SURVIVORS ενωθείτε !

[silver and gold]

Πάντως και μόνο από τη γραφή φαίνεται ποιοί είναι οι survivors και ποιοί... οι άλλοι.

[elisabet]

Πάντως και μόνο από τη γραφή φαίνεται ποιοί είναι οι survivors και ποιοί... οι άλλοι.

O elis είναι παλιό μέλος και μορφή στο φόρουμ. Αν τον παρακολουθήσεις λίγο θα δεις ότι είναι ψυχάρα και οι περισσότεροι εδώ τον αγαπάμε.

[elisabet]

Είχες ερωτευθεί έναν άνθρωπο που κατάλαβες μέσα σου ότι δεν παίζει μέλλον μαζί του. Οπότε ήσουν εγκλωβισμένη, ούτε να φύγεις μπορούσες τη δεδομένη στιγμη επειδή ήσουν ερωτευμένη, ούτε να αντιδράσεις με θυμό μήπως φύγει αυτός. Απλά περίμενες την κατάλληλη στιγμή χρονικά να απεγκλωβιστείς πιο ανώδυνα, τον θυμό και τα σχετικά τα είχες σε δεύτερη μοίρα.

Έχει κάποια βάση αυτό που λες. Αλλά νομίζω το βασικό ήταν ότι μου έμοιαζε τρομακτικό και έξω από το "φυσιολογικό". Επίσης ακόμα και οι εκρήξεις θυμού έβγαζαν με κάποιο τρόπο πόνο. Περισσότερο μου έβγαινε εκείνη την στιγμή να τον αγκαλιάσω και να τον ηρεμήσω όπως κάνουμε σε ένα μωρό παιδί παρά να θυμώσω κι εγώ. Όλες οι εκρήξεις παρόλο που ήταν σαφείς επιθέσεις προς εμένα είχαν ως κοινό παρονομαστή από πίσω το " δεν με θες αρκετά, πονάω"

[silver and gold]

O elis είναι παλιό μέλος και μορφή στο φόρουμ. Αν τον παρακολουθήσεις λίγο θα δεις ότι είναι ψυχάρα και οι περισσότεροι εδώ τον αγαπάμε.

Κατάλαβα, ΟΚ, δεν ξαναλέω τίποτα.

[silver and gold]

Έχει κάποια βάση αυτό που λες. Αλλά νομίζω το βασικό ήταν ότι μου έμοιαζε τρομακτικό και έξω από το "φυσιολογικό". Επίσης ακόμα και οι εκρήξεις θυμού έβγαζαν με κάποιο τρόπο πόνο. Περισσότερο μου έβγαινε εκείνη την στιγμή να τον αγκαλιάσω και να τον ηρεμήσω όπως κάνουμε σε ένα μωρό παιδί παρά να θυμώσω κι εγώ. Όλες οι εκρήξεις παρόλο που ήταν σαφείς επιθέσεις προς εμένα είχαν ως κοινό παρονομαστή από πίσω το " δεν με θες αρκετά, πονάω"

Επειδή έχω διαβάσει τα παλιά δικά σου Ελισάβετ, νομίζω ότι είχε και παρανοϊκά στοιχεία ο δικός σου

[elisabet]

Επειδή έχω διαβάσει τα παλιά δικά σου Ελισάβετ, νομίζω ότι είχε και παρανοϊκά στοιχεία ο δικός σου

Ναι στο τέλος έβγαλε πολλά στοιχεία παράνοιας. Δεν ήταν σε καμιά περίπτωση πάντως ένας άνθρωπος που έβλεπες ή ερχόσουν σε επαφή μαζί του και έλεγες να κάποιος που έχει πρόβλημα. Στον χώρο εργασίας του πχ ή στους χώρους που κινούνταν γενικώς ήταν πλήρως λειτουργικός και έχαιρε της εκτίμησης και του σεβασμού των άλλων. Νομίζω πως ο, τι πρόβλημα είχε εμφανιζόταν κυρίως στις στενές επαφές με άλλους και κυρίως στις ερωτικές σχέσεις.

[aeolus74]

Έχει κάποια βάση αυτό που λες. Αλλά νομίζω το βασικό ήταν ότι μου έμοιαζε τρομακτικό και έξω από το "φυσιολογικό". Επίσης ακόμα και οι εκρήξεις θυμού έβγαζαν με κάποιο τρόπο πόνο. Περισσότερο μου έβγαινε εκείνη την στιγμή να τον αγκαλιάσω και να τον ηρεμήσω όπως κάνουμε σε ένα μωρό παιδί παρά να θυμώσω κι εγώ. Όλες οι εκρήξεις παρόλο που ήταν σαφείς επιθέσεις προς εμένα είχαν ως κοινό παρονομαστή από πίσω το " δεν με θες αρκετά, πονάω"

Τα είπες όλα σε μία φράση λέμε!!!!!! Πραγματικά διαβάζοντας αυτό που έγραψες έκανα εικόνα το τι βίωσα τέσσερα χρόνια σε μία στιγμή! Και κάπως έτσι είναι που τα πράγματα γίνονται περίπλοκα, δεν ξέρεις αν πρέπει να θυμώσεις η να λυπηθείς, να τους διώξεις ή να τους αγκαλιάσεις, να αφεθείς ή να προστατευτείς. Δεν ξέρεις αν έχεις μπροστά σου ένα τέρας ή τον πιο ευάλωτο άνθρωπο του κόσμου.

[aeolus74]

Επειδή έχω διαβάσει τα παλιά δικά σου Ελισάβετ, νομίζω ότι είχε και παρανοϊκά στοιχεία ο δικός σου

Ο παρανοειδής ιδεασμός είναι ένα από τα βασικά κριτήρια της οριακής.

[silver and gold]

Παιδιά τους έχω περάσει με τον άντρα μου αυτούς τους θυμούς. Που πάντα ζήταγα εγώ συγγνώμη, είτε έφταιγα είτε όχι. Που θύμωνε και δεν μου μίλαγε για μέρες. Που εγώ γινόμουν χάλια μέσα μου. Που μου έλεγε τρελά πράγματα χωρίς να δίνω αφορμές (συνήθως ότι θα τον κερατώσω επειδή πχ μίλησα ή κοίταξα άλλον, ενώ ήμασταν κάπου μαζί). Απλά δεν τα είχα συνδυάσει όλα μαζί ως τώρα. Πάντως, στην περίπτωση του άντρα μου, που δεν ξέρω αν έχει κάτι (έχει αρνηθεί να πάει σε ψυ), όλα ηρέμησαν κατά πολύ με την πάροδο της ηλικίας και κυρίως μετά τα 50.

[GeorgeGr1]

Βρε Ελισάβετ διάβασα στα γρήγορα κάποια θέματα σου, πόσες ομοιότητες η ιστορία με την σχέση σου και πόσο μοιάζουμε σε αυτό που έγραψες για την αναβλητικότητα, ακόμη κι ο πατέρας μου ίδιο στυλ, πάντα μπροστά για εμάς και για άλλους και μετά βλέπω ότι πέφτουμε στην ίδια σχέση παγίδα. Το πεπρωμένο φυγειν αδύνατο που λέει και το ρητό.

[elisabet]

Βρε Ελισάβετ διάβασα στα γρήγορα κάποια θέματα σου, πόσες ομοιότητες η ιστορία με την σχέση σου και πόσο μοιάζουμε σε αυτό που έγραψες για την αναβλητικότητα, ακόμη κι ο πατέρας μου ίδιο στυλ, πάντα μπροστά για εμάς και για άλλους και μετά βλέπω ότι πέφτουμε στην ίδια σχέση παγίδα. Το πεπρωμένο φυγειν αδύνατο που λέει και το ρητό.

Εγώ πιστεύω πως έχω οριακά στοιχεία πάντως. Μπορεί να μην έχω την διαταραχή αλλά έχω στοιχεία.
Ο πατέρας μου το ακριβώς αντίθετο απ τον τότε σύντροφο μου. Πολύ σταθερός, υπεύθυνος, καθόλου ριψοκίνδυνη συμπεριφορά, άνθρωπος που μαζί του ενιωθες 100% ασφάλεια και αποδοχή. Στην επιλογή του συγκεκριμένου συντρόφου δεν νομίζω πως έπαιξε ρόλο το πρότυπο του πατέρα μου, άλλο πρότυπο έπαιξε στο κεφάλι μου που έπαιζε βασικό ρόλο στα παιδικά μου χρόνια και ο οποίος δεν ξέρω αν είχε κάποια διαταραχή ο άνθρωπος ή όχι, αλλά σίγουρα έμοιαζε σε πολλά με τον πρώην.

[silver and gold]

Να 'το πάλι αυτό που έπαθα κι εγώ. Μας κάνουν να πιστεύουμε ότι εμείς έχουμε οριακά στοιχεία, μου φαίνεται.

[GeorgeGr1]

Εγώ πιστεύω πως έχω οριακά στοιχεία πάντως. Μπορεί να μην έχω την διαταραχή αλλά έχω στοιχεία.
Ο πατέρας μου το ακριβώς αντίθετο απ τον τότε σύντροφο μου. Πολύ σταθερός, υπεύθυνος, καθόλου ριψοκίνδυνη συμπεριφορά, άνθρωπος που μαζί του ενιωθες 100% ασφάλεια και αποδοχή. Στην επιλογή του συγκεκριμένου συντρόφου δεν νομίζω πως έπαιξε ρόλο το πρότυπο του πατέρα μου, άλλο πρότυπο έπαιξε στο κεφάλι μου που έπαιζε βασικό ρόλο στα παιδικά μου χρόνια και ο οποίος δεν ξέρω αν είχε κάποια διαταραχή ο άνθρωπος ή όχι, αλλά σίγουρα έμοιαζε σε πολλά με τον πρώην.

Καλά αυτό με τα στοιχεία κι εγώ το έχω σκεφτεί, ταυτίζομαι με αρκετά πράγματα σε μέτριο βαθμό όμως. Χοντρικά να στο πω στη σχεση είναι σαν να είδα εμένα στη χειρότερη μου μορφή, εάν ας πούμε μεγάλωνα άσχημα. Αν και έχω την εντύπωση οριακά στοιχεία όλοι έχουν σε μικρό βαθμό, άλλοι σε μεγαλύτερο. Πιστεύω ακράδαντα ότι καταλυτικό ρόλο παίζει ο χαρακτήρας, ο οποίος αν είναι κακός, πονεμένος, κακοποιημενος απογειώνει τα οριακά στοιχεία και φτάνει στην διαταραχή, αν είναι καλος και συγκροτημενος τα καταλαγιάζει.

[oboro]

Αν και έχω την εντύπωση οριακά στοιχεία όλοι έχουν σε μικρό βαθμό, άλλοι σε μεγαλύτερο.

Οχι, δεν εχουν ολοι σε καποιο βαθμο. Ουτε η οριακη καμια αλλη διαταραχη δεν ειναι το κεντρικο σημειο αναφορας του συμπαντος. Μαλλον την εμμονη που εχεις με τη συγκεκριμενη διαταραχη προδιδει μια τετοια πεποιθηση.

υ.γ. θεμελιο της οριακης δεν ειναι ο ναρκισσισμος, πρωτογενης η μη. Βεβαια και παλι η εμμονη με το συγκεκριμενο χαρακτηριστικο, ολο καποια εξηγηση θα εχει.

[silver and gold]

Οχι, δεν εχουν ολοι σε καποιο βαθμο. Ουτε η οριακη καμια αλλη διαταραχη δεν ειναι το κεντρικο σημειο αναφορας του συμπαντος. Μαλλον την εμμονη που εχεις με τη συγκεκριμενη διαταραχη προδιδει μια τετοια πεποιθηση.

Εχει δίκιο ο oboro. Πριν γνωρίσω τον φίλο μου δεν έψαχνα τέτοια πράγματα. Αντε να έψαχνα τον ναρκισσισμό αφού είχα πατέρα νάρκισσο. Tην οριακή ούτε που την ήξερα. Τους τελευταίους 6 μήνες πότε νομίζω ότι είμαι εγώ οριακή, πότε η μάνα μου, πότε ο άντρας μου. Αυτό δείχνει μάλλον την εμμονή που μας έχει πιάσει, όσους σχετιστήκαμε - σχετιζόμαστε με όποιον τρόπο με έναν πραγματικά οριακό.