λογοι που ενα ατομο μπορει να ειναι πιο πιθανο να εμφανισει σχιζοφρενεια απο ενα αλλο-παραγοντες κινδυνου
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Results 1 to 15 of 15
  1. #1
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2006
    Location
    home which home
    Posts
    2,326

    λογοι που ενα ατομο μπορει να ειναι πιο πιθανο να εμφανισει σχιζοφρενεια απο ενα αλλο-παραγοντες κινδυνου

    Επεσε στα χερια μου ενα προσφατο αρθρο που αναφερεται σε τελευταιες εξελιξεις γυρω απο την ερευνα οχι τοσο για τα αιτια, οσο για τους παραγοντες κινδυνου που καθιστουν καποια ατομα πιο πιθανα/ευαλωτα στο να εμφανισουν σχιζοφρενεια απο αλλα. Μεταφραζω οσοσ καλυτερα μπορω:

    Η διαπροσωπικη επικοινωνια και οι σχεσεις παιζουν σημαντικο ρολο στις περισσοτερες σοβαρες ψυχικες ασθενειες. Ο Sergin αναγνωριζει τρεις συγκεκριμενους παραγοντες, οι οποιοι πολλες φορες αλληλεπιδρουν και συγχεονται. Πρωτον, οι οικογενειες σχιζοφρενων φαινεται να επικοινωνουν με εναν \"παραξενο, ιδιαιτερο, αλογο και διαταραγμενο\" τροπο, με ασαφες επικεντρο προσοχης και νοηματος, και ανωμαλες αλλαγες κατα τις συζητησεις. Αυτος ο τροπος επικοινωνιας εχει ονομαστει αποκλινουσα επικοινωνια. Υπαρχουν επισης στοιχεια οτι η σχιζοφρενεια σχετιζεται με υψηλα επιπεδα εκφρασης συναισθηματων σε οικογενειες που η επικοινωνια τεινει να ειναι επικριτικη, υπερπροστατευτικη, να παραβιαζει τα προσωπικα ορια και να ειναι συναισθηματικα αντιδραστικη. Εμπειρικες ερευνες δειχνουν οτι ενα τριτο στυλ επικοινωνιας σχετιζομενο με τη σχιζοφρενεια ειναι ενα μοντελο αρνητικης προσκολλησης, στο οποιο τα ατομα εκτιθενται αμεσα σε επικριτικα, εχθρικα και μη υποστηρικτικα μηνυματα κατα τη διαρκεια συγκρουσεων. Επισης, το φαινομενο του διπλου μηνυματος, με τη μητερα για παραδειγμα να φωναζει το παιδι της να το παρει αγκαλια λεγοντας του οτι το αγαπαει και οταν εκεινο πλησιαζει να το διωχνει επικριτικα, μπορει να ειναι προαγγελος μελλοντικου ψυχωτικου επεισοδιου.

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2007
    Posts
    2,337
    Η συσχέτιση οικογένειας-σχιζοφρένειας είναι ξεπερασμένη νομίζω. Παλαιότερα κατηγορούσαν την οικογένεια για την εμφάνιση σχιζοφρένειας στο παιδί ενώ τώρα οι ψυχίατροι υποστηρίζουν πως δεν φταίει αποκλειστικά η οικογένεια (γενικά λένε πως δεν φταίει η οικογένεια).....

    Ξέρεις carrie όσο περνάει ο καιρός τόσο ξεχνάω (σε εισαγωγικά το \"ξεχνάω\"..) αυτά που πέρασα παλιά. Ενώ κάποτε έμπαινα εδώ στο φορουμ και έψαχνα μανιωδώς να βρώ απαντήσεις καθώς πίστευα πως αυτές θα ικανοποιούσαν την ανήσυχη μου φύση, νομίζω πως αυτό που μετράει πλέον είναι πως ξυπνάω κάθε πρωί και νιώθω ευγνώμων που δεν έχω κατρακυλήσει ξανά στο κενό. Αυτό βέβαια γίνεται ασυνείδητα..αλλά πραγματικά υπάρχουν στιγμές που νιώθω ευτυχισμένος. Σκέφτομαι πως παρόλο που έχω να δώ πολλά ακόμα περί ζωής (καθότι νέος σε ηλικία) μπορεί να με περιμένει κάποιος θησαυρός στο τέλος του ουράνιου τόξου. Κάτι καλύτερο απο την ματαιοδοξία του απεριόριστου υλισμού και εγωκεντρισμού που ξεχωρίζει τους κύρηδες απο τους κακομοίρηδες, σε μια κοινωνία που μας κατηγοριοποιεί και μας αναγκάζει να την δεχτούμε αλλιώς μας καταπλακώνει..... Ίσως είμαι κάπως ρομαντικός με το να πιστεύω σε happy endings, όπως ακόμα πιστεύω πως άν προσπαθείς πολύ για κάτι αυτό το κάτι θα το βρείς. Έτσι λοιπόν νομίζω πως ωφελεί περισσότερο να κοιτάμε πως να διορθώσουμε μια κατάσταση (ναι μεν με το να γνωρίζουμε τι έφταιξε) κυρίως όμως να αντιληφθούμε πως η αχίλλειος πτέρνα μπορεί να μην είναι στο ίδιο σημείο για όλους..

    Οκ, μιας και διεύρυνα λιγάκι το θέμα θα σου πώ τι πιστεύω για το θέμα οικογένειας/ ψυχικής υγείας. Μου είναι δύσκολο να πιστέψω πως ένας άνθρωπος με ψυχικά προβλήματα μεγάλωσε μέσα σε μια οικογένεια δίχως προβλήματα. Οι συμπεριφορές σαφώς και μαθαίνονται πρώτα μέσα στο σπίτι και μετά έξω απο αυτό. Δεν ξέρω κατα πόσο το προστατευτικό και εσωστρεφής μοντέλο της Ελληνικής οικογένειας έχει σχέση με τα κουσούρια που κουβαλάμε όμως πιστεύω πως και να μην ήταν έτσι τα πράγματα θα υπήρχε άλλος λόγος για να δημιουργήσει τέτοιου είδους ψυχικό πρόβλημα στον άνθρωπο.

    Για να μην πολυλογώ είμαι της άποψης πως οποιαδήποτε τραυματική εμπειρία κάτω απο ορισμένες συνθήκες μπορεί να προκαλέσει ψύχωση σε έναν άνθρωπο που έχει την προδιάθεση να αντιδράσει με αυτόν τον τρόπο. Ίσως όμως να μην είναι τόσο απλά τα πράγματα... μιας και δεν υπάρχει ξεκάθαρη ιατρική τοποθέτηση πάνω σε αυτό.

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2008
    Location
    Θεσ/νικη
    Posts
    2,195
    μηπως παιζει και η περιπτωση ολα να παιζουν τον ρολο τους;και η οικογενεια και η προδιαθεση,και η ασχημη στιγμη και οι ατυχιες και το σχολειο και τα βιωματα.αν ενας ψυχοπαθης ηταν σε μια αλλη χωρα με διαφορετικο περιβαλλον ειναι σιγουρο πως θα εμφανιζε ψυχικα νοσηματα;οχι δεν ειναι σιγουρο,με αποδειξη το γεγονος πως ψυχικα νοσηματα μπορουν να θεραπευτουν.αρα ο ασθενης μπαινει σε μια κατασταση αλλα μπορει και να βγει απο αυτην,αρα θα μπορουσε να μη μπει καν.και θεραπευονται παλι μεσα απο διαφορους παραγοντες (πχ οικογενεια,οταν εχει σκοπο να βοηθησει βεβαια,κοινωνικο περιγυρο,θεραπεια).αν ο θεραπευμενος ασθενης πχ εκανε μια προοληπτικη θεραπεια η μια ποιοτικη σε αυτογνωσια ζωη απο την αρχη ισως να μην εμφανιζε καποιο προβλημα.πολλες φορες αλλο ειμαστε πραγματικα και αλλο μας επιτασει το μοντελο της κοινωνιας.με αποτελεσμα να μην ειμαστε ο εαυτος μας,και εκει ξεκινουν τα προβληματα.οταν γονεις μας πιεζουν να ειμαστε δραστηριοι ενω μπορει να μας αρεσει να ειμαστε νοχελικοι η το αντιθετο,η κοινωνια να ειμαστε μεσα στη μοδα για να ειμαστε αποδεκτοι ενω μπορει εμεις να θελουμε να βγαινουμε παντα με το ιδιο ντυσιμο.(ενα παραδειγμα λεω).

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2008
    Location
    roof garden
    Posts
    1,807
    Να προσθέσω και το bullying δηλαδή το πείραγμα και οι προσβολές από τους άλλους \"ανθρώπους\".

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2007
    Posts
    3,623
    Originally posted by carrie
    Επεσε στα χερια μου ενα προσφατο αρθρο που αναφερεται σε τελευταιες εξελιξεις γυρω απο την ερευνα οχι τοσο για τα αιτια, οσο για τους παραγοντες κινδυνου που καθιστουν καποια ατομα πιο πιθανα/ευαλωτα στο να εμφανισουν σχιζοφρενεια απο αλλα. Μεταφραζω οσοσ καλυτερα μπορω:

    Η διαπροσωπικη επικοινωνια και οι σχεσεις παιζουν σημαντικο ρολο στις περισσοτερες σοβαρες ψυχικες ασθενειες. Ο Sergin αναγνωριζει τρεις συγκεκριμενους παραγοντες, οι οποιοι πολλες φορες αλληλεπιδρουν και συγχεονται. Πρωτον, οι οικογενειες σχιζοφρενων φαινεται να επικοινωνουν με εναν \"παραξενο, ιδιαιτερο, αλογο και διαταραγμενο\" τροπο, με ασαφες επικεντρο προσοχης και νοηματος, και ανωμαλες αλλαγες κατα τις συζητησεις. Αυτος ο τροπος επικοινωνιας εχει ονομαστει αποκλινουσα επικοινωνια. Υπαρχουν επισης στοιχεια οτι η σχιζοφρενεια σχετιζεται με υψηλα επιπεδα εκφρασης συναισθηματων σε οικογενειες που η επικοινωνια τεινει να ειναι επικριτικη, υπερπροστατευτικη, να παραβιαζει τα προσωπικα ορια και να ειναι συναισθηματικα αντιδραστικη. Εμπειρικες ερευνες δειχνουν οτι ενα τριτο στυλ επικοινωνιας σχετιζομενο με τη σχιζοφρενεια ειναι ενα μοντελο αρνητικης προσκολλησης, στο οποιο τα ατομα εκτιθενται αμεσα σε επικριτικα, εχθρικα και μη υποστηρικτικα μηνυματα κατα τη διαρκεια συγκρουσεων. Επισης, το φαινομενο του διπλου μηνυματος, με τη μητερα για παραδειγμα να φωναζει το παιδι της να το παρει αγκαλια λεγοντας του οτι το αγαπαει και οταν εκεινο πλησιαζει να το διωχνει επικριτικα, μπορει να ειναι προαγγελος μελλοντικου ψυχωτικου επεισοδιου.

    Αυτές οι θεωρίες περί \"Αντίθετων.διπλών μηνυμάτων/στοιχείων\" κλπ. είναι ξεπερασμένες εδώ και πολύ καιρό. Δεν είναι αυτές οι συμπεριφορές αυτού καθ\'αυτού που κάνουν το άτομο ποιο ευάλωτο, είναι το stress (που αυτές οι συμπεριφορές προκαλούν αλλά και που μπορεί να προέρχεται από οποιαδήποτε πηγή) που κάνει το άτομο που έχει ήδη την προδιάθεση ποιο ευάλωτο στην εκδήλωση της ασθένειας.


    Κανείς πλέον δεν νομίζει ότι η σχιζοφρένεια είναι μια ψυχολογική/ψυχιατρική διαταραχή. Ποιο σωστά, η σχιζοφρένεια φαίνεται να είναι μια νευροψυχιατρική/νευροψυχολογική διαταραχή, όπως φαίνεται όχι πολύ διαφορετική απο τη νόσο του Alzheimer και γενικότερα τις \"οργανικές ψυχώσεις\" (χωρίς ευτυχώς τον συνεχή νευρεκφυλισμό).


    Το πρόβλημα φαίνεται να βρίσκεται στην δυσλειτουργία/ζημία του εξωτερικού ραχιαίου μετωπιαίου λοβού και σε πρόβλημα επικοινωνίας του με ποιο \"βαθιές\" κροταφικές δομές, όπως τον ιππόκαμπο και την αμυγδαλή. Μάλιστα το γλουταμινικό οξύ που φαίνεται να είναι ένας πολύ σημαντικός νευροδιαβιβαστής σε αυτές τις περιοχές (και που βρίσκεται διάσπαρτος σε πολλές περιοχές του εγκεφάλου με προηγούμενες μελέτες να έχουν δείξει ότι διάφοροι γλουταμινικοί υποδοχείς όπως ο NMDA και ο AMPA πέρνουν μέρος σε μια πληθώρα ψυχολογικών/γνωστικών λειτουργιών όπως την προσοχή, την μάθηση και την μνήμη), φαίνεται να παίζει τρομερά σημαντικά ρόλο αφού, ψυχοφαρμακολογικές μελέτες έδειξαν ότι φάρμακα βασισμένα στο γλουταμινικό φαίνεται να έχουν μεγάλη αποτελεσματικότητα στην μείωση των συμπτωμάτων (θετικών και αρνητικών). Οι συγκεκριμένες μελέτες συμπληρώνουν και εξελίσουν την παλιότερη και απλούστερη \"ντοπαμινεργική υπόθεση\" όπου η σχιζοφρένια απλά προερχόταν από υπερδραστηρίότητα του ντοπαμινεργικού συστήματος. Η παλιότερη αυτή υπόθεση σχετίζεται με την καινούργια (γλουταμινική), στο ότι το γλουταμινεργικό σύστημα επηρεάζει και ρυθμίζει το ντοπαμινεργικό σύστημα (το αναστέλει, οπότε σχιζοφρένεια= υπερδραστηριότητα του ντοπαμινεργικού πιθανώς προερχόμενη από υποδραστηριότητα του γλουταμινεργικού).


    Όπως λέει και το άρθρο που link του έχω στο τέλος, η εποχή που βλέπει την ψυχιατρική/ψυχολογική διαταραχή σαν μία απλή αστάθεια σε ένα χημικό (νευροδιαβιβαστή) έχει τελειώσει και φαίνεται πως η ποιο παλιομοδίτικη και πατροπαράδοτη ψυχιατρική αρχίζει και ενημερώνεται ποιο συχνά απο τις (γνωστικές και συμπεριφορικές) νευροεπιστήμες που αποτελούν το κυρίαρχο παράδειγμα στην εξήγηση των γνωστικών, θυμικών και συμπεριφορικών φαινομένων από την δεκαετία του 90 και ύστερα, βλέποντας την σχιζοφρένεια σαν πρόβλημα \"νευρωνικού δικτύου\" (όπως χρόνια τώρα γίνεται με ποιο κλασικά νευρολογικά/νευροψυχολογικά σύνδρομα όπως η αγνωσία, η αμνησία, η αφασία, το απεκτελεστικό σύνδρομο κλπ.) παρά σαν μια απλή χημική ανισορροπία.


    Ο πρόσθιος προμετωπιαίος αλλά και κογχικός λοβός είναι γνωστό απο νευροψυχολογικές μελέτες/δοκιμασίες ότι είναι υπεύθυνος (-οι) για μια πληθώρα ανώτερων-γνωστικών λειτουργιών όπως ο έλεγχος της προσοχής, το \"αισθητηριακό φιλτράρισμα\" (sensory gating) των ερεθισμάτων, την αξιολόγηση της συναισθηματικής αξίας των ερεθισμάτων καθώς και τις \"μεταγνωστικές λειτουργίες\", την γνώση δηλαδή για την γνώση (π.χ. η αντίληψη της κίνησης του βλέμματός μου που με την σειρά του αντιλαμβάνεται-βλέπει, μου δίνει την πληροφορία ότι εγώ είμαι που έστρεψα το βλέμμα μου και όχι ότι κινήθηκε το περιβάλλον/οπτικό πεδίο γύρω μου/μπροστά μου)



    Οι \"μεταγνωστικές\" λειτουργίες θα μπορούσαν να πέρνουν μέρος και στην γνωστή ψευδαίσθηση των φωνών π.χ.η έλειψη της \"μεταγνωστικής σάρωσης\" για το αν ο εσωτερικός διάλογος προέρχεται από μένα οδηγεί τον εγκέφαλο μου στο συμπερασμα ότι οι φωνές έρχονται από έξω. Ο ίδιος μεταγνωστικός μηχανισμός θα μπορούσε να συμβάλει και σε άλλες παραισθήσεις/ψευδαισθήσεις όπως την αίσθηση που έχουν πολλοί σχιζοφρενείς ότι εξωτερικοί παράγοντες ελέγχουν το σώμα τους η/και τις σκέψεις τους.


    Με την σειρά τους, η έντονη στρεσογόνα ποιότητα αυτών των παρ-αισθήσεων μπορούν να οδηγήσουν σε μια αίσθηση έλλειψης ελέγχου και σε παραιτέρω \"παράλογες σκέψεις\" όπως π.χ. την μόνιμη εντύπωση ότι \"με παρακολουθούν\" η ότι \"οι άνθρωποι συνωμοτούν εναντίον μου\".

    (το κλασικό βιβλίο που εξηγεί αυτή την προσέγγιση είναι αυτό)

    http://www.amazon.com/Cognitive-Neuropsychology-Schizophrenia-Essays-Psychology/dp/0863773346


    Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που οι σχιζοφρενείς συχνά αποτυχαίνουν σε νευροψυχολογικές δοκιμασίες του προμετωπιαίου λοβού όπως το Wisconsin Card Sorting Task και το Stroop.


    Ποιοι παράγοντες επηρεάζουν την γλουταμινική επικοινωνία και το προμετωπιαίο-κροταφικό δίκτυο? Ο γενετικός παράγοντας είναι τρομερά σημαντικός, αφού η πιθανότητα 2 μονοζυγωτικών διδύμων να αναπτύξουν την ασθένεια είναι γύρω στο 90% ακόμα και όταν αυτά έχουν μεγαλώσει σε διαφορετικά περιβάλλοντα σε διαφορετικές οικογένιες. Το stress φαίνεται να είναι ένας από τους βασικούς λόγους που οδηγεί στην εκδήλωση της ασθένιας αλλά όχι στην δημιουργία της (με τον ίδιο τρόπο που η σκόνη δεν είναι η αιτία του φτερνίσματος), κάτι που εώς ένα βαθμό ισχύει και στην κατάθλιψη. Οι θεωρίες που αναφέρεις λοιπόν μπορεί να έχουν κάποια μικρή αλήθεια στο ότι μπορούν να προκαλέσουν stress η να συμβάλουν στην ανάπτυξη μιας αγχώδους προσωπικότητας, αυξάνοντας με αυτόν τον τρόπο την πιθανότητα σε ένα άτομο που έχει ήδη την προδιάθεση να εκδηλώσει την ασθένεια. Αυτοί οι ψυχοκοινωνικοί παράμετροι όμως φαίνεται να μην αποτελούν την βασική αιτία.

    Εδώ είναι και το άρθρο για το γλουταμινικό

    http://www.schizophreniaforum.org/new/detail.asp?id=1465

    :cool:

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2007
    Posts
    2,337
    Το γεγονός οτι η ψυχιατρική θέλει να μεταμορφωθεί και να ενωθεί με την βιολογική ιατρική για ευνόητους λόγους (λέγε με γονιδιακή θεραπεία...) δεν σημαίνει οτι οι θεωρίες που αναπτύσσονται με αυτό το κριτήριο (βιολογικό) είναι ικανές να δώσουν και την καλύτερη δυνατή λύση για την σχιζοφρένεια. Αντιθέτως νομίζω πως ενισχύουν τον ρατσισμό και το πρότυπο του καταδικασμένου τρελού..οτι δηλαδή όποιος είναι να το πάθει θα το πάθει..

    Στην νόσο του Alzheimer νομίζω πως ο ασθενής εκφυλίζεται σταδιακά. Αντιθέτως, ένας ψυχωτικός μπορεί να επανέλθει. Έπρεπε να το τονίσεις αυτό...

    Ακόμα, δεν έχω καταλάβει τι ορίζει την σχιζοφρένεια. Μπορεί για παράδειγμα να πάθεις ψύχωση μια φορά και να καταταχθείς στους σχιζοφρενείς...Δηλαδή, υπάρχει κάποιου είδους κλίμακα αξιολόγησης και σοβαρότητας της ασθένειας?. Άν πράγματι ο καθένας έχει διαφορετική πορεία τότε πως ορίζεις μια ασθένεια που εκπροσωπεί τη κάθε πορεία ξεχωριστά..?

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2007
    Posts
    3,623
    Originally posted by vince
    Το γεγονός οτι η ψυχιατρική θέλει να μεταμορφωθεί και να ενωθεί με την βιολογική ιατρική για ευνόητους λόγους (λέγε με γονιδιακή θεραπεία...) δεν σημαίνει οτι οι θεωρίες που αναπτύσσονται με αυτό το κριτήριο (βιολογικό) είναι ικανές να δώσουν και την καλύτερη δυνατή λύση για την σχιζοφρένεια. Αντιθέτως νομίζω πως ενισχύουν τον ρατσισμό και το πρότυπο του καταδικασμένου τρελού..οτι δηλαδή όποιος είναι να το πάθει θα το πάθει..

    Στην νόσο του Alzheimer νομίζω πως ο ασθενής εκφυλίζεται σταδιακά. Αντιθέτως, ένας ψυχωτικός μπορεί να επανέλθει. Έπρεπε να το τονίσεις αυτό...

    Ακόμα, δεν έχω καταλάβει τι ορίζει την σχιζοφρένεια. Μπορεί για παράδειγμα να πάθεις ψύχωση μια φορά και να καταταχθείς στους σχιζοφρενείς...Δηλαδή, υπάρχει κάποιου είδους κλίμακα αξιολόγησης και σοβαρότητας της ασθένειας?. Άν πράγματι ο καθένας έχει διαφορετική πορεία τότε πως ορίζεις μια ασθένεια που εκπροσωπεί τη κάθε πορεία ξεχωριστά..?

    Κοίτα δεν είναι θέμα τι συμφέρει και τι όχι, όπως ξέρεις η επιστήμη δεν κινείται έτσι. Είναι θέμα του τι γίνεται ουσιαστικά. τώρα σίγουρα τα ακριβή αίτια είναι δύσκολο να βρεθούν, αλλά αρχίζωντας με έρευνα του τι γίνεται στον εγκέφαλο, ποιοι νευρώνες πυροδοτούν, πως επικοινωνούν μεταξύ τους, σε ποιες περιοχές και με ποιες νοητικές (γνωστικές) και συναισθηματικές (θυμικές) λειτουργίες αντιστοιχουν/σχετίζονται κλπ. θα ρίξει μεγάλο φως, όχι μόνο στην σχιζοφρένεια αλλά σε πολλές ψυχιατρικές και ψυχολογικές διαταραχές γενικότερα (ακόμα και στις ποιο καθαρές ψυχιατρικές/ψυχολογικές διαταραχές όπως τις διαταραχές άγχους κλπ.). Οπότε για μένα αυτή ιη\"ιατρικοποίηση\" της ψυχιατρικής (όπως σωστά είπες και εσύ), μόνο καλλή είναι.


    Εως τώρα η ψυχιατρική (και ακόμα είναι) είναι πολύ ερετογενής και αποδιοργανωμένη κατά την γνώμη μου. Από την μία έχεις τον ψυχίατρο που ως άλλος παθολόγος γράφει χάπια ανελλιπώς βασιζόμενος σε απλοικές θεωρίες χημικής ανισορροπίας και από την άλλη έχεις τον ψυχίατρο (πιθανότατα τον ίδιο) που ασκεί ψυχανάλυση με μια εντελώς άλλη φιλοσοφία που απέχει πολύ απο την συνταγογράφηση χαπιών (που μπορεί να κάνει ο ίδιος ψυχίατρος) την στιγμή κιόλας που κλινικοί ψυχολόγοι (δηλαδή ψυχολόγοι που έχουν το διδακτωρικό στην κλινική ψυχολογία-μόνο έτσι μπορείς να γίνεις ασκούμενος ψυχολόγος σε Αγγλία και Αμερική) αναπτύσσουν συνέχεια πολύ ποιο επιστημονικά (γνωστικά) μοντέλα και ψυχοθεραπευτικές παρεμβάσεις για πάρα πολλές ψυχιατρικές διαταραχές. Δυστυχώς αρκετοί ψυχίατροι ακόμα και σήμερα έχουν μαύρα μεσάνυχτα για όλα αυτά και αυτό επειδή η εκπαίδευση πολλές φορές κινείται γύρω από το παραδοσιακό και όχι το μοντέρνο και το επιστημονικό.



    Μετά το 90 όμως η έρευνα στις νευροεπιστήμες, στην χρήση νευροαπεικονιστικών μεθόδων, στην πειραματική ψυχολογία κλπ. έχει προχωρήσει πάρα πολύ τις γνώσεις μας σε σχέση με το πως λειτουργεί ο εγκέφαλος (αν και ακόμα φαίνεται άπειρος ο δρόμος!) και αυτή την αλλαγή αν και την έχουν αγκαλιάσει οι νευρολόγοι και οι ψυχολόγοι (π.χ.οι νευροψυχολόγοι), οι ψυχίατροι φαίνεται να μένουν προσκολλημένοι σε έναν παραδοσιακό συντηρησμό. Τελευταίες έρευνες όμως αρχίζουν και βλέπουν το θέμα ποιο \"νευροεπιστημονικά\" και έτσι ποιο ουσιαστικά κατά την γνώμη μου. Γνωρίζοντας ποιες περιοχές ακριβώς εμπλέκονται και τι ακριβώς κάνουν ,αυξάνουν την διαγνωστική ακρίβεια κατακόρυφα και μπορούν να οδηγήσουν σε πολύ ποιο αποτελεσματικές παρεμβάσεις. Σκέψου στο μέλλον η σχιζοφρένεια να μπορεί να διαγνωστεί με μια εξέταση σε μηχάνημα τύπου \"αξονικού τομογράφου\", με τον ίδιο τρόπο που σήμερα ένας νευρολόγος προτείνει την συγκεκριμένη εξέταση για διάφορες οργανικές διαταραχές , και (ευτυχώς) πιστεύω ότι αυτή η κατάσταση δεν είναι πολύ μακριά μας. Η γνώση της ακριβή νευροανατομίας, νευροφυσιολογίας και νευροψυχολογίας της σχιζοφρένειας, μπορεί να οδηγήσει σε πολύ ποιο επιστημονικές παρεμβάσεις και όχι απαραίτητα βασισμένες σε φάρμακα. Ήδη διάφορα κέντρα του κόσμου δοκιμάζουν νέες τεχνικές όπως αυτή του δια-κρανιακού ερεθισμού (Trans-cranial Magnetic Stimulation-TMS) τόσο για την έρευνα και την \"χαρτογράφηση\" ψυχολογικών λειτουργιών, όσο και για την παρέμβαση σε διάφορες νευρολογικές καταστάσεις. Έχοντας \"χαρτογραφήσει\" την σχιζοφρένεια στον εγκέφαλο θα μπορέσει ίσως κάποιος με τον ερεθισμό σε διάφορα κέντρα να επαναφέρει η να αναστείλει κάποιες λειτουργίες. Αυτές οι τεχνικές είναι ακόμα βέβαια σε ανάπτυξη αλλά είναι τρομερά υποσχόμενες.




    Επίσης, όσο και αν ακούγεται οξύμωρο, τέτοιες προσεγγίσεις είναι πολύ ποιο κοντά στον ψυχίατρο και σαν ψυχοθεραπευτή (και έτσι και στον ασκούμενο ψυχολόγο). Η χαρτογράφηση των γνωστικών λειτουργιών στον εγκεφαλο (επειδή το αναφέρω συνέχεια αυτός ο κλάδος είναι υβρίδιο της γνωστικής ψυχολογίας και της νευρολογίας, ονομάζεται \"γνωστική νευροεπιστήμη\" και είναι το κυρίαρχο παράδειγμα στην κατανόηση για το πως λειτουργεί ο εγκέφαλος από την δεκαετία του 90 και μετά) έχουν δείξει το πόσο ευμετάβλητα είναι αυτά τα νευρωνικά δύκτια- η καλωδίωση δηλαδή του εγγεφάλου μας-αποκαλύπτωντας την λεγόμενη \"συναπτική πλαστικότητα\". Οι μνήμες μας και οι εμπειρίες μας δεν είναι τίποτα άλλο από αλλαγές στην συνδεσιμότητα των νευρώνων. Αυτή η αρχή που είχε επινοηθεί πολύ πριν την κατανόηση του τι είναι καλα καλα νευρώνας (το κύτταρο του εγκεφάλου) από τον θρυλικό ψυχολόγο Donald O. Hebb το 1940, φαίνεται ποιο επίκερη από ποτέ. Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι η γνωστική-συμπεριφορική θεραπεία φέρνει αλλαγές σε διάφορα κέτρα του μετωπιαίου λοβού. ο εγκέφαλος δεν είναι κάτι βιολογικά στάσιμο που αλλάζει μόνο με φάρμακα και ουσίες. Ο εγκέφαλος αλλάζει σε κυτταρικό επίπεδο συνέχεια, ανάλογα με τις εμπειρίες που δεχόμαστε. Επειδή λοιπόν η ψυχοθεραπεία είναι εμπειρία, η σωστά καθοδηγούμενη ψυχοθεραπεία μπορεί να φέρει και τις κατάλληλες (ευεργετικές) νευρωνικές αλλαγές. Τέτοιες νευροεπιστημονικές προσεγγίσεις λοιπόν μπορούν να ενώσουν την ψυχοθεραπεία με οποιαδήποτε βιολογική παρέμβαση (π.χ. την φαρμακοθεραπεία), 2 κατευθύνσεις που όπως είπα και πριν δεν τα \"Βρίσκουν\" και τόσο καλά μεταξύ τους.





    Επίσης αντιθέτως με ότι λες, πιστεύω ότι η αντίληψη της σχιζοφρένειας σαν μια ποιο νευρολογική διαταραχή μόνο καλό θα κάνει στο λεγόμενο στίγμα. Αντιθέτως, τέτοιες αμφίσημες θεωρίες περι οικογενιακών μπλεξιμάτων και υποθετικών προβληματικών επιλογών του ασθενούς μπορούν να οδηγήσουν στο στίγμα. \"ΕΕ το παιδί αφού η μάνα τού ήταν τρελή\"...\"εε τα θελε και τα παθε και αυτός αφού έμπλεξε με αυτήν/αυτόν\" κλπ.


    Συγνώμη αν δεν μπόρεσα να γίνω κατανοητός για τον νευροεκφυλισμό του Alzheimer, αν προσέξεις το αναφέρω μέσα στην παρένθεση λέω \"η σχιζοφρένεια μπορεί να μοιάζειμε το Alzheimer χωρίς τον συνεχή νευροεκφυλισμό\", εννοώντας ότι ο σχιζοφρενής δεν χειροτερεύει συνέχεια αλλά μπορεί να βγει από εκεί (αν και ο σχιζοφρενής με τα αρνητικά συμπτώματα, δλδ ο κατατονικός, ο ηβηφρενικός κλπ. μάλλον όχι και τόσο αν και κάποιοι έχουν πει ότι αυτά τα ήδη μπορεί να αποτελούν και διαφορετικές διαταραχές γενικά και μοιάζουν ακόμα ποιο πολύ με καθαρά νευρολογικές διαταραχές)


    Αν μιλας για αντικειμενική κλίμακα αξιολόγησης για το αν κάποιος έχει σχιζοφρένεια και σε ποιο βαθμό την έχει, γνωρίζω ότι υπάρχουν κάποιοι φυσιολογικοί/βιολογικοί γνώμονες που προτείνουν με αρκετή ακρίβεια την παρουσία της ασθένειας. Ανάμεσα σε αυτούς συγκαταλέγονται οι οφθαλμικές κινήσεις που στους σχιζοφρενείς είναι διαφορετικές στην κατάσταση παρακολούθησης ενός αντικειμένου/ερεθίσματος, ένα στοιχείο μπορεί να αποκαλυφθεί με ένα απλό ηλεκτροοφθαλμογράφημα. Επίσης ένα νεότερο αντικειμενικό τεστ που είδα και που υποτίθεται έχει μεγάλη ακρίβεια βασίζεται στην ψυχοακουστική. Επίσης υπάρχουν διάφορα νευροψυχολογικά τεστ όπως αυτά που είπα πριν, το WCST, το Stroop κλπ. Δυστυχώς, και για κάποιο άγνωστο λόγο, όλα αυτά τα τεστ μαζί με άλλα που έχω δει κατα καιρούς όπως π.χ. μια συγκεκριμένη ανάλυση του ηλεκτροεγγεφαλογραφήματος και άλλα,χρησιμοποιούνται μόνο ερευνητικά και για κάποιο λόγο δεν σταθμίζονται στον γενικότερο πληθυσμό.


    Φαίνεται όμως ότι αναπτύσεται πυρετωδώς ένα τεστ αίματος!

    http://www.businessweekly.co.uk/2008061932044/life-sciences/schizophrenia-blood-test-moves-forward-following-texan-deal.html


    και όπως είπα οι τεχνικές λειτουργικής τομογραφίας θα συμβάλλουν και αυτές. Οπότε ειδόμεν!

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2008
    Location
    roof garden
    Posts
    1,807
    όσον αφορά το στίγμα πρέπει να πω ότι θα κάνουμε πολύ καιρό για να δούμε άσπρη μέρα..
    Εδώ πέρα οι \"κανονικοί\" και \"υγιείς\" (προσωρινά) άνθρωποι είναι ρατσιστές και κακοί μεταξύ τους πόσο μάλλον με
    το διαφορετικό..
    σε αντιμετωπίζουν και εγώ δεν ξέρω πως... όλο προκαταλήψεις , δεισιδαιμονίες και εξυπνάδες για το \"τι το προκάλεσε...\".
    Βέβαια δεν φταίνε ποτέ αυτοί που κοροϊδεύανε κ.λ.π. που προκαλούσανε στρες στον άλλο , αλλά πάντα κάτι άλλο..
    Αντιμετωπίζουν την αρρώστεια λες και φτες εσύ για το τι έπαθες και όχι ότι είναι ένα πρόβλημα υγείας όπως όλα τα άλλα..
    Εδώ πέρα δεν έχουμε υγεία για λιγότερο ευαίσθητα πράγματα θα έχουμε υγεία για ψυχικές ασθένειες σε αυτή τη χώρα με τους τόσο ανεκπαίδευτους πολίτες που έχουμε ;

  9. #9
    Senior Member
    Join Date
    May 2006
    Posts
    13,014
    Χμ οσο για το στιγμα ακομα και εγω τα επαιξα οταν ενα αγαθο αλλα με ψυχικο νοσημα ατομο μου εριξε ενα \"περιεργο\" βλεμμα και δεν θελω παρε δωσε μαζι του...μερικοι ειναι πολυ ατυχοι...γιατι απλως ειναι πολυ περιεργοι,οι κινησεις του σωματος τους ειναι εντελως λαθος και αισθανεσαι αβολα,ντρεπομαι που το λεω:(((((
    [COLOR=#0000cd][SIGPIC][/SIGPIC]Εκφραζω προσωπικες αποψεις χωρις να ειμαι ειδικος.[/COLOR]

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2008
    Posts
    1,522
    Γ σχιζοφρενεια ειναι εκ γενετης βρε παιδια η στην πορεια απο στεναχωριες κλπ ερχεται?νομιζα ειναι καπια βλαβη ελαφρια στον εγκεφαλο.

  11. #11
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2007
    Posts
    3,623
    Originally posted by maria...
    Γ σχιζοφρενεια ειναι εκ γενετης βρε παιδια η στην πορεια απο στεναχωριες κλπ ερχεται?νομιζα ειναι καπια βλαβη ελαφρια στον εγκεφαλο.

    Και από τα 2, αλλά η σχιζοφρένεια είναι ποιο \"βιολογική\" από άλλες ψυχολογικές/ψυχιατρικές καταστάσεις (όπως την κατάθλιψη η τις \"νευρώσεις\" όπως την γενικευμένη αγχώδη διαταραχή). Ωστόσο φαίνεται ότι το πρόβλημα εκδηλώνεται συνήθως μετά από \"περιβαλλοντικά\" γεγονότα όπως το stress. Αν δεν έχεις το βιολογικό υπόβαθρο όμως δεν το εκδηλώνεις, no matter πόσο στρες έχεις.

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2008
    Posts
    1,522
    πολυ αλλα δεν ακουω φωνες και δεν βλεπω παρεσθησεις π βλεπει ενας με σχιζοφρενια.

  13. #13
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2007
    Posts
    3,623
    Originally posted by maria...
    πολυ αλλα δεν ακουω φωνες και δεν βλεπω παρεσθησεις π βλεπει ενας με σχιζοφρενια.


    Η γραφή σου βαίνεται λίγο σχιζοφρενική λολ!


    (χωρίς παρεξήγηση :D)

  14. #14
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2008
    Posts
    1,522
    απο που το κρινες αυτο?παντα οταν γραφω βιαζομαι γιατι εχω τον μικρο και ειναι πολυ ζωηρος.πετραν μην με πειραζεις :P

  15. #15
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2007
    Posts
    2,337
    PETRAN, θα ήθελα να προσθέσω μερικά σχόλια (λίγο αργοπορημένα..) αν δε σε πειράζει.

    Originally posted by PETRAN
    Κοίτα δεν είναι θέμα τι συμφέρει και τι όχι, όπως ξέρεις η επιστήμη δεν κινείται έτσι.

    Δηλαδή πως κινείται η επιστήμη? Σαν φιλανθρωπικό ίδρυμα? Ακόμα και οι έρευνες απαιτούν σημαντικά ποσά προς χρηματοδότηση (οι οποίες χρηματοδοτήσεις δίδονται απο τις φαρμακευτικές εταιρίες). Η επένδυση στην επιστήμη νομίζω και η κερδοφορία που θα αποφέρει μια ιατρική μέθοδος-θεραπεία είναι τα κριτήρια αλλά και η κινητήρια δύναμη της επιστημονικής προόδου. Συγνώμη φίλε μου αλλά δεν μπορώ να δεχτώ οτι η ιατρική επιστήμη κινείται χωρίς συμφέρον. Διαφορετικά θα έπρεπε να είχαν εξαλειφθεί αρκετές ασθένειές σε όλο τον κόσμο. Για παράδειγμα, κατόπιν άρνησης των φαρμακευτικών εταιριών (σε συνεργασία με την Αμερικάνικη κυβέρνηση) η Αφρική αδυνατούσε να προμηθευτεί με σκευάσματα καταπολέμησης του HIV καθώς και διάφορων άλλων ασθενειών. Όπως το βλέπω, μια βιομηχανία με καλυμμένο μονοπώλιο και χρηματοοικονομικές τακτικές.

    Είναι θέμα του τι γίνεται ουσιαστικά. τώρα σίγουρα τα ακριβή αίτια είναι δύσκολο να βρεθούν, αλλά αρχίζωντας με έρευνα του τι γίνεται στον εγκέφαλο, ποιοι νευρώνες πυροδοτούν, πως επικοινωνούν μεταξύ τους, σε ποιες περιοχές και με ποιες νοητικές (γνωστικές) και συναισθηματικές (θυμικές) λειτουργίες αντιστοιχουν/σχετίζονται κλπ. θα ρίξει μεγάλο φως, όχι μόνο στην σχιζοφρένεια αλλά σε πολλές ψυχιατρικές και ψυχολογικές διαταραχές γενικότερα (ακόμα και στις ποιο καθαρές ψυχιατρικές/ψυχολογικές διαταραχές όπως τις διαταραχές άγχους κλπ.). Οπότε για μένα αυτή ιη\"ιατρικοποίηση\" της ψυχιατρικής (όπως σωστά είπες και εσύ), μόνο καλλή είναι.

    Οι τρελοί υπήρξαν πειραματόζωα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η \"ιατρικοποίηση\" της ψυχιατρικής νομίζω πως μεταξύ άλλων καταφέρνει και να \"διαγράψει\" το μαύρο παρελθόν της.


    Εως τώρα η ψυχιατρική (και ακόμα είναι) είναι πολύ ερετογενής και αποδιοργανωμένη κατά την γνώμη μου. Από την μία έχεις τον ψυχίατρο που ως άλλος παθολόγος γράφει χάπια ανελλιπώς βασιζόμενος σε απλοικές θεωρίες χημικής ανισορροπίας και από την άλλη έχεις τον ψυχίατρο (πιθανότατα τον ίδιο) που ασκεί ψυχανάλυση με μια εντελώς άλλη φιλοσοφία που απέχει πολύ απο την συνταγογράφηση χαπιών (που μπορεί να κάνει ο ίδιος ψυχίατρος) την στιγμή κιόλας που κλινικοί ψυχολόγοι (δηλαδή ψυχολόγοι που έχουν το διδακτωρικό στην κλινική ψυχολογία-μόνο έτσι μπορείς να γίνεις ασκούμενος ψυχολόγος σε Αγγλία και Αμερική) αναπτύσσουν συνέχεια πολύ ποιο επιστημονικά (γνωστικά) μοντέλα και ψυχοθεραπευτικές παρεμβάσεις για πάρα πολλές ψυχιατρικές διαταραχές. Δυστυχώς αρκετοί ψυχίατροι ακόμα και σήμερα έχουν μαύρα μεσάνυχτα για όλα αυτά και αυτό επειδή η εκπαίδευση πολλές φορές κινείται γύρω από το παραδοσιακό και όχι το μοντέρνο και το επιστημονικό.

    Για μένα το σημαντικότερο προσόν του θεραπευτη-ιατρού (και όχι μόνο για τις ψυχασθένειες) είναι να αντιμετωπίζει τους ασθενείς του ως ισότιμους ανθρώπους. Πρέπει να πάψει επιτέλους ο διαχωρισμός του ασθενή σε εύπορο ή άπορο.

    Μετά το 90 όμως η έρευνα στις νευροεπιστήμες, στην χρήση νευροαπεικονιστικών μεθόδων, στην πειραματική ψυχολογία κλπ. έχει προχωρήσει πάρα πολύ τις γνώσεις μας σε σχέση με το πως λειτουργεί ο εγκέφαλος (αν και ακόμα φαίνεται άπειρος ο δρόμος!) και αυτή την αλλαγή αν και την έχουν αγκαλιάσει οι νευρολόγοι και οι ψυχολόγοι (π.χ.οι νευροψυχολόγοι), οι ψυχίατροι φαίνεται να μένουν προσκολλημένοι σε έναν παραδοσιακό συντηρησμό. Τελευταίες έρευνες όμως αρχίζουν και βλέπουν το θέμα ποιο \"νευροεπιστημονικά\" και έτσι ποιο ουσιαστικά κατά την γνώμη μου. Γνωρίζοντας ποιες περιοχές ακριβώς εμπλέκονται και τι ακριβώς κάνουν ,αυξάνουν την διαγνωστική ακρίβεια κατακόρυφα και μπορούν να οδηγήσουν σε πολύ ποιο αποτελεσματικές παρεμβάσεις. Σκέψου στο μέλλον η σχιζοφρένεια να μπορεί να διαγνωστεί με μια εξέταση σε μηχάνημα τύπου \"αξονικού τομογράφου\", με τον ίδιο τρόπο που σήμερα ένας νευρολόγος προτείνει την συγκεκριμένη εξέταση για διάφορες οργανικές διαταραχές , και (ευτυχώς) πιστεύω ότι αυτή η κατάσταση δεν είναι πολύ μακριά μας.

    Θα συμφωνήσω μαζί σου οτι πρέπει να πηγαίνουμε για τσεκ απ στον ψυχίατρο όχι μόνο όταν έχουμε το πρόβλημα, αλλά όπως πάμε για εξέταση αίματος. Νομίζω πως αυτό ευνοεί και τις δύο πλευρές. Συνάμα είναι ένα σημαντικό βήμα επιστημονικής προόδου και ένα βήμα βελτίωσης ποιότητας ζωής για όλους.

    Η γνώση της ακριβή νευροανατομίας, νευροφυσιολογίας και νευροψυχολογίας της σχιζοφρένειας, μπορεί να οδηγήσει σε πολύ ποιο επιστημονικές παρεμβάσεις και όχι απαραίτητα βασισμένες σε φάρμακα.

    Ειλικρινά πιστεύω πως αυτό είναι εφικτό. Όπως λές και εσύ οι ευχάριστες εμπειρίες απο μόνες τους είναι ένα είδους φάρμακο. Ο εγκέφαλος άλλωστε είναι κάτι παραπάνω απο ένας μυς.

    Ήδη διάφορα κέντρα του κόσμου δοκιμάζουν νέες τεχνικές όπως αυτή του δια-κρανιακού ερεθισμού (Trans-cranial Magnetic Stimulation-TMS) τόσο για την έρευνα και την \"χαρτογράφηση\" ψυχολογικών λειτουργιών, όσο και για την παρέμβαση σε διάφορες νευρολογικές καταστάσεις. Έχοντας \"χαρτογραφήσει\" την σχιζοφρένεια στον εγκέφαλο θα μπορέσει ίσως κάποιος με τον ερεθισμό σε διάφορα κέντρα να επαναφέρει η να αναστείλει κάποιες λειτουργίες. Αυτές οι τεχνικές είναι ακόμα βέβαια σε ανάπτυξη αλλά είναι τρομερά υποσχόμενες.

    Πολύ ενδιαφέρον.


    Επίσης, όσο και αν ακούγεται οξύμωρο, τέτοιες προσεγγίσεις είναι πολύ ποιο κοντά στον ψυχίατρο και σαν ψυχοθεραπευτή (και έτσι και στον ασκούμενο ψυχολόγο). Η χαρτογράφηση των γνωστικών λειτουργιών στον εγκεφαλο (επειδή το αναφέρω συνέχεια αυτός ο κλάδος είναι υβρίδιο της γνωστικής ψυχολογίας και της νευρολογίας, ονομάζεται \"γνωστική νευροεπιστήμη\" και είναι το κυρίαρχο παράδειγμα στην κατανόηση για το πως λειτουργεί ο εγκέφαλος από την δεκαετία του 90 και μετά) έχουν δείξει το πόσο ευμετάβλητα είναι αυτά τα νευρωνικά δύκτια- η καλωδίωση δηλαδή του εγγεφάλου μας-αποκαλύπτωντας την λεγόμενη \"συναπτική πλαστικότητα\". Οι μνήμες μας και οι εμπειρίες μας δεν είναι τίποτα άλλο από αλλαγές στην συνδεσιμότητα των νευρώνων. Αυτή η αρχή που είχε επινοηθεί πολύ πριν την κατανόηση του τι είναι καλα καλα νευρώνας (το κύτταρο του εγκεφάλου) από τον θρυλικό ψυχολόγο Donald O. Hebb το 1940, φαίνεται ποιο επίκερη από ποτέ. Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι η γνωστική-συμπεριφορική θεραπεία φέρνει αλλαγές σε διάφορα κέτρα του μετωπιαίου λοβού. ο εγκέφαλος δεν είναι κάτι βιολογικά στάσιμο που αλλάζει μόνο με φάρμακα και ουσίες. Ο εγκέφαλος αλλάζει σε κυτταρικό επίπεδο συνέχεια, ανάλογα με τις εμπειρίες που δεχόμαστε. Επειδή λοιπόν η ψυχοθεραπεία είναι εμπειρία, η σωστά καθοδηγούμενη ψυχοθεραπεία μπορεί να φέρει και τις κατάλληλες (ευεργετικές) νευρωνικές αλλαγές. Τέτοιες νευροεπιστημονικές προσεγγίσεις λοιπόν μπορούν να ενώσουν την ψυχοθεραπεία με οποιαδήποτε βιολογική παρέμβαση (π.χ. την φαρμακοθεραπεία), 2 κατευθύνσεις που όπως είπα και πριν δεν τα \"Βρίσκουν\" και τόσο καλά μεταξύ τους.





    Επίσης αντιθέτως με ότι λες, πιστεύω ότι η αντίληψη της σχιζοφρένειας σαν μια ποιο νευρολογική διαταραχή μόνο καλό θα κάνει στο λεγόμενο στίγμα. Αντιθέτως, τέτοιες αμφίσημες θεωρίες περι οικογενιακών μπλεξιμάτων και υποθετικών προβληματικών επιλογών του ασθενούς μπορούν να οδηγήσουν στο στίγμα. \"ΕΕ το παιδί αφού η μάνα τού ήταν τρελή\"...\"εε τα θελε και τα παθε και αυτός αφού έμπλεξε με αυτήν/αυτόν\" κλπ.

    Η κατάρριψη του στίγματος προϋποθέτει κατάλληλη ενημέρωση. Ο περισσότερος κόσμος περιορίζεται στο καθημερινό κουτσομπολιό για να μάθει. Νομίζω όμως πως το ιντερνετ έχει αρχίσει και κάνει την διαφορά.


    Συγνώμη αν δεν μπόρεσα να γίνω κατανοητός για τον νευροεκφυλισμό του Alzheimer, αν προσέξεις το αναφέρω μέσα στην παρένθεση λέω \"η σχιζοφρένεια μπορεί να μοιάζειμε το Alzheimer χωρίς τον συνεχή νευροεκφυλισμό\", εννοώντας ότι ο σχιζοφρενής δεν χειροτερεύει συνέχεια αλλά μπορεί να βγει από εκεί

    Πράγματι το είπες. Μάλλον το διάβασα στα γρήγορα και προσπέρασα την πρόταση αυτή...

    (αν και ο σχιζοφρενής με τα αρνητικά συμπτώματα, δλδ ο κατατονικός, ο ηβηφρενικός κλπ. μάλλον όχι και τόσο αν και κάποιοι έχουν πει ότι αυτά τα ήδη μπορεί να αποτελούν και διαφορετικές διαταραχές γενικά και μοιάζουν ακόμα ποιο πολύ με καθαρά νευρολογικές διαταραχές)



    Αν μιλας για αντικειμενική κλίμακα αξιολόγησης για το αν κάποιος έχει σχιζοφρένεια και σε ποιο βαθμό την έχει, γνωρίζω ότι υπάρχουν κάποιοι φυσιολογικοί/βιολογικοί γνώμονες που προτείνουν με αρκετή ακρίβεια την παρουσία της ασθένειας. Ανάμεσα σε αυτούς συγκαταλέγονται οι οφθαλμικές κινήσεις που στους σχιζοφρενείς είναι διαφορετικές στην κατάσταση παρακολούθησης ενός αντικειμένου/ερεθίσματος, ένα στοιχείο μπορεί να αποκαλυφθεί με ένα απλό ηλεκτροοφθαλμογράφημα. Επίσης ένα νεότερο αντικειμενικό τεστ που είδα και που υποτίθεται έχει μεγάλη ακρίβεια βασίζεται στην ψυχοακουστική. Επίσης υπάρχουν διάφορα νευροψυχολογικά τεστ όπως αυτά που είπα πριν, το WCST, το Stroop κλπ. Δυστυχώς, και για κάποιο άγνωστο λόγο, όλα αυτά τα τεστ μαζί με άλλα που έχω δει κατα καιρούς όπως π.χ. μια συγκεκριμένη ανάλυση του ηλεκτροεγγεφαλογραφήματος και άλλα,χρησιμοποιούνται μόνο ερευνητικά και για κάποιο λόγο δεν σταθμίζονται στον γενικότερο πληθυσμό.


    Φαίνεται όμως ότι αναπτύσεται πυρετωδώς ένα τεστ αίματος!

    http://www.businessweekly.co.uk/2008061932044/life-sciences/schizophrenia-blood-test-moves-forward-following-texan-deal.html


    και όπως είπα οι τεχνικές λειτουργικής τομογραφίας θα συμβάλλουν και αυτές. Οπότε ειδόμεν!


    Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •