ΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ?

[Noctis]

το δεύτερο μοιάζει λίγο με ελεημοσύνη.
ίσως να το έχει περάσει και με άλλους αυτό.

αγαπουσε παρα πολυ τον αδερφο του. Και οταν εφυγε, ενιωσα οτι εγινα κηδεμονας του. Το ενιωσα σαν ευθυνη μου. Η μαλλον σαν να συνεχισα αυτο που εκανε. Με αγαπάει απλα θελει να ειναι με ισους ορους. Αλλα τον βλεπω πολυ προστατευτκα.

[elis]

Εεπιτελουσ ξαναεγινα καλα

[elis]

Ειστε πολυ κουτσομποληδεσ παντωσ

[andreas86]

Εεπιτελουσ ξαναεγινα καλα

Είσαι ο elis ο αναγεννημένος;;

[elis]

Αυτο που κανετε απο τα 20 μεχρι τα 30 που βλεπετε ταινιεσ ξεχαστε το αν θελετε να γινετε μανεσ δεν ειναι αυτη η κανονικη ζωη σασ το λεω μην πειτε οτι δε σασ το ειπε κανεισ

[elis]

Για σασ που με θεωρειτε τρελλο ουτε κανενα πατερα χασατε ουτε καμια μανα κ ζειτε προστατευμενοι ετσι χαιρω πολυ ολοι ειστε καλα η πραγματικοτητα ειναι οτι 3 εκατομμυρια κοσμοσ ειναι σαν κι εμενα που αν φυγουν αυτοι οι αλλοι που θα μεινουν θα βγαλουν ψυχολογικα κι απο αυτουσ οι επομενοι γιατι το κρατοσ ολο ειναι εξαρτημενο ο ενασ απο τον αλλο χτυπησαν εκει που ποναμε και δεν ξερω αν το εκανε δικοσ μασ η ξενοσ επρεπε να ειμαστε μεγαλομενει στη μοναδα κι οχι στο συνολο

[ioannis2]

Μια κρίση κατάπτωσης δεν είναι ποτέ θέμα οργανικό. Όταν είσαι σε κατάπτωση το μυαλό σου είναι ως να πλημμύρισε από ένα συναίσθημα μελαγχολίας και απογοήτευσης τόσο έντονο που δεν μπορείς να εκφραστείς, ιδίως όταν θες να εκφραστείς με ακρίβεια, για τα βιώματα της ζωής σου που σου γεννούν και γεμίζουν τελικά το μυαλό σου με αυτό το έντονο συναίσθημα.
Διαπιστώνω πως αυτά που προσπάθησα να αλλάξω μέσα από πράξεις μου δεν άλλαξαν. Ίσως οι πράξεις μου να ήταν απλά χλιαρές, δηλαδή νύξεις χωρίς δυναμισμό και ρίσκο.
Έχω απομονωθεί επικοινωνιακά, δηλαδή στο να μιλάω για μένα και τα αισθήματα μου και στο να διεγείρω συζητήσεις που επιδρούν στο να ανέβει η ψυχολογία μου, από σχεδόν όλους. Ίσως διότι η συζήτηση, η παρέα μαζί τους δεν ενείχε αυτό που μόλις χαρακτήρισα ως επικοινωνία.
Λέω έχασες εαυτέ μου την τάδε ευκαιρία και την άλλη ευκαιρία. Για τη μια είναι λες και δεν είμαι 100% βέβαιος ότι την έχασα διότι για το χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία μου εμπεριείχε πολλή ρίσκο, ενώ για άλλη ευκαιρία όπου το ρίσκο ήταν σαφώς μικρότερο αλλά καλή η προοπτική της εκεί με πιάνει η θλίψη κι αν όχι θλίψη ένα μετάνιωμα που δεν το έκανα.
Έχω εδώ και πολύ καιρό μια ροπή προς βιβλία συγγραφέων που έχουν συνήθως απαισιόδοξο χαρακτήρα. Επαγγελματικά ας πούμε βιβλία τα διαβάζω απλά για να κρατήσω την καλή επαφή ενώ γνωρίζω πως το να μου χρειαστούν στην πράξη είναι ψευδαίσθηση, δηλαδή θα πρέπει να πάρω ρίσκο, να κάνω μια υπέρβαση σε βαθμό άθλου.
Όταν νιώθεις δυστυχία με αυτά που πέτυχες, δηλαδή μ αυτά που έχεις, όσο καλός και έντιμος χαρακτήρας και να σαι, πάντα (τουλάχιστον σε μένα) στο βάθος του νου υπάρχει ένας φθόνος, μια ζήλεια, μια κρυφή χαρά στην κάθε λογής αποτυχία του άλλου ή τσο κάθε τι που έκανε ο άλλος που τον φέρνει πιο κοντά στην κατάσταση που είμαι.
Οι ψυχολόγοι ορθά μιλάνε για περιοριστικές πεποιθήσεις, για αρνητικές υποβολές, δέκτες των οποίων γίναμε ιδίως σε μικρή ηλικία τύπου "δεν κάνεις εσύ γι αυτό, θα αποτύχεις, θα σου δώσουν ξύλο επειδή είναι δυνατότεροι σου, δεν έχεις εσύ το χαρακτήρα γι αυτό, είσαι άκακος, δεν είσαι δυναμικός", συν η έλλειψη καθοδήγησης και στήριξης, τα οποία όσο περνάνε τα χρόνια καταλαβαίνω τη σημασία τους ιδίως σε μικρότερες ηλικίες ή σε φάσεις μεγάλων επιλογών.
Ίσως δεν έβαλα τα δυνατά μου παρόλες τις αντίξοες για μένα εξωτερικές συνθήκες για να γίνω δυνατός κάτι που κτίζεται (δεν ξέρω σε τι βαθμό) με τον καιρό, αν και σ αυτο το κτίσιμο ρόλο παίζει και η νοητική ικανότητα. Αν από μικρός δεν σου δώσουν τις ευκαιρίες να αναπτύξεις και να διευρύνεις τις νοητικές αλλά και τις γνωστικές και μεθοδολογικές σου ικανότητες έπειτα στη ζωή σου δεν θα σαι εύστροφος τουλάχιστον στο βαθμό που απαιτούν οι χώροι στους οποίους βρίσκεσαι.

[keep_walking]

Πανω σε αυτο Γιαννη, δεν ειμαστε για να τα κανουμε ολα. Για παραδειγμα εγω ειμαι ενας εσωστρεφης καλοσυνατος τυπος. Δεν θα μπορουσα ποτε να εξασκησω το επαγγελμα του πολιτικου. Αμφιβαλλω εαν εχω ηγετικες ικανοτητες, δεν μου αρεσει καν να δινω διαταγες ακομα και τις πιο απλες οπως για παραδειγμα "σε παρακαλω κλεισε το παραθυρο", σηκωνομαι και το κλεινω. Δεν θα μπορουσα να κανω κατι σκοτεινο αμφιβολου νομιμοτητας. Μπορω να σκεφτω χιλια δυο πραγματα που δεν μπορω να κανω. Αλλα υπαρχουν και πολλα αλλα που κανω πολυ καλυτερα απο τον μεσο ορο, τα οποια δεν ειναι αχρηστα. Πολλα απο αυτα ειναι αντικρουομενα με τα παραπανω. Νομιζω εχω βρει ισορροπιες, χωρις να εχουν παψει να με απασχολουν πολλα "θελω", τα οποια θελω να κανω πραξη. Για παραδειγμα ενας manager παιρνει τοσα, εγω θα ειμαι με κατωτερο μισθο ως προγραμματιστης για παραδειγμα, ενω εχω ενα σωρο γνωσεις και μπορει να μου δινει διαταγες ο αλλος, χωρις να ξερει περι τινος μιλαει. Αλλα κανω κατι που μου αρεσει δεν θα ηθελα να ειμαι manager και να δινω διαταγες σε κατι που δεν ξερω και το ξερω οτι δεν ξερω. Θελω και να δημιουργω. Καπως ετσι, απλοϊκο παραδειγμα. Μπορει και να τα καταφερνα ως manager, αλλα δεν νομιζω η προσωπικοτητα μου να ηταν ευτυχισμενη.

[user]

γουάτ; να μη βλέπουν ταινίες;
σε λίγο θα σταματήσουν και το φέισμπουκ.
αφήστε τους ανθρωπους να κάνουν ό,τι γουστάρουν στον ελεύθερό τους χρόνο.

--εγώ είπα απλά ότι μιας και πιθανώς δεν κάνατε παρέα πριν σαν φίλοι, τώρα του κάνει εντύπωση, και η πρώτη εξήγηση είναι αυτή.
τύπου φάση, τον καημενο που έμεινε μόνος του ας τον κάνω παρέα μην είναι μόνος του.
υπόθεση έκανα.

[elis]

Αν ειναι να σε θελει μια γυναικα θα σε θελει τα πολλα λεφτα δεν παιζουν ρολο φυσιολογικα 5 10 χιλιαρικα θελουν ολεσ

[andreas86]

Για σασ που με θεωρειτε τρελλο ουτε κανενα πατερα χασατε ουτε καμια μανα κ ζειτε προστατευμενοι ετσι χαιρω πολυ ολοι ειστε καλα η πραγματικοτητα ειναι οτι 3 εκατομμυρια κοσμοσ ειναι σαν κι εμενα που αν φυγουν αυτοι οι αλλοι που θα μεινουν θα βγαλουν ψυχολογικα κι απο αυτουσ οι επομενοι γιατι το κρατοσ ολο ειναι εξαρτημενο ο ενασ απο τον αλλο χτυπησαν εκει που ποναμε και δεν ξερω αν το εκανε δικοσ μασ η ξενοσ επρεπε να ειμαστε μεγαλομενει στη μοναδα κι οχι στο συνολο

Εάν το λες σε εμένα εγώ πλάκα σου έκανα, έχω αυτό το στοιχείο καλο- κακό δεν ξέρω να πειράζω τους άλλους κάποιες φορές!

[kopela93]

Δε θέλω να πάω στη σημερινή μου υποχρέωση. Ψάχνω δικαιολογίες να δώσω στον εαυτό μου γιατί να ΜΗΝ πάω.
Δε θέλω να πάω. Δεν έχω όρεξη να ζήσω. Δε θέλω να προσπαθήσω να γίνω καλύτερη. Πιστεύω ότι είναι μάταιο
Ειλικρινά δεν ξέρω τι φταίει.
Δυσανασχετω που έφτασα σε αυτό το σημείο και ώρες ώρες σκέφτομαι ότι θέλω να αλλάξω και να γίνω καλύτερη και ψάχνω τρόπους ψάχνω λόγους για να αλλάξω και δε βρίσκω. Κάποιες φορές βρίσκω αλλά δεν είναι δυνατοί λόγοι. Πρέπει ναναι κάτι δυνατό για να με πείσει δεν πείθομαι αλλιώς. Δε θέλω να γίνω καλύτερα. Αν ήθελα δε θα έψαχνα δικαιολογίες. Θα έψαχνα τρόπους. Δεν ψάχνω τρόπους. Δεν είναι καν δύσκολο. Απλά δε θέλω να πάω πουθενά δε θέλω να κουνηθώ. Δεν έχει νόημα κατάλαβες;;;;; Γιατί να πάω; Γιατί να παλέψω;;;;;
Είμαι τόσο πίσω στους στόχους μου που δεν αξίζει να παλέψω. Έχω πείσει τον εαυτό μου ότι δεν αξίζει. Αλλά περνάω άθλια αν δεν κάνω κάτι. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Δε νιώθω καλά είτε κάθομαι είτε κάνω κάτι.
Όπως και να έχει δε νιώθω καλά. Πώς γίνεται αυτό;;;;
Υποτίθεται διαλέγω να μην κάνω τίποτα για να είμαι καλύτερα γιατι δεν αξίζει. Θα έπρεπε να νιώθω καλά με αυτό που επιλέγω.
Τι πάει λάθος;;;; Γιατί νιώθω απαίσια;;;;
Θα αλλάξει αυτό;;;; Ή μάλλον καλύτερα να ρωτήσω θέλω να αλλάξει;;;;
Δεν το βλέπω. Από ότι φαίνεται θέλω να κλαιγομα και να μην κάνω τίποτα. Το ξέρω ότι αν αρχίσω και δουλεύω πάνω στους στόχους θα τους πετύχω. Αλλά δε θα φτάσω ως εκεί. Δεν έχω επιθυμία διακαή για να φτάσω εκεί. Δεν έχει συνοχή αυτό που κάνω. Δεν ακολουθεί το ένα το άλλο. Σταματάει πριν επιτευχθεί. Δεν έχω λόγο να συνεχίσω. Γιατί να γίνω καλύτερη;; Μισώ αυτήν την κατάσταση. Νιώθω ότι δεν μπορώ να βγω από αυτή τη μαλακια στην οποία έχω μπλέξει.

[ioannis2]

Πανω σε αυτο Γιαννη, δεν ειμαστε για να τα κανουμε ολα. Για παραδειγμα εγω ειμαι ενας εσωστρεφης καλοσυνατος τυπος. Δεν θα μπορουσα ποτε να εξασκησω το επαγγελμα του πολιτικου. Αμφιβαλλω εαν εχω ηγετικες ικανοτητες, δεν μου αρεσει καν να δινω διαταγες ακομα και τις πιο απλες οπως για παραδειγμα "σε παρακαλω κλεισε το παραθυρο", σηκωνομαι και το κλεινω. Δεν θα μπορουσα να κανω κατι σκοτεινο αμφιβολου νομιμοτητας. Μπορω να σκεφτω χιλια δυο πραγματα που δεν μπορω να κανω. Αλλα υπαρχουν και πολλα αλλα που κανω πολυ καλυτερα απο τον μεσο ορο, τα οποια δεν ειναι αχρηστα. Πολλα απο αυτα ειναι αντικρουομενα με τα παραπανω. Νομιζω εχω βρει ισορροπιες, χωρις να εχουν παψει να με απασχολουν πολλα "θελω", τα οποια θελω να κανω πραξη. Για παραδειγμα ενας manager παιρνει τοσα, εγω θα ειμαι με κατωτερο μισθο ως προγραμματιστης για παραδειγμα, ενω εχω ενα σωρο γνωσεις και μπορει να μου δινει διαταγες ο αλλος, χωρις να ξερει περι τινος μιλαει. Αλλα κανω κατι που μου αρεσει δεν θα ηθελα να ειμαι manager και να δινω διαταγες σε κατι που δεν ξερω και το ξερω οτι δεν ξερω. Θελω και να δημιουργω. Καπως ετσι, απλοϊκο παραδειγμα. Μπορει και να τα καταφερνα ως manager, αλλα δεν νομιζω η προσωπικοτητα μου να ηταν ευτυχισμενη.

Ισορροπίες είναι μια καλή λέξη, μια άλλη είναι το "γνῶθι σαὐτόν" < γιγνώσκω + εαυτός που έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Όμως για να γνωρίσεις τον εαυτό σου πρέπει να δοκιμάσεις. Απ την άλλη πιστεύω πως μια εσωτερική δύναμη, τουλάχιστον εμάς που μέσα από τα ψυχολογικά αποκτήσαμε ένα καλό επίπεδο ωριμότητας, μας προστατεύει, ήτοι μας αποτρέπει, μια αποτροπή που συνοδεύεται από ένα συναίσθημα έντονου άγχους, φόβου και πανικού, ανεξήγητο, ή μας λέει κάντο που αυτό συνοδεύεται με ένα έντονο συναίσθημα χαράς και ενθουσιασμού και αναμονής να γίνει. Κάποιοι λενε πως ο νους έχει τεράστιες ικανότητες, δεν ξέρω αν αυτό ισχύει διότι ο άνθρωπος θα πρέπει να χει και τις κατάλληλες νοητικές ικανότητες τις οποίες φέρνει μαζί του ή αποκτά (άλλο ερώτημα κι αυτό) για να ναι κατάλληλος για κάτι, ήτοι διχογνωμία απόψεων ειδικών. Αν ο νους μου είχε πλαστεί από τα πρώτα μικρά κιόλας χρόνια της ζωής μου (με τους τρόπους που συζητάμε συνέχεια εδώ αν δεν υπήρχαν δηλαδ. τα ψυχολογικά) ίσως να μπορούσα να γίνω πολιτικός με τεράστιες ευθύνες ή θετικός επιστήμονας ή ένας μάνατζερ που να διατάζει. Ούτε εγώ μπόρω να διατάξω σαν και σενα, αλλά ούτε και μ αρέσει να με διατάζουν. Ούτε εγώ μπορώ να κάνω έστω το παραμικρό αμφίβολου νομιμότητας. Αφενός κλειστήκαμε στον εαυτό μας από ψυχολογικά μάλλον αίτια κι έτσι γίναμε ονειροπόλοι, κι αφετέρου δεν δοκιμάσαμε όσο θα έπρεπε στην πράξη αυτή την ονειροπόληση, πάλι για ψυχολογικά αίτια ώστε να έχουμε το γνῶθι σαὐτόν κι έτσι να βρούμε την ισορροπία απόρροια της οποίας είναι η χαρά και η ηρεμία. Όμως βρίσκω κι έτσι κάνω κάποια πράγματα που μου προσφέρουν αυτή τη χαρά, ίσως δείγμα αυτό αυτογνωσίας. Μαραζώνω όμως γι αυτά που δεν μπορώ να κάνω αλλά και για το περιοριστικό περιβάλλον που μου επιβάλλει η ζωή μου.

[ioannis2]

Δε θέλω να πάω στη σημερινή μου υποχρέωση. Ψάχνω δικαιολογίες να δώσω στον εαυτό μου γιατί να ΜΗΝ πάω.
Δε θέλω να πάω. Δεν έχω όρεξη να ζήσω. Δε θέλω να προσπαθήσω να γίνω καλύτερη. Πιστεύω ότι είναι μάταιο
Ειλικρινά δεν ξέρω τι φταίει.
Δυσανασχετω που έφτασα σε αυτό το σημείο και ώρες ώρες σκέφτομαι ότι θέλω να αλλάξω και να γίνω καλύτερη και ψάχνω τρόπους ψάχνω λόγους για να αλλάξω και δε βρίσκω. Κάποιες φορές βρίσκω αλλά δεν είναι δυνατοί λόγοι. Πρέπει ναναι κάτι δυνατό για να με πείσει δεν πείθομαι αλλιώς. Δε θέλω να γίνω καλύτερα. Αν ήθελα δε θα έψαχνα δικαιολογίες. Θα έψαχνα τρόπους. Δεν ψάχνω τρόπους. Δεν είναι καν δύσκολο. Απλά δε θέλω να πάω πουθενά δε θέλω να κουνηθώ. Δεν έχει νόημα κατάλαβες;;;;; Γιατί να πάω; Γιατί να παλέψω;;;;;
Είμαι τόσο πίσω στους στόχους μου που δεν αξίζει να παλέψω. Έχω πείσει τον εαυτό μου ότι δεν αξίζει. Αλλά περνάω άθλια αν δεν κάνω κάτι. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Δε νιώθω καλά είτε κάθομαι είτε κάνω κάτι.
Όπως και να έχει δε νιώθω καλά. Πώς γίνεται αυτό;;;;
Υποτίθεται διαλέγω να μην κάνω τίποτα για να είμαι καλύτερα γιατι δεν αξίζει. Θα έπρεπε να νιώθω καλά με αυτό που επιλέγω.
Τι πάει λάθος;;;; Γιατί νιώθω απαίσια;;;;
Θα αλλάξει αυτό;;;; Ή μάλλον καλύτερα να ρωτήσω θέλω να αλλάξει;;;;
Δεν το βλέπω. Από ότι φαίνεται θέλω να κλαιγομα και να μην κάνω τίποτα. Το ξέρω ότι αν αρχίσω και δουλεύω πάνω στους στόχους θα τους πετύχω. Αλλά δε θα φτάσω ως εκεί. Δεν έχω επιθυμία διακαή για να φτάσω εκεί. Δεν έχει συνοχή αυτό που κάνω. Δεν ακολουθεί το ένα το άλλο. Σταματάει πριν επιτευχθεί. Δεν έχω λόγο να συνεχίσω. Γιατί να γίνω καλύτερη;; Μισώ αυτήν την κατάσταση. Νιώθω ότι δεν μπορώ να βγω από αυτή τη μαλακια στην οποία έχω μπλέξει.

Αν είναι κάτι που το βαθύτερο είναι σου πραγματικά το θέλει, τότε θα πρέπει να κάνεις την υπέρβαση!

[ioannis2]

Αν ειναι να σε θελει μια γυναικα θα σε θελει τα πολλα λεφτα δεν παιζουν ρολο φυσιολογικα 5 10 χιλιαρικα θελουν ολεσ

Σήμερα, προς στιγμήν, με είχε πιάσει ένας εσωτερικός ενθουσιασμός, μια έντονη επιθυμία, αν μπορούσα να τα φτιαχνα με μια γυναίκα που ήρθε αίφνης στη σκέψη μου, με την οποία είχαμε πριν καμπόσο καιρό ξαναβρεθεί τυχαία μετά από χρόνια, η οποία έχει το χαρακτήρα, την εξωτερική εμφάνιση και το καλό επαγγελματικό προφίλ, τα οποία το βαθύτερο είναι μου στο κομμάτι της επιλογής συντρόφου αληθινά θα θελε.