτομαι...άλλες φορές απλά συνεχίζω κι αδιαφορώ και άλλες με πληγώνει πολύ.

Καλησπέρα minimal! Καλώς ήρθες..
Τώρα εργάζεσαι? Μένεις μόνος σου ή με τους γονείς σου? Ειχες κάποια σχέση όλα αυτά τα χρόνια?
Πιστεύω ότι ότι πρόβλημα και να υπήρχε το άφησες για αρκετό διάστημα και έτσι σου φαίνεται ότι το έχεις τερματίσει.. Έχεις επισκεφτεί κάποιον ειδικό ψυχολόγο - ψυχίατρο? Το έχεις σκεφτεί?

[chromatique]

Γειά σου Minimal (ωραίο ψευδώνυμο!). Μη χάνεις άλλο χρόνο από τη ζωή σου βασανιζόμενος. Πήγαινε σε ψυχίατρο και μίλα του για όσα αισθάνεσαι όπως τα έγραψες εδώ. Η ίδια έχω βοηθηθεί πολύ στα προβλήματα που αντιμετώπιζα με ψυχοθεραπεία και φαρμακευτική αγωγή. Εύχομαι να το αποφασίσεις σύντομα!

[Minimal]

Ευχαριστώ για την ανταπόκριση. Όχι δεν είχα ποτέ μου σχέση. Μένω με την μητέρα μου στο εξωτερικό τα τελευταία 5 χρόνια. Παρόλο που άλλαξα χώρα κι έπρεπε να αντιμετωπίσω διάφορες δυσκολίες, πάλι έχω προσαρμοστεί να ζω με τον ίδιο τρόπο, δεν έχω αλλάξει καθόλου. Ούτε την γλώσσα δεν έχω μάθει...θα μου πεις πως γίνεται αυτό...κι ομως. Οσον αφορά τους ψυχολόγους όχι δεν είχα ποτέ εμπιστοσύνη σε ξένους ανθρώπους να βγάζω τα εσώψυχα μου και να ήθελα δηλαδή τώρα πλέον δεν είμαι Ελλάδα και δε ξέρω για πόσο καιρό θα μένω εδώ. Κανονικά θα έπρεπε να είχα σε προτεραιότητα κανέναν δερματολόγο αλλά κι εκεί κολλάω ότι δε θα βγάλω συννενόηση. Δεν έχω κάποιο κίνητρο να μου δώσει δύναμη να μπορώ να βελτιώνομαι. Βουλιάζω μέρα με τη μέρα όλο και πιο πολύ.

[Πες το μου και αυτό]

Ευχαριστώ για την ανταπόκριση. Όχι δεν είχα ποτέ μου σχέση. Μένω με την μητέρα μου στο εξωτερικό τα τελευταία 5 χρόνια. Παρόλο που άλλαξα χώρα κι έπρεπε να αντιμετωπίσω διάφορες δυσκολίες, πάλι έχω προσαρμοστεί να ζω με τον ίδιο τρόπο, δεν έχω αλλάξει καθόλου. Ούτε την γλώσσα δεν έχω μάθει...θα μου πεις πως γίνεται αυτό...κι ομως. Οσον αφορά τους ψυχολόγους όχι δεν είχα ποτέ εμπιστοσύνη σε ξένους ανθρώπους να βγάζω τα εσώψυχα μου και να ήθελα δηλαδή τώρα πλέον δεν είμαι Ελλάδα και δε ξέρω για πόσο καιρό θα μένω εδώ. Κανονικά θα έπρεπε να είχα σε προτεραιότητα κανέναν δερματολόγο αλλά κι εκεί κολλάω ότι δε θα βγάλω συννενόηση. Δεν έχω κάποιο κίνητρο να μου δώσει δύναμη να μπορώ να βελτιώνομαι. Βουλιάζω μέρα με τη μέρα όλο και πιο πολύ.

Καλημέρα minimal!
Διάβασα ότι λες ότι δεν είχες ποτέ σου σχεση, σεξ όμως έχεις κάνει??
Δεν στο ρωτάω από αδιακρισια αλλά άμα δεν έχεις κάνει είναι λογικό σε τέτοια ηλικία να νιώθεις έτσι, ίσως είναι και ένας μεγάλος παράγοντας για την κατάσταση που ζεις τώρα.. Εκτός αν δεν είχες ποτέ εσύ επιθυμια για σχέση.
Εγω δεν θεωρώ δύσκολο να ανοιχτω σε έναν ξένο αντίθετα το κάνω με μεγαλύτερη ευκολία από τους δικούς μου ανθρώπους, ειδικά σε έναν ειδικό που τα βλέπει όσο πιο αντικειμενικά γίνεται τα πράγματα..
Για αρχή μήπως να ανοιγοσουν στην μητέρα σου να της περιγράψεις την κατάσταση? Έχετε καλές σχέσεις? Της έχεις μιλήσει για το πως νιώθεις?

[Minimal]

Καλημέρα minimal!
Διάβασα ότι λες ότι δεν είχες ποτέ σου σχεση, σεξ όμως έχεις κάνει??
Δεν στο ρωτάω από αδιακρισια αλλά άμα δεν έχεις κάνει είναι λογικό σε τέτοια ηλικία να νιώθεις έτσι, ίσως είναι και ένας μεγάλος παράγοντας για την κατάσταση που ζεις τώρα.. Εκτός αν δεν είχες ποτέ εσύ επιθυμια για σχέση.
Εγω δεν θεωρώ δύσκολο να ανοιχτω σε έναν ξένο αντίθετα το κάνω με μεγαλύτερη ευκολία από τους δικούς μου ανθρώπους, ειδικά σε έναν ειδικό που τα βλέπει όσο πιο αντικειμενικά γίνεται τα πράγματα..
Για αρχή μήπως να ανοιγοσουν στην μητέρα σου να της περιγράψεις την κατάσταση? Έχετε καλές σχέσεις? Της έχεις μιλήσει για το πως νιώθεις?

Εχω κάνει σεξ μόνο σε οίκους ανοχής, πρώτη φορά ήταν στα 19. Από 'κει και πέρα άμα τις μετρήσουμε μέχρι τώρα να 'ναι καμιά 30ρια 40ρια φορές όλες κι όλες. Τελευταία φορά που πήγα πριν κανά δυο μήνες δε μπορούσα να τελειώσω...λέω άστο έφυγα...δε με γεμίζουν αυτές οι ξεπέτες. Μου είχαν δωθεί ευκαιρίες μικρότερος να κάνω σχέσεις απ' το γυμνάσιο κιόλας μέχρι που βγήκα απ' τον στρατό αλλά παρόλα αυτά το άφηνα, ποτέ δεν είχα ενδώσει λόγω διάφορων ανασφαλειών που είχα και δε με πολυπείραζε η αλήθεια είναι, είχα τους φίλους μου κάναμε παρέα κτλ...περνούσα κι έτσι κάλα. Τελείωσε ο στρατός άρχισα πάλι την χρήση κάνναβης αυτή τη φορά σε καθημερινή βάση και σταδιακά κλεινόμουν όλο και περισσότερο. Τα 'χω συζητήσει με τη μάνα μου αλλά δεν με πολυκαταλαβαίνει...άλλης γενιάς άνθρωπος είναι. Εγώ νομίζω ότι ο ρόλος του πατέρα είναι πιο σημαντικός για την ανάπτυξη της προσωπικότητας ενός παιδιού. Ο πατέρας μου παρόλο που δούλευε μας φρόντιζε κτλ. δεν ήταν ποτέ εδώ να με καθοδηγήσει να με συμβουλέψει για κάτι να είναι σαν φίλος μου γενικά.

[Sonia]

Καλημέρα.
Να ρωτήσω κάτι; Αν σε κρίνουν και σε χλευάζουν, τι σε νοιάζει; Τους έχεις καμιά ανάγκη; Εννοώ τον κόσμο γενικότερα. Πρώτον ο καθένας έχει τα δικά του θέματα να ασχοληθεί, δεν νομίζω να κάθονται να ασχολούνται μαζί σου, αλλά ακόμα κι αν κάποιος κακοπροαίρετος κάνει ένα σχόλιο, την επόμενη στιγμή θα ασχοληθούν όλοι με κάτι άλλο και θα το έχουν ξεχάσει. Γιατί να ασχολούνται μαζί σου ή με τον καθένα άγνωστοι άνθρωποι; Θέλω να πω, αν κάθεσαι όλη μέρα στο σπίτι και μαστουρώνεις, τι περιμένεις να αλλάξει στην ζωή σου από άποψη ενδιαφερόντων, κινήτρων και κοινωνικότητας; Βγες για αρχή για περπάτημα, πήγαινε άραξε στο παγκάκι του πάρκου, πήγαινε και πιές ένα καφέ κάπου, πήγαινε ένα θέατρο ή μια συναυλία. Ξεκουνήσου από το σπίτι!

Τώρα δουλεύεις; Με τους συναδέλφους πως τα πας;

[Πες το μου και αυτό]

Εχω κάνει σεξ μόνο σε οίκους ανοχής, πρώτη φορά ήταν στα 19. Από 'κει και πέρα άμα τις μετρήσουμε μέχρι τώρα να 'ναι καμιά 30ρια 40ρια φορές όλες κι όλες. Τελευταία φορά που πήγα πριν κανά δυο μήνες δε μπορούσα να τελειώσω...λέω άστο έφυγα...δε με γεμίζουν αυτές οι ξεπέτες. Μου είχαν δωθεί ευκαιρίες μικρότερος να κάνω σχέσεις απ' το γυμνάσιο κιόλας μέχρι που βγήκα απ' τον στρατό αλλά παρόλα αυτά το άφηνα, ποτέ δεν είχα ενδώσει λόγω διάφορων ανασφαλειών που είχα και δε με πολυπείραζε η αλήθεια είναι, είχα τους φίλους μου κάναμε παρέα κτλ...περνούσα κι έτσι κάλα. Τελείωσε ο στρατός άρχισα πάλι την χρήση κάνναβης αυτή τη φορά σε καθημερινή βάση και σταδιακά κλεινόμουν όλο και περισσότερο. Τα 'χω συζητήσει με τη μάνα μου αλλά δεν με πολυκαταλαβαίνει...άλλης γενιάς άνθρωπος είναι. Εγώ νομίζω ότι ο ρόλος του πατέρα είναι πιο σημαντικός για την ανάπτυξη της προσωπικότητας ενός παιδιού. Ο πατέρας μου παρόλο που δούλευε μας φρόντιζε κτλ. δεν ήταν ποτέ εδώ να με καθοδηγήσει να με συμβουλέψει για κάτι να είναι σαν φίλος μου γενικά.

Συμφωνω με την Σονια δεν υπάρχει μαγικό χαπάκι για να αλλάξουν όλα θέλει προσπάθεια και από εμάς τους ίδιους!
Και μόνο τότε βλέπουμε βελτίωση!
Λίγο περπάτημα κάθε μέρα, μια βόλτα μόνος σου για έναν καφέ ή φαγητό μπορείς να τα προσπαθήσεις για αρχή για να ξεφύγεις από το σπίτι και την κλεισούρα!!
Νομίζω ότι πρέπει να ψάξεις τον λόγο που τόσα χρόνια δεν έχεις κάνε σεξ πάρα μόνο σε οίκο ανοχής! Σε αυτό μπορεί να σε βοηθήσει ένας ειδικός! Να ξέρεις ότι πολλοί κάνουν και συνεδρίες μέσω σκαιπ πλέον ίσως σε βολέψει καθώς είσαι σε μια ξένη χώρα!

[Minimal]

Καλημέρα.
Να ρωτήσω κάτι; Αν σε κρίνουν και σε χλευάζουν, τι σε νοιάζει; Τους έχεις καμιά ανάγκη; Εννοώ τον κόσμο γενικότερα. Πρώτον ο καθένας έχει τα δικά του θέματα να ασχοληθεί, δεν νομίζω να κάθονται να ασχολούνται μαζί σου, αλλά ακόμα κι αν κάποιος κακοπροαίρετος κάνει ένα σχόλιο, την επόμενη στιγμή θα ασχοληθούν όλοι με κάτι άλλο και θα το έχουν ξεχάσει. Γιατί να ασχολούνται μαζί σου ή με τον καθένα άγνωστοι άνθρωποι; Θέλω να πω, αν κάθεσαι όλη μέρα στο σπίτι και μαστουρώνεις, τι περιμένεις να αλλάξει στην ζωή σου από άποψη ενδιαφερόντων, κινήτρων και κοινωνικότητας; Βγες για αρχή για περπάτημα, πήγαινε άραξε στο παγκάκι του πάρκου, πήγαινε και πιές ένα καφέ κάπου, πήγαινε ένα θέατρο ή μια συναυλία. Ξεκουνήσου από το σπίτι!

Τώρα δουλεύεις; Με τους συναδέλφους πως τα πας;

Δεν είναι ότι είμαι κλεισμένος 24 ώρες το 24ωρο σπίτι. Ισως έδωσα αυτή την εντύπωση...λάθος μου. Τα σαββατοκύριακα ναι μπορώ να πω ότι είμαι.
Τα τελευταία 4 χρόνια δουλεύω και ίσως σας φανεί παράδοξο αυτό που θα πω...η δουλειά μου είναι εξωτερική. Το αφεντικό μου είναι Ελληνας, έχει μια μικρή μεταφορική εταιρία. Εγώ το μόνο που κάνω είναι να πηγαίνω διάφορες παραγγελίες σε εταιρίες, στην ουσία κάθε μέρα τα ίδια δρομολόγια κάνω τους ίδιους ανθρώπους συναντάω και κάπως συνήθισα. Με έχουν μάθει πλέον ξέρουν ότι είμαι λιγομίλητος κι ότι δε μιλάω καλά τη γλώσσα και δε πολυασχολούνται κάνω τη δουλειά μου και φεύγω. Στην άρχη μου ήταν πολύ δύσκολο όχι μόνο το θέμα της έκθεσης που κι αυτό έπαιζε τον ρόλο του, αλλά κι ότι είμαι σε ξένη χώρα χωρίς να ξέρω τίποτα. Οι ανασφάλειες μου
μου κατά κάποιο τρόπο μπήκαν σε δεύτερη μοίρα. Επρεπε να κάνω αυτό που μου είχε ζητηθεί γιατί εξάλου κανένας δε ξέρει πως είμαι μέσα μου όλοι νομίζουν ότι είμαι νορμάλ. Ελα που με τον καιρό συνήθισα, προσαρμόστηκα πέρασα από διάφορες ψυχολογικές διακυμάνσεις και μυαλό δεν έβαλα. Ακόμη ο ίδιος είμαι με τις ίδιες ανασφάλειες. Συνεχίζω να μη κυκλοφορώ σε δημόσιους χώρους όπως έκανα στην Ελλάδα. Συνεχίζω να μην είμαι ο εαυτός μου με τους ανθρώπους που τυχαίνει να συναναστρέφομαι Ελληνες και ξένους. Ξέρω σε κάποιους ίσως φαίνονται αστεία αυτά που λέω όταν υπάρχουν χίλια δυο προβλήματα στον κόσμο. Τα ίδια μου λέει και η μάνα μου. Τέλοσπαντων ευχαριστώ όπως και να 'χει για την ανταπόκριση. Το thread θα το σβήσω σε λίγες μέρες.

[Sonia]

Εκτός δουλειάς - που φαίνεται να την αντιμετωπίζεις σαν αναγκαίο κακό- όμως, δεν φαίνεται να είσαι εκτός σπιτιού ή να κάνεις κάτι άλλο μέσα στη μέρα.
Αν κάνω λάθος πες μας τι κάνεις...

[Πες το μου και αυτό]

Δεν είναι ότι είμαι κλεισμένος 24 ώρες το 24ωρο σπίτι. Ισως έδωσα αυτή την εντύπωση...λάθος μου. Τα σαββατοκύριακα ναι μπορώ να πω ότι είμαι.
Τα τελευταία 4 χρόνια δουλεύω και ίσως σας φανεί παράδοξο αυτό που θα πω...η δουλειά μου είναι εξωτερική. Το αφεντικό μου είναι Ελληνας, έχει μια μικρή μεταφορική εταιρία. Εγώ το μόνο που κάνω είναι να πηγαίνω διάφορες παραγγελίες σε εταιρίες, στην ουσία κάθε μέρα τα ίδια δρομολόγια κάνω τους ίδιους ανθρώπους συναντάω και κάπως συνήθισα. Με έχουν μάθει πλέον ξέρουν ότι είμαι λιγομίλητος κι ότι δε μιλάω καλά τη γλώσσα και δε πολυασχολούνται κάνω τη δουλειά μου και φεύγω. Στην άρχη μου ήταν πολύ δύσκολο όχι μόνο το θέμα της έκθεσης που κι αυτό έπαιζε τον ρόλο του, αλλά κι ότι είμαι σε ξένη χώρα χωρίς να ξέρω τίποτα. Οι ανασφάλειες μου
μου κατά κάποιο τρόπο μπήκαν σε δεύτερη μοίρα. Επρεπε να κάνω αυτό που μου είχε ζητηθεί γιατί εξάλου κανένας δε ξέρει πως είμαι μέσα μου όλοι νομίζουν ότι είμαι νορμάλ. Ελα που με τον καιρό συνήθισα, προσαρμόστηκα πέρασα από διάφορες ψυχολογικές διακυμάνσεις και μυαλό δεν έβαλα. Ακόμη ο ίδιος είμαι με τις ίδιες ανασφάλειες. Συνεχίζω να μη κυκλοφορώ σε δημόσιους χώρους όπως έκανα στην Ελλάδα. Συνεχίζω να μην είμαι ο εαυτός μου με τους ανθρώπους που τυχαίνει να συναναστρέφομαι Ελληνες και ξένους. Ξέρω σε κάποιους ίσως φαίνονται αστεία αυτά που λέω όταν υπάρχουν χίλια δυο προβλήματα στον κόσμο. Τα ίδια μου λέει και η μάνα μου. Τέλοσπαντων ευχαριστώ όπως και να 'χει για την ανταπόκριση. Το thread θα το σβήσω σε λίγες μέρες.

Καλημέρα minimal!
Εμένα δεν μου φαίνονται αστεία αυτά που λες όλος ο κόσμος έχει προβλήματα και ο καθένας το δικό του το αντιμετωπίζει διαφορετικα και μόνο ο ίδιος ξέρει τι περνάει..
Έχεις μπει σε ένα φαύλο κύκλο που κρατάει χρόνια και χωρίς βοήθεια είναι δύσκολο να βγεις από αυτον.ο ψυχολόγος πιστεύω ότι θα σε βοηθήσει να ξεκαθαρίσεις κάποια πράγματα.
Εσύ τώρα ποιο θεωρείς το πιο σημαντικό σου πρόβλημα? Ότι δεν έχεις παρέα? Ότι τον ελεύθερο σου χρόνο τον περνάς κλεισμένος σπίτι? Ότι δεν είχες ποτέ σχέση και δεν έχεις κάνει ποτέ σεξ με κοπέλα? Τι θεωρείς ότι σε βαρενει πιο πολύ από όλα?

[Minimal]

Εκτός δουλειάς - που φαίνεται να την αντιμετωπίζεις σαν αναγκαίο κακό- όμως, δεν φαίνεται να είσαι εκτός σπιτιού ή να κάνεις κάτι άλλο μέσα στη μέρα.
Αν κάνω λάθος πες μας τι κάνεις...

Δεν κάνω τίποτα άλλο απ το να κάθομαι σπίτι. Ακόμα κι αν τύχει να βγω για διάφορες υποχρεώσεις σαν αναγκαίο
κακό το αντιμετωπίζω. Ακόμα και τον πρώτο καιρό που ήμουν εδώ και είχα δυο τρεις γνωστούς που μου λεγαν να βγούμε για καφέ η οτιδήποτε, σαν αναγκαίο κακό το αντιμετώπιζα με μπόλικο άγχος.

[Minimal]

Καλημέρα minimal!
Εμένα δεν μου φαίνονται αστεία αυτά που λες όλος ο κόσμος έχει προβλήματα και ο καθένας το δικό του το αντιμετωπίζει διαφορετικα και μόνο ο ίδιος ξέρει τι περνάει..
Έχεις μπει σε ένα φαύλο κύκλο που κρατάει χρόνια και χωρίς βοήθεια είναι δύσκολο να βγεις από αυτον.ο ψυχολόγος πιστεύω ότι θα σε βοηθήσει να ξεκαθαρίσεις κάποια πράγματα.
Εσύ τώρα ποιο θεωρείς το πιο σημαντικό σου πρόβλημα? Ότι δεν έχεις παρέα? Ότι τον ελεύθερο σου χρόνο τον περνάς κλεισμένος σπίτι? Ότι δεν είχες ποτέ σχέση και δεν έχεις κάνει ποτέ σεξ με κοπέλα? Τι θεωρείς ότι σε βαρενει πιο πολύ από όλα?

Οτι δεν μπορώ να είμαι ο εαυτός μου και να νιώθω άνετα με τον έξω κόσμο γιατί δεν μου αρέσω ούτε εσωτερικά ούτε εξωτερικά.

[αλεξανδρος_77]

το θεμα ειναι οτι αυτη η εποχη δεν ειναι οπως παλιοτερα που σε επερνε να τρως πραγματα που βλαπτουν την υγεια αφου εσυ γραφεις οτι δε το σηκωνεις πια οπως παλιοτερα

[stefamw]

Καλησπερα Minimal, ειμαι και γω ακριβως ετσι, ειμαι 28, παρεα καμια, σχεση κ σεξ δεν εχω κανει ποτε, η δουλεια μου ειναι μεσω ιντερνετ (σχεδιαστης λογοτυπων/διαφημιστικων βιντεο) οποτε δεν εχω καμια απολυτως επαφη με πραγματικο κοσμο. Με μικρα βηματα ισως θα καταφερεις να βγεις απο αυτη την κατασταση.

Για αρχη πανε σε ψυχολογο/ψυχιατρο και μιλα του. Θα νιωσεις καλυτερα και μονο που θα τα πεις αυτα σε καποιον και σε ακουσει.
Επισης ασκηση. Παραγει ενδορφινες και νιωθεις καλα, εστω για λιγο.
Και μιας και εισαι στο εξωτερικο, δοκιμασε meetup που σε ενδιαφερουν. Το meetup ειναι πολυ πιο διαδεομενο στο εξωτερικο. Θα γνωρισεις κοσμο με τα ιδια ενδιαφεροντα.
Μπορεις να κανεις βολτες και μονο σου και να κατσεις καπου για καφε εστω και μονος. Στο εξωτερικο δεν θεωρω οτι το βλεπουν περιεργο, σε ταξιδια που εκανα παλιοτερα ειχα δει πολλους να απολαμβανουν ενα καφε μονοι τους, σε αντιθεση με την Ελλαδα που τρομαζω και στην ιδεα να κατσω καπου μονος για καφε, γιατι σιγουρα θα με σχολιαζουν μιας και βλεπω οτι ειμαι ο μονος που δεν εχει παρεα, οχι οτι σε ενδιαφερει αλλα αν δεν νιωθεις ανετα και σου προκαλει δυσφορια ισως αυτο σε κανει χειροτερα.

Πασχων απο κοινωνικη φοβια, αλλα και απο κατι χειροτερο : αποφευκτικη διαταραχη προσωπικοτητας. Ουσιαστικα με εχει κανει κοινωνικα αναπηρο το 2ο παρα το πρωτο.