SURVIVORS ενωθείτε !

[aeolus74]

Ερώτηση : κάποιος που έχει οριακή μπορεί να τον βλέπεις στην πορεία της ζωής του σε βάθος χρόνου...με διαφορετικούς χαρακτήρες; πχ μια φάση να είναι φανατικός ροκάς με όλο το στυλ που το ακολουθεί στο ντύσιμο, μαλλιά κτλ και μια άλλη φάση να γίνεται σκυλάς να ακούει ξαφνικά λαικά, να αλλάζει πολιτικές πεποιθήσεις και γενικά να γίνεται άλλος; Μπορει να χει σχέση με το καθρεφτισμα που λέτε αυτό ή είναι άσχετο;

Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει. Έχει άμεση σχέση με το καθρέφτισμα και με την ασταθή αίσθηση ταυτότητας. Όταν δεν ξέρεις ποιος είσαι μπορείς να είσαι τα πάντα.

[aeolus74]

Ε, καλά, άμα είναι διότις έτσι, δίκιο θα έχεις. Να ΄σαι καλά φίλε μου !

χαχαχα, σόρυ για το off topic αλλά πολύ γέλασα

[aeolus74]

Ναι. Αλλά ο Borderline γίνεται καθρέφτης για να μην είναι πια κενός. Αλλά και ο μετατραυματικός καθρεφτίζει τον καθρέφτη, επειδή αυτό έχει μάθει να κάνει (υποτασσόμενος στη συμπεριφορά των άλλων). Καταλαβαίνεις που το πάω; Η δική μου εμπειρία ήταν, ειδικά στην αρχή, λες και ήμουν σε δωμάτιο με καθρέφτες. Τελείως εξωπραγματικά. Κι όλα μέσα σε 2-3 εβδομάδες, όπως λες κι εσύ.

Οι συμπεριφορές μπορεί να μοιάζουν αλλά υπάρχει σημαντική διαφορά ως προς στο κίνητρο. Το καθρέφτισμα του borderline αποσκοπεί στην ταύτιση και εμπεριέχει πάθος. Το "καθρέφτισμα" του μετατραυματικού (όπως λες) αποσκοπεί στην αποφυγή του άγχους σύγκρουσης και δεν ειναι απαραίτητο να εμπεριέχει πάθος. Συχνά εμπεριέχει θυμό. Ο borderline δεν φοβάται τις συγκρούσεις, συχνά τις προκαλεί. Είναι πολύ active out διαταραχή.

[aeolus74]

δηλαδή αν τα μπλέξουν δύο BPD τι θα γίνει? του καθρέπτη το καγκελο? χαχα, πέρα από την πλάκα τι θα συμβεί?
Πάντως να ξέρετε καθρέπτες σίγουρα γίνονται οι asperger οι οποίοι μοιάζουν πολύ με bpd στη συμπεριφορά, ακόμη κι αν έχουν μεγαλώσει σε πολύ καλό περιβάλλον.

χαχα καλή ερώτηση! Εχω ακούσει πάντως ότι ελκύονται μεταξύ τους. Πιθανολογώ ότι μετά από ένα εξαιρετικά παθιασμένο ξεκίνημα, πολύ γρήγορα θα ερχόντουσαν εξαιρετικά σφοδρές συγκρούσεις. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να αντέξει στον χρόνο μια σχέση στην οποία και οι δύο πλευρές απαιτούν ο άλλος να είναι μονίμως o fixer των προβλημάτων τους.

[silver and gold]

χαχα καλή ερώτηση! Εχω ακούσει πάντως ότι ελκύονται μεταξύ τους. Πιθανολογώ ότι μετά από ένα εξαιρετικά παθιασμένο ξεκίνημα, πολύ γρήγορα θα ερχόντουσαν εξαιρετικά σφοδρές συγκρούσεις. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να αντέξει στον χρόνο μια σχέση στην οποία και οι δύο πλευρές απαιτούν ο άλλος να είναι μονίμως o fixer των προβλημάτων τους.

Οπότε ένας borderline και ένας μετατραυματικός ; Ο ένας θα προσπαθεί να συγκρουστεί και ο άλλος να αποφύγει τη σύγκρουση / να γίνει fixer ?

[GeorgeGr1]

Καθρέπτες κατά κάποιο τρόπο είμαστε όλοι, το αντίθετο είναι κι αυτό είναι ένα πρόβλημα. Αν κάποιος ας πούμε είναι ευδιάθετος σε καλημερισει χαμογελώντας, θα χαμογελάσεις κι εσύ νοιώθοντας ένα θετικό συναίσθημα εκείνη τη στιγμή. Είναι κι αυτό ένα καθρέφτισμα. Αν ειναι ανεκφραστος ψυχρος, το πιο πιθανό να δει το ίδιο και σε εσένα.
Κάποιοι καθρεπτιζουν, βλέπουν, πιο βαθιά και αν συσχετιστεις μαζί τους θα δεις κατά κάποιον τρόπο τον εαυτό σου. Αν είσαι "καλος" άνθρωπος που αγαπάει τον εαυτό του με τα ελλατωματα του, θα αγαπήσεις και τον καθρέπτη σου. Τι γίνεται όμως όταν ο καθρεπτης σου δεν "δεχεται" να τον αγαπανε επειδή ούτε ο ίδιος δεν αγαπάει τον εαυτό του? Σε διώχνει, σε τιμωρεί, σε υποτιμαει, σε ξεφτιλίζει, όπως φέρεται στον εαυτό του.
Σε θέλει όμως γιατί στην αγάπη δεν μπορεί να αντισταθεί κάποιος εύκολα, είναι γλυκιά, αλλά δεν την αντέχει κιόλας.

[elisabet]

Εγώ που γενικά δεν είμαι άνθρωπος που φοβάμαι τις συγκρούσεις, πολλές φορές στις ερωτικές μου σχέσεις τις προκαλώ κιόλας σε κάποιο βαθμό, γιατί με τον συγκεκριμένο τις απέφευγα σαν τον διαβολο το λιβάνι;;;

Αυτό ήταν το στοιχείο που με προβλημάτισε περισσότερο στην συγκεκριμένη σχέση όσον αφορά στον εαυτό μου και δεν μπορούσα να εξηγήσω τότε.

[aeolus74]

Εγώ που γενικά δεν είμαι άνθρωπος που φοβάμαι τις συγκρούσεις, πολλές φορές στις ερωτικές μου σχέσεις τις προκαλώ κιόλας σε κάποιο βαθμό, γιατί με τον συγκεκριμένο τις απέφευγα σαν τον διαβολο το λιβάνι;;;

Αυτό ήταν το στοιχείο που με προβλημάτισε περισσότερο στην συγκεκριμένη σχέση όσον αφορά στον εαυτό μου και δεν μπορούσα να εξηγήσω τότε.

έχεις βρει την απάντηση στο ερώτημα αυτό?

[aeolus74]

Οπότε ένας borderline και ένας μετατραυματικός ; Ο ένας θα προσπαθεί να συγκρουστεί και ο άλλος να αποφύγει τη σύγκρουση / να γίνει fixer ?

Πολύ συχνά η σχέση καταλήγει σε αυτό το μοτίβο, δλδ, η μία πλευρά είναι που φέρνει συνεχώς προβλήματα και η άλλη που προσπαθεί να τα λύσει. Στην αρχή ο σύντροφος μπορεί να νοιώσει κολακευμένος και σημαντικός από τον ρόλο του fixer που του αποδίδεται, αλλά σύντομα θα κουραστεί καθώς τα προβλήματα όχι μόνο δεν θα λύνονται αλλά συνεχώς θα έρχονται καινούργια. Ο παρορμητισμός και η επιθετικότητα που χαρακτηρίζει τη διαταραχή, συχνά καθηλώνει το σύντροφο σε παθητική στάση προκειμένου να αποφύγει τη σύγκρουση. Ο σύντροφος αρχίζει να κάνει παραχωρήσεις, να αλλάζει για να επιβιώσει στη σχέση.

[silver and gold]

Πολύ συχνά η σχέση καταλήγει σε αυτό το μοτίβο, δλδ, η μία πλευρά είναι που φέρνει συνεχώς προβλήματα και η άλλη που προσπαθεί να τα λύσει. Στην αρχή ο σύντροφος μπορεί να νοιώσει κολακευμένος και σημαντικός από τον ρόλο του fixer που του αποδίδεται, αλλά σύντομα θα κουραστεί καθώς τα προβλήματα όχι μόνο δεν θα λύνονται αλλά συνεχώς θα έρχονται καινούργια. Ο παρορμητισμός και η επιθετικότητα που χαρακτηρίζει τη διαταραχή, συχνά καθηλώνει το σύντροφο σε παθητική στάση προκειμένου να αποφύγει τη σύγκρουση. Ο σύντροφος αρχίζει να κάνει παραχωρήσεις, να αλλάζει για να επιβιώσει στη σχέση.

Story of my life...

Εντάξει, νομίζω ότι τα βρήκαμε όλα.

[oboro]

Εγώ που γενικά δεν είμαι άνθρωπος που φοβάμαι τις συγκρούσεις, πολλές φορές στις ερωτικές μου σχέσεις τις προκαλώ κιόλας σε κάποιο βαθμό, γιατί με τον συγκεκριμένο τις απέφευγα σαν τον διαβολο το λιβάνι;;;

Αυτό ήταν το στοιχείο που με προβλημάτισε περισσότερο στην συγκεκριμένη σχέση όσον αφορά στον εαυτό μου και δεν μπορούσα να εξηγήσω τότε.

Θα ελεγες οτι τον ειχες εξιδανικευσει απο την πλευρα σου; Μερος της ξιδανικευσης, ειδικα της πιο ηπιας, ειναι και η αγνοηση/υποβαδθμιση των αρνητικων στοιχειων, οχι μονο η απομονωση των θετικων.

[elisabet]

έχεις βρει την απάντηση στο ερώτημα αυτό?

Νομίζω πως ναι. Οι εκρήξεις θυμού του, χωρίς ποτέ να έχει γίνει βίαιος σωματικά ή λεκτικά, ήταν διαφορετικές από αυτές που είχα συνηθίσει σε έναν οποιονδήποτε καβγά με έναν γκόμενο. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι το διαφορετικό είχαν ακριβώς, αλλά προφανώς διαισθανόμουν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ενώ σε άλλες περιπτώσεις αν ο άλλος τρωγόταν για καβγά δεν θα το άφηνα να περάσει έτσι, θα νευρίαζα και εγώ και θα περνούσα κι εγώ στην επίθεση, στην συγκεκριμένη, έκανα τον πυροσβέστη. Κατέληξα, όσο κι αν δεν μου άρεσε η διαπίστωση πως τον φοβόμουν. Θυμάμαι ότι του λέγα, πριν ακόμα πάρω χαμπάρι τίποτα κι ούτε που μου περνούσαν απτο μυαλό διαταραχές, ότι νιώθω όταν θυμώνει σαν ένα μαύρο σύννεφο να έρχεται κατα πάνω μου με ορμή. Μου φαινόταν απόκοσμο, δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς. Ο ψυχολόγος αργότερα μου είπε ότι λειτούργησε το αίσθημα της αυτοσυντήρησης, οτι μάλλον ένιωθα πραγματικό κίνδυνο κι έκανα πίσω χωρίς να το συνειδητοποιώ.

[elisabet]

Θα ελεγες οτι τον ειχες εξιδανικευσει απο την πλευρα σου; Μερος της ξιδανικευσης, ειδικα της πιο ηπιας, ειναι και η αγνοηση/υποβαδθμιση των αρνητικων στοιχειων, οχι μονο η απομονωση των θετικων.

Σίγουρα. Ήμουν ερωτευμένη.
Έβλεπα αρνητικά απτην αρχή αλλά τα υποβάθμιζα συνεχώς. Τα δικαιολογούσα.

[GeorgeGr1]

Νομίζω πως ναι. Οι εκρήξεις θυμού του, χωρίς ποτέ να έχει γίνει βίαιος σωματικά ή λεκτικά, ήταν διαφορετικές από αυτές που είχα συνηθίσει σε έναν οποιονδήποτε καβγά με έναν γκόμενο. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι το διαφορετικό είχαν ακριβώς, αλλά προφανώς διαισθανόμουν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ενώ σε άλλες περιπτώσεις αν ο άλλος τρωγόταν για καβγά δεν θα το άφηνα να περάσει έτσι, θα νευρίαζα και εγώ και θα περνούσα κι εγώ στην επίθεση, στην συγκεκριμένη, έκανα τον πυροσβέστη. Κατέληξα, όσο κι αν δεν μου άρεσε η διαπίστωση πως τον φοβόμουν. Θυμάμαι ότι του λέγα, πριν ακόμα πάρω χαμπάρι τίποτα κι ούτε που μου περνούσαν απτο μυαλό διαταραχές, ότι νιώθω όταν θυμώνει σαν ένα μαύρο σύννεφο να έρχεται κατα πάνω μου με ορμή. Μου φαινόταν απόκοσμο, δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς. Ο ψυχολόγος αργότερα μου είπε ότι λειτούργησε το αίσθημα της αυτοσυντήρησης, οτι μάλλον ένιωθα πραγματικό κίνδυνο κι έκανα πίσω χωρίς να το συνειδητοποιώ.

Είχες ερωτευθεί έναν άνθρωπο που κατάλαβες μέσα σου ότι δεν παίζει μέλλον μαζί του. Οπότε ήσουν εγκλωβισμένη, ούτε να φύγεις μπορούσες τη δεδομένη στιγμη επειδή ήσουν ερωτευμένη, ούτε να αντιδράσεις με θυμό μήπως φύγει αυτός. Απλά περίμενες την κατάλληλη στιγμή χρονικά να απεγκλωβιστείς πιο ανώδυνα, τον θυμό και τα σχετικά τα είχες σε δεύτερη μοίρα.

[elis]

ελισαβετ στη στρατιωτικη μου θητεια ηταν σα να πεσε κεραυνοσ πανω μου δεν μπορεισ να φανταστεισ τι εγινε οτι στισ ταινιεσ γι αυτο δεν μπορω να δω ταινιεσ για καποιο λογο ζω ακομα αλλα δεν ξερω το λογο αυτα και ψαχνε εσυ για διαταραχεσ θυμασαι που πηγαν να σκοτωσουν τον καραμανλη τον πρωθυπουργο κατι μαλακια καναμε στην θητεια μου στο στρατο γι αυτο εγινα στρατογκαυλοσ δεν ειμαι απλοσ ανθρωποσ οπωσ φανταζεσε αυτα