3 μήνες...

[WhyAlwaysMe?]

Με τον χρόνο θα σου περασει...

[Lanis]

Σπουργίτι, έχεις δίκιο. Αυτή η ανωριμότητα με κέντρισε. Ανωριμότητα απέναντι στη θεώρηση της ζωής από ένα άτομο που κάθε άλλο παρά κουτό και πνευματικά ανώριμο είναι. Οι περιστάσεις της ζωής του, το οικογενειακό περιβάλλον και διάφορα άλλα θέματα συνέβαλαν στη διαμόρφωση αυτής της στάσης του.
Αυτό ακριβώς με τράβηξε και θέλησα να ζήσω 'τη ζωή που δεν έζησα', βλέποντας το χρήμα απλά ως μέσο να περάσουμε καλά με έναν άνθρωπο που κοιτούσα στα μάτια και πάγωνε ο χρόνος, αλλά αποδείχτηκε τελείως χειριστικός. Κι επειδή δεν υπήρξα ποτέ έτσι σκληρός -σφάλμα μου- με εκπλήσει ακόμα όταν ανακαλώ την απάθειά του και τις συμβουλές ξεπεράσματος του χωρισμού (!!), που έδινε το τελευταίο βράδυ σε εμένα, που είχα γίνει πιο χώμα από το χώμα...

[Σπουργίτι]

χαχαχαχ σου έδινε και συμβουλές πως να τον ξεπεράσεις? Απάθεια δειχνει να είχε γενικότερα, ειδικά αφού σε τσιγκλούσε σαν μικρό παιδι προσπαθωντας επιτηδες να σε κανει να ζηλέψεις.

Εγώ δεν το αποκλειω να γυρισει πίσω για ενα check in , μετα από λίγο καιρο, ειδικά αν εξαφανιστεις και δεν στελνεις τίποτα, δεν τηλεφωνεις κτλ.

Ελπίζω μόνο να εχεις το πεισμα τοτε να τον απορριψεις εσυ.

[WhyAlwaysMe?]

χαχαχαχ σου έδινε και συμβουλές πως να τον ξεπεράσεις? Απάθεια δειχνει να είχε γενικότερα, ειδικά αφού σε τσιγκλούσε σαν μικρό παιδι προσπαθωντας επιτηδες να σε κανει να ζηλέψεις.

Εγώ δεν το αποκλειω να γυρισει πίσω για ενα check in , μετα από λίγο καιρο, ειδικά αν εξαφανιστεις και δεν στελνεις τίποτα, δεν τηλεφωνεις κτλ.

Ελπίζω μόνο να εχεις το πεισμα τοτε να τον απορριψεις εσυ.

Μιλάμε μεγαλος κόπανος ο τύπος!

[Σπουργίτι]

Μιλάμε μεγαλος κόπανος ο τύπος!

Πραγματι, αλλά αν ξεκινήσεις να δένεσαι με εναν τετοιο ( για δικους σου πολύ λαθος λογους )...

Πρώτον του βρισκεις τα ελαφρυντικα όλου του κόσμου για την κωλοσυμπεριφορά,

Δευτερον δίνεις και δίνεις ανιδιοτελως μη ζητωντας τιποτα και τελικά ακριβως επειδη επενδύεις περισσότερο δένεσαι.

Και τελικά, αφού εδωσες τόσα και δεν τον είχες ποτέ δικο σου, σε πιανει ο πληγωμενος εγωισμος και το παραπονο και σε πιανουν τα υπαρξιακά σου για το αν αξιζες να σε αντικαταστησει τόσο ευκολα...

Μια σχεση που εχει κανει τον κυκλο της είναι εντελως διαφορετικο να την ξεπεράσεις. :)

[WhyAlwaysMe?]

Πραγματι, αλλά αν ξεκινήσεις να δένεσαι με εναν τετοιο ( για δικους σου πολύ λαθος λογους )...

Πρώτον του βρισκεις τα ελαφρυντικα όλου του κόσμου για την κωλοσυμπεριφορά,

Δευτερον δίνεις και δίνεις ανιδιοτελως μη ζητωντας τιποτα και τελικά ακριβως επειδη επενδύεις περισσότερο δένεσαι.

Και τελικά, αφού εδωσες τόσα και δεν τον είχες ποτέ δικο σου, σε πιανει ο πληγωμενος εγωισμος και το παραπονο και σε πιανουν τα υπαρξιακά σου για το αν αξιζες να σε αντικαταστησει τόσο ευκολα...

Μια σχεση που εχει κανει τον κυκλο της είναι εντελως διαφορετικο να την ξεπεράσεις. :)

Ο έρωτας τυφλώνει?

[geodim]

Τυφλώνει, κουφαινει, τρελαίνει κλπ
Για τον έρωτα κάνεις τα πάντα , γιατί σου κάνει τα πάντα

[george1520]

Γιατί ο έρωτας είναι εγωισμος!

[elisabet]

Καλημέρα

Εγώ θα διαφωνήσω λίγο με τους προηγούμενους. Δεν πιστεύω πως ήσουν θύμα.
Η σχέση σας έτσι όπως την περιέγραψες μου μοιάζει περισσότερο ως μια ξεκάθαρη συμφωνία μεταξύ ενηλίκων παρά ως ερωτική σχέση. Καταλαβαίνω πως τον ερωτεύτηκες στην πορεία και έχασες τον έλεγχο όμως αυτή η σχέση από την αρχή στήθηκε με ξεκάθαρους όρους. Λες αυτός σου ξεκαθάρισε πως εσύ θα στηρίζεις το οικονομικό κομμάτι και εσύ έκανες σαφές πως μπορείς και θες. Τίμιο μου ακούγεται. Του έδινες απλόχερα αυτό που ήξερες ότι ήθελε για να μπορέσεις να έχεις και εσύ αυτό που ήθελες. Το πρόβλημα για σένα ήρθε όταν εκείνος έσπασε την συμφωνία κι αποχώρησε ξαφνικά παρότι συνέχιζες να του δίνεις ο, τι είχατε συμφωνήσει. Ακούγεται κυνικό, όμως κάπως έτσι το εξέλεβα.

Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να πεις στον εαυτό σου πως πέρασες όμορφα και το χάρηκες για όσο κράτησε και τώρα είναι καιρός να πας παρακάτω. Έχτισες μια εικόνα στο κεφάλι σου και ερωτεύτηκες ενώ ήξερες πως δεν είναι έτσι, προφανώς γιατί είχες ανάγκη να ζήσεις κάτι δυνατό και έξω από τα δικά σου πλαίσια. Το ζησες. Τώρα που ξέρεις ότι ο εαυτός σου ζητάει κι άλλα πολλά παραπάνω από τα συμφωνημένα ανταλλάγματα είναι καιρός να μαζέψεις τα κομμάτια σου και να πας παρακάτω. Ο χρόνος βοηθάει να πάρουν τα πράγματα τις πραγματικές τους διαστάσεις μέσα μας. Μέρα με την μέρα θα είσαι καλύτερα και πιο κοντά στον εαυτό σου. Δώσε χρόνο και μην κάνεις βήμα πίσω για να ξανακερδίσεις κάτι που δεν είχες ποτέ.

[Remedy]

καλημερα.
θα συμφωνησω με την ελισσαβετ.
μπορει τα δικα σου αισθηματα να ηταν ειλικρινη και ερωτικα, ομως και μονο που μπηκες εξ αρχης σε αυτην την συναλλαγη με τα χρηματα και τα ακριβα δωρα, ηταν φανερο και αναμενομενο οτι προσελκυσες διπλα σου εναν ανθρωπο που ηθελε την συναλλαγη απο αυτην την ιστορια και οχι τα αισθηματα.
οταν θεωρησε οτι πηρε αρκετα, (δεν ειναι τυχαιο το οτι αποχωρησε μετα το αυτοκινητο), τοτε σου γυρισε την πλατη.
μην παραξενευτεις, αν κανει επανεμφανιση μετα απο καιρο, οταν θα εχει παλι αφραγγιες. σου αρκει ομως εσενα αυτο; να σε πλησιαζουν επειδη κανεις δωρα;

νομιζω οτι δεν πιστευεις οτι μπορει καποιος να σε αγαπησει γι αυτο που εισαι. κι ομως, μπορει. απλως, αν βαζεις μπροστα τα λεφτα, θα πλησιαζουν αυτοι που θελουν λεφτα και οχι αυτοι που μπορουν να σε αγαπησουν.

για την τωρινη σου ασχημη διαθεση, η γνωμη μου ειναι να αποκοπεις πληρως απο οτιδηποτε τον θυμιζει, δλδ να μην ξανακοιταξεις τα σοσιαλ και να περιμενεις να περασει ο καιρος μεχρι να ηρεμησεις.

[Lanis]

Καλημέρα.
Κατανοώ πως μπορεί να ακούγεται όλη η κατάσταση ως συμφωνία ενηλίκων, για μένα δεν ήταν πάντως έτσι, τουλάχιστον ήξερα ότι τον ήθελα πραγματικά και πίστευα πως έτσι του το δείχνω.
Ο έρωτας τυφλώνει και όλα τα σχετικά, συμφωνώ με τις παρατηρήσεις που ειπώθηκαν.

Όντως, έδινα ελαφρυντικά και δικαιολογούσα κάθε είδους τσίγκλισμα, ειρωνεία και καυγά, πάντα ήμουν αυτός που ζητούσε συγγνώμη. Το θέμα είναι πως διάλεξα εξαρχής τον ρόλο του κομπάρσου, για να μην πω του θύματος, ίσως γιατί τα αισθήματά μου έπνιγαν οποιαδήποτε σκέψη περί συναλλαγής, ίσως επειδή τα διαρκή του μηνύματα, η επικοινωνία, η εν γένει στάση του κατά τη διάρκεια του 24ώρου, όταν δεν ήμαστε μαζί, αποκωδικοποιούνταν ως ειλικρινές ενδιαφέρον. Η αλήθεια είναι πως έδινα χωρίς να ζητώ, εννοώ πως τον 'φοβόμουν', την αντίδραση, την άρνησή του, ούτε στο σεξουαλικό κομμάτι ένιωθα απελευθερωμένος 'να ζητήσω γούστα, αφού τον πληρώνω'...

Όσο για τις συμβουλές την ώρα του αποχαιρετισμού, ναι ειπώθηκαν, αυτό ήταν σκληρό και κυνικό, βέβαια αφού δε βρίσκονταν στη θέση μου δεν είναι παράξενο που το έκανε, μέχρι και ότι 'θα πας με άλλους' μου είπε, όταν του έλεγα πως δεν μπορώ να αντέξω τη σκέψη αυτός να αγγίζει άλλον...

Σίγουρα αποφεύγω κάθε επαφή και επικοινωνία, δυστυχώς σε αυτήν τη φάση κυριαρχεί ο πόνος και δε μου επιτρέπει να κρατήσω τα 'θετικά' όλης της ιστορίας. Αυτό που βίωσα όλο το καλοκαίρι (και σε κάπως πιο διαχειρίσιμο βαθμό εξακολουθώ να βιώνω) ήταν τόσο τρομακτικό και ψυχοφθόρο, που δεν μπορώ ακόμα να εξάγω τίποτα θετικό. Είναι τρομακτικό να μη σκέφτεσαι τίποτ'άλλο όλο το 24ωρο, ό, τι κι αν κάνεις, με ό, τι κι αν ασχολείσαι.

Κατά τύχη, μάλιστα, πρόσφατα έπεσα πάνω σε προφίλ του σε σάιτ γνωριμιών, όπου ζητά 'ν'αγαπήσει και ν'αγαπηθεί'...

Μια δυσθυμία και παραίτηση υπάρχει ακόμα, όσο και αν ο χρόνος κάνει τη δουλειά του.

[Vox]

Έχω τελματώσει, ΠΩΣ ΝΑ ΞΕΦΥΓΩ;

Δεν έχει σημασία αν είσαι χριστιανός ή όχι. Ανέβα στο καμπαναριό της πρώτης εκκλησίας που θα βρεις μπροστά σου και ξεκίνα να χτυπάς τις καμπάνες. Την παλιγγενεσία την γιορτάζουμε δεόντως. :D

[vickympou]

Καλημέρα lanis. Νομίζω 0ως ήταν ξεκάθαρος από την αρχή στο τι θέλει από εσένα. Όμως ίσως κατά βάθος θεωρήσεις πως με τον τρόπο σου, με τα δωράκια και όλα τα συναφή θα μπορούσες να του αλλάξεις γνώμη και να τον κάνεις να νιώσεις όπως και εσύ. Δυστυχώς πέφτουμε συχνά σε αυτή την παγίδα όμως ο άλλος αλλάζει μόνο όταν θέλει αυτός να αλλάξει. Όπως και να χει δώσε χρόνο στον εαυτό σου και θρηνησε γι αυτό που ένιωσες. Θα περάσει. Όμως, μην επιτρέψεις ξανά στον εαυτό σου να πιστέψει πως μπορεί να αλλάξει κάποιον γιατί πληγωμεσαι. Βρες κάποιον που νιώθει και θέλει τα ίδια πράγματα με σένα. Με λίγα να σεβεσαι τον εαυτό σου. Και προσωπική μου άποψη είναι πως δεν είσαι θύμα. Σου είχε δείξει τις προθέσεις του, δεν νομίζω ποτέ να μίλησε για αγάπες λουλούδια και αιώνια πίστη. Εθεροτυφλουσες. Όλοι έχουμε περάσει από κει. Υπομονή φίλε.

[Lanis]

Χαχα, vox, δεν είσαι ο μόνος που υποστηρίζει κάτι τέτοιο. Κατά βάθος, κι εγώ το γνωρίζω, αλλά κατά εναν περίεργο τρόπο δεν μπορώ να το εμπεδώσω. Κι ενώ μάλιστα αντιλαμβάνομαι 1.ότι οι αντικειμενικές συνθήκες (απόσταση) προφανώς θα έφερναν εκ των πραγμάτων, κάποια στιγμή, τη λήξη, 2.ότι οι τραπεζικοί μου λογαριασμοί δεν είναι ατελείωτοι.

Ευχαριστώ vickympou για το ενδιαφέρον και τις συμβουλές. Σίγουρα δε μιλούσε για αιωνιότητα, σχεδίαζε όμως πώς θα είμαστε στο μέλλον, αν θα μετακομίζαμε μαζί κ.λπ.και με σύστηνε ως τη σχέση του. Θα μου πεις χαίρω πολύ, μπορεί το ίδιο να έκανε και μ'άλλους 2 συγχρόνως. Δε διαφωνώ, πάντως, οτι υπήρξε εθελοτυφλία, γιατί αν δεν υπήρχε θα έβλεπα όλη την κατάσταση πιο χαλαρά, ως μια ακόμα εμπειρία, όπως ο ίδιος έκανε. Και τώρα δε θα πονούσα τόσο.

Μου δίνουν κουράγιο οι σκέψεις σας, ωστόσο 3 ολόκληρους μήνες μετά δεν έχει υπάρξει έστω 1 μέρα που η σκέψη μου να πάει σ'αυτόν μονάχα για 1 ώρα και όχι για 24. Και ειλικρινά πονάω όταν τον σκέφτομαι με άλλον ☹
Πόσο καιρό πλέον θα μου πάρει, έχω χάσει δικό μου άνθρωπο και τόσο ανυπεράσπιστος δεν υπήρξα.

[V for vendetta]

Αγαπητέ, φαίνεται ότι κατά κάποιον τρόπο εξαγοραζες την παρέα του και το ενδιαφέρον του. Από τη στιγμή κυρίως που αυτός απαιτούσε άμεσα ή έμμεσα ορισμένα πράγματα. Αυτό έχει σημασία και οχι τόσο το κόστος αυτών που παρειχες. Επιπλέον, έτσι όπως περιγράφεις τα συναισθήματα σου, η καταλληλότερη λέξη δεν είναι έρωτας αλλά μάλλον προσκόλληση. Γενικότερα, όταν επιθυμούμε διακαώς οι άλλοι να πράξουν σύμφωνα με τις προσδοκίες μας, εκλιπαρωντας, δειχνοντας υπερβαλλοντα ζήλο και υπέρμετρη ανυπομονησία ειναι σαν να λέμε στον εαυτό μας από πριν " Πολύ φοβάμαι ότι δε θα συμπαθήσει, πολύ φοβάμαι τα πράγματα δε θα γίνουν όπως τα θέλω " κτλ. Ξεκινάμε ουσιαστικά με φόβο.