μανα ανοια κ σιπραλεξ πειτε μου γνωμες

[akis1]

Οχι δεν άκουσα ατομα απο φόρουμ.. ομως ηταν καλο να μου πείτε την γνώμη σας Κ να ακούσω απόψεις.σας ευχαριστώ πολύ.

πολύ καλά! αλλά η γνώμες μέσα απο ένα φόρουμ υποστήριξης για μια γυναίκα σε μεγάλη ηλικία και με άνοια μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα γι'αυτό και το κατάλληλο άτομο ειναι ο γιατρός που την παρακολουθεί και μονο αυτός..! εσύ προσπάθησε απλα να την βοηθήσεις τώρα στην αρχή με την έναρξη του cipralex η παρενέργειες είναι σχετικά μικρές συνήθως στην αρχή της θεραπείας μπορεί να παρατηρηθεί υπερένταση, ανησυχία, ταχυκαρδία, ζαλάδα,εμβοες και ταση προς εμετό.. αυτα με της μέρες σιγά σιγά φεύγουν όπως είπα ειναι ενα πολυ καλο και αποτελεσματικό ssri μέσα σε 2 εβδομάδες θα αρχίσει να έχει κάποια βελτίωση... το αντιψυχωσικο θα την κρατάει και θα της κάνει ανχολυτικη δράση γι'αυτό και ίσως να μην καταλάβει και καμία ενόχληση απο της αρχικές παρενέργειες που έχει το cipralex

[anxious4ever]

3 εβδομαδες πειπου με αυξημενο σιπραλεξ κ η μανα χαλια μαυρα..εχω κουραστει, καθε μερα την παιρνω τηλ κ ειναι σαν κλαμμενο μ@@@ ....
της εβαλα τις φωνες πριν λιγο ...εχει μοναξια λεει κ τι να κανουμε>? να αφησουμε σπιτια παιδια σκυλια κ να παμε να μεινουμε σπιτι της?
γηροκομειο δεν θελει, γυναικα δεν θελει, να παει στο σπιτι αδερφης μου δεν θελει.... που εχει μεγαλυτερο σπιτι βασικα εκει, τι θελει? να γινουμε μωρα παλι κ να επιστρεψουμε σπιτι μας?στο πατρικο?
ολες τις φορες της μιλαω γλυκα, την κανακευω κ την βοηθαω ..σημερα νευριασα.. γτ νιωθω οτι εχει παραδοθει εντελως.
συνεχεια μιλαει για θανατο..
της λεω εισαι 80, δλδ αν πεθανεις στα 90 τι θα γινει? θα εισαι ετσι συνεχεια?
κανε καμια δουλιτσα, ξεσκονισε, σφουγγαρισε, κανε βλακειες να περναει η ωρα σου.. εμεις αλλωστε ειμαστε στις δουλειες ολη μερα... τι να κανω δεν ξερω..
νιωθω κ γω απογνωση ορισμενες φορες...πως μπορω να την βοηθησω καθομαι κ σκεφτομαι κ γω κ τ αδερφια μου..
να της βρω συγκατοικο? δεν θελει... δεν θελει κανεναν ξενο μες στο σπιτι της..
τι μπορω να κανω δεν ξερω..
κ αυτο που με νευριαζει περισσοτερο ειναι τοσο δυναμικη κ καπατσα γυναικα να νιωθει ετσι..
απο την αλλη ειναι παθολογικο λογω αλτχαιμερ... αλλα δε ξερω..θα πρεπε πιστευω κ αυτη λιγο να αλλαξει τροπο σκεψης με το ζορι..
οσο μπορει, γτ ειναι σκεπτομενος ανθρωπος κ επικοινωνει κανονικα με το περιβαλλον...
δε ξερω τι να πω.. μπορει να λεω κ μαλακιες..

[Macgyver]

Eγώ ξέρω ότι φάρμακο χωρίς παρενέργεια καμία δεν υπάρχει. Και ότι κάποια θέλουν χρόνο για να δράσουν. Για να είναι ο γιατρός κάθετος, κάτι παραπάνω θα ξέρει. Αν είναι να κάνεις εσύ τον γιατρό, τότε τι χαλάτε χρόνο και χρήμα άδικα, ρύθμιζέ της εσύ την αγωγή και φάε το χρήμα σε σουβλάκια.

Πολυ καλη παρατηρηση ......

[serios]

3 εβδομαδες πειπου με αυξημενο σιπραλεξ κ η μανα χαλια μαυρα..εχω κουραστει, καθε μερα την παιρνω τηλ κ ειναι σαν κλαμμενο μ@@@ ....
της εβαλα τις φωνες πριν λιγο ...εχει μοναξια λεει κ τι να κανουμε>? να αφησουμε σπιτια παιδια σκυλια κ να παμε να μεινουμε σπιτι της?
γηροκομειο δεν θελει, γυναικα δεν θελει, να παει στο σπιτι αδερφης μου δεν θελει.... που εχει μεγαλυτερο σπιτι βασικα εκει, τι θελει? να γινουμε μωρα παλι κ να επιστρεψουμε σπιτι μας?στο πατρικο?
ολες τις φορες της μιλαω γλυκα, την κανακευω κ την βοηθαω ..σημερα νευριασα.. γτ νιωθω οτι εχει παραδοθει εντελως.
συνεχεια μιλαει για θανατο..
της λεω εισαι 80, δλδ αν πεθανεις στα 90 τι θα γινει? θα εισαι ετσι συνεχεια?
κανε καμια δουλιτσα, ξεσκονισε, σφουγγαρισε, κανε βλακειες να περναει η ωρα σου.. εμεις αλλωστε ειμαστε στις δουλειες ολη μερα... τι να κανω δεν ξερω..
νιωθω κ γω απογνωση ορισμενες φορες...πως μπορω να την βοηθησω καθομαι κ σκεφτομαι κ γω κ τ αδερφια μου..
να της βρω συγκατοικο? δεν θελει... δεν θελει κανεναν ξενο μες στο σπιτι της..
τι μπορω να κανω δεν ξερω..
κ αυτο που με νευριαζει περισσοτερο ειναι τοσο δυναμικη κ καπατσα γυναικα να νιωθει ετσι..
απο την αλλη ειναι παθολογικο λογω αλτχαιμερ... αλλα δε ξερω..θα πρεπε πιστευω κ αυτη λιγο να αλλαξει τροπο σκεψης με το ζορι..
οσο μπορει, γτ ειναι σκεπτομενος ανθρωπος κ επικοινωνει κανονικα με το περιβαλλον...
δε ξερω τι να πω.. μπορει να λεω κ μαλακιες..

Μπορει προς το παρον να συντηρειται κουτσα στραβα μονη της αλλα να λες οτι ενα ατομο με εκφυλιστικη νοσο ειναι σκεπτομενο ατομο καπου το χανεις το δικιο σου κ θα εξηγησω τι εννοω.
Καθε παθηση του εγκεφαλου επγρεαζει σκεψεις, κατ'επεκταση συναισθηματα κ γνωστικες λειτουργιες.

Τοποθετησε για λιγο τον εαυτο σου στην θεση της. Μπορει να το αποφευγεις λογω των δυσκολων συναισθηματων αλλα η μητερα σου το πιο πιθανο ειναι να νιωθει αγωνια, τρομο, αλλοτριωση δηλ απομονωση γιατι δυσκολευεται κοινωνικα, μοναξια κ υπαρξιακο αγχος λογω του επικειμενου θανατου για τον οποιο οσο την βοηθα η σκεψη της καταλαβαινει οτι ειναι αναποφευκτος κ μαλιστα αν γνωριζει σχετικα για την νοσο θα ειναι αγωνιωδης κ με πληρες χασιμο της προσωπικοτητας της κ αξιοπρεπειας.
Πως μπορουμε να λεμε να σκεφτει λογικα κ θετικα;;

Σαφως κ πρεπει να συζητηθουν τα μελλοντικα βηματα για την φροντιδα της κ αυτο ειναι δικο σας θεμα να επιλυσεται.
Μπορει να μη δεχεται νοσοκομα απο την λιγοστη περηφανια που της εμεινε κ γηροκομειο οπως καθε λογικος ανθρωπος δεν θελει τις τελευταιες του στιγμες να τις περασει μακρια απο τους δικους του.
Γι'αυτο συζητηστε το με μελη του κοντινου σας περιβαλλοντος κ παρτε αποφασεις.

[Sonia]

Αν έχω καταλάβει και θυμάμαι καλά από παλιότερα μηνύματα της anxious υπήρψαν προβλήματα από παλιότερα με τη μητέρα της είτε λόγω άλλων θεμάτων της αλλά και έλλειψης ορίων. Το ζήτημα είναι ότι αν δεν κατάφερε η οικογένεια να θέσει κάποια όρια και να έχει κάποια λειτουργικότητα τις προηγούμενες δεκαετίες, είναι πάρα πολύ δύσκολο να το κάνει τώρα. O serios έχει όμως πολύ δίκιο στο ότι πρέπει να συνεννοηθούν τα μέλη της οικογένειας να βρουν κάποιες λύσεις. Δεν σημαίνει επειδή γέρασε κάποιος ότι δεν θα σεβόμαστε καθόλου τα θέλω του, από την άλλη υπάρχουν και τα πρακτικά ζητήματα όμως. Δεν μπορεί να κινδυνεύει η ίδια και να κάθεται στον σβέρκο των άλλων επειδή δεν δέχεται τίποτα, πρέπει να προσαρμοστεί και η μητέρα κάπως. Για αρχή ίσως να πήγαινε μία κοπέλα να κάνει κάποιες δουλειές και να της κρατάει παρέα έστω μερικές ώρες την ημέρα.
Μία φίλη μου είχε τέτοιο θέμα με τη γιαγιά της, δεν δεχόταν με τίποτα άνθρωπο στο σπίτι και επέμενε να μένει μόνη όταν σχεδόν δεν μπορούσε να αυτοεξυπηρετηθεί. Αφού είχε φτάσει 90τόσο χρονών και τους έπιαναν άλλοι στην πολυκατοικία και τους έλεγαν "μα τι θα γίνει με αυτή τη γυναίκα μόνη της εδώ πέρα, είναι ερείπιο, δεν την βλέπετε;" Άντε να εξηγήσεις ότι δεν δέχεται τίποτα και τι καβγάδες είχαν τραβήξει. Μέχρι που έφτασε ο κόμπος στο χτένι, έπεσε 2-3 φορές και έμεινε πολλές ώρες αβοήθητη μέχρι να τη βρουν, την τελευταία φορά κόντεψε να πεθάνει και στο τέλος είπαν δεν πάει άλλο και της επέβαλαν γυναίκα στο σπίτι ήθελε δεν ήθελε.