Έτσι όπως τα ακούω το λάθος δεν ήταν η φυγή αλλά...οι επιστροφές! Έβρισκες αφόρητη την κατάσταση όταν είστε μαζί. Πιστεύεις ότι πραγματικά αυτό που έλειπε ήταν η περισσότερη προσπάθεια από την πλευρά σου?

Εδώ διάβασα ότι δεν θέλει να βγαίνετε μαζί με γυναίκες φίλες, ούτε όμως να βγαίνεις μόνος. Θέλει να είσαστε μόνο οι δυο σας και το παιδί. Πιστεύεις ότι αυτό είναι το πλαίσιο της σχέσης που θα ήθελες? Αν ναι, οι υπόλοιποι περισσεύουν και ως παρέα και ως γνώμες.

Ή μήπως φαντάζεσαι ότι αν προσπαθούσες να της αποδείξεις έμπρακτα πόσο πολύ τη θέλεις (χωρίς καυγάδες, χωρίς φυγές, υπαναχωρώντας στις επιθυμίες της), κάποια στιγμή οι ανασφάλειες της θα μειώνονταν και θα κατανοούσε περισσότερο τις δικές σου ανάγκες κι επιθυμίες?

Προσωπικά αμφιβάλλω, γιατί δεν ήταν η δική σου συμπεριφορά που επιβάρυνε τις ανασφάλειες της αλλά η δική της. Οι δικές σου φυγές ήταν το αναμενόμενο αποτέλεσμα.