Παιδική σεξουαλική κακοποίηση
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 7 123 ... LastLast
Results 1 to 15 of 96
  1. #1

    Παιδική σεξουαλική κακοποίηση

    Καλημέρα σε όλους και καλή χρονιά να έχουμε, με σωματική και ψυχική υγεία.
    Μου είναι δύσκολο να ξεκινήσω από κάπου...αρχικά δυσκολεύτηκα να βρω σε ποια κατηγορία να γράψω για όλα αυτά που με απασχολούν. Κρίσεις πανικού, σωματόμορφη διαταραχή, νοσοφοβία...απ' όλα τα καλά.
    Αποφάσισα να μην γράψω σε κάποια από αυτές τις κατηγορίες, καθώς για πρώτη φορά στη ζωή μου έχω αποφασίσει να μιλήσω ουσιαστικά γι' αυτά που έχουν συμβεί στη ζωή μου.

    Όταν ήμουν 10 χρονών κακοποιήθηκα σεξουαλικά από ένα πολύ κοντινό μου πρόσωπο. Ανήκω στην κατηγορία που ο δράστης δεν ήταν άντρας, αλλά γυναίκα. Για κάποιο διάστημα θεωρούσα πως αυτό που γινόταν ήταν απλώς μια ένδειξη τρυφερότητας, αργότερα ''έκρυψα'' ή μάλλον επέλεξα, συνειδητά ή ασυνείδητα, να θάψω αυτό το γεγονός βαθιά μέσα μου. Πάντα όμως με κυρίευε ένα αίσθημα ντροπής, αισθανόμουν βρώμικη.

    Μεγάλωσα με έναν ήρεμο και τρυφερό πατέρα και με μια έξυπνη, δυναμική αλλά παράλληλα αυστηρή μητέρα στην οποία δεν ήταν πάντα εύκολο να εξομολογηθώ τις βαθύτερες σκέψεις μου. Έτσι, δεν μπόρεσα να μιλήσω ούτε σε κείνη γι' αυτό που συνέβαινε. Δεν ξέρω αν το γεγονός ότι είμαι υιοθετημένη έπαιξε κάποιο ρόλο σε όλα αυτά. Όταν ήμουν 16 η μητέρα μου νόσησε από επιθετικό καρκίνο στον εγκέφαλο, και λίγο αργότερα πέθανε.

    Έχω ταλαιπωρηθεί πολλά χρόνια από άγχος, τύψεις, σωματικά συμπτώματα, αργότερα ήρθε και μια σχέση που με ισοπέδωσε κυριολεκτικά κι έκανε ακόμα χειρότερα τα συμπτώματά μου και το αίσθημα ''αναξιότητας'' που είχα. Τον Φεβρουάριο που μας πέρασε μετά από μια γερή κρίση πανικού αποφάσισα πως δεν πάει άλλο και πως πρέπει να απευθυνθώ σε κάποιον ειδικό και ξεκίνησα ψυχοθεραπεία.

    Έχει περάσει τόσος καιρός, κι όμως τώρα αρχίζω και συνειδητοποιώ τι έχει συμβεί. Το άτομο που με κακοποίησε επίσης δεν ζει πια, πέθανε μάλιστα πριν την μητέρα μου.
    Αισθάνομαι πως θέλω να μιλήσω γι'αυτό που συνέβη, να το βγάλω από μέσα μου, αλλά απ' τη μια σκέφτομαι πως ίσως δεν έχει νόημα καθώς αυτό το άτομο δεν ζει πια, κι απ΄την άλλη φοβάμαι πως θα 'ρθω αντιμέτωπη με τη δυσπιστία της οικογένειάς μου. Δεν θέλω να ακούσω ερωτήσεις του τύπου: ''μήπως δεν κατάλαβες καλά;''. Αισθάνομαι πως δεν θα αντέξω την αμφισβήτησή τους.

    Τις τελευταίες μέρες μου έρχονται διάφορες εικόνες στο μυαλό, η επαναφορά των αναμνήσεων είναι κάτι εξαιρετικά επίπονο. Απ΄τη μια αναρωτιέμαι αν πρέπει να σκαλίζουμε το παρελθόν κι απ'την άλλη αισθάνομαι πως όσο κι αν πονάει αυτό που ζω, είναι παράλληλα παράξενα λυτρωτικό.

    Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί μέσα από την ψυχοθεραπεία, κατάλαβα για πρώτη φορά πόσο σημαντικό είναι να μιλάμε, να μην κλεινόμαστε στον εαυτό μας.
    Εύχομαι μέσα απ΄την καρδία μου, ο καινούργιος χρόνος να μας βοηθήσει να συνδεθούμε ουσιαστικά και με τον βαθύτερο εαυτό μας, και με τους ανθρώπους γύρω μας.

  2. #2
    george1520
    Guest
    Καλημέρα. Καλή χρονιά με υγεία..
    Πρώτα από όλα μπράβο σου που έχεις την δύναμη να μιλήσεις γιαυτό έστω ανώνυμα. Κάποιοι δεν έχουν δύναμη ούτε να το ξεστομισουν. Μπράβο σου που αποφάσισες να βοηθήσεις τον εαυτό σου και να αποβάλεις ότι κουβαλάς μέσα σου.
    Πρώτα από όλα.. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ντρέπεσαι, γιατί νιώθεις βρώμικη κτλ για ένα θέμα που εσύ δεν ευθύνεσαι. Θα πρέπει να το συζητήσεις με τον γιατρό σου για να σε βοηθήσει να το αφήσεις πίσω σου και να πας παρακάτω. Δεν θα το συζητήσεις απλά για να το πεις.. Θα το κάνεις για σένα. Για να φύγεις το φορτίο από πάνω σου.. Δεν έχει σημασία αν αυτός ο άνθρωπος ζει ή πέθανε..

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2019
    Posts
    3,392
    Quote Originally Posted by eleniz View Post
    Καλημέρα σε όλους και καλή χρονιά να έχουμε, με σωματική και ψυχική υγεία.
    Μου είναι δύσκολο να ξεκινήσω από κάπου...αρχικά δυσκολεύτηκα να βρω σε ποια κατηγορία να γράψω για όλα αυτά που με απασχολούν. Κρίσεις πανικού, σωματόμορφη διαταραχή, νοσοφοβία...απ' όλα τα καλά.
    Αποφάσισα να μην γράψω σε κάποια από αυτές τις κατηγορίες, καθώς για πρώτη φορά στη ζωή μου έχω αποφασίσει να μιλήσω ουσιαστικά γι' αυτά που έχουν συμβεί στη ζωή μου.

    Όταν ήμουν 10 χρονών κακοποιήθηκα σεξουαλικά από ένα πολύ κοντινό μου πρόσωπο. Ανήκω στην κατηγορία που ο δράστης δεν ήταν άντρας, αλλά γυναίκα. Για κάποιο διάστημα θεωρούσα πως αυτό που γινόταν ήταν απλώς μια ένδειξη τρυφερότητας, αργότερα ''έκρυψα'' ή μάλλον επέλεξα, συνειδητά ή ασυνείδητα, να θάψω αυτό το γεγονός βαθιά μέσα μου. Πάντα όμως με κυρίευε ένα αίσθημα ντροπής, αισθανόμουν βρώμικη.

    Μεγάλωσα με έναν ήρεμο και τρυφερό πατέρα και με μια έξυπνη, δυναμική αλλά παράλληλα αυστηρή μητέρα στην οποία δεν ήταν πάντα εύκολο να εξομολογηθώ τις βαθύτερες σκέψεις μου. Έτσι, δεν μπόρεσα να μιλήσω ούτε σε κείνη γι' αυτό που συνέβαινε. Δεν ξέρω αν το γεγονός ότι είμαι υιοθετημένη έπαιξε κάποιο ρόλο σε όλα αυτά. Όταν ήμουν 16 η μητέρα μου νόσησε από επιθετικό καρκίνο στον εγκέφαλο, και λίγο αργότερα πέθανε.

    Έχω ταλαιπωρηθεί πολλά χρόνια από άγχος, τύψεις, σωματικά συμπτώματα, αργότερα ήρθε και μια σχέση που με ισοπέδωσε κυριολεκτικά κι έκανε ακόμα χειρότερα τα συμπτώματά μου και το αίσθημα ''αναξιότητας'' που είχα. Τον Φεβρουάριο που μας πέρασε μετά από μια γερή κρίση πανικού αποφάσισα πως δεν πάει άλλο και πως πρέπει να απευθυνθώ σε κάποιον ειδικό και ξεκίνησα ψυχοθεραπεία.

    Έχει περάσει τόσος καιρός, κι όμως τώρα αρχίζω και συνειδητοποιώ τι έχει συμβεί. Το άτομο που με κακοποίησε επίσης δεν ζει πια, πέθανε μάλιστα πριν την μητέρα μου.
    Αισθάνομαι πως θέλω να μιλήσω γι'αυτό που συνέβη, να το βγάλω από μέσα μου, αλλά απ' τη μια σκέφτομαι πως ίσως δεν έχει νόημα καθώς αυτό το άτομο δεν ζει πια, κι απ΄την άλλη φοβάμαι πως θα 'ρθω αντιμέτωπη με τη δυσπιστία της οικογένειάς μου. Δεν θέλω να ακούσω ερωτήσεις του τύπου: ''μήπως δεν κατάλαβες καλά;''. Αισθάνομαι πως δεν θα αντέξω την αμφισβήτησή τους.

    Τις τελευταίες μέρες μου έρχονται διάφορες εικόνες στο μυαλό, η επαναφορά των αναμνήσεων είναι κάτι εξαιρετικά επίπονο. Απ΄τη μια αναρωτιέμαι αν πρέπει να σκαλίζουμε το παρελθόν κι απ'την άλλη αισθάνομαι πως όσο κι αν πονάει αυτό που ζω, είναι παράλληλα παράξενα λυτρωτικό.

    Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί μέσα από την ψυχοθεραπεία, κατάλαβα για πρώτη φορά πόσο σημαντικό είναι να μιλάμε, να μην κλεινόμαστε στον εαυτό μας.
    Εύχομαι μέσα απ΄την καρδία μου, ο καινούργιος χρόνος να μας βοηθήσει να συνδεθούμε ουσιαστικά και με τον βαθύτερο εαυτό μας, και με τους ανθρώπους γύρω μας.
    Καλημέρα καλή χρονιά
    Το πρώτο που έχω να σου πω είναι να μη νιώθεις ούτε τύψεις ούτε βρώμικη κτλ. Βρώμικος είναι ο άνθρωπος που το έκανε αυτό και όχι εσύ.
    Έχεις κάνει ένα μεγάλο βήμα με την ψυχοθεραπεία. Ναι μεν πονάει όταν τα ξαναφερνεις μπροστά σου όλα αυτά. Είναι σαν να τα ξαναζεις αλλά αυτή τη φορά τα ξαναζεις για να τα "αποχαιρετησεις" να φύγουν μια και καλή από μέσα σου. Θέλει υπομονή και δουλειά για να τα ξεχάσεις τέτοια πράγματα κυρίως όταν αυτά έχουν γίνει στην παιδική ηλικία. Κάποια στιγμή θα νιώσεις ότι αυτό δεν σε βαραίνει πια και ούτε καθορίζει πια τη σκέψη σου. Πρέπει όλα να βγουν από μέσα σου για να τα "λύσεις" και όχι να τα σκέφτεσαι από την αρχή.
    Εύχομαι να φυσήξει δυνατός αέρας... Να πάρει μακριά όλα τα σκουπίδια της ζωής μου...

  4. #4
    Σ' ευχαριστώ πολύ ❤️

  5. #5
    Ένας άνθρωπος 10-12 χρόνων, αλλά και ιδιαίτερα στην εφηβεία αισθάνεται πράγματα που δεν μπορεί να ελέγξει. Ειδικά αν έχει ενα παρελθόν κακοποίησης, εδραιώνεται μέσα του η πεποίθηση πως είναι βρώμικος και πως κάτι πάει λάθος μαζί του. Κι αυτή η αντίληψη για τον εαυτό του είναι δύσκολο να αλλάξει, ειδικά όταν δεν έχεις βοήθεια.
    Σ' ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη!

  6. #6
    Quote Originally Posted by george1520 View Post
    Καλημέρα. Καλή χρονιά με υγεία..
    Πρώτα από όλα μπράβο σου που έχεις την δύναμη να μιλήσεις γιαυτό έστω ανώνυμα. Κάποιοι δεν έχουν δύναμη ούτε να το ξεστομισουν. Μπράβο σου που αποφάσισες να βοηθήσεις τον εαυτό σου και να αποβάλεις ότι κουβαλάς μέσα σου.
    Πρώτα από όλα.. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ντρέπεσαι, γιατί νιώθεις βρώμικη κτλ για ένα θέμα που εσύ δεν ευθύνεσαι. Θα πρέπει να το συζητήσεις με τον γιατρό σου για να σε βοηθήσει να το αφήσεις πίσω σου και να πας παρακάτω. Δεν θα το συζητήσεις απλά για να το πεις.. Θα το κάνεις για σένα. Για να φύγεις το φορτίο από πάνω σου.. Δεν έχει σημασία αν αυτός ο άνθρωπος ζει ή πέθανε..
    Ενας άνθρωπος 10-12 χρόνων, αλλά και ιδιαίτερα στην εφηβεία αισθάνεται πράγματα που δεν μπορεί να ελέγξει. Ειδικά αν έχει ενα παρελθόν κακοποίησης, εδραιώνεται μέσα του η πεποίθηση πως είναι βρώμικος και πως κάτι πάει λάθος μαζί του. Κι αυτή η αντίληψη για τον εαυτό του είναι δύσκολο να αλλάξει, ειδικά όταν δεν έχεις βοήθεια.
    Σ' ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη

  7. #7
    george1520
    Guest
    Quote Originally Posted by eleniz View Post
    Ενας άνθρωπος 10-12 χρόνων, αλλά και ιδιαίτερα στην εφηβεία αισθάνεται πράγματα που δεν μπορεί να ελέγξει. Ειδικά αν έχει ενα παρελθόν κακοποίησης, εδραιώνεται μέσα του η πεποίθηση πως είναι βρώμικος και πως κάτι πάει λάθος μαζί του. Κι αυτή η αντίληψη για τον εαυτό του είναι δύσκολο να αλλάξει, ειδικά όταν δεν έχεις βοήθεια.
    Σ' ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη
    Τώρα όμως δεν μιλάμε για το παιδάκι που ζει την κακοποίηση και δεν ξέρει πως να το χειριστεί (αφού δεν έχει και κάποιον δίπλα του). Μιλάμε για ένα ενήλικα.. Έχεις μιλήσει με τον γιατρό για αυτό το θέμα;

  8. #8
    Quote Originally Posted by george1520 View Post
    Τώρα όμως δεν μιλάμε για το παιδάκι που ζει την κακοποίηση και δεν ξέρει πως να το χειριστεί (αφού δεν έχει και κάποιον δίπλα του). Μιλάμε για ένα ενήλικα.. Έχεις μιλήσει με τον γιατρό για αυτό το θέμα;
    Ναι, βέβαια συμφωνώ σ' αυτό που λες. Απλώς ήθελα να τονίσω πόσο δύσκολο είναι να αλλάξουν απόψεις, σκέψεις και συμπεριφορές που έχουν εδραιωθεί. Και δεν μιλάω μόνο για μένα, μιλάω γενικότερα. Πολλοί λένε απλώς ''δεν μπορώ να αλλάξω κάτι'', χωρίς να έχουν κάνει κάποια ουσιαστική προσπάθεια.
    Ναι, του έχω μιλήσει. Απλώς τώρα πια, μετά από μήνες αρχίζω και ''συνδέομαι'' πάλι με όλο αυτό που έγινε. Τώρα γίνεται επαναφορά των αναμνήσεων και των συναισθημάτων στην ουσία.

  9. #9
    george1520
    Guest
    Quote Originally Posted by eleniz View Post
    Ναι, βέβαια συμφωνώ σ' αυτό που λες. Απλώς ήθελα να τονίσω πόσο δύσκολο είναι να αλλάξουν απόψεις, σκέψεις και συμπεριφορές που έχουν εδραιωθεί. Και δεν μιλάω μόνο για μένα, μιλάω γενικότερα. Πολλοί λένε απλώς ''δεν μπορώ να αλλάξω κάτι'', χωρίς να έχουν κάνει κάποια ουσιαστική προσπάθεια.
    Ναι, του έχω μιλήσει. Απλώς τώρα πια, μετά από μήνες αρχίζω και ''συνδέομαι'' πάλι με όλο αυτό που έγινε. Τώρα γίνεται επαναφορά των αναμνήσεων και των συναισθημάτων στην ουσία.
    Ειναι ένα στάδιο που πρέπει να περάσεις. Δυστυχώς.. Όλα αλλάζουν να ξέρεις.. Όταν δουλεύουμε με γιατρό αλλά και μόνοι μας.. Όλα αλλάζουν.
    Θα σε πείραζε να μου πεις τι συζητησατε; Ζήτησε λεπτομέρειες; που άγγιζε κτλ;

  10. #10
    Quote Originally Posted by george1520 View Post
    Ειναι ένα στάδιο που πρέπει να περάσεις. Δυστυχώς.. Όλα αλλάζουν να ξέρεις.. Όταν δουλεύουμε με γιατρό αλλά και μόνοι μας.. Όλα αλλάζουν.
    Θα σε πείραζε να μου πεις τι συζητησατε; Ζήτησε λεπτομέρειες; που άγγιζε κτλ;
    Θα σου πω. Βασικά του μίλησα για το περιστατικό αυτό πολύ νωρίς. Βέβαια είμαι σίγουρη πως και τίποτα να μην του έλεγα κάποια στιγμή θα το υποψιαζόταν γιατί υπάρχουν πολλά ''συμπτώματα'' που παραπέμπουν σε κακοποίηση. Ένας άνθρωπος με κατάρτιση νομίζω μπορεί να το καταλάβει, αργά ή γρήγορα.
    Με ρώτησε που συνέβαινε, αν είχε γίνει αρκετές φορές, και που με άγγιζε. Με ρώτησε για τα συναισθήματα που είχα και τότε, αλλά και τώρα, αλλά στην αρχή δεν ήμουν και τόσο πρόθυμη να συζητήσω γι' αυτό.

  11. #11
    george1520
    Guest
    Quote Originally Posted by eleniz View Post
    Θα σου πω. Βασικά του μίλησα για το περιστατικό αυτό πολύ νωρίς. Βέβαια είμαι σίγουρη πως και τίποτα να μην του έλεγα κάποια στιγμή θα το υποψιαζόταν γιατί υπάρχουν πολλά ''συμπτώματα'' που παραπέμπουν σε κακοποίηση. Ένας άνθρωπος με κατάρτιση νομίζω μπορεί να το καταλάβει, αργά ή γρήγορα.
    Με ρώτησε που συνέβαινε, αν είχε γίνει αρκετές φορές, και που με άγγιζε. Με ρώτησε για τα συναισθήματα που είχα και τότε, αλλά και τώρα, αλλά στην αρχή δεν ήμουν και τόσο πρόθυμη να συζητήσω γι' αυτό.
    Η συζήτηση εξελίχθηκε σε αργούς ρυθμούς ή μπήκε απευθείας στο θέμα.. Πχ για τα αγγιματα;

  12. #12
    Quote Originally Posted by george1520 View Post
    Η συζήτηση εξελίχθηκε σε αργούς ρυθμούς ή μπήκε απευθείας στο θέμα.. Πχ για τα αγγιματα;
    Ήταν αρκετά ευθύς, χωρίς να με πιέσει να του πω κάτι που δεν ήθελα. Δεν αισθάνθηκα ποτέ ότι με φέρνει σε δύσκολη θέση.
    Μάλιστα πρόσφατα του έλεγα πως ποτέ δεν αναφέρω τη λέξη κακοποίηση. Λέω πάντα ''αυτό που συνέβη'', ''αυτό που μου έκανε''. Αλλά η άρνηση δεν βγαίνει κάπου. Πρέπει απλώς να το αποδεχθώ, όπως είναι.

  13. #13
    george1520
    Guest
    Quote Originally Posted by eleniz View Post
    Ήταν αρκετά ευθύς, χωρίς να με πιέσει να του πω κάτι που δεν ήθελα. Δεν αισθάνθηκα ποτέ ότι με φέρνει σε δύσκολη θέση.
    Μάλιστα πρόσφατα του έλεγα πως ποτέ δεν αναφέρω τη λέξη κακοποίηση. Λέω πάντα ''αυτό που συνέβη'', ''αυτό που μου έκανε''. Αλλά η άρνηση δεν βγαίνει κάπου. Πρέπει απλώς να το αποδεχθώ, όπως είναι.

    Το να το μοιραστείς μαζί του δεν σε βοήθησε καθόλου;

  14. #14
    Quote Originally Posted by george1520 View Post
    Το να το μοιραστείς μαζί του δεν σε βοήθησε καθόλου;
    Mε βοήθησε, όπως με βοήθησε και το γεγονός ότι για πρώτη φορά το μοιράστηκα με δύο φίλους μου. Αλλά είναι πάρα πολλά αυτά που σκέφτομαι γενικώς.

  15. #15
    george1520
    Guest
    Quote Originally Posted by eleniz View Post
    Mε βοήθησε, όπως με βοήθησε και το γεγονός ότι για πρώτη φορά το μοιράστηκα με δύο φίλους μου. Αλλά είναι πάρα πολλά αυτά που σκέφτομαι γενικώς.
    Ποτέ έκανε ξανά την εμφάνιση του αυτό το περιστατικό στο μυαλό σου; τι έγινε;

Page 1 of 7 123 ... LastLast

Similar Threads

  1. Κακοποίηση σε παιδική ηλικια
    By Sofaki in forum Κακοποίηση
    Replies: 18
    Last Post: 28-08-2019, 20:46
  2. Replies: 17
    Last Post: 22-04-2017, 22:22
  3. Replies: 97
    Last Post: 28-01-2017, 18:52
  4. παιδική ηλικία και κακοποίηση αλλά δε θυμάμαι καλά
    By koin in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 3
    Last Post: 24-12-2014, 02:55
  5. σεξουαλικη κακοποιηση
    By mr.blond in forum Κακοποίηση
    Replies: 2
    Last Post: 05-10-2010, 17:28

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •