Πως γιατρεύεται η μοναξιά?

[Gothly]

[Gothly]

[weird]

\"αυτό για το ψυχολόγο κ τον πατέρα μου μου φαίνεται περίεργο να πάω σε ένα ψυχολόγο ΄πρώτον όταν δεν έχω τπτ σοβαρό..ξέρω οτι θα μου πει δεν έχεις τπτ.. απλά είναι η ηλικία που είναι κάπως δύσκολη..
θα πάω κ θα πώ ξέρετε νιώθω μόνη μου??
και πως θα μιλήσεις σε έναν άνθρωπο που δε ξέρεις? νομίζω θα πάω κ θα πώ τα μισά απο αυτά που νιώθω..το πολύ.. κ τα άλλα μισά θα τα λέω απο μέσα μου. το βρίσκω πολύ δύσκολο να εκφραστώ σε κάποιον που δε ξέρω
για παράδειγμα θές να πεις οτι ξέρεις αυτό που θέλω είναι κάποιον να με αγγαλιάσει κ να με αγαπάει για αυτό που είμαι κ για ότι επιλέγω να με δέχεται..
αυτό τώρα το λές στο ψυχολόγο?\"
Άλλος ναι, άλλος όχι...
Εξαρτάται, απο το πόσο εύκολα εκδηλώνεσαι, εκφράζεσαι, ανοίγεσαι..
Το γιατί κάποιος πάει σε ψυχολόγο, είναι επίσης πολύ σχετικό.
Εγώ, πιστευω οτι ο καθένας θα ήταν καλό να πήγαινε, έστω και για λίγο, χωρίς να έχει απαράιτητα ΄ΠΡΟΒΛΗΜΑ.
Αλλά και πάλι, έχει να κάνει με το τι κρίνει ο καθένας...
Αν όχι σε ψυχολόγο, σε ποιόν θα τα έλεγες όλα αυτά, τα έχεις εκμηστυρευτεί κάποτε σε κανέναν? Ποιός θα ήταν ο κατάλληλος?

[Gothly]

[weird]

Originally posted by kgana

Originally posted by weird
Αν όχι σε ψυχολόγο, σε ποιόν θα τα έλεγες όλα αυτά, τα έχεις εκμηστυρευτεί κάποτε σε κανέναν? Ποιός θα ήταν ο κατάλληλος?

Σίγουρα δε θα τα έλεγα στους γονείς μου! με τπτ!
δε τα έχω πεί σε κανέναν το μόνο που έχω πει είναι μόνο σε έναν φίλο μου (όχι μόνο φίλος κ κάτι παραπάνω) που του είχα πει οτι μπορεί να μου αρέσει επειδή νιώθω μόνη μου.
αλλά κ αυτό μόνο με μνμ.όχι απο κοντά.
κατάλληλος.. όχι δεν έχω βρεί άτομο.. υπάρχει πχ αυτό το άτομο που ανέφερα που βγαίνουμε αραιά... αλλά κ πάλι θέλω χρόνο να ανοιχτώ.. αρκετό!
ίσως εκφραστώ ανοιχτά σε άτομα που θα με πλησιάσουν πιο πολύ συναισθηματικά κ όχι επιφανιακά κ τυπικά.

Να σου πω για μια ακόμη φορά, οτι ο τρόπος που μιλάς, μου φαίνεται πολύ... κατασταλλαγμένος.
Πως να ανοιχτείς σε άτομα που δεν θα σε πλησιάσουν συναισθηματικά; Να σε κάνουν να νιώσεις πιο κοντά, ασφάλεια, οτι μπορείς να τους εμπιστευτείς τα συναισθήματα σου...
Βλέπω οτι έχεις κάνει κι εσύ κάποιες προσπάθειες στο να προσεγγίσεις πχ. αυτόν τον φίλο σου, που του είπες οτι νιώθεις πως τον επιλέγεις και λόγω της μοναξιάς σου..
Αλήθεια, με τις γυναίκες πως είναι τα πράγαματα;

[Φοίβη]

Originally posted by kgana
για παράδειγμα θές να πεις οτι ξέρεις αυτό που θέλω είναι κάποιον να με αγγαλιάσει κ να με αγαπάει για αυτό που είμαι κ για ότι επιλέγω να με δέχεται..
αυτό τώρα το λές στο ψυχολόγο?

Για το συγκεκριμένο ειδικά παράδειγμα, θέλω να σου πω οτι υπάρχει ολόκληρη ψυχοθεραπευτική προσέγγιση η οποία πρεσβεύει οτι η ανάγκη μας για αποδοχή απο τους άλλους είναι τόσο μεγάλη και καίρια που ο εαυτός μας είναι ικανός να παρακάμψει ακόμα και σημαντικές ανάγκες του οργανισμού μας προκειμένου να την ικανοποιήσει.
Εκτός αυτού, και ο ψυχολόγος άνθρωπος είναι. Δεν νομίζω να του φανεί παράξενο αυτό που θέλεις.

[Gothly]

[Gothly]

[Φοίβη]

Πού να το καταλάβεις έτσι όπως το είπα κι εγώ! Ούτε εγώ καλά καλά, που το ξέρω, δεν το κατάλαβα!
Αυτό που εννοώ είναι οτι ο άνθρωπος μπορεί να κάνει πολλές εκπτώσεις στις ανάγκες και τα θέλω του για να κερδίσει την αγάπη και την αποδοχή των σημαντικών άλλων ανθρώπων στη ζωή του. Όπως για παράδειγμα, ένα παιδάκι μπορεί να θέλει να παίξει με τις κούκλες του αλλά αντί γι\' αυτό κάθεται και διαβάζει τα μαθήματά του γιατί η μαμά του του είπε οτι αν δεν διαβάσει δεν θα το αγαπάει. Καταλαβαίνεις τώρα τι εννοώ? Το είπα πιο ξεκάθαρα?
Εσύ, αν καταλαβαίνω καλά και απο τα υπόλοιπα ποστ σου, νιώθεις την ανάγκη οι γύρω σου να σε δεχτούν γι\' αυτό που είσαι. Να μπορείς να είσαι ο εαυτός σου, χωρίς να σε κατακρίνουν γι\' αυτό. Να είσαι όπως είσαι και να είσαι αξιαγάπητη γι\' αυτό. Αυτό εννοείς? Αυτό θέλεις να πεις?

[Gothly]

[Φοίβη]

Θέλεις να σε αποδέχονται για όλα αυτά που είσαι, ακόμα και για τα \"λάθη\" που κάνεις κατά καιρούς. Είναι σαν να λες οτι θέλεις να σε αποδέχονται για το πρόσωπο που είσαι, για τον άνθρωπο που είσαι και που θα κάνει και τα ανθρώπινά του, \"καλά\" ή \"στραβά\". Βάζω τους χαρακτηρισμούς σε παρένθεση γιατί τους θεωρώ πολύ σχετικούς.
Θα θελες να έβρισκες ανθρώπους στους οποίους να μην φοβάσαι να τους μιλήσεις για σένα και τις επιλογές σου, να μην φοβάσαι οτι θα σε κατακρίνουν αμέσως για να νιώσουν ανώτεροι απο σένα.
Έχεις εισπράξει αρκετή κατάκριση στη ζωή σου έτσι? Και μάλιστυα απο κοντινά σου πρόσωπα, απο την αδερφή σου πχ. Δεν θέλεις άλλο.

[Gothly]

[Φοίβη]

Η αδερφή σου και ο πατέρας σου έχουν μια κάπως άκαμπτη ιδέα για το τι είναι σωστό και τι είναι λάθος, έτσι?
Η αδερφή σου, ενώ ήταν ένας άνθρωπος με τον οποίο είχατε κάποτε καλή επικοινωνία, τώρα έχει μεταμορφωθεί σε μια συντηρητική γυναίκα που δεν επιτρέπει με τίποτα όσα εκείνη βλέπει ως \"λάθη\". Ούτε σε σένα, αλλά ούτε και σε κανέναν άλλο.
Αυτά που επιτρέπουν και δέχονται τόσο η αδερφή σου όσο και ο πατέρας σου είναι περιορισμένα.
Εσύ, απο την άλλη πλευρά, ακούγεσαι πιο ανοιχτός άνθρωπος. Αυτή η ανοιχτοσύνη σου δεν γίνεται αποδεκτή απο την οικογένειά σου. Νιώθεςι οτι σε κατακρίνουν γι\' αυτή και έτσι, ούτε να επικοινωνήσεις μπορείς μαζί τους αλλά ούτε και να τους εμπιστευτείς.
Είναι αυτό που σε αφήνει να νιώθεις μόνη?(Δεν έχω παρακολουθήσει όλο το ποστ, και θέλω να σιγουρευτώ οτι κατάλαβα καλά).

[Gothly]

[Φοίβη]

Μένεις μέσα σε ένα περιβάλλον που δεν μοιάζει καθόλου με αυτό που είσαι. Ένας πατέρας και μια αδερφή που νοιάζονται μόνο για το τι εντύπωση θα δώσουν στην μικροκοινωνία σας.
Εσύ απο την άλλη θέλεις να είσαι ελεύθερη να ακολουθήσεις τον δικό σου δρόμο. Να κάνεις τις δικές σου προσωπικές επιλογές, διαφορετικές αλλά εξίσου σεβαστές με του πατέρα σου. Δεν αισθάνεσαι όμως να γίνονται σεβαστές αυτές οι επιλογές. Αισθάνεσαι να τις κατακρίνουν τα κοντινά σου πρόσωπα. Και εκτός αυτού, δεν υπάρχει και κανένα άλλο πρόσωπο στη ζωή σου που να τις αποδέχεται.
Έτσι έχεις κλειστεί μέσα στο σπίτι αυτό που δεν επιτρέπει τη μοναδικότητά σου. Είσαι μόνη εκεί, και έχεις σταματήσει κι αυτά που θέλεις να κάνεις στη ζωή σου, γιατί δεν υπάρχει κανείς να σε υποστηρίξει σε αυτά. Ή όχι?
Το έγραψα και κάπου αλλού πρόσφατα, αλλά θα το γράψω κι εδώ γιατί μου βγαίνει αυθόρμητα.
Μου θυμίζεις το παραμύθι με το ασχημόπαπο. Οι πάπιες το κορόιδευαν και το έβλεπαν άσχημο και άχαρο. Παρόλα αυτά, αυτό δεν το έβαλε κάτω. Συνέχισε στο μονοπάτι του, παρόλες τις κακουχίες που συνάντησε. Και τελικά ενώθηκε με το κοπάδι των κύκνων ανακαλύπτωντας μάλιστα οτι ήταν ένας απο τους πιο όμορφους του είδους του.