Δεν είμαι καλα

[Νοσηρή φαντασία]

Βγάζεις πράγματα από το κεφάλι σου όπως κάνεις και με τις υποτιθεμενες ασθενειες σου.δε μου κάνει πλέον εντύπωση

Εχω κανει αναφορά στα απαραδεκτα ποστ που κανει τις εν λόγω προτροπες. Εκτός κι αν έκανε εντιτ γιατί το συνηθιζει.

[Antonis8]

Απο πονοκεφάλους αλλο τιποτα. Εδω βόρεια Ελλάδα ειναι λιγο μούχλα το κλίμα. Εσυ σε ποιο νησί εισαι;

Ροδο. Απο καιρό είναι κομπλε αλλα τις περισσοτερες μέρες του χρόνου αλλά έχει αρκετή υγρασια

[Antonis8]

Σε συνεχιση των προσβολων θα συνεχίσω να απαντω με αναφορες. Κρίμα τέτοια τοξικοτηταωκαι επιθέσεις στο παρον φόρουμ.

[Biliskov]

Ροδο. Απο καιρό είναι κομπλε τις περισσοτερες μέρες του χρόνου αλλά έχει αρκετή υγρασια

Εντάξει η Ρόδος εχει καλο κλίμα. Μεγάλο νησί δεν εχεις να φοβάσαι κατι.

[Νοσηρή φαντασία]

Μπορείς να διαβάσεις όλα τα μηνύματα μου
Δεν έχω πειράξει κάποιο θα φαινόταν θα έγραφε edit ποτέ δεν έκανα συμβουλή για να πάρει ή να μη πάρει κάτι.μιλησα μόνο για μένα.εκει είναι τα μηνύματα να τα δεις.Και ναι Αντώνη το ότι βγάζεις πράγματα από το κεφάλι σου δεν είναι προσβολή,αλήθεια είναι εφόσον λες πράγματα που δεν ισχύουν.

Εντάξει η Ρόδος εχει καλο κλίμα. Μεγάλο νησί δεν εχεις να φοβάσαι κατι.

[Antonis8]

Εντάξει η Ρόδος εχει καλο κλίμα. Μεγάλο νησί δεν εχεις να φοβάσαι κατι.

Απο απόψη γιατρων ναι ,καλά είναι,έχει καλούς. Αλλά απο αλλα θέματα,πχ νοσοκομείο έχει μονο κεντρο πολης,εγώ μενω κοντά Φαληρακι ,τουριστικό μέρος, αλλά θέλει ένα τριανταλεπτο για κεντρκ,είναι ταλαιπωρια μέχρι να πας και κέντρα υγειας εξω δεν έχει πολλα. Εσυ μενεις θεσσαλονικη;
Ειχα σπουδασει θεσσαλονίκη,πεντε χρόνια εμενα, καλά ηταν. Εκεί είχε και πιο πολλα νοσομομεια,δεν με αναγνώριζαν στα επειγοντα και έκανα τη δουλειά μου,χαχα.

[elisabet]

Φίλε Αντώνη...με αγάπη σου μιλάω, πραγματικά δεν μπορώ να διανοηθώ τι περνάς όλο αυτό τον καιρό που σε βλέπω να ταλαιπωρείς τον εαυτό σου με όλες αυτές τις ασθένειες. Αν ήσουν φίλος μου, αλήθεια, θα θελα να έρθω να σε πιάσω απ΄τον γιακά και να σε ταρακουνήσω δυνατά και να σου πω "συνελθε επιτέλους". Ξέρω, δεν θα βοηθούσε μάλλον, προφανώς ούτε εσύ θες όλη αυτή την ταλαιπωρία, ούτε εσένα σου αρέσει να τρέχεις από γιατρό σε γιατρό και να τρως την ζωή σου σε νοσοκομεία...αλλά πραγματικά στο λέω, προσπάθησε να σκεφτείς για λίγο λογικά και να κάνεις την χάρη στον εαυτό σου να τον ακούσεις και να δεις τι πραγματικά σε ενοχλεί, ποιο πραγματικά είναι το πρόβλημα και τι είναι αυτό που σε κάνει να βιώνεις όλο αυτό το άγχος με τις αρρώστιες.

Τυχαίνει να έχω φίλο παθολόγο χρόνια και έχουμε συζητήσει αρκετές φορές αυτό το θέμα με ανθρώπους που ταλαιπωρούνται όπως εσύ. Μάλιστα πριν μερικά χρόνια είχα απευθυνθεί σε εκείνον για ένα κοντινό μου πρόσωπο που πέρασε αυτή την φάση του να αγχώνεται για διάφορες αρρώστιες. Κανείς γιατρός δεν θα πάρει την ευθύνη να σε διώξει όσο εσύ διαμαρτύρεσαι για συμπτώματα- ακόμα κι αν αυτά είναι στο μυαλό σου ή αν προκαλούνται από το μυαλό σου. Πόσο μάλλον αν είναι ιδιώτης και πληρώνεται κιόλας...σιγά μη σε διώξει. Θα σε βάλει να κάνεις όλες τις πιθανές κι απίθανες εξετάσεις που υπάρχουν, θα σου δώσει "θεραπείες" όταν αυτές δεν έχουν σοβαρές παρενέργειες, ακόμα κι αν οι εξετάσεις σου βγαίνουν μια χαρά και γενικά όσο εσύ επιμένεις πως δεν είσαι καλά ο γιατρός θα συνεχίζει να σε βάζει να ψάχνεις. Δεν μπορεί ο γιατρός να βάλει τέλος σε αυτό. ΕΣΥ πρέπει να βάλεις το τέλος. ΕΣΥ πρέπει να βρεις την δύναμη και το κουράγιο να πεις ότι κάτσε ρε φίλε... δεν γίνεται να τρέχω όλη μέρα σε γιατρούς, αλλού είναι το πρόβλημα μου, άλλο πρέπει να ψάξω. Ο γιατρός δεν είναι Θεος. Αν εγώ πάω και του πω ότι πονάω πχ ακόμα κι αν οι εξετάσεις μου δεν δείχνουν κάτι, θα με κάνει πειραματόζωο, θα δοκιμάσει ο, τι φάρμακο υπάρχει μέχρι εγώ να του πω πως δεν πονάω πια. Αυτή είναι η δουλειά του.

Στα επείγοντα ναι, έπρεπε να σε έχουν τσεκάρει καλύτερα αλλά κάτσε ρε Αντώνη....αν εσύ πηγαίνεις κάθε τρεις και λίγο στα επείγοντα χωρίς λόγο πώς περιμένεις να σε πάρουν στα σοβαρά; Θα το πάθεις σαν τον βοσκό με τον λύκο στο τελος...και κάτι σοβαρό να πάθεις δεν θα σε πιστεύει κανείς, εκεί θες να καταλήξεις; Στα επείγοντα δεν παίζουν. Πηγαίνει κόσμος που η ζωή του κρέμεται από μια κλωστή, που η ζωή του κρίνεται από το ένα δευτερόλεπτο που ο γιατρός αντί να ασχοληθεί μαζί του θα κάτσει να ασχοληθεί μαζί σου επειδή εσύ αρνείσαι να δεις αυτό που βλέπουμε όλοι εμείς εδώ στο φόρουμ χωρίς να σε ξέρουμε και που προφανώς βλέπουν κι οι γιατροί αλλά οι ιδιωτές στους οποίους τα σκας δεν θα στο πουν ποτε ωμά, ότι το πρόβλημα σου είναι ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ. Έτσι ωμά φίλε Αντώνη, θα στο πει μόνο ο γιατρός στο δημόσιο γιατί δεν σε έχει άμεση ανάγκη αφού δεν πληρώνεται απευθείας από σένα.

Εντωμεταξύ κάτσε και σκέψου για ένα δευτερόλεπτο στην τελική, τι τόσο θαυμαστό και αναντικατάστατο έχει δηλαδή η δική σου παρουσία σε αυτόν τον κόσμο; Αν έχεις μια στο εκατομύριο την τάδε σπάνια, απιθανότατη ασθένεια που κανείς γιατρός δεν μπορεί να διαγνώσει μέχρι τώρα κι ας έχεις ξεσκιστεί στα φάρμακα και στις εξετάσεις.... τι σε τρομάζει τελοσπάντων τόσο πολύ στο να πεθάνεις; Όταν έρθει η ώρα σου αγαπητέ μου, όπως κι η δική μου και όλων μας, δεν θα μας σώσει καμιά εξέταση...απλά θα τεζάρουμε και τέλος. Θα συνεχίσει να κινείται η γη και χωρίς την παρουσία μας. Εσένα τι σε φρικάρει τόσο πολύ;

[Νοσηρή φαντασία]

Συμφωνώ με κάθε πρόταση σου.Ευγε Ελισάβετ.Ειπες ότι πάνω κάτω σκέφτομαι και δε μπορούσα να γράψω

Φίλε Αντώνη...με αγάπη σου μιλάω, πραγματικά δεν μπορώ να διανοηθώ τι περνάς όλο αυτό τον καιρό που σε βλέπω να ταλαιπωρείς τον εαυτό σου με όλες αυτές τις ασθένειες. Αν ήσουν φίλος μου, αλήθεια, θα θελα να έρθω να σε πιάσω απ΄τον γιακά και να σε ταρακουνήσω δυνατά και να σου πω "συνελθε επιτέλους". Ξέρω, δεν θα βοηθούσε μάλλον, προφανώς ούτε εσύ θες όλη αυτή την ταλαιπωρία, ούτε εσένα σου αρέσει να τρέχεις από γιατρό σε γιατρό και να τρως την ζωή σου σε νοσοκομεία...αλλά πραγματικά στο λέω, προσπάθησε να σκεφτείς για λίγο λογικά και να κάνεις την χάρη στον εαυτό σου να τον ακούσεις και να δεις τι πραγματικά σε ενοχλεί, ποιο πραγματικά είναι το πρόβλημα και τι είναι αυτό που σε κάνει να βιώνεις όλο αυτό το άγχος με τις αρρώστιες.

Τυχαίνει να έχω φίλο παθολόγο χρόνια και έχουμε συζητήσει αρκετές φορές αυτό το θέμα με ανθρώπους που ταλαιπωρούνται όπως εσύ. Μάλιστα πριν μερικά χρόνια είχα απευθυνθεί σε εκείνον για ένα κοντινό μου πρόσωπο που πέρασε αυτή την φάση του να αγχώνεται για διάφορες αρρώστιες. Κανείς γιατρός δεν θα πάρει την ευθύνη να σε διώξει όσο εσύ διαμαρτύρεσαι για συμπτώματα- ακόμα κι αν αυτά είναι στο μυαλό σου ή αν προκαλούνται από το μυαλό σου. Πόσο μάλλον αν είναι ιδιώτης και πληρώνεται κιόλας...σιγά μη σε διώξει. Θα σε βάλει να κάνεις όλες τις πιθανές κι απίθανες εξετάσεις που υπάρχουν, θα σου δώσει "θεραπείες" όταν αυτές δεν έχουν σοβαρές παρενέργειες, ακόμα κι αν οι εξετάσεις σου βγαίνουν μια χαρά και γενικά όσο εσύ επιμένεις πως δεν είσαι καλά ο γιατρός θα συνεχίζει να σε βάζει να ψάχνεις. Δεν μπορεί ο γιατρός να βάλει τέλος σε αυτό. ΕΣΥ πρέπει να βάλεις το τέλος. ΕΣΥ πρέπει να βρεις την δύναμη και το κουράγιο να πεις ότι κάτσε ρε φίλε... δεν γίνεται να τρέχω όλη μέρα σε γιατρούς, αλλού είναι το πρόβλημα μου, άλλο πρέπει να ψάξω. Ο γιατρός δεν είναι Θεος. Αν εγώ πάω και του πω ότι πονάω πχ ακόμα κι αν οι εξετάσεις μου δεν δείχνουν κάτι, θα με κάνει πειραματόζωο, θα δοκιμάσει ο, τι φάρμακο υπάρχει μέχρι εγώ να του πω πως δεν πονάω πια. Αυτή είναι η δουλειά του.

Στα επείγοντα ναι, έπρεπε να σε έχουν τσεκάρει καλύτερα αλλά κάτσε ρε Αντώνη....αν εσύ πηγαίνεις κάθε τρεις και λίγο στα επείγοντα χωρίς λόγο πώς περιμένεις να σε πάρουν στα σοβαρά; Θα το πάθεις σαν τον βοσκό με τον λύκο στο τελος...και κάτι σοβαρό να πάθεις δεν θα σε πιστεύει κανείς, εκεί θες να καταλήξεις; Στα επείγοντα δεν παίζουν. Πηγαίνει κόσμος που η ζωή του κρέμεται από μια κλωστή, που η ζωή του κρίνεται από το ένα δευτερόλεπτο που ο γιατρός αντί να ασχοληθεί μαζί του θα κάτσει να ασχοληθεί μαζί σου επειδή εσύ αρνείσαι να δεις αυτό που βλέπουμε όλοι εμείς εδώ στο φόρουμ χωρίς να σε ξέρουμε και που προφανώς βλέπουν κι οι γιατροί αλλά οι ιδιωτές στους οποίους τα σκας δεν θα στο πουν ποτε ωμά, ότι το πρόβλημα σου είναι ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ. Έτσι ωμά φίλε Αντώνη, θα στο πει μόνο ο γιατρός στο δημόσιο γιατί δεν σε έχει άμεση ανάγκη αφού δεν πληρώνεται απευθείας από σένα.

Εντωμεταξύ κάτσε και σκέψου για ένα δευτερόλεπτο στην τελική, τι τόσο θαυμαστό και αναντικατάστατο έχει δηλαδή η δική σου παρουσία σε αυτόν τον κόσμο; Αν έχεις μια στο εκατομύριο την τάδε σπάνια, απιθανότατη ασθένεια που κανείς γιατρός δεν μπορεί να διαγνώσει μέχρι τώρα κι ας έχεις ξεσκιστεί στα φάρμακα και στις εξετάσεις.... τι σε τρομάζει τελοσπάντων τόσο πολύ στο να πεθάνεις; Όταν έρθει η ώρα σου αγαπητέ μου, όπως κι η δική μου και όλων μας, δεν θα μας σώσει καμιά εξέταση...απλά θα τεζάρουμε και τέλος. Θα συνεχίσει να κινείται η γη και χωρίς την παρουσία μας. Εσένα τι σε φρικάρει τόσο πολύ;

[elisabet]

Τώρα πρόσεξα σε μνμ σου που λες ότι αδερφή σου έχει διαγνωστεί με καρκίνο εντέρου.
Και ο δικός μου γνωστός που σου έγραψα που πέρασε το ίδιο, το έπαθε λίγο μετά που πέθανε ο πατέρας του από καρκίνο μέσα σε δυο μήνες.

Μήπως βρε αντώνη έχεις φρικάρει από αυτό;

[Antonis8]

Φίλε Αντώνη...με αγάπη σου μιλάω, πραγματικά δεν μπορώ να διανοηθώ τι περνάς όλο αυτό τον καιρό που σε βλέπω να ταλαιπωρείς τον εαυτό σου με όλες αυτές τις ασθένειες. Αν ήσουν φίλος μου, αλήθεια, θα θελα να έρθω να σε πιάσω απ΄τον γιακά και να σε ταρακουνήσω δυνατά και να σου πω "συνελθε επιτέλους". Ξέρω, δεν θα βοηθούσε μάλλον, προφανώς ούτε εσύ θες όλη αυτή την ταλαιπωρία, ούτε εσένα σου αρέσει να τρέχεις από γιατρό σε γιατρό και να τρως την ζωή σου σε νοσοκομεία...αλλά πραγματικά στο λέω, προσπάθησε να σκεφτείς για λίγο λογικά και να κάνεις την χάρη στον εαυτό σου να τον ακούσεις και να δεις τι πραγματικά σε ενοχλεί, ποιο πραγματικά είναι το πρόβλημα και τι είναι αυτό που σε κάνει να βιώνεις όλο αυτό το άγχος με τις αρρώστιες.

Τυχαίνει να έχω φίλο παθολόγο χρόνια και έχουμε συζητήσει αρκετές φορές αυτό το θέμα με ανθρώπους που ταλαιπωρούνται όπως εσύ. Μάλιστα πριν μερικά χρόνια είχα απευθυνθεί σε εκείνον για ένα κοντινό μου πρόσωπο που πέρασε αυτή την φάση του να αγχώνεται για διάφορες αρρώστιες. Κανείς γιατρός δεν θα πάρει την ευθύνη να σε διώξει όσο εσύ διαμαρτύρεσαι για συμπτώματα- ακόμα κι αν αυτά είναι στο μυαλό σου ή αν προκαλούνται από το μυαλό σου. Πόσο μάλλον αν είναι ιδιώτης και πληρώνεται κιόλας...σιγά μη σε διώξει. Θα σε βάλει να κάνεις όλες τις πιθανές κι απίθανες εξετάσεις που υπάρχουν, θα σου δώσει "θεραπείες" όταν αυτές δεν έχουν σοβαρές παρενέργειες, ακόμα κι αν οι εξετάσεις σου βγαίνουν μια χαρά και γενικά όσο εσύ επιμένεις πως δεν είσαι καλά ο γιατρός θα συνεχίζει να σε βάζει να ψάχνεις. Δεν μπορεί ο γιατρός να βάλει τέλος σε αυτό. ΕΣΥ πρέπει να βάλεις το τέλος. ΕΣΥ πρέπει να βρεις την δύναμη και το κουράγιο να πεις ότι κάτσε ρε φίλε... δεν γίνεται να τρέχω όλη μέρα σε γιατρούς, αλλού είναι το πρόβλημα μου, άλλο πρέπει να ψάξω. Ο γιατρός δεν είναι Θεος. Αν εγώ πάω και του πω ότι πονάω πχ ακόμα κι αν οι εξετάσεις μου δεν δείχνουν κάτι, θα με κάνει πειραματόζωο, θα δοκιμάσει ο, τι φάρμακο υπάρχει μέχρι εγώ να του πω πως δεν πονάω πια. Αυτή είναι η δουλειά του.

Στα επείγοντα ναι, έπρεπε να σε έχουν τσεκάρει καλύτερα αλλά κάτσε ρε Αντώνη....αν εσύ πηγαίνεις κάθε τρεις και λίγο στα επείγοντα χωρίς λόγο πώς περιμένεις να σε πάρουν στα σοβαρά; Θα το πάθεις σαν τον βοσκό με τον λύκο στο τελος...και κάτι σοβαρό να πάθεις δεν θα σε πιστεύει κανείς, εκεί θες να καταλήξεις; Στα επείγοντα δεν παίζουν. Πηγαίνει κόσμος που η ζωή του κρέμεται από μια κλωστή, που η ζωή του κρίνεται από το ένα δευτερόλεπτο που ο γιατρός αντί να ασχοληθεί μαζί του θα κάτσει να ασχοληθεί μαζί σου επειδή εσύ αρνείσαι να δεις αυτό που βλέπουμε όλοι εμείς εδώ στο φόρουμ χωρίς να σε ξέρουμε και που προφανώς βλέπουν κι οι γιατροί αλλά οι ιδιωτές στους οποίους τα σκας δεν θα στο πουν ποτε ωμά, ότι το πρόβλημα σου είναι ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ. Έτσι ωμά φίλε Αντώνη, θα στο πει μόνο ο γιατρός στο δημόσιο γιατί δεν σε έχει άμεση ανάγκη αφού δεν πληρώνεται απευθείας από σένα.

Εντωμεταξύ κάτσε και σκέψου για ένα δευτερόλεπτο στην τελική, τι τόσο θαυμαστό και αναντικατάστατο έχει δηλαδή η δική σου παρουσία σε αυτόν τον κόσμο; Αν έχεις μια στο εκατομύριο την τάδε σπάνια, απιθανότατη ασθένεια που κανείς γιατρός δεν μπορεί να διαγνώσει μέχρι τώρα κι ας έχεις ξεσκιστεί στα φάρμακα και στις εξετάσεις.... τι σε τρομάζει τελοσπάντων τόσο πολύ στο να πεθάνεις; Όταν έρθει η ώρα σου αγαπητέ μου, όπως κι η δική μου και όλων μας, δεν θα μας σώσει καμιά εξέταση...απλά θα τεζάρουμε και τέλος. Θα συνεχίσει να κινείται η γη και χωρίς την παρουσία μας. Εσένα τι σε φρικάρει τόσο πολύ;

Κοιτά,γενικά οι γιατροι δεν είναι έτσι,έχω βρει μερικούς καλούς που ίσα ισα ,όταν είχα απλα αρρωατοφοβια,μου έλεγαν ότι δεν χρειαζομαι ππεραιτέρω εξετάσεις κλπ. Ο καρδιολογος μου και ο παθολογος που με βλεπει πολλες φορες δεν με παίρνουν χρηματα πλεον. Τώρα προεκυψε η ορθοστατικη ταχυκαρδία που μου δυσκολευει τη ζωή και έχει μειώσει το επιπεδο της ζωής μου γιατί δεν μπορω να κάνω τα ππράγματα που αγαπω. Για αυτό μπηκα σε νέα κύκλο εξετασεων. Σε σχέση με το θάνατο, καταρχας φοβαμαι το πώς θα νιωσω και γενικά δεν θέλω να πεθάνω,έχω στοχους,έχω εκδοσει ένα βιβλιο,θέλω να γράψω πολλα ακόμα, έχω γενικά ονειρα στη ζωή μου που θέλω να κανω. Και έχω ορθοστατικη ταχυκαρδια,δεν μπορώ να κάνω τιποτα. Και επειδή προεκυψε προσφατα,πριν τρεις μήνες,προσπαθω να βρω την αιτια αλλά δυστυχώς δεν υπαρχουν πολλοι ειδικοί στην ελλαδα.

Και λόγω της ορθοστατικης,έχει χτυπησει το αγχος στο κοκκινο και ξανάρχισαν οι κρισεις πανικου.

Στα επειγοντα παω όταν δεν έχω που άλλου να παω,οπως σήμερα που είναι κυριακη. Και δεν πάω μόνο για κρίσεις πανικου, είχα παθει και αλλεργική αντιδραση κλπ. Εδώ παντως για απλα περιστατικα πανε,όσες φορες έχω παει, σπανια υπηρχε κάτι σοβαρό,οι περισσοτεροι για τακτικα πανε και όσοι είναι ππραγματικά επειγοντα,γίνεται εισαγωγή αμεσως.

[Antonis8]

Τώρα πρόσεξα σε μνμ σου που λες ότι αδερφή σου έχει διαγνωστεί με καρκίνο εντέρου.
Και ο δικός μου γνωστός που σου έγραψα που πέρασε το ίδιο, το έπαθε λίγο μετά που πέθανε ο πατέρας του από καρκίνο μέσα σε δυο μήνες.

Μήπως βρε αντώνη έχεις φρικάρει από αυτό;

Οχι, έγινε πριν χρόνια,στα 18 της το βρηκαν,έχει θεραπευτεί.

Το αγχος μου οφείλεται σε ΙδΨ και μετατραυματικο στρες και πόλες άλλες στρεσογονες καταστάσεις πιυ βιωνω. Αλλά προεκυψε το θεμα της ορθοστατικης ταχυκαρδίας και με λύγισε εντελως. Μετά συνηθισα καπως,αλλά πρεπει να κάνω καποιες εξετάσεις για να αποκλειστουν καποιες παθησεις που μπορει να υποβοσκουν και να την προκαλουν. Ειμαι πιό λειτουργικός απο ότι πριν έναν μήνα πχ, αλλά ακόμα είναι καινουργια κατάσταση γιατί τι επαθα πριν τρεις μήνες. Το κακό είναι ότι μου κανει κρισεις πανικου και ότι και να συμβεί στο σώμα μου,το συνδεω με την ορθοστατικη και θεωρώ ότι είναι μια παθηση πτο εξελισσεται. Θα δειξει με τις εξετάσεις.

[elisabet]

Κοιτά,γενικά οι γιατροι δεν είναι έτσι,έχω βρει μερικούς καλούς που ίσα ισα ,όταν είχα απλα αρρωατοφοβια,μου έλεγαν ότι δεν χρειαζομαι ππεραιτέρω εξετάσεις κλπ. Ο καρδιολογος μου και ο παθολογος που με βλεπει πολλες φορες δεν με παίρνουν χρηματα πλεον. Τώρα προεκυψε η ορθοστατικη ταχυκαρδία που μου δυσκολευει τη ζωή και έχει μειώσει το επιπεδο της ζωής μου γιατί δεν μπορω να κάνω τα ππράγματα που αγαπω. Για αυτό μπηκα σε νέα κύκλο εξετασεων. Σε σχέση με το θάνατο, καταρχας φοβαμαι το πώς θα νιωσω και γενικά δεν θέλω να πεθάνω,έχω στοχους,έχω εκδοσει ένα βιβλιο,θέλω να γράψω πολλα ακόμα, έχω γενικά ονειρα στη ζωή μου που θέλω να κανω. Και έχω ορθοστατικη ταχυκαρδια,δεν μπορώ να κάνω τιποτα. Και επειδή προεκυψε προσφατα,πριν τρεις μήνες,προσπαθω να βρω την αιτια αλλά δυστυχώς δεν υπαρχουν πολλοι ειδικοί στην ελλαδα.

Και λόγω της ορθοστατικης,έχει χτυπησει το αγχος στο κοκκινο και ξανάρχισαν οι κρισεις πανικου.

Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν καλοί γιατροί, κάθε άλλο. Αλλά κανείς ιδιώτης ρε συ Αντώνη δεν μπορεί να πάρει την ευθύνη να σε διώξει, δεν το καταλαβαίνεις αυτό; Εντωμεταξύ συμπτώματα όντως μπορεί να υπάρχουν. Φυσικά και θα υπάρχουν, το σώμα μας δεν είναι άσχετο με την ψυχή μας, επηρεάζεται. Οταν ο γιατρός διαπιστώνει ένα σύμπτωμα λοιπόν είναι υποχρεωμένος να το ψάξει. Δεν είναι Θεός ο γιατρός να μπορεί να βάλει το χέρι του στην φωτιά ότι το σύμπτωμα που βλέπει στο προκαλεί το άγχος κι όχι κάτι άλλο. Αυτό είναι δική ευθύνη να το καταλάβεις. Κανείς δεν μπορεί να αναλάβει αυτή την ευθύνη αντί για σένα.

Ωραία, κάνεις τόσα όμορφα πράγματα στην ζωή σου λοιπόν...τι απο αυτά μπορείς να χαρείς τους τελευταίους μήνες έτσι όπως ζεις με τον φόβο της αρρώστιας; Θες να γράψεις κι άλλο βιβλίο λες, γράφεις; Αν αυτές πχ είναι οι τελευταίες σου μέρες στην ζωή πώς θα ήθελες να τις περάσεις; Σε μια αναμονή νοσοκομείου; Δεν θα ήθελες να ρουφήξεις όση ζωή σου απομένει; Κανείς μας δεν έχει υπογράψει συμβόλαιο βρε Αντώνη, εγώ που σου γράψω τώρα μπορεί αύριο να μην υπάρχω κι ας έχω ένα σωρό όνειρα και πράγματα που θέλω να κάνω, δεν μπορώ να ελέγξω τον θάνατο μου. Κανείς δεν μπορεί. Εσύ έχεις βαλθεί να τον ελέγξεις. Και εντωμεταξύ χάνεις την ζωή σου. Αν σκεφτείς τον χρόνο που απομένει στον καθένα μας σαν μια αντίστροφη μέτρηση γιατί σε όλους μας κάπως έτσι είναι, εσύ χάνεις πολύτιμο χρόνο!!!

[elisabet]

Οχι, έγινε πριν χρόνια,στα 18 της το βρηκαν,έχει θεραπευτεί.

Το αγχος μου οφείλεται σε ΙδΨ και μετατραυματικο στρες και πόλες άλλες στρεσογονες καταστάσεις πιυ βιωνω. Αλλά προεκυψε το θεμα της ορθοστατικης ταχυκαρδίας και με λύγισε εντελως. Μετά συνηθισα καπως,αλλά πρεπει να κάνω καποιες εξετάσεις για να αποκλειστουν καποιες παθησεις που μπορει να υποβοσκουν και να την προκαλουν. Ειμαι πιό λειτουργικός απο ότι πριν έναν μήνα πχ, αλλά ακόμα είναι καινουργια κατάσταση γιατί τι επαθα πριν τρεις μήνες. Το κακό είναι ότι μου κανει κρισεις πανικου και ότι και να συμβεί στο σώμα μου,το συνδεω με την ορθοστατικη και θεωρώ ότι είναι μια παθηση πτο εξελισσεται. Θα δειξει με τις εξετάσεις.

Χαίρομαι για την αδερφή σου, να ναι πάντα γερή εύχομαι. Φαντάζομαι όμως θα ήταν ισχυρό σοκ για όλη την οικογένεια, δεν είναι αστείο ο καρκίνος και μόνο η λέξη προκαλεί τρόμο.
Είχες διαγνωστεί ήδη με ΙΔΨ τότε ή προέκυψε μετά;
Να ξέρεις πάντως ότι είναι σύνηθες σε άτομα που κάποιο στενό τους πρόσωπο νόσησε με καρκίνο να εμφανίζουν αργότερα στην ζωή τους αρρωστοφοβία. Το έχεις συζητήσει αυτό με τον/την ψυχολόγο σου;

[Antonis8]

Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν καλοί γιατροί, κάθε άλλο. Αλλά κανείς ιδιώτης ρε συ Αντώνη δεν μπορεί να πάρει την ευθύνη να σε διώξει, δεν το καταλαβαίνεις αυτό; Εντωμεταξύ συμπτώματα όντως μπορεί να υπάρχουν. Φυσικά και θα υπάρχουν, το σώμα μας δεν είναι άσχετο με την ψυχή μας, επηρεάζεται. Οταν ο γιατρός διαπιστώνει ένα σύμπτωμα λοιπόν είναι υποχρεωμένος να το ψάξει. Δεν είναι Θεός ο γιατρός να μπορεί να βάλει το χέρι του στην φωτιά ότι το σύμπτωμα που βλέπει στο προκαλεί το άγχος κι όχι κάτι άλλο. Αυτό είναι δική ευθύνη να το καταλάβεις. Κανείς δεν μπορεί να αναλάβει αυτή την ευθύνη αντί για σένα.

Ωραία, κάνεις τόσα όμορφα πράγματα στην ζωή σου λοιπόν...τι απο αυτά μπορείς να χαρείς τους τελευταίους μήνες έτσι όπως ζεις με τον φόβο της αρρώστιας; Θες να γράψεις κι άλλο βιβλίο λες, γράφεις; Αν αυτές πχ είναι οι τελευταίες σου μέρες στην ζωή πώς θα ήθελες να τις περάσεις; Σε μια αναμονή νοσοκομείου; Δεν θα ήθελες να ρουφήξεις όση ζωή σου απομένει; Κανείς μας δεν έχει υπογράψει συμβόλαιο βρε Αντώνη, εγώ που σου γράψω τώρα μπορεί αύριο να μην υπάρχω κι ας έχω ένα σωρό όνειρα και πράγματα που θέλω να κάνω, δεν μπορώ να ελέγξω τον θάνατο μου. Κανείς δεν μπορεί. Εσύ έχεις βαλθεί να τον ελέγξεις. Και εντωμεταξύ χάνεις την ζωή σου. Αν σκεφτείς τον χρόνο που απομένει στον καθένα μας σαν μια αντίστροφη μέτρηση γιατί σε όλους μας κάπως έτσι είναι, εσύ χάνεις πολύτιμο χρόνο!!!

Δεν διαφωνώ, απλά η διάκριση ειναι η εξής : το άγχος μου δημιουργεί τις κρίσεις πανικού και κάτι παθολογικό μου δημιουργεί την ορθοστατική ταχυκαρδία. Είναι όντως υπαρκτό σύνδρομο. Αν τελειώσω με τις εξετάσεις και μου που ότι δεν δημιουρείται από κάτι, θα το θεωρήσω ως ιδιοπαθή δυσαυτονομία και απλά θα μάθω να ζω με αυτό. Και τώρα πάνω κάτω αυτό κάνω, απλώς είναι πολύ δύσκολο να διαχειρστώ το ότι πριν οι παλμοί μου στο περπάτημα ήταν 85 και τώρα είναι 145. Μου δημιουργεί η ταχυπαλμία το άγχος, όχι το αντίθετο. Και προσπαθώ να το διαχειριστώ, αλλά όταν συμβαίνουν νέα πράγματα, πχ όλα αυτά τα περίεργα εξανθήματα (διαφορετικού τύπου κιόλας, ταυτόχρονα, λεμδαδένας, ο πόνος, το αίμα, όλα με κάνουν να πιστεύω ότι συνδέονται και αυτο με οδηγεί στις κρίσεις πανικού.

Ιδανικά θα ήθελα να γιατρευτώ. Αν δεν είχα την ορθοστατική θα συμφωούσα απολύτως μαζί σου, αλλά πλέον αυτή μου δημιουργεί το άγχος, για αυτό και είμαι απελπισμένος. Ειμαι δραστηριος. Αν κάνεις μερικά βήματα και βλέπεις ότι οι παλμοί σου πάνε 120, πανικοβάλλεσαι. Μου είναι ακόμα πολύ δύσκολο να το διαχειρστώ γιατί είναι ξένο στον οργανισμό μου.

[Antonis8]

Χαίρομαι για την αδερφή σου, να ναι πάντα γερή εύχομαι. Φαντάζομαι όμως θα ήταν ισχυρό σοκ για όλη την οικογένεια, δεν είναι αστείο ο καρκίνος και μόνο η λέξη προκαλεί τρόμο.
Είχες διαγνωστεί ήδη με ΙΔΨ τότε ή προέκυψε μετά;
Να ξέρεις πάντως ότι είναι σύνηθες σε άτομα που κάποιο στενό τους πρόσωπο νόσησε με καρκίνο να εμφανίζουν αργότερα στην ζωή τους αρρωστοφοβία. Το έχεις συζητήσει αυτό με τον/την ψυχολόγο σου;

Σε ευχαριστώ.
Ιδψ ξέρω από μόνος μου ότι έχω από παιδί, το είχα καταλάβει δλδ γιατί είχα τελετουργικά, ιδεοληψίες κλπ. Επίσημα διαγνώστηκα πέρυσι, αλλα το έχω από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου. Στην εφηβεία είχε κάνει πολύ άσχημη αύξηση και είχα καταλήξει να μην τρωω λόγω τελετουργικών, δεν έτρωγα πχ όλη την ημέρα και έτρωγα μόνο λίγο στις τέσσερις το πρωί. Είχα χάσει πάρα πολλά κιλά και κινδύνευα λόγω αυτού, αλλά μετά το ξεπέρασα. Μετά είχα κάνει μια απόπειρα αυτοκτονίας αλλά το ξεπέρασα και αυτό. Η μαμά μου έχει σχιζοφρένεια, έχω μεγαλώσει δύσκολα και γενικά έχω βιώσει πολλές άσχημες καταστάσεις και τα τελευταία χρόνια. Είναι δηλαδή πολλά που συνυπάρχουν, όχι μόνο ένα. Αρρωστοφοβία νομίζω είχα πολύ πριν από αυτό, από μικρός. Πχ θα πάθαινα μια γρίπη και νόμιζα ότι έχω μηνιγγίτιδα και με κοροίδευαν οι δικοί μου. Αλλά στην πορεία το ξεπέρασα. Μετά επανήλθε στα 18 μου, έκανα ένα τσεκ απ, το ξεπέρασα. Μετά επανήλθε στα 24 με τις πρώτες κρίσεις πανικού. Το ξεπέρασα και μετά επανήλθε πέρυσι στα 29 και το παλεύω ακόμα. Ήμουν καλά από τον Μάιο μέχρι τον Σεπτέμβρη. Είχα κόψει και τους γιατρούς και τα πάντα. Μέχρι που προέκυψε η ορθοστατική ταχυκαρδία και με διέλυσε εντελώς.