Θεοτητα και ψυχωση

[davidh]

Υπαρχει περιπτωση να εμπλεκετε ο Θεος η η θρησκεια στα ψυχολογικα προβληματα?

[homebod]

Κατά την άποψή μου ο Θεός εμπλέκεται στα Πάντα άρα και στα ψυχολογικά προβλήματα.
Αυτό φαίνεται από το ότι τα ψυχολογικά προβλήματα θεωρούνται κακοδαιμονία και κατάληψη από κακό πνεύμα.

[Constantly curious]

Διαφωνω. Ο Θεος δεν στελνει Ψυχικες παθησεις. Ο ανθρωπος χανει την ισορροπια του αναμεσα σε αντιρροπες δυναμεις που ενυπαρχουν μεσα του και δεν ξερει πως να ξανα συμφιλιωθει με τον Εαυτο και τη Συνειδηση του. Η επιστημη Ψυχιατρική απο πλευρας της ενισχυει τα ταλαιπωρημενα " κυκλωματα " του εγκεφαλου που οδηγουν σε καταθλιψη διπολικη σχιζοφρενεια Ιδεοψυχαμαγκαστικη Ψυχογενη βουλιμια ή ανορεξια και η ενασχοληση του Πιστού με την εννοια της ψυχης μεσω της ορθοδοξης Χριστιανικης θρηκειας βοηθα στο σκληρο μοναχικο ταξιδι. Αυτο πιστευω προσωπικα.
* Εφοσον καποιος πιστευει πως ο Θεος ειναι μονο Αγαπη, συγχωρει τις αμαρτιες μας διοτι ειμαστε μεταπτωτικα πλασματα και ο Εωςφορος ( επειδη ενιωσε αρνητικα να υπηρετει το ανθρωπινο ειδος τελικα κατεπεσε και εν τελει μας βασανιζει με λογισμους και πειρασΜους ) γιατι ο Θεος που ειναι αγαπη να στελνει Βασανο;;; Εφοσον και εαν καποιος αναζητησει και αποδεχθει στη καρδια του ορισμενα γεγονοτα ή πεποιθησεις οσον αφορα τη Θρησκεια κατοπιν ας συλλογιστει ας κρινει και μετα να δουμε Υπαρχει αραγε τετοιο ενδεχομενο; Σιγουρα ενας πνευματικος εχει ορθοτερες απαντησεις απο εμενα.

[pavlosla]

η γνωμη μου ειναι οτι η θρησκεια θεος κλπ αναπτυχθεικε απο ατομα που βρισκοταν σε ψυχωση σε καποια ελαφρα μορφη που μπορουσαν να ηταν λειτουργικη και ταυτοχρονα βιωναν ψευδεσθησης... και στις ψευδεσθησης αυτες νομιζανε οτι μιλουσαν με θεο κλπ.... πιστευω οτι η θρησκεια και ο θεος ειναι προιοντα ψυχικης ασθενειας.

[Jonathan]

Όσον αφορά τις ψυχικές ασθένειες, άποψη μου είναι ότι όλες τις στέλνει ο Θεός. Ο πρώτος κύριος λόγος είναι για επαναφέρει τον άνθρωπο στον σωστό δρόμο ώστε να μετανοήσει για τις αμαρτίες του και να ακολουθήσει τις εντολές του Θεού. Ο δεύτερος λόγος είναι για να δώσει ουράνιο μισθό στους ανθρώπους για την υπομονή που θα δείξουν στην ασθένεια. Για την πρώτη περίπτωση υπάρχουν αναφορές στην Αγία Γραφή στην θεραπεία του παραλύτου: ίδε υγιής γέγονας. Mηκέτι ἁμάρτανε, ίνα μὴ χείρον σοι τι γένηται (Κατά Ιωάννη 5,14), στην επιστολή του Αποστόλου Παύλου: πάσα παράβασις και παρακοή έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν (Προς Εβραίους 2,2) και στην παλαιά διαθήκη: ο αμαρτάνων έναντι του ποιήσαντος αυτόν εμπέσοι εις χειρας ἰατρού (Σοφία Σειράχ 38,15).

Ο Θεός «τιμωρεί» την αμετανοησία και στέλνει τις ασθένειες ως ένα παιδαγωγικό μέσο για τη σωτηρία του ανθρώπου: "ον γαρ αγαπά Κύριος παιδεύει, μαστίγοι δε πάντα υιόν ον παραδέχεται" (Προς Εβραίους 12,6). Όσον αφορά τον δεύτερο λόγο, υπάρχουν παραδείγματα πάλι μέσα από την Αγία Γραφή όπου οι ασθένειες δόθηκαν σε ανθρώπους που δεν έκαναν κάτι κακό, όπως η ασθένεια του Ιώβ στην Παλαιά Διαθήκη, η ασθένεια του τυφλού στην Καινή Διαθήκη και η ασθένεια που είχε ο Απόστολος Παύλος.

Σε όλες τις περιπτώσεις ασθένειας, πιστεύω ότι ο άνθρωπος λαμβάνει ουράνιο μισθό. Ακόμα, οι ψυχικές ασθένειες αναφέρονται στην Παλαιά Διαθήκη: "Πατάξαι σε Κύριος παραπληξία, και αορασία, και εκστάσει διανοίας" (θα σε χτυπήσει ο Κύριος με παράλυσιν, τύφλωσιν, και φρενοβλάβειαν) (Δευτερονομιον 28,28).

Τώρα για τα ψυχολογικά προβλήματα, πιστεύω ότι αυτά που προκύπτουν από τις σκέψεις μπορεί να προκληθούν από την επήρεια του διαβόλου καθώς ο διάβολος σαν πνεύμα που είναι μπορεί και αφήνει λογισμούς στο μυαλό του ανθρώπου. Αλλά και σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει ο άνθρωπος να έχει ήδη απομακρυνθεί από τον Θεό για να μπορεί πάρει τόσο μεγάλη εξουσία ο διάβολος επάνω του.

Όπως είχα γράψει και σε ένα άλλο post, υπάρχουν και τα άτομα που κάνουν ένα σωρό κακά και δεν έχουν πάθει τίποτα… Μία πολύ εύστοχη τοποθέτηση είναι του Αγίου Παϊσίου. Παραθέτω το κείμενο: "Όποιος έχει ομορφιά, λεβεντιά, υγεία, και δεν αγωνίζεται να κόψη τα ελαττώματά του, θα του πη ο Θεός: «Απήλαυσες στην ζωή σου τα αγαθά σου, την λεβεντιά σου! Τι σου χρωστώ τώρα; Τίποτε». Ενώ όποιος έχει μια αναπηρία, είτε έτσι γεννήθηκε, είτε την κληρονόμησε από τους γονείς του, είτε τὴν απέκτησε αργότερα, πρέπει να χαίρεται, γιατί έχει να λάβη στην άλλη ζωή. Όταν μάλιστα δεν έχει φταίξει, θα έχει καθαρό ουράνιο μισθό, χωρίς κρατήσεις. Δεν είναι μικρό πράγμα μια ολόκληρη ζωὴ να μην μπορεί κάποιος λ.χ. να απλώση το πόδι του, να μην μπορή να καθήση, να μην μπορή να κάνη μετάνοιες κ.λπ. Στην άλλη ζωή ο Θεός θα του πη: «Ελα, παιδί μου, κάθησε πια αἰώνια άνετα σ’ αυτὴν τὴν πολυθρόνα». Γι’ αυτὸ λέω, χίλιες φορές να είχα γεννηθή καθυστερημένος διανοητικά, τυφλός, κουφός, γιατί θα είχα να λάβω τότε από τον Θεό. Οι ανάπηροι, εάν δεν γογγύζουν, αλλά δοξολογουν ταπεινά τον Θεό και ζουν κοντά Του, θα έχουν την καλύτερη θέση στὸν Παράδεισο. Ο Θεός θα τους κατατάξη με τους Ομολογητές καὶ τους Μάρτυρες, που έδωσαν για την αγάπη του Χριστοῦ τα χέρια και τα πόδια τους.» - (Πηγή: Οι δοκιμασίες και ο πόνος στη ζωή μας, Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)

[Constantly curious]

Όσον αφορά τις ψυχικές ασθένειες, άποψη μου είναι ότι όλες τις στέλνει ο Θεός. Ο πρώτος κύριος λόγος είναι για επαναφέρει τον άνθρωπο στον σωστό δρόμο ώστε να μετανοήσει για τις αμαρτίες του και να ακολουθήσει τις εντολές του Θεού. Ο δεύτερος λόγος είναι για να δώσει ουράνιο μισθό στους ανθρώπους για την υπομονή που θα δείξουν στην ασθένεια. Για την πρώτη περίπτωση υπάρχουν αναφορές στην Αγία Γραφή στην θεραπεία του παραλύτου: ίδε υγιής γέγονας. Mηκέτι ἁμάρτανε, ίνα μὴ χείρον σοι τι γένηται (Κατά Ιωάννη 5,14), στην επιστολή του Αποστόλου Παύλου: πάσα παράβασις και παρακοή έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν (Προς Εβραίους 2,2) και στην παλαιά διαθήκη: ο αμαρτάνων έναντι του ποιήσαντος αυτόν εμπέσοι εις χειρας ἰατρού (Σοφία Σειράχ 38,15).

Ο Θεός «τιμωρεί» την αμετανοησία και στέλνει τις ασθένειες ως ένα παιδαγωγικό μέσο για τη σωτηρία του ανθρώπου: "ον γαρ αγαπά Κύριος παιδεύει, μαστίγοι δε πάντα υιόν ον παραδέχεται" (Προς Εβραίους 12,6). Όσον αφορά τον δεύτερο λόγο, υπάρχουν παραδείγματα πάλι μέσα από την Αγία Γραφή όπου οι ασθένειες δόθηκαν σε ανθρώπους που δεν έκαναν κάτι κακό, όπως η ασθένεια του Ιώβ στην Παλαιά Διαθήκη, η ασθένεια του τυφλού στην Καινή Διαθήκη και η ασθένεια που είχε ο Απόστολος Παύλος.

Σε όλες τις περιπτώσεις ασθένειας, πιστεύω ότι ο άνθρωπος λαμβάνει ουράνιο μισθό. Ακόμα, οι ψυχικές ασθένειες αναφέρονται στην Παλαιά Διαθήκη: "Πατάξαι σε Κύριος παραπληξία, και αορασία, και εκστάσει διανοίας" (θα σε χτυπήσει ο Κύριος με παράλυσιν, τύφλωσιν, και φρενοβλάβειαν) (Δευτερονομιον 28,28).

Τώρα για τα ψυχολογικά προβλήματα, πιστεύω ότι αυτά που προκύπτουν από τις σκέψεις μπορεί να προκληθούν από την επήρεια του διαβόλου καθώς ο διάβολος σαν πνεύμα που είναι μπορεί και αφήνει λογισμούς στο μυαλό του ανθρώπου. Αλλά και σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει ο άνθρωπος να έχει ήδη απομακρυνθεί από τον Θεό για να μπορεί πάρει τόσο μεγάλη εξουσία ο διάβολος επάνω του.

Όπως είχα γράψει και σε ένα άλλο post, υπάρχουν και τα άτομα που κάνουν ένα σωρό κακά και δεν έχουν πάθει τίποτα… Μία πολύ εύστοχη τοποθέτηση είναι του Αγίου Παϊσίου. Παραθέτω το κείμενο: "Όποιος έχει ομορφιά, λεβεντιά, υγεία, και δεν αγωνίζεται να κόψη τα ελαττώματά του, θα του πη ο Θεός: «Απήλαυσες στην ζωή σου τα αγαθά σου, την λεβεντιά σου! Τι σου χρωστώ τώρα; Τίποτε». Ενώ όποιος έχει μια αναπηρία, είτε έτσι γεννήθηκε, είτε την κληρονόμησε από τους γονείς του, είτε τὴν απέκτησε αργότερα, πρέπει να χαίρεται, γιατί έχει να λάβη στην άλλη ζωή. Όταν μάλιστα δεν έχει φταίξει, θα έχει καθαρό ουράνιο μισθό, χωρίς κρατήσεις. Δεν είναι μικρό πράγμα μια ολόκληρη ζωὴ να μην μπορεί κάποιος λ.χ. να απλώση το πόδι του, να μην μπορή να καθήση, να μην μπορή να κάνη μετάνοιες κ.λπ. Στην άλλη ζωή ο Θεός θα του πη: «Ελα, παιδί μου, κάθησε πια αἰώνια άνετα σ’ αυτὴν τὴν πολυθρόνα». Γι’ αυτὸ λέω, χίλιες φορές να είχα γεννηθή καθυστερημένος διανοητικά, τυφλός, κουφός, γιατί θα είχα να λάβω τότε από τον Θεό. Οι ανάπηροι, εάν δεν γογγύζουν, αλλά δοξολογουν ταπεινά τον Θεό και ζουν κοντά Του, θα έχουν την καλύτερη θέση στὸν Παράδεισο. Ο Θεός θα τους κατατάξη με τους Ομολογητές καὶ τους Μάρτυρες, που έδωσαν για την αγάπη του Χριστοῦ τα χέρια και τα πόδια τους.» - (Πηγή: Οι δοκιμασίες και ο πόνος στη ζωή μας, Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)

Αφου οι πρωτοπλαστοι μετα την παραβαση της εντολης εχασαν τον καθαρο Νου. Ολοι οσοι ζουμε μεταπτωτικα κινδυνευουμε απο νοσους σωματικους και ψυχικους. Συμφωνω πως καθε αρρωστια ειναι μια δοκιμασια. Αρνουμαι να συνδεσω τη σχιζοφρενεια και υπολοιπες σοβαρες ψυχικες παθησης ως θεοσταλτες τιμωριες. Οι θρησκευτικες καταναγκαστικες ιδεοληψιες οδηγουν σε βασανισμο. Εναν μανιοκαταθλιπτικο δε θα τον εστελνα με το ζορι να ακολουθησει το ορθό Δογμα και την ορθή ζωη εαν πρωτα δεν ειχε λαβει αγωγη καταλληλη. Διαφορετικα θα ειχαμε γιατρευτει ολοι απο Ιερεις.

[homebod]

Από τη Θεογονία του Ησιόδου μαθαίνουμε ότι στην αρχή υπήρχε το Χάος. Το χάος γέννησε τον Έρωτα, τη Γη, το Έρεβος και την Νύχτα.
Από κει ξεκίνησαν όλοι οι συνδυασμοί που έφτιαξαν τον κόσμο μας.

Θεός λοιπόν είναι Ένας, Το Χάος όπως το αντιλαμβανόμεθα εμείς

http://www.greek-language.gr/digital...xt_id=2&page=3

[black angel]

Υπαρχει περιπτωση να εμπλεκετε ο Θεος η η θρησκεια στα ψυχολογικα προβληματα?

ισως εμπλέκοντε πολλοι θεοι και όχι μονο ενας… ισως αυτος ο κοσμος που ζουμε είναι μια ''ψυχικη'' φυλακη και οι σχιζοφρενεις είναι απλα ατομα που σπασαν εν μερη τα δεσμα αυτης της φυλακης…

ισως κάθε ανθρωπος εχει μεσα του μια αγγελικη ψυχη και έναν ''δαιμονα'' που την φυλαει… και αναλογα ποσο δυνατη είναι η αγγελικη ψυχη άλλο τοσο είναι και ο ''δαιμονας''

ποιος ξερει… ισως να είναι όλα φαντασιες αρρωστων μυαλων...

[αλεξανδρος_77]

δε ξερω απο που εχετε συμπερανει οτι ο θεος ειναι μονο αγαπη σε πολα σημεια τον βλεπουμε να καταφερεται εναντιον των απιστων οπως με τη κιβωτο του νοε πχ και με την αποκαλυψη δεν εχετε καταλαβει ακομα οτι ο Χριστος μιλουσε για το πως θα ειναι οι ανθρωποι στην αιωνια ζωη και ποιοι θα ειναι οι κανωνες μεταξυ τους σε αλλα σημεια τον βλεπουμε να επιτιθετε στους φαρισαιους λεγοντας τους υποκριτες.ο θεος ειναι η αγια τριαδα που το καθε σκελος κανει το ιδιο εργο με διαφορετικο τροπο

[Constantly curious]

Ο Νωε πηρε εντολη να συνεχισθει ουσιαστικα η Κτιση του Θεου. Ναι εξαφανισε τους Απιστους αλλά ειχαν φτασει να θεωρουν αυτονοητο πχ να βιαζουν. Αυτο δλδ δεν ειναι αγαπη προς τον ανθρωπο; αφου υπερτερουσαν οι κακοποιητες ;;;

[Macgyver]

Δεν μπορω ναπαντησω σε κατι τετοιο, αφου πρεπει ναναρωτηθουμε γιατι οι ανθρωποι παθαινουν καρκινους , καρδιοπαθειες , και ενα σωρο ασθενεις , γιατι ενα παιδι εχει καποια ανιατη ασθενεια , κλπ. ........... αγνωσται οι βουλαι του Κυριου ..... αν μη τι αλλο, δεν γνωριζω , οπως και ουδεις ....

[ayurveda13]

Ο ποιος???

[αλεξανδρος_77]

εχω διαβασει αρκετα την αποκαλυψη τελευταια και παρατηρω οτι δεν επικεντρωνεται τοσο στο χαρακτηρα που εχει ενας ανθρωπος οσο στο οτι ο ιησους θα γινει πνευμα κακο για οσους υποτασονται στον αντιχρηστο αρα δε νομιζω οτι ειναι αγνωστη η σκεψη του κυριου μαλον εχει γινει γνωστη πλεον.
ετσι και αλλιως ζουμε σε ενα πλανητη που ολοι τσακονονται με ολους τι χαρακτηρα να αξιολογησει.. αριθμος ανθρωπου αριθμος θηριου...

[Jonathan]

Εφοσον καποιος πιστευει πως ο Θεος ειναι μονο Αγαπη, συγχωρει τις αμαρτιες μας διοτι ειμαστε μεταπτωτικα πλασματα και ο Εωςφορος ( επειδη ενιωσε αρνητικα να υπηρετει το ανθρωπινο ειδος τελικα κατεπεσε και εν τελει μας βασανιζει με λογισμους και πειρασΜους ) γιατι ο Θεος που ειναι αγαπη να στελνει Βασανο;;;

Με αυτά όλα αυτά τα βάσανα που μας στέλνει κατεργάζεται την σωτηρία της ψυχής μας, όπως αναφέρεται “Διά πολλών θλίψεων δει υμάς εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού”(Πράξεις Αποστόλων 4, 22)

Συμφωνω πως καθε αρρωστια ειναι μια δοκιμασια. Αρνουμαι να συνδεσω τη σχιζοφρενεια και υπολοιπες σοβαρες ψυχικες παθησης ως θεοσταλτες τιμωριες. Οι θρησκευτικες καταναγκαστικες ιδεοληψιες οδηγουν σε βασανισμο.

Θεόσταλτες ευεργεσίες θα ήταν καλύτερη έκφραση γιατί αν γνωρίζαμε τι μισθό θα λάβουν από τον Θεό αυτοί που έχουν ψυχική πάθηση σε αυτή τη ζωή, θα θέλανε όλοι να είναι άρρωστοι! (Ο Άγιος Διάδοχος επίσκοπος Φωτικής λέει χαρακτηριστικά: «o υπομείνας χρόνιον ασθένειαν αγογγύστως, ως μάρτυς παραληφθείσεται»). Αυτό που παροργίζει τον Θεό είναι η αμετανοησία, το να μένει δηλαδή κάποιος στην αμαρτία χωρίς να έχει διάθεση αλλαγής. Αυτός που βάζει το χέρι του στη φωτιά θα το κάψει. Η μόνη καταναγκαστική ιδεοληψία είναι η αμαρτία που οδηγεί στα αιώνια βάσανα: «τα γαρ οψώνια της αμαρτίας θάνατος» (Προς Ρωμαίους 6, 23)

[Constantly curious]

Jonathan Θελεις να μου στειλεις σε παρακαλω καποια στιγμη προτεινομενη βιβλιογραφια να μελετησω; Οσο προλαβαινω αυτη τη περιοδο. Χρειαζομαι σαν νερο τον Λογο του.