Βουλιμία=δυστυχία ...

[Sofia]

Originally posted by libpa
Εγώ έχω βουλιμία αλλά δεν μισώ τον εαυτό μου. Απλώς πεινάω και θέλω να τον ευχαριστήσω. Ή απλά έχω ψυχολογικά-συναισθηματικά προβλήματα που προέρχονται από εξωτερικούς παράγοντες. ΔΕΝ μπορώ να καταλάβω, γιατί συνδέεται το φαί με τον εαυτό μας. Τι σχέση έχει η εμφάνιση με το αν αγαπάμε τον εαυτό μας; Και ειδικά τα κιλά;

Αμεση σχεση εχει. Αν μπουκωθεις, σκασεις απο το φαγητο, αγαπας τον εαυτο σου? Μήπως προσπαθεις να τον ικανοποιησεις, μη βρισκοντας εναν αλλο πιο προσφορο ή ευκολο κ γρηγορο τροπο?

Ετσι, μπουκώνοντας τον εαυτο μας μηπως ψαχνουμε τροπους να γεμισουμε κενα?

Μια παραμελημενη εμφανιση δεν ειναι ασχετη καθολου με μια εσωτερικη παραιτηση ή ακομα κ τιμωρια. Ποσο μαλλον τα κιλα, πολλα ή ελαχιστα. Το ιδιο ειναι...

[Sofia]

Originally posted by Jason


Η εξωτερικη εμφανιση παντα θα παιζει ρολο στον ψυχολογικο τομεα,υπαρχουν βεβαια και ατομα που ενω ειναι υπερβαροι δεν τους ενοχλει αυτο και δεν το βλεπουν σαν προβλημα.

Ναι, δεν το βλεπουν καποιοι σαν προβλημα. Δεν ειναι καθολου βολικο να το δουν ετσι. Γνωριζοντας ηδη οτι υπάρχει ενα προβλημα, ειναι ισως σκληρο να αποδεχτουν οτι υπάρχει ενα ακομα, βαθυτερο...Που ομως, μπορει να δωσει κ μια πιο μακροπροθεσμη κ σταθερη λυση.

[giota]

Συμφωνώ απόλυτα με την Σοφία.Ολο τον χειμώνα έτρωγα απίστευτες ποσότητες σοκολάτας γιατί δεν ήμουν καλά.Τρώγοντας ένιωθα μια ευχαρίστηση με την απολαυστική γεύση της σοκολάτας.Δεν είναι περίεργο ότι ξεκίνησα να τρώω γλυκά μετά τα 35; αυτό κάτι δεν λέει;πόσα κενά προσπαθούσα να καλύψω και ναι πιστεύω ότι με τον τρόπο αυτό είναι σαν να τιμωρούμε τον εαυτό μας.Βλέπω μια Γιώτα με 10 κιλά περισσότερα δεν μου αρέσει η εικόνα μου εγώ όμως το προκάλεσα αρα δεν αγαπούσα τον εαυτό μου.Ισως να μην πάθαινα και κατάθλιψη την στιγμή που είχα να αντιμετωπίσω σοβαρά προβλήματα επιβάρυνα τον εαυτό μου με το να δέχομαι πολλά να μην αντιδρώ να μην λέω όχι.Κάποτε γίνεται η έκρηξη και το θέμα είναι ότι δεν σ\'έχουν συνηθήσει να λες οχι.Είναι λοιπόν πιο δύσκολο να αποκτήσεις τον σεβασμό που σου αξίζει και που άφησες με την ανοχή να συμβει το αντίθετο.Η σοκολάτα δεν ήταν η λύση.Να μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου είναι η λύση και να μην επιτρέψω σε κανέναν να με εκμεταλευτεί και να με μειώσει.Προσπαθώ και εύχομαι να καλυτερεύσουν τα πράγματα γιατί δεν μπορώ να συνεχίσω έτσι δεν υπάρχει πλέον υπομονή.Μαζεύω τα κομμάτια μου και φυσικά δεν θα μπορούσα χωρίς την ιατρική υποστήριξη τίποτε στην ζωή δεν είναι δεδομένο εγώ τα κατάφερα και ήμουν για όλους δεδομένη

[whitecandle]

Πρώτον: Δεν νομίζω ότι είναι τιμωρία να ικανοποιούμε τον εαυτό μας με μια τόσο ωραία απόλαυση. Δεύτερον, το να γεμίζεις κενά καλό είναι και όχι κακό. Το εξήγησα και πριν, είναι λάθος να χρησιμοποιούμε τον όρο φαγητό σε σχέση με την εμφάνιση, παρόλο που αυτό γίνεται, απλώς ζούμε σε λάθος εποχή. Εγώ πχ το βλέπω το φαί ότι δίνω στον εαυτό μου και όχι ότι παίρνω από αυτόν. Είναι κάτι που μ\'αρέσει και δεν έχει καμμία σχέση ότι παραμελώ τον εαυτό μου. Μπορεί να παραμελώ την εμφάνιση, όμως αυτό δεν με πειράζει. Μπορεί να με πειράζει λίγο όταν δεν έχω τι να φορέσω ή όταν δε βρίσκω αγόρι λόγω της εποχής που ζούμε. Εντάξει, δεν μιλάω για κάποιες στιγμές που δεν μ\'αρέσει το σώμα μου, όμως όταν δεν μ\'αρέσει, κάνω αμέσως κάτι γι\'αυτό αν μπορώ, οπότε ποτέ δεν παραμελώ τον εαυτό μου. Του δίνω όσο πιο πολλά μπορώ

[Sofia]

Originally posted by libpa
Πρώτον: Δεν νομίζω ότι είναι τιμωρία να ικανοποιούμε τον εαυτό μας με μια τόσο ωραία απόλαυση. Δεύτερον, το να γεμίζεις κενά καλό είναι και όχι κακό. Το εξήγησα και πριν, είναι λάθος να χρησιμοποιούμε τον όρο φαγητό σε σχέση με την εμφάνιση, παρόλο που αυτό γίνεται, απλώς ζούμε σε λάθος εποχή. Εγώ πχ το βλέπω το φαί ότι δίνω στον εαυτό μου και όχι ότι παίρνω από αυτόν. Είναι κάτι που μ\'αρέσει και δεν έχει καμμία σχέση ότι παραμελώ τον εαυτό μου. Μπορεί να παραμελώ την εμφάνιση, όμως αυτό δεν με πειράζει. Μπορεί να με πειράζει λίγο όταν δεν έχω τι να φορέσω ή όταν δε βρίσκω αγόρι λόγω της εποχής που ζούμε. Εντάξει, δεν μιλάω για κάποιες στιγμές που δεν μ\'αρέσει το σώμα μου, όμως όταν δεν μ\'αρέσει, κάνω αμέσως κάτι γι\'αυτό αν μπορώ, οπότε ποτέ δεν παραμελώ τον εαυτό μου. Του δίνω όσο πιο πολλά μπορώ

Τιμωρια δεν ειναι να ικανοποιουμε τον εαυτο μας, τιμωρια ειναι να τον μπουκωνουμε.Γνωριζοντας πώς ξεπερναμε ενα μετρο. Κ αδυνατώντας να επιβληθουμε στον εαυτο μας.

Κακο φυσικα κ δεν ειναι να γεμιζουμε τα κενα, ο τροπος ομως που τα γεμιζουμε ομως κανει την σημαντικη διαφορα.

Μεσω του φαγητου, ερχεται κ η ικανοποιηση, μειωνεται προσκαιρα ενα αγχος κ στη συνεχεια ερχεται κ η ενοχη. Σαδομαζοχιστικο θα ελεγα...

Κ κατι ακομα: αυτο που φαινεται, η εικονα μας, ειναι ο καθρεφτης μας στους αλλους κ σε εμας. Δεν ειναι τυχαιο αποτελεσμα η εικονα μας, κατι εξω απο μας κ την ψυχολογια μας. Ενα μαζεμενο σωμα, ενα \"καμπουριασμενο\" βαδισμα, ενα χαμογελαστο προσωπο, ενα σφιγμενο χαμογελο δεν λενε ποτε ψεμματα.Γιατι λοιπον τα κιλα να εξαιρεθουν?

[giota]

Ακριβώς ακόμη και η στάση του σώματος για κάποιον που γνωρίζει πέντε πράγματα καταλαβαίνει.Και ναι τρώγοντας και απολαμβάνοντας την σοκολάτα έπαιρνα ευχαρίστηση η οποία μετά γινόταν ενοχή και θυμός

[Helena]

εγω νομιζω οτι ισχυει αφενος αυτο που λεει η σοφια

αφετερου...υπαρχουν και ατομα που πραγματικα τους αρεσουν οι λιχουδιες και κατα περιοδους αφηνονται σ αυτη την απολαυση..γιατι κακα τα ψεματα..το φαγητο ειναι μια απο τις απολαυσεις της ζωης..κατωτερη ισως σε σχεση με καποια δραστηριοτητα που θα μας δωσε εμπνευση πχ..αλλα ειναι ενα ειδος ηδονης κι αυτο...
και συγνωμη αν κανω λαθος σοφι αλλα μου ακουγεται λιγουλακι ρατσιστικο τ βαζουμε τους ευσωμους στην πυρα.εκτος αν το γραφει κανενα ψυχολογικο εγχειριδιο και στερουμε ενημερωσης :P
απο τη μια γρκινιαζουμε και λυπομαστε και εξεγειρομαστε με οσους στιγματιζουν τους ψυχικα ευαισθητους και απο την αλλη γινομαστε κι οι ιδιοι ολιγον τι ρατσιστες? τολμω να πω

[Sofia]

Originally posted by Helena


αφετερου...υπαρχουν και ατομα που πραγματικα τους αρεσουν οι λιχουδιες και κατα περιοδους αφηνονται σ αυτη την απολαυση..γιατι κακα τα ψεματα..το φαγητο ειναι μια απο τις απολαυσεις της ζωης..κατωτερη ισως σε σχεση με καποια δραστηριοτητα που θα μας δωσε εμπνευση πχ..αλλα ειναι ενα ειδος ηδονης κι αυτο...

εγω ειμαι ενα τετοιο ατομο Helena.Αυτο ομως δεν αναιρει το άλλο. Αλλο να εχεις ενα μετρο κ να απολαμβανεις το φαγητο καποτε και αλλοτε να αφηνεσαι σ αυτο.Αλλο να ευχαριστιεσαι με 1 λιχουδια κ αλλο με 10.

[Helena]

ελεος σοφια

[Sofia]

Originally posted by Helena

και συγνωμη αν κανω λαθος σοφι αλλα μου ακουγεται λιγουλακι ρατσιστικο τ βαζουμε τους ευσωμους στην πυρα.εκτος αν το γραφει κανενα ψυχολογικο εγχειριδιο και στερουμε ενημερωσης :P
απο τη μια γρκινιαζουμε και λυπομαστε και εξεγειρομαστε με οσους στιγματιζουν τους ψυχικα ευαισθητους και απο την αλλη γινομαστε κι οι ιδιοι ολιγον τι ρατσιστες? τολμω να πω

Ηelena, μιλάω μαλλον γραφω στο συγκεκριμενο θεμα, οχι μετα απο διαβασμα ενος ψυχολογικου εγχειριδιου, αλλα μετα απο μια παρατηρηση του δικου μου εαυτου στη σχεση του με το φαγητο.

Ετσι λοιπον, στεκομαι στο θεμα πιο πολυ με αγωνια κ παρατηρηση παρα με ρατσισμο. Δεν νομιζω πως ειναι ρατσιστικο να πω τί νομιζω πώς μπορει να χαρακτηριζει εναν ανθρωπο με μια ιδιαιτερη σχεση με το φαγητο. Εκτος αν το μη ευχαριστο ειναι και ρατσιστικο.

[Sofia]

Originally posted by Helena
ελεος σοφια

παρακαλω? ελεος σε τι?

[giota]

Τώρα είδα τον γιό μου να τσακίζει ένα κρουασάν σοκολάτα.Δεν άντεξα και πήγα στο ντουλάπι.Σκέφτηκα όσα λέμε λέω να τώρα πάκι πάω να κάνω το λάθος.Πήρα ένα κρακερ με πολλή προσπάθεια ομολογώ.Αυτό ακριβώς άλλο να φας ένα κομμάτι και άλλο να αντικαθιστάς το φαγητό με γλυκά.

[Helena]

μην γινομαστε τοσο σκληροι στην κριτικη ρε παιδια αυτο λεω

λιγο πιο χαλαρα αν γινεται και θελετε βεβαια

[Sofia]

Ηelena, πιο πανω εγραψα πώς κατα την δικη μου σκληρη γνωμη ή μαλλον στρυφνη, βλεποντας ενα προβλημα πιο βαθια, οτι δλδ πισω απο αυτο (του βαρους δλδ) μπορει να εχουμε δικα μας, άλλα δυσκολα θεματα. Και αν λυθουν αυτα ή καποια απο αυτα, μπορουμε να λυσουμε κ πιο μακροπροθεσμα το θεμα του βαρους μας. Μιλώντας περισσοτερο απο δικη μου εμπειρια. Αυτο ειναι απαισιοδοξο? Ή σκληρο?

Ναι, δεν ειμαι χαλαρη, οταν κατι με εχει αγγιξει. Σκληρη παντως δεν ειμαι. Κ δεν κρινω, τις σκεψεις μου γραφω. Βαζοντας τον εαυτο μου, μεσα στο θεμα. Οχι εκτος.

Αν ενιωσε καποιος προσβλεβλημενος απο τα σκληρα μου λογια, του ζητω συγγνωμη.

[oboro]

Την κριτικη δεν ξερω που την ειδες Ελενα... Μαλλον υπερβαλλεις. Κι εγω τρωω μεγαλες ποσοτητες κατα καιρους για την ευχαριστηση και μονο, αναγνωριζω ομως οτι καποιες φορες τρωω απλως αυτο που δεν ζω. Τα περι ρατσισμου δε βγαζουν κανενα νοημα... Οχι, Nazi. Ελεος indeed.