Γιατί να "πέφτω" συνέχεια?

[Athina10]

Καλησπέρα παιδιά,
Και πάλι εδώ κάτι με ξανατραβηξε στο φόρουμ... Ολόκληρο το φθινόπωρο κ χειμώνα που πέρασε ζούσα έναν εφιάλτη, ψυχολογία μαύρη, προβλήματα ψυχικής υγείας του αδερφού μου, σχέση με τους γονείς μου τεταμενη στο σπίτι, ερωτική απογοήτευση κ απογοήτευση με τη δουλειά μου.. Ένιωθα ανάξια, αποτυχημένη, ένα τίποτα που δε μπορεί να επικοινωνήσει κ να λειτουργήσει με τον κόσμο.. Αλλά από δω κ από κει, προσπαθώντας να συνεχίσω μια α καθημερινότητα κ συζητώντας με ψυχολογους κάπως επανήλθα.. Δεν ξέρω πώς έγινε, μερικές φορές νομιζω έγινε μαγικά αν κ η ψυχολόγος μου λέει πως τίποτα δε συμβαίνει κατά τύχη, άρχισα να είμαι ήρεμη, να γελώ επειδή το νιώθω κ όχι για να κρύψω τον πόνο μου, να βγαίνω με παρέες και να περνάω καλά, πραγματικά καλά, να έχω παρατήσει το κρεβάτι μ και την οθόνη του κινητού μου.. Κ ένιωθα ότι ήταν μια μπόρα που πέρασε, σαν κάτι να φωτιστηκε μέσα μου κ να τα έβλεπα όλα πολύ διαφορετικά πια.. Κ αυτό κράτησε μάλλον για λίγο...
Μία βδομάδα τώρα νιώθω ν ακροβατω πάλι μεταξύ κατάθλιψης κ πραγματικότητας. Ένα πρωί ξύπνησα με κόμπο στο λαιμό μου κ φόβο ότι θα με ξαναπιάσει το "κακό", κ όσο περνούν οι μέρες γεμίζω πάλι το κεφάλι μου με τις ανασφάλειες κ την αναξιοτητα μου. Χθες που βγήκα έξω με παρέα, άρχισα να σκεφτομαι πόσο προβληματική είμαι παρατηρώντας φίλους κ γνωστούς να μιλάνε μεταξύ τους κ εγώ με κανέναν, σαν μουγκη.. Κ σήμερα δε μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι γτ πάλι δε θέλω να κάνω τίποτα, να δω κ να μιλήσω με κανέναν.. Κ όλα αυτά πάλι έτσι ξαφνικά, επειδή κ μόνο οι σκέψεις μου με κυνηγούν.. Ίσως κ να επηρέασε το γεγονός ότι έκανα κ μια νέα (ερωτική) γνωριμία με κάποιον που γρήγορα κατέληξε στην αποτυχία κ επιβεβαίωσε όλα τα αρνητικά που πιστεύω για μένα...
Γιατί να επανέρχεται ο εφιάλτης της ψυχολογίας ? Έχει συμβεί σε κάποιον κάτι αντίστοιχο? Νιωθω πια ότι είμαι η πιο διαταραγμένη προσωπικότητα που υπάρχει, ότι απλώς γεννήθηκα για να χω ψυχολογικό πρόβλημα..
Συγγνώμη αν σας κούρασα, ήθελα απλώς να τα μοιραστώ..

[george1520]

Θυμάμαι το θέμα που είχες ανοίξει γιατί είχαμε μιλήσει αρκετά εμείς..

Για πες μου.. Ποιοι είναι οι λόγοι που αυτή η γνωριμία δεν πέτυχε? Αφού θεωρείς ότι αυτή ευθύνεται που έπεσες πάλι ψυχολογικά.

[Αλεξία10]

Όταν έχεις κατάθλιψη υπάρχουν πολλές φορές που "ξαναπεφτεις" και σκέφτεσαι πάλι αρνητικά..Εξαρταται από το περιβάλλον που ζεις..Από διάφορα άλλα που μπορεί να συμβαίνουν αυτό τον καιρό στη ζωή σου..Σημασία έχει να μην πας πάλι στο μηδέν.. Το να κάθεσαι στο κρεβάτι δεν σε βοηθάει..Όταν νιώθεις έτσι κάνε κάτι για να βγεις από εκεί μέσα..Έστω και μία βόλτα με τα πόδια..Την ψυχοθεραπεία την συνεχίζεις ή την έχεις σταματήσει?

[Athina10]

Θυμάμαι το θέμα που είχες ανοίξει γιατί είχαμε μιλήσει αρκετά εμείς..

Για πες μου.. Ποιοι είναι οι λόγοι που αυτή η γνωριμία δεν πέτυχε? Αφού θεωρείς ότι αυτή ευθύνεται που έπεσες πάλι ψυχολογικά.

Νομίζω ότι φταίω εγώ κυρίως, γιατί είμαι τόσο αδιάφορο άτομο κ δεν μπορώ να κρατήσω κάποιον για πολύ δίπλα μου, από νωρίς ο οποιοσδήποτε άλλος βαριέται.. Ίσως κ αυτή τη φορά ήμουν πολύ συγκρατημένη.. Απλώς στην αρχή πήγαινε καλά, υπήρχε καλή επικοινωνία κ ξαφνικά άρχισε να μην ενδιαφέρεται πια, κ όλο αυτό διακόπηκε χωρίς εξηγήσεις κ πολλά πολλά.. Κ από την αρχή είχα το ένστικτο ότι κάτι δε θα πάει καλά.. Κ έτσι επιβεβαιωθηκα.. Απλώς για λίγο άρχισα να αισθάνομαι όμορφα, ότι η ζωή μ προχωράει σε κάτι νέο, κ όταν αυτό "ξεφουσκωσε" ξεκίνησαν οι σκέψεις.. Που γενικά υπάρχουν... δεν μπόρεσα να σταματήσω να με κατηγορώ για πολλά πράγματα.. απλώς ίσως αυτό το γεγονός ηταν η αφορμή για όλα αυτά..

[george1520]

Νομίζω ότι φταίω εγώ κυρίως, γιατί είμαι τόσο αδιάφορο άτομο κ δεν μπορώ να κρατήσω κάποιον για πολύ δίπλα μου, από νωρίς ο οποιοσδήποτε άλλος βαριέται.. Ίσως κ αυτή τη φορά ήμουν πολύ συγκρατημένη.. Απλώς στην αρχή πήγαινε καλά, υπήρχε καλή επικοινωνία κ ξαφνικά άρχισε να μην ενδιαφέρεται πια, κ όλο αυτό διακόπηκε χωρίς εξηγήσεις κ πολλά πολλά.. Κ από την αρχή είχα το ένστικτο ότι κάτι δε θα πάει καλά.. Κ έτσι επιβεβαιωθηκα.. Απλώς για λίγο άρχισα να αισθάνομαι όμορφα, ότι η ζωή μ προχωράει σε κάτι νέο, κ όταν αυτό "ξεφουσκωσε" ξεκίνησαν οι σκέψεις.. Που γενικά υπάρχουν... δεν μπόρεσα να σταματήσω να με κατηγορώ για πολλά πράγματα.. απλώς ίσως αυτό το γεγονός ηταν η αφορμή για όλα αυτά..

Από την στιγμή που δεν έγινε κάποια συζήτηση για τους λόγους που απομακρυνθηκατε δεν μπορείς να τους φοράς και να λες "να δω το πρόβλημα". Δεν ταιριάζουμε με όλους..
Γιατι τόσο άσχημη εικόνα για τον εαυτό σου?

[Athina10]

Όταν έχεις κατάθλιψη υπάρχουν πολλές φορές που "ξαναπεφτεις" και σκέφτεσαι πάλι αρνητικά..Εξαρταται από το περιβάλλον που ζεις..Από διάφορα άλλα που μπορεί να συμβαίνουν αυτό τον καιρό στη ζωή σου..Σημασία έχει να μην πας πάλι στο μηδέν.. Το να κάθεσαι στο κρεβάτι δεν σε βοηθάει..Όταν νιώθεις έτσι κάνε κάτι για να βγεις από εκεί μέσα..Έστω και μία βόλτα με τα πόδια..Την ψυχοθεραπεία την συνεχίζεις ή την έχεις σταματήσει?

Ναι έχεις δίκιο όπως τα λες.. Σηκώθηκα, κρύβοντας πάλι δάκρυα κτλ κ βγηκα λίγο.. Αλλά μόλις επιστρέφω σπίτι όλα επανέρχονται.. Ελπίζω να ειναι ένα παροδικό γεγονός..
Συνεχίζω κανονικά με ψυχολόγο .. Αν κ ακόμα διστάζω να πω πολλά πράγματα, νομίζω ότι πάει καλά κ ανοιγομαι περισσότερο..

[Athina10]

Από την στιγμή που δεν έγινε κάποια συζήτηση για τους λόγους που απομακρυνθηκατε δεν μπορείς να τους φοράς και να λες "να δω το πρόβλημα". Δεν ταιριάζουμε με όλους..
Γιατι τόσο άσχημη εικόνα για τον εαυτό σου?

Γιατί δεν έχω καθόλου αυτοπεποίθηση πια, ώστε να κρατήσω κάποιον δίπλα μου.. Κ γενικά πέρα από λίγους φίλους εδώ κ πολλά χρόνια, διστάζω πολύ με νέες γνωριμίες, νιώθω κατώτερη κ ότι δεν βγάζω κανέναν ενδιαφέρον κ δεν ξέρω πώς έχει προκύψει αυτό, νομίζω το δημιουργώ στο εαυτό μου κ μου βάζω παγίδες χωρίς λόγο.. Απορώ πώς άνθρωπος σαν κ μένα θ μπορέσει ν αντιμετωπίσει κάτι πολύ πιο δύσκολο αν χρειαστεί.. Γτ, κακά τα ψέμματα, υπάρχουν πολύ σοβαροτερα προβλήματα από το δικό μου..

[george1520]

Γιατί δεν έχω καθόλου αυτοπεποίθηση πια, ώστε να κρατήσω κάποιον δίπλα μου.. Κ γενικά πέρα από λίγους φίλους εδώ κ πολλά χρόνια, διστάζω πολύ με νέες γνωριμίες, νιώθω κατώτερη κ ότι δεν βγάζω κανέναν ενδιαφέρον κ δεν ξέρω πώς έχει προκύψει αυτό, νομίζω το δημιουργώ στο εαυτό μου κ μου βάζω παγίδες χωρίς λόγο.. Απορώ πώς άνθρωπος σαν κ μένα θ μπορέσει ν αντιμετωπίσει κάτι πολύ πιο δύσκολο αν χρειαστεί.. Γτ, κακά τα ψέμματα, υπάρχουν πολύ σοβαροτερα προβλήματα από το δικό μου..

Πως είναι οι άνθρωποι σαν εσένα?

[Αλεξία10]

Ναι έχεις δίκιο όπως τα λες.. Σηκώθηκα, κρύβοντας πάλι δάκρυα κτλ κ βγηκα λίγο.. Αλλά μόλις επιστρέφω σπίτι όλα επανέρχονται.. Ελπίζω να ειναι ένα παροδικό γεγονός..
Συνεχίζω κανονικά με ψυχολόγο .. Αν κ ακόμα διστάζω να πω πολλά πράγματα, νομίζω ότι πάει καλά κ ανοιγομαι περισσότερο..

Μου έχει συμβεί και εμένα πολλές φορές..Είναι κάτι που περνάει..Αρκεί να μην τα παρατάς και να κλειστεις μέσα στο σπίτι γιατί αυτό είναι ότι χειρότερο..
Στην ψυχοθεραπεία λογικό είναι να μην μπορείς να τα πεις όλα στην αρχή..Μπορεί πιο μετά να σου φύγει ο δισταγμός και να μιλήσεις..Μπορεί και όχι..Εσύ αποφασίζεις τι θα πεις και πότε.. Αλλά γενικά θα σε βοηθήσει να κάνεις μικρά και σταθερά βήματα..

[Athina10]

Πως είναι οι άνθρωποι σαν εσένα?

Εντελώς ευαίσθητοι, εγωιστές, αδύναμοι, κακομαθημένοι, που απογοητεύονται με την παραμικρή δυσκολία, κ χωρίς ενδιαφέρον για τον κόσμο.. Να μη πω κ άλλα...

[george1520]

Εντελώς ευαίσθητοι, εγωιστές, αδύναμοι, κακομαθημένοι, που απογοητεύονται με την παραμικρή δυσκολία, κ χωρίς ενδιαφέρον για τον κόσμο.. Να μη πω κ άλλα...

Έχουν κάποιο θετικό στοιχείο αυτοί οι άνθρωποι?

[Athina10]

Έχουν κάποιο θετικό στοιχείο αυτοί οι άνθρωποι?

Δεν ξέρω... Οι άλλοι μπορεί να έχουν.. Απλώς εγώ συγκρίνοντας με μαζί τους καταλαβαίνω ότι δεν έχω τίποτα αξιοσημείωτο..

[george1520]

Δεν ξέρω... Οι άλλοι μπορεί να έχουν.. Απλώς εγώ συγκρίνοντας με μαζί τους καταλαβαίνω ότι δεν έχω τίποτα αξιοσημείωτο..

Δεν σου ζήτησα να μου πεις τα καλά σου σε σχέση με τους αλλους..τα θετικά σου σαν Αθήνα θέλω να μου πεις. Δεν φαίνεται τι πραγματικά είμαστε συγκρίνοντας τον εαυτό μας με τους άλλους.. Εκεί χάνουμε το παιχνίδι..
Πες θετικά στοιχεία σου..
Σκέψου ότι είμαι ένα αγόρι και θέλω να σε γνωρίσω.. Ακούω..

[Athina10]

Δεν σου ζήτησα να μου πεις τα καλά σου σε σχέση με τους αλλους..τα θετικά σου σαν Αθήνα θέλω να μου πεις. Δεν φαίνεται τι πραγματικά είμαστε συγκρίνοντας τον εαυτό μας με τους άλλους.. Εκεί χάνουμε το παιχνίδι..
Πες θετικά στοιχεία σου..
Σκέψου ότι είμαι ένα αγόρι και θέλω να σε γνωρίσω.. Ακούω..

Σου λέω όλα αυτά κ με ρωτάς για θετικά.. Δεν ξέρω αν έχω..Ίσως είμαι καλή στο ν ακούω τον άλλον, τα προβλήματα του, κ τότε μπορεί ν επηρεαστω βέβαια σκεφτομενη τι περνάει κ πόσο εγώ απεναντίας δεν έχω δικαίωμα να κλαιγομαι ετσι..
Κ αν σκεφτώ ότι θες να με γνωρίσεις, θα χαρω οκ, κ κατευθείαν θ σκεφτώ ότι σε 10 λεπτα θα χεις χάσει κάθε ενδιαφέρον..

[george1520]

Σου λέω όλα αυτά κ με ρωτάς για θετικά.. Δεν ξέρω αν έχω..Ίσως είμαι καλή στο ν ακούω τον άλλον, τα προβλήματα του, κ τότε μπορεί ν επηρεαστω βέβαια σκεφτομενη τι περνάει κ πόσο εγώ απεναντίας δεν έχω δικαίωμα να κλαιγομαι ετσι..
Κ αν σκεφτώ ότι θες να με γνωρίσεις, θα χαρω οκ, κ κατευθείαν θ σκεφτώ ότι σε 10 λεπτα θα χεις χάσει κάθε ενδιαφέρον..

Πάντως η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας.. Αυτή περνάμε και στους άλλους.. Δεν είναι όμως αυτό που πραγματικά είμαστε.

Το να μη ταιριάζουμε με ένα άνθρωπο δεν σημαίνει ότι φταίμε εμείς ή αυτός. Ίσως αυτά που ζητά εκείνη την περίοδο να μην τα έχεις εσύ. Δεν σημαίνει ότι δεν αξίζεις ή οτιδήποτε άλλο.. Οι άνθρωποι γενικά δεν αφιερώνουν χρόνο στο να γνωρίσουν τον άλλον, να περάσουν χρόνο μαζί του.. Με την πρώτη απογοήτευση τα παρατάνε και φεύγουν. Λίγοι προσπαθούν.

Ειναι καλό να ξέρουμε τα αρνητικά μας για να γίνουμε καλύτεροι.. Αλλά είναι ακόμη καλύτερο να μην αγνοούμε τα θετικά μας για να περπατάμε με αυτοπεποίθηση..