ΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ?

[ioannis2]

Δεν διαφωνώ καθόλου Σόνια. Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που ζούσαν σε "καραντίνα" για διάφορους λόγους ή αντιμετωπίζουν θέματα υγείας πολύ σοβαρά και το γεγονός ότι γκρινιάζουμε εμείς επειδή μένουμε σπίτι τους φαίνεται απλά γελοίο. Κατανοητό.

Από την άλλη δεν μπορώ να παριστάνω πως είμαι μες στην τρελή χαρά. Το διαχειρίζομαι, έχω βρει τρόπους να περνώ τον χρόνο μου δημιουργικά παρόλα αυτά είμαι ένας άνθρωπος που μου αρέσει το έξω. Και που μισώ τις απαγορεύσεις. Κι άντε να μείνουμε μέσα όσο χρειαστεί μέχρι να εξομαλυνθεί η κατάσταση αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είναι ο φόβος και το άγχος που έχει να διαχειριστεί ο καθένας μας για τον εαυτό του ή για δικούς του ανθρώπους, η σκέψη για το τι θα γίνει μετά από όλο αυτό και το χάος που μας περιμένει.... θέλω να πω δεν είναι ότι όλα είναι καλά και απλά πρέπει να μείνουμε μέσα ένα διάστημα και μετά θα τελειώσει και θα επανέλθουμε στην κανονικότητα που ξέραμε.

Εγώ σκέφτομαι ότι πρέπει όλα να τα φιλοσοφούμε και να μην φρικάρουμε γιατί αλλιώς την πατήσαμε.

Λίγο πριν ανακοινωθούν τα μέτρα μίλησα με μία συγγενή που έχει ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ εδώ και 2 δεκαετίες με την υγεία του συζύγου, ο οποίος έφυγε πριν λίγους μήνες. Και μαθαίνω ότι εμφάνισε σοβαρό αυτοάνοσο και είναι σε καραντίνα ήδη κάνα τρίμηνο γιατί με τα φάρμακα που πρέπει να παίρνει το ανοσοποιητικό της είναι στο μηδέν, ούτε τα παιδιά της δεν βλέπει. Και δεν υπάρχει φως στο τούνελ προς το παρόν. Μιλάω για γυναίκα 55αρα τώρα, έτσι;

Και πριν λίγο με πήρε άλλος στενός συγγενής, ο πατέρας του 60αρης έπαθε έμφραγμα τη νύχτα και όπως φαίνεται την γλίτωσε στο τσακ. (Γενικά γαμ.ώντας τα πάει τα σόγια τους τελευταίους μήνες, είναι κι άλλα...)

Το συμπέρασμα πoιο είναι; Ψυχραιμία και να εκτιμάμε κι αυτά που έχουμε κι ας ζοριζόμαστε κάπως, γιατί πάντα υπάρχουν και χειρότερα....

Οι τρόποι που έχω βρει να περνάω το χρόνο μου΄στο σπίτι είναι οι χώροι ασφάλειας και συνάμα χαράς, ένα καλό βιβλίο όπως ποίηση , μυθιστόρημα, επαγγελματικό, το ίντερνετ (κυρίως η κοινωνική δικτύωση) και κάποια καλή ταινία ή ντοκιμαντέρ στην τιβί και στιγμές ρεμβάσματος - αραδιάσματος στον καναπέ.
Σόνια, η απομόνωση ή η μη αποδοχή/απόρριψη από τους άλλους ως μη επιλογή, ή η μη κοινωνικοποίηση και η παραμονή στο σπίτι ως επιλογή είναι μορφές "καραντίνας" για διάφορους λόγους...

Απλά διερωτώμαι, ευρύτερα, αν ο κορονοϊός είναι ένα θέμα ψυχολογικό για την ευρύτερη κοινωνία παρά ιατρικό και δη σοβαρό ιατρικό, ένα θέμα παράνοιας, στην οποία οδηγήθηκε η κοινωνία λόγω της συνεχούς πλύσης εγκεφάλου από την παθητικότητα στη λήψη πληροφόρησης και της αποχαύνωσης, ως ένα θέμα στο οποίο έχουν επικεντρωθεί και παραφουσκώσει τα ΜΕΕ και τις κυβερνήσεις αφού και στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν υπήρξαν περιπτώσεις διεθνών επιδημιών γρίπης οι οποίες είχαν νεκρούς, οι δε νεκροί σήμερα είναι βασικά άτομα με ηδη βεβαρημένο ιατρικό ιστορικό κατά τον ίδιο τρόπο όπως και σ εκείνες τις επιδημίες, τα δε καθημερινά κρούσματα που ανακοινώνονται στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο παρά μόνο πόσοι κρυολόγησαν που έχει προσλάβει χαρακτήρα ψυχολογικού θέματος ως μαζική φοβία υπερβολής με επέκταση ιδεοψυχαναγκασμό.

[Sonia]

Αν δεις τι γίνεται σε άλλες χώρες ακόμα και αναλογικά του πληθυσμού, δεν νομίζω ότι είναι τόσα απλά τα πράγματα, "πεθαίνουν μόνο οι γηραιότεροι και αυτοί με σοβαρά προβλήματα υγείας" και το μεγεθύνουμε. Αλλά και έτσι να είναι, αν μπορούμε να προστατέψουμε αυτούς τους ανθρώπους και να δώσουμε μία ευκαιρία στο σύστημα υγείας να σώσει κάποιους που αλλιώς δεν θα μπορούσε να σώσει, το θεωρώ πολύ εγωιστικό το να λες "Εγώ να ζήσω τη ζωή μου κι οι άλλοι να πάνε να πνιγούνε" . Ή να λες "και παλιά πέθαινε ο κόσμος, δεν κάναν έτσι". Δηλαδή επειδή παλιά σε μία πανδημία μπορεί να μην είχαν την γνώση ή την μέριμνα να σώσουν κόσμο και σε κάποιες περιπτώσεις πέθανε μέχρι και το 1/3 του τότε πληθυσμού πρέπει να τα αφήσουμε όλα στο έλεος;
Από την άλλη σαφέστατα και τίθονται πολλά ερωτήματα για όταν περάσει η μπόρα και ναι, η κατάσταση έχει και την ψυχολογική της υπόσταση και πολλές άλλες όψεις π.χ. Γιατί να μην έχουμε καλύτερο σύστημα υγείας, όχι μόνο ΜΕΘ, αλλά πρωτοβάθμιο και γιατρούς στο σπίτι ώστε να μην γεμίζουν τα νοσοκομεία με πιο "ελαφρά" περιστατικά και να μπορούν να ανταπεξέλθουν σε πιο σοβαρά; Γιατί αυτή η παράνοια με τα απολυμαντικά κτλ ενώ είναι πολύ δύσκολο να κολλήσεις από επιφάνειες; (π.χ. ξέρω ανθρώπους που μένουν μόνοι και απολυμαίνουν συνεχώς το σπίτι τους σαν παλαβοί όλες τις ώρες της μέρας λες και ο ιός θα έρθει ουρανοκατέβατος) Γιατί να φτάσουμε στα άκρα με ανθρώπους που κάνουν του κεφαλιού τους λες και δεν συμβαίνει τίποτα και άλλους που έχουν κλειδαμπαρωθεί εδώ και εβδομάδες σπίτι τους και θεωρούν ότι κάνουν το καθήκον τους ενώ κοντεύουν να τρελαθούν;
Θα βγουν εκτός των άλλων και πάρα πολλές κοινωνιολογικές μελέτες κάποτε για αυτά που ζούμε τώρα,που θα έχουν πολύ ενδιαφέρον πιστεύω.

[ΜικρηΟλλανδεζα]

Αν δεις τι γίνεται σε άλλες χώρες ακόμα και αναλογικά του πληθυσμού, δεν νομίζω ότι είναι τόσα απλά τα πράγματα, "πεθαίνουν μόνο οι γηραιότεροι και αυτοί με σοβαρά προβλήματα υγείας" και το μεγεθύνουμε. Αλλά και έτσι να είναι, αν μπορούμε να προστατέψουμε αυτούς τους ανθρώπους και να δώσουμε μία ευκαιρία στο σύστημα υγείας να σώσει κάποιους που αλλιώς δεν θα μπορούσε να σώσει, το θεωρώ πολύ εγωιστικό το να λες "Εγώ να ζήσω τη ζωή μου κι οι άλλοι να πάνε να πνιγούνε" . Ή να λες "και παλιά πέθαινε ο κόσμος, δεν κάναν έτσι". Δηλαδή επειδή παλιά σε μία πανδημία μπορεί να μην είχαν την γνώση ή την μέριμνα να σώσουν κόσμο και σε κάποιες περιπτώσεις πέθανε μέχρι και το 1/3 του τότε πληθυσμού πρέπει να τα αφήσουμε όλα στο έλεος;
Από την άλλη σαφέστατα και τίθονται πολλά ερωτήματα για όταν περάσει η μπόρα και ναι, η κατάσταση έχει και την ψυχολογική της υπόσταση και πολλές άλλες όψεις π.χ. Γιατί να μην έχουμε καλύτερο σύστημα υγείας, όχι μόνο ΜΕΘ, αλλά πρωτοβάθμιο και γιατρούς στο σπίτι ώστε να μην γεμίζουν τα νοσοκομεία με πιο "ελαφρά" περιστατικά και να μπορούν να ανταπεξέλθουν σε πιο σοβαρά; Γιατί αυτή η παράνοια με τα απολυμαντικά κτλ ενώ είναι πολύ δύσκολο να κολλήσεις από επιφάνειες; (π.χ. ξέρω ανθρώπους που μένουν μόνοι και απολυμαίνουν συνεχώς το σπίτι τους σαν παλαβοί όλες τις ώρες της μέρας λες και ο ιός θα έρθει ουρανοκατέβατος) Γιατί να φτάσουμε στα άκρα με ανθρώπους που κάνουν του κεφαλιού τους λες και δεν συμβαίνει τίποτα και άλλους που έχουν κλειδαμπαρωθεί εδώ και εβδομάδες σπίτι τους και θεωρούν ότι κάνουν το καθήκον τους ενώ κοντεύουν να τρελαθούν;
Θα βγουν εκτός των άλλων και πάρα πολλές κοινωνιολογικές μελέτες κάποτε για αυτά που ζούμε τώρα,που θα έχουν πολύ ενδιαφέρον πιστεύω.

Εκτος του ο,τι συμφωνω απολυτα το θεωρω και κοινη λογικη...ας μην πω τιποτα παραπανω.

[Ορέστης]

Εχω εναν συνδυασμο ενοχικου χαρακτηρα μαζι με μια ικανοτητα να υπομενω και να αυτοθυσιαζομαι για το σωστο. Την εχω απο μικρος. Στη Δευτερα Δημοτικου μας ανακοινωσε μια μερα η δασκαλα οτι θα καναμε οικολογικη δραστηριοτητα. Εβαλε το τμημα να καθαρισει με τα χερια του τα παρτερια της αυλης απο τα σκουπιδια. Απο εκεινη την ημερα και μετα ειπε, στα διαλειμματα θα καναμε φυλαξη παρτεριων. Θα μαζευαμε τα σκουπιδια και θα εμποδιζαμε τα παιδια να κατελθουν στην κατω αυλη. Την πρωτη μερα συμμετειχε ολο το τμημα. Τη δευτερη το μισο. Την τριτη μειναμε εγω και ο φιλος μου ο Δημητρακης μονοι μας, φυλακες των παρτεριων ως το τελος της χρονιας. Μαλιστα μια μερα ο Δημητρακης απηυδησε και εφυγε αλλα τον γυρισα πισω. Του εκανα κακο τωρα που το σκεφτομαι.

Αλλα αυτο ισως ειναι ιδιοτητα υποταγης και οχι αυτοθυσιας. Σιγουρα ομως για το σκυλο μου επεδειξα τεραστια αυτοθυσια, αφου για να ζησει 12 χρονια, δεν πηγα ουτε μια μερα διακοπες, δεν πηγα ενα ταξιδι, και φροντιζα πρωτα της αναγκες του και μετα τις δικες μου. Οταν αρρωστησε ειχα γινει ρομποτ. Τον κουβαλαγα στα χερια μεχρι την πλατεια για την αναγκη του. Οσο και αν πονουσε η μεση μου που εχω προβλημα ελεγα στον εαυτο μου "εισαι ρομποτ" για να αγνοησω τον πονο.

Μεσα σε τρεις εβδομαδες εχω βγει εξω 2 φορες. Δε φοβαμαι τοσο για τον εαυτο μου, ουτε αισθανομαι οτι υπαρχει κινδυνος να περπατησω το βραδυ που αδειαζουν οι δρομοι. Αλλα σκεφτομαι, αφου ειναι ακομη καλυτερο να μεινω μεσα, γιατι να μην υπομεινω; Τι σημασια εχει πως αισθανομαι; Αν δε μπορω να κανω τιποτα παραγωγικο μεσα στη μερα; Οι σκεψεις που κανω ειναι κακες ακομα και για το μελλον μου. Εχω χασει καθε κινητρο. Και σιγουρα βγαινοντας απο την καραντινα δε θα μπορεσω να συνεχισω απο εκει που σταματησα. Αλλα τι σημασια εχει τι θα συμβει σε μενα; Αφου το σωμα μου μπορει να μεινει μεσα αν δεν το βγαλω εξω, οσο και αν νιωθω ασχημα;

Αυτη ικανοτητα να μην αναζητω την απολαυση σε συνδυασμο με την ενοχικοτητα οτι εγω θα φταιω για οτι συμβει στους αλλους, ειναι που με κραταει μεσα.

Οι περιπατοι μου ηταν μια διεξοδος απο τη μοναξια. Δεν ηξερα αλλο τροπο ευτυχιας.

[ΜικρηΟλλανδεζα]

Εχω εναν συνδυασμο ενοχικου χαρακτηρα μαζι με μια ικανοτητα να υπομενω και να αυτοθυσιαζομαι για το σωστο. Την εχω απο μικρος. Στη Δευτερα Δημοτικου μας ανακοινωσε μια μερα η δασκαλα οτι θα καναμε οικολογικη δραστηριοτητα. Εβαλε το τμημα να καθαρισει με τα χερια του τα παρτερια της αυλης απο τα σκουπιδια. Απο εκεινη την ημερα και μετα ειπε, στα διαλειμματα θα καναμε φυλαξη παρτεριων. Θα μαζευαμε τα σκουπιδια και θα εμποδιζαμε τα παιδια να κατελθουν στην κατω αυλη. Την πρωτη μερα συμμετειχε ολο το τμημα. Τη δευτερη το μισο. Την τριτη μειναμε εγω και ο φιλος μου ο Δημητρακης μονοι μας, φυλακες των παρτεριων ως το τελος της χρονιας. Μαλιστα μια μερα ο Δημητρακης απηυδησε και εφυγε αλλα τον γυρισα πισω. Του εκανα κακο τωρα που το σκεφτομαι.

Αλλα αυτο ισως ειναι ιδιοτητα υποταγης και οχι αυτοθυσιας. Σιγουρα ομως για το σκυλο μου επεδειξα τεραστια αυτοθυσια, αφου για να ζησει 12 χρονια, δεν πηγα ουτε μια μερα διακοπες, δεν πηγα ενα ταξιδι, και φροντιζα πρωτα της αναγκες του και μετα τις δικες μου. Οταν αρρωστησε ειχα γινει ρομποτ. Τον κουβαλαγα στα χερια μεχρι την πλατεια για την αναγκη του. Οσο και αν πονουσε η μεση μου που εχω προβλημα ελεγα στον εαυτο μου "εισαι ρομποτ" για να αγνοησω τον πονο.

Μεσα σε τρεις εβδομαδες εχω βγει εξω 2 φορες. Δε φοβαμαι τοσο για τον εαυτο μου, ουτε αισθανομαι οτι υπαρχει κινδυνος να περπατησω το βραδυ που αδειαζουν οι δρομοι. Αλλα σκεφτομαι, αφου ειναι ακομη καλυτερο να μεινω μεσα, γιατι να μην υπομεινω; Τι σημασια εχει πως αισθανομαι; Αν δε μπορω να κανω τιποτα παραγωγικο μεσα στη μερα; Οι σκεψεις που κανω ειναι κακες ακομα και για το μελλον μου. Εχω χασει καθε κινητρο. Και σιγουρα βγαινοντας απο την καραντινα δε θα μπορεσω να συνεχισω απο εκει που σταματησα. Αλλα τι σημασια εχει τι θα συμβει σε μενα; Αφου το σωμα μου μπορει να μεινει μεσα αν δεν το βγαλω εξω, οσο και αν νιωθω ασχημα;

Αυτη ικανοτητα να μην αναζητω την απολαυση σε συνδυασμο με την ενοχικοτητα οτι εγω θα φταιω για οτι συμβει στους αλλους, ειναι που με κραταει μεσα.

Οι περιπατοι μου ηταν μια διεξοδος απο τη μοναξια. Δεν ηξερα αλλο τροπο ευτυχιας.

Ελα βρε ορεστη...και τωρα μπορεις να κανεις περιπατο.Επισης μην ασχολεισαι με την γνωμη που εχουν οι αλλοι για σενα.Π.χ οι δικοι σου...Αυτα τα ασχημα που νιωθεις δεν ειμαι σιγουρη οτι ειναι δικες σου σκεψεις.Σε επηρεαζει το περιβαλλον που ζεις.Εγω προσωπικα απο οτι εχω καταλαβει εισαι ιδιαιτερα εξυπνος και εχεις μια κλιση με τους υπολογιστες.Γιατι δεν το εξελισσεις;;;Υπαρχουν τοσα να κανεις μεσα στην μερα σου.Με το γιουτουμπ πλεον μπορεις να "ταξιδεψεις",να μαθεις νεες γλωσσες,να μαθεις να μαγειρευεις και τοσααα αλλααα...

[elis]

ορεστη αμα τα κανεισ αυτα για γυναικα θα σε θυμηθει κι ο θεοσ που σε εχει ξεχασμενο

[elis]

μαθε πωσ χακαρονται οι μπαταριεσ απο τα εργαλεια τα κλαδευτηρια και θα γινεισ θεοσ και θα βγαλεισ λεφτα

[elis]

https://youtu.be/K5DEwc5j-aw

[Ορέστης]

ορεστη αμα τα κανεισ αυτα για γυναικα θα σε θυμηθει κι ο θεοσ που σε εχει ξεχασμενο

Ευχαριστώ Ελις. Είσαι καλός άνθρωπος.

[Ορέστης]

Τη Δευτερα μου λέτε πως θα προστατευτώ; Είναι σα να περιμένω να σκάσει μια ωρολογιακή βόμβα.

[Ορέστης]

Ελα βρε ορεστη...και τωρα μπορεις να κανεις περιπατο.Επισης μην ασχολεισαι με την γνωμη που εχουν οι αλλοι για σενα.Π.χ οι δικοι σου...Αυτα τα ασχημα που νιωθεις δεν ειμαι σιγουρη οτι ειναι δικες σου σκεψεις.Σε επηρεαζει το περιβαλλον που ζεις.Εγω προσωπικα απο οτι εχω καταλαβει εισαι ιδιαιτερα εξυπνος και εχεις μια κλιση με τους υπολογιστες.Γιατι δεν το εξελισσεις;;;Υπαρχουν τοσα να κανεις μεσα στην μερα σου.Με το γιουτουμπ πλεον μπορεις να "ταξιδεψεις",να μαθεις νεες γλωσσες,να μαθεις να μαγειρευεις και τοσααα αλλααα...

Θελω να κάνω ένα επάγγελμα που θα με κάνει να νιώθω λιγότερη μοναξιά. Θέλω να βρίσκομαι κοντά σε νέες γυναίκες. Οι υπολογιστές σε απομονώνουν. Τι να τα κάνεις όλα τα γυαλιστερά παιχνίδια όταν τα χρόνια περνάνε και εσύ μένεις μόνος σου;

[αλεξανδρος_77]

εμενα αυτα που μου προσφερει αυτος ο πλανητης δε μου αρκουν γιατι μου τη δινει φοβερα αυτο ενα πραγμα να το εχεις για χαρισμα για να αποφασισει να σε παρει στα σοβαρα ενα πραγμα να το περιφρονεις και αυτο να απλωνει τραχανα παντου σε οτι σε περιβαλει μου φαινετε φοβερα αποκρουστικη αυτη η πεποιθηση και δε μπορει να ταιριαξει με τη φιλοσοφια μου γιατι η φιλοσοφια μου ειναι το ακρο αντιθετο απ το πλανητη αυτο και δε με νιαζει το τι θα πουν οι αλλοι για ολα αυτα που λεω αν ενα πραγμα δεν ειναι οπως ακριβως μου αρεσει δε με αφορα ουτε το υπολογιζω το τι θα του πω παραδεισος ειναι να εχεις διπλα σου αυτο το ιδανικο που θες ολα τα υπολυπα ειναι φουμαρα και εγω ειμαι φτιαγμενος για να ηγηθω σε ενα αλλο πλανητη που σ αυτον πρεπει δε θα υπαρχει ουτε υποχρεωσεις και δε δεχομαι ψηστηρι τυπου βολεψουν με λιγοτερα οχι δε προκειται να βολευτω μισω τα βολεματα οπως να ναι του τυπου να κατσω και γω στον ηλιο οτι βρω ακομα και στο παταρι οπιος ανθρωπος μου ικανοποιησε εστω και λιγο την ιδεα του ιδανικου αυτον θα σκεφτω ειμαι εδω ως σωμα αλλα ως μυαλο ταξιδευω αλλου γι αλλου. οπως παντα και ολη αυτη η τρομοκινδυνολογια δε με αφορα απο το ενα αυτι μπαινει και απο το αλλο βγαινει ας τη καταλαβουν οι αλλοι οσοι δε πιστευουν

[ntinti]

Καλημέρα όμορφη μέρα ,ευκαιρία για θετικές σκέψεις και πράξεις!!!

Ξεκινάει η Μ.Εβδομαδα ας είναι ευλογημένη ,ας μετανοήσουμε όλοι για τα λόγια μας ,τις πράξεις μας .
Ας ζητήσουμε συγχώρεση από όλους όσους πληγωσαμε στεναχωρησαμε να είμαστε ετοιμοι ψυχικά και σωματικά για την Θεία Κοινωνία με όποιο τρόπο γίνει φέτος !

[oboro]

blackbird τα εχεις κλειστα τα μηνυματα;

[george1520]

Καλημέρα σας.. Σήμερα κολλάει πάρα πολύ. Τον τελευταίο καιρό κολλάει απλά σήμερα το τερμάτισε