Γεια σας!

[tzoulia]

Γεια σας..

Δεν ξερω αν ειμαι στο σωστο topic ,εδω και καιρο αντιμετωπιζω καποιες φοβιες/εμμονες..δεν ξερω πως να το πω,οι οποιες εχουν να κανουν με το φοβο οτι εχω κολλησει κατι(καποια αρρωστια).αλλα σε σημειο να ψαχνομαι κ να σκεφτομαι τι εχω κανει ξανα κ ξανα,,ωστε να ειμαι σιγουρη.(σαν να μην εμπιστευομαι τον ιδιο μου τον εαυτο)

Αυτο ξεκινησε απο μια τραυματικη εμπειρια που ειχα πιο μικρη κ απο τοτε,οταν κανω κατι ερχεται αμεσως αυτο στο μυαλο μου κ μου προκαλει μεγαλο αγχος..

Ειναι απλα φοβος και αγχος η ιψδ?

[tomasliak]

νομιζω αν και δεν ειμαι ειδικος οτι ειναι απλα μια φοβια.δεν νομιζω οτι πρεπει να σε ανχωνει.χαλαρωσε απλως

[Qya]

Πέρασα κάτι παρόμοιο όταν ήμουν απόλυτα βέβαιη ότι μια παλιά μου σχέση με είχε κολλήσει hiv. Ψαχνόμουν συνέχεια, επαναλάμβανα σκηνές από το τι και πώς το έκανα, από το άγχος μου έβγαζα και συμπτώματα... Νόμιζα ότι θα τρελαινόμουν. Πέρασα 4 μαρτυρικούς μήνες μέχρι να κάνω τις επαναληπτικές εξετάσεις για να δω αν έχω. Και μετά νόμιζα ότι ηρέμησα... Αλλά δεν είναι τόσο απλό... Δεν μπορώ να σε βοηθήσω λέγοντάς σου ΤΙ είναι γιατί δεν ξέρω ούτε εγώ, δεν έχω δει γιατρό ακόμα, το αποφεύγω όσο μπορώ. Αλλά μην αφήνεις το μυαλό σου να υποβάλλεται σε κάτι τέτοιο γιατί τελικά παρόλο που μπορεί να μην έχεις τίποτα, στο τέλος από το άγχος και μόνο θα βγάλεις πολλά!!

[tzoulia]

Ευχαριστω και τους 2 για τις απαντησεις σας

Qya, δεν το πιστευω...ακριβως αυτο περασα κγω!
ηταν πολυ ασχημο και ακομα και τωρα οταν ειμαι πιεσμενη με τη σχολη η οταν βλεπω οτι κατι δεν παει καλα σκεφτομαι παλι τα ιδια..
Μετα οταν ηρεμουν τα πραγματα γυρω μου τα βλεπω ολα πιο λογικα αλλα που και που με ξαναπιανει..

Απλα σκεφτομαι οτι ισως δεν ειναι κ πολυ λογικο να κολλαμε τοσο πολυ σε μια ιδεα.κ ειδικα οταν καποιος σκεφτεται ξανα κ ξανα τι ειχε κανει ?ειναι σαν να τρελενεται..

[Qya]

Θυμάμαι δύο σκηνικά από αυτή την τρέλα (το οποίο παρεπιπτόντως το ξανάπαθα και πριν λίγους μήνες αλλά εδώ πλέον παίζουν αλλα θέματα στο μυαλό μου- γι αυτό σου λέω πρόσεχε μη χάσεις τη μπάλα!)
Πρώτο να κλαίω στην αγκαλιά του πατέρα μου και να του λέω \"τον πόνο μου\" κι εκείνος να γελάει τόσο καλόκαρδα και να μου λέει ότι είμαι χαζούλα και
δευτερο, είχα πάει στα μπουζούκια με τις φίλες μου... Και καθόμουν στον όροφο κι έβλεπα προς τα κάτω... Και, αν θες το πιστεύεις, δεν διασκέδαζα, κοίταζα όλους τους από κάτω και σκεφτόμουν ότι εγώ μπορεί να είμαι αρρωστη ενώ αυτοί όχι...
Πρόσεχε, τα όρια είναι πολύ λεπτά!

[tomasliak]

εχει δικιο h qya.τα ορια ειναι λεπτα.αλλα για μενα το παν ειναι να μην σκεφτεσαι αρνητικα.οταν σου ερχονται σκεψεις αρνητκες απλα βγαλτες απο τα μυαλο σου.

[tzoulia]

δεν μου φαινονται περιεργα ολα αυτα..εχω περασει παρομοια σκηνικα.
γαι παραδειγμα,,να ψαχνομαι για να δω μηπως εχω κανενα συμπτωμα..να ρωταω τις φιλες μου τι τους ειχα πει μηπως και δεν θυμομουν καλα,,ακομα κ οταν εκανα εξετασεις μετα σκεφτομουν μηπως κολλησα τιποτα απο τη βελονα που μου πηραν αιμα...
λες και επρεπε να εχω κατι δηλ οπωσδηποτε!

αχ..δεν ξερω,,ελπιζω να σταματησει ολο αυτο..απλα δεν καταλαβαινω γιατι να τα σκεφτομαι ολα αυτα..
μηπως ειναι ενοχες,,ελλειψη εμπιστοσυνης στον εαυτο μας.??

[tomasliak]

καλα το ειπες tzoulia.ολα ειναι απλα ελειψη εμπιστοσυνης στο ατομο μας.αυτο τιποτα λιγοτερο τιποτα περισοτερο.ολα αρχιζουν απο εκει.αμα καταφερουμε να κερδισουμε την εμπιστοσυνη στον εαυτο μας τοτε κερδισαμε

[Qya]

Δεν ξέρω αν είναι μόνο αυτό, εχει να κάνει κατά τη γνώμη μου και με το πώς θα σου κάτσει στο μυαλό εκείνη την ώρα..

[tzoulia]

και πως θα το καταφερουμε αυτο..??
μηπως πρεπει να λυσουμε κατι αλλο πρωτα?

[Qya]

Σου εστειλα ενα πμ.. αν θες δες το