Πώς θα το ξεπεράσω;;
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 2 12 LastLast
Results 1 to 15 of 20
  1. #1
    Junior Member
    Join Date
    Sep 2019
    Posts
    7

    Πώς θα το ξεπεράσω;;

    Καλημέρα σε όλους
    Πριν 1μιση μήνα γέννησα ένα υγιέστατο (δόξα τω Θεώ) αγοράκι.
    Νοιώθω όμως ότι δεν είμαι ευτυχισμένη, ότι έχω χάσει τον εαυτό μου, ότι δε μπορώ να ανταπεξέλθω στις ανάγκες του κ ότι δε μπορώ να διαχειριστώ αυτή την αλλαγή στη ζωή μου που πλέον ειναι γεματη απο κλαμματα, τσιριδες, λερωμενες πανες, ενα στηθος ολη την ωρα εξω, γαλατα παντου κ το χειρότερο.... Τα ξενυχτια! Αλλά ξενυχτια με πολυ κλαμα, κ οχι μονο απ το μωρο αλλα κ απο μένα. Κάθε βράδυ έχω ενα μωρό να τσιριζει, κ εμένα να κλαίω από τα νεύρα, να φωνάζω πολλές φορές, να κρατιέμαι να μη χτυπήσω το κεφαλι μου στον τοίχο, κοιτώντας το κενό κ να σκέφτομαι ότι πλέον η ζωή μου θα είναι έτσι.
    Έχω μιλήσει με πολλές μαμάδες, με μαιες, που μου λένε ότι θα περάσει, ότι είναι φυσιολογικά όλα κτλ..
    Εγώ όμως γιατί νοιωθω ότι θα είμαι σ αυτή την κατάσταση για πάρα πολύ καιρό ακόμα;;;
    Πώς μπορώ να το αντιμετωπίσω ώστε να μη τρελαθώ στο τέλος;;;

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2015
    Posts
    979
    Θα είσαι σε αυτή την κατάσταση για πολύ πολύ καιρό ακόμα. Μέχρι το παιδί να ανεξαρτητοποιηθει, χρειάζεται φροντίδα. Αυτή είναι η αλήθεια. Ο πατέρας του μπόμπιρας δε σε βοηθά? Σε γιατρό το είπες? Στον πατέρα του μωρού έκανες συζήτηση?

    Προφανώς περνάς επιλοχία κατάθλιψη. Χρειάζεσαι έμπρακτη συμπαράσταση, αγάπη, και ν νοιώθεις σημαντική. Μπορεί να μην ζεις όπως πριν έρθει το μωρό, αλλά παραμένεις σημαντική πλέον όχι μόνο για σενα αλλά κ γι μια δεύτερη ύπαρξη, η οποία αν δεν υπήρχες δεν θα ζούσε. Όταν συνέλθεις κ δεις το μωράκι σου όπως πραγματικά είναι, δηλαδή εν θαύμα, όπως κάθε μωρουδακι, θα καταλάβεις πως όχι απλώς δεν τελείωσε η ζωή σου, αλλά πως εξελίχθηκε

  3. #3
    Junior Member
    Join Date
    Sep 2019
    Posts
    7
    Quote Originally Posted by kutchunie View Post
    Θα είσαι σε αυτή την κατάσταση για πολύ πολύ καιρό ακόμα. Μέχρι το παιδί να ανεξαρτητοποιηθει, χρειάζεται φροντίδα. Αυτή είναι η αλήθεια. Ο πατέρας του μπόμπιρας δε σε βοηθά? Σε γιατρό το είπες? Στον πατέρα του μωρού έκανες συζήτηση?

    Προφανώς περνάς επιλοχία κατάθλιψη. Χρειάζεσαι έμπρακτη συμπαράσταση, αγάπη, και ν νοιώθεις σημαντική. Μπορεί να μην ζεις όπως πριν έρθει το μωρό, αλλά παραμένεις σημαντική πλέον όχι μόνο για σενα αλλά κ γι μια δεύτερη ύπαρξη, η οποία αν δεν υπήρχες δεν θα ζούσε. Όταν συνέλθεις κ δεις το μωράκι σου όπως πραγματικά είναι, δηλαδή εν θαύμα, όπως κάθε μωρουδακι, θα καταλάβεις πως όχι απλώς δεν τελείωσε η ζωή σου, αλλά πως εξελίχθηκε
    Καλημέρα μετά από μια ακόμα μεγάλη νύχτα με συνεχόμενα ξυπνηματα... Σ ευχαριστώ για την απάντησή σου.
    Ναι είναι προφανές ότι περνάω επιλόχειο κατάθλιψη, αλήθεια δεν είναι λίγο αργά για να το έχω αυτό τωρα...;; Ελπίζω να το ξεπερασω και αυτό..
    Ο σύζυγος μου - κ πατέρας του παιδιού - με στηρίζει κ με βοηθάει είτε ψυχολογικά ή ακόμα κ στην πράξη όσο μπορεί. Κ γι αυτόν δεν είναι εύκολο να με βλέπει να ταλαιπωρουμαι. Το έχουμε συζητήσει, μ έχει δει να κλαίω κ να χτυπιέμαι, κ προσπαθεί να βρει λύσεις για να είμαι εγώ καλά. Όπως επίσης κ το άμεσο οικογενειακό μας περιβάλλον είναι δίπλα μας. Βέβαια υπάρχουν κ άνθρωποι που μου φέρνουν απίστευτα αρνητική ενέργεια με τις εξυπνάδες τους.
    Αν εννοείς ψυχολόγο, οχι δεν εχω μιλήσει γιατί δε θεωρώ τόσο βαριά την περίπτωση μου χαχαχαχα

  4. #4
    Να σου ζησει :) 1.5 μηνα ε ; Η επιλοχειος μπορει να εμφανιστει οποτεδηποτε εντος 12 μηνων απο τη γεννηση του παιδιου. Αληθεια τωρα ποσο πολυ εχει αλλαξει η ζωη σου ; Εγω εχω κενο χρονου στο μυαλο μου απο τις πρωτες 40μερες. Δεν κοιμηθηκα παρα φρουρουσα. Βοηθεια ουσιαστικη δεν ειχα και φυσικα με τα γνωστα τριωρα ποια ξεκουραση ;;; Στα καπακια ηρθαν κολικοι. Εχω ιστορικο ψυχικης υγειας αλλά παρολαυτα και να μην ειχα απορω γιατι δεν ενημερωνουν τη μελλουσα μανουλα οτι θα ξεχασει τι θα πει υπνος - ξεγνοιασια - μπανιο - φαγητο με ηρεμια. Στις εξυπναδες που ακους να προσπερνας... ακουσα πολλα τα εγραψα και ευτυχως σιγα σιγα ολο και καλυτερα.
    Καποια στιγμη θα αισθανθεις εσυ πως ειναι πιο ευκολο. Σε εμενα ετσι λειτουργησε. Παραλληλα σκεφτομαι πως κυλα τοσο γρηγορα ο χρονος που Θεου Θελοντος καποτε θα αναπολω τις στιγμες που ηταν μικρο.
    "Make sure your worst enemy isn't you"

  5. #5
    Junior Member
    Join Date
    Sep 2019
    Posts
    7
    Quote Originally Posted by Constantly curious View Post
    Να σου ζησει :) 1.5 μηνα ε ; Η επιλοχειος μπορει να εμφανιστει οποτεδηποτε εντος 12 μηνων απο τη γεννηση του παιδιου. Αληθεια τωρα ποσο πολυ εχει αλλαξει η ζωη σου ; Εγω εχω κενο χρονου στο μυαλο μου απο τις πρωτες 40μερες. Δεν κοιμηθηκα παρα φρουρουσα. Βοηθεια ουσιαστικη δεν ειχα και φυσικα με τα γνωστα τριωρα ποια ξεκουραση ;;; Στα καπακια ηρθαν κολικοι. Εχω ιστορικο ψυχικης υγειας αλλά παρολαυτα και να μην ειχα απορω γιατι δεν ενημερωνουν τη μελλουσα μανουλα οτι θα ξεχασει τι θα πει υπνος - ξεγνοιασια - μπανιο - φαγητο με ηρεμια. Στις εξυπναδες που ακους να προσπερνας... ακουσα πολλα τα εγραψα και ευτυχως σιγα σιγα ολο και καλυτερα.
    Καποια στιγμη θα αισθανθεις εσυ πως ειναι πιο ευκολο. Σε εμενα ετσι λειτουργησε. Παραλληλα σκεφτομαι πως κυλα τοσο γρηγορα ο χρονος που Θεου Θελοντος καποτε θα αναπολω τις στιγμες που ηταν μικρο.
    Σ' ευχαριστώ πολύ! ???? Πραγματικά όλα αυτά τα έχω ξεχάσει κ εγώ. Τουλαχιστον 2 φορες τη βδομαδα έβγαινα με την καλύτερη μου φίλη για φαγητό ή καφέ κ τώρα έχω να τη δω σχεδόν μήνα, χωρίς βέβαια να έχουμε χαθεί. Φοβάμαι να βγω μια βόλτα να πάω για ένα καφε γιατί ξέρω ότι θα πεινάσει το μωρό κ θα πρέπει να θηλασω μέσα στην καφετέρια, μπροστά αε κόσμο, κάτι το οποίο μου δημιουργεί απίστευτο στρες κ κόμπλεξ, ακόμα κ πριν που δεν είχα παιδί έβλεπα να το κάνουν άλλες γυναίκες κ πραγματικά απορούσα πως μπορούν..
    Όλοι μου λέγανε "κάνε υπομονή, μολις σαραντησει θα στρωσει", εγώ όμως δε βλεπω τιποτα στρωμένο.

  6. #6
    Δεν γνωριζω απο θηλασμο :( Επρεπε να μπω κατευθειαν σε αγωγη για να μη κανω υποτροπη. Τι καταλαβαινω ομως ; Ειναι λογικοτατο σε αυτη τη νεα αγνωστη εμπειρια να θες τον χρονο σου να προσαρμοστεις. Το να σου πω μη ντρεπεσαι δε θα πιασει. Απο την αλλη ευχομαι να εισαι καλα και να εχεις την χαρα να θηλαζεις το μωρακι σου οσο παει. Αν σταματησει θα ξεκινησεις σκονη και 6μηνων συνηθως η στερεα τροφη. Οποτε δεν θα σε δεσμευει παντοτε ο θηλασμος. Στον εαυτο μου εντοπισα αμεσως την αλλαγη που προκυπτει απο το " πως να παω εκει ή να κανω αυτο που λετε εφοσον το μωρο δεν μπορω να το φροντισω οπως του πρεπει; ( αλλαγμα ταισμα ηρεμια κολικοι κτλ ). Εχω ξεχασει το εγω και ειμαι στο εμεις. Θυμαμαι μαμαδες που ακουγα παλια και ελεγαν " τρωμε φρουτα, εχουμε κολικους" φυσικα κ δεν καταλαβαινα γιατι η τοση ταυτιση!!!! Τωρα που εχω περασει το 98% του πακετου το νιωθω πληρως. Φυσικα και θα μπορεσεις να ξανα βγεις για φαγητο βολτα περπατημα καφε ψωνια. Οταν θα εχει παρει αναπτυξη ο λατρεμενος σου και πλεον θα κοιμαται εστω 3ωρο. Δεν θα ειναι για παντα το ιδιο τσιτωμα. Απλα θα εισαι με το ρολοι αγκαλια.Υπομονη. Οταν θα ξεκινησει τα πρωτα συνειδητα χαμογελα και θα σε πιανει στα χερακια θα νιωσεις ποσο αξιζε ολο αυτο το χαοτικο σκηνικο. Ειχα διαβασει καπου πως οι 3 μηνες εκτος μητρας ειναι μεγαλο σκαλοπατι προσαρμογης μωρου. Δοκιμαζε λευκους ηχους για να μη ταραζεται απο θορυβους.
    "Make sure your worst enemy isn't you"

  7. #7
    Junior Member
    Join Date
    Sep 2019
    Posts
    7
    Ναι είναι το λεγόμενο 4ο τρίμηνο εγκυμοσυνης που ακόμα είναι η προσαρμογή. Τώρα θα μου πεις, αφού τα ξέρεις αυτά τότε τι θέλεις εδω;; ισως το να ακουω συνέχεια οτι ολα αυτα ειναι φυσιολογικά κ ότι ολα θα πανε καλα να με ηρεμει. Προσωρινά βέβαια. Δεν είμαι κ άνθρωπος της υπομονης...

  8. #8
    Δεν υπαρχει λογος να αυτολογοκρινεσαι. Η γνωση ως θεωρια με τη γνωση ως εμπειρια ειναι παντελως διαφορετικες. Πριν γεννησω ηθελα μεγαλη υποστήριξη ψυχολογικη και συνειδητοποιησα οτι δεν υπαρχει ειδικη ομαδα για μελλουσες μητερες ή ηδη μητερες. Με στεναχωρησε σαφεστατα αυτο. Δεν θα ξεχασω μια κοπελα στο μαιευτηριο που μου μιλησε γι την απωλεια του 2ου παιδιου της με μια απαθεια λες και ειχε χασει τσιχλα. Σαφως και υπεθεσα πως εχει αναγκαστει να μουδιασει μεσα της ολο τον πονο. Ο περιγυρος στην ελλαδα ειναι αστα να πανε. Το πιο συνηθισμενο ειναι να ακους " εσεις οι σημερινες δεν καταλαβαινετε τιποτα !!!!! εμεις περασαμε δυσκολα " . Αρα σαφως και ναι εχουμε αναγκη καπου να τα πουμε και να μην νιωσουμε ασχημα.
    "Make sure your worst enemy isn't you"

  9. #9
    Junior Member
    Join Date
    Sep 2019
    Posts
    7
    Θέλω πραγματικά να μάθω τι το ονειρικό κ μαγικό βλέπουν όσες εχουν θηλασει ή θηλαζουν... Γιατί το ακουω απο πολλες κ μου γεννιέται η απορια. Εγω μονο μαρτυριο κ ταλαιπωρία βλεπω σ αυτη τη διαδικασια κυριως ψυχολογική, γτ πρακτικα το να βγαζεις το στήθος κ να ταΐζεις είναι πανευκολο.

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2017
    Location
    Sedna
    Posts
    1,105
    Quote Originally Posted by VaGio View Post
    Εγώ όμως γιατί νοιωθω ότι θα είμαι σ αυτή την κατάσταση για πάρα πολύ καιρό ακόμα;;;
    Πώς μπορώ να το αντιμετωπίσω ώστε να μη τρελαθώ στο τέλος;;;
    Εξαρτάται από το τι εννοείς όταν λες «πάρα πολύ καιρό ακόμα». Η κάθε περίοδος της ζωής του παιδιού έχει τις δικές της δυσκολίες. Όλα όσα ανέφερες είναι απολύτως αναμενόμενα και τα περνάνε όλοι. Η αρχή είναι χαοτική. Το θέμα είναι τι αντοχές έχει ο καθένας. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που όσοι θέλουν να κάνουν παιδιά καλό είναι να τελειώνουν μ' αυτό πριν τα 30.

    Πάντως το θέμα του ύπνου, που σε απασχολεί περισσότερο απ' όλα, είναι ζήτημα λίγων μόνο μηνών για να τακτοποιηθεί. Ένα μωρό στην αρχή πρέπει να τρέφεται τακτικά, είναι νόμος της φύσης. Σε λίγους όμως μήνες λογικά θα σε αφήνει περισσότερο ήσυχη για να κοιμάσαι. Θα έχεις βέβαια για κάποια χρόνια ξαφνικά ξυπνήματα από τα κλάματα μέσα στη νύχτα όταν αρρωσταίνει (π.χ. όταν θα έχει πονόλαιμο, ωτίτιδα, κλπ.) αλλά αυτά είναι πταίσματα σε σχέση με το τι γίνεται τώρα. Θα σου είναι πολύ πιο εύκολο να τα διαχειριστείς.

    Είναι επίσης σημαντικό να ασχολείστε με το μωράκι και οι δύο γονείς, όπως και το να έχετε καλή επικοινωνία μεταξύ σας. Ει δυνατόν κρατείστε τους συγγενείς μακριά, για τη δική σας ηρεμία κυρίως.

    Quote Originally Posted by VaGio View Post
    Θέλω πραγματικά να μάθω τι το ονειρικό κ μαγικό βλέπουν όσες εχουν θηλασει ή θηλαζουν... Γιατί το ακουω απο πολλες κ μου γεννιέται η απορια.
    Δεν ξέρω, τι να σου πω. Ξέρω όμως πολύ καλά ότι υπάρχουν γυναίκες που δε βλέπουν τίποτα μαγικό σ' όλα αυτά παρά μόνο ταλαιπωρία, όπως κι εσύ. Μη νιώθεις τύψεις γι' αυτό. Φρόντισε το μωράκι σου και όλα θα πάνε καλά. :)

  11. #11
    Junior Member
    Join Date
    Sep 2019
    Posts
    7
    Quote Originally Posted by Vox View Post
    Εξαρτάται από το τι εννοείς όταν λες «πάρα πολύ καιρό ακόμα». Η κάθε περίοδος της ζωής του παιδιού έχει τις δικές της δυσκολίες. Όλα όσα ανέφερες είναι απολύτως αναμενόμενα και τα περνάνε όλοι. Η αρχή είναι χαοτική. Το θέμα είναι τι αντοχές έχει ο καθένας. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που όσοι θέλουν να κάνουν παιδιά καλό είναι να τελειώνουν μ' αυτό πριν τα 30.

    Πάντως το θέμα του ύπνου, που σε απασχολεί περισσότερο απ' όλα, είναι ζήτημα λίγων μόνο μηνών για να τακτοποιηθεί. Ένα μωρό στην αρχή πρέπει να τρέφεται τακτικά, είναι νόμος της φύσης. Σε λίγους όμως μήνες λογικά θα σε αφήνει περισσότερο ήσυχη για να κοιμάσαι. Θα έχεις βέβαια για κάποια χρόνια ξαφνικά ξυπνήματα από τα κλάματα μέσα στη νύχτα όταν αρρωσταίνει (π.χ. όταν θα έχει πονόλαιμο, ωτίτιδα, κλπ.) αλλά αυτά είναι πταίσματα σε σχέση με το τι γίνεται τώρα. Θα σου είναι πολύ πιο εύκολο να τα διαχειριστείς.

    Είναι επίσης σημαντικό να ασχολείστε με το μωράκι και οι δύο γονείς, όπως και το να έχετε καλή επικοινωνία μεταξύ σας. Ει δυνατόν κρατείστε τους συγγενείς μακριά, για τη δική σας ηρεμία κυρίως.


    Δεν ξέρω, τι να σου πω. Ξέρω όμως πολύ καλά ότι υπάρχουν γυναίκες που δε βλέπουν τίποτα μαγικό σ' όλα αυτά παρά μόνο ταλαιπωρία, όπως κι εσύ. Μη νιώθεις τύψεις γι' αυτό. Φρόντισε το μωράκι σου και όλα θα πάνε καλά. :)
    Σ ευχαριστώ για την απάντηση σου! :)
    Ευτυχώς όπως είπα κ σε προηγούμενη απάντηση, ο σύζυγός μου είναι πολύ υποστηρικτικος κ ασχολείται πολυ! κ ευτυχως έχουμε καλη επικοινωνια, σπανια να έρθουμε σε αντιπαραθεση αλλα αυτο ειναι φυσιολογικό.
    Όταν λεω για παρα πολυ καιρο εννοω.... Για πάντα χαχαχαχα
    Νομίζω οτι δε θα περάσει ποτέ ολο αυτο ή ακομα κ οταν περάσει θα ερθουν αλλα οπως ειπες κ εσυ κ με πιανει πανικος!

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2017
    Location
    Sedna
    Posts
    1,105
    Quote Originally Posted by VaGio View Post
    Ευτυχώς όπως είπα κ σε προηγούμενη απάντηση, ο σύζυγός μου είναι πολύ υποστηρικτικος κ ασχολείται πολυ! κ ευτυχως έχουμε καλη επικοινωνια, σπανια να έρθουμε σε αντιπαραθεση αλλα αυτο ειναι φυσιολογικό.
    Εντάξει, με βάση αυτά που λες νομίζω ότι τα πράγματα βαίνουν καλώς. Απλά «έσπασες» από την τεράστια πίεση που προκαλεί, στη μητέρα κυρίως, η άφιξη ενός μωρού. Το σημαντικότερο είναι ότι έχεις το σύζυγό σου στο πλάι σου για ό,τι χρειαστεί.

    Quote Originally Posted by VaGio View Post
    Όταν λεω για παρα πολυ καιρο εννοω.... Για πάντα χαχαχαχα
    Νομίζω οτι δε θα περάσει ποτέ ολο αυτο ή ακομα κ οταν περάσει θα ερθουν αλλα οπως ειπες κ εσυ κ με πιανει πανικος!
    Θα πρέπει να κάνεις κουράγιο. Ήδη σε ένα-δυο μήνες από τώρα θα αρχίσεις να νιώθεις μια διαφορά στο θέμα της κούρασης. Δε θα έχει αλλάξει κάτι δραματικά αλλά θα αρχίσει να μπαίνει σε μια τάξη στο αρχικό χάος και θα έχεις περισσότερο χρόνο για να ξεκουράζεσαι. Λίγους μήνες πιο πέρα η ζωή θα έχει περισσότερο ρυθμό, οι αντοχές σου θα έχουν σφυρηλατηθεί και τα πράγματα μόνο θα βελτιώνονται σε σχέση με αυτό που βιώνεις τώρα.

    Κουράγιο, μην απελπίζεσαι.

  13. #13
    Στη περιπτωση που ο πατερας αποδειχθει παντελως ανωριμος vox και πιστευει πως το μωρο ειναι αξεσουαρ. Πιστευει πως ειναι οτι θελει εκεινος να ειναι. Ησυχος με υπνο κτλ κτλ κτλ. Τελικα η ΜΑΝΑ τι κανει;;; αλλαζει μυαλο στον ανωριμο ή μεγαλωνει μετα κοπων και βασανων το μωρακι;;; θα ηθελα να διαβασω τη γνωμη σου πανω στο συγκεκριμενο ερωτημα. Σε ευχαριστώ.
    * εξυπακουεται πως θετω ενα ερωτημα εφοσον η κατασταση ειναι επιβεβαιωμενη το ενηλικο ον μητερα αναλαμβανει την ευθυνη αλλά εχει να αντιμετωπισει ενα ανωριμο ενηλικο ον. Κυκλοφορουν και ανθρωποι που κρυβουν επιμελως την ταση τους να εκμεταλευονται ανθρωπους μονο ως εφοδια για την κοινωνικη τους εικονα δυστυχως.
    Last edited by Constantly curious; 25-09-2019 at 21:44.
    "Make sure your worst enemy isn't you"

  14. #14
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2017
    Posts
    1,489
    Να σκέφτεσαι ότι τώρα πλαθεις έναν νέο άνθρωπο, μια καινούρια ψυχή και αν δειξεις υπομονή και αγάπη θα σε ανταμείψει με τον καλύτερο τρόπο. Κλάψε όπου θες, ξέσπασε όπου θες, βρίσει όπου θες, αλλά όχι όταν σε αντιλαμβάνεται.

  15. #15
    Junior Member
    Join Date
    Sep 2019
    Posts
    7
    Quote Originally Posted by GeorgeGr1 View Post
    Να σκέφτεσαι ότι τώρα πλαθεις έναν νέο άνθρωπο, μια καινούρια ψυχή και αν δειξεις υπομονή και αγάπη θα σε ανταμείψει με τον καλύτερο τρόπο. Κλάψε όπου θες, ξέσπασε όπου θες, βρίσει όπου θες, αλλά όχι όταν σε αντιλαμβάνεται.
    Αχ αυτό είναι το κακό, ότι ξεσπαω όταν με αντιλαμβάνεται, ειδικά όταν κλαιει κ τσιριζει :(

Page 1 of 2 12 LastLast

Similar Threads

  1. Πως θα τον ξεπεράσω ?
    By Monaxoula in forum Σχέσεις και Επικοινωνία
    Replies: 24
    Last Post: 16-06-2016, 16:13
  2. Θα το ξεπεράσω ποτέ;
    By Venidos in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 3
    Last Post: 04-04-2014, 12:16
  3. Θέλω να την ξεπεράσω
    By Lover in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 3
    Last Post: 18-07-2012, 02:51
  4. Πώς θα το ξεπεράσω ?
    By multikara in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 13
    Last Post: 28-04-2011, 23:50
  5. Θα το ξεπερασω;
    By stefanos_la_del_barrio in forum Ψυχαναγκασμοί - Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή
    Replies: 8
    Last Post: 12-03-2009, 10:48

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •