Μια συμβουλή...μια γνώμη...

[kspat]

Καλημέρα σε όλους! Γράφω εδώ γτ θέλω κάποιος να με ακούσει κ να καταλαβει. Σήμερα δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ...η αιτία είναι η οικογένεια μου. Είμαι 26 χρόνων, δεν έφυγα ποτέ από το πατρικό μου λόγω οικονομικών και έχασα τον μπαμπά μου πριν 3 χρόνια. Η μάνα μου ζει την εφηβεία της και μας κρίνει όλη την ώρα. Ο αδερφός μου είναι χαμένος γενικά δεν ξέρει τι να κάνει στη ζωή του. Σήμερα κοιμήθηκα 1-3 καθώς η μάνα μου άρχισε να μαλώνει με τον αδερφό μου και φώναζαν...ξύπνησα, ταράχτηκα...υποφέρω από κρίσεις πανικού οι οποίες έχουν μετριαστεί σημαντικά μετά από δική μου τεράστια προσπάθεια. Έχω βελτιώσει μόνη μου όλη την κατάσταση στην ζωή μου και μέσα από τις κρίσεις με αγάπησα περισσότερο...μου έδωσα σημασία. Σήμερα...ώντας άυπνη και σε μια ώρα θα πρέπει να φύγω για δουλειάς να δουλέψω ένα γεμάτο 8ωρο με πολύ κόσμο και απαιτήσεις...είμαι πιο αποφασισμένη από ποτέ να φύγω...να νοικιάσω. Είμαι οικονομικά ανεξάρτητη και δεν το έκανα τόσο καιρό γτ ήθελα να κάνω αλλά πράγματα (πήρα διπλωμα, αυτοκίνητο...). Παρόλα αυτά κάθε φορά νιώθω ένα φρένο να μπαίνει από τον εαυτό μου χωρίς να το θέλω...ίσως ο φόβος του άγνωστου. Η μητέρα μου πια όσο και να πονάω δεν με ενδιαφέρει αφού δεν σεβεται ότι εργάζομαι και παθαίνω κρίσεις και ταχυκαρδίες όταν ταράζονται. Θέλω μια συμβουλή, μια γνώμη, μια ενθάρρυνση...ότι μπορεί ο καθένας. Ευχαριστώ!

[giannis78]

καλημέρα, εφόσον νομίζεις οτι αυτό θα σε βοηθήσει, να ανεξαρτητοποιηθείς εντελώς, εφόσον έχεις μια δουλεία, κι έστω και ζόρικα θα τα φέρνεις οικονομικά βόλτα, κάνε το.... πάνω απ' ολα εσύ... καλή δύναμη...

[homebod]

Κι εγώ είμαι της γνώμης να ξεφύγεις από το κακό περιβάλλον. Καλό θα σου κάνει με πολλούς τρόπους. Πιο ξεκούραστη θα είσαι, θα νιώθεις καλύτερα όλη την ημέρα και ίσως να μη ξαναέχεις κρίσεις πανικού.
Φύγε φύγε όσο ταχύτερα μπορείς!

[george1520]

Καλημέρα σε όλους! Γράφω εδώ γτ θέλω κάποιος να με ακούσει κ να καταλαβει. Σήμερα δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ...η αιτία είναι η οικογένεια μου. Είμαι 26 χρόνων, δεν έφυγα ποτέ από το πατρικό μου λόγω οικονομικών και έχασα τον μπαμπά μου πριν 3 χρόνια. Η μάνα μου ζει την εφηβεία της και μας κρίνει όλη την ώρα. Ο αδερφός μου είναι χαμένος γενικά δεν ξέρει τι να κάνει στη ζωή του. Σήμερα κοιμήθηκα 1-3 καθώς η μάνα μου άρχισε να μαλώνει με τον αδερφό μου και φώναζαν...ξύπνησα, ταράχτηκα...υποφέρω από κρίσεις πανικού οι οποίες έχουν μετριαστεί σημαντικά μετά από δική μου τεράστια προσπάθεια. Έχω βελτιώσει μόνη μου όλη την κατάσταση στην ζωή μου και μέσα από τις κρίσεις με αγάπησα περισσότερο...μου έδωσα σημασία. Σήμερα...ώντας άυπνη και σε μια ώρα θα πρέπει να φύγω για δουλειάς να δουλέψω ένα γεμάτο 8ωρο με πολύ κόσμο και απαιτήσεις...είμαι πιο αποφασισμένη από ποτέ να φύγω...να νοικιάσω. Είμαι οικονομικά ανεξάρτητη και δεν το έκανα τόσο καιρό γτ ήθελα να κάνω αλλά πράγματα (πήρα διπλωμα, αυτοκίνητο...). Παρόλα αυτά κάθε φορά νιώθω ένα φρένο να μπαίνει από τον εαυτό μου χωρίς να το θέλω...ίσως ο φόβος του άγνωστου. Η μητέρα μου πια όσο και να πονάω δεν με ενδιαφέρει αφού δεν σεβεται ότι εργάζομαι και παθαίνω κρίσεις και ταχυκαρδίες όταν ταράζονται. Θέλω μια συμβουλή, μια γνώμη, μια ενθάρρυνση...ότι μπορεί ο καθένας. Ευχαριστώ!

Καλημέρα..
Θα σου γράψω κάτι που είχε αναφέρει η ψυχολόγος όταν είχα θέμα να φύγω από το σπίτι μου.. Ενώ η κόλαση μου ήταν το ίδιο μου το σπίτι εγώ είχα θέμα να απομακρυνθώ.. Το έχω ξαναγράψει σε άλλο θέμα. Σε ένα πάρκο έχουμε 2 μητέρες. Η μία μητέρα δίνει την προσοχή της στο παιδί της, το φροντίζει, το νοιάζεται.. Αυτό το παιδάκι μπορεί να απομακρυνθεί από την μαμά του χωρίς φόβο.. Δεν κοιτάει την μαμά του. Στέκεται στα πόδια του και μπορεί να πάει να παίξει μόνο του μακριά από αυτή. Η αλλη μητέρα δεν έδωσε ποτέ σημασία στο παιδί της, το κρίνει, του φωνάζει και δεν ενδιαφέρεται. Αυτό το παιδάκι όμως παίζει μόνο κοντά της. Φοβάται πως αν απομακρυνθεί θα αποτύχει, πως δεν είναι ικανό να κάνει τίποτα μακριά από την μητέρα του.
Ενθάρρυνση; Παίρνεις τα πράγματα σου.. Πας στο νέο σου χώρο και θα δεις πως θα είσαι μια χαρά.. Ο φόβος πάντα είναι πριν κάνουμε κάτι.. Όταν εκείνη την στιγμή που φοβάσαι να κάνεις κίνηση παγώνεις τότε χάνεις το παιχνίδι. Εδώ μιλάς για την ζωή σου όμως.. Ο μόνος τρόπος να απαλλαγείς από όλο αυτό είναι να φύγεις. Αν αυτό δεν είναι κίνητρο να πεισμωσεις και να σταματήσεις να φοβάσαι τότε ποιο ειναι? Πάρε την ζωή στα χέρια σου πριν να φτάσεις στο σημείο να μην μπορείς.

[Gia66]

Καλημέρα..
Θα σου γράψω κάτι που είχε αναφέρει η ψυχολόγος όταν είχα θέμα να φύγω από το σπίτι μου.. Ενώ η κόλαση μου ήταν το ίδιο μου το σπίτι εγώ είχα θέμα να απομακρυνθώ.. Το έχω ξαναγράψει σε άλλο θέμα. Σε ένα πάρκο έχουμε 2 μητέρες. Η μία μητέρα δίνει την προσοχή της στο παιδί της, το φροντίζει, το νοιάζεται.. Αυτό το παιδάκι μπορεί να απομακρυνθεί από την μαμά του χωρίς φόβο.. Δεν κοιτάει την μαμά του. Στέκεται στα πόδια του και μπορεί να πάει να παίξει μόνο του μακριά από αυτή. Η αλλη μητέρα δεν έδωσε ποτέ σημασία στο παιδί της, το κρίνει, του φωνάζει και δεν ενδιαφέρεται. Αυτό το παιδάκι όμως παίζει μόνο κοντά της. Φοβάται πως αν απομακρυνθεί θα αποτύχει, πως δεν είναι ικανό να κάνει τίποτα μακριά από την μητέρα του.
Ενθάρρυνση; Παίρνεις τα πράγματα σου.. Πας στο νέο σου χώρο και θα δεις πως θα είσαι μια χαρά.. Ο φόβος πάντα είναι πριν κάνουμε κάτι.. Όταν εκείνη την στιγμή που φοβάσαι να κάνεις κίνηση παγώνεις τότε χάνεις το παιχνίδι. Εδώ μιλάς για την ζωή σου όμως.. Ο μόνος τρόπος να απαλλαγείς από όλο αυτό είναι να φύγεις. Αν αυτό δεν είναι κίνητρο να πεισμωσεις και να σταματήσεις να φοβάσαι τότε ποιο ειναι? Πάρε την ζωή στα χέρια σου πριν να φτάσεις στο σημείο να μην μπορείς.

Αχ και να ήξερες πόσο σε νιώθω!!Έτσι πέρασα και εγώ μαζί τους σε έναν καυγά που ήμουν μπροστά με αποτέλεσμα την ίδια στιγμή να πάω στα εξωτερικά ιατρεία γιατί είχαν φτάσει οι παλμοί μου στο 200 από μια κρίση πανικού που ένιωσα ότι η ψυχή μου βγαίνει!!Και ακόμα δεν έχω ισιωσει!Έφυγα βέβαια από το σπίτι!!Μακριά από καταστάσεις που σε δηλητηριάζουν,το μόνο που καταφέρνουν ειναι να σε τρελάνουν!Καμια φορά μόνο αν βάζεις όρια μπορεις να σωθείς,εφόσον ο άλλος δεν σέβεται είναι ώρα να αποστασιοποιηθεις,η ψυχική υγεία είναι πιο σημαντική από την σωματική,αυτο κατάλαβα,όταν δεν εχεις την ψυχική σου υγεία δεν μπορείς να παλέψεις τίποτα απολύτως.

[Sonia]

Σε όλες σχεδόν τις χώρες του δυτικού κόσμου μετά τα 21-22 το αργότερο οι ενήλικες παίρνουν τη ζωή τους στα χέρια τους, βάζουν όρια στους γονείς και τα αδέρφια και ανεξαρτητοποιούνται σε μεγάλο βαθμό και πρακτικά και συναισθηματικά από αυτούς. Εδώ φτάνει ο άλλος σε μέση ηλικία και μένει με τους γονείς και δεν κινείται βλέφαρο λες κι ειναι κάτι νορμάλ! Και οι καλύτερες συνθήκες να επικρατούν στο πατρικό,ε, νορμάλ δεν είναι. Αν είσαι οικονομικά ανεξάρτητη μη το σκέφτεσαι καν. Πολύς κόσμος έχει προβλήματα σαν τα δικά σου αλλά δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να φύγει. Εσύ που την έχεις... ξεπαρεού! : )

[george1520]

Αχ και να ήξερες πόσο σε νιώθω!!Έτσι πέρασα και εγώ μαζί τους σε έναν καυγά που ήμουν μπροστά με αποτέλεσμα την ίδια στιγμή να πάω στα εξωτερικά ιατρεία γιατί είχαν φτάσει οι παλμοί μου στο 200 από μια κρίση πανικού που ένιωσα ότι η ψυχή μου βγαίνει!!Και ακόμα δεν έχω ισιωσει!Έφυγα βέβαια από το σπίτι!!Μακριά από καταστάσεις που σε δηλητηριάζουν,το μόνο που καταφέρνουν ειναι να σε τρελάνουν!Καμια φορά μόνο αν βάζεις όρια μπορεις να σωθείς,εφόσον ο άλλος δεν σέβεται είναι ώρα να αποστασιοποιηθεις,η ψυχική υγεία είναι πιο σημαντική από την σωματική,αυτο κατάλαβα,όταν δεν εχεις την ψυχική σου υγεία δεν μπορείς να παλέψεις τίποτα απολύτως.

Δυστυχώς ο μόνος τρόπος για να βγεις "ζωντανός" είναι να απομακρυνθεις από το περιβάλλον που σε κατάστρεψε.. Είναι το πιο δύσκολο βήμα.. Υπάρχουν άτομα που για να ξεφύγουν επιλέγουν να πιαστούν από ανθρώπους που δεν τους φέρονται καλά γιατί πιστεύουν ότι θα έχουν μια καλύτερη τύχη.. Και τότε ξεκινά ο δεύτερος γύρος.

[Αλεξία10]

Και ο δεύτερος γύρος.. Έχει πιο δύσκολες πίστες..

[Vasomp]

Καλή μου να ανεξαρτητοποιηθεις! ήδη είσαι άλλωστε έχεις τό αυτοκίνητο σου, τη δουλειά σου δεν έχεις ανάγκη κανέναν με την έννοια της εξάρτησης.το λάθος που κάνουμε,το χω κάνει κ εγώ, είναι να νιώθουμε τύψεις. Η οικογένεια μας ΔΕν παύει να ναι οικογένεια μας αν εμείς ανοίξουμε τα φτερά μας... τό σωστο κ το υγιές είναι σιγά σιγά να φεύγουμε κ να κάνουμε τη δική μας ζωή και φυσικά να αγαπάμε κ την οικογένειά μας αλλά με άλλα δεδομένα!!