μήπως κάνω κάτι λάθος?

[krino]

Originally posted by capr7
Δε με φοβίζει να προσπαθώ για κάποια πράγματα, έχω υπομονή... αυτό που με προβληματίζει είναι ότι μπορεί τελικά ένας άνθρωπος να αλλάξει????


ολοι αλλαζουμε και ολοι δεν αλλαζουμε.
Το ζητημα ειναι αν θελουμε, και μαντης καλχας δεν ειναι κανενας μας.
Οποτε το τι ακριβως συμβαινει πρεπει να το μαθεις αμεσα.

Και δεν ειναι θεμα υπομονης (γιατι απο ενα σημειο και μετα εχε οση υπομονη θες, αμα ο αλλος δεν θελει να αλλαξει....) αλλα καλης θελησης εκ των δυο πλευρων.

Ανοιξε συζητηση σε βαθος για να διαπιστωσεις σε τι επιπεδο υπαρχει (αν υπαρχει) αυτη η καλη θεληση


ή στο μέλλον θα χειροτερέψουν τα πράγματα? θα βγούνε πιο έντονες ζήλιες πχ. κ γενικά αντί να είναι καλυτερα θα είναι χειρότερα....



και αυτο ειναι ενα ενδεχωμενο.
Θα ειναι πολυ ασχημα αν το αφησεις ολο αυτο να γινει ετσι,
οποτε τωρα που ειναι νωρις βαλτε τα κατω για να αποφεχθουν τα χειροτερα.



Όταν βλέπεις πολλά προβλήματα από την αρχή μήπως δεν αξίζει να προσπαθείς???



μην προδικαζεις ετσι.
Το πιο πιθανο ειναι να εχεις δικαιο.
Ωστοσο δεν ειναι τιμιο εσυ να ξεκαθαρισεις την σταση σου και απο κει και περα να δωσεις την ευκαιρια στον αλλο να παρει τις ευθυνες του?

[Nora]

Originally posted by nature
Για μένα η λέξη αγάπη είναι μία παρεξηγημένη λέξη. Τολμώ να πω πως είναι ένα προπέτασμα πίσω από το οποίο κρύβουμε τις ανασφάλειές μας. Από αγάπη οι άνθρωποι βάζουν ντετέκτιβ να παρακολουθήσει τι κάνει ο αγαπημένος τους αν έχουν υποψίες. Από αγάπη εκβιάζουν τον/την αγαπημένη τους να μην τους αφήσει. Από αγάπη ψάχνουν τους λογαριασμούς του κινητού , τις τσέπες, τις πιστωτικές κάρτες του/της αγαπημένης. Από αγάπη εκβιάζουν για να παντρευτούν κάποιον/α που δεν θέλει. Από αγάπη μερικές φορές σκοτώνουν.
Η αγάπη σε ένα ζευγάρι μου αρέσει πολύ όπως την περιγράφει ο Νίτσε. Λέει ότι υπάρχει αληθινά μόνο στα ζευγάρια στα οποία ο καθένας μπορεί να υπάρξει και μόνος. Που στέκεται στα πόδια του, που είναι αυθύπαρκτος δηλαδή και δεν έχει ανάγκη τον άλλο. Και τότε έχει τον άλλο από αγάπη και εκτίμηση, επειδή ταιριάζουν και περνούν ωραία και δημιουργικά μαζί και το κυριότερο επειδή το θέλουν και οι δύο. Τότε αγαπάς πραγματικά. Αυτή την αγάπη παραδέχομαι αυτήν εκτιμώ και σέβομαι. Όταν όμως λέμε αυτός είναι η ζωή μου και δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν τότε δεν είναι αγάπη, είναι ανασφάλεια.

Ότι πιο όμορφο,ειλικρινές και ξεκάθαρο έχω διαβάσει εδώ και καιρό....
Τε

[Ζουζουνάκι]

Αλλο αγάπη για τουσ γονείς και άλλο για τον σύντροφο που είναι Mix με έρωτα. Οταν μιλάμε για ερωτικέσ σχέσει εννοείται πωσ υπάρχει και ο έρωτασ εκτόσ τησ αγάπησ και είναι αδύνατον να νιώθεις καλά και χωρίσ το αντικείμενο του πόθου σου, τότε κάτι δεν πάει καλά.Μάλλον δεν υπάρχει αρκετόσ έρωτασ. Νομίζω.....

[krino]

Originally posted by Ζουζουνάκι

και είναι αδύνατον να νιώθεις καλά και χωρίσ το αντικείμενο του πόθου σου, τότε κάτι δεν πάει καλά.Μάλλον δεν υπάρχει αρκετόσ έρωτασ. Νομίζω.....

τι εννοεις???
οτι ειναι θεμιτο απο αγαπη να ψαχνεις το κινητο του ανθρωπου που αγαπας αφου ο σκοπος σου ειναι ιδιοτελής?

[Ζουζουνάκι]

Δεν το έχω κάνει. Αποφεύγω τις κατινιέσ γενικά. Απλά λέω ότι στις ερωτικές σχέσεισ λέμε σ\' αγαπώ και εννούμε είμαι ερωτευμένη μαζί σου ή και τα δύο. Οταν μασ περνάει λέμε δεν σ΄αγαπώ πια πράγμα που δεν γίνεται γιατί η αγπάη δεν φεύγει ποτέ. Απλά θέλουμε να πούμε ότι έπαψα να νιώθω έρωτα για εσένα

[capr7]

Έχω την καλύτερή μου φίλη που είναι στα χωρίσματα (συγκατηκούσαν με τον δικό της κ της ζήτησε να μείνει μόνος του γιάτί δεν νιώθει έτοιμος για γάμο κτλ. μετά από 10 χρόνια σχέσης...) . Η φίλη μου είναι ράκος.

Αυτό το διάστημα επειδή είναι χάλια εκείνη, θα ήθελα να τη στηρίξω, να τη βλέπω λίγο περισσότερο, να έρχεται σπίτι μας ακόμη κ να κοιμηθεί αν το θελήσει κτλ. προκειμένου να είμαστε παρέα κ να ξεχνιέται λίγο, να το συζητάμε το πρόβλημά της κτλ.

Ο φίλος μου ένιωσε ότι πιο πολύ συμπονώ τη φίλη μου που έχει πρόβλημα παρά εκείνον όταν έχει πρόβλημα... έπεσα από τα σύννεφα όταν το άκουσα... είμαι 31 χρονών κ έχω μεγαλώσει από το δημοτικό με αυτή τη κοπέλα. Μα κ πάλι δεν υπάρχει σύγκριση ... Χώρια ότι λόγω των τσακώμών που είχαμε θεώρησε ότι αντί να βάλω προτεραιότητα τα δικά μας ασχολούμαι κ με τη φίλη μου. Τελικά τώρα πηγαίνει κάπου αλλού γιατί καταλαβαίνει τι γίνεται...

Όσο για τα άλλα που γράφετε... έίχα μάθει τόσα χρόνια κ είχα εμπιστοσύνη στον άνθρωπο που είχα δίπλα μου κ αυτός το ίδιο, εκτός κ αν κάποιος για κάποιο΄λόγο τη πρόδιδε... εδώ είναι τελείως διαφορετικά. Εκείνος θεωρεί ότι πάντα πρέπει να αποδεικνύεις κ να χτίζεις την εμπιστοσύνη... οπότε πάντα υπάρχει μία καχυποψία... Αντιθέτως εγώ δεν μπορώ να λειτουργήσω έτσι... ακόμη κ εκεί διαφέρουμε στις απόψεις....

Krino όποτε ξεκαθαρίζω τη στάση μου τρώω πόρτα. Ίσως έτσι έχει μεγαλώσει από το σπίτι του κ τα βλέπει διαφορετικά. Θεωρεί ότι το ιδανικό είναι να είναι δυο άνθρωποι ένα. Κυριολεκτικά όμως. Μόνο τότε σύμφωνα με τα πρότυπά του χτίζεται το ιδανικό.

[krino]

Originally posted by capr7


Krino όποτε ξεκαθαρίζω τη στάση μου τρώω πόρτα. Ίσως έτσι έχει μεγαλώσει από το σπίτι του κ τα βλέπει διαφορετικά. Θεωρεί ότι το ιδανικό είναι να είναι δυο άνθρωποι ένα. Κυριολεκτικά όμως. Μόνο τότε σύμφωνα με τα πρότυπά του χτίζεται το ιδανικό.

τι να σου πω βρε καπρ??
αν τρως πορτα, να σου απαντησω ριξε και εσυ πορτα?
Διαλυστε το να μεινει ο καθενας με την πορτα του κλειστη???

Το μονο που μπορω να πω οτι μια τετοια σχεση που δουλευει με πορτες ειναι καταδικασμενη να τελειωσει.
Το ποτε εχει να κανει τι θα κανεις εσυ με την δικη σου πορτα.

Απλα πραγματα.

[capr7]

Δε ξέρω αν είναι λάθος ή σωστό αλλά μπήκα στη διαδικασία να ψάχνω σπίτι....

[krino]

με μια πρωτη ματια φαινεται σωστο,
θα δειξει ομως.

[Nora]

Tου ανακοίνωσες ότι θες να μείνετε χώρια ή περιμένεις να βρεις και μετά να του το πεις?

[capr7]

Δυστυχώς δεν τραβάει... προσπάθησα πολύ να εξηγώ...

Θεωρεί ότι στη φάση που προχωράς τη ζωή σου είσαι παντού και πάντα με τον άλλο δίπλα σου... ότι αυτός μου το δείχνει έντονα και κάνει κάθετί μαζί μου ενώ εγώ δεν το κάνω, ότι εγώ έχω όρεξη να κάνω και πράγματα μόνη μου, ενώ εκείνος΄ούτε γήπεδο δεν πάει μόνος του... Τι να κάνω? Δεν μπόρεσα με τίποτα να τον κάνω να καταλάβει...

Του το είπα ότι κοιτάω για σπίτι. Δε θα μπορούσα να λείπω άλλωστε δίχως λόγο και αφορμή.
Όσο και να θέλουμε ο ένας τον άλλο δε μπορώ να του αλλάξω τις αντιλήψεις. Θεωρεί ότι αυτός θέλει τη γυναίκα του κ τα παιδιά του όλοι ενωμένοι κτλ. κτλ. Μα είπε κανείς το αντίθετο? Ήρθε εκείνη η ώρα και εγώ δεν θα τα κάνω? Τώρα είμαστε απλά ένα ζευγάρι που έχουμε όλο το χρόνο να κάνουμε κ άλλα πράγματα κ να βλέπουμε κ φίλους κτλ. Τι να πω....

[Φοίβη]

Ακούγεσαι απογοητευμένη και παραιτημένη ή κάνω λάθος?
Φαίνεται οτι έχετε διαφορετική οπτική για το πως είναι και λειτουργεί ένα ζευγάρι. Κι εκείνος πράγματι δεν καταλαβαίνει την οπτική σου. Θέλω να σε ρωτήσω, εσύ καταλαβαίνεις τη δική του? Ή απλά προσπαθείς να του αλλάξεις τις αντιλήψεις?
Έχω την αίσθηση οτι ο καθένας λέει και ακούει τη δική του γνώμη και κάτι μου λέει οτι ίσως κι εκείνος αισθάνεται παρόμοια απογοήτευση με τη δική σου.

[capr7]

Προσπάθησα πάρα πολύ. Σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό μου άρεσε πάρα πολύ αυτό που έχει. Κ γω είμαι άνθρωπος που θέλω να είμαστε όλη μέρα μαζί, να κάνουμε τα πάντα μαζί κ του έδειχνα την αγάπη μου πάρα πολύ.
Απλά όταν ήμουν στη δουλειά δεν ήμουν διαρκώς στα τηλέφωνα που ήθελε. Του είχα πει ότι κ δουλειά να μην είχα τόση όσο αυτός δεν μπορούσα κάθε μισή ώρα να είμαι μονίμως στο τηλέφωνο. Εξάλλου με το που επιστρέφαμε στο σπίτι του αφιερωνόμουν ολοκληρωτικά....

Και εκτός αυτού ήθελα μία στις τόσες πχ. να επισκεφτώ την φίλη μου στο σπίτι της. Να μην είμαι με το άγχος ότι δεν του αρέσει αυτό κ άντε να κάτσω μία ώρα γιατί αν κάτσω παραπάνω πάει να πει ότι δεν θέλω να είμαι κοντά του.... χώρια ότι κ τότε ήμουν πάντα με ένα κινητό στο χέρι.... μου είχε γίνει έμμονη ιδέα αυτό, δεν ηρεμούσα ποτέ.

Δεν λέω μου φερόταν πολύ καλά, ήταν προσκολλημένος επάνω μου με διάθεση κ όρεξη, αλλά κ εγώ ήμουν φουλ ερωτευμένη μαζί του! Αλλά δυστυχώς ένιωθα ότι στο τέλος θα ήμουν σε ένα χρυσό κλουβί.... δεν είναι έτσι η ζωή!
Πολλές φίλες μου παραπονιούνται ότι δεν τους δίνουν κ την τρελλή σημασία οι άντρες τους κτλ. και εγώ έπεσα στην τελείως αντίθετη όχθη....

Και σας είπα, αν ερχόταν με το καλό ένας γάμος, ένα παιδί κ άλλου είδους υποχρεώσεις το καταλαβαίνω ότι αλλάζουν τα πράγματα κ σίγουρα υπολογίζεις πολύ περισσότερο το χρόνο σου στην οικογένειά σου.... Όμως αυτό είναι κάτι που θα ερχόταν μόνο του... όχι κάτι που το προιδεάζεις....τι να πω πια

Είμαι απογοητευμένη, ναι Φοίβη, όπως είναι κ αυτός... αλλά πρέπει να ζεις μέσα από την σχέση σου, να αναπνέεις και να είσαι καλά, όχι να ζεις με το άγχος κ τις καχυποψίες... έχουμε ήδη αρκετό άγχος όλοι μας πλέον στη ζωή από άλλα πράγματα... Οπότε πόσο πια να προσπαθείς

[Φοίβη]

Καταλαβαίνω τώρα οτι το χαρακτηριστικό της προσκόλλησής του πάνω σου που το θεωρούσες αρχικά κάτι όμορφο και ιδιαίτερο μιας και δεν το βρίσκεις συχνά(όπως λες οι φίλες σου παραπονιούνται οτι οι άντρες τους δεν τους δίνουν αρκετή σημασία) τώρα πια σε πνίγει. Ενώ είσαι ένας άνθρωπος που εκφράζει την αγάπη του πάρα πολύ και διαθέτει πολύ χρόνο στη σχέση του, ο σύντροφός σου φαίνεται να ζητάει απο σας κάτι περισσότερο. Μου μοιάζει σαν να θέλει να γίνεται δυο ψυχές μέσα σε ένα σώμα, σιαμαίοι.
Στην αρχή σου άρεσε το χρυσό κλουβί σου. Σου άρεσε τόσο που συνειδητά φρόντιζες να μην τον δυσαρεστήσεις. Επειδή εκείνος σου έλεγε οτι αν λείψεις μια ώρα παραπάνω απο κοντά του σημαίνει γι\' αυτόν οτι δεν θέλεις να είσαι κοντά του, εσύ έβαζες τον εαυτό σου σε μια διαδικασία άγχους και έχανες την ηερμία σου για να τον ευχαριστήσεις. Θυσίαζες έτσι στιγμές ευχαρίστησης και απόλαυσης με τις φίλες σου, προσωπικές σου στιγμές. Είναι έτσι?
Και τώρα αυτές οι στιγμές έρχονται να σε διεκδικήσουν. Ή κάνω λάθος?
Ακούγεσαι θλιμμένη αλλά και αποφασισμένη. Δεν θέλεις άλλο αυτό το χρυσό κλουβί.

[krino]

Originally posted by capr7


Σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό μου άρεσε πάρα πολύ αυτό που έχει. Κ γω είμαι άνθρωπος που θέλω να είμαστε όλη μέρα μαζί, να κάνουμε τα πάντα μαζί κ του έδειχνα την αγάπη μου πάρα πολύ.
Απλά όταν ήμουν στη δουλειά δεν ήμουν διαρκώς στα τηλέφωνα που ήθελε. Του είχα πει ότι κ δουλειά να μην είχα τόση όσο αυτός δεν μπορούσα κάθε μισή ώρα να είμαι μονίμως στο τηλέφωνο. Εξάλλου με το που επιστρέφαμε στο σπίτι του αφιερωνόμουν ολοκληρωτικά....

ολα αυτα θυμιζουν ατομο ανασφαλη και με ελλειμα επικοινωνιας τα προηγουμενα χρονια και φαινεται οτι στην σχεση του θελει να παρει εκεινα που δεν ειχε.

Δεν ξερω αν καταλαβα καλα, αλλα μαλλον δεν σε ενδιαφερει να το σωσεις, οποτε προχωρα μπροστα.