Απλα ηθελα να μιλησω καπου

[Gia66]

Καλησπερα. Απλα ηθελα να τα βγαλω απο μεσα μου. Οπως εβλεπα τα threads συνειδητοποιησα οτι ολοι ειμαστε τοσο αγχωμενοι μας ελεγχει το μυαλο μας και οι σκεψεις μας και ανησυχουμε για το παραμικρο. Και ολο αυτο ειναι τοσο αδικο. Ειναι τοσο αδικο που δεν ζουμε με παθος,που δεν απολαμβανουμε τη ζωη, που νιωθουμε πως διαφερουμε απο τους υπολοιπους. Οι περισσοτεροι εχουμε καταφυγει στα φαρμακα τα οποια πραγματικα δεν ξερω κατα ποσο τα χρειαζομαστε και απο τη στιγμη που ξυπναμε μας βασανιζουν τα ιδια προβληματα. Ειναι αδικο αλλα και η ζωη ειναι αδικη αυτο ειναι σιγουρο. Προσωπικα νιωθω οτι εχω παραιτηθει. Παρολο που ειμαι χαλια απλα το αποδεχομαι. Δεν παραπονιεμαι ουτε τιποτα. Ο μονος λογος που θελω να ζω ειναι για τα αγαπημενα μου προσωπα. Με ποναει οσο τιποτα αλλο να τους βλεπω χαλια για εμενα. Παρολαυτα ολοι εχουμε εγωισμο μεσα μας γιαυτο και καθε βραδυ που πεφτω να κοιμηθω ευχομαι απλα να χαθω. Να μην ξανα ανοιξω τα ματια μου απλα να σταματησω να υπαρχω. Δεν προκειται να κανω κακο στον εαυτο μου ειμαι πολυ δειλος για κατι τετοιο. Ειμαι 20 χρονων δεν εχω ζησει τιποτα ακομα και χανω την καλυτερη μου ηλικια για το αγχος, την καταθλιψη(οχι κλινικη). Ολα ειναι παιχνιδια του μυαλου μοθ και πανω απο ολα φταιω εγω που επιτρεπω στον εαυτο μου να ειμαι σε αυτη τηβ κατασταση. Με σκοτωνει οσο τιποτα αλλο. Ολοι περναμε δυσκολιες, αλλοι μικροτερες,αλλοι μεγαλυτερες. Πραγματικα ξαπλωσε στο κρεβατι σου κανε μια αναδρομη στο παρελθον και σκεψου πως σκατα εφτασες εδω που εισαι τωρα. Σιγουρα θα υπηρχε μια εποχη που θα ησουν τελεια. Θα ησουν σε ενα καλο περιβαλλον η τουλαχιστον θα ησουν καλυτερα απκ οτι τωρα. Δεν ξερω αν θα γινω καλυτερα πραγματικα δεν εχω καμια ελπιδα. Αλλα ξερω οτι η μαγκια ειναι να ξεπερασεις το προβλημα και τοτε θα λες παλεψα και βγηκα απτα σκατα. Θα τα θυμασε και θα ειναι μονο μια αναμνηση,ισως και καλη γιατι βγηκες πιο δυνατος. Μπραβο σε ολους σας που υποστηριζετε ο ενας τον αλλο παρολο που εχετε καο εσεις τα προβληματα σας. Και αυτο ειναι μαγκια για μενα. Συγγνωμη που κουρασα απλα ενιωθα πολυ φορτισμενος και δεν ειχα πουθενα να ξεσπασω. Πραγματικα ευχομαι μεσα αππ την καρδια μου τα καλυτερα σε ολους σας και οποιο προβλημα και αν εχετε να το ξεπερασετε, που θα παει, τα πραγματα θα βελτιωθουν καποια στιγμη!

Η κατάθλιψη σε ποια φάση της ζωής σου σε βρήκε?Θέλω να πω υπαρχει λόγος που την έπαθες,συνεβη κάτι άσχημο που σε στοιχειώνει ακόμα και τώρα;

[kafedrakos]

Risperdal μου εδωσε για το αγχος και ειδε προδιαθεση μαλλον για διπολικη διαταραχη (πασχει ο πατερας μου) και θα φοβηθηκε. Τωρα τι να πω και εγω, ακολουθω τις συμβουλες του γιατρου. Στη συγκεκριμενη φαση δηλαδη ειμαι συνεπης στην ψυχοθεραπεια.

Υπομονή φιλαράκο... θέλει χρόνο.
Ότι θες και για κουβέντα πάντως στείλε!

[philosopher]

Φίλε Παναγιώτη σε καταλαβαίνω απόλυτα... Ειδικά στο σημείο που λες ότι αναπολείς τις καλές στιγμές του παρελθόντος οταν ήσουν οκ, ταυτίζομαι μαζί σου.. Κι εγώ νοσταλγώ κάποιες όμορφες στιγμές όταν δεν υπέφερα από ιδεοληψίες