Δύσκολες καταστάσεις…δεν αντέχω

[ifigeneia]

Γεια σας, πήρα την απόφαση και γράφτηκα σε αυτό το φόρουμ μιας και δεν υπάρχει απολύτως κανένας για να πω έστω μια κουβέντα, καλησπέρα π.χ. Το προφίλ μου είναι το εξής: Είμαι 35 ετών, έχω μετακομίσει στην Αθήνα εδώ και ενάμιση χρόνο από το νησί μου λόγω εργασίας. Έχω υπάρξει ξανα στην Αθήνα, σπούδασα εδώ. Την εργασία μου θα τη χαρακτήριζα λίαν επιεικώς ως μία βαθιά τραυματική λόγω της φύσης της καθώς σχετίζεται με τη διαχείριση του μεταναστευτικού, πολεμικών εμπειριών κλπ, σε απολυτα αυστηρα μικρες προθεσμιες με δουλεια και στο σπιτι εκτος ωραριου, ελλειψη υπνου κλπ. Το γνώριζα αυτό, δεν περιμενα την τοση εκταση του. Ερχόμενη στην Αθήνα, ευελπιστουσα πως θα εβλεπα ξανα τους παλιούς φίλους και συμφοιτητές. Μα όχι…δεν υπήρχε ουδεμία διάθεση και χρόνος για επαφή, έναν απλό καφέ. Οι συνάδελφοι στη δουλειά μου ασχολούνται μονον με την αυτοπροβολη τους μεσω καθε τροπου, θεμιτου και μη, εχοντας εισαγει ενα ειδος ομερτα, ως προς τα οσα τους αφορουν. Η πατρικη οικογενεια μου υποφερει εδω και χρόνια απο ψυχικές ασθενειες. Δύο απο τα μέλη της ειναι διαγνωσμενα, το μεν πρώτο με αυτοανοσο σχετικο με αρθριτιδα καθως κ μανιοκαταθλιψη κ το δε δευτερο με σχιζοφρενεια. Ειναι ελεγχομενες, υπο αγωγη και οι δυο. Λοιποι φίλοι δεν υφίστανται, ζήτημα ένας ή δυο, οι οποιοι αδυνατούν να κατανοήσουν την κατασταση και να ειναι θετικοι και αισιοδοξοι. Ειναι μαλλον αδιαφοροι. Έχω επειγουσα αναγκη απο καλη διαθεση κ επικοινωνια, νιωθω οτι θα χασω το μυαλο μου, θυμωνω πολυ ευκολα και εχω περιεργα ξεσπασματα. Εχω καταφυγει σε ιντερνετικα chat για ανταλλαγη εστω μιας κουβεντας. Ειδάλλως, θα αρχισω να μιλάω με τον τοίχο… Είμαι οριακά στο να κάνω πράγματα απο το θυμό μου για τα οποία ίσως μετανιώσω …δεν μιλάω για κακό στον εαυτό μου…μιλαω για κατάσταση υστερίας …σε αυτήν βρίσκομαι …Ευχαριστώ …

[WhyAlwaysMe?]

Καλησπέρα.
έχεις δοκιμάσει να έρθεις πιο κοντά με τους συναδέλφους σου?Ή ήταν εξ αρχής κολλημένοι με την αυτοπροβολή τους?
Με τους παλιούς φίλους έχεις ξεκόψει οριστικά?Με τους ένα-δυο που λες,αλλο να μην μπορούν να σε καταλάβουν (πλήρως),άλλο να είναι τελείως αδιάφοροι.Υπάρχει διαφορα....
Εντάξει,καταλαβαίνω πως λόγω δουλειάς,ο χρόνος γίνεται από λίγος έως απειροελάχιστος,αλλά να μην μπορούν ούτε για εναν κωλοκαφέ,είναι κάπως.Και μιας και μίλησα για τον χρόνο:
Εχεις καθόλου χρόνο μέσα στην ημέρα σου,ώστε να ασχοληθείς με κάποιο χόμπι και να γνωρίσεις άτομα?Δεν είπα να γνωριστείς με όλους,αλλά με λίγους (και καλούς).

Για τα θέματα θυμού κλπ,νομίζω πρέπει να μιλήσεις με ειδικό.

[elis]

εγω εχω και καλα σχιζο τι θεσ να μαθεισ τι να σου πουμε τι ζητασ εσυ δε ζητασ τιποτα αμα δε ζητασ πωσ θα σου δωσουμε και τι μπηκεσ

[elis]

γουαι σε παραδεχομαι ρε μαλακα και αστο να το βλεπεισ δεν εχεισ πια θεμα μπραβο σου μπραβο

[WhyAlwaysMe?]

Και μια ερωτηση για τους 1-2 φίλους:
Ετσι ήταν πάντα ή τώρα παρουσιάστηκε αυτή η αδιαφορία?

[Sonia]

Εντάξει, εδώ που τα λέμε είναι υπερβολική απαίτηση αν υπήρχε για χρόνια κενό επικοινωνίας ξαφνικά να πεις σε παλιούς συμφοιτητές ή τότε φίλους "Γειά σας, ήρθα, ας το πιάσουμε από παλιά" λες και δεν μεσολαβήσαν καμια 10αρια χρόνια ξέρω κι εγώ. Μπορεί τότε να είχατε πολλά κοινά, τώρα τι έχετε;

Αν μιλάς για φίλους που όντως ήταν φίλοι μέχρι τώρα και ξαφνικά απομακρύνονται, για να απομακρύνονται κάποιος λόγος θα υπάρχει. Πρέπει να δεις αν είναι κάτι προσωρινό ή τι ακριβώς συμβαίνει.

Από εκεί και πέρα όμως, το βασικό είναι να χτίσεις καινούριες σχέσεις με άλλα πρόσωπα. Δεν υπάρχει στα αλήθεια κανένα σημείο επαφής με συναδέλφους, ούτε καν με έναν; Εκτός δουλειάς έχεις καθόλου χρόνο; Πως τον αξιοποιείς;

[Total_black]

Είμαι εδώ για να μιλήσεις ... να ανταλλάξουμε την καθημερινότητα μας ακόμα και γιατί όχι για μια νέα φιλια αν ταιριάζουμε σαν άνθρωποι και σαν κουλτούρα.
Δύσκολοι καιροί για τόση μοναξιά.
Καλή συνέχεια κορίτσι.

[Macgyver]

Γεια σας, πήρα την απόφαση και γράφτηκα σε αυτό το φόρουμ μιας και δεν υπάρχει απολύτως κανένας για να πω έστω μια κουβέντα, καλησπέρα π.χ. , θυμωνω πολυ ευκολα και εχω περιεργα ξεσπασματα. …

Κατ εμε εδω ειναι το προβλημα , δεν ξερω πως διορθωνεται , σιγουρα χρειαζεται προσπαθεια ..........

[serios]

Καταλαβαινω οτι σιγουρα περασατε δυσκολες οικογενειακες στιγμες λογω των προβληματων υγειας.
Πιθανον υπηρξαν δυσκολιες, υποτροπες, δυσκολα συναισθηματα, αγχος ,αγωνια κτλ
Ειναι πραγματικα ψυχοφθορο κ αλλαζουν οι αναλογιες στον πυρηνα της οικογενειας καθως ατομα σαν εμας χανουν την ανεξαρτησια τους κ λειτουργικοτητα τους για μικρο η μεγαλο χρονικο διαστημα.
Αν ειστε στενα οικονομικα ισως εισαι στη θεση να βγαζεις λεφτα για αλλα 2 στοματα που δεν μπορουν να συνεισφερουν.
Τις περισσοτερες φορες δημιουργειται απομονωση της οικογενειας κ στη χειροτερη στιγματισμος.

Η δουλεια σου ειναι δυσκολη γιατι απο την μια εχεις να κανεις με την σκληρη πραγματικοτητα του πονου,περιθωριοποιησης κ εξαθλιωσης κ απο την αλλη οπως ειπες με εγωκεντρικους καριεριστες.
Οι ηθικοι ανθρωποι κ ευαισθητοι την πατανε σ'αυτες τις καταστασεις.

Στο θεμα των φιλιων σ'αυτη την ηλικια ειναι ολοι με υποχρεωσεις, σχεσεις, αγχοι.
Εχουν γινει δυσκολες οι σχεσεις. Σπανια να σε ρωτησει καποιος πως νιωθεις, πως εισαι. Ειδικα αν πεφτεις χαμηλα δεν θα μπουν στον κοπο της προσπαθειας να σε σηκωσουν οταν ολοι λιγο πολλοι ειμαστε με προβληματα.

Τωρα πιθανον βγαζω αυθαιρετα συμπερασματα αλλα προσπαθω να σου δωσω βημα για να μιλησεις για οτι απο αυτα ισχυουν η θες να θιξεις.

Καλως ηλθες κ μακαρι να βοηθηθεις
Καλη δυναμη.

[ifigeneia]

Καλημερα…τα διαβασα ολα οσα μου γραψατε και αυτο που θελω να πω, εντελει, ειναι πως εχω δεχτει τις καταστασεις οι οποιες με περιβαλλουν, αναγνωριζω οτι δεν αποτελουν κατι το οποιο ειναι δικη μου ευθυνη και μεριμνα κ οτι δεν θα επρεπε να με απασχολουν προσωπικα. Παλιοτερα, στενοχωριομουν διοτι προσπαθουσα να ικανοποιησω αλλους για να ειναι εκεινοι χαρουμενοι…κ εγω "αδεια". Πλεον οχι. Το θεμα ειναι πως δεν υπαρχει ισορροπια. Με αυτο εννοω οτι δεν ειναι ευκολο για καποιο λογο, παρα το οτι ειμαι κοινωνικη και ευδιαθετη κ ατομο με ενδιαφερον για πολλα θεματα, να δημιουργησω σχεσεις καταρχας, κ υγιεις σχεσεις κατα δευτερον. Με τους ελαχιστους που εχω συναναστραφει τυχαινει να εχουν ενα σωρο θεματα που δεν εχουν διαχειριστει, οπως, ψυχαναγκασμο, καταθλιψη, τασεις ναρκισσισμου, ακομη και ποικιλλα συνδρομα με αποτελεσμα να ειναι "χαμενοι" κ να χρειαζονται βοηθεια. Δεν μπορω να αποδωσω καπου το οτι δεν υπαρχει κοινωνικος κυκλος οχι μονο για ισορροπια στις δυσκολες καταστασεις που καλουμαι ν α διαχειριστω καθε μερα αλλα και για κοινωνικοποιηση κ χαρα δικη μου…Ισως να αποδιδεται στη "φυση" της πρωτευουσας ως απροσωπης μεγαλουπολης. Δεν ξερω. Ειναι κατι για το οποιο αναρωτιεμαι.