Δεν ξέρω τι να κάνω...

[fea33]

Καλησπέρα,
είμαι 19 ετών και τον τελευταίο χρόνο η ψυχική μου υγεία πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Όταν ήμουν 7 η μητέρα μου έφυγε, όντας αναπληρώτρια καθηγήτρια, αφήνοντάς με με τον πατέρα μου, του οποίου ο χαρακτήρας αγγίζει τα όρια του ναρκισσισμού. Στα 9 μου , ο αγαπημένος μου και μόνος εν ζωή παππούς διαγνώστηκε με αλτσχάιμερ και πριν τον θάνατό του η αδερφή της μητέρας μου και κόρη του έτρεχε τη γιαγιά μου στα δικαστήρια για τα κληρονομικά, θέλοντας να πάρει υπό την προστασία της τον παππού μου. Όλη αυτή η κατάσταση βάρυνε τη μητέρα μου ψυχολογικά και σε συνδυασμό με το ότι είχε ήδη υποβληθεί σε μία εγχείρηση λόγω ενός καρδιαγγειακού προβλήματος και επειδή είναι εκ φύσεως ευαίσθητη, όταν ήμουν 11 διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού. Μαζί με αυτό , ο πατέρας μου, χτυπήθηκε από την κρίση και αναγκάστηκε να κλείσει την επιχείρησή του, έχοντας στα χέρια του, μετά από 25 χρόνια δουλειάς, ένα κτήριο, το οποίο αργότερα θα το άνοιγε σαν καφετέρια με δανεικά και θα το έκλεινε σε 1 χρόνο. Όπως καταλαβαίνετε, από το 11 μου έπρεπε να αναλάβω κάποιες ευθύνες. Όταν οι γονείς μου πήγαιναν στο νοσοκομείο εγώ πρόσεχα τη μικρή μου αδερφή και έκανα τις δουλειές του σπιτιού. Στα 12 έχασα τον παππού μου... Όλα αυτά τα προβλήματα που αντιμετώπιζε η οικογένειά μου , με έκαναν να προσπαθώ πάντα να μη δημιουργώ θέματα. Ήμουν πάντα άριστη μαθήτρια, διάβαζα μόνη μου γιατί δεν ήθελα να χαλάω χρήματα για φροντιστήρια, έμαθα μόνη μου αγγλικά, κιθάρα και βρήκα κάτι που με έκανε να νιώθω καλά, τη μουσική και το μπάσκετ. Δυστυχώς ήταν Χριστούγεννα του '15 όταν για πρώτη φορά με χτύπησε αυτή η τρομερή μελαγχολία, δε θέλω να πω κατάθλιψη καθώς δεν είμαι ειδικός για να κάνω διάγνωση. Άπο τότε ο χαρακτήρας μου άρχισε να αλλάζει, η αυτοπεποίθησή μου άρχισε να πέφτει, έβαλα και αρκετά κιλά εξαιτίας ενός τραυματισμού που θα με έβγαζε εκτός του αθλήματος που αγαπούσα... Τα επόμενα Χριστούγεννα πάλι τα ίδια , μόνο που αυτήν τη φορά κράτησε η μελαγχολία αυτή μέχρι το Πάσχα.
Πηγαίνοντας πρώτη Λυκείου, είχα χάσει πολλά κιλά. Τότε ο πατέρας μου άρχισε να με μειώνει. Πάντα ήταν πολύ προσβλητικός μαζί μου. Μου έλεγε πως πρέπει να είμαι σκληρή, να βγάζω ΠΟΛΛΑ λεφτά ( πάντα είχε κόλλημα με τα λεφτά όμως μετά χειροτέρεψε το πράγμα) και πως όσα κιλά και να χάσω πάλι θα είμαι άσχημη. Εν τω μεταξύ με όλα αυτά , συν ότι οι γονείς μου έχουν μία άκρως τοξική σχέση που τους έκανε να φτάσουν 4 φορές στα πρόθυρα του χωρισμού τα τελευταία 5 χρόνια , άρχισα να κλείνομαι στον εαυτό μου. Ένιωθα πως πρέπει να μεγαλώσω πιο γρήγορα.
Επειδή έχω γράψει ήδη πολλά για να τα βγάλω από μέσα μου , μπαίνω στο ψητό. Πριν 1 χρόνο έδινα πανελλήνιες, το άγχος μου χτύπησε κόκκινο, δεν είχα στόχο. Το Πάσχα πέρυσι πήρα την κάτω βόλτα. Πήγαινα γυμναστήριο όμως έτρωγα πολύ και έβαζα κιλά . Ψυχολογικά ήμουν χάλια και ο πατέρας μου άρπαζε κάθε ευκαιρία που έβρισκε για να με μειώσει. Με έλεγε βόδι, χοντρή ( εν τω μεταξύ είναι 30 χρόνια παχύσαρκος), μου έλεγε πως δε θα περάσω πουθενά και θα γελάει. Φυσικά απέτυχα, πέρασα ένα εφιαλτικό καλοκαίρι. Πέρασα σε μία σχολή , αλλά όχι σε αυτήν που ήθελα. Οι γονείς μου με πίεσαν να πάω ενώ ήθελα να δώσω και πάλι πανελλήνιες (εννοείται πως ούτε στις πανελλήνιες πήγα φροντιστήριο) , επειδή η συγκεκριμένη σχολή είχε καλύτερες προοπτικές. Ουσιαστικά πήγα, έμενα με τον ξάδερφό μου. Δεν είχα όρεξη να πάω στη σχολή και με κάθε αφορμή γύριζα σπίτι για να είμαι με τον σκύλο μου. Τα Χριστούγεννα τους είπα πως δεν πάει άλλο , δε γίνεται να τους κοροιδεύω. Ο πατέρας μου με απομόνωσε και μου είπε πως είμαι μία αποτυχία, η μάνα μου με έχει κακομάθει , έχω γίνει σαν βόδι και κανένας δε θα με θέλει. Μετά μου είπε να ξαναδώσω αλλά θα έπρεπε να δώσω εξεταστική πρώτα , είπα πως δεν προλαβαίνω. Άλλαξε γνώμη και στη μαμά μου η οποία με στήριζε. Έκανα πίσω, αποδέχτηκα πως πρέπει να αφήσω πίσω τα όνειρά μου και τις φιλοδοξίες μου. Ο πατέρας μου είπε πως θέλει να έρθει και αυτός Αθήνα για να βρει δουλειά. Ήρθε και έμενε μαζί με εμένα και τον ξάδερφό μου εν μέσω εξεταστικής, Τον λυπόμουν επειδή ήθελε να βρει δουλειά, όμως μία μέρα , επειδή δεν πήγα να δώσω ένα μάθημα γιατί άλλαξε η ώρα και δεν το είχα δει, άρχισε να μου φωνάζει, μου έλεγε πως εκμεταλλεύομαι την άρρωστη μητέρα μου και πως είμαι ένα βάρος, στο τέλος με έφτυσε. Η μελαγχολία επέστρεψε και δε με αφήνει. Κάνω πολύ άσχημες σκέψεις. Επέστρεψα σπίτι και του είπα αφού τελείωσε η εξεταστική να μείνει εκείνος στο δωμάτιό μου. Γύρισα και σκεφτόμουν τι να κάνω. Δεν είχα χρόνο να διαβάσω για τις πανελλήνιες , είχαν φτάσει μέσα Μαρτίου, σκεφτόμουν να μετακομίσω, αλλά δε θέλω να επιβαρύνω οικονομικά τη μαμά μου. Δουλεύω όμως τα χρήματα δεν είναι αρκετά... Τώρα λόγω καραντίνας ο πατέρας μου επέστρεψε και δε χάνει ευκαιρία . Σκεφτόμουν να κάνω 10 % αλλά οι βάσεις ανεβαίνουν και υπάρχει πιθανότητα 95% να μην περάσω στη σχολή που θέλω και στην Αθήνα . Αν περάσω αλλού δεν μπορώ να ανταπεξέλθω οικονομικά, επίσης αν η μητέρα μου φύγει πάλι μακριά θα έχει και άλλο ενοίκιο.
Προσπαθώ να βρω τον εαυτό μου, να βελτιωθώ, όμως πάντα εμφανίζονται εμπόδια ... τα προσπερνάω και πάλι κάτι συμβαίνει που συνήθως δε βρίσκεται στο χέρι μου . Και σας ρωτάω μετά από αυτό το σεντόνι , τι να κάνω για να βελτιωθεί η ψυχική μου κατάσταση ; έχει βρεθεί κάποιος σε ανάλογη κατάσταση : θεωρείται πως κάνω λάθος και πρέπει να συμβιβαστώ ;
Ευχαριστώ προκαταβολικά, ελπίζω να μην έγραψα σε λάθος κατηγορία το θέμα , είμαι καινούρια εδώ.

[Sonia]

Καλησπέρα και καλωσήρθες στο φόρουμ fea33.

Θεωρείς ότι αν καταφέρεις και στρωθείς στο διάβασμα έχεις πιθανότητες να περάσεις σε σχολή που να θες; Άσχετα από το που θα είναι κι αν θα βγαίνεις οικονομικά. Αν ναι, κάνε μία προσπάθεια και δώσε πάλι εξετάσεις (αν είσαι σε ψυχολογική κατάσταση πραγματικά να συγκεντρωθείς και να διαβάζεις όμως, έτσι)... Αν όχι, άστο για του χρόνου ή για κάποια στιγμή πιο μετά. ΔΕΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΕΙΣ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ με το να μην πας σε κάποια σχολή τώρα ή το να πας λίγο αργότερα. Μέρος του άγχους σου πέρα από τα οικογενειακά, που σε μπλόκαρε την πρώτη φορά είναι ότι δίνουμε τόσο μεγάλη βάση στις Πανελλήνιες. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ! Θες να γίνεις αισθητικός; Αν δεν πέρασες σε ΤΕΙ Κοσμητολογίας, μπορείς να πας σε κάποιο ΙΕΚ ή ιδιωτική. Αν δεν πέρασες Ιατρική, πας εξωτερικό και κάνεις σπουδές που μπορεί να είναι και πιο γαμάτες από τις αντίστοιχες εδώ. Θες να προσπαθήσεις πάλι αργότερα; Δίνεις εξετάσεις αργότερα.Οι γονείς σου είναι στην κοσμάρα τους και δεν σε βοηθάνε καθόλου; Τους γράφεις στο νιμού σου και βάζεις ένα πλάνο βήμα βήμα ώστε να λύσεις και το οικονομικό και όλα. Είσαι νέο κορίτσι, και δεύτερη δουλειά μπορεί να κάνεις στην ανάγκη, και συγκάτοικο να βρεις για να μειώσεις τα έξοδα και φοιτητικό δάνειο να πάρεις (ειδικά αν πας έξω) κι ένα σωρό τρόποι υπάρχουν. Το κυριότερο είναι να πιστεύεις σε εσένα και να κάνεις κάτι που πραγματικά το θέλεις.

Αν αυτή τη στιγμή δεν είσαι έτοιμη για να δώσεις πάλι εξετάσεις, άστο για του χρόνου ή για όποτε θα κρίνεις εσύ ότι είσαι έτοιμη. Είσαι 19, έχεις αναλάβει ευθύνες που δεν σου αναλογούν, δουλεύεις, είσαι μία κοπέλα ώριμη που πας να κάνεις και τον ψυχολόγο των δικών σου από πάνω αντί να σε στηρίζουν αυτοί. Καιρός να κοιτάξεις εσένα. Αφού δουλεύεις κι έχεις ένα κάποιο εισόδημα, αξίζει τον κόπο να βρεις έναν καλό ψυχολόγο να βάλεις τις σκέψεις σου σε σειρά και να καταστρώσεις ένα σχέδιο δράσης. Το βασικό είναι να καταλάβεις ότι εσύ δεν φταις για τα προβλήματα που πάνε να σε φορτώσουν οι δικοί σου. Να μάθεις να αναγνωρίζεις την αξία σου, να μην εξαρτάσαι συναισθηματικά από αυτούς και να τους κάνεις πέρα, κοιτώντας την ζωή σου.

[fea33]

Καλησπέρα και καλωσήρθες στο φόρουμ fea33.

Θεωρείς ότι αν καταφέρεις και στρωθείς στο διάβασμα έχεις πιθανότητες να περάσεις σε σχολή που να θες; Άσχετα από το που θα είναι κι αν θα βγαίνεις οικονομικά. Αν ναι, κάνε μία προσπάθεια και δώσε πάλι εξετάσεις (αν είσαι σε ψυχολογική κατάσταση πραγματικά να συγκεντρωθείς και να διαβάζεις όμως, έτσι)... Αν όχι, άστο για του χρόνου ή για κάποια στιγμή πιο μετά. ΔΕΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΕΙΣ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ με το να μην πας σε κάποια σχολή τώρα ή το να πας λίγο αργότερα. Μέρος του άγχους σου πέρα από τα οικογενειακά, που σε μπλόκαρε την πρώτη φορά είναι ότι δίνουμε τόσο μεγάλη βάση στις Πανελλήνιες. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ! Θες να γίνεις αισθητικός; Αν δεν πέρασες σε ΤΕΙ Κοσμητολογίας, μπορείς να πας σε κάποιο ΙΕΚ ή ιδιωτική. Αν δεν πέρασες Ιατρική, πας εξωτερικό και κάνεις σπουδές που μπορεί να είναι και πιο γαμάτες από τις αντίστοιχες εδώ. Θες να προσπαθήσεις πάλι αργότερα; Δίνεις εξετάσεις αργότερα.Οι γονείς σου είναι στην κοσμάρα τους και δεν σε βοηθάνε καθόλου; Τους γράφεις στο νιμού σου και βάζεις ένα πλάνο βήμα βήμα ώστε να λύσεις και το οικονομικό και όλα. Είσαι νέο κορίτσι, και δεύτερη δουλειά μπορεί να κάνεις στην ανάγκη, και συγκάτοικο να βρεις για να μειώσεις τα έξοδα και φοιτητικό δάνειο να πάρεις (ειδικά αν πας έξω) κι ένα σωρό τρόποι υπάρχουν. Το κυριότερο είναι να πιστεύεις σε εσένα και να κάνεις κάτι που πραγματικά το θέλεις.

Αν αυτή τη στιγμή δεν είσαι έτοιμη για να δώσεις πάλι εξετάσεις, άστο για του χρόνου ή για όποτε θα κρίνεις εσύ ότι είσαι έτοιμη. Είσαι 19, έχεις αναλάβει ευθύνες που δεν σου αναλογούν, δουλεύεις, είσαι μία κοπέλα ώριμη που πας να κάνεις και τον ψυχολόγο των δικών σου από πάνω αντί να σε στηρίζουν αυτοί. Καιρός να κοιτάξεις εσένα. Αφού δουλεύεις κι έχεις ένα κάποιο εισόδημα, αξίζει τον κόπο να βρεις έναν καλό ψυχολόγο να βάλεις τις σκέψεις σου σε σειρά και να καταστρώσεις ένα σχέδιο δράσης. Το βασικό είναι να καταλάβεις ότι εσύ δεν φταις για τα προβλήματα που πάνε να σε φορτώσουν οι δικοί σου. Να μάθεις να αναγνωρίζεις την αξία σου, να μην εξαρτάσαι συναισθηματικά από αυτούς και να τους κάνεις πέρα, κοιτώντας την ζωή σου.

Σε ευχαριστώ πολύ Σόνια για την απάντησή σου. Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να διαβάσω, εννοώ πως δε γίνεται να διαβάσω 1 μήνα και να πάω να γράψω... για του χρόνου το σκέφτομαι , όμως είχα ακολουθήσει την ανθρωπιστική κατεύθυνση και πλέον άλλαξε το σύστημα . Αν θέλω να δώσω του χρόνου θα πρέπει να δώσω κοινωνιολογία και λογοτεχνία μαζί με την έκθεση , πράγματα που δεν έχω διδαχθεί. Δυστυχώς μέχρι φέτος , σύμφωνα με την εγκύκλιο , μπορεί κάποιος να δώσει με το παλαιό (περσινό) σύστημα...
Έχεις δίκιο όπως λες, δεν πρέπει να παρατάμε τα όνειρά μας. Πολύ θα ήθελα να βρω και δεύτερη δουλειά , όμως μετά βίας βρήκα την πρώτη, η οποία είναι και αρκετά απαιτητική , δηλαδή δουλεύω κάπου στις 9,0 - 9,5 ώρες καθώς πολλές φορές συμπληρώνω και ρεπό άλλων σερβιτόρων . Το σκέφτομαι για εξωτερικό, αλλά θέλει μία προετοιμασία και κάποιο κεφάλαιο. Σκέφτηκα να κάνω μηχανογραφικό για την Κύπρο, όμως ο πατέρας μου έλεγε πέρυσι να κάνω για να έρθει και αυτός μαζί για δουλειά, οπότε αν πάω εκεί θα με ακολουθήσει...
Όπως λες πρέπει να τα βάλω σε μια σειρά γιατί έχει αρχίσει και γίνεται ανυπόφορο. Δεν κοιμάμαι τα βράδια, κάποιες στιγμές με πιάνει έντονο άγχος και άλλες μου έρχεται συνέχεια να κλάψω .
Σε ευχαριστώ και πάλι και καλώς σας βρήκα

[george1520]

Καλησπέρα..
Η εικόνα που έχουν οι γονείς μας για εμάς έχει να κάνει με τον τρόπο που βλέπουν την ζωή και τους ανθρώπους.. Δεν είναι η αλήθεια. Το τι είμαστε και το αξίζουμε μόνο εμείς το ξέρουμε. Είναι δύσκολο να αγνοήσεις όλα αυτά που σου λέει ο πατέρας σου αλλά θέλω να εχεις πάντα μέσα στο μυαλό σου πως αυτή είναι η δική του άποψη, δεν ισχύει.. Μην αφήνεις κανένα και τίποτα να σε επηρεάσει.. Το ιδανικότερο για σένα είναι να βρεις μια δουλειά έτσι ωστε να μην έχεις ανάγκη κανένα και θα μπορείς να κάνεις τις επιλογές σου χωρίς να έχουν κάποιον λόγο για αυτές..

[fea33]

Καλησπέρα..
Η εικόνα που έχουν οι γονείς μας για εμάς έχει να κάνει με τον τρόπο που βλέπουν την ζωή και τους ανθρώπους.. Δεν είναι η αλήθεια. Το τι είμαστε και το αξίζουμε μόνο εμείς το ξέρουμε. Είναι δύσκολο να αγνοήσεις όλα αυτά που σου λέει ο πατέρας σου αλλά θέλω να εχεις πάντα μέσα στο μυαλό σου πως αυτή είναι η δική του άποψη, δεν ισχύει.. Μην αφήνεις κανένα και τίποτα να σε επηρεάσει.. Το ιδανικότερο για σένα είναι να βρεις μια δουλειά έτσι ωστε να μην έχεις ανάγκη κανένα και θα μπορείς να κάνεις τις επιλογές σου χωρίς να έχουν κάποιον λόγο για αυτές..

Σε ευχαριστώ Γιώργο , θα προσπαθήσω να ανεξαρτητοποιηθώ πλήρως οικονομικά , καθώς ο πατέρας μου έχει στο μυαλό του πως τους "χρωστάω" και πρέπει κάποια στιγμή να του δώσω πίσω χρήματα επειδή με μεγάλωσε (!) . Οπότε ναι θα ήθελα να βρω έναν τρόπο να στηρίζω ολοκληρωτικά τον εαυτό μου οικονομικά για να φύγω χωρίς να νιώθω ενοχές

[george1520]

Σε ευχαριστώ Γιώργο , θα προσπαθήσω να ανεξαρτητοποιηθώ πλήρως οικονομικά , καθώς ο πατέρας μου έχει στο μυαλό του πως τους "χρωστάω" και πρέπει κάποια στιγμή να του δώσω πίσω χρήματα επειδή με μεγάλωσε (!) . Οπότε ναι θα ήθελα να βρω έναν τρόπο να στηρίζω ολοκληρωτικά τον εαυτό μου οικονομικά για να φύγω χωρίς να νιώθω ενοχές

Για τις σπουδές σου δεν μπορώ να πω κάτι γιατί είμαι κύπριος και δεν ξέρω το σύστημα σας.. Αλλά ξέρω πως σε όλα παίζει ρόλο η ψυχολογία μας.. Βάλε τους στόχους σου και πέτυχε τους μόνη σου.. Αν ήθελαν να ήταν δίπλα σου, θα ήταν.. Είτε για να χάσεις κιλά, είτε για να σπουδάσεις αυτό που θες, είτε για να κάνεις ότι άλλο έχεις ανάγκη. Δίπλα μας κρατάμε ανθρώπους που θέλουν να είμαστε καλά, οι άλλοι απλά να είναι στην άκρη.. Αποδεξου τους γονείς σου όπως είναι και μην περιμένεις να αλλάξουν συμπεριφορά γιατί κάθε μέρα θα απογοήτευσε περισσότερο.. Θα το παίρνεις σαν δική σου αποτυχία αλλά έχει να κάνει με τους ίδιους όλο αυτο. Αυτοί είναι, δεν θα αλλάξουν.

[fea33]

Για τις σπουδές σου δεν μπορώ να πω κάτι γιατί είμαι κύπριος και δεν ξέρω το σύστημα σας.. Αλλά ξέρω πως σε όλα παίζει ρόλο η ψυχολογία μας.. Βάλε τους στόχους σου και πέτυχε τους μόνη σου.. Αν ήθελαν να ήταν δίπλα σου, θα ήταν.. Είτε για να χάσεις κιλά, είτε για να σπουδάσεις αυτό που θες, είτε για να κάνεις ότι άλλο έχεις ανάγκη. Δίπλα μας κρατάμε ανθρώπους που θέλουν να είμαστε καλά, οι άλλοι απλά να είναι στην άκρη.. Αποδεξου τους γονείς σου όπως είναι και μην περιμένεις να αλλάξουν συμπεριφορά γιατί κάθε μέρα θα απογοήτευσε περισσότερο.. Θα το παίρνεις σαν δική σου αποτυχία αλλά έχει να κάνει με τους ίδιους όλο αυτο. Αυτοί είναι, δεν θα αλλάξουν.

Για τις σπουδές μου πρότεινε εναλλακτικές η Σόνια, θέλω να πιστεύω πως θα με βοηθήσει λίγο και η τύχη σε αυτό καθώς τα πράγματα όπως προανέφερα είναι περίπλοκα...
Ίσως από το αρχικό post να μην έγινε κατανοητό (και λάθος μου) πως η μητέρα μου είναι υποστηρικτική, μου έχει προτείνει να μου νοικιάσει δικό μου διαμέρισμα, δε θέλω όμως να την επιβαρύνω οικονομικά. Πάντα με πρόσεχε,με στήριζε και με αγαπάει πολύ, το ίδιο και εγώ. Όμως ο πατέρας μου είναι αυτός που την επηρεάζει και επειδή η ίδια έχει ευαίσθητο χαρακτήρα τον λυπάται επειδή δεν έχει δουλειά, ανέχεται τις βλακείες του και ακόμη και αν του μιλάει εκείνος είτε της λέει να σκάσει , είτε τη χειραγωγεί για να τον συγχωρέσει... Ξέρω ότι δεν είναι ευτυχισμένη και επειδή έχουμε πολύ στενή σχέση προσπάθησα να της εξηγήσω πως δε χρειάζεται να τα ανέχεται όλα αυτά. Έχει αρχίσει να το καταλαβαίνει και η ίδια , καθώς ο πατέρας μου φέρεται πολύ άσχημα στον σκύλο μου και μας εκβιάζει συναισθηματικά λέγοντας πως θα τη χαρίσει, αποπειράθηκε να το κάνει μάλιστα όταν ήμουν Αθήνα ! Όμως όπως λες οι γονείς μας δεν αλλάζουν και δε θέλω να με πλημμυρίζουν ψεύτικες ελπίδες πως η μητέρα μου θα καταλάβει πως ο άνδρας της και πατέρας μου χειροτερεύει μέρα με τη μέρα ...

[george1520]

Για τις σπουδές μου πρότεινε εναλλακτικές η Σόνια, θέλω να πιστεύω πως θα με βοηθήσει λίγο και η τύχη σε αυτό καθώς τα πράγματα όπως προανέφερα είναι περίπλοκα...
Ίσως από το αρχικό post να μην έγινε κατανοητό (και λάθος μου) πως η μητέρα μου είναι υποστηρικτική, μου έχει προτείνει να μου νοικιάσει δικό μου διαμέρισμα, δε θέλω όμως να την επιβαρύνω οικονομικά. Πάντα με πρόσεχε,με στήριζε και με αγαπάει πολύ, το ίδιο και εγώ. Όμως ο πατέρας μου είναι αυτός που την επηρεάζει και επειδή η ίδια έχει ευαίσθητο χαρακτήρα τον λυπάται επειδή δεν έχει δουλειά, ανέχεται τις βλακείες του και ακόμη και αν του μιλάει εκείνος είτε της λέει να σκάσει , είτε τη χειραγωγεί για να τον συγχωρέσει... Ξέρω ότι δεν είναι ευτυχισμένη και επειδή έχουμε πολύ στενή σχέση προσπάθησα να της εξηγήσω πως δε χρειάζεται να τα ανέχεται όλα αυτά. Έχει αρχίσει να το καταλαβαίνει και η ίδια , καθώς ο πατέρας μου φέρεται πολύ άσχημα στον σκύλο μου και μας εκβιάζει συναισθηματικά λέγοντας πως θα τη χαρίσει, αποπειράθηκε να το κάνει μάλιστα όταν ήμουν Αθήνα ! Όμως όπως λες οι γονείς μας δεν αλλάζουν και δε θέλω να με πλημμυρίζουν ψεύτικες ελπίδες πως η μητέρα μου θα καταλάβει πως ο άνδρας της και πατέρας μου χειροτερεύει μέρα με τη μέρα ...

Αφού μίλησες στην μαμά σου και της είπες πως βλέπεις τα πράγματα τότε είναι απόφαση δική της για το τι θα κάνει.. Σίγουρα τα βλέπει, απλά επιλεγει να μην κάνει τίποτα για το καλό της οικογένειας.. Λαθος της, αλλά ίσως κάποια στιγμή το καταλάβει.
Εσύ προσπάθησε όσο μπορείς να μην επηρεάζεσαι από τον πατέρα σου και θα δεις πως όταν σταθείς στα πόδια σου δεν θα μπορεί να πει τίποτα.. Γιατί εκεί πατάει..
Όσο για το σκυλί... Χτύπησες φλέβα και πραγματικά δεν ξέρω τι να σχολιάσω. Τα ζώα είναι μέλος της οικογενειας μας και δεν τα δίνουμε δεξιά κι αριστερά γιατί έχουν κι αυτά ψυχή και συνδέονται. .. Ελπίζω να μην ξανά κάνει κίνηση.

[ΜικρηΟλλανδεζα]

Σε ευχαριστώ Γιώργο , θα προσπαθήσω να ανεξαρτητοποιηθώ πλήρως οικονομικά , καθώς ο πατέρας μου έχει στο μυαλό του πως τους "χρωστάω" και πρέπει κάποια στιγμή να του δώσω πίσω χρήματα επειδή με μεγάλωσε (!) . Οπότε ναι θα ήθελα να βρω έναν τρόπο να στηρίζω ολοκληρωτικά τον εαυτό μου οικονομικά για να φύγω χωρίς να νιώθω ενοχές

Αχ...συγχιζομαι...καθολου και τιποτα δεν τους χρωστας.Τελεια!Μαζεψε λεφτα να φυγεις να βρεις την ησυχια σου!Δεν ξερω πως αλλα βρες τροπο να σταματησεις να νιωθεις ενοχες.Ο πατερας σου οντως εχει ναρκισσιστικα στοιχεια,μου θυμιζει την μανα μου...μαντεψε τι ειναι το καλυτερο για σενα...;;;Μακρια κι αγαπημενοι.Αν σου ξαναπει μαλακια πεστου...εγω δεν επελεξα να ερθω στον κοσμο,εσυ το επελεξες.Δεν εκανες τιποτα διαφορετικο απο οτι προσφερουν τοσοι γονεις στα παιδια τους.Κι οχι μονο να του τα πεις αλλα να το πιστεψεις κιολας...

[mindcrime]

Κοπέλα μου θα σου πω ένα πράγμα μόνο και τίποτα άλλο. Είσαι 19 χρονών μόνο προετοιμάσου για αυτό που πραγματικά θέλεις πρόσεξε να το θέλεις πραγματικά και ας περάσεις στη σχολή και στα 22 σου και στα 23 σου. Είναι πολυ σημαντικό στη ζωή να κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα. Αυτά σου τα λέει κάποιος που σπουδασε μετά από την απόκτηση ήδη ενός πτυχίου που δεν του άρεσε και δεν το ήθελε και πήγε πανεπιστήμιο στο εξωτερικό για να σπουδάσει αυτό που πραγματικά ήθελε στα 25 χωρίς μία και δούλευα part-time κιολας.

[fea33]

Αφού μίλησες στην μαμά σου και της είπες πως βλέπεις τα πράγματα τότε είναι απόφαση δική της για το τι θα κάνει.. Σίγουρα τα βλέπει, απλά επιλεγει να μην κάνει τίποτα για το καλό της οικογένειας.. Λαθος της, αλλά ίσως κάποια στιγμή το καταλάβει.
Εσύ προσπάθησε όσο μπορείς να μην επηρεάζεσαι από τον πατέρα σου και θα δεις πως όταν σταθείς στα πόδια σου δεν θα μπορεί να πει τίποτα.. Γιατί εκεί πατάει..
Όσο για το σκυλί... Χτύπησες φλέβα και πραγματικά δεν ξέρω τι να σχολιάσω. Τα ζώα είναι μέλος της οικογενειας μας και δεν τα δίνουμε δεξιά κι αριστερά γιατί έχουν κι αυτά ψυχή και συνδέονται. .. Ελπίζω να μην ξανά κάνει κίνηση.

Ναι είμαι τρομερά δεμένη με τον σκύλο μου , ήταν καρμικό να βρεθεί στην αγκαλιά μου ... για αυτό θέλω να την προστατεύσω

[fea33]

Κοπέλα μου θα σου πω ένα πράγμα μόνο και τίποτα άλλο. Είσαι 19 χρονών μόνο προετοιμάσου για αυτό που πραγματικά θέλεις πρόσεξε να το θέλεις πραγματικά και ας περάσεις στη σχολή και στα 22 σου και στα 23 σου. Είναι πολυ σημαντικό στη ζωή να κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα. Αυτά σου τα λέει κάποιος που σπουδασε μετά από την απόκτηση ήδη ενός πτυχίου που δεν του άρεσε και δεν το ήθελε και πήγε πανεπιστήμιο στο εξωτερικό για να σπουδάσει αυτό που πραγματικά ήθελε στα 25 χωρίς μία και δούλευα part-time κιολας.

Σε συγχαίρω που είχες το κουράγιο να φύγεις στα 25 σου , υπό αυτές τις συνθήκες και να κάνεις αυτό που πραγματικά ήθελες ! Σου εύχομαι τα καλύτερα...
Έχεις απόλυτο δίκιο. Αρνούμαι να συμβιβαστώ με το γεγονός ότι δε θα προσπαθήσω καν να κυνηγήσω αυτό που θέλω και πως θα δουλεύω δεκαετίες πάνω σε κάτι που δε μου αρέσει !
Και πάλι συγχαρητήρια !!!

[fea33]

Αχ...συγχιζομαι...καθολου και τιποτα δεν τους χρωστας.Τελεια!Μαζεψε λεφτα να φυγεις να βρεις την ησυχια σου!Δεν ξερω πως αλλα βρες τροπο να σταματησεις να νιωθεις ενοχες.Ο πατερας σου οντως εχει ναρκισσιστικα στοιχεια,μου θυμιζει την μανα μου...μαντεψε τι ειναι το καλυτερο για σενα...;;;Μακρια κι αγαπημενοι.Αν σου ξαναπει μαλακια πεστου...εγω δεν επελεξα να ερθω στον κοσμο,εσυ το επελεξες.Δεν εκανες τιποτα διαφορετικο απο οτι προσφερουν τοσοι γονεις στα παιδια τους.Κι οχι μονο να του τα πεις αλλα να το πιστεψεις κιολας...

Λυπάμαι που είχες και εσύ παρόμοια βιώματα ...
Είναι τρομακτικό πως οι γονείς αυτοί μας "πλάθουν". Μας κάνουν να πιστεύουμε πως αυτό είναι φυσιολογικό και βγάζουν προς τα έξω σε πολλές περιπτώσεις μία τέλεια εικόνα ... Έχω κουραστεί να μιλάω στη μαμά μου ή στη γιαγιά μου για τον πατέρα μου και να μου λένε πως με αγαπάει αλλά "δεν ξέρει μωρέ πως να το δείξει" !

[ΜικρηΟλλανδεζα]

Λυπάμαι που είχες και εσύ παρόμοια βιώματα ...
Είναι τρομακτικό πως οι γονείς αυτοί μας "πλάθουν". Μας κάνουν να πιστεύουμε πως αυτό είναι φυσιολογικό και βγάζουν προς τα έξω σε πολλές περιπτώσεις μία τέλεια εικόνα ... Έχω κουραστεί να μιλάω στη μαμά μου ή στη γιαγιά μου για τον πατέρα μου και να μου λένε πως με αγαπάει αλλά "δεν ξέρει μωρέ πως να το δείξει" !

Ουουου καλα ναι...τα ιδια μου λεει ο πατερας μου για την μανα μου...μπουρδες...μαζεψε λεφτα να φυγεις να βρεις την ηρεμια σου κοριτσακι μου...προσπαθουν να στο περασουν ως φυσιολογικο για να νιωθεις ενοχες.Χειριστικοτατη συμπεριφορα...η τελεια εικονα ειναι χαρακτηριστικο του ναρκισσου αλλα μην μασας κ μην ασχολεισαι.Κανε focus στον εαυτο σου...εννοειται θα τα καταφερεις...μαζεψε λεφτα να φυγεις,αυτοι δεν θα αλλαξουν δυστυχως αλλα εσυ μεινε μακρια απο αυτο το τοξικο περιβαλλον.Ξερεις αγγλικα;;;Εχω διαβασει πολλα καλογραμμενα αρθρα για τους γονεις ναρκισσους.Θα καταλαβεις πολλα...σε νιωθω...κανε υπομονη...μην ασχολεισαι...πεταει ο γαιδαρος;;;πεταει θα λες...και μετα μολις τα καταφερεις φυγε να βρεις την ηρεμια σου.Σαν την ψυχικη ηρεμια,δεν εχει.

[fea33]

Ουουου καλα ναι...τα ιδια μου λεει ο πατερας μου για την μανα μου...μπουρδες...μαζεψε λεφτα να φυγεις να βρεις την ηρεμια σου κοριτσακι μου...προσπαθουν να στο περασουν ως φυσιολογικο για να νιωθεις ενοχες.Χειριστικοτατη συμπεριφορα...η τελεια εικονα ειναι χαρακτηριστικο του ναρκισσου αλλα μην μασας κ μην ασχολεισαι.Κανε focus στον εαυτο σου...εννοειται θα τα καταφερεις...μαζεψε λεφτα να φυγεις,αυτοι δεν θα αλλαξουν δυστυχως αλλα εσυ μεινε μακρια απο αυτο το τοξικο περιβαλλον.Ξερεις αγγλικα;;;Εχω διαβασει πολλα καλογραμμενα αρθρα για τους γονεις ναρκισσους.Θα καταλαβεις πολλα...σε νιωθω...κανε υπομονη...μην ασχολεισαι...πεταει ο γαιδαρος;;;πεταει θα λες...και μετα μολις τα καταφερεις φυγε να βρεις την ηρεμια σου.Σαν την ψυχικη ηρεμια,δεν εχει.

Σε ευχαριστώ πολύ , ελπίζω να είσαι καλά !
Ναι ξέρω αγγλικά, έχω διαβάσει πολλά άρθρα, έχω δει βίντεο ...
Πρέπει να σταθούμε στα πόδια μας , γιατί τρέφονται από αυτό, την αδυναμία μας να είμαστε ανεξάρτητοι !!!! Σου στέλνω πολλή αγάπη γιατί το ποστ σου μου έδωσε δύναμη