Results 1 to 4 of 4
Thread: Αδιέξοδο
-
09-11-2019, 06:34 #1
- Join Date
- Nov 2019
- Posts
- 3
Αδιέξοδο
Πριν 2 χρόνια έπαθα για πρώτη φορά κρίση πανικού. Συνέβη όταν ήμουν σε κάποια σχολή. Κομμένη ανάσα, η καρδιά να βαράει σαν τρελή και πόνος στο στομάχι. Αφού γινόταν απανωτά, και εκείνο τον καιρό δεν είχα ιδέα τι διάολο συμβαίνει, απλά παράτησα τη σχολή και συνέχισα την ζωή μου κανονικά. Μετά από μερικούς μήνες,και ενώ όλα ήταν καλά, περνούσα από διάφορα interviews για να βρω δουλειά. Σε ένα από αυτά έπαθα πάλι κρίση, την χειρότερη που έχω βιώσει ποτε, και μετά βίας κατόρθωσα να φύγω από εκεί χωρίς να δώσω στόχο. Απευθύνθηκα πλέον σε ψυχοθεραπευτή, και μετά από μερικές συνεδρίες, κατόρθωσα να ξεπεράσω το πρόβλημα. Βρήκα μια δουλειά και όλα ήταν καλά.
Ωστόσο, το πρόβλημα επανήλθε κάπως διαφορετικά. Πλέον το κύριο σύμπτωμα ήταν τρέμουλο στα χέρια και συνεχής ενόχληση στο στομάχι. Επιανα το στυλό να συμπληρώσω ένα έγγραφο, και δεν ήμουν σε θέση να γράψω. Τα βράδυα το στομάχι μου δεν με άφηνε να κοιμηθώ. Προσπάθησα να το αντιμετωπίσω μόνος μου, με διατροφή, γυμναστική και έντονη κοινωνική συναναστροφή. Υπήρξε βελτίωση, αλλά μόνο προσωρινή.
Μετά από συσσωρευμένη εξάντληση από την προσπάθεια μου να είμαι αποδοτικός στην δουλειά μου, ενώ παράλληλα κρύβω και καταπολεμω όλο αυτό, δεν άντεξα και παραιτήθηκα μετά από 9 μηνες.
Πλέον είμαι άνεργος και κάπως πρέπει να βρω τη δύναμη να ξαναμπώ στο παιχνίδι.
Είμαι πολύ αρνητικός προς τις φαρμακευτικές αγωγές (πιθανότατα λάθος μου), και φοβάμαι ότι αν πάω προς τα εκεί δεν θα υπάρχει γυρισμος. Χρήματα για ψυχοθεραπεία δεν υπάρχουν.
Μέχρι τώρα στην ζωή μου ήμουν πολύ κοινωνικός και δραστήριος, δεν είχα ποτέ κοινωνικά προβλήματα και ήμουν πολύ έντονος χαρακτήρας. Έκανα θέατρο για χρόνια, οπότε καταλαβαίνετε ότι δεν είχα θέμα με το να εκτεθω κοινωνικά.
Μετά από όλα όσα έχουν συμβεί, δυσκολεύομαι να πάω μέχρι και στην τράπεζα, και εάν υπάρξει ανάγκη για αντιπαράθεση ή να υπερασπιστώ λεκτικά τον εαυτό μου ή να ζητήσω κάτι που δικαιουμε, εκεί που κάποτε θριαμβευα, πλέον τρέχω να κρυφτώ.
Μόνο και μόνο το να κοιτάξω αγγελίες εργασίας με κάνει να υποφέρω στο στομάχι. Το να κάθομαι χωρίς δουλεια, με κάνει να νιώθω άχρηστος.
Και πλέον εξαντλήθηκαν και οι οικονομίες μου.
- 09-11-2019, 09:16 #2
- Join Date
- Mar 2018
- Posts
- 4,783
Δεν έχω καταλάβει με ποιά λογική παρατάς σχολή και δουλειά όταν σε πιάνουν κρίσεις πανικού αντί να κάνεις κάτι για τις κρίσεις πανικού. Δηλαδή αν μεθαύριο -χτύπα ξύλο- πάθω ξέρω κι εγώ διαβήτη, θα παρατήσω τη δουλειά μου και θα κάνω ότι μου κατέβει από μόνη μου ή θα κλειστώ σε ένα σπίτι; Για να κάνω τι; Στον ειδικό γιατρό δεν πρέπει να πάω για να το θεραπεύσω ή να το κάνω έστω διαχειρίσιμο; Πήγες λες σε ψυχοθεραπευτή, με μερικές συνεδρίες αισθάνθηκες καλύτερα, αργότερα το πρόβλημα επανήλθε και ουσιαστικά κάθεσαι από τότε και προσπαθείς να βρεις την λύση μόνος σου, δεν την έχεις βρει και κάθεσαι και ταλαιπωριέσαι και βάζεις τη ζωή σου στο πάγο.
Το τι να κάνεις το ξέρεις ήδη, απλά είσαι σε άρνηση. Να πας σε κάποιο δημόσιο νοσοκομείο που έχουν ψυχίατρο ή σε κάποιο κέντρο ψυχικής υγείας που οι υπηρεσίες είναι δωρεάν. Αν δεν θες ψυχίατρο, δες έστω έναν ψυχολόγο για αρχή.
09-11-2019, 20:01 #3
- Join Date
- Nov 2019
- Posts
- 3
Την σχολή την παράτησα γιατί ήταν η πρώτη φορά που μου συνεβει, και δεν είχα ιδέα πως έπρεπε να ενεργησω.
Την δουλειά, γιατί δεν άντεχα το καθημερινό μαρτύριο. Από την στιγμή που δεν υπήρχε κάτι το οποίο θα με βοηθούσε άμεσα, αποφάσισα να αποτραβηχτω ώστε να βρω μια λύση χωρίς παράλληλα να υποφέρω καθημερινά.
Δεν ξέρω αν είμαι σε άρνηση. Ξέρω ότι έχω γνωστούς που ακολούθησαν φαρμακευτική αγωγή μέσω ψυχιάτρου και πλέον είναι μια ζωή στα φάρμακα. Και αυτό με κάνει πολύ σκεπτικό για το αν θα πρέπει να ακολουθήσω τετοια τακτική.
Επίσης, μπορεί να έχεις μεγάλη εμπειρία στο θέμα, αλλά για εμένα είναι κάτι εντελώς πρωτόγνωρο. Οπότε θα ήθελα να σημειώσω πως δεν είναι όλα αυτονόητα για όλους.
Ο λόγος που έκανα ίσως λάθος επιλογές είναι ότι δεν ήξερα τι να κάνω. Ευχαριστώ πάντως, να'σαι καλά.
10-11-2019, 11:50 #4
- Join Date
- Mar 2018
- Posts
- 4,783
Δεν τα γράφω επιθετικά βρε, πρακτικά τα γράφω. Δύσκολο να βρούμε δουλειά και σχολή και καταστάσεις που να μην έχουν δυσκολίες και να μη ζοριζόμαστε, τουλάχιστον στην αρχή. Δεν είναι λύση να τα παρατάμε. Όταν πρωτοέπαθα διαταραχή πανικού κι εγώ δεν ήξερα τι μου γίνεται και τι είναι αυτό. Αλλά δεν άφησα τη δουλειά, δεν θα με βοηθούσε κάτι αυτό παρά να κρυφτώ στο καβούκι μου και να ανακυκλώνω το πρόβλημα.
Ελπίζω να τη βρεις την άκρη. Τη γνώμη μου στην είπα, δες κάποιον ειδικό.
Similar Threads
-
αδιέξοδο..
By άλφα βήτα in forum Συναισθηματική Υπερφαγία, Ψυχογενής ΒουλιμίαReplies: 12Last Post: 29-06-2020, 22:23 -
Αδιέξοδο
By Sonny in forum Κατάθλιψη - ΔυσθυμίαReplies: 0Last Post: 04-07-2014, 16:29 -
αδιέξοδο
By sisyphus in forum Κατάθλιψη - ΔυσθυμίαReplies: 8Last Post: 09-06-2014, 15:20 -
Αδιέξοδο
By no name in forum Κατάθλιψη - ΔυσθυμίαReplies: 6Last Post: 06-03-2013, 06:34 -
ΑΔΙΕΞΟΔΟ
By Karmen_30 in forum ΚακοποίησηReplies: 8Last Post: 27-11-2012, 22:55
Αποτοξίνωση από βαρέα μέταλλα - ολιστική ιατρικη
20-09-2024, 12:03 in Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή