ΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ?

[george1520]

Ζήτησες διαγραφή πότε?

Το Σάββατο

[blackbird]

Δεν ξερω, ειναι σαν μια μιξη ψυχαναγκασμου και παραδοσης ανευ ορων στην καταστροφη. Περπαταω μεσα στο σπιτι σε αθλια κατασταση σαν ναρκομανης. Ετσι με κανανε, δεν ημουν ετσι.

Το κεφαλι μου ειναι κοκαλο, τα μαγουλα μου μουδιασμενα και τα ποδια μου αδυναμα. Τι τους πειραξα; Γιατι δε με αφηνουν ησυχο;

Δεν ξέρω να στο απαντήσω αυτό. Τις προάλλες έλεγες πως αν πας σε έναν ψυχίατρο (ή σε οποιονδήποτε άλλο, δεν τα ξέρω αυτά) και του ζητήσεις τοξικολογικές εξετάσεις, δεν θα βρεις υποστήριξη γιατί θα θέλει να προστατεύσει τους συναδέλφους του (φυσικά αυτό δεν ισχύει για όλους, ίσα ίσα που κάποιοι το βλέπουν θετικά όταν κατηγορούν τους άλλους για να έχουν πελατεία). Αυτό πως το ξέρεις; Το κύριο πρόβλημα είναι οι συγγενείς σου. Μπορεί να το κάνουν και με νόμιμο τρόπο. Οι ψυχίατροι δεν είναι τόσο έξυπνοι (και "αυθεντίες") όσο τους παρουσιάζουν κάποιοι (ελπίζω να μην φάω μπουνιές ). Βασικά είναι αλλά δεν τους ενδιαφέρει κιόλας από την στιγμή που η δουλειά τους γίνεται σε λίγα λεπτά. Θα μπορούσε άνετα να πει συμπτώματα μιας ασθένειας για να της γράφει φάρμακα ο γιατρός (άσε που όπως τα περιγράφεις, έχει και η ίδια πρόβλημα). Η δουλειά τους αυτή είναι. Πας 5 λεπτά, αφήνεις 50ευρω και φεύγεις με συνταγή στο χέρι. Θέλω να πω, τρόποι υπάρχουν και μπορείς να το ισχυριστείς αυτό για να μάθεις για την ουσία που σου δίνουν και πώς μπορείς να "απεξαρτηθείς". Όσο κάθεσαι με σταυρωμένα τα χέρια εννοείται πως δεν θα αλλάξει κάτι. Και ενώ το ξέρεις συνεχίζεις να τρως από τα φαγητά τους. Πήγαινε σε έναν γιατρό και ζήτα εξετάσεις και πληροφορίες. Σκέψου πώς ήσουν πριν για να παίρνεις δύναμη. Το Καλοκαίρι είναι μπροστά μας και θα μπορείς να κάνεις τις βόλτες σου και να είσαι όσο γίνεται λιγότερο στο σπίτι.

[ntinti]

Το Σάββατο

Γιατί διαγραφή?

[george1520]

Γιατί διαγραφή?

Τι εννοείς γιατί?

[ntinti]

Τι εννοείς γιατί?

Γιατί ζήτησες διαγραφή ???
Δεν θέλεις πλέον να μπαίνεις και να μηλας εδώ με κόσμο και να τους βοηθάς?

[blackbird]

blackbird
ΜικρηΟλλανδεζα,
Δεν καταλαβατε καλα τι θέλω να πω, τι με απασχολεί, χαιρομαι που μου απαντησατε, αυτα ομως που λέτε μπορεί να μην εφαρμόζουν σε μένα.
Τη μοναχικοτητα σχεδόν την έχω καθιερώσει, φτανει να μην με ενοχλούν ή να ψάχνουν τρόπο να με εκμεταλλευτουν.
Υπήρξαν ουκ ολίγες φορες να είμαι με ατομα στα οποία να βγάζω τον καλύτερο μου εαυτό και στο τέλος να παίρνω παραγνώριση, αποφυγή. Και δεν μιλώ για παλιοχαρακτηρες.
Ατυχίες και λάθη στη ζωή μου υπήρξαν επειδή δεν είχα δίπλα μου τα κατάλληλα ατομα, ισχυει δε και το οτι, ίσως κυρίως αυτο οτι δεν ήμουν σίγουρος για τον εαυτό μου δηλαδή είχα χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση ομως το να μην παίρνεις ανατροφοδότηση καλη ή να σου προσφέρουν αποφυγή γεννά ή οξύνει τετοια συναισθήματα και οδηγει στην αποτυχία.
Το θεμα που έγραψα είναι γιατί να μην γυρίσει ένας να μου ευχηθει έστω με αυτον τον υποκριτικό τροπο. Υπάρχεις έστω τυπικα, έστω μ αυτον τον τροπο σε θυμηθηκα οπως θυμηθηκα πολλους αλλους. Εστω αυτός ο τροπος σκέψης τους μου αρκούσε. Διοτι σ ολους αυτους βασικα εβγαζα προς τα εξω τον καλύτερο μου εαυτό για τον οποιο μιλησα. Ή ζουμε σε μια πολύ σκατοκοινωνία που θέλει αντιμετώπιση αντί καλοσύνες ή δεν καταλαβατε για τι μιλώ.

"Αν δεν αποδεχτεις και αγαπησεις εσυ τον εαυτο σου". Αυτο το έχω ακούσει απο μερικούς παλιά.

Μιλάτε για μοναχικοτητα εκ του ασφαλούς. Αν δεν την εχει εγκολπωθει κάποιος ως το ειναι του τοτε η μοναχικοτητα είναι ενα εσωτερικο μαρτυριο και μια εξωτερική προσποίηση εσωτερικής πληρότητας. Διοτι ο άνθρωπος φύσει ειναι ζώον κοινωνικό. Στο πλαίσιο αυτο έχω αποδεχτεί τη μοναχικοτητα. Εσείς ζητε μες την τρελλή χαρά των συναναστροφών γι αυτο μιλάτε τοσο εύκολα για τη μοναχικοτητα.

Όμως τι ισχυει όταν ολοι αυτοι που προειπα όταν με συναντάνε κάπου τυχαία σχεδόν με προϋπαντούν με ενα αρκετά πηγαίο τροπο που δείχνει αποδοχή και οτι με υπολογίζουν?

Το να επιζητω να με υπολογίζουν οι άλλοι ξεκίνησε απο την παραγνώριση, τη μοναξιά, την ελλειψη παρέας απο τα γυμνασιακά χρόνια και συνεχίστηκε για χρόνια, έως σήμερα που σχεδόν σκέφτομαι ή τεινω να αποδεχομαι τη μοναχικοτητα. Ίσως να μην ταιριαζαμε παρότι τους εβγαζα τον καλύτερο μου εαυτό. Διοτι ζουμε σε μια σκατοκοινωνία όπου πρέπει να τους είσαι σκληρός και διεκδικητικος διότι τους καλούς τους έχουν για εκμετάλλευση.

Ομως μ αυτο τον τροπο που ανεφερα ξεκίνησε η επιζήτηση της αποδοχής που μπορεί να οδηγούσε ακόμα και σε προσποιήσεις ευθυγράμμισης για να κερδίσω αυτήν την αποδοχή. Ομως αυτο που μου έμεινε είναι ζημιά σε αλλους τομείς της ζωής κι αυτη η ζημιά ειναι που βασικα με θλιβει.

Ομως αυτη η επιζήτηση της αποδοχής δεν μπορεί να κριθεί ως παράλογη ιδιως όταν είσαι νεος. Ουκ ολίγοι έχουν τρελαθεί λογω της περιθοριοποιησης αν δεν είχαν κάποιο στήριγμα απο αλλου.

Ίσως το φάρμακο είναι πολύ λίγοι αλλα καλοί, αποδοχή και εσωτερική εγκόλπωση της μοναχικοτητας, τα όποια ψυχολογικά ή αποτυχίες στον τομέα διαπροσωπικές σχέσεις να μην επιτρέπουμε να εισχωρούν στους υπολοιπους τομείς της ζωής και να τους φθείρουν και με τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων οι διαπροσωπικές σχέσεις να είναι τύπου ετοιμοτητα για αντιμετώπιση και καθόλου καλοσύνες κι ευγενειες.

Ιωάννη, εσύ ο ίδιος παραδέχεσαι ό,τι σου έγραψα και μετά λες πως δεν κατάλαβα τι λες. Εκτός από αυτό, ΥΠΟΘΕΤΕΙΣ ότι είμαστε περιτριγυρισμένες από ανθρώπους και δεν έχουμε νιώσει ποτέ μοναξιά στη ζωή μας. Εγώ προσωπικά απέκτησα ιδψ κυρίως λόγω της μοναξιάς που ένιωθα από μικρή και αυτών που γίνονταν (στην πορεία το δούλεψα και πλέον ελάχιστες φορές το νιώθω και με πιάνει το παράπονο). Επίσης είμαι πολύ μοναχικός άνθρωπος και ζήτημα αν έχω 2 αληθινούς φίλους στη ζωή μου. Δεν μου αρέσει η κοινωνικότητα, οι περιττές και τυπικές συζητήσεις κτλ. Όμως όπως έχω πει, επειδή ακριβώς είμαστε κοινωνικά όντα, κάποιες φορές ακόμα και εμάς (που είμαστε εσωστρεφείς άνθρωποι) μας λείπει και την αναζητάμε. Γιατί λοιπόν βγάζεις τόσο βιαστικά συμπεράσματα για εμάς με τόση σιγουριά; Σου έγραψα κάτι (που το παραδέχτηκες) και μάλιστα σου είπα πως αυτή είναι η οπτική μου σύμφωνα με όσα έχω δει να γράφεις και που εννοείται πως δεν σημαίνει πως είμαι σωστή.

Συνεχίζω να πιστεύω πως αν σεβόσουν και αποδεχόσουν τον εαυτό σου, δεν θα έδινες τόση βαρύτητα στους άλλους, πόσο μάλλον να νιώθεις πως το πόσο άξιος και συμπαθής είσαι σαν άνθρωπος, εξαρτάται από το πόσα (τυπικά!!) μηνύματα θα λάβεις αυτές τις μέρες. Αυτό δείχνει ανασφάλεια. Ο ίδιος λες πως έχεις 5-6 ανθρώπους στη ζωή σου που σε εκτιμούν και είναι φίλοι σου, ο ίδιος λες πως το φάρμακο είναι το "λίγοι και καλοί", οπότε γιατί σε νοιάζει τόσο για τους άλλους; Κι' αυτοί στους 5 μετρημένους και στενούς ανθρώπους που έστειλες κι' εσύ μπορεί να έχουν στείλει το μήνυμα. Ίσως και σε έναν ή λιγότερους. Έτσι μετράμε την αξία μας σαν άνθρωποι; Και πολύ στενός σου φίλος να είναι κάποιος, δεν του δείχνεις την αγάπη και συμπάθειά σου με τις τυπικούρες. Ο καθένας έχει τον τρόπο σου. Από άλλα πράγματα το βλέπεις και κυρίως στην προσωπική σας επαφή. Επίσης μπορεί κάλλιστα να σε συμπαθεί και να σε εκτιμά κάποιος, αλλά να μην ταιριάζετε για φιλία, παρά μόνο για απλή παρέα. Καθόλου κακό δεν είναι. Το λάθος είναι να περιμένεις πράγματα από τους άλλους (όταν μάλιστα εσύ δεν τα δίνεις) και να μετράς την αξία σου με το πώς νιώθουν οι άλλοι για σένα, αν σε υπολογίζουν, αν σε εκτιμούν, αν σε θυμούνται και σου στέλνουν μηνύματα. Αν εκτιμούσες τον εαυτό σου και ήσουν σίγουρος, ούτε καν θα το σκεφτόσουν και αν περνούσε από το μυαλό σου θα τους δικαιολογούσες μάλιστα.

Αυτή είναι η εντύπωση που μου αφήνεις εμένα προσωπικά. Ξαναλέω πως δεν σε ξέρουμε, είσαι άγνωστος σε ένα φόρουμ, οπότε σίγουρα τίποτα δεν είναι απόλυτο. Απλά καλό είναι να περιορίσεις και εσύ τις υποθέσεις γιατί όπως έκανες λάθος τώρα με εμάς (και η μικρή Ολλανδέζα σου είπε πως έχει πολύ λίγους φίλους), το ίδιο μπορεί να κάνεις και με τον έξω κόσμο. Δεν το λέω για εκείνους. Για σένα το λέω επειδή αν κάνεις σενάρια στο μυαλό σου άδικα προς εσένα, επηρεάζεσαι αρνητικά. Βάλε κάτω τα θετικά σου και κράτα δίπλα σου αληθινούς ανθρώπους που σε κάνουν να νιώθεις όμορφα χωρίς να χρειάζεται να αμφιβάλλεις για τίποτα. Αυτά από εμένα

[blackbird]

Γιώργο σου εύχομαι καλή συνέχεια και να είσαι πάντα καλά στη ζωή σου.

Θα σκεφτόμαστε και το σκυλάκι σου...

[george1520]

Γιατί ζήτησες διαγραφή ???
Δεν θέλεις πλέον να μπαίνεις και να μηλας εδώ με κόσμο και να τους βοηθάς?

Αφού βρίσκομαι σε ένα φόρουμ όπου δεν ξέρω κανένα και μπορώ να είμαι ο εαυτός μου θα σου πω ακριβώς τι συμβαίνει.
Ειμαι σε ένα σπίτι με τους δύο γονείς μου (για αυτούς έχω μιλήσει σε άλλο θέμα) και απέναντι μου έχω ένα άνθρωπο που με έθαψε. Πριν από την καραντίνα πήγαινα όπου ήθελα, δεν τους έδινα τόση σημασία και τον άλλον δεν τον έβλεπα καθόλου. Συν ότι έχω το θέμα με τον σκύλο που πρέπει να κάνει εγχείρηση και το αμελω. Γιατί το αμελω? Δεν ξέρω. Δεν είμαι έτοιμος για το μετά γιατί θα είμαι μόνος μου σε όλα..
Και εξαιτίας όλων αυτών δεν έχω πλέον την ψυχική ηρεμία να βοηθησω άλλους, ανέχομαι πράγματα και συμπεριφορες γενικά στην ζωη μου που υπό άλλες συνθήκες δεν θα το έκανα γιατί πλέον νιώθω αδύναμος. Άνοιξε η άλλη ένα θέμα με βιασμο έγραψεμια ωραία ιστοριουλα για να κερδίσει την προσοχή μας ή δεν ξέρω τι άλλο και ταυτόχρονα άνοιγε τις δικές μας πληγές. Χρησιμοποίησε ένα τοσο σοβαρό θέμα για να κερδίσει τι? Ξέρω ότι κάποιες ιστορίες εδώ είναι ψεύτικες που μπορεί να φτιάχνονται για οποιοδήποτε λόγο αλλά αυτη η ιστορία ήταν "χοντρή"..

Αυτα. Ευχαριστώ που με διάβασες.

Γιώργο σου εύχομαι καλή συνέχεια και να είσαι πάντα καλά στη ζωή σου.

Θα σκεφτόμαστε και το σκυλάκι σου...

Σε ευχαριστώ πολύ και για την βοήθεια σου όσο αφορά αυτό το θέμα.

[ntinti]

Αφού βρίσκομαι σε ένα φόρουμ όπου δεν ξέρω κανένα και μπορώ να είμαι ο εαυτός μου θα σου πω ακριβώς τι συμβαίνει.
Ειμαι σε ένα σπίτι με τους δύο γονείς μου (για αυτούς έχω μιλήσει σε άλλο θέμα) και απέναντι μου έχω ένα άνθρωπο που με έθαψε. Πριν από την καραντίνα πήγαινα όπου ήθελα, δεν τους έδινα τόση σημασία και τον άλλον δεν τον έβλεπα καθόλου. Συν ότι έχω το θέμα με τον σκύλο που πρέπει να κάνει εγχείρηση και το αμελω. Γιατί το αμελω? Δεν ξέρω. Δεν είμαι έτοιμος για το μετά γιατί θα είμαι μόνος μου σε όλα..
Και εξαιτίας όλων αυτών δεν έχω πλέον την ψυχική ηρεμία να βοηθησω άλλους, ανέχομαι πράγματα και συμπεριφορες γενικά στην ζωη μου που υπό άλλες συνθήκες δεν θα το έκανα γιατί πλέον νιώθω αδύναμος. Άνοιξε η άλλη ένα θέμα με βιασμο έγραψεμια ωραία ιστοριουλα για να κερδίσει την προσοχή μας ή δεν ξέρω τι άλλο και ταυτόχρονα άνοιγε τις δικές μας πληγές. Χρησιμοποίησε ένα τοσο σοβαρό θέμα για να κερδίσει τι? Ξέρω ότι κάποιες ιστορίες εδώ είναι ψεύτικες που μπορεί να φτιάχνονται για οποιοδήποτε λόγο αλλά αυτη η ιστορία ήταν "χοντρή"..

Αυτα. Ευχαριστώ που με διάβασες.Σε ευχαριστώ πολύ και για την βοήθεια σου όσο αφορά αυτό το θέμα.

Για Ν καταλάβω .....θέλεις να πεις πως αυτή την περίοδο δεν νοιώθεις καλά για τους λόγους που αναφέρεις και ότι επηρεαζεσε από κάποια θέματα που ανοίγονται εδώ γιατί ξύνουν ας το πούμε κάποιες πληγές σου και όλο αυτό σε ρίχνει περισσότερο????

[george1520]

Για Ν καταλάβω .....θέλεις να πεις πως αυτή την περίοδο δεν νοιώθεις καλά για τους λόγους που αναφέρεις και ότι επηρεαζεσε από κάποια θέματα που ανοίγονται εδώ γιατί ξύνουν ας το πούμε κάποιες πληγές σου και όλο αυτό σε ρίχνει περισσότερο????

Οχι.. Δεν είμαι γενικά ψυχικά ήρεμος για να μπορώ να βοηθησω οποιοδήποτε άλλον άνθρωπο..

Για το ένα θέμα που ανάφερα, ήθελα απλά να το σχολιάσω γιατί όντως έξυσε μια ανοιχτή πληγη αλλά είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό..

[ntinti]

Οχι.. Δεν είμαι γενικά ψυχικά ήρεμος για να μπορώ να βοηθησω οποιοδήποτε άλλον άνθρωπο..

Για το ένα θέμα που ανάφερα, ήθελα απλά να το σχολιάσω γιατί όντως έξυσε μια ανοιχτή πληγη αλλά είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό..

Για το συγκεκριμένο περιστατικό σου είχα πει που μιλήσαμε στο Τσατ την άποψη μου ......
Δεν σχολεία σα καν στο θέμα γιατί κάτι δεν μου κολλούσε σε όλα αυτά και αποφάσισα να κρατήσω απόσταση για καθαρά δική μου ψυχική ηρεμία,,,,
Ολοι εδω μέσα έχουμε τα δικά μας αν μπορούμε να βοηθήσουμε Καλώς, άλλα δεν επομηζομαστε τίποτε άλλο από αυτό που μπορούμε να κουβαλησουμε....

Τώρα αν εσύ νοιώθεις ότι δεν μπορείς να το διαχειριστείς όλο αυτό και αν δεν μπορείς να κρατήσεις μια απόσταση από το Φόρουμ ζητά διαγραφή ....
Κάνε αυτό που νομίζεις για εσένα καλύτερο ....

Εγώ θα σου ευχηθώ να πανε όλα καλα ειδικά με το σκυλάκι σου που είναι μια υπέροχη φατσουλα ...

Αν το μετανιώσεις μπες κάποια στιγμή και γράψε μας τι έγινε με την επέμβαση !!!!

[blackbird]

Αφού βρίσκομαι σε ένα φόρουμ όπου δεν ξέρω κανένα και μπορώ να είμαι ο εαυτός μου θα σου πω ακριβώς τι συμβαίνει.
Ειμαι σε ένα σπίτι με τους δύο γονείς μου (για αυτούς έχω μιλήσει σε άλλο θέμα) και απέναντι μου έχω ένα άνθρωπο που με έθαψε. Πριν από την καραντίνα πήγαινα όπου ήθελα, δεν τους έδινα τόση σημασία και τον άλλον δεν τον έβλεπα καθόλου. Συν ότι έχω το θέμα με τον σκύλο που πρέπει να κάνει εγχείρηση και το αμελω. Γιατί το αμελω? Δεν ξέρω. Δεν είμαι έτοιμος για το μετά γιατί θα είμαι μόνος μου σε όλα..
Και εξαιτίας όλων αυτών δεν έχω πλέον την ψυχική ηρεμία να βοηθησω άλλους, ανέχομαι πράγματα και συμπεριφορες γενικά στην ζωη μου που υπό άλλες συνθήκες δεν θα το έκανα γιατί πλέον νιώθω αδύναμος. Άνοιξε η άλλη ένα θέμα με βιασμο έγραψεμια ωραία ιστοριουλα για να κερδίσει την προσοχή μας ή δεν ξέρω τι άλλο και ταυτόχρονα άνοιγε τις δικές μας πληγές. Χρησιμοποίησε ένα τοσο σοβαρό θέμα για να κερδίσει τι? Ξέρω ότι κάποιες ιστορίες εδώ είναι ψεύτικες που μπορεί να φτιάχνονται για οποιοδήποτε λόγο αλλά αυτη η ιστορία ήταν "χοντρή"..

Αυτα. Ευχαριστώ που με διάβασες.Σε ευχαριστώ πολύ και για την βοήθεια σου όσο αφορά αυτό το θέμα.

Για ποιο θέμα λες; Της Λιας; Πως ξέρεις ότι είναι ψέματα; Σίγουρα ήταν τραβηγμένο αλλά δεν μπορεί να συμβεί;

Πάντως καταλαβαίνω γιατί επηρεάζεσαι.

Για το σκυλάκι θα σου έλεγα να προχωρήσεις γιατί ένας λόγος παραπάνω που νιώθεις τόσο αδύναμος είναι ότι το αμελείς και φοβάσαι. Αν πάρεις την απόφαση να το προχωρήσεις θα έχεις να ασχολείσαι/σκέφτεσαι ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ και ότι τουλάχιστον έκανες κάτι. Κανείς δεν είναι έτοιμος για οτιδήποτε και ούτε θα είναι ποτέ. Τουλάχιστον να κλείνουν ένα-ένα κάποια ζητήματα.

Για τον ξάδερφο δεν ξέρω τι να συμβουλεύσω. Δεν νομίζω πως υπάρχει συμβουλή. Αν δεν γίνεται να μιλήσεις στους δικούς σου ή σε αυτόν (π.χ με το να τον απειλήσεις να μην εμφανίζεται τουλάχιστον μπροστά σου αλλιώς θα μιλήσεις) τότε θα πρέπει όσο γίνεται να τον αποφεύγεις γιατί όταν τον βλέπεις ξύνονται περισσότερο οι πληγές.

[george1520]

Δεν επηρεάζομαι με θέματα που αφορούν το βιασμο. Έχω σχολιάσει σε πολλά τέτοια και ήμουν οκ. Με ενοχλεί όμως να παρει κάποιος ένα τέτοιο θέμα με σκοπό να κερδίσει από αυτό. Και πολλοί ξέρουν την αλήθεια όσο αφορά το συγκεκριμένο θέμα.

Οσο αφορά τον ξάδελφό μου δεν έχω σκοπό να το συζητήσω με τους γονείς μου γιατί πρώτο δεν έχω καλές σχέσεις μαζί τους και δεύτερο δεν θα κερδίσω κάτι.. Απλά θα ανεχομαι την μούρη του και την γλυκιά του φωνούλα για όσο είμαστε κλειδωμενοι σπίτι. Δεν μου απευθύνει τον λόγο αλλά και πάλι. Έχω τεράστια αυλή και βγαίνω συχνά έξω και αυτός είναι συνεχεια στην δική του και κάθεται εκει. Είμαι στο περιβάλλον και με τους ανθρώπους που με κατάστρεψαν, φυλακισμένο, ς και δεν ξέρω πως θα ξεσπάσω..

[ntinti]

Δεν επηρεάζομαι με θέματα που αφορούν το βιασμο. Έχω σχολιάσει σε πολλά τέτοια και ήμουν οκ. Με ενοχλεί όμως να παρει κάποιος ένα τέτοιο θέμα με σκοπό να κερδίσει από αυτό. Και πολλοί ξέρουν την αλήθεια όσο αφορά το συγκεκριμένο θέμα.

Οσο αφορά τον ξάδελφό μου δεν έχω σκοπό να το συζητήσω με τους γονείς μου γιατί πρώτο δεν έχω καλές σχέσεις μαζί τους και δεύτερο δεν θα κερδίσω κάτι.. Απλά θα ανεχομαι την μούρη του και την γλυκιά του φωνούλα για όσο είμαστε κλειδωμενοι σπίτι. Δεν μου απευθύνει τον λόγο αλλά και πάλι. Έχω τεράστια αυλή και βγαίνω συχνά έξω και αυτός είναι συνεχεια στην δική του και κάθεται εκει. Είμαι στο περιβάλλον και με τους ανθρώπους που με κατάστρεψαν, φυλακισμένο, ς και δεν ξέρω πως θα ξεσπάσω..

Όλο αυτό που κανείς τώρα δηλαδή που μας λες πως αισθάνεσαι και τα βγαζεις απο μεσα σου σε βοηθάει ή νοιώθεις ότι επειδή ξανά θυμάσαι κάποια πράγματα σε πιέζει ?

[ΜικρηΟλλανδεζα]

"Αν δεν αποδεχτεις και αγαπησεις εσυ τον εαυτο σου". Αυτο το έχω ακούσει απο μερικούς παλιά.

Μιλάτε για μοναχικοτητα εκ του ασφαλούς. Αν δεν την εχει εγκολπωθει κάποιος ως το ειναι του τοτε η μοναχικοτητα είναι ενα εσωτερικο μαρτυριο και μια εξωτερική προσποίηση εσωτερικής πληρότητας. Διοτι ο άνθρωπος φύσει ειναι ζώον κοινωνικό. Στο πλαίσιο αυτο έχω αποδεχτεί τη μοναχικοτητα. Εσείς ζητε μες την τρελλή χαρά των συναναστροφών γι αυτο μιλάτε τοσο εύκολα για τη μοναχικοτητα.

Όμως τι ισχυει όταν ολοι αυτοι που προειπα όταν με συναντάνε κάπου τυχαία σχεδόν με προϋπαντούν με ενα αρκετά πηγαίο τροπο που δείχνει αποδοχή και οτι με υπολογίζουν?

Το να επιζητω να με υπολογίζουν οι άλλοι ξεκίνησε απο την παραγνώριση, τη μοναξιά, την ελλειψη παρέας απο τα γυμνασιακά χρόνια και συνεχίστηκε για χρόνια, έως σήμερα που σχεδόν σκέφτομαι ή τεινω να αποδεχομαι τη μοναχικοτητα. Ίσως να μην ταιριαζαμε παρότι τους εβγαζα τον καλύτερο μου εαυτό. Διοτι ζουμε σε μια σκατοκοινωνία όπου πρέπει να τους είσαι σκληρός και διεκδικητικος διότι τους καλούς τους έχουν για εκμετάλλευση.

Ομως μ αυτο τον τροπο που ανεφερα ξεκίνησε η επιζήτηση της αποδοχής που μπορεί να οδηγούσε ακόμα και σε προσποιήσεις ευθυγράμμισης για να κερδίσω αυτήν την αποδοχή. Ομως αυτο που μου έμεινε είναι ζημιά σε αλλους τομείς της ζωής κι αυτη η ζημιά ειναι που βασικα με θλιβει.

Ομως αυτη η επιζήτηση της αποδοχής δεν μπορεί να κριθεί ως παράλογη ιδιως όταν είσαι νεος. Ουκ ολίγοι έχουν τρελαθεί λογω της περιθοριοποιησης αν δεν είχαν κάποιο στήριγμα απο αλλου.

Ίσως το φάρμακο είναι πολύ λίγοι αλλα καλοί, αποδοχή και εσωτερική εγκόλπωση της μοναχικοτητας, τα όποια ψυχολογικά ή αποτυχίες στον τομέα διαπροσωπικές σχέσεις να μην επιτρέπουμε να εισχωρούν στους υπολοιπους τομείς της ζωής και να τους φθείρουν και με τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων οι διαπροσωπικές σχέσεις να είναι τύπου ετοιμοτητα για αντιμετώπιση και καθόλου καλοσύνες κι ευγενειες.

Πολυ φορα πηρες βρε Ιωαννη
Που ξερεις τις συναναστροφες μας η τις παρεες μας;;Προσωπικα,οι παρεες μου βρισκονται σε αλλο τοπο απο αυτον που μενω τωρα οποτε οχι δεν ειμαι φουλ στις συναναστροφες.Υπαρχουν καποιοι ανθρωποι που μπορω να παω για ενα καφε αλλα δε μπορω να πω οτι μου ταιριαζουν ιδιαιτερα,οποτε προσπαθω να περνω καλα μονη μου σε πρωτη φαση.Ολοι οι ανθρωποι εχουμε αναγκη την κοινωνικοτητα αλλα και παλι θεωρω πως ξεκινας απο λαθος βαση.Ειναι σαν να περιμενεις κατι απο τους αλλους;Γιατι περιμενεις και δεν διεκδικεις απο μονος σου;;Παιζει να ημουν οπως εσυ δεκα χρονια πριν,παντα απο τους αλλους περιμενα μεχρι που αρχισα να με αποδεχομαι,να αποκτω αυτοπεποιθηση,να μη χρειαζομαι την αποδοχη των αλλων.Περιττο να σου πω οτι ελεγα στον εαυτο μου εσυ θες να βγεις,εσυ θα παρεις τηλεφωνο.Με τα χρονια δεν χρειαζεται καν να λεω κατι στον εαυτο μου.Ξερω ποιους θελω κοντα μου,σε αποσταση κτλπ.Στειλε εσυ μηνυμα Ιωαννη,παρε εσυ τηλεφωνο, μην περιμενεις απο τους αλλους.Αν εσυ δειχνεις φοβικος κι ανασφαλης λογικο να σε εκμεταλευονται.Σε εναν μεγαλο βαθμο μαθαινουμε στους αλλους πως να μας συμπεριφερονται.Γιατι δεν το κανεις σαν ασκηση αυτοπεποιθησης, να παρεις εσυ τηλεφωνο;;