ΙΔΨ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ -Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΑΓΩΝΑΣ...

[greenblue]

Αγαπητοί φίλοι,πριν περίπου ένα χρόνο ήρθα αντιμέτωπη με κάτι που δεν περίμενα ποτέ οτι θα μου συμβεί! Πάντοτε πίστευα ότι ο καλύτερος ψυχολόγος του ανθρώπου είναι ο ίδιος του ο εαυτός και ότι δεν γίνεται ποτέ κανείς να αποκτήσει πρόβληματα ή καλύτερα διαταραχές ψυχολογικής φύσεως , αν ο ίδιος μπορεί να έχει τον έλεγχο του εαυτού του και να επεξεργάζεται τα συναισθήματά του. Τελικά έπεσα έξω!!! Σε ανύποπτο χρόνο ξεκίνησα να παθαίνω συνεχόμενες κρίσεις πανικού επι καθημερινής βάσεως για περίπου 4 μήνες , ενώ μέρα με τη μέρα βυθιζόμουν σε μια κατάσταση απ την οποία δεν μπορούσα να ξεφύγω με τίποτα!!Ένιωθα ότι όλα γύρω μου ήταν μια ψευδαίσθηση ,δεν υπήρχε νόημα σε τίποτα να ασχολήθώ , ενώ μέσα μου ένα ατελείωτος πόνος χωρίς λόγο και ο φόβος της επερχόμενης κρίσης πανικού...Σαν να μην εφταναν όλα αυτά , ήρθε και το κερασάκι στην τούρτα!!Στα καλά καθούμενα άρχισα να έχω εμμονές και άσχημες σκέψεις που και μόνο στην ιδέα ανατρίχιαζα....Στο μυαλό μου είχε κολλήσει ότι θα τρελαθώ και ότι μετά θα είμαι ικανή να κανω κακό στους γύρω μου χωρίς να το καταλάβω...γιατί θα είμαι τρελή!!Έφτιαχνα απίστευτες εικόνες στο μυαλο μου, ότι θα σκοτωσω τα αγαπημένα μου πρόσωπα, ότι θα με κλείσουν στο τρελάδικο και ότι όλα τελειώνουν. Αποτέλεσμα αυτών των σκέψεων ήταν να με πιάνει φόβος και άγχος και αυτομάτως να παθαίνω κρίση πανικού.Ζούσα σε μια κόλαση!Σε έναν ατελείωτο λαβύρινθο απ τον οποίο δεν μπορούσα να βγώ, ενώ οπότε έβλεπα μπροστά μου αιχμηρά αντικείμενα τα εκρύβα για να μην τα βλέπω...σκεφτόμουν ότι κάπως έτσι ο άνθρωπος οδηγείται στην τρέλα και ένιωθα τύψεις που κάποιες φορές είχα "περιγελάσει" κάποιον τρελό στο παρελθόν...Έπρεπε να βρω κάποια λύση ή τουλαχιστον σε πρώτη φάση να απενοχοποιήσω τον εαυτό μου για αυτά που μου έρχονταν στο κεφάλι....Διάβασα όλα τα sites που σχετίζονται με το θέμα και η αλήθεια είναι ότι ανακουφίστικα αρκετά, μιας και οι περιγραφές που έδιναν ταίριαζαν με τα δικά μου συμπτώματα και φυσικά απέρριπταν το ενδέχομενο της τρέλας , ενώ μιλούσαν για μια μικρή δυσλειτουργια ενός σημείου του εγκεφάλου η οποία ξεπερνιέται με ψυχοθεραπεία και χάπια. Το καλό της υπόθεσης ήταν ότι δεν δίστασα να μιλήσω για το βάσανό μου σε πολύ δικά μου άτομα, την μητέρα μου και μια φίλη, οι οποίες απ την πρώτη στιγμή με στήριξαν και πίστεψαν πως θα το ξεπεράσω....Βέβαια μέσα μου γινόταν ένας συνεχόμενος πόλεμος.Με τον σύντροφο μου απέφευγα τις επαφές, ειχα κλειστει στον εαυτό μου, δεν έβγαινα και όταν έμενα μόνη έκλαιγα με λιγμούς και παρακαλούσα το Θεό να με βοηθήσει...ήμουν ετοίμη να παραιτηθώ απο ΟΛΑ..
Τότε έκανα και το δευτερο βήμα και επισκέφθηκα μια ψυχολόγο.Της έιπα όλο μου το ιστορικό και τα συμπτώματα και εκείνη διέγνωσε ΙΔΨ διαταραχή , μου πρότεινε δε να καταπιαστώ με κάποιο χομπυ και να μην πάρω τα χάπια που μου είχε προτείνει ο νευρολόγος(είχα επισκεφτει κ νευρολόγο ο οποιος μου προτεινε κάθε φορα που θα παθαινα μια κριση πανικού να παίρνω ένα χαπι, εγω βέβαια ποτέ δεν πήρα ούτε ένα). Η αλήθεια είναι ότι προσπάθησα να ακολουθήσω τις συμβουλές της ψυχολόγου, αρχισα περπάτημα , επεδιωκα εξόδους, καθόμουν λίγο στο σπίτι......όμως ήταν σαν να τα κάνει άλλος, εγώ κολλήμενη με τις
ασχημες σκέψεις και φόβος...πολύς φόβος.. Ο καιρός περνούσε και μια μέρα με πάιρνει τηλέφωνο η μητέρα μου και μου προτείνει να επισκεφθώ έναν βελονιστη..είπα να το δοκιμάσω...Έκανα δέκα επισκέψεις , εννοείται ότι του μίλησα για το πρόβλήμά μου και να ΄μαι!Έχουν περάσει 2 μηνες από τοτε που έκανα βελονισμό και δεν έχω ούτε ένα σύμπτωμα πια!Τα βλέπω όλα σαν ένα ασχημο διάστημα που πέρασε και με έκανε πιο δυνατή! Βέβαια βλέπω με μεγαλύτερη αγάπη και κατανόηση όλους εκείνους που αντιμετωπίζουν θέματα ψυχολογικής φύσεως και ίσως γι αυτό ήρθε στη ζωή μου , για να με κάνει καλύτερο άνθρωπο. Και για αυτό και ο λόγος που επέλεξα να μοιραστω την εμπειρία μου σε αυτο εδώ το site, ίσως να βοηθηθεί καποιος άνθρωπος που βρίσκεται σε απόγνωση..Βέβαια ότι και αν έγραψα αποτελεί καθαρά και μόνο μια μεμονωνμενη εμπειρία. Σε μένα λειτούργησε ο βελονισμός , σε κάποιον άλλο μπορεί η ψυχοθεραπεία,δεν το δοκίμασα, σε καμία περίπτωση όμως , κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να πάιρνει κάποιος χάπια , αν δεν εξαντλήσει όλα τα άλλα ενδεχόμενα. Το χαπι καλύπτει το πρόβλήμα, δεν το αντιμετωπίζει απο τη ρίζα... Εύχομαι κουράγιο και δύναμη σε όλους εκείνους που αντιμετωπίζουν ΙΔψ διαταραχή, θέλει υπομονή , επιμονή και κουβέντα. Μην διστάσετε να πείτε τον πόνο σας σε κάποιον που εμπιστευεστε, μην νιώθετε ενοχές, σκεφτειτε θετικά και βρέιτε τη μέθοδο που σας ταιριάζει...όμως προς Θεού μην αφήνετε το πρόβλημα να γίνεται χρόνιο και να ταλαιπωρέιστε τζαμπα.!Καλή επιτυχία!

[diatanos]

μπραβο σου greenblue,πολυ ωραιο post,πολυ καλα τα αποτελεσματα για εσενα!με απασχολει κ εμενα το ζητημα του βελονισμου μηπως βρω την ακρη
στο δικο μου γολγοθα.εχω στειλει και προσωπικο μηνυμα.

[edim]

μπραβο! πολυ χαιρομαι που εισαι καλα πλεον διοτι η ΙΨΔ μας βασανιζει καθημερινα και ολημερις! αν θες (επειδη και εγω σκεφτομουν για βελονισμο) στειλε μου με προσωπικο μηνυμα τα στοιχεια του εφοσον βεβαια ειναι στην αθηνα! Σε ευχαριστω!

[greenblue]

edim δυστυχώς δεν μένω αθήνα , άρα δεν γνωρίζω και κάποιον εκεί...φρόντισε πάντως να βρεις κάποιον καλό που να έχει καλές γνώσεις της μεθόδου πιστοποιημένα!

[Lou!]

το γιατί είναι τόσο κακό το να παίρνει κάποιος χάπια, αν τον βοηθάνε στο πρόβλημά του, και γιατί όλες οι άλλες μέθοδοι είναι αποδεκτές για την αντιμετώπιση ενός προβήματος, αλλά τα χάπια είναι αδυναμία, αυτό ακόμα ομολογώ ότι δεν το έχω καταλάβει!

[Konstantinoss]

Αγαπητή greenblue,
Μετά απο κάποια συναισθηματικά αδιέξοδα, απίστευτο άγχος και πολλές κρίσεις πανικού άρχισα να έχω και εγώ τα ίδια συμπτώματα με σένα ακριβώς, περνούσαν απο το μυαλό μου σκηνές φρίκης στο να κάνω κακό στους δικούς μου, εμμονές και παρορμήσεις.., έχουν περάσιε 3μιση χρόνια, δυστηχώς εγώ αναγκάστηκα να πάρω χάπια μιας που ήμουν σε απελπιστικό στάδιο και δέν είχα περιθώρια για κάτι άλλο άμεσο, τώρα μετά απο τόσο καιρό αν περάσιε μια μέρα και δέν πάρω τα χάπια μου είμαι ΧΑΛΙΑ, νομίζω οτι θα σηκωθώ και θα σκοτώσω κάποιον, οι εμμονές και οι παρορμήσεις τραγικές, βασανίζομαι καθημερινά.., αν νομίζεις οτι μπορείς να μου στείλεις κάποιο pm να συζητήσουμε το θέμα και να μου πείς εντυπώσεις απο τον βελονισμό θα ήμουν υπόχρεος, ψάχνω απεγνωσμένα να απελευθερωθώ απο αυτο το μαρτύριο χρόνια τώρα... ευχαριστώ

[greenblue]

Konstantine σου απάντησα σε προσωπικο μήνυμα.Δεν μπορεις να το δεχτείς όμως διότι έχεις πολλά αποθηκευμένα. Σβήσε μερικά και θα σου έρθει!

[greenblue]

Τα χάπια σε κάποιες περιπτώσεις είναι η μοναδική λύση.Στις άλλες περιπτώσεις όμως που το "πρόβλημα" μπορεί να αντιμετωπιστεί με άλλη μέθοδο , γιατι να πάρουμε χάπια; Την μέθοδο την ακολουθείς και τελειώνεις με τα χάπια όμως;

[Konstantinoss]

Κανε εναν κόπο και ξαναστείλτο γτι δε λέει νάρθει!

[cafuganian]

Καλησπέρα ονομάζομαι Παναγιώτης και είδα ένα άρθρο που είχες γράψει και έχω και εγώ εδώ και καιρό αυτά τα συμπτώματα. σχετικά με την ιδψ και για τον βελονισμό. Θα μπορούσες να μου στείλεις κάποια στοιχεία και το πως το ξεπέρασε.. Ευχαριστω και να σαι καλά.

[liosof]

Παιδιά καλησπέρα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τον δικό μου γολγοθά... λοιπόν είμαι γυναίκα, 26 χρονων, και πρόσφατα πήρα και το πτυχίο μου από ΑΕΙ. Το 2008 διαγνώστηκα με καλοήθη όγκο στην κάτω γνάθο, έγινε χειρουργείο και αφαιρέθηκαν κάποια δόντια με αποτέλεσμα να φοράω μασελακι εκτοτε.. Ήμουν οκ ψυχολογικα, τώρα στο υποσυνείδητο δεν ξέρω τι συνέβαινε. Και άριστη μαθήτρια ήμουν, και διάβαζα, και τις παρέες μου είχα. Να σημειωθεί ότι από μικρή ήμουν ένα παχουλό παιδί. Το 2014 κάνω διατροφή και χάνω 30 κιλά περίπου, έγινα καλλονή. Βρήκα και αγόρι.. Το 2016, έπαθα ένα αυτοάνοσο με αποτέλεσμα να πάρω πολληηηηη κορτιζόνη (+ανοσοκατασταλτικά) με αποτέλεσμα μέσα σε 2 χρόνια να πάρω οοολα τα κιλά που είχα καταφέρει να χασω. Και παλι όμως ήμουν σχετικά καλά ψυχολογικα, πέρα από το ότι ξεκίνησα να ψάχνω ασθενειες στο Ίντερνετ. Τέλος του 2017 ξεκίνησα και πρακτική! Ήμουν πολύ καλή κλπ. Το 2018 έγινε μια παρεξήγηση με την παρεα μου και κόψαμε, είχα όμως το αγόρι μου.. ξεκίνησα και αγγλικά για να πάρω το πτυχίο που έπρεπε να πάρω τόσα χρόνια. Να σημειωθεί πως είχα ένα θέμα με τον υπνο, ξυπνούσα μετά τις 12 το μεσημέρι, αλλά κοιμόμουν αργά το βράδυ γύρω στις 2. Ερχόμαστε στο 2019, όπου δίνω και τα τελευταία μαθήματα στη σχολή το καλοκαίρι και πάω διακοπές με το αγόρι μου. Στις διακοπές είχα κι θλίψη, σα να μην περνάω καλά. Θυμάμαι ήμασταν σε μια ταβέρνα το βράδυ και ήθελα να φύγω! Ένιωθα ότι δε με ευχαριστεί τίποτα! Γυρνάμε από τις διακοπές και είχα ξεκινήσει μαθήματα οδήγησης... Φοβερό άγχος, για κάποιο λόγο φοβόμουν την ΟΔΗΓΗΣΗ. Θυμάμαι στο πρώτο μάθημα πορειας πηγαίνοντας, ένιωσα να χάνω τον κόσμο, ήμουν στα πρόθυρα λιποθυμίας, κάθομαι κάπου, παίρνω τηλ τη μάνα μου. Με τα πολλά ηρεμώ και πάω. Μετά από καμία βδομάδα, Σάββατο ήταν θυμάμαι, πάμε με το αγόρι μου να φάμε. Πήρα κι ένα κοκτέιλ.. καθίσαμε μια ώρα, κι άρχισα να νιώθω πολύ περίεργα, ήθελα να φύγω αμέσως από εκεί. Νόμιζα πως θα λιποθυμήσω. Φεύγουμε, αρχίζω να κλαίω και την επόμενη μέρα λεω στη μητέρα μου η οποία είχε θέμα με αγχώδη διαταραχή και πήγαινε σε ψυχίατρο, δε μπορώ της λεω θέλω να πω κι εγω! Πάω, του λεω τι και πως, και με ξεκίνησε με βαλεριανα. Εγω όμως ένιωθα χάλια, ένιωθα πως όλα ήταν μάταια δεν είχα όρεξη για τίποτα. Γύρω στον Οκτώβρη του λεω δε μπορώ, δε μπορώ να κοιμηθώ καλά, έχω συνέχεια ταχυκαρδίες, είμαι συνεχώς στην τσίτα. Μου ξεκινάει ζαναξ. Να παίρνω 0,25 πριν τον υπνο κάθε μέρα. Κάπως έφτιαξαν τα πράγματα. Μια μέρα τον Νοέμβρη θα ερχόταν κοπέλα στο σπιτι μου για νύχια και λίγο πριν έρθει είχα φοβερη ένταση, μετράω παλμουσ κι είχα φτάσει 127! Φθάνει η κοπέλα και της λέει η μητέρα μου έπαθε κρίση πανικού, έλα άλλη στιγμή.Στην ΟΔΗΓΗΣΗ τα ίδια. Δε μπορούσα να πάω στην θεωρια γιατί ήταν κι αλλά άτομα κι ένιωθα άβολα. Δε μπορούσα να μπω μόνη μου σε μετρο, για κάποιο λόγο έμπαινα στα λεωφορεία, είχα μια ταραχή αλλά έμπαινα. Φτάνουμε στο Φλεβάρη, ορκιζομαι στο ΑΕΙ. Κουμπώνω 1 ζαναξ κι ήμουν σχετικά καλά. Θολουρα φοβερη αλλά οκ. Τον Μάρτιο πριν την καραντίνα μια κοπέλα που προτείνει δουλειά σε ιατρείο που εργαζεται. (Η πρώτη μου δουλειά). Να σημειωθεί ότι είχα πάει σε κάτι συνεντευξεις, αλλά φοβάμαι πολύ τη δουλεια. Φοβάμαι ότι δεν είμαι αρκετή, ότι θα κάνω λάθη, ότι είμαι μεγάλη σε ηλικία. Τεσπα, παω στη δουλειά, είχα πολύ άγχος στο μετρο που ήμουν μόνη μου και φυσικά έπαιρνα τα ζαναξ. Επίσης είχα αρχίσει και είχα φόβους με τα μαχαίρια, ένιωθα ότι μπορεί να βλέπω καποιον. Ότι μπορεί να είμαι σε κόσμο και να αρχίσω να βρίζω χωρίς λόγο. Η αδερφή της μητέρας μου είχε διπολική διαταραχή, και π γιος της σχιζοφρένεια, και είχα αρχίσει να πιστεύω ότι κι εγω τρελαινομαι. Κοιμόμουν και ξυπνούσα μ αυτόν τον φόβο, ότι θα τρελαθώ κι εγω. Πάω ψυχίατρο του λεω δε μπορώ άλλο, άρχισα να κλαίω. Μου ξεκινάει τον Μάρτιο epilyd 0,50mg. Τις πρώτες 3 εβδομάδες ήμουν χάλια. Μετά σιγά σιγά άρχισα να κοιμάμαι τέλεια! Να έχουν φύγει αυτές οι εμμονές! Κι ήμασταν και εν μέσω καραντίνας. Δουλειά δεν ξαναπήγα λόγω καραντίνας. Τώρα, έχω ξεκινήσει γυμναστική μόνη μου, κάνω διατροφή κι έχω χάσει 5 κιλά, αλλά εδώ και κάτι μέρες αυτή εμμονή της τρέλας έχει επιστρέψει. Να φταίει που δεν έχω να κάνω κάτι μέσα στην ημέρα μου; Βέβαια, εδώ και ένα μήνα έχω ξεκινήσει και καθαρίζω το σπιτι των αδερφών μου, βοηθάω τη μαμά μου.παρακολουθω σεμινάρια στο αντικείμενο μου. Οι παλμοί μου επίσης κυμαίνονται από 68-88. Υπάρχει περίπτωση να πάθω ψύχωση ρε παιδιά;;