Δεν αντέχω άλλο να ζω έτσι - Page 2
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 2 of 6 FirstFirst 1234 ... LastLast
Results 16 to 30 of 89
  1. #16
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Κάνε μία προσπάθεια να κάνεις μεταφράσεις από το σπίτι για να μαζέψεις κανένα φράγκο, είναι καλή λύση τώρα που έχεις αυτά τα αγχωτικά. Έχεις δίκιο ότι ένας ψυχολόγος θα σε βοηθήσει περισσότερο. Παράλληλα σιγά σιγά κάνε αυτό που λέει ο george, μην αφήνεις τις κρίσεις και τις φοβίες να ριζώσουν περισσότερο, όσο πιο γρήγορα αρχίσεις να τις παλεύεις τόσο πιο εύκολα και γρήγορα θα φύγουν. Μην απομονώνεσαι, να βγαίνεις και να συναναστρέφεσαι κόσμο έστω και με το ζόρι.

  2. #17
    george1520
    Guest
    Quote Originally Posted by Persefoni97 View Post
    Ευχαριστώ για τις συμβουλές σας.
    Το ξερω ότι οι κακές αναμνήσεις που έχουν εντυπωθει στο υποσυνείδητο μου προκαλούν νέες κρίσεις πανικού. Αλλά όταν αισθάνομαι την καρδιά μου να χτυπάει χαοτικά, όταν νιώθω τα πόδια μου να τρέμουν και τα αυτιά μου να βουηζουν χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου. Μετά βίας μπορώ να σταθώ όρθια. Ιδανικά θα ήθελα να μπορώ να περατωσω τις σπουδές μου χωρίς άγχος. Η αλήθεια είναι ότι κατά περιόδους παθαίνω κρίσεις πανικού και σε άλλα μέρη άσχετα με τη σχολή. Τους τελευταίους μήνες έχω απομονωθεί κοινωνικα. Δεν έχω όρεξη να βγαίνω, ούτε να φλερτάρω ούτε τίποτα από αυτά που συνηθίζει να κάνει η νεολαία. Μου φαίνονται όλα λίγο πολύ ανούσια. Η αλήθεια είναι ότι κάνεις δεν θέλει να μένει δίπλα σου στα δύσκολα. Στη θεωρία όλοι προσπαθούν να βοηθήσουν, στην πράξη όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Σκέφτηκα να ξαναπτοσπαθησω με κάποιον ψυχολόγο αυτή τη φορά αντί ψυχίατρο αλλά πρέπει πρώτα να μαζέψω χρήματα. Κάνω όση οικονομία μπορώ. Αλλά για τους επόμενους 3-4 μήνες δεν το βλέπω να γίνεται.
    Εχεις βάλει στην πλάτη σου ευθύνες που δεν σου αναλογούν.. Δεν μπορούμε να είμαστε τέλειοι σε όλα και ούτε άψογοι απέναντι στους άλλους. Είσαι συνεχώς αγχωμένη γιατί δεν θες να αποτύχεις επειδη οι γονείς σου πέρασαν αρκετά και επειδή περιμένουν πολλά από εσένα... Οι δικές σου ανάγκες και επιθυμίες που ειναι? Τι κάνεις για να χαλαρώνεις;

  3. #18
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2020
    Posts
    22
    Δυστυχώς οι γονείς μου δεν τα καταλαβαίνουν αυτά νομίζουν ότι είναι προβλήματα πολυτελείας. Ειδικά η μάνα μου είναι υστερικη. Φωνάζει με το παραμικρό και μεγαλοποιει όλα τα προβλήματα εκτός από τα δικά μου. Εχω μάλλον πολλά απωθημένα ψυχολογικά και από το σπίτι στο οποίο μεγάλωσα τα πράγματα δεν ήταν καθόλου εύκολα ειδικά όταν ήμουν στην εφηβεία. Όλο τσακωμοι και φωνες. Ειδικά από τη μητέρα μου. Πέρασε κατάθλιψη όταν έκλεισαν το μαγαζί και όλο αυτό με επηρέασε γιατί το βάρος των αδελφών μου έπεσε πάνω μου. Προσπαθούσα να κάνω τον καραγκιόζη για να μην τις τρομάζω. Και τώρα τα πράγματα αν και πάνε καλύτερα οικονομικά τα ψυχολογικά της μητέρας μου επηρεάζουν τις αδερφές μου ειδικά τη μικρή που είναι Δευτέρα γυμνασίου. Θα θελα να μαι κοντά τους γιατί κάθε φορά που μιλάμε στο τηλέφωνο τις ακούω πολύ στενοχωρημενες. Αισθάνομαι και λίγο ένοχη που έφυγα και τις άφησα πίσω με μια νευρική μάνα και έναν ψιλό αδιάφορο πατέρα Δυστυχώς κάποιοι άνθρωποι δεν πρέπει να κάνουν οικογένεια. Και από αυτά που έχω βιώσει δεν θέλω ούτε εγώ να κάνω παιδιά τρέμω στην ιδέα ότι τα δικά μου ψυχολογικά προβλήματα θα επηρεάζουν το σύζυγό μου και τα παιδιά μου. Για αυτό και υποσυνείδητα αποφεύγω να κάνω σχέση Είχα κάποια φλερτ αλλά κάτι με απωθουσε σαν να φοβόμουν, σαν να μη μου άξιζε να νοιώσω την ευτυχία του έρωτα. Δεν θέλω να ακούγομαι σαν τον Βασιλάκη Καΐλα, αλλά έτσι ακριβώς αισθάνομαι...

  4. #19
    george1520
    Guest
    Quote Originally Posted by Persefoni97 View Post
    Δυστυχώς οι γονείς μου δεν τα καταλαβαίνουν αυτά νομίζουν ότι είναι προβλήματα πολυτελείας. Ειδικά η μάνα μου είναι υστερικη. Φωνάζει με το παραμικρό και μεγαλοποιει όλα τα προβλήματα εκτός από τα δικά μου. Εχω μάλλον πολλά απωθημένα ψυχολογικά και από το σπίτι στο οποίο μεγάλωσα τα πράγματα δεν ήταν καθόλου εύκολα ειδικά όταν ήμουν στην εφηβεία. Όλο τσακωμοι και φωνες. Ειδικά από τη μητέρα μου. Πέρασε κατάθλιψη όταν έκλεισαν το μαγαζί και όλο αυτό με επηρέασε γιατί το βάρος των αδελφών μου έπεσε πάνω μου. Προσπαθούσα να κάνω τον καραγκιόζη για να μην τις τρομάζω. Και τώρα τα πράγματα αν και πάνε καλύτερα οικονομικά τα ψυχολογικά της μητέρας μου επηρεάζουν τις αδερφές μου ειδικά τη μικρή που είναι Δευτέρα γυμνασίου. Θα θελα να μαι κοντά τους γιατί κάθε φορά που μιλάμε στο τηλέφωνο τις ακούω πολύ στενοχωρημενες. Αισθάνομαι και λίγο ένοχη που έφυγα και τις άφησα πίσω με μια νευρική μάνα και έναν ψιλό αδιάφορο πατέρα Δυστυχώς κάποιοι άνθρωποι δεν πρέπει να κάνουν οικογένεια. Και από αυτά που έχω βιώσει δεν θέλω ούτε εγώ να κάνω παιδιά τρέμω στην ιδέα ότι τα δικά μου ψυχολογικά προβλήματα θα επηρεάζουν το σύζυγό μου και τα παιδιά μου. Για αυτό και υποσυνείδητα αποφεύγω να κάνω σχέση Είχα κάποια φλερτ αλλά κάτι με απωθουσε σαν να φοβόμουν, σαν να μη μου άξιζε να νοιώσω την ευτυχία του έρωτα. Δεν θέλω να ακούγομαι σαν τον Βασιλάκη Καΐλα, αλλά έτσι ακριβώς αισθάνομαι...
    Πρώτα από όλα να ξέρεις πως οι άνθρωποι που ξέρουν ότι έχουν ψυχολογικά είναι οι πιο υγιείς άνθρωποι!!!!! Αυτο είναι το πρώτο βήμα που έκανες. Το δεύτερο βήμα είναι ότι βρήκες την αιτία που φέρεσαι και σκέφτεσαι έτσι. Το τρίτο βήμα είναι να αρχίσεις και πάλι ψυχοθεραπεία και θα έχεις πάντα στο μυαλό σου ότι αυτό θέλει χρόνο και θα μιλάτε για θέματα που έγιναν για να τα αποβαλλεις. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα όλα αυτά να σε ρίξουν ψυχολογικά (κι άλλο) αλλά είναι μια διαδικασία που πρέπει να γίνει. Το τέταρτο βήμα είναι να μην μένεις αρκετή ώρα μέσα στο κρεβάτι (εγώ πιστεύω ότι είναι το πιο βασικό βήμα) γιατί εκεί θα χαθείς.. Θα κάνεις σκέψεις και θα ρίχνεις κι άλλο τον εαυτο σου. Πέμπτο βήμα είναι να δουλεύεις με τον εαυτό σου. Δηλαδή ότι συζητάς με τον ψυχολόγο θα το κάνεις και μόνη σου. Δεν δίνουν ποτέ έτοιμες συνταγές.. Κάνουν ερωτήσεις έτσι ώστε να σε μάθουν να λειτουργείς μόνη σου κάποια στιγμή χωρίς την βοήθεια τους. Και έκτο βήμα είναι να αρχίσεις να ζεις και όχι να είσαι το ρομπότ που πρέπει να είναι τέλειο σε όλα..

    Η μαμά χρειάζεται βοήθεια.. Αλλά να ξέρεις και η στάση του πατέρα σου κάνει ζημιά. Υπάρχουν πολλών ειδών βίας..

  5. #20
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2020
    Posts
    22
    Έχεις δίκιο σε ότι λες. Ειδικά οι στάση των γονιών μου δεν με βοηθάει καθόλου. Ήρθα μόνη μου από άλλη πόλη και ενώ είχα το άγχος του ότι έχασα χρόνο στη σχολή, έχω να αντιμετωπίσω και δύο προβληματικους και ουσιαστικά απόντες γονείς. Για αυτό ο αδερφός μου έφυγε και δεν ξαναπατησε το πόδι του στην Ελλάδα. Προσπάθησα να πείσω τον πατέρα μου να τη βοηθήσει και να τη στηρίξει αντί να είναι στον κόσμο του άλλα φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Εκείνη από την άλλη όποτε κάποιος προσπαθεί να τη βοηθήσει πχ ο αδερφός της, οι φίλες της αντιδρά με άσχημο τρόπο μέχρι και απεργία πείνας εκανε (το ξέρω ακούγεται παλαβό αλλά είναι αλήθεια). Και ανησυχώ πολύ και για τις αδερφές μου. Δεν θέλω να περάσουν και αυτές το μαρτύριο που περνάω εγώ με το άγχος. Όσον αφορά αυτό που λες με το κρεβάτι είναι αλήθεια. Μένω ωρες και ώρες ξαπλωμένη και δεν έχω όρεξη να κάνω το οτιδήποτε. Το ξέρω ότι είναι αντιπαραγωγικο και βλαβερό αλλά πολλές φορές αισθάνομαι μια απίστευτη εξάντληση που δεν δικαιολογείται.

  6. #21
    george1520
    Guest
    Quote Originally Posted by Persefoni97 View Post
    Έχεις δίκιο σε ότι λες. Ειδικά οι στάση των γονιών μου δεν με βοηθάει καθόλου. Ήρθα μόνη μου από άλλη πόλη και ενώ είχα το άγχος του ότι έχασα χρόνο στη σχολή, έχω να αντιμετωπίσω και δύο προβληματικους και ουσιαστικά απόντες γονείς. Για αυτό ο αδερφός μου έφυγε και δεν ξαναπατησε το πόδι του στην Ελλάδα. Προσπάθησα να πείσω τον πατέρα μου να τη βοηθήσει και να τη στηρίξει αντί να είναι στον κόσμο του άλλα φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Εκείνη από την άλλη όποτε κάποιος προσπαθεί να τη βοηθήσει πχ ο αδερφός της, οι φίλες της αντιδρά με άσχημο τρόπο μέχρι και απεργία πείνας εκανε (το ξέρω ακούγεται παλαβό αλλά είναι αλήθεια). Και ανησυχώ πολύ και για τις αδερφές μου. Δεν θέλω να περάσουν και αυτές το μαρτύριο που περνάω εγώ με το άγχος. Όσον αφορά αυτό που λες με το κρεβάτι είναι αλήθεια. Μένω ωρες και ώρες ξαπλωμένη και δεν έχω όρεξη να κάνω το οτιδήποτε. Το ξέρω ότι είναι αντιπαραγωγικο και βλαβερό αλλά πολλές φορές αισθάνομαι μια απίστευτη εξάντληση που δεν δικαιολογείται.
    Δικαιολογειται.. Δουλεύει το μυαλό και κουράζεται το σώμα.. Οι γονείς σου δεν θα καταλάβουν πως έχουν θέμα. Σπάνια θα βρεις άνθρωπο που θα παραδεχτεί ότι έχει πρόβλημα.. Πόσο μάλλον ότι είναι η αιτία να είναι κάποιος χάλια. Κουβαλάς συνέχεια όλα αυτά που άκουγες από την μητέρα σου και όλα όσα δεν άκουγες από τον πατέρα σου και δεν αγαπάς καθόλου τον εαυτό σου. Νιώθεις πως ότι και να κάνεις πάντα θα είναι λίγο και θες να δώσεις κι άλλα κι άλλα.. Για να ευχαριστήσεις τους άλλους. Όταν αυτό δεν γίνει πέφτεις κι αλλο(αποτυχία εξετάσεων). Δυστυχώς οι γονείς έχουν το σημαντικότερο ρόλο στην παιδική μας ηλικία. Αυτοί διαμορφώνουν τον χαρακτήρα μας.. Ή μάλλον την συμπεριφορά και τον τρόπο σκέψης μας. Βρίσκεσαι σε μια φάση της ζωής σου που το μόνο που έχεις να κάνεις είναι επανεκκίνηση. Να γίνεις αυτό που θα γινόσουν αν δεν ζούσες κάποια πράγματα.
    Αυτό με το κρεβάτι και γενικά με το δωμάτιο προσπάθησε να το μειώσεις. Έχω μια μάνα σκληρή, έχω περάσει αυτό που περνάς και σου μιλάω εκ πείρας.. Θέλει χρόνο, επιμονή και υπομονή.. Και μετά θα είσαι ευτυχισμένη.. Και όχι καραγκιόζης.. Αν και είχα την εντύπωση ότι μόνο εγώ είμαι..

  7. #22
    Antonis8
    Guest
    Οι λιποθυμιες δεν είναι κάτι που πρέπει να βιαστουμε να χαρακτηρίσουμε "ψυχολογικό" Πολλές φορές το ψυχολογικό,είναι αποτέλεσμα της ζάλης,της ταχυκαρδίας κλπ. Τι πίεση έχεις; Έχεις κοιτάξει για ορθοστατική ταχυκαρδία; Αυξάνονται οι παλμοί σου μόλις στέκεσαι; Τι μέσο όρο παλμών είχες στο χολτερ?

  8. #23
    Antonis8
    Guest
    Προσωπικά θα σου δώσω τη συμβουλή να τελειώσεις τη σχολή γιατί το πτυχίο σου θα είναι πολύτιμο για το μέλλον σου. Όσον αφορά τη συγγραφή,κι εγώ συγγραφέας είμαι,έχω εκδώσει κι ενα βιβλίο, μπορείς να γράφεις παράλληλα με οτιδήποτε άλλο κανεις. Πάρε το χρόνο σου και μπορείς να πηγαίνεις ίσως μόνο στη σχολή για την εξεταστική. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό για σένα, αλλα δεν είναι αδύνατο το να σπουδάσεις εξ αποστάσεως,τουλάχιστον σε μαθήματα που δεν χρειάζονται παρουσία. Έχεις όμως άνεση χρόνου μπροστά σου,το σημαντικό είναι να νιωσεις καλύτερα και ψυχολογικά και σωματικά.

  9. #24
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2020
    Posts
    22
    Αυτό είναι που με τρώει. Το γεγονός ότι δεν ξέρω πως θα κάνω αυτή την επανεκκίνηση. Θα έχει νόημα να κάνω κάποια σχέση και να παιδεύω με τα ψυχολογικά μου έναν άνθρωπο που δεν μου φταίει σε τίποτα; Δεν είμαι τέτοιος χαρακτήρας. Ούτε βέβαια οι φίλοι θέλουν να βοηθήσουν όταν σε βλέπουν τόσο down. Σκέφτηκα να αρχίσω δραστηριότητες αλλά και αυτά λεφτά θέλουν. Τελευταία έχω αναπτύξει και αγοραφοβία με το που βλέπω πολύ κόσμο παθαίνω ταραχή. Ίσως έχω πολλά ψυχολογικά για αυτό και ο ψυχίατρος δεν κατάφερε τίποτα.

  10. #25
    Antonis8
    Guest
    Ούτε εμένα με βοήθησε η ψυχοθεραπεία,δεν βοηθάει τους πάντες. Αντικαταθλιπτικά σκέφτηκες;

    Απάντησε μου σε παρακαλώ για την πίεση σου, τι πίεση εχεις συνήθως; Και τι μέσο όρο παλμών έχεις στο χολτερ και ποια ήταν η υψηλότερη μέτρηση;

  11. #26
    george1520
    Guest
    Quote Originally Posted by Persefoni97 View Post
    Αυτό είναι που με τρώει. Το γεγονός ότι δεν ξέρω πως θα κάνω αυτή την επανεκκίνηση. Θα έχει νόημα να κάνω κάποια σχέση και να παιδεύω με τα ψυχολογικά μου έναν άνθρωπο που δεν μου φταίει σε τίποτα; Δεν είμαι τέτοιος χαρακτήρας. Ούτε βέβαια οι φίλοι θέλουν να βοηθήσουν όταν σε βλέπουν τόσο down. Σκέφτηκα να αρχίσω δραστηριότητες αλλά και αυτά λεφτά θέλουν. Τελευταία έχω αναπτύξει και αγοραφοβία με το που βλέπω πολύ κόσμο παθαίνω ταραχή. Ίσως έχω πολλά ψυχολογικά για αυτό και ο ψυχίατρος δεν κατάφερε τίποτα.
    Δεν πέφτουμε πάντα σε καλό γιατρό.. Δοκίμασε ψυχολόγο. Λιγότερες συνεδρίες ομως. Μια φορά την βδομάδα ή 1 κάθε 2 βδομάδες.
    Οσο για την σχέση.. Θεωρώ ότι είναι καλό να κάνεις αν το έχεις ανάγκη και μην σκέφτεσαι έτσι. Αλλά αν θεωρείς ότι είναι λάθος οκ.
    Οι δραστηριότητες θα βοηθήσουν στο να μην μένεις μέσα στο σπίτι πολλές ώρες και το μυαλό να κάνει τα δικά του σενάρια.. Θα σε ανεβάσει κιόλας.
    Σεμινάρια δημιουργικής γραφής;; Γυμναστήριο; τι άλλο σαρεσει? Βρες κάτι που θα σου δίνει ανάσα για να αντέχεις..

    Η αρχή θα γίνει με την βοήθεια ψυχολόγου, όπου θα έρθει και η επανεκκίνηση.

  12. #27
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2020
    Posts
    22
    Το holter μέτρησε μέσω όρο σφυγμων 95 σφυξεις. Όταν κοιμόμουν είχα φυσιολογικές σφυξεις που σημαίνει μάλλον ότι η καρδιά μου δεν έχει οργανικό θέμα. Η υψηλοτερη μέτρηση ήταν 178 νομίζω (είχα άγχος εκείνη την ώρα). Σε γενικές γραμμές η πίεση μου είναι λιγο κάτω από 9 η μεγάλη και γύρω στα 5 η μικρή. Παίρνω και μισό inderal για τους σφυγμους αλλά μου ρίχνει παραπάνω την πίεση. Για αντικαταθλιπτικα δεν μου είπε κάτι ο ψυχίατρος. Ξεκίνησα με 0.50 xanax και σταδιακά το ανέβασα στα 2 mg. Αλλά με έριχνε πάρα πολύ. Μετά πήρα ένα άλλο το seroquel αλλά έφερνε υπερβολική νύστα. Στη συνέχεια τα μείωσε σταδιακά και τα έκοψα όλα πριν του inderal. Δεν είναι τώρα ζωή να παίρνεις κάθε μέρα χάπια μακροχρόνια.

  13. #28
    Antonis8
    Guest
    Πολυ περίεργος ο ψυχίατρος. Προτίμησε να σου δώσει ζαναξ παρά αντικαταθλιπτικά;


    178 είναι μέτρηση στο χολτερ? Θυμάσαι τι έκανες εκείνη την ώρα; Ειναι όντως πολύ υψηλή και το μέσο όρο παλμών είναι επίσης υψηλό. Το ιντεραλ είναι b blocker; Θεωρώ πολύ πιθανό να έχεις αυτό που έχω κι εγώ(POTS)κοίταξε το γιατί έχεις πολλα από τα συμπτώματα. Δεν είναι πάθηση της καρδιάς,είναι νευρολογικο σύνδρομο που επηρεάζει τους καρδιακους χτύπους. Εγώ δεν λιποθυμω αλλά οι περισσότεροι ασθενείς με αυτή την πάθηση λιποθυμούν λόγω χαμηλής πίεσης και αυξημένων παλμών. Δεν υπάρχει θεραπεία πέρα από b blocker αλλά αυτά ρίχνουν την πίεση. Αύξησε το αλάτι στην διατροφή σου και πίνε ηλεκτρολύτες.

    Δεν λέω ότι αυτό έχεις, αλλά ακόμα και για την υπόταση, θα σε βοηθήσει να αυξήσεις το αλάτι και να πίνεις ηλεκτρολύτες. Είναι απόλυτα λογικό να ζαλίζεσαι με αυξημένους παλμούς και χαμηλή πίεση και αυτό να φέρνει και κακή ψυχολογία.

    Μαγνήσιο και βιταμίνες έχεις κοιτάξει;

  14. #29
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2020
    Posts
    22
    Quote Originally Posted by Antonis8 View Post
    Προσωπικά θα σου δώσω τη συμβουλή να τελειώσεις τη σχολή γιατί το πτυχίο σου θα είναι πολύτιμο για το μέλλον σου. Όσον αφορά τη συγγραφή,κι εγώ συγγραφέας είμαι,έχω εκδώσει κι ενα βιβλίο, μπορείς να γράφεις παράλληλα με οτιδήποτε άλλο κανεις. Πάρε το χρόνο σου και μπορείς να πηγαίνεις ίσως μόνο στη σχολή για την εξεταστική. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό για σένα, αλλα δεν είναι αδύνατο το να σπουδάσεις εξ αποστάσεως,τουλάχιστον σε μαθήματα που δεν χρειάζονται παρουσία. Έχεις όμως άνεση χρόνου μπροστά σου,το σημαντικό είναι να νιωσεις καλύτερα και ψυχολογικά και σωματικά.

    Η αλήθεια είναι πως το γράψιμο με ηρεμεί. Είναι σαν να μετουσιωνεται όλο το άγχος σε δημιουργικότητα αλλά από την άλλη το γράψιμο είναι μια μοναχική ενασχόληση. Δεν με βοηθάει ιδιαίτερα ως προς το κομμάτι της κοινωνικοποιησης.

  15. #30
    george1520
    Guest
    Quote Originally Posted by Persefoni97 View Post
    Το holter μέτρησε μέσω όρο σφυγμων 95 σφυξεις. Όταν κοιμόμουν είχα φυσιολογικές σφυξεις που σημαίνει μάλλον ότι η καρδιά μου δεν έχει οργανικό θέμα. Η υψηλοτερη μέτρηση ήταν 178 νομίζω (είχα άγχος εκείνη την ώρα). Σε γενικές γραμμές η πίεση μου είναι λιγο κάτω από 9 η μεγάλη και γύρω στα 5 η μικρή. Παίρνω και μισό inderal για τους σφυγμους αλλά μου ρίχνει παραπάνω την πίεση. Για αντικαταθλιπτικα δεν μου είπε κάτι ο ψυχίατρος. Ξεκίνησα με 0.50 xanax και σταδιακά το ανέβασα στα 2 mg. Αλλά με έριχνε πάρα πολύ. Μετά πήρα ένα άλλο το seroquel αλλά έφερνε υπερβολική νύστα. Στη συνέχεια τα μείωσε σταδιακά και τα έκοψα όλα πριν του inderal. Δεν είναι τώρα ζωή να παίρνεις κάθε μέρα χάπια μακροχρόνια.
    9 με 5 θεωρείται καλή πίεση; Ίσως να πας και ένα περίπατο από ένα καρδιολόγο; να μιλήσεις μαζί του; αν και τότε που περνούσα την φοβία με την καρδιά, ένας γιατρός μου είπε πως ποτέ δεν συγκρίνουμε την πίεση μας με άλλους.. Όλοι έχουμε την δική μας πίεση. Αλλά θεωρώ ότι η δική σου είναι χαμηλή και σίγουρα πέφτει κι άλλο όταν αγχώνεσαι.

Page 2 of 6 FirstFirst 1234 ... LastLast

Similar Threads

  1. δεν αντεχω να ζω άλλο έτσι
    By stavroula19 in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 9
    Last Post: 11-05-2015, 02:00
  2. Δεν αντέχω άλλο...
    By nameless_ed in forum Συναισθηματική Υπερφαγία, Ψυχογενής Βουλιμία
    Replies: 4
    Last Post: 04-05-2015, 17:12
  3. δεν αντεχω να ζω ετσι
    By wishes in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 5
    Last Post: 06-01-2013, 23:33
  4. Αρρυθμίες και φόβος του θανάτου, δεν μπορώ άλλο να ζω έτσι
    By panospeggy in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 14
    Last Post: 06-11-2010, 00:40
  5. Δεν Αντέχω ʼλλο Να Ζω Έτσι
    By smoke08 in forum Ψυχογενής Ανορεξία
    Replies: 32
    Last Post: 17-12-2007, 22:27

Tags for this Thread

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •