Απροσδιοριστη κρίση στον ύπνο μου

[Αλεξία10]

Καλησπέρα και καλές γιορτές! Ήθελα να σας ρωτήσω αν υπάρχει κάποιος άλλος που να έχει ζήσει κάτι παρόμοιο. Εδώ και 6 μήνες παθαίνω μια απροσδιοριστη κρίση στον ύπνο μου. Συμβαίνει όλο και πιο πολύ. Κοιμάμαι κανονικά και την πρώτη ώρα ύπνου (δηλαδή δεν μου συμβαίνει ποτέ τα ξημερώματα αλλά πάντα μόλις έχω κοιμηθεί) ξαφνικά αρχίζω να τρέμω και κρατάει γύρω στα 5 λεπτά. Τις δύο πρώτες φορές νόμιζα ότι ήταν σεισμός. Μετά άρχισα να πιστεύω ότι το τρέμουλο είναι απλά στο μυαλό μου αλλά τώρα τελευταία έχω προσέξει ότι είναι ορατό δηλαδή βλέπω ότι τρέμω και όχι απλά το νιώθω. Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις απαντήσεις σας!

[george1520]

Δεν μου έχει τύχει... Μου έχει τύχει συχνά να πνίγομαι και να ξυπνάω...


Εγώ στην θέση σου θα έβαζα κάμερα για να δω αν όντως συμβαίνει αυτό και μετά θα το έψαχνα περισσότερο.

[Αλεξία10]

george1520 ευχαριστώ πολύ για την απάντηση. αυτό με το πνίξιμο είναι χειρότερο το έχω ζήσει και εγώ για ένα μεγάλο διάστημα. Και δεν μπορούσα και να ξυπνήσω πολλές φορές. Αυτός ήταν και ο λόγος που πρώτη φορά πήγα σε ψυχίατρο και διαγνωστηκα με κατάθλιψη η οποία κατά τη γνώμη όλον τον ειδικών που έχω πάει δημιουργήθηκε επειδή έχω ζήσει πολύ άσχημες καταστάσεις. Αλλά αυτό με τον ύπνο είναι καινούργιο και βλέπω και άλλα πολλά τελευταία που από κει που ήταν στο μυαλό μου έχουν αρχίσει και ξεσπανε στο σώμα μου.

[george1520]

Δεν κάθισα να το ψάξω γιατί πνίγομαι στον ύπνο μου.. Δεν γίνεται και κάθε βράδυ οπότε δεν ασχολήθηκα..
όσο αφορά αυτά που εμφανίζονται στο σώμα δυστυχώς είναι κάτι που συμβαίνει με τα άτομα που περνάνε κατάθλιψη, έχουν άγχος, στρες κτλ.
Παίρνεις φάρμακα (ανάφερες ψυχιατρο); Ψυχοθεραπεία κάνεις;

[Αλεξία10]

Μου είχε δώσει φάρμακα πριν κάτι χρόνια και μετά σταδιακά μου τα είχε ελαττώσει μέχρι που τα κόψαμε γιατί είχα βάλει πείσμα και έκανα πολλά βήματα. Έχω ξεπεράσει πολλά από αυτά που με έφεραν σε αυτή την κατάσταση αν και όχι όλα. Ψυχοθεραπεία έχω κάνει για πολλά χρόνια αλλά τώρα λόγω οικονομικών όχι δεν κάνω διστυχως ????

[george1520]

Η ψυχοθεραπεία όμως είναι αυτή που θα σε βοηθήσει να αποβάλεις όλα αυτά που κουβαλάς.. Να τα βγάλεις στην επιφάνεια, να τα αντιμετωπίσεις, να περάσεις από πάνω τους και να μην σε επηρεάζουν. Σίγουρα θα υπάρχουν ψυχολόγοι που να είναι δωρεάν εκεί. Στην Κύπρο έχουμε στα νοσοκομεία. Δεν ξέρω στην Ελλάδα πως είναι τα πράγματα. Ζούμε δυστυχώς κάποια πράγματα εξαιτίας άλλων και κάποια στιγμή πέφτουμε και καλούμαστε να τα αντιμετωπίσουμε για να πάμε παρακάτω. Άδικο; ναι είναι..

[Αλεξία10]

Εδώ στην Ελλάδα υπάρχουν στα νοσοκομεία αλλά για να έρθει το ραντεβού μου θα έχουν περάσει 6 μήνες από το προηγούμενο διστυχως. Τι να πρώτο αντιμετωπίσω. Καμιά φορά προσπαθώ να φανταστώ πως θα εμοιαζα αν όλα αυτά που κουβαλάω μέσα μου φαινόταν και από έξω μου. Και βλέπω ένα κλαδί (γερό μεν αλλά κλαδί) να του βάζουν συνέχεια βάρος πάνω χωρίς κάποιος να υπάρχει για να βγάλει έστω ένα βαράκι μικρό από τα προηγούμενα. Και όλο λυγιζω και λυγιζω. Βαθιά μέσα μου ξέρω ότι δεν θα σπάσω (συνήθισα) αλλά είναι άδικο...

[george1520]

Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Όπως και πολλοί εδώ στο φόρουμ. Έχω ζήσεις άσχημα παιδικά χρόνια. Έχω βιωσει όλων των ειδών βίας.. Και ξαφνικά όλα αυτά έπεσαν πάνω μου και για να βγω ζωντανός πρέπει να τα αντιμετωπίσω.. Είναι άδικο ναι. Αλλά πρέπει.
Θα πέσεις, θα σηκωθείς, θα ξανά πέσεις και κάποια στιγμή θα στέκεσαι στα πόδια σου χωρίς να κουβαλάς καμία άσχημη ανάμνηση..

[Αλεξία10]

Για τα παιδικά χρόνια ειδικά σε καταλαβαίνω τόσο πολύ... Είμαι της άποψης ότι από κει ξεκινάνε όλα. Πλέον δεν σκέφτομαι συγκεκριμένα αυτά που πέρασα αλλά για να ξεφύγω από κει έκανα λάθος επιλογές και έφτασα εδώ που είμαι. Και δεν φαντάζεσαι πόσο καταλαβαίνω κάποιον με άσχημες παιδικές εμπειρίες. Ας τις ονομάσουμε έτσι γιατί παιδική ηλικία δεν αξίζει να λέγεται (τουλάχιστον η δική μου)

[george1520]

Ούτε η δική μου. Είδα τον σκληρό κόσμο γρήγορα.. Παιδάκι ήμουν. Η παιδική ηλικια διαμορφώνει τις συμπεριφορές και τις κινήσεις που θα κάνουμε στο μέλλον. Γιαυτό σου μίλησα για την ψυχοθεραπεία.

[Αλεξία10]

Και έχεις δίκιο και σε ευχαριστώ. Με βοηθάς πολύ. Γενικά βοηθάει το να μιλάς κάπου. Διστυχως τόσα χρόνια το μόνο που έχω καταφέρει είναι απλά να τα σκέφτομαι λιγότερο αλλά δεν κατάφερα να τα ξεπεράσω. Πώς ξεπερνάς άλλωστε μια μάνα που σε έχει γραμμένη, ένα βιασμό, μια ατελείωτη ψυχολογική βία, έναν άντρα που δεν σε θέλει αλλά ούτε φεύγει. Είναι πολλά. Και παθαίνεις κατάθλιψη. Παθαίνεις κρίση πανικού και άλλα τόσα. Και γυρνάνε και σου λένε "δεν έχεις ανάγκη εσύ, μια χαρά είσαι"

[george1520]

Μη περιμένεις να καταλάβει κανένας.. Ο μόνος που ΙΙΙΙΙΣΩΣ μπορεί να σε καταλάβει ειναι αυτός που πέρασε ή περνά ότι και εσύ. Οπότε μην απογοητευεσαι που δεν καταλαβαίνουν. Κάποιοι θέλουν να καταλάβουν αλλά δεν μπορούν. Δεν βρίσκουν λογική σε όλα αυτά που σου συμβαίνουν.
Εγώ έχω μια μάνα σκληρή. Μεγάλωσα και είχα πολλά στοιχεία από την συμπεριφορά της. Έπεσα ψυχολογικά και άρχισα να δουλεύω με τον ευατο μου. Να γινω αυτός που θα γινόμουν αν δεν ζούσα όλα αυτά..
Αν δεν σαρεσει η ζωή σου άλλαξε την.. Σήμερα! Χθες! Η μάνα σου είναι έτσι όπως είναι, δεν φταις κάπου εσύ. Μίλησε για τον βιασμό σου. Κλαψε.. Βρισε.. Αλλά άλλαξε την!

[Αλεξία10]

Η μάνα μου με παράτησε όταν ήμουν 10 χρονών. Δεν υπήρχε κανείς εκεί να με βοηθήσει σε τίποτα. Και όταν μου έκανε την τιμή να γυρίσει ήμουν 17. Και το σώμα της ήταν εκεί αλλά το βλέμμα και τα χέρια της δεν ήταν ποτέ πάνω μου.
Μετά το βιασμό έκατσα σχεδόν 8 μήνες σε ένα κρεβάτι κλεισμένη στο δωμάτιο. Μου έφερνε φαγητό σαν να έκανε αγγαρεία, μου άφηνε το δίσκο εκεί και φεύγοντας πριν κλείσει την πόρτα πίσω της δεν ξεχνουσε ποτέ να μου πετάξει το "δεν θα νταντευω μια ζωή εσένα. Στην τελική εσύ φταις". Όταν επιτέλους βρήκα τη δύναμη να φύγω από αυτό το σπίτι δεν ήξερα τι με περιμένει.Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. Αλλά και να το ήξερα πάλι θα έφευγα.

[george1520]

Η συμπεριφορά της μάνας σου.. Έχει να κάνει με αυτήν.. Όχι με εσενα.. Κατάλαβα πως για να γλιτώσεις από εκεί πηγες αλλού που δεν περνάς καλά.. Συνήθως αυτό γίνεται. Για να ξεφύγει κάποιος από μια κατάσταση πιάνεται από όπου βρει..
Ο. Κ. Αυτή είναι η ζωή σου. Αυτή που πέρασε.. Αυτή που ζεις. Από εδώ και πέρα τι θα κάνεις; Τι θες να κάνεις; Ποτέ θα χαμογελάσεις; ποτέ θα χαρείς την ζωή σου;

[Αλεξία10]

Τι περίεργη είναι η ζωή. Μπαίνω πρώτη μέρα σε ένα φόρουμ και με ρωτάνε πότε θα χαμογελασω και εγώ δεν ξέρω την απάντηση γιατί ποτέ κανείς δεν με ρώτησε στα τόσα χρόνια...
Τι θέλω να κάνω; Να φύγω!Μάλλον εκείνη τη μέρα θα χαμογελασω...