Αγριος καυγας στο σπίτι ξανα

[Winston_man]

Πριν λίγο για μια ακομα φορα οι γονεις μου μαλωσαν αγριως. Ποιος εφταιγε αυτη τη φορα δεν εχει και τοση σημασια για μενα. Φωνες, βρισιδι, κακο... Αυτο που φοβαμαι ειναι μη παθει τιποτα ο πατερας μου απο την ολη ενταση που δημιουργειται καθε φορα. Για τη μανα μου δεν ανησυχω και τοσο. Ο πατερας μου ειναι και καποιας ηλικιας και μετα απο καθε καυγα που φευγει ως συνηθως απο το σπίτι για ωρες με πιανει μια αγωνια η οποια με κατατρωει... Φοβαμαι μην παθει κατι. Ματαια προσπαθω στους καυγαδες να τον ηρεμησω ή να κανω τη μανα μου να μη μιλαει για να μην τον εξαγριωνει. Δεν μπορω αυτη την αγωνια που καθε φορα μου δημιουργειται... Και ξερω οτι πιθανοτατα δεν θα ειναι η τελευταια-θα υπάρξουν και αλλοι καυγαδες στο μελλον. Τι να κανω??

[krino]

να πιασεις δικο σου σπιτι, οποτε μπορεσεις.

[Winston_man]

Δεν ειναι αυτο το θεμα. Ανησυχω για την υγεια του πατερα μου. Και αλλο σπίτι να πιασω οι καυγαδες δεν θα σταματησουν το ξερω και παλι θα εχω αγωνια.

[krino]

θα εχεις αλλα δεν θα το ζεις.
Επιπλεον ασε τους δικους σου να κανουν την ζωη τους και να αρχισεις και εσυ να κανεις την δικη σου.

[Winston_man]

Originally posted by krino
θα εχεις αλλα δεν θα το ζεις.
Επιπλεον ασε τους δικους σου να κανουν την ζωη τους και να αρχισεις και εσυ να κανεις την δικη σου.

Δεν εχει ουσιαστικο νοημα για μενα τουλαχιστον αυτο. Και στη Θεσσκη οταν ημουν φοιτητης ειχα αγχος και βασανιζομουν κατα καιρους. Δεν το ζούσα αλλα λιγη διαφορα ειχε αυτο.

Εχω πει στον πατερα μου να χωρισουν αλλα δεν με ακουει καθολου. Βλεπεις σκεφτεται τι θα \"πει ο κοσμος\".

[krino]

αφου δεν σε ακουει δεν μπορεις να κανεις κατι για αυτο.
Ασε τους λοιπον να ζησουν οπως νομιζουν καλυτερα οι ιδιοι.
Αν το θες εστω και ετσι εχουν βρει μια ισορροπια.
Μην σου φανει παραξενο οτι αν χωριζαν θα ηταν χειροτερα και για τους δυο.

[Winston_man]

Ναι θα ηταν χειροτερα σιγουρα. Ο πατερας μου θα σκεφτοταν τη \"κοινωνικη κατακραυγη\" και η μανα μου ειναι ανικανη να ζησει μονη της. Τουλαχιστον κατεμε. Λεω ωρες ωρες στον εαυτο μου δεν μπορεις να κανεις κατι. Αλλα αυτο δεν μου διωχνει το αγχος και την αγωνια/ανασφάλεια.

ΥΓ: Μολις πριν λιγα λεπτα η μανα μου μου εδωσε 20 ευρω για να με \"καλοπιασει\"... Λογικα θα ειχε τυψεις για τον καυγα.

-Τα πηρα παντως... :P:D

[Sofia]

winston_man

καταλαβαινω την αγωνια σου κ τον φοβο για τον πατέρα σου. Εχω δει κ εγω αυτο το κλιμα που περιγραφεις...κ ξερω ποσο ασχημο ειναι. Ειδικα οταν γνωριζεις πώς υπάρχει κ σοβαρο προβλημα υγειας που μπορει να εκδηλωθει ανα πασα στιγμη.

Θα σου πώ κατι: που μπορει να το απορριψεις ως τρελο κ απαραδεκτο.Παρε αποστάσεις. Κ απο τους δύο. Οσο κ να θες να βοηθησεις, οσο κ αν νοιαζεσαι, μεινε μακρυα. Μην ανακατεύεσαι. Τα προβληματα τους, ας τα λυσουν οι 2 αμεσα ενδιαφερομενοι.Μπαινοντας στη μεση, παιρνοντας το μερος καποιου ή τον μεσολαβητη, μπερδεύεσαι, χανεις την δικη σου ηρεμια που ειναι σημαντικη για να προχωρησεις εσυ ο ιδιος. Κ οταν μπαινεις στη μεση, ειναι αδυνατον να εχεις μια πιο καθαρη εικονα για το τί πραγματικα γινεται. Η σχεση τους, δεν ειναι δικη σου. Ειναι ενηλικες κ την ευθυνη την εχουν αυτοι.

[krino]

Οχι ωρες ωρες δεν μπορεις να κανεις κατι αλλα χρονια χρονια....
;)

Αποεξου τους γονεις σου και ασε τους να ζησουν οπως εκεινοι μπορουν καλυτερα, με τις διαφορες τους. Αν θες ετσι εμαθαν ετσι συνηθισαν, παρολες τις γκρινιες και τους καυγαδες κρυβουν αγαπη ο ενας για τον αλλον. Οποτε μην μπλεκεσαι στα ποδια τους ουτε να ανησυχεις.
Ο καθενας αγαπαει με τον τροπο του το συντροφο του.

Να της παρεις κατι με τα 20 ευρω να την καλοπιασεις και εσυ.
:)

[Sofia]

winston man οι γονεις σου φαινεται να εχουν βρει εναν κωδικα επικοινωνιας.σωστο λαθος δεν εχει σημασια. ειναι επιλογη τους ξεκαθαρη να μενουν μαζι κατω απο αυτες τις συνθηκες.

προσεχε την δικη σου υγεια λοιπον.

[Winston_man]

Να της παρεις κατι με τα 20 ευρω να την καλοπιασεις και εσυ.
:)

Τα βαζω στην ακρη για δικους μου σκοπους. :P


Φοβαμαι τι θα γινω αμα παθει κατι ο πατερας μου. Τι θα γινω. Πως θα ζησω??? Αυτο με τρελεαινει κυριολεκτικα. Εξαρταμαι πολυ απο το πατερα μου.

[krino]

εμ ειδες?
για αυτο σου ειπα να μεινεις μονος σου.

Δεν αρχιζεις να βλεπεις το θεμα της απεξαρτησης???
Αναγκαστικα σε Χ χρονια θα πεθανει και αμα κανεις παιδια το ιδιο θα λενε και για σενα τα παιδια σου.
Δεννομιζεις οτι πρεπει να το μεθοδευεις?

[pennoula_v]

Εδω εχεις αδικο..Κατ\'αρχην μπορει για αυτους το να τσακωνονται να ειναι τροπος επικοινωνιας!!Εσενα δεν σου αρεσει να το βλεπεις και αν το βιωνεις..Δεκτό....Αλλα εισαι πολυ εγωιστης (με την ελεφρια εννοιααα)Αντι να εκδηλωνεις τον φοβο οτι θα χασεις τον ανθρωπο σου εκδηλωνεις πως θα ζησω εγω??

τι θα γινω αμα παθει κατι ο πατερας μου. Τι θα γινω. Πως θα ζησω??? Αυτο με τρελαινει κυριολεκτικα.

Αλλα παιδια τα καταφεραν και ζησαν χωρις κανεναν απο τους 2 γονεις και πετυχαν κιολας κ σε πολυ μικρη ηλικια...Κεγω εξαρτωμαι απο την οικογενεια μου αλλα αν καποτε συμβει κατι(απευχομαι βεβαια) τι θα κανω??θα κλαιω την μοιρα μου για το πως θα ζησω??Θα βαλω οτι με βασανιζει στην ακρη κ θα κατσω να δουλεψω οσο χρειαζεται για να ζησω κ να κρατησω αυτα που αυτοι εφτιαξαν για μενα!

[stella78]

εγω θα συμφωνήσω με την Σοφία...το χω περάσει επί σειρά ετών και ξέρω πως δεν είναι τόσο εύκολο, αλλά η μόνη λύση είναι να αποστασιοποιηθείς, όσο αυτό είναι δυνατό, και από τους δύο. μόνο αυτό εξαρτάται από σένα και, άρα, αυτό είναι και που μπορείς να αλλάξεις, όχι την δική τους σχέση. το να πάρεις αποστάσεις δεν σε κάνει \"κακό\" γιό, αντίθετα τους βοηθά να σε απαλλαξουν από το βάρος του να μπαίνεις στην μέση. η ανησυχία σου είναι σεβαστή, αλλά η ζωή σου είναι κάτι διακριτό από την δική τους σχέση και κύριο μέλημα σου είναι η δική σου ζωή να μην επιβαρύνεται με ευθύνες που δεν σου ανήκουν.
όσο για το ότι εξαρτάσαι από τον πατέρα σου, εκεί ίσως θα πρεπε να αρχίζεις να σκέφτεσαι το αυτονόητο, ότι δηλ. δεν θα ναι πάντα εκεί και σιγά σιγά θα σε βοηθούσε πολύ το να κάνεις ένα πλάνο ώστε να αποκτήσεις κάποια αυτονομία. πιστεύω πως θα χε θετική επίδραση και στο κομμάτι της ψυχολογίας σου, θα σου δινε και αυτό μια απόσταση από τα πράγματα...

[ferro]

Originally posted by Winston_man

Να της παρεις κατι με τα 20 ευρω να την καλοπιασεις και εσυ.
:)

Τα βαζω στην ακρη για δικους μου σκοπους. :P


Φοβαμαι τι θα γινω αμα παθει κατι ο πατερας μου. Τι θα γινω. Πως θα ζησω??? Αυτο με τρελεαινει κυριολεκτικα. Εξαρταμαι πολυ απο το πατερα μου.

φιλε winston(αληθεια καιρο εχουμε να τα πουμε :)),να ξερες ποσο μα ποσο καταλαβαινω τα παραπανω λογια σου και ποσο πολυ ταυτιστηκα μαζι σου,οταν τα διαβασα!και μεις στο σπιτι εχουμε-οπως ξερεις-παρα πολλα προβληματα και τρεμω για την υγεια του πατερα μου.ειναι το μεγαλυτερο μου στηριγμα(και οχι μονο δικο μου).ο πατερας μου ειναι 69 ετων και εχει αρκετα επιβαρυμενη υγεια(καρδια,υπερταση,ζαχα� �ο,χολιστερινη).ο δικος σου ποσο ετων ειναι αν επιτρεπεται?