Τρεμω στη σκεψη...

[Sofia]

Μαλιστα, δλδ αν καταλαβα καλα με ολα αυτα τα ψυχοσωματικα δεν μπορεις να βγεις εξω?Ποσο καιρο ταλαιπωρεισαι ετσι?Εχεις σκεφτει πώς μπορεις να βοηθηθεις?Εχεις κανει κατι προς αυτη την κατεύθυνση?

[valentini]

Ταλαιπωρουμαι Σοφια μου 10 ολοκληρα χρονια....Εκανα πολλες προσπαθειες..Πηγα σε γιατρους, πηρα φαρμακα, ειδα βελτιωση..Οταν ομως εκοβα τα φαρμακα, παλι τα ιδια...Μετα πηγα σε ομοιοπαθητικο για 3 μηνες ....Καμια διαφορα με τον ομοιοπαθητικο...Τωρα προσπαθω μονη μου γιατι δεν ξερω τι αλλο να κανω..Βλεπω ομως οτι ειναι πλεον τοσα πολλα τα ψυχοσωματικα και το αγχος...Οταν δε καμια φορα αισθανθω καλυτερα και χαρω λιγο παραπανω,....τοτε ερχεται με τρελη φόρα το κακο να με χτυπησει χειροτερα! Μην τυχον και με ξεχασει! Μου εφαγε τη ζωη...Τι εζησα τελικα? Με τι αναμνησεις θα γερασω....? Σαν μια αποστολη ειναι η καθε μου ημερα...Μια αποστολη που πρεπει να βγει εις περας.....\"Αντε..τα καταφεραμε και σημερα να μην καταληξουμε σε κανενα νοσοκομειο\".....

[Sofia]

Valentili, ειναι λογικο να νιωθεις ετσι...κουρασμενη κ απογοητευμενη.
Να ρωτησω ομως, πώς εκοβες τα φαρμακα?με τη συμφωνη γνωμη γιατρων?
εχεις μιλησει σε καποιο ψυχοθεραπευτη για το προβλημα που αντιμετωπιζεις?

[valentini]

Την πρωτη φορα τα εκοψα μονη μου γιατι ενιωθα απιθανα! Βεβαια δεν επρεπε και γι\'αυτο υποτροπιασα αργοτερα...Ομως τη δευτερη φορα τα εκοψα με τη συμβουλη του ειδικου και παλι τα ιδια μετα απο καιρο... Ψυχοθεραπεια εκανα για λιγο και πηγε να με τρελανει χειροτερα μια \'κυρια\' που πολυ ισχυρα πιστευω οτι δεν θα επρεπε να εχει την ιδιοτητα του ειδικου...Δεν ειναι ευκολο να βρει κανεις καλο ειδικο..Πηγα και σε αλλους στο παρελθον και δεν τους αντεχα εγω....

[Sofia]

Valentini, ξερω πώς δεν ειναι ευκολο να βρεις τον ειδικο που σου ταιριαζει. Ομως με το να μην μενεις σε μια θεραπεια, με το να μην ακολουθεις ενα προγραμμα, μια δεσμευση ουσιαστικα απεναντι στον εαυτο σου, ειναι σαν να μην πιστευεις στον εαυτο σου.

Αντιλαμβανομαι πως μπορεις να πεσεις σε εναν ειδικο που δεν σου ταιριαζει καθολου, σε δυο ή κ τρεις ακομα αλλα αν ολοι ματαιωνονται μετα απο λιγο απο σενα, τί σου λέει αυτο?

Γνωριζω την περιπτωση μιας κοπελας που ειχε μεινει πολυ καιρο στο σπιτι της με τους δικους τους, εχοντας στο νου της διαφορετικες φοβιες απο αυτες που αναφερεις εσυ.

Γιατι δεν δοκιμαζεις μια φορα ακομα, με περισσοτερη πιστη κ πεισμα?Η ψυχοθεραπεια δεν φερνει τοσο γρηγορα αποτελεσματα οσο η φαρμακευτικη αγωγη, ομως μπορει να βοηθησει κ πιο μακροπροθεσμα κ πιο μονιμα...τι λές?

[valentini]

Σοφια μου, η κοπελα που ανεφερες?....Εγινε καλα?............Φοβαμαι λιγο να ξαναρχισω γιατι ολοι με πιεζαν να φερομαι σαν \'ενηλικη γυναικα\' και να ξεχασω τους δικους μου...Να ξεχωρισω τη ζωη μου...Κι εγω εκλαιγα ασταματητα..Τους ελεγα οτι αναγνωριζω οτι ειναι προβλημα να ειμαι ετσι μαζι τους αλλα δεν γινεται να κανω κατι τετοιο απλα και μονο επειδη μου το \'ζητατε\' εσεις!....Και οι κρισεις μου, η καταθλιψη μου, το αγχος και τα ψυχοσωματικα μου, ολο και μεγαλωναν.....Γινανε τερατα το καλοκαιρι που μας περασε και ηθελα να αυτοκτονησω...Η μαλλον, καποιον να με σκοτωσει...Τους φοβαμαι τους ειδικους...Η μαλλον φοβαμαι τον εαυτο μου...

[Sofia]

Valentini η κοπελα που αναφερω ειναι πλεον καλα.... αφου αλλαξε πολλους (μα παρα πολλους) ειδικους.

Νομιζω πως κ εγω στη θεση σου θα φοβομουν να ξαναρχισω, ειδικα εχοντας στο νου το παρελθον αλλα κ τις πιεσεις ολων οσων σου ελεγαν να ξεχασεις τους γονεις σου. Κ φυσικα δεν νομιζω πώς η λυση ειναι να ξεχασεις τους γονεις σου ή να παψεις να νοιαζεσαι γι αυτους κ να τους αγαπας. Δεν σημαινει αυτο,αυτονομια ή ανεξαρτησια....

Ειπες κατι σημαντικο-κατα τη γνωμη μου: οτι φοβασαι τους ειδικους αλλα τελικα οχι αυτους, αλλα εσενα....Μηπως ομως ηρθε η ωρα να παρεις την αποφαση να αντιμετωπισεις τον φοβο σου?Να δεις καλυτερα κ με περισσοτερη υπομονη κ αγαπη τον εαυτο σου?Τί τον κανει να αντιδρα έτσι?

[valentini]

Συγγνωμη για την καθυστερηση.. Σε ευχαριστω Σοφια για την απαντηση.

[Sofia]

κι εγω σ ευχαριστω. ευχομαι να βρεις τη δυναμη που θα χρειαστεις για να δεις κ να ξεπερασεις τα προβληματα σου

[marie]

valentini ειμαι και εγω 32 και εχω ακριβως τους ιδιους φοβους.Ζησαμε σε ενα προστατευομενο περιβαλλον και γιναμε ανασφαλεις
καταλαβαινω απολυτα πως νιωθεις αυτα νιωθω και εγω
αλλα μετα σκεφτομαι οτι τιποτα δε εξαρταται απο μενα αλλα οτι πει ο Θεος
πρπει να δυναμωσουμε και να προσπαθησουμε να ζησουμε χωρις φοβους αλλωστε και οι γονεις μας εζησαν την ζωη τους ειδαν και χαρες μεγαλες
εμεις παιδευομαστε
σημασια ειναι να νιωσουμε εμεις καλα και να απαλαχτουμε απο αυτε τις σκεψεις
δεν εισαι μονη και εγω ζω με γονεις και να ξερεις οτι εσυ και εγω υποφερουμε πιο πολυ απο τις σκεψεις μας αποοτι οι γονεις μας

[marie]

εγω παω σε ειδικο και πλεον δε ντρεπομαι να το λεω
χρονια ταλαιπωρουμε με φαρμακα
seroxat effexor xanax
αλλα μετα σκεφτομαι οτι εγω υποφερω πολυ για ολους
φοβαμαι μηπως παθουν κατι οι γονεις
φοβαμαι οτι δε θα βρω ποτε εργασια
φοβαμαι να μη συναντησω κανεναν γνωστο και κανω χιλιομετρα κυκλους για να τους αποφυγω γιατι με ρωτανε αν ειμαι καλα
και πλεον δε μπορω να υποκριθω
η ζωη μου καταντησε να ειναι ενα βαρος αλλα μετα σκεφτομαι οτι ειμαι πολυ αυστηρη με τον εαυτο μου
ξερω ειναι πολυ εκνευριστικο να σου λενε να ηρεμησεις γιατι αυτο ειναι το προβλημα οτι δε μπορεις
μια συμβουλη μπορω να σου δωσω
να δεις τον εαυτο σου και να τον αγαπησεις και εγω θα κανω το ιδιο οσο μπορω
καλημερα να εχεις