Σκέψεις

[Sel]

Νοιώθω την ανάγκη να μιλήσω.. έχω τόσα να πω, τόσα πολλά που νοιώθω και θέλω να μοιραστώ..για κάποιο λόγο όμως αισθάνομαι πως δεν έχω κανέναν πως κανείς δεν θέλει να με ακούσει και πως κανείς δεν ενδιαφέρεται πραγματικά και φοβάμαι.. ναι φοβάμαι.. νοιώθω πως όσο περνάει ο καιρός βυθίζομαι όλο και πιο βαθιά, μέρα με την μέρα σερνομαι λίγο πιο κοντά στην κατάθλιψη και βαλτώνω εκεί μαζί με όλες μου τις ανασφάλειες όλες αυτές τις σκέψεις που με κατακλύζουν και με κάποιον διεστραμμένα περίεργο τρόπο με κάνουν να νοιώθω ασφαλής..ναι ασφαλής μέσα στις ανασφάλειες μου ξέρω πως ακούγεται...όμως αυτό που με ανησύχησε δεν ήταν αυτό το γνώριμο και συγχρόνως παράλογο συναίσθημα ασφαλείας αλλά μια σκέψη που νόμιζα πως είχα αποβάλλει πριν από μερικά χρόνια.. χτες ακούγοντας τους γονείς μου να λένε για τον κορονοιο έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται πως είναι κρίμα που δεν ανήκω στις ευπαθείς ομάδες γιατί αν ανηκα θα είχα πιθανότητες να ησυχάσω.. συνειδητοποίησα πως έφτασα στο σημείο να μην θέλω να ζω.. ξανά! Μόνο που αυτή τη φορά δεν έχω κάποιον να μιλήσω νοιώθω πιο μόνη από ποτέ και κουράστηκα να είμαι έτσι! βαρέθηκα να νοιώθω μόνη και αβοήθητη.. καμμιά ιδέα πώς ξεφορτώνεται κανείς τέτοιες σκέψεις/συναισθήματα;

[Bane]

Εμένα με βοηθά η σωματική άσκηση να ξεφορτώνομαι αυτές τις σκέψεις.
Περπάτημα για ώρες ή τρέξιμο ή άλλες ασκήσεις που σε κάνουν να ιδρώσεις αρκετά αλλά και χειρονακτική εργασία.

[Sel]

Σε ευχαριστώ που απάντησες και μάλιστα τόσο σύντομα! Συνήθιζα να περιορίζω κάποιες σκέψεις με την χειρονακτική εργασία αλλά τους τελευταίους μήνες δεν έχω καμμιά όρεξη και δεν μπορώ να με παρακινησω να ασχοληθώ..όσο για το την σωματική άσκηση δεν το είχα σκεφτεί θα το δοκιμάσω! Σε ευχαριστώ και πάλι