Απογοήτευση...

[deleted_member005]

Καλημέρα!

Είπα να γράψω κ εγώ 2 λόγια & ν'ακούσω απόψεις. Είμαι 30 ετών & αναρωτιέμαι πολλά χρόνια αν έχω κατάθλιψη & αν θα έπρεπε να επισκεφτώ κάποιον ψυχολόγο. Έχω περάσει αρκετά στη ζωή μου και υπήρξαν κ φορές που είπα καλύτερα να πεθάνω, δεν αντέχω άλλο. Έχω βιώσει 2 διαζύγια των γονιών μου, την απουσία & πλήρη αδιαφορία (σε σημείο κακίας) του πατέρα μου, την αποξένωση από τον πατριό μου, την οικογένειά του & τον αδερφό μου (με τον οποίο ευτυχώς αποκαταστάθηκε η σχέση μας όταν μεγάλωσε λίγο), θάνατο 3 πολύ αγαπημένων μου ανθρώπων από καρκίνο, την καταστροφή από φωτιά του σπιτιού που νοίκιαζα (το οποίο φυσικά με έβαλε σε 1 κάρο μπελάδες & μου άλλαξε τη μέχρι τότε ζωή μου), απογοητεύσεις συναισθηματικές & από φίλους. Μερικές φορές αισθάνομαι ότι δε νοιάζεται κανείς για μένα, ότι δε με αγαπούν, ενώ ξέρω ότι δεν είναι αλήθεια κ πάλι περνάει απ'το μυαλό μου. Δε ξέρω τι απ'όλα με έχει πειράζει πιο πολύ... Πάντως σκέφτομαι πολύ το παρελθόν & δε μπορώ να ξεπεράσω κάποια πράγματα. Γενικώς βιώνω 1 ρουτίνα, κάνω μια δουλειά που τη σιχαίνομαι, έχω μονίμως οικονομικά αδιέξοδα & γενικώς το αίσθημα ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι & κατά συνέπεια δεν πρόκειται ν'αλλάξει τίποτα στη ζωή μου παρά μόνο θα κυλάει & θα περνάν τα χρόνια & εγώ δε θα μπορέσω να κάνω ποτέ αυτά που θέλω, να πραγματοποιήσω όνειρά μου με κάνει να τρελαίνομαι. Υπάρχουν φορές που έχω τάσεις φυγής, θέλω να εξαφανιστώ, ν'αρχίσω να τρέχω στο δρόμο & να ουρλιάζω. Θα 'θελα να ήμουν ελεύθερη, χωρίς πρέπει να πάω για δουλειά, πρέπει να πληρώσω ενοίκιο, πάλι δε μου φτάνουν να πάρω κάτι που χρειάζομαι άντε ίσως τον άλλο μήνα να μπορέσω, μια ζωή μιζέρια γεμάτη από υπολογισμούς. Απ'την άλλη σκέφτομαι αν δεν είχα το οικονομικό πρόβλημα θα ήμουν ευτυχισμένη; Αισθάνομαι δυστυχισμένη με μερικές αναλαμπές ευτυχίας. Τελευταία δεν κοιμάμαι & καλά, από άγχος; δε ξέρω πάντως νομίζω ότι με κάνει ακόμα χειρότερα αυτό. Δεν μου περισσεύουν για ψυχολόγο & χάπια αλλά πιστεύετε ότι τα έχω ανάγκη;

[λίτσα]

για το αν χρειάζεσαι ψυχολόγο και χάπια δεν ειμαι εγώ η ειδική που θα σου απαντήσω.
θα σου πως όμως πως αυτά που αισθάνεσαι μου ακούγονται άκρως φυσιολογικά και στο λέω αυτό γιατί πάσχω από βαριάς μορφής κατάθλιψη(βέβαια είμαι στο στάδιο της ανάρρωσης πλέον) και ξέρω πως είναι να βιώνεις μια τέτοια κατάσταση.αυτά που σκέφτεσαι πιστεύω πως τα σκέφτεται ο καθένας άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο.λες πως μερικές φορές θες να ουρλιάξεις,κάνε το αν αυτό νομίζεις πως θα σε βοηθήσει.
ο γιατρός που με παρακολουθεί μου λέει συνεχώς να κάνω πράγματα που με ευχαριστούν και αυτό με έχει βοηθήσει πάρα πολύ.
να είσαι καλά τώρα και για πάντα.

[mstrouf]

Αν αισθάνεσαι πως πρέπει να δεις ειδικό, να το κάνεις!
Κανένας ειδικότερος του ειδικού κ άκου τον εαυτό σου για το τι χρειάζεσαι!
Συν ότι η βοήθεια που προσφέρει ένας ειδικός, δεν έχει σχέση με οποιαδήποτε άλλη βοήθεια.
Όσο για το οικονομικό, υπάρχουν κ κέντρα ψυχικής υγείας.

[Φοίβη]

Καλημέρα Estranged.
Διαβάζοντας το μήνυμά σου είχα μια αίσθηση οτι έχεις πολλά πράγματα μαζέψει μέσα σου. Σαν όλα αυτά τα χρόνια να ήσουν μια γούρνα που μάζευε και μάζευε και μάζευε νερό, και τώρα αυτό το νερό έχει ξεχειλίσει και αρχίζει να χύνεται απο πάνω σου.
Έχεις πολλά να πεις και πολλά που έχεις περάσει και σε έχουν στεναχωρήσει και απογοητεύσει.
Άκουσα πολλές απώλειες στη ζωή σου, με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, κι ένα εσωτερικό κενό. Ακούω όμως και μια επιθυμία να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου, η οποία μου μοιάζει σαν μια φωτίτσα στο σκοτάδι.
Θα συμφωνήσω με τη mstrouf. Εσύ είσαι ο καλύτερος ειδικός για σένα, και αν αισθάνεσαι οτι χρειάζεσαι να δεις κάποιον ειδικό, να το κάνεις.
Υπάρχουν και οικονομικές λύσεις πάνω σε αυτό το θέμα, καλή μου. Δεν είναι ανάγκη να χαλάσεις μια περιουσία.

[Empneustns]

κοριτσι μου με τοσα που σου εχουν συμβει και πολυ καλα εισαι.Δεν ξερω αν υπαρχει λυση σε αυτα που σκεφτεσαι,δυσκολη η ατιμη η ζωη και οσοι καλουνται να επιβιωσουν το γνωριζουν καλα.Μηπως θελουμε πολλα,μηπως δεν δικαιουμαστε και εμεις να εχουμε οτι εχουν οι αλλοι;καπου εκει αναμεσα ειναι η λυση.Αρκετα ατομα ειναι σαν και εσενα και το γνωριζεις.Υπομονη μπας και φτιαξουν τα πραγματα η ...... ψαξε να βρεις χαρα μεσα σε αυτη την κατασταση,να πηγαινεις σε σπιτια φιλων,να ερχονται αυτοι σε σενα,οπως καναν οι γονεις μας.Μην ξεχναμε πως ο ανθρωπος θεωρειται το πιο προσαρμοστικο ον στη γη,καιρος να προσαρμοστουμε στις νεες καταστασεις,οχι αυτες που βλεπουμε στις τηλεορασεις,αλλα σε αυτες που ζουμε...

[Alterego]

Καλησπερα!
Καταρχας το να εισαι στα ορια καταθλιψης και μιζεριας δεν το επαθες απο την μια στιγμη στην αλλη.Αρκετοι το παθαινουν και χωρις λογο..Εχεις λογους και μαλιστα αρκετους.Για να μπορεσεις να επιβιωσεις αξιοπρεπως πρεπει να ξεκολλησεις πολυ απο οτι σου εχει συνεβει.Θα πρεπει να κανεις πετρα την καρδια σου και να προχωρησεις..Ειναι ενα μεγαλο βημα..πιστευω οτι ειναι ενα σημαντικο βημα.Ειναι καλο να γνωριζεις τι θες,τι ονειρευεσαι..να το ψαξεις,να βρεις την ορεξη σου,να ξεκολλησεις λιγο απο τον βουρκο που επεσες.Μικρα βηματα και σταθερα..Απο το πρωι μεχρι το βραδυ πρεπει να γυριζεις τον μοχλο της δυναμης σου για να μπορεσεις σιγα σιγα να ξεκολλησεις.
Το οτι σιχαινεσαι αυτο που κανεις ειναι πολυ σοβαρο.Βιωνεις καθημερινα την αποτυχια,απο το πρωι που ξυπνας.Δεν εχεις ορεξη γιατι δεν σε βοηθαει αυτο που κανεις.Απο την αλλη ειναι το οικονομικο..Ποτε δεν ειναι αργα για ενα πτυχιο αν δεν εχεις η για ενα μεταπτυχιακο.Ποτε δεν ειναι αργα για τιποτα.Οσο για τα λεφτα εχει λυση.Ξερω πως ειναι να βιωνεις καθημερινα κατι που δεν σου αρεσει και σιναμα να χρειαζεσαι λεφτα.Ισως ολα να ξεκινουν απο εκει..αν δεν βρεισ πραγματα να σε γεμιζουν η μιζερια θα γαντζωθει περισσοτερο απανω σου.Καποιες φορες για αρχη πρεπει να συμβιβαστουμε με τις λαθος αποφασεις που πηραμε.Αλλα για αρχη...μετα πρεπει να προσπαθησεις να αλλαξεις τα πραγματα.
Εχεις δυναμη..εχεις και πιστη και θεληση.Αποκτησε ενεργεια...τρεξε,αντεδρασε.. .Ουτε χαπια ουτε τιποτα.Απλα αντεδρασε.Ψαξε καλα και θα δεις πως υπαρχει φως στο τουνελ που εισαι μεσα.Δεν εισαι μονη!
Ευχαριστω

[deleted_member005]

Ευχαριστώ παιδιά να ΄στε καλά. Σκέφτομαι να δω κάποια στιγμή έναν ψυχολόγο αρχικά κ βλέπουμε. Το πιο σημαντικό είναι να καταφέρω ν\' αφήσω πίσω τα παλιά κ να δω αν καταφέρω ν\'αλλάξω τα επαγγελματικά μου γιατί πιστεύω είναι τα 2 πιο σημαντικά που με στεναχωρούν πολύ.

[Φοίβη]

Ένα βήμα τη φορά, έτσι? Σου εύχομαι καλό δρόμο στην περιπέτεια που λέγεται αυτογνωσία και να βρεις αυτά που αναζητάς.