Πως γιατρεύεται η μοναξιά?

[Ολα_ειναι_δανεικα]

Γιατι δεν ειναι το συγκεκριμενο ατομο στο οποιο θα νιωσεις ανετα ωστε να ανοιχτεις και να δειξεις αυτα που νιωθεις. Και εγω στα 31 μου το εκανα για πρωτη φορα. Μεχρι τοτε ολα τα κρατουσα με τον εαυτο μου και ας ειχα παρεες. Μη σε παιρνει απο κατω

[fkm]

Να σημειώσω ότι υπάρχει πάντα ο ψυχοσιόμορφος παράγοντας στην αίσθηση μοναξιάς... Στο φύλλο οδηγιών του αντιψυχωτικού Seroquel ως ένδειξη αναφέρεται \"η αδικαιολόγητη αίσθηση κοινώνικού αποκλεισμού και μοναξιάς\".
Εννοείται ότι ένα χάπι δεν θα σου βρει φίλους... Αλλά ίσως χρειάζεσαι μια σπρωξιά, ίσα-ίσα για να ξαναρχίσεις να εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους... τα άλλα θα έρθουν...

[Gothly]

[Gothly]

[krino]

γιατι δινεις λαθος πραγματα σε λαθος ανθρωπους.
Οταν το καταλαβεις εχει φαει ηδη τον γαιδαρο και μενεις με την ουρα.

[distance]

οι περισσοτεροι ανθρωποι νιωθουν μονοι τους.Απλα πιστευω πως ειναι κυριως επιλογη σου,λαθος επιλογες,ο φοβος της προσπαθειας,κυριως ο φοβος της προσπαθειας.Δεν ειναι κακο να εισαι μονος.Το κακο ειναι να μην μπορεις να ανεχτεις τον εαυτο σου τις ωρες τις μοναξιας.Αν εισαι μονος σου μπορεις να μαθεις να περνας καλα και με τον εαυτο σου.Να χρησιμοποιεις αυτες τις ωρες επικοδομητικα.Οταν καταλαβεις γιατι εφτασες εκει και μπορεσεις να δεχτεις ποιος εισαι και να περνας καλα μαζι του τοτε μετα ισως ειναι η ωρα να σταματησεις να κλαιγεσαι και να αρχισεις να ζεις.

[fkm]

δεν ήξερα οτι υπάρχει κάτι τέτοιο..
δλδ πότε συμβαίνει να έχεις αδικαιολόγητη αίσθηση κοινωνικού αποκλισμού κ μοναξιάς που λές?
συμβαίνει σε οποιονδήποτε?
εγώ δε παίρνω χάπια δε παίρνω τπτ ..κ ούτε ξέρω γιατί νιώθω έτσι

Δεν είναι ο ρόλος μου να πω, εδώ θα μιλήσει κάποιος ειδικός. Απλά σημειώνω ότι οι ψυχωσιόμορφες διαταραχές είναι πολύ συχνότερες από ότι γνωρίζουν οι περισσότεροι. Στην βιβλιογραφία ως αιτία τους αναφέρετεαι μεταξύ άλλων η \"χρόνια υποτροπιάζουσα καταθλιπτική διαταραχή\".
Το βασικότερο θεωρώ ότι είναι να τα βρεις με τον εαυτό σου... τότε δεν χρειάζεσαι την υποσυνείδητη επιβεβαίωση από τους άλλους τόσο πολύ... απλά κάνει ευκολότερη την αναμονή... σε αφήνει να μαζέψεις κουράγιο για να προσπαθείς... Την απάντηση δεν θα την βρεις σε διάφορες θεωρίες... θα την βρεις μπροστά σου εκεί που δεν θα το περιμένεις. Και ότι και αν γίνει: κανείς δεν αξίζει να υποφέρει... η μοναξιά είναι μια φάση... δεν σε τιμωρεί το σύμπαν για κάτι

[weird]

Originally posted by kgana
Πως φεύγεις απ΄τη μοναξιά αν ννιώθεις οτι δε βγάζει πουθενά?
κ αν εσύ ο ίδιος δε θές να βγείς? τι κάνεις?
λογικά μένεις εκεί που είσαι.
κ μετά νιώθεις πάλι ακόμη πιο μόνος σου?και νιώθεις μερα με τη μέρα πιο μόνος σου.

Η μοναξιά, δεν θεραπεύεται... οι ραγισμένες καρδιές που πονάνε θεραπεύονται...
Με την μοναξιά, μαθαίνεις απλά να ζεις.. να την έχεις απο κοντά, σαν καλή φιλενάδα..
ΑΛΛΑ, άλλη η μοναξιά που υπάρχει μέσα στην ίδια τη ζωή,
κι άλλη η μοναξιά που νιώθουμε απέναντι και στον ίδιο μας τον εαυτό ακόμη.. Η μοναξιά - πληγή, αυτή που εγκλωβίζει, που αποκόβει την επικοινωνία με το πιο βαθυ δικό μου μέσα, αλλα και με τους γύρω μου..
Νομίζω καλή μου οτι αναφέρεσαι στην ανάγκη να μοιραστείς, να επικοινωνήσεις ουσιαστικά...
Κι εκεί παρουσιάζεται το αδιέξοδό σου.
Ρωτάς \"πώς φεύγεις?\" και αμέσως μετά \" αν εσύ ο ίδιος δεν θέλεις να βγεις?\"
Αρα... εδω φαίνεται σαν να υπάρχει ενα μπρος πισω.
Μένω μόνη, πελαγώνω, βυθίζομαι, θλίβομαι..
Πάω να βγω, πελαγώνω, βυθίζομαι, κλείνομαι...
Προτιμώ μόνη...
Και ξανά τα ίδια...
Σαν να υπάρχει ένας φαύλος κύκλος..
Θελεις να μιλήσεις, για το ΠΩΣ προσπαθείς να βγεις απο τη μοναξιά σου;

[Gothly]

[mstrouf]

γνωμη μου.. η μοναξιά δεν γιατρεύεται, η μοναξιά υπάρχει πάντα κ πρέπει να γίνει η καλύτερη συντροφιά μας για να επιβιώσουμε

[Gothly]

[mstrouf]

δεν ξέρω αν όλη μου η ζωή είναι φάση...
δεν θέλω να γράψω κάτι περισσότερο, είπα γνώμη μου, γιατί μιλάω για εμένα κ πως βλέπω την μοναξιά, είτε με κόσμο, είτε χωρίς, έτσι νιώθω κ μέσα στις οποιαδήποτε σχέσεις μου.. αυξάνεται η μοναξιά μου, γίνεται πιο έντονη, αφου δεν νιώθω κάποιος ότι μπορεί να νιώσει την απέραντη μοναξία μου ή να καλυφθεί το κενό.
αν είναι φάση.. φυσικά κ περνάει, ώσπου να επιστρέψει πιο δυνατή, ας μην είμαι τόσο απελπισμένη όμως, εδω πρέπει να δίνουμε κουράγιο κ εγω εκφράζω την απελπισία μου στο τοπικ σου, συγνωμη kgana, δεν έπρεπε να είχα γράψει.. κάλα κάνω κ αποφεύγω να γραφω τελευταία, δεν ξέρω τι με έπιασε σημερα.
να ελπίζουμε λοιπον κ η δύναμη του εαυτού μας, μπορεί να σπάσει τη μοναξιά, τι να πω, δεν ξερω!

[weird]

Originally posted by kgana
ακριβώς αυτό εννοώ να μοιραστώ όπως λές κάτι..δεν εννοώ να πώ κάτι απλό σε κάποιον πχ κάποιο νέο
αλλά να πείς κάτι κ ο άλλος να σε καταλάβει -ούτε να σε υποτιμήσει-ούτε να σε κρίνει -ούτε να αδιαφορήσει
αλλά να σε καταλάβει΄απλά.
Είναι τόσο ανθρώπινη αυτή σου η ανάγκη. Καποιος που να μπορεί να με ακούσει, και να έχει το ίδιο μήκος κύματος μαζί μου ωστε να πιάσει το πως αντιλαμβάνομαι τα πράγματα και να με ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ.. Να μην αρχίζει το κήρυγμα και τις νουθεσίες, τις επικρίσεις των γονιών μου.
δε μπορώ να λέω σε κάποιον ακόμη κ στην οικογένειά μου(που δε μιλάμε δλδ να συζητάμε) να πώ οτι ξέρεις σκέφτομαι να κάνω αυτό.....κ ο άλλος να σου πει..
\"τι? αα.. κ θα πάθεις αυτό κ εκείνο.. κ μετά θα τα παρατήσεις κ δεν είναι καλό αυτό..\"
εννοώ κριτική..
Το να ακούς αληθινά κάποιον, σημαίνει οτι δεν τον κριτικάρεις, ακόμα κι αν δε συμφωνείς μαζί του.
ε όταν δεν έχεις ούτε καν γνωστούς να το κάνεις αυτό πόσο μάλλον φίλους ή κάτι άλλο τότε γι\'αυτό κλείνεσαι.
Εδω μόνη σου λες ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ. Χρειάζεσαι φίλους ( όπου η βάση εμπιστοσύνης θα είναι μεγάλη για να τους ανοίξεις τα πιο δικά σου ζητήματα, ανθρώπους που θα ξέρεις οτι σε νιώθουν και είναι εκεί για σένα) και γνωστούς ( ίσως σε ενα πρώτο στάδιο, για να επιλέξεις με ποιούς απο αυτούς θα έρθεις πιο κοντά).

για το πώς προσπαθώ να βγώ απ΄τη μοναξιά μου που λές-δε ξέρω πως.
Ειναι ΒΑΣΙΚΟ να ΒΛΕΠΕΙΣ τί κάνεις. Σε τι κινήσεις ωθείσαι, εκουσια ( επειδη το κανεις συνειδητα) ή ακούσια( καταναγκαστικά) λόγω της μοναξιάς σου. Αν για πχ. χρειάζεσαι φίλο, ή γνωστό, πρεπει να βάλεις μπροστά το πως προσεγγίζεις, να αυξήσεις τις κοινωνικές επαφές σου πηγαίνοντας πχ. σε σεμινάρια, μαθήματα, κτλ. Να δεις πόσο απόμακρη ή πόσο ανοιχτή είσαι στο να σε πλησιάσει κάποιος. Πόσο παθητική είσαι, όταν πχ. δεν προτείνεις εναν καφέ, μια βόλτα, ενα συνεμά.. Να παρατηρήσεις, ποια είναι τα δυνατά και ποια τα αδύναμα σημεία σου.Να νιώσεις, τι φοβάσαι, γιατί κλεινεσαι κτλ
δε προσπαθώ βασικά!

ο καιρός θα περάσει.. τ\'ωρα δε σκέφτομαι κάτι άλλο..
με προβληματίζει μόνο πόσο άλλο να αντέξω σε ένα σπίτι με ανθρώπους που δεν έχουμε επικοινωνία και τώρα που μεγάλωσαν αυτοί θυμήθικαν οτι έχουν παιδιά και δε θέλουν να φύγουν απ\'το σπίτι
αλλά παρόλα αυτά το παίζουν ανοιχτόμυαλοι ΕΝΩ δε σε αφήνουν να κάνεις προσωπικές κινήσεις. κ νομίζουν οτι δε ξέρεις τπτ κ οτι είσαι μικρό ακόμη..
Εντάξει, αυτό το λούκι με τους γονείς δεν είσαι η μόνη που το περνά. Πολλά παιδιά το πέρασαν και το ξεπέρασαν.
θα μου πείς εδώ εχεις σπίτι που άλλοι δεν έχουν(άποψη του πα΄τερα μου-που δεν είμαι αυτής της άποψης)

Γνώμη μου είναι πάντως οτι αν τελικά επισκεφτείς κάποιον ψυχολόγο θα πρέπει να του μιλήσεις για τα συναισθήματά σου απέναντι στον πατέρα. Φαίνεται σαν να σε βαραίνουν...
όταν βλέπεις οτι δεν είναι κανεις μαζί σου-να πιστεύει σε σένα οτι μπορείς να κάνεις πράγματα μόνος σου-με δικές σου επιλογές...
Το ξέρω οτι είναι δύσκολο, όταν μεγάλωσες σε ενα περιβάλλον γεμάτο κριτική, αλλά, μπορείς να πιστεψεις ΕΣΥ σε σενα! Βρίσκοντας μάλιστα γνωστούς και φίλους, πιο κοντά στα μυαλά σου και άρα υποστηρικτικούς. και αφου δε πιστεύει προσπαθεί να σε κρατήσει όσο μπορεί κοντά του να μη φύγεις τότε πως να έχεις κάποιον δίπλα σου να σε κατάλαβαίνει?
Μην ζητάς απο εναν κινέζο να μιλήσει αγγλικά. Με τον μπαμπά σου δεν μπορείτε να συνεννοηθείτε στα απλά, και περιμένεις να καταλάβει τη μοναξιά ή την δίψα και τα όνειρά σου? Οχι καλή μου. Συχνά οι συγγενείς μας \"μιλούν άλλες γλώσσες\" και δεν μπορούν να καταλάβουν, όσο κι αν , το ξέρεις, πονάει αυτό. Απο ΑΛΛΟΥ θα βρεις την κατανόηση. Ηδη, έκανες μια αρχη! Δες το αυτό. ΜΙλας σε εμας, που σε καταλαβαίνουμε σε ένα βαθμό..

γι\'αυτό νιώθω μόνη μου.

[λίτσα]

η μοναξιά είναι ένα θλιβερό συναίσθημα απομόνωσης από τους άλλους ανθρώπους που συνοδεύεται συνήθως από ψυχική κούραση,πικρία ή ακόμη και απόγνωση.μοναξιά μπορεί κάποιος να βιώσει ακόμα και όταν βρίσκεται μέσα στο πλήθος ,στην παρέα του η στην οικογένειά του,όταν αισθάνεται ότι οι άλλοι γύρω του δεν τον ακούνε δεν το κατανοούν ή δεν τον αγαπούν.
μια υγιής σχέση κανονικά έχει την ιδιότητα να ζεσταίνει τον ψυχικό μας κόσμο να μας δίνει δύναμη χαρά και ελπίδα.αν όμως είτε εμείς είτε το άλλο πρόσωπο είμαστε ψυχροί και αδιάφοροι ή είμαστε βιαστικοί και δεν προσέχουμε να ακούσουμε τι λέει ο άλλος ή αν ακόμα καλύπτουμε το πρόσωπό μας με προσεπείο τότε δημιουργούμε προυποθέσεις μονοξιάς και απομόνωσης.
μήπως είμαστε εμείς υπαίτιοι για την μοναξιά μας;αν ναι τότε χρειάζεται να δουλέψουμε πάνω στον εαυτό μας να γίνουμε εμείς πιο ζεστοί πιο προσεκτικοί πιο ειλικρινείς άνθρωποι που κατανοούν και αγαπούν.αν όχι αν δούμε ότι δεν είμαστε εμείς οι υπαίτιοι της μοναξιά μας τότε πρέπει να προβληματιστούμε για την ποιότητα της συντροφιάς μας.ίσως η παρέα που έχουμε να κινείται μόνο σε ένα επιφανειακό επίπεδο και αυτό να μην είναι πια αρκετό για εμάς.ή αν το πρόβλημα παρουσιάζεται στο χώρο της οικογένειας ίσως να έχουμε μεγαλώσει και βιώσει καταστάσεις που οι δικοί μας δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν.είτε είναι η παρέα που μας απογοήτευσε είτε είναι η οικογένεια αυτό που χρειάζεται είναι να αναζητήσουμε μια καινούρια φιλία πιο βαθιά πιο ίση πιο ικανή να καλύψει το κενό.έτσι προχωράμε μπροστά σε ωριμότερες και βαθύτερες φιλίες.


help-net.gr

[weird]

Originally posted by λίτσα
η μοναξιά είναι ένα θλιβερό συναίσθημα απομόνωσης από τους άλλους ανθρώπους που συνοδεύεται συνήθως από ψυχική κούραση,πικρία ή ακόμη και απόγνωση.μοναξιά μπορεί κάποιος να βιώσει ακόμα και όταν βρίσκεται μέσα στο πλήθος ,στην παρέα του η στην οικογένειά του,όταν αισθάνεται ότι οι άλλοι γύρω του δεν τον ακούνε δεν το κατανοούν ή δεν τον αγαπούν.
μια υγιής σχέση κανονικά έχει την ιδιότητα να ζεσταίνει τον ψυχικό μας κόσμο να μας δίνει δύναμη χαρά και ελπίδα.αν όμως είτε εμείς είτε το άλλο πρόσωπο είμαστε ψυχροί και αδιάφοροι ή είμαστε βιαστικοί και δεν προσέχουμε να ακούσουμε τι λέει ο άλλος ή αν ακόμα καλύπτουμε το πρόσωπό μας με προσεπείο τότε δημιουργούμε προυποθέσεις μονοξιάς και απομόνωσης.
μήπως είμαστε εμείς υπαίτιοι για την μοναξιά μας;αν ναι τότε χρειάζεται να δουλέψουμε πάνω στον εαυτό μας να γίνουμε εμείς πιο ζεστοί πιο προσεκτικοί πιο ειλικρινείς άνθρωποι που κατανοούν και αγαπούν.αν όχι αν δούμε ότι δεν είμαστε εμείς οι υπαίτιοι της μοναξιά μας τότε πρέπει να προβληματιστούμε για την ποιότητα της συντροφιάς μας.ίσως η παρέα που έχουμε να κινείται μόνο σε ένα επιφανειακό επίπεδο και αυτό να μην είναι πια αρκετό για εμάς.ή αν το πρόβλημα παρουσιάζεται στο χώρο της οικογένειας ίσως να έχουμε μεγαλώσει και βιώσει καταστάσεις που οι δικοί μας δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν.είτε είναι η παρέα που μας απογοήτευσε είτε είναι η οικογένεια αυτό που χρειάζεται είναι να αναζητήσουμε μια καινούρια φιλία πιο βαθιά πιο ίση πιο ικανή να καλύψει το κενό.έτσι προχωράμε μπροστά σε ωριμότερες και βαθύτερες φιλίες.


help-net.gr

ΥΠΕΡΟΧΟ και ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ!
Μπράβο¨Λϊτσα μου)
ΝΑι! Ετσι έιναι.
Υπάρχουν πάντα κάποια \"μαζί\" που μας περιμένουν στη γωνία, έτοιμα να μας προσφέρουν συντροφικότητα, όχι για να απαλείψουν τελειώς το συναίσθημα της μοναξιάς, αλλά για να το αραιώσουν σημαντικά!
Τον τρόπο για να πάμε σε αυτά τα μαζί ή να τα καλέσουμε να έρθουν,
είμαστε εμεις που θα τον βρούμε και απαιτεί δουλειά με τον εαυτό μας.