18 χρόνια παντρεμένη ,36 ετών κ εξωσυζυγική σχ.

[Levanderstar]

Γειά σας, μπαίνω κατευθείαν στο θέμα αφού πρώτα συστηθώ.Είμαι γυναίκα 36 ετών,έχω παντρευτεί από τα 18 και η διαφορά ηλικίας με τον σύζυγό μου είναι 14 έτη και έχουμε 2 παιδιά ηλικίας 17 και 11 ετών.
Σε γενικές γραμμές είχα προβλήματα στα πρώτα χρόνια του γάμου, διότι όσο παράδοξο κ αν σας ακουστεί ο σύζυγός μου είχε φοβερό στρες λογω οικονομικών δυσκολιών τα πρώτα χρόνια του γάμου,όλη του η ζωή κινούνταν γύρω από τη δουλειά.....τον υπολογιστή,ως χόμπυ στο σπίτι για να παίζει παιχνίδια και καθόλου φίλους....διασκέδαση.....περι� �ρισμένη σεξουαλική ζωή.Εγώ δν μπορούσα να εργαστώ δυστυχώς γιατί είχα γεννήσει το πρώτο παιδί μας και ήμουνα στο πανεπιστήμιο διότι δεν ήθελα να το παρατήσω!
Τότε δεν καταλάβαινα τί ακριβώς γινόταν....ήμουν πολύ ανώριμη.Πίστευα πως έτσι είναι οι γάμοι...έλεγα στον εαυτό μου να κάνει υπομονή....
Ώσπου άρχισα ΕΓΩ να προσπαθώ να τον συμβουλεύω για τα επαγγελματικά εμψυχώνοντάς τον να κάνει δική του επιχείρηση κ να μην είναι πια υπάλληλος.Τότε τα πράγματα άλλαξαν αρκετά ως προς τα οικονομικά ωστόσο η κοινωνική ζωή αφανίστηκε από τη ζωή μας γιατί δν ήθελε να αφήσει τον έλεγχο της επιχείρησης σε υπαλλήλους κ όσον αφορά στην ερωτική ζωή σταθερά....1 φορά το μήνα....2 σπανιότερα....Γενικά άνθρωπος ήσυχος,υπέροχος πατέρας,με σέβεται απεριόριστα.....αλλά......όλα άλλαξαν μέσα μία στιγμή.
Οταν έφερα στον κόσμο το δεύτερο παιδί μου.....στην ιδ.κλινική που γέννησα συνάντησα μέσα στο προσωπικό τον παιδικό μου έρωτα(του γυμνασίου να φανταστείτε)Αυτό ήταν.....άλλαξε όλος μου ο κόσμος.....είχε κολλήσει το μυαλό μου σ εκείνον......Ώσπου τον βρήκα μετά από 3 χρόνια στο fb και αρχίσαμε να μιλάμε.....να βρισκόμαστε.....να κάνουμε σχέση.....η οποία κρατά 5 χρόνια....
Ο σύζυγος δν έχει καταλάβει κάτι.....συν οτι έχει πλέον εξαφανιστέί η όποια επαφή....μιλάμε για 1 φορά το χρονο γιατί μου έίπε πως έχει θέματα οργανικά....δυσλειτουργέί.... κάτι που φυσικά θα λύναμε αν εγώ είχα ενδιαφέρον προς αυτόν....όμως ερωτικά δεν υπάρχει απο τη μεριά μου κανένα ενδιαφέρον.Απλά τον σέβομαι απεριοριστα.....και δυσκολέύομαι να του πω να χωρίσουμε γιατί τον λυπάμαι για πολλούς λόγους.Επειδή είναι πλέον 50χρονών....έχει σοβαρά οικονομικά προβλήματα με τη δουλειά του......γενικά ποτέ δεν είχε φίλους.....σας μιλάω ειλικρινά ούτε έναν.....η οικογένειά του είναι σκορπισμένη....και θεωρώ από τη μεριά μου οτι καταστρέφω έναν άνθρωπο τελειωτικά.Εννοείται οτι σκέφτομαι και τα παιδιά μας αλλά περισσότερο εκείνον.Επίσης να πω οτι εγω έχω δική μου δουλειά και βγάζω ικανοποιητικά χρήματα(για στοιχειώδη αξιοπρεπή ζωή)
Το άλλο πρόσωπο είναι 4 χρονια μεγαλύτερος....τον εχω χωρίσει άπειρες φορές αυτά τα 5 χρόνια....αλλά κάθε φορά ο χωρισμός κρατάει λίγο και μετά ξαναγυρίζω ποτε εγώ ποτε εκείνος!Υπάρχει τρελό παθος μεταξύ μας....έχουμε πολλά κοινά ενδιαφέροντα....πατάω βέβαια στη γη γιατί ξέρω οτι θα ξεθωριάσει ολο αυτο αν μείνω μαζί του......αλλά όπως κ να χει ο γάμος μου υπάρχει καθαρά λόγω λύπησης προς το σύζυγό μου συν οτι κατηγορώ τον εαυτό μου οτι έιναι σαν να τον έχω ριμάξει όλη τη ζωή.......
Έχω λοιπον το προφανές δίλλημα.....να μείνω στο γάμο θυσιάζοντας τη δική μου ζωή ή να φύγω και να καταστρέψω τρείς;Του συζύγου κ των παιδιών;
Θα εκτιμούσα πολύ τις γνώμες σας.....γιατί είμαι σε άσχημη κατάσταση....Ευχαριστώ!

[elis]

τα ξερει ο συζυγοσ μη φοβασαι

[george1520]

]Γειά σας, μπαίνω κατευθείαν στο θέμα αφού πρώτα συστηθώ.Είμαι γυναίκα 36 ετών,έχω παντρευτεί από τα 18 και η διαφορά ηλικίας με τον σύζυγό μου είναι 14 έτη και έχουμε 2 παιδιά ηλικίας 17 και 11 ετών.
Σε γενικές γραμμές είχα προβλήματα στα πρώτα χρόνια του γάμου, διότι όσο παράδοξο κ αν σας ακουστεί ο σύζυγός μου είχε φοβερό στρες λογω οικονομικών δυσκολιών τα πρώτα χρόνια του γάμου,όλη του η ζωή κινούνταν γύρω από τη δουλειά.....τον υπολογιστή,ως χόμπυ στο σπίτι για να παίζει παιχνίδια και καθόλου φίλους....διασκέδαση.....περι� �ρισμένη σεξουαλική ζωή.Εγώ δν μπορούσα να εργαστώ δυστυχώς γιατί είχα γεννήσει το πρώτο παιδί μας και ήμουνα στο πανεπιστήμιο διότι δεν ήθελα να το παρατήσω!
Τότε δεν καταλάβαινα τί ακριβώς γινόταν....ήμουν πολύ ανώριμη.Πίστευα πως έτσι είναι οι γάμοι...έλεγα στον εαυτό μου να κάνει υπομονή....
Ώσπου άρχισα ΕΓΩ να προσπαθώ να τον συμβουλεύω για τα επαγγελματικά εμψυχώνοντάς τον να κάνει δική του επιχείρηση κ να μην είναι πια υπάλληλος.Τότε τα πράγματα άλλαξαν αρκετά ως προς τα οικονομικά ωστόσο η κοινωνική ζωή αφανίστηκε από τη ζωή μας γιατί δν ήθελε να αφήσει τον έλεγχο της επιχείρησης σε υπαλλήλους κ όσον αφορά στην ερωτική ζωή σταθερά....1 φορά το μήνα....2 σπανιότερα....Γενικά άνθρωπος ήσυχος,υπέροχος πατέρας,με σέβεται απεριόριστα.....αλλά......όλα άλλαξαν μέσα μία στιγμή.
Οταν έφερα στον κόσμο το δεύτερο παιδί μου.....στην ιδ.κλινική που γέννησα συνάντησα μέσα στο προσωπικό τον παιδικό μου έρωτα(του γυμνασίου να φανταστείτε)Αυτό ήταν.....άλλαξε όλος μου ο κόσμος.....είχε κολλήσει το μυαλό μου σ εκείνον......Ώσπου τον βρήκα μετά από 3 χρόνια στο fb και αρχίσαμε να μιλάμε.....να βρισκόμαστε.....να κάνουμε σχέση.....η οποία κρατά 5 χρόνια....
Ο σύζυγος δν έχει καταλάβει κάτι.....συν οτι έχει πλέον εξαφανιστέί η όποια επαφή....μιλάμε για 1 φορά το χρονο γιατί μου έίπε πως έχει θέματα οργανικά....δυσλειτουργέί.... κάτι που φυσικά θα λύναμε αν εγώ είχα ενδιαφέρον προς αυτόν....όμως ερωτικά δεν υπάρχει απο τη μεριά μου κανένα ενδιαφέρον.Απλά τον σέβομαι απεριοριστα.....και δυσκολέύομαι να του πω να χωρίσουμε γιατί τον λυπάμαι για πολλούς λόγους.Επειδή είναι πλέον 50χρονών....έχει σοβαρά οικονομικά προβλήματα με τη δουλειά του......γενικά ποτέ δεν είχε φίλους.....σας μιλάω ειλικρινά ούτε έναν.....η οικογένειά του είναι σκορπισμένη....και θεωρώ από τη μεριά μου οτι καταστρέφω έναν άνθρωπο τελειωτικά.Εννοείται οτι σκέφτομαι και τα παιδιά μας αλλά περισσότερο εκείνον.Επίσης να πω οτι εγω έχω δική μου δουλειά και βγάζω ικανοποιητικά χρήματα(για στοιχειώδη αξιοπρεπή ζωή)
Το άλλο πρόσωπο είναι 4 χρονια μεγαλύτερος....τον εχω χωρίσει άπειρες φορές αυτά τα 5 χρόνια....αλλά κάθε φορά ο χωρισμός κρατάει λίγο και μετά ξαναγυρίζω ποτε εγώ ποτε εκείνος!Υπάρχει τρελό παθος μεταξύ μας....έχουμε πολλά κοινά ενδιαφέροντα....πατάω βέβαια στη γη γιατί ξέρω οτι θα ξεθωριάσει ολο αυτο αν μείνω μαζί του......αλλά όπως κ να χει ο γάμος μου υπάρχει καθαρά λόγω λύπησης προς το σύζυγό μου συν οτι κατηγορώ τον εαυτό μου οτι έιναι σαν να τον έχω ριμάξει όλη τη ζωή.......
Έχω λοιπον το προφανές δίλλημα.....να μείνω στο γάμο θυσιάζοντας τη δική μου ζωή ή να φύγω και να καταστρέψω τρείς;Του συζύγου κ των παιδιών;
Θα εκτιμούσα πολύ τις γνώμες σας.....γιατί είμαι σε άσχημη κατάσταση....Ευχαριστώ!

Ολοκλήρωσε την ιστορία σου.. Για να έχεις μια απάντηση.. Δεν ανάφερες την εξωσυζυγικη σχέση...

[george1520]

Ωραία.. Για ενα περίεργο λόγο στο αρχικό ποστ δεν φαίνεται οοοοολο το κείμενο. Ενώ τωρα που το διάλεξα για να σχολιάσω το εμφάνισε.. Οπότε άκυρο το σχόλιο.. Θα διαβάσω και αν δω ότι έχω κάτι να πω θα το κάνω

[Levanderstar]

Δυστυχώς κάνω edit αλλά κ πάλι δν ανεβαίνει όλο το κείμενο

[george1520]

Υπάρχει στο δικό μου ποστ.. Διάλεξε το και κανε το copy paste..