Ειμαι τόσο μπερδεμένη - Page 30
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 30 of 57 FirstFirst ... 20282930313240 ... LastLast
Results 436 to 450 of 855
  1. #436
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2006
    Location
    Planet Love
    Posts
    23,537
    βρισκεσαι σε μονιμη συγχιση. μια γραφεις τον αγαπω, μια τον μισω, μια με αφησε ο γκομενος, μια με θελει ο γκομενος, μια λες δικαιολογιες για τα παιδια σου. ΑΝ σε ηθελε ακομα ο γκομενος, οχι σαν γκομενα, αλλα να ζησεις μαζι του, θα ειχες φυγει χθες. ουτε παιδια, ουτε σκυλια δεν σε σταματουσαν. απλα, τελειωσε αυτο το εργο και προσπαθεις να πιαστεις απο εναν τελειωμενο γαμο.
    δεν σου λεει κανεις να χωρισεις η να μην χωρισεις.
    Ο,ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΝΕ.

  2. #437
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2020
    Posts
    373
    Πλέον δεν μου βγαίνει κανένα ερωτικό. Δεν μπορώ πλέον να προσποιουμε διότι με κάνει χειρότερα. Έχω πλέον τα παιδιά μου, έναν άντρα που αγαπώ πολύ σαν άνθρωπο και έχω μάθει μαζί του, αλλά σαν γυναίκα νιώθω άδεια. Αυτό είναι το αίτιο της κατάθλιψης μου και δεν ξέρω αν θα καταφέρω ποτέ να ξεφύγω. Διαλυθηκα κυριολεκτικά. Πλέον του τα είπα και ηρέμησα. Δεν θέλουμε να χωρίσουμε με την καμία. Είμαστε πλέον και μεγάλοι, αγαπιόμαστε και δεν θα επιτύχουμε τίποτε καλύτερο στην ζωή μας. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε έτσι και όπου πάει.

  3. #438
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2020
    Posts
    373
    Είναι δύσκολο να χωρίσουν δύο άνθρωποι που κανένας δεν το θέλει και αγαπιούνται. Μαράζι μας πιάνει και τους δυο. Κλαίμε παρέα που ο καθένας μας έκανε την προσπάθεια την λάθος στιγμή. Τραγικό διότι ξέρω ότι το αγαπώ. Εγώ όταν εκείνος ήταν σε κατάθλιψη και εκείνος όταν εγώ ήμουνα ερωτευμένη. Δεν μαθαίνεις από τέτοια λάθη. Δεν είναι λάθη που μπορείς να ελέγξεις. Όταν διαλυεσαι δεν βλέπεις τίποτα. Όλα μαύρα και όλα ανούσια. Χάνουμε τα συναισθήματα μας. Χάνουμε την ψυχή μας. Όταν την ξαναβρούμε .... Αν την ξαναβρούμε είναι αργά.

    Εκείνος πλέον με κοιτά και κλαίει. Κλαίει γιατί γνωρίζει πως είναι να νιώθεις έτσι. Μου λέει προσπαθούσα να τελείωσω την δουλειά νωρίς να έρθω να σου κάνω έρωτα και δεν είχα καμία ορμή. Ένιωθα ανίκανος και μόνος. Μόνος και αποτυχημένες. Το μόνο που είχα ειναι να βγάζω λεφτά για να πληρώνω αυτά που χρωστσγαμε. Θυμωνα με εσένα διότι δεν μπορούσα να σου δώσω αγάπη. Θυμωνες μαζί μου διότι ένιωθες μόνη σου. Όταν κατάφερα να μπω σε μια σειρά και ένιωθα πιο καλά μου είπες χωρίζουμε. Προσπάθησα να αλλάξω όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Μετά μου είπες ερωτεύτηκα. Διαλυθηκα πάλι και έπρεπε να σταθώ όρθιος. Είμαι τόσο όρθιος και τόσο πεσμένος που πλέον δεν ξέρω αν ζω. Δεν βγαίνει κανένας νικητής από τα προβλήματα. Όλοι χαμένοι βγαίνουμε. Ειδικά όταν χάνουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε. Τώρα δεν έχω άλλες αντοχές. Τώρα θα ήθελα ένα λιμάνι να αρραξω.

    Έκανα ένα μεγάλο λάθος. Δεν κατάφερα να του πω σε αγαπώ όταν προσπαθούσε. Δεν κατάφερα να του πω ειλικρινά άλλαξε σε παρακαλώ διότι διαφορετικά χωρίζουμε. Δεν το είπα. Έπρεπε να το είχα πει. Τότε όμως ένιωθα προδομένη και κουρασμένη.Με δύο παιδιά και να χάνομαι. Τώρα ξέρω ότι αν το είχα πει θα ήμασταν πολύ καλύτερα.

    Σκέφτομαι μερικές φορές τελικά τι είναι ο γάμος. Μια ζαριά που παίζουμε απέναντι στην ζωή. Απέναντι στα προβλήματα που θα μας φέρει. Ερωτευόμαστε, κάνουμε όνειρα, αγαπιόμαστε και παντρευόμαστε. Κάνουμε παιδιά για να τους δώσουμε την αγάπη μας για να ολοκληρώσουμε όλα αυτά που νιώθαμε και ζήσαμε. Να βλέπουμε στα παιδιά μας τον άνθρωπο που αγαπήσαμε. Οι άνθρωποι όμως αλλάζουν. Δεν αλλάζουν όπως θέλουν να μας τα λένε τα παραμύθια και τα ΜΜΕ. Οι αντιδράσεις τους αλλάζουν όταν αναγκάζονται να ξεπεράσουν τα ανθρώπινα όρια. Νιώθω πλέον τόσο πολύ αγάπη για τον άντρα μου. Αλλά δεν νιώθω πλέον κοντά του. Δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα. Να ξέρεις ότι αγαπάς κάποιον που ξεπέρασε τα όρια και εσένα να μην σου βγαίνει.

    Είχα την ευκαιρία στην διαδρομή αυτή να καταλάβω τους ανθρώπους. Φίλες μου χωρισμένες που τις άφησαν οι άντρες του για μια άλλη. Γυναίκες από τα 40 να ζούνε τον ρόλο του άντρα. Έχω ακούσει και διαβάσει χιλιάδες ιστορίες. Τραγικές αλλά από αυτές που θεωρούμε νορμάλ. Δεν ανήκω στα νορμάλ. Την νορμάλ δυστυχία την παλεύεις. Θα κατηγορήσεις, θα κατηγορηθείς θα σου βγει εγωισμός, θα κλάψεις και σιγά σιγά θα ξαναβρείς τον εαυτό σου. Ίδια δεν θα είσαι. Αυτό το χάνεις. Θα χάσεις κάτι από τον εαυτό σου.

    Όταν όμως φτάσεις στο δικό.μου σημείο να πασχίζεις να νιώσεις συναίσθηματα όχι επειδή πρέπει αλλά επειδή θέλεις πλέον και δεν σου βγαίνουν. Όταν βλέπεις τα πάντα γύρω σου ωραία και τα παιδιά σου ευτυχισμένα, όταν έχεις κάποιον να σε λατρεύει ...και έχεις βυθιστεί σε κατάθλιψη διότι δεν νιώθεις ... Δεν ξέρω αν το ξεπερνάς. Με ρωτήσατε πως είναι δυνατόν μετά από τόσα χρόνια σχέσης να μην νιωθεις. Γίνεται όταν συνειδητοποιείς τα λάθη σου, όταν καταλαβαίνεις ότι το δικό σου ζάρι δεν το ορίζεις πάντα.

    Σκέφτομαι μερικές φορές πως νιώθουν οι χωρισμένες που μένουν μόνες. Δεν με φοβίζει αυτό. Με φοβίζει να ξέρω πλέον ότι αν χωρίσω θα είναι επειδή εγώ δεν νιώθω αυτό που η ίδια πάντα προσπάθησα να σώσω. Δεν έχω έναν κακό άντρα. Ένα πολύ καλό παιδί που κουράστηκε πολύ. Ένα παιδί που το γνώρισα στα 19 και ήταν για έμενα η ζωή μου. Ένα παιδί που μεγαλώσαμε παρέα και φτάσαμε πλέον στα 52. Δεν είμαστε ξένοι, μιλάω μαζί του και του λέω τα πάντα. Του λέω πως ερωτευτηκα, πως ένιωσα τι με πείραξε και γιατί το έκανα. Να μου μιλάει τόσο απαλά χωρίς να με κρίνει. Αντίθετα να με βοηθάει ψυχολογικά. Εγώ να τον βλέπω να διαλύεται και να μην νιώθω τίποτα. Να μην μπορώ να τον ακουμπήσω. Να μου βγαίνουν τα τραύματα στο αέρα.

    Παγωμένη, νεκρή δίπλα σε έναν άνθρωπο που αγαπω. Εκείνος δεν κατάλαβε ποτέ το κακό που μου έκανε η προσπάθεια του να σώσει την σχέση μας. Εγώ δεν κατάλαβα την δική μου. Τώρα κουρασμένοι και οι δύο απλά μιλάμε και κλαίμε που φτάσαμε εδώ. Δύο άνθρωποι που θέλουν να ερωτευτούν πάλι αλλά ο ένας πλέον να μην νιώθει. Δύο άνθρωποι που έχουν χάσει την κοινή του ψυχή. Που δεν ξέρουν τίποτα άλλο από το να είναι μαζί.

    Πώς να χωρίσω πλέον όταν έχουνε φτάσει στο μετά το διαζύγιο εποχή και πλέον καταλάβαμε πόσο πολύ αγαπιόμαστε. Πώς να ανοίξουμε την καρδιά μας σε άλλους. Μου λέει χθες...δεν μπορώ να ερωτευτώ ξανά διότι θα καταστρέψω ακόμα και τον καλύτερο άνθρωπο. Δεν μου έχει μείνει άλλο αγάπη. Δεν έχω αφήσει τίποτα για εμένα που να μπορώ να το δώσω αλλού. Ούτε εγώ του λέω. Πλέον που κατάλαβα ποιος είσαι δεν μπορώ ούτε να σκεφτώ να είμαι με άλλον. Τώρα καταλαβαίνω τον αγώνα σου. Τώρα που μιλάς όπως μου μιλάς. Τώρα θυμάμαι τις ώρες που μιλάγαμε μετά τον έρωτα. Τον σκασμο δεν ειχαμε. Ούτε να κοιμηθούμε δεν μας ενδιέφερε. Στα 45 να νιώθεις έτσι ήταν τρομερό. Αυτό το έχασα.

    Αυτό πλέον με σκοτώνει. Χαθήκαμε στα ζάρια της ζωής. Κουράστηκαμε και οι δύο τόσο πολύ. Έχασα εκείνο το αγόρι καθόμουν επάνω του και δεν έβγαζα τον σκασμο. Να του λέω ότι μαλάκια θέλω. Να γελάμε με τα προβλήματα που είχαμε.

    Θυμάμαι ένα σεξ με τον εραστή μου. Τελειώσαμε και ξαφνικά ήθελα να μιλήσω να ζήσω ξανά αυτό που είχα. Τότε κατάλαβα ότι το είχα χάσει. Δεν μίλησα. Τι να πω? Έφυγα και έκλαιγα. Όχι από τύψεις αλλά επειδή είχα ερωτευτεί κάτι που δεν ήταν το αγόρι μου. Ένιωθα άδεια πλέον. Ερωτευμένη, παθιασμένη αλλά άδεια.

    Όταν το αγόρι μου γύρισε. Εγώ προσπάθησα. Πίεσα τον εαυτό μου τόσο πολύ που μπήκα σε κατάθλιψη.

    Τώρα στα μάτια του βλέπω τον εαυτό μου να έχει φύγει. Να τον θέλω και να πηγαίνω πίσω. Να κλαίω καθημερινά όχι γιατί δεν τον θέλω αλλά γιατί δεν μπορώ να τον θέλω.

    Καληνύχτα

  4. #439
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2009
    Posts
    22,649
    Τα παρουσιασεσ πολυ καλα μπραβο κι εγω εχω βαλαντωσει στο κλαμα πραγματικα μπραβο για τη σταση κι εγω χωρισμενοσ ειμαι
    Φιλικά ο φτωχόΜπίνες της διπλανής πόρτας :)))

  5. #440
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2020
    Posts
    373
    Το δικό μου ηθικό δίδαγμα είναι απλό. Υπάρχουν κακοί άνθρωποι? ναι υπάρχουν. Υπάρχουν όμως την συγκεκριμένη στιγμή που τους γνωρίζουμε. Γίνονται την συγκεκριμένη στιγμή που τους κρίνουμε. Τους κρίνουμε την στιγμή εκείνη που εμείς δεν μπορούμε να κρίνουμε τον ευτό μας. Ηταν καλός και άλλαξε θα ακούσεις. Δεν θα ακούσεις όμως ποτέ οτι ήταν κακός και άλλαξε διότι δεν θα το δούμε. Διάβαζα κάποτε οτι οι μεγαλύτεροι έρωτες δημιουργήθηκαν σε συνθήκες πολέμου. Γιατί? διότι δεν είχαν το πολυτέλεια να κρίνουν μέσα από τον εαυτό τους. Οσο ηρεμούμε και περνάμε καλά ψάχνουμε αυτό που μας λείπει. Με τα δικά μας κριτήρια. Αυτό που δεν καταλαβαίνουμε είναι ότι όσο κάτι περισσότερο μας λείπει τόσο πιο εύκολα θα το αποκτήσουμε. Όταν όμως ζητήσουμε κάτι άλλο παραπάνω δεν θα μας φτάνει. Απαιτούμε πολλές φορές το υπερφυσικό. Δεν υπάρχει ποτέ και αν το βρούμε δεν θα το αγαπήσουμε διότι δεν το έχουμε ανάγκη. Πρέπει να φτάσουμε στην ανάγκη για να το αγαπήσουμε. Δεν μπορούν οι άνθρωποι να μας λύνουν τα δικά μας προβλήματα. Τα μοιραζόμαστε μαζί τους και απαιτούμε βοήθεια. Αν με βοηθήσεις με αγαπάς. Αν δεν με βοηθήσεις δεν με αγαπάς. Το κακό σε αυτό το σενάριο είναι ότι έχουμε βάλει κουτάκια βοήθειας. Ξέρω ενα ζευγάρι με ενα σοβαρά άρρωστο παιδί. Η μάνα να προσπαθεί και ο πατέρας να έχει πλέον παραιτηθεί. Οχι με την κακή έννοια αλλα διότι δεν είναι υπερφυσικός. Η μάνα να κατηγορεί τον πατέρα και να διαλύονται. Ουτε η μάνα είναι υπερφυσική αλλα πρέπει να είναι εκεί. Θα ξεπεράσει τα όρια και όσο τα ξεπερνάει θα απομακρύνεται απο τον άντρα της. Τι κερδίζουμε απο ολα αυτά? Χάνουμε στην ουσία διότι έχουμε μάθει να κρίνουμε τους ανθρώπους σε σχέση με την υπερφυσική τους δύναμη. Στον πόλεμο έχουν όλοι παραδεχτεί οτι θα πεθάνουν αύριο. Δεν υπάρχουν απαιτήσεις.

    Το 95% των ζευγαριών ζούνε σε μια μιζέρια και ψάχνουν να βρούνε το ποιος φταίει. Κανένας δεν φταίει. Ποτέ δεν φταίει κανένας. Δεν κρατάμε την ζωή στα χέρια μας. Οσοι πιστεύουν διαφορετικά κάνουν λάθος. Δεν έχουμε επιλογές στην πραγματικότητα. Αν σου πούνε να διαλέξεις μεταξύ 2 δρόμων είναι εύκολο. Εαν σου πούνε να διαλέξεις μεταξύ 10 δρόμων τότε τα πράγματα είναι πολλοί δύσκολα. Οι 10 αυτοί δρόμοι δημιουργούνται απο εμάς στο μυαλό μας. Ειναι η παγίδα των νέων ανθρώπων αλλα και της ηλικίας μου. Θέλουμε 10 δρόμους για να επιλέξουμε τον καλύτερο αλλα δεν μπορούμε. Οσο μεγαλώνουμε οι δρόμοι γίνονται 20, 30 κλπ. Οσο προσπαθούμε να περπατήσουμε και τους 10 μετά θα πάμε στους 20. Εκεί καιγόμαστε και μένουμε με τον φόβο. Ποιος φταίει? κανένας. Εαν πριν κάνουμε μια σχέση και μας έλεγαν θα περάσεις 10 καλά και 100 σκατά κανένας δεν θα έκανε σχέση. Αν μας έλεγαν 109 καλά και 1 σκατό θα κάναμε σχέση. Δεν μας είπε κανένας όμως ποιο θα είναι το σκατό αυτό. Αποφασίζουμε με την ποσότητα. Εμείς οι γυναίκες μαθαίνουμε με τη ποσότητα. Αυτή είναι η φύση μας. Την φύση μας δεν θέλουμε να χάσουμε. Όταν την χάνουμε τρελαινόμαστε. Η φύση μας δημιουργεί σχέσεις και έρωτες. Στην ουσία ερωτευόμαστε την φύση μας. Ετσι είμαστε. Οταν χάνουμε την φύση μας απιστούμε, χωρίζουμε, ψαχνόμαστε.

    Δεν κατηγορώ κανένα και καμία. Όλοι μας κουβαλάμε προβλήματα. Ολοι μας ρίχνουμε ζάρια. Στα ζάρια πάντα κερδίζει η μπάνκα. Οσο περισσότερα ζάρια τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες να βγούμε χαμένοι. Τα πόσα ζάρια δεν τα ξέρουμε. Προσπαθούμε να τα προβλέψουμε. Οσο προσπαθούμε να τα προβλέψουμε τόσο δημιουργούμε δρόμους. Δεν υπάρχει λύση και δεν πρέπει να υπάρχει λύση διότι πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε τον πόνο μας. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τους ανθρώπους που μας πόνεσαν. Δύσκολο το ξέρω διότι πάντα πιστεύουμε ότι υπάρχει κάτι καλύτερο. Υπάρχει? δεν το ξέρει κανείς. Σίγουρα όσο περισσότερα ζάρια έχουμε ρίξει στην ζωή τόσο πιο μικρές οι πιθανότητες. Ο γάμος στην ουσία είναι τα δικά σου ζάρια και τα δικά μου παρέα. Στην οικογένεια τα ζάρια όλης της οικογένειας. Ειμαι κατά του διαζυγίου για τον απλούστατο λόγο οτι πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τον πόνο μας. Ολοι θα πονέσουν. Ολοι θα διαλυθούν. Το παιχνίδι είναι στημένο για την μπάνκα. Μα ηρέμησα τώρα που είμαι μόνη και χωρισμένη. Προφανώς διότι τώρα δεν ρίχνεις ολα τα ζάρια. Μεγάλωσαν τα παιδιά μου και έφυγαν και νιώθω μόνη. Προφανώς διότι έφυγαν 2 παίκτες απο το τραπέζι. Ζάρια διώχνουμε στο τέλος. Τα δικά μας ζάρια διώχνουμε. Εμείς δεν θέλουμε τα ζάρια των άλλων εφόσον βγάζουν κακά νούμερα. Στην ουσία η ευτυχία μας είναι ένα είδος εξάρτησης. Πολλοί επιλέγουν να μην παίζουν. Στο τέλος τα πολλά ζάρια θα τα δημιουργήσουν μόνοι τους στο μυαλό τους. Βλέπω τις νέες γυναίκες να περιμένουν από έξω και να φοβούνται τα ζάρια. Στο τέλος θα χάσουν την ζωή τους. Οι άντρες το ίδιο. Τους 20 δρόμους πλέον φοβόμαστε και στο τέλος τον εαυτό μας.

  6. #441
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,227
    Quote Originally Posted by mariasilk View Post
    Το δικό μου ηθικό δίδαγμα είναι απλό. Υπάρχουν κακοί άνθρωποι? ναι υπάρχουν. Υπάρχουν όμως την συγκεκριμένη στιγμή που τους γνωρίζουμε. Γίνονται την συγκεκριμένη στιγμή που τους κρίνουμε. Τους κρίνουμε την στιγμή εκείνη που εμείς δεν μπορούμε να κρίνουμε τον ευτό μας. Ηταν καλός και άλλαξε θα ακούσεις. Δεν θα ακούσεις όμως ποτέ οτι ήταν κακός και άλλαξε διότι δεν θα το δούμε. Διάβαζα κάποτε οτι οι μεγαλύτεροι έρωτες δημιουργήθηκαν σε συνθήκες πολέμου. Γιατί? διότι δεν είχαν το πολυτέλεια να κρίνουν μέσα από τον εαυτό τους. Οσο ηρεμούμε και περνάμε καλά ψάχνουμε αυτό που μας λείπει. Με τα δικά μας κριτήρια. Αυτό που δεν καταλαβαίνουμε είναι ότι όσο κάτι περισσότερο μας λείπει τόσο πιο εύκολα θα το αποκτήσουμε. Όταν όμως ζητήσουμε κάτι άλλο παραπάνω δεν θα μας φτάνει. Απαιτούμε πολλές φορές το υπερφυσικό. Δεν υπάρχει ποτέ και αν το βρούμε δεν θα το αγαπήσουμε διότι δεν το έχουμε ανάγκη. Πρέπει να φτάσουμε στην ανάγκη για να το αγαπήσουμε. Δεν μπορούν οι άνθρωποι να μας λύνουν τα δικά μας προβλήματα. Τα μοιραζόμαστε μαζί τους και απαιτούμε βοήθεια. Αν με βοηθήσεις με αγαπάς. Αν δεν με βοηθήσεις δεν με αγαπάς. Το κακό σε αυτό το σενάριο είναι ότι έχουμε βάλει κουτάκια βοήθειας. Ξέρω ενα ζευγάρι με ενα σοβαρά άρρωστο παιδί. Η μάνα να προσπαθεί και ο πατέρας να έχει πλέον παραιτηθεί. Οχι με την κακή έννοια αλλα διότι δεν είναι υπερφυσικός. Η μάνα να κατηγορεί τον πατέρα και να διαλύονται. Ουτε η μάνα είναι υπερφυσική αλλα πρέπει να είναι εκεί. Θα ξεπεράσει τα όρια και όσο τα ξεπερνάει θα απομακρύνεται απο τον άντρα της. Τι κερδίζουμε απο ολα αυτά? Χάνουμε στην ουσία διότι έχουμε μάθει να κρίνουμε τους ανθρώπους σε σχέση με την υπερφυσική τους δύναμη. Στον πόλεμο έχουν όλοι παραδεχτεί οτι θα πεθάνουν αύριο. Δεν υπάρχουν απαιτήσεις.

    Το 95% των ζευγαριών ζούνε σε μια μιζέρια και ψάχνουν να βρούνε το ποιος φταίει. Κανένας δεν φταίει. Ποτέ δεν φταίει κανένας. Δεν κρατάμε την ζωή στα χέρια μας. Οσοι πιστεύουν διαφορετικά κάνουν λάθος. Δεν έχουμε επιλογές στην πραγματικότητα. Αν σου πούνε να διαλέξεις μεταξύ 2 δρόμων είναι εύκολο. Εαν σου πούνε να διαλέξεις μεταξύ 10 δρόμων τότε τα πράγματα είναι πολλοί δύσκολα. Οι 10 αυτοί δρόμοι δημιουργούνται απο εμάς στο μυαλό μας. Ειναι η παγίδα των νέων ανθρώπων αλλα και της ηλικίας μου. Θέλουμε 10 δρόμους για να επιλέξουμε τον καλύτερο αλλα δεν μπορούμε. Οσο μεγαλώνουμε οι δρόμοι γίνονται 20, 30 κλπ. Οσο προσπαθούμε να περπατήσουμε και τους 10 μετά θα πάμε στους 20. Εκεί καιγόμαστε και μένουμε με τον φόβο. Ποιος φταίει? κανένας. Εαν πριν κάνουμε μια σχέση και μας έλεγαν θα περάσεις 10 καλά και 100 σκατά κανένας δεν θα έκανε σχέση. Αν μας έλεγαν 109 καλά και 1 σκατό θα κάναμε σχέση. Δεν μας είπε κανένας όμως ποιο θα είναι το σκατό αυτό. Αποφασίζουμε με την ποσότητα. Εμείς οι γυναίκες μαθαίνουμε με τη ποσότητα. Αυτή είναι η φύση μας. Την φύση μας δεν θέλουμε να χάσουμε. Όταν την χάνουμε τρελαινόμαστε. Η φύση μας δημιουργεί σχέσεις και έρωτες. Στην ουσία ερωτευόμαστε την φύση μας. Ετσι είμαστε. Οταν χάνουμε την φύση μας απιστούμε, χωρίζουμε, ψαχνόμαστε.

    Δεν κατηγορώ κανένα και καμία. Όλοι μας κουβαλάμε προβλήματα. Ολοι μας ρίχνουμε ζάρια. Στα ζάρια πάντα κερδίζει η μπάνκα. Οσο περισσότερα ζάρια τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες να βγούμε χαμένοι. Τα πόσα ζάρια δεν τα ξέρουμε. Προσπαθούμε να τα προβλέψουμε. Οσο προσπαθούμε να τα προβλέψουμε τόσο δημιουργούμε δρόμους. Δεν υπάρχει λύση και δεν πρέπει να υπάρχει λύση διότι πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε τον πόνο μας. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τους ανθρώπους που μας πόνεσαν. Δύσκολο το ξέρω διότι πάντα πιστεύουμε ότι υπάρχει κάτι καλύτερο. Υπάρχει? δεν το ξέρει κανείς. Σίγουρα όσο περισσότερα ζάρια έχουμε ρίξει στην ζωή τόσο πιο μικρές οι πιθανότητες. Ο γάμος στην ουσία είναι τα δικά σου ζάρια και τα δικά μου παρέα. Στην οικογένεια τα ζάρια όλης της οικογένειας. Ειμαι κατά του διαζυγίου για τον απλούστατο λόγο οτι πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τον πόνο μας. Ολοι θα πονέσουν. Ολοι θα διαλυθούν. Το παιχνίδι είναι στημένο για την μπάνκα. Μα ηρέμησα τώρα που είμαι μόνη και χωρισμένη. Προφανώς διότι τώρα δεν ρίχνεις ολα τα ζάρια. Μεγάλωσαν τα παιδιά μου και έφυγαν και νιώθω μόνη. Προφανώς διότι έφυγαν 2 παίκτες απο το τραπέζι. Ζάρια διώχνουμε στο τέλος. Τα δικά μας ζάρια διώχνουμε. Εμείς δεν θέλουμε τα ζάρια των άλλων εφόσον βγάζουν κακά νούμερα. Στην ουσία η ευτυχία μας είναι ένα είδος εξάρτησης. Πολλοί επιλέγουν να μην παίζουν. Στο τέλος τα πολλά ζάρια θα τα δημιουργήσουν μόνοι τους στο μυαλό τους. Βλέπω τις νέες γυναίκες να περιμένουν από έξω και να φοβούνται τα ζάρια. Στο τέλος θα χάσουν την ζωή τους. Οι άντρες το ίδιο. Τους 20 δρόμους πλέον φοβόμαστε και στο τέλος τον εαυτό μας.

    Θα σταθώ για αρχή μόνο σε αυτά και θα σου πω ότι παρ ολο την ηλικία σου εισαι τόσο λάθος ...
    Επειδη εσύ εισαι ένα άτομο που η ευτυχία σου καθορίζεται μονο απο τα υλικά αγαθά που έχεις στην ζωή σου δεν σημαίνει οτι όλοι αλλοι σκέφτονται έτσι..

    Αν το 95 τις εκατό τον ζευγαριών ειναι μίζερα τοτε γιατι ειναι μαζί?Τι τους εμποδίζει να χωρισουν?
    Εμείς οι ιδιοι κρατάμε την ζωη στα χέρια μας.Δεν μας επέβαλε κανενας να γνωρίσουμε τους συντρόφους μας ,να παντρευτούμε και να κανουμε οικογένεια ...Εμεις το θέλαμε και το κάναμε ,αν αυτο δεν βγήκε σε μερικους ποιος φταίει ?Σίγουρα και οι δυο και οχι μονο ο ενας ...
    Προσωπική μας επιλογη ηταν δεν μας έβαλαν την θηλιά στο λαιμό....

    Οσο μεγαλώνουμε και αποκτούμε περισσότερες εμπειρίες οι δρόμοι που έχουμε να διαλέξουμε λιγοστευουν.Γιατι ολο αυτο μας κάνει να ξεχωρίζουμε ποιο δρόμοι για εμάς πλεον ειναι οι καλύτεροι .
    Τώρα εσυ αν μεγαλώνοντας ανακαλύπτεις πράγματα τα οποία δεν τα έκανες οταν επρεπε και σου έσκασαν ξαφνικά ποιος σου φταιει ,οι άλλοι ή η φύση σου ,το γυναικείο φύλο που λες ....

    Οταν μπαίνεις σε μια σχέση και ειδικα σε ένα γαμο να ξέρεις τα δυσκολα σε ενώνουν και οχι τα εύκολα ...Εισαι εκει οταν ο σύντροφος σου σε εχει χίλια τα εκατο ανάγκη και βάζεις στην άκρη τα δικά σου θέλω για να είσαι διπλά του.
    Οχι επειδη εκεινος δεν μπορει να σου προσφέρει ολα αυτά που ειχες τοσα χρόνια ξαφνικά του ρίχνουμε ευθύνες και σταματαμε να τον νοιαζόμαστε .
    Αρχίζουμε και ψαχνόμαστε να βρούμε γκόμενους και εφήμερες σχέσεις μόνο και μόνο για να ικανοποιησουμε το σαρκικό μας κομμάτι....

    Αν έχεις μπει σε φάση που ψάχνεσαι ή θες να χωρίσεις διακαιωμα σου ,κανένας δεν σε κρίνει γι αυτο .
    Ωραία δεν σου βγήκε ο γαμος τι να κάνουμε.... .Χωρισε ομως και κανε αυτο που θελεις με αξιοπρέπεια .Δίχως να ρίχνεις στον αλλον ευθύνες και δίχως να τον μειώνεις σαν αντρα .
    Κανενας άντρας δεν αξίζει την συμπεριφορά που εχεις εσύ απέναντι του ,στο έχω πει πολλές φορες ....
    Οτι και να μας λες ,οτι κάθεται και τα ανεχεται, αυτα δεν ισχύουν και κανενας άντρας δεν τα δέχεται σε οποια φαση και να είναι ....

    Ξυπνα σε παρακαλω απο τον λυθαργο σου και τις εμμονες σου ,οι οποιες σε εχουν κανει να πλάσεις ενα κόσμο ιδανικα πλασμένο για να καλύπτει μόνο τις δικές σου παράλογες εμμονες .
    Αποφάσισες να μείνεις με τον αντρα σου .Μπράβο σου!Στηριξε την απόφαση σου και σταμάτα να μιλάς για περασμένους γκόμενους και ηδονές που σου προσέφερε και κοίτα να θυμηθείς όλα αυτα που σε δένουν με τον άντρα σου.

    Υστερα απο τοσο ανάλυση πραγματικα δεν κουράστηκες ?
    Γιατι δεν ασχολείσαι με την καθημερινοτητα σας που φαντάζομαι με ένα 12χρονο παιδι στο σπίτι δεν θα προλαβαίνεις ουτε να σκεφτείς κατι αλλο πέραν απο αυτό και τις αναγκες του...
    Ετσι πολυ άνετα θα ξεκολλήσει το μυαλο σου απο όλο αυτο!
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  7. #442
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2006
    Location
    Planet Love
    Posts
    23,537
    πιο drama queen, πεθαινεις..
    ξενερωσες με τον ανδρα σου, τον κερατωσες, ερωτευθηκες εναν αλλο, δεν σου βγηκε, γιατι εκεινος δεν ηθελε γαμο, αλλα περιπετεια. εφυγε. γυρισες στον γαμο γιατι φοβασαι μην μεινεις μονη. αλλα δεν τον γουσταρεις ερωτικα τον ανδρα σου.
    αυτη ειναι η ιστορια. πιο παλια και κοινη κι απ τις πετρες, οσο την περιπλεκεις, μονο θα παιδευεσαι.

  8. #443
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Location
    Η τρέλα πήγε στα βουνά
    Posts
    453
    Quote Originally Posted by mariasilk View Post
    Είναι δύσκολο να χωρίσουν δύο άνθρωποι που κανένας δεν το θέλει και αγαπιούνται. Μαράζι μας πιάνει και τους δυο. Κλαίμε παρέα που ο καθένας μας έκανε την προσπάθεια την λάθος στιγμή. Τραγικό διότι ξέρω ότι το αγαπώ. Εγώ όταν εκείνος ήταν σε κατάθλιψη και εκείνος όταν εγώ ήμουνα ερωτευμένη. Δεν μαθαίνεις από τέτοια λάθη. Δεν είναι λάθη που μπορείς να ελέγξεις. Όταν διαλυεσαι δεν βλέπεις τίποτα. Όλα μαύρα και όλα ανούσια. Χάνουμε τα συναισθήματα μας. Χάνουμε την ψυχή μας. Όταν την ξαναβρούμε .... Αν την ξαναβρούμε είναι αργά.

    Εκείνος πλέον με κοιτά και κλαίει. Κλαίει γιατί γνωρίζει πως είναι να νιώθεις έτσι. Μου λέει προσπαθούσα να τελείωσω την δουλειά νωρίς να έρθω να σου κάνω έρωτα και δεν είχα καμία ορμή. Ένιωθα ανίκανος και μόνος. Μόνος και αποτυχημένες. Το μόνο που είχα ειναι να βγάζω λεφτά για να πληρώνω αυτά που χρωστσγαμε. Θυμωνα με εσένα διότι δεν μπορούσα να σου δώσω αγάπη. Θυμωνες μαζί μου διότι ένιωθες μόνη σου. Όταν κατάφερα να μπω σε μια σειρά και ένιωθα πιο καλά μου είπες χωρίζουμε. Προσπάθησα να αλλάξω όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Μετά μου είπες ερωτεύτηκα. Διαλυθηκα πάλι και έπρεπε να σταθώ όρθιος. Είμαι τόσο όρθιος και τόσο πεσμένος που πλέον δεν ξέρω αν ζω. Δεν βγαίνει κανένας νικητής από τα προβλήματα. Όλοι χαμένοι βγαίνουμε. Ειδικά όταν χάνουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε. Τώρα δεν έχω άλλες αντοχές. Τώρα θα ήθελα ένα λιμάνι να αρραξω.

    Έκανα ένα μεγάλο λάθος. Δεν κατάφερα να του πω σε αγαπώ όταν προσπαθούσε. Δεν κατάφερα να του πω ειλικρινά άλλαξε σε παρακαλώ διότι διαφορετικά χωρίζουμε. Δεν το είπα. Έπρεπε να το είχα πει. Τότε όμως ένιωθα προδομένη και κουρασμένη.Με δύο παιδιά και να χάνομαι. Τώρα ξέρω ότι αν το είχα πει θα ήμασταν πολύ καλύτερα.

    Σκέφτομαι μερικές φορές τελικά τι είναι ο γάμος. Μια ζαριά που παίζουμε απέναντι στην ζωή. Απέναντι στα προβλήματα που θα μας φέρει. Ερωτευόμαστε, κάνουμε όνειρα, αγαπιόμαστε και παντρευόμαστε. Κάνουμε παιδιά για να τους δώσουμε την αγάπη μας για να ολοκληρώσουμε όλα αυτά που νιώθαμε και ζήσαμε. Να βλέπουμε στα παιδιά μας τον άνθρωπο που αγαπήσαμε. Οι άνθρωποι όμως αλλάζουν. Δεν αλλάζουν όπως θέλουν να μας τα λένε τα παραμύθια και τα ΜΜΕ. Οι αντιδράσεις τους αλλάζουν όταν αναγκάζονται να ξεπεράσουν τα ανθρώπινα όρια. Νιώθω πλέον τόσο πολύ αγάπη για τον άντρα μου. Αλλά δεν νιώθω πλέον κοντά του. Δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα. Να ξέρεις ότι αγαπάς κάποιον που ξεπέρασε τα όρια και εσένα να μην σου βγαίνει.

    Είχα την ευκαιρία στην διαδρομή αυτή να καταλάβω τους ανθρώπους. Φίλες μου χωρισμένες που τις άφησαν οι άντρες του για μια άλλη. Γυναίκες από τα 40 να ζούνε τον ρόλο του άντρα. Έχω ακούσει και διαβάσει χιλιάδες ιστορίες. Τραγικές αλλά από αυτές που θεωρούμε νορμάλ. Δεν ανήκω στα νορμάλ. Την νορμάλ δυστυχία την παλεύεις. Θα κατηγορήσεις, θα κατηγορηθείς θα σου βγει εγωισμός, θα κλάψεις και σιγά σιγά θα ξαναβρείς τον εαυτό σου. Ίδια δεν θα είσαι. Αυτό το χάνεις. Θα χάσεις κάτι από τον εαυτό σου.

    Όταν όμως φτάσεις στο δικό.μου σημείο να πασχίζεις να νιώσεις συναίσθηματα όχι επειδή πρέπει αλλά επειδή θέλεις πλέον και δεν σου βγαίνουν. Όταν βλέπεις τα πάντα γύρω σου ωραία και τα παιδιά σου ευτυχισμένα, όταν έχεις κάποιον να σε λατρεύει ...και έχεις βυθιστεί σε κατάθλιψη διότι δεν νιώθεις ... Δεν ξέρω αν το ξεπερνάς. Με ρωτήσατε πως είναι δυνατόν μετά από τόσα χρόνια σχέσης να μην νιωθεις. Γίνεται όταν συνειδητοποιείς τα λάθη σου, όταν καταλαβαίνεις ότι το δικό σου ζάρι δεν το ορίζεις πάντα.

    Σκέφτομαι μερικές φορές πως νιώθουν οι χωρισμένες που μένουν μόνες. Δεν με φοβίζει αυτό. Με φοβίζει να ξέρω πλέον ότι αν χωρίσω θα είναι επειδή εγώ δεν νιώθω αυτό που η ίδια πάντα προσπάθησα να σώσω. Δεν έχω έναν κακό άντρα. Ένα πολύ καλό παιδί που κουράστηκε πολύ. Ένα παιδί που το γνώρισα στα 19 και ήταν για έμενα η ζωή μου. Ένα παιδί που μεγαλώσαμε παρέα και φτάσαμε πλέον στα 52. Δεν είμαστε ξένοι, μιλάω μαζί του και του λέω τα πάντα. Του λέω πως ερωτευτηκα, πως ένιωσα τι με πείραξε και γιατί το έκανα. Να μου μιλάει τόσο απαλά χωρίς να με κρίνει. Αντίθετα να με βοηθάει ψυχολογικά. Εγώ να τον βλέπω να διαλύεται και να μην νιώθω τίποτα. Να μην μπορώ να τον ακουμπήσω. Να μου βγαίνουν τα τραύματα στο αέρα.

    Παγωμένη, νεκρή δίπλα σε έναν άνθρωπο που αγαπω. Εκείνος δεν κατάλαβε ποτέ το κακό που μου έκανε η προσπάθεια του να σώσει την σχέση μας. Εγώ δεν κατάλαβα την δική μου. Τώρα κουρασμένοι και οι δύο απλά μιλάμε και κλαίμε που φτάσαμε εδώ. Δύο άνθρωποι που θέλουν να ερωτευτούν πάλι αλλά ο ένας πλέον να μην νιώθει. Δύο άνθρωποι που έχουν χάσει την κοινή του ψυχή. Που δεν ξέρουν τίποτα άλλο από το να είναι μαζί.

    Πώς να χωρίσω πλέον όταν έχουνε φτάσει στο μετά το διαζύγιο εποχή και πλέον καταλάβαμε πόσο πολύ αγαπιόμαστε. Πώς να ανοίξουμε την καρδιά μας σε άλλους. Μου λέει χθες...δεν μπορώ να ερωτευτώ ξανά διότι θα καταστρέψω ακόμα και τον καλύτερο άνθρωπο. Δεν μου έχει μείνει άλλο αγάπη. Δεν έχω αφήσει τίποτα για εμένα που να μπορώ να το δώσω αλλού. Ούτε εγώ του λέω. Πλέον που κατάλαβα ποιος είσαι δεν μπορώ ούτε να σκεφτώ να είμαι με άλλον. Τώρα καταλαβαίνω τον αγώνα σου. Τώρα που μιλάς όπως μου μιλάς. Τώρα θυμάμαι τις ώρες που μιλάγαμε μετά τον έρωτα. Τον σκασμο δεν ειχαμε. Ούτε να κοιμηθούμε δεν μας ενδιέφερε. Στα 45 να νιώθεις έτσι ήταν τρομερό. Αυτό το έχασα.

    Αυτό πλέον με σκοτώνει. Χαθήκαμε στα ζάρια της ζωής. Κουράστηκαμε και οι δύο τόσο πολύ. Έχασα εκείνο το αγόρι καθόμουν επάνω του και δεν έβγαζα τον σκασμο. Να του λέω ότι μαλάκια θέλω. Να γελάμε με τα προβλήματα που είχαμε.

    Θυμάμαι ένα σεξ με τον εραστή μου. Τελειώσαμε και ξαφνικά ήθελα να μιλήσω να ζήσω ξανά αυτό που είχα. Τότε κατάλαβα ότι το είχα χάσει. Δεν μίλησα. Τι να πω? Έφυγα και έκλαιγα. Όχι από τύψεις αλλά επειδή είχα ερωτευτεί κάτι που δεν ήταν το αγόρι μου. Ένιωθα άδεια πλέον. Ερωτευμένη, παθιασμένη αλλά άδεια.

    Όταν το αγόρι μου γύρισε. Εγώ προσπάθησα. Πίεσα τον εαυτό μου τόσο πολύ που μπήκα σε κατάθλιψη.

    Τώρα στα μάτια του βλέπω τον εαυτό μου να έχει φύγει. Να τον θέλω και να πηγαίνω πίσω. Να κλαίω καθημερινά όχι γιατί δεν τον θέλω αλλά γιατί δεν μπορώ να τον θέλω.

    Καληνύχτα
    Διαβάζοντας το κείμενό σου μου ήρθε στο νου η εικόνα δυο ανθρώπων που κάθονται πάνω από έναν τάφο και συζητούν για το πόσο υπέροχος ήταν ο μακαρίτης. Ο έρωτάς σας πέθανε. Με μνημόσυνα και ευχολόγια δεν γυρίζει πίσω. Τι να κάνουμε, όλα τα πράγματα στη ζωή (ακόμα και η ίδια η ζωή) τελειώνουν κάποτε. Η ανάμνηση αυτής της υπέροχης σχέσης που ζήσατε θα έπρεπε να σας βοηθήσει να χωρίσετε σαν "φίλοι που αγαπήθηκαν πολύ", όχι να σας κρατά ενωμένους ένα πτώμα. Η ανάμνηση του έρωτα δεν είναι αρκετή για να τον φέρει πίσω. Χρειάζεται να ξανανακαλύψετε ο ένας τον άλλο στο εδώ και τώρα και να αγαπήσετε αυτό που είναι ο άλλος, όχι την ανάμνηση αυτού που ήταν κάποτε. Αν δε μπορείτε να το κάνετε αυτό, το μόνο που μένει είναι ο χωρισμός.

    Δεν ωφελεί να αυτομαστιγώνεσαι επειδή δε νιώθεις ερωτικά για τον άντρα σου. Αν τον θέλεις στη ζωή σου, μπορείς να ξαναμοιράσεις την τράπουλα. Μπορεί κάποτε να καταφέρετε να γίνετε δυό καλοί φίλοι. Μην το κουράζετε όμως άλλο με αναλύσεις επί αναλύσεων, με τύψεις κι ενοχές, γιατί στο τέλος η πίκρα θα τα σκεπάσει όλα...

  9. #444
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2020
    Posts
    373
    Quote Originally Posted by Marilou View Post
    Θα σταθώ για αρχή μόνο σε αυτά και θα σου πω ότι παρ ολο την ηλικία σου εισαι τόσο λάθος ...
    Επειδη εσύ εισαι ένα άτομο που η ευτυχία σου καθορίζεται μονο απο τα υλικά αγαθά που έχεις στην ζωή σου δεν σημαίνει οτι όλοι αλλοι σκέφτονται έτσι..

    Αν το 95 τις εκατό τον ζευγαριών ειναι μίζερα τοτε γιατι ειναι μαζί?Τι τους εμποδίζει να χωρισουν?
    Εμείς οι ιδιοι κρατάμε την ζωη στα χέρια μας.Δεν μας επέβαλε κανενας να γνωρίσουμε τους συντρόφους μας ,να παντρευτούμε και να κανουμε οικογένεια ...Εμεις το θέλαμε και το κάναμε ,αν αυτο δεν βγήκε σε μερικους ποιος φταίει ?Σίγουρα και οι δυο και οχι μονο ο ενας ...
    Προσωπική μας επιλογη ηταν δεν μας έβαλαν την θηλιά στο λαιμό....

    Οσο μεγαλώνουμε και αποκτούμε περισσότερες εμπειρίες οι δρόμοι που έχουμε να διαλέξουμε λιγοστευουν.Γιατι ολο αυτο μας κάνει να ξεχωρίζουμε ποιο δρόμοι για εμάς πλεον ειναι οι καλύτεροι .
    Τώρα εσυ αν μεγαλώνοντας ανακαλύπτεις πράγματα τα οποία δεν τα έκανες οταν επρεπε και σου έσκασαν ξαφνικά ποιος σου φταιει ,οι άλλοι ή η φύση σου ,το γυναικείο φύλο που λες ....

    Οταν μπαίνεις σε μια σχέση και ειδικα σε ένα γαμο να ξέρεις τα δυσκολα σε ενώνουν και οχι τα εύκολα ...Εισαι εκει οταν ο σύντροφος σου σε εχει χίλια τα εκατο ανάγκη και βάζεις στην άκρη τα δικά σου θέλω για να είσαι διπλά του.
    Οχι επειδη εκεινος δεν μπορει να σου προσφέρει ολα αυτά που ειχες τοσα χρόνια ξαφνικά του ρίχνουμε ευθύνες και σταματαμε να τον νοιαζόμαστε .
    Αρχίζουμε και ψαχνόμαστε να βρούμε γκόμενους και εφήμερες σχέσεις μόνο και μόνο για να ικανοποιησουμε το σαρκικό μας κομμάτι....

    Αν έχεις μπει σε φάση που ψάχνεσαι ή θες να χωρίσεις διακαιωμα σου ,κανένας δεν σε κρίνει γι αυτο .
    Ωραία δεν σου βγήκε ο γαμος τι να κάνουμε.... .Χωρισε ομως και κανε αυτο που θελεις με αξιοπρέπεια .Δίχως να ρίχνεις στον αλλον ευθύνες και δίχως να τον μειώνεις σαν αντρα .
    Κανενας άντρας δεν αξίζει την συμπεριφορά που εχεις εσύ απέναντι του ,στο έχω πει πολλές φορες ....
    Οτι και να μας λες ,οτι κάθεται και τα ανεχεται, αυτα δεν ισχύουν και κανενας άντρας δεν τα δέχεται σε οποια φαση και να είναι ....

    Ξυπνα σε παρακαλω απο τον λυθαργο σου και τις εμμονες σου ,οι οποιες σε εχουν κανει να πλάσεις ενα κόσμο ιδανικα πλασμένο για να καλύπτει μόνο τις δικές σου παράλογες εμμονες .
    Αποφάσισες να μείνεις με τον αντρα σου .Μπράβο σου!Στηριξε την απόφαση σου και σταμάτα να μιλάς για περασμένους γκόμενους και ηδονές που σου προσέφερε και κοίτα να θυμηθείς όλα αυτα που σε δένουν με τον άντρα σου.

    Υστερα απο τοσο ανάλυση πραγματικα δεν κουράστηκες ?
    Γιατι δεν ασχολείσαι με την καθημερινοτητα σας που φαντάζομαι με ένα 12χρονο παιδι στο σπίτι δεν θα προλαβαίνεις ουτε να σκεφτείς κατι αλλο πέραν απο αυτό και τις αναγκες του...
    Ετσι πολυ άνετα θα ξεκολλήσει το μυαλο σου απο όλο αυτο!
    Την απόφαση αναγκάστηκα να την πάρω για πολλούς και διάφορους λόγους. Δεν ξέρω αν ήταν σωστή απόφαση διότι η καρδιά μου έχει φύγει. Υπάρχει αγάπη αλλά δεν υπάρχει το ερωτικό. Έχω τα πάντα αλλά χωρίς το ερωτικό. Αυτό με διαλύει. Ερωτευτηκα μια λύση παρά πολύ. Τώρα πρέπει να το ξεπεράσω και να δω αν μπορώ να συνεχίσω με τον άντρα μου.

  10. #445
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Quote Originally Posted by Remedy View Post
    πιο drama queen, πεθαινεις..
    ξενερωσες με τον ανδρα σου, τον κερατωσες, ερωτευθηκες εναν αλλο, δεν σου βγηκε, γιατι εκεινος δεν ηθελε γαμο, αλλα περιπετεια. εφυγε. γυρισες στον γαμο γιατι φοβασαι μην μεινεις μονη. αλλα δεν τον γουσταρεις ερωτικα τον ανδρα σου.
    αυτη ειναι η ιστορια. πιο παλια και κοινη κι απ τις πετρες, οσο την περιπλεκεις, μονο θα παιδευεσαι.
    Ακριβώς αυτό.

  11. #446
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,227
    Quote Originally Posted by mariasilk View Post
    Την απόφαση αναγκάστηκα να την πάρω για πολλούς και διάφορους λόγους. Δεν ξέρω αν ήταν σωστή απόφαση διότι η καρδιά μου έχει φύγει. Υπάρχει αγάπη αλλά δεν υπάρχει το ερωτικό. Έχω τα πάντα αλλά χωρίς το ερωτικό. Αυτό με διαλύει. Ερωτευτηκα μια λύση παρά πολύ. Τώρα πρέπει να το ξεπεράσω και να δω αν μπορώ να συνεχίσω με τον άντρα μου.
    Νομίζω ειναι το πιο λογικό απ όλα αυτά που έχεις πει μέχρι σήμερα!
    Ότι έγινε έγινε ,δες από εδώ και πέρα τι θα κάνεις και στήριξε την απόφαση σου όπως αρμόζει σε μια γυναίκας της ηλικίας σου!
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  12. #447
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2020
    Posts
    373
    Quote Originally Posted by Marilou View Post
    Νομίζω ειναι το πιο λογικό απ όλα αυτά που έχεις πει μέχρι σήμερα!
    Ότι έγινε έγινε ,δες από εδώ και πέρα τι θα κάνεις και στήριξε την απόφαση σου όπως αρμόζει σε μια γυναίκας της ηλικίας σου!

    Είμαι πολύ ερωτευμένη με τον άλλον. Δεν τον βλέπω αλλά μιλάμε. Δεν ξέρω αν αυτό που κόβει το ερωτικό με τον άντρα μου ή απλά έχει ήδη φύγει. Δεν μπορώ να στηρίξω τίποτα ακόμα. Απλά μειώνω τον άντρα μου καθημερινά. Καταστρέφω ότι καλό έχει επάνω του. Τραγικό ειδικά στην ηλικία μου. Δεν ξέρω γιατί θέλω να τον μειώσω τόσο πολύ. Πλέον του δείχνω ότι δεν κάνει τίποτα σωστό.

  13. #448
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2020
    Posts
    373
    Δεν μπορώ πλέον να καταλάβω τι είναι αυτό που με ωθεί να καταστρέφω όλα τα θετικά που έχει ο άντρας μου. Το χιούμορ του που λάτρευα και ακόμα με κάνει και γελάω δεν το θέλω. Το μυαλό του το ίδιο. Δεν θέλω να μου εξηγείς. Αυτή η αναλυτική του σκέψη πλέον με σκοτώνει. Δεν ξέρω αν προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι έκανα λάθος επιλογή άντρα για να φύγω? Παράξενη συμπεριφορά. Κάνω λάθος το ξέρω αλλά του χρεώνω την λάθος μου επιλογή

  14. #449
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2006
    Location
    Planet Love
    Posts
    23,537
    το ειπες ηδη, αν και φαινοταν εξ αρχης.
    εισαι ερωτευμενη με τον αλλον.

    τον εκδικεισαι επειδη δεν τον θελεις.
    αν επιστρεφει ο ερωτας με προσπαθεια "καλλιεργεια" , "λιπασμα" και τσαπισμα;;;
    ΟΧΙ δεν επιστρεφει, αν φυγει. με βαση αυτο, παρε ο,τι αποφαση θελεις.
    κατσε χωρις ερωτα, η φυγε και μεινε μονη.
    μπορεις και να συνεχισεις τα κερατα. κι αυτο, επιλογη ειναι..

  15. #450
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,227
    Quote Originally Posted by mariasilk View Post
    Είμαι πολύ ερωτευμένη με τον άλλον. Δεν τον βλέπω αλλά μιλάμε. Δεν ξέρω αν αυτό που κόβει το ερωτικό με τον άντρα μου ή απλά έχει ήδη φύγει. Δεν μπορώ να στηρίξω τίποτα ακόμα. Απλά μειώνω τον άντρα μου καθημερινά. Καταστρέφω ότι καλό έχει επάνω του. Τραγικό ειδικά στην ηλικία μου. Δεν ξέρω γιατί θέλω να τον μειώσω τόσο πολύ. Πλέον του δείχνω ότι δεν κάνει τίποτα σωστό.
    Θα μας τρελλανεις ???
    Πριν μερικά μηνύματα έλεγες ότι έχει ξεκόψει και τώρα λές οτι μιλάτε ?

    Φαντασία μου πλανευτρα είσαι η πιο μεγάλη ψεύτρα το ξέρεις το τραγουδάκι ?
    Αυτό είσαι ...πόσα ψέματα έχεις αραδιασει...τουλάχιστον διάβαζε τι έχεις γράψει και μετά ξεκινά τι δράμα σου ....

    Αμφιβάλω αν υπάρχει γκόμενος και αν ο άντρας σου πλέον ξέρει όλα αυτά και καθετε...
    Θα στο ξαναπώ ...κανένας άντρας δεν τα δέχεται αυτά που να χτυπιομαστε ...

    Μια φορά έγραψε ένα σωστό μήνυμα και κατευθείαν το αναιρεσες....
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

Page 30 of 57 FirstFirst ... 20282930313240 ... LastLast

Similar Threads

  1. Είμαι μπερδεμένη
    By ariana in forum Κοινωνικό Άγχος-Φοβία
    Replies: 1
    Last Post: 03-11-2019, 13:58
  2. Είμαι μπερδεμένη
    By mperdemeni88 in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 7
    Last Post: 29-05-2015, 22:57
  3. Ειμαι μπερδεμενη!!!
    By Τάρια in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 8
    Last Post: 10-12-2012, 13:32
  4. Γιατί να είμαι τόσο μα τόσο πολύ δειλή;
    By tita1977 in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 28
    Last Post: 07-02-2011, 16:34
  5. ειμαι μπερδεμενη
    By kelly2008 in forum Συναισθηματική Υπερφαγία, Ψυχογενής Βουλιμία
    Replies: 4
    Last Post: 17-05-2008, 13:36

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •