Ξερατά στην Ημισέληνο.
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 2 12 LastLast
Results 1 to 15 of 20
  1. #1
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2021
    Posts
    148

    Ξερατά στην Ημισέληνο.

    Bάρεσα πέντε- έξι γροθιές την κοιλιά μου.
    «Γαμημένο μείνε μέσα μου» ψέλλισα μέσα από τα δόντια. Μα σύντομα ακόμα μια μεγάλη γουλιά οινοπνεύματος ξεχύθηκε από τα σπλάχνα μου μέσα στους θάμνους. Σήκωσα το κεφάλι μου ψηλά. Σκούπισα με την παλάμη μου το μέτωπο. Λίγα ξερατά έσταξαν στο πιγούνι. Κόντευε Πανσέληνος.

    ----------------- ----------------- -----------------

    Απόγευμα, 17:09.

    -«Δεν πάω» είπα κι έγειρα την πλάτη μου στο κάθισμα της καρέκλας. Σταύρωσα τα γόνατα μου, έγλειψα ερωτικά το μεσαίο δάχτυλο μου και έσυρα το καλσόν. Πρόσεξα πως το είχα ξηλώσει.
    -«Θα πας» φώναξε αυστηρά.
    -« Με έχεις φάει από το πρωί. Άσε με την μαύρη να ηρεμίσω».
    -«Όλη τη μέρα κάθεσαι στο καναπέ και δεν κάνεις τίποτα. Μήτε το σπίτι δεν έχεις καθαρίσει. Ήθελα να ήξερα τι κάνεις όλη μέρα εδώ μέσα!».
    -«ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ!» ούρλιαξα και χτύπησα το χέρι μου στο τραπέζι. Το τασάκι αναπήδησε. Λίγη στάχτη χύθηκε. Έβγαλα ένα τσιγάρο από πακέτο του και το άναψα. Το γέμισα κραγιόν.
    «Ντύσου» πρόσταξε κοφτά.
    Δεν απάντησα μα σαν απόκριση σχημάτισα με το στόμα μου κυκλάκια καπνού ξεφυσώντας τα στο πρόσωπο του, που έβραζε από οργή.
    -«ΔΕΝ ΣΟΥ ΔΙΝΩ ΦΡΑΓΚΟ» ούρλιαξε ενώ σάλια πετάχτηκαν από το στόμα του. Στ’ άκουσμα της τελευταίας φράσης σηκώθηκα σφεντόνα, δίχως περιστροφές.
    Κάποια στιγμή με την άκρη του ματιού μου, παρατήρησα πως με παρακολουθούσε από την εσοχή της πόρτας να ξεντύνομαι. Έμεινα ολόγυμνη.
    «Χές ‘τον τον τρελοντόκτορα κι έμπα μέσα» του είπα κλείνοντας το μάτι.
    «Ντύσου» ούρλιαξε κι έκλεισε ορμητικά την πόρτα.
    «Μωρέ μπράβο ο Θείος, πυγμή που την έχει!» σκέφτηκα από μέσα μου.
    Μετά από λίγο νιαούρισα:
    «Daddy δεν έχω καλσόν. Τα έσκισα όλα».
    «Βάλε παντελόνι» απάντησε.
    «Δεν μου κάνει κανένα. Έχω αδυνατίσει πολύ».
    H πόρτα άνοιξε.
    «Θα ντυθείς ή θα μου σπάσεις τ’ αρχίδια;».
    Το πρόσωπο μου συνοφρυώθηκε ναζιάρικα. Έμπηξα τα κλάματα. Εξ επιτούτου. Οι γυναίκες, για όσους δεν γνωρίζετε, είναι εύκολες στην κλαψα. Ξάπλωσα στο κρεβάτι. Τα δάκρυα μου έσταξαν από τις σχισμές των ματιών μου. Μούσκεψαν το πάπλωμα. Ο Θείος δεν επέμεινε άλλο. Με πλησίασε χαϊδεύοντας με στην πλάτη.
    «Θέλω να φάω κάτι. Πεινάω πολύ» ψιθύρισα μέσα από τους λυγμούς μου.
    Εν τω μεταξύ ένα τηλεφώνημα που μεσολάβησε τον έκανε να φύγει σύντομα, μα προτού με αποχαιρετίσει με ένα βαθύ κι υγρό φιλί στο στόμα, άφησε 20 ευρώ στο κρεβάτι για να φάω, λέει κάτι. Μόλις άκουσα την πόρτα να κλείνει σηκώθηκα από το κρεβάτι περιχαρής. Ανασηκώθηκα στις μύτες των ποδιών μου κοιτώντας κάτω από το παράθυρο. Είδα το αμάξι του να ξεμακραίνει. Πλησίασα το 20ευρω στην μύτη μου και το μύρισα. Μύριζε έτσι όπως έπρεπε να μυρίζει. Πάτησα στο youtube «Winter Vivaldi». Το συνέδεσα με τα ηχεία στην διαπασών. Οι τοίχοι έτριξαν. Μεθυστικές νότες πλημμύρισαν το σπίτι. Φόρεσα το τζινάκι μου. Πράγματι δεν μου έκανε. Άρπαξα το καλσόν και το έδεσα σαν ζώνη σφίγγοντας το γύρω από τη μέση μου. Κατέβηκα τα σκαλιά δύο- δύο.
    Στο δρόμο έξω καθώς βγήκα κάτι τσιγγανόπουλα με περιτριγύρισαν με τα ποδήλατα.
    «Πως σε λένε εσένα;» ρώτησα τον έναν πλησιάζοντας τον.
    «Flori».
    Καβάλησα τη σέλα του με μιας.
    «Πάμε Flori»
    «Που;» ρώτησε το τσιγγανόπουλο γεμάτος έκπληξη.
    « Στου Παναγιώτη με τέρμα τα γκάζια!»
    Άρχισε το πεταλ να παίρνει φωτιά. Ξοπίσω ακολούθησαν κι άλλα έξι ποδήλατα. Ο δρόμος γέμισε με γέλια. Τα τσιγγανόπουλα σφύριζαν, έκαναν σούζες σταματώντας την κίνηση στους δρόμους. Μες την οχλαγωγία της πόλης και τα διάφορα κορναρίσματα εγώ έγερνα το κεφάλι μου γελώντας βροντερά. Έφτασα σύντομα με την κομπανία μου έξω από την κάβα. Πήδηξα από το ποδήλατο και μπούκαρα μέσα. Ο Παναγιώτης μόνο που δεν υποκλίθηκε αντικρίζοντας με.
    «Πιάσε ένα ουισκάκι σε προσφορά κι ένα Άσσος για τα παιδιά που ναι έξω!» Άρπαξα την σακούλα μου. Έδωσα το μπλε. Ξανά καβάλησα την σέλα. Χτύπησα τον Flori στη πλάτη φωνάζοντας « Πάμε μάγκες!». Ξεχυθήκαμε για ακόμη μια φορά στους δρόμους.
    Σταματήσαμε λίγο πιο κάτω από την πολυκατοικία. Πέταξα το πακέτο στον αέρα. Το έπιασε ο πιο μικρός. Σε εκείνη τη στιγμή, μια μικρή τσιγγανοπούλα με ένα μικρούλη στο βυζί της βγήκε έξω από ένα χαμόσπιτο. Μόλις μας είδε έτρεξε μέσα κι άφησε το μωρό «Φέρε ποτήρια» φώναξα ξοπίσω της ακολουθώντας την. Δυνάμωσε την μουσική και βγήκε έξω με ένα ντέφι στο χέρι. Άνοιξα το μπουκάλι και έχυσα μέσα στα πλαστικά ποτήρια. Όλοι τσουγκρίσαμε και πριν το καταλάβω, η μικρούλα πήδηξε στην μάντρα, σκαρφάλωσε ξυπόλητη σε ένα υπερυψωμένο βάραθρο και βάλθηκε να χτυπά το ντέφι σε ράθυμους ανατολίτικους ρυθμούς, λικνίζοντας εξαίσια την μέση της. Σύντομα κι άλλοι πλησίασαν μέσα από το σπίτι. Αναμοχλεύτηκα ανάμεσα στους τσιγγάνους. Τα ποτά έδιναν και έπαιρναν. Όπως και οι χοροί. Κάποια στιγμή μέσα στη ζαλούρα μου, κατάλαβα πως με επευφημούσαν ζητωκραυγάζοντας το όνομα μου.
    «Σμαρά, Σμαρά, Σμαρά!!!» με εκείνη τη χαρακτηριστική προσωδία που χαρακτηρίζει ετούτο το λαό. Με περικύκλωσαν. Άρχισα να χορεύω και εκείνοι να γουστάρουν! Το ουίσκι είχε κάνει τη δουλεία του. Φαινόμουν εύχαρης.
    Όμως όπως συμβαίνει συχνά, βαρέθηκα το γλεντοκόπι γρήγορα και χώθηκα πίσω από τους θάμνους του κήπου τους, που σας προανέφερα, χύνοντας ένα κάρο ξερατά κάτω από την ημισέληνο.
    Πολύ αργότερα και δίχως να με πάρει πρέφα κανείς, τρύπωσα από την πίσω πόρτα της πολυκατοικίας μου και ανέβηκα κάνοντας οχταράκια στην σκάλα. Άνοιξα την πόρτα. «Πολύ πλούτος!» είπα στον εαυτό μου. « Ίσως να μην σου πηγαίνει» ανταπάντησα. Χώθηκα κάτω από τα σκεπάσματα. Κοίταξα από την μπαλκονόπορτα. Μόνο ένα μέρος από το βουνό μπορούσα να αντικρίσω πασπαλισμένο με ελαφρύ χιόνι. «Χιόνισε ρε διάολε» είπα στον εαυτό μου. Μα σαν απόκριση της διαπίστωσης μου, άκουσα το νιαούρισμα της γάτας μου, η οποία σκαρφαλώνοντας στο κρεβάτι με πλησίασε νωχελικά γλείφοντας με στο πρόσωπο. Μέσα στην γλύκα του λήθαργου μου, άκουγα ακόμη τον απόηχο από τις τσιγγάνικες μελωδίες να παίζουν, ασταμάτητα.
    Βυθιζόμενη στον ύπνο ολοένα και πιο πολύ οι μελωδίες ξεμάκραιναν, γίνονταν μακρόσυρτες έως ότου σβήστηκαν από την δική μου, τουλάχιστον αντίληψη.
    Last edited by ioudinthi; 13-01-2022 at 23:15.

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2014
    Posts
    2,742
    τι τα γραφεις ολα αυτα; γραψε κανα ποιημα μπας και προκοψεις η κατι σχετικο για παιδακια και τετοια.

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2021
    Posts
    148
    Αυτά έχω. Αυτά γραφω.

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2014
    Posts
    2,742
    Quote Originally Posted by ioudinthi View Post
    Αυτά έχω. Αυτά γραφω.
    .........ενταξει.

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2013
    Posts
    1,040
    Τσιφτετέλι του σεληνόφωτος σε D Minor.
    ''Μισώ την ζωή απ'την αγάπη που της έχω'' - Fernando Pessoa

  6. #6
    garfield
    Guest
    Μονο εικοσι ευρω; Μας βγηκε λιγο τσιπης ο θειος.

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2016
    Location
    Planet Euphoria
    Posts
    2,876
    Quote Originally Posted by ioudinthi View Post
    Bάρεσα πέντε- έξι γροθιές την κοιλιά μου.
    «Γαμημένο μείνε μέσα μου» ψέλλισα μέσα από τα δόντια. Μα σύντομα ακόμα μια μεγάλη γουλιά οινοπνεύματος ξεχύθηκε από τα σπλάχνα μου μέσα στους θάμνους. Σήκωσα το κεφάλι μου ψηλά. Σκούπισα με την παλάμη μου το μέτωπο. Λίγα ξερατά έσταξαν στο πιγούνι. Κόντευε Πανσέληνος.

    ----------------- ----------------- -----------------

    Απόγευμα, 17:09.

    -«Δεν πάω» είπα κι έγειρα την πλάτη μου στο κάθισμα της καρέκλας. Σταύρωσα τα γόνατα μου, έγλειψα ερωτικά το μεσαίο δάχτυλο μου και έσυρα το καλσόν. Πρόσεξα πως το είχα ξηλώσει.
    -«Θα πας» φώναξε αυστηρά.
    -« Με έχεις φάει από το πρωί. Άσε με την μαύρη να ηρεμίσω».
    -«Όλη τη μέρα κάθεσαι στο καναπέ και δεν κάνεις τίποτα. Μήτε το σπίτι δεν έχεις καθαρίσει. Ήθελα να ήξερα τι κάνεις όλη μέρα εδώ μέσα!».
    -«ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ!» ούρλιαξα και χτύπησα το χέρι μου στο τραπέζι. Το τασάκι αναπήδησε. Λίγη στάχτη χύθηκε. Έβγαλα ένα τσιγάρο από πακέτο του και το άναψα. Το γέμισα κραγιόν.
    «Ντύσου» πρόσταξε κοφτά.
    Δεν απάντησα μα σαν απόκριση σχημάτισα με το στόμα μου κυκλάκια καπνού ξεφυσώντας τα στο πρόσωπο του, που έβραζε από οργή.
    -«ΔΕΝ ΣΟΥ ΔΙΝΩ ΦΡΑΓΚΟ» ούρλιαξε ενώ σάλια πετάχτηκαν από το στόμα του. Στ’ άκουσμα της τελευταίας φράσης σηκώθηκα σφεντόνα, δίχως περιστροφές.
    Κάποια στιγμή με την άκρη του ματιού μου, παρατήρησα πως με παρακολουθούσε από την εσοχή της πόρτας να ξεντύνομαι. Έμεινα ολόγυμνη.
    «Χές ‘τον τον τρελοντόκτορα κι έμπα μέσα» του είπα κλείνοντας το μάτι.
    «Ντύσου» ούρλιαξε κι έκλεισε ορμητικά την πόρτα.
    «Μωρέ μπράβο ο Θείος, πυγμή που την έχει!» σκέφτηκα από μέσα μου.
    Μετά από λίγο νιαούρισα:
    «Daddy δεν έχω καλσόν. Τα έσκισα όλα».
    «Βάλε παντελόνι» απάντησε.
    «Δεν μου κάνει κανένα. Έχω αδυνατίσει πολύ».
    H πόρτα άνοιξε.
    «Θα ντυθείς ή θα μου σπάσεις τ’ αρχίδια;».
    Το πρόσωπο μου συνοφρυώθηκε ναζιάρικα. Έμπηξα τα κλάματα. Εξ επιτούτου. Οι γυναίκες, για όσους δεν γνωρίζετε, είναι εύκολες στην κλαψα. Ξάπλωσα στο κρεβάτι. Τα δάκρυα μου έσταξαν από τις σχισμές των ματιών μου. Μούσκεψαν το πάπλωμα. Ο Θείος δεν επέμεινε άλλο. Με πλησίασε χαϊδεύοντας με στην πλάτη.
    «Θέλω να φάω κάτι. Πεινάω πολύ» ψιθύρισα μέσα από τους λυγμούς μου.
    Εν τω μεταξύ ένα τηλεφώνημα που μεσολάβησε τον έκανε να φύγει σύντομα, μα προτού με αποχαιρετίσει με ένα βαθύ κι υγρό φιλί στο στόμα, άφησε 20 ευρώ στο κρεβάτι για να φάω, λέει κάτι. Μόλις άκουσα την πόρτα να κλείνει σηκώθηκα από το κρεβάτι περιχαρής. Ανασηκώθηκα στις μύτες των ποδιών μου κοιτώντας κάτω από το παράθυρο. Είδα το αμάξι του να ξεμακραίνει. Πλησίασα το 20ευρω στην μύτη μου και το μύρισα. Μύριζε έτσι όπως έπρεπε να μυρίζει. Πάτησα στο youtube «Winter Vivaldi». Το συνέδεσα με τα ηχεία στην διαπασών. Οι τοίχοι έτριξαν. Μεθυστικές νότες πλημμύρισαν το σπίτι. Φόρεσα το τζινάκι μου. Πράγματι δεν μου έκανε. Άρπαξα το καλσόν και το έδεσα σαν ζώνη σφίγγοντας το γύρω από τη μέση μου. Κατέβηκα τα σκαλιά δύο- δύο.
    Στο δρόμο έξω καθώς βγήκα κάτι τσιγγανόπουλα με περιτριγύρισαν με τα ποδήλατα.
    «Πως σε λένε εσένα;» ρώτησα τον έναν πλησιάζοντας τον.
    «Flori».
    Καβάλησα τη σέλα του με μιας.
    «Πάμε Flori»
    «Που;» ρώτησε το τσιγγανόπουλο γεμάτος έκπληξη.
    « Στου Παναγιώτη με τέρμα τα γκάζια!»
    Άρχισε το πεταλ να παίρνει φωτιά. Ξοπίσω ακολούθησαν κι άλλα έξι ποδήλατα. Ο δρόμος γέμισε με γέλια. Τα τσιγγανόπουλα σφύριζαν, έκαναν σούζες σταματώντας την κίνηση στους δρόμους. Μες την οχλαγωγία της πόλης και τα διάφορα κορναρίσματα εγώ έγερνα το κεφάλι μου γελώντας βροντερά. Έφτασα σύντομα με την κομπανία μου έξω από την κάβα. Πήδηξα από το ποδήλατο και μπούκαρα μέσα. Ο Παναγιώτης μόνο που δεν υποκλίθηκε αντικρίζοντας με.
    «Πιάσε ένα ουισκάκι σε προσφορά κι ένα Άσσος για τα παιδιά που ναι έξω!» Άρπαξα την σακούλα μου. Έδωσα το μπλε. Ξανά καβάλησα την σέλα. Χτύπησα τον Flori στη πλάτη φωνάζοντας « Πάμε μάγκες!». Ξεχυθήκαμε για ακόμη μια φορά στους δρόμους.
    Σταματήσαμε λίγο πιο κάτω από την πολυκατοικία. Πέταξα το πακέτο στον αέρα. Το έπιασε ο πιο μικρός. Σε εκείνη τη στιγμή, μια μικρή τσιγγανοπούλα με ένα μικρούλη στο βυζί της βγήκε έξω από ένα χαμόσπιτο. Μόλις μας είδε έτρεξε μέσα κι άφησε το μωρό «Φέρε ποτήρια» φώναξα ξοπίσω της ακολουθώντας την. Δυνάμωσε την μουσική και βγήκε έξω με ένα ντέφι στο χέρι. Άνοιξα το μπουκάλι και έχυσα μέσα στα πλαστικά ποτήρια. Όλοι τσουγκρίσαμε και πριν το καταλάβω, η μικρούλα πήδηξε στην μάντρα, σκαρφάλωσε ξυπόλητη σε ένα υπερυψωμένο βάραθρο και βάλθηκε να χτυπά το ντέφι σε ράθυμους ανατολίτικους ρυθμούς, λικνίζοντας εξαίσια την μέση της. Σύντομα κι άλλοι πλησίασαν μέσα από το σπίτι. Αναμοχλεύτηκα ανάμεσα στους τσιγγάνους. Τα ποτά έδιναν και έπαιρναν. Όπως και οι χοροί. Κάποια στιγμή μέσα στη ζαλούρα μου, κατάλαβα πως με επευφημούσαν ζητωκραυγάζοντας το όνομα μου.
    «Σμαρά, Σμαρά, Σμαρά!!!» με εκείνη τη χαρακτηριστική προσωδία που χαρακτηρίζει ετούτο το λαό. Με περικύκλωσαν. Άρχισα να χορεύω και εκείνοι να γουστάρουν! Το ουίσκι είχε κάνει τη δουλεία του. Φαινόμουν εύχαρης.
    Όμως όπως συμβαίνει συχνά, βαρέθηκα το γλεντοκόπι γρήγορα και χώθηκα πίσω από τους θάμνους του κήπου τους, που σας προανέφερα, χύνοντας ένα κάρο ξερατά κάτω από την ημισέληνο.
    Πολύ αργότερα και δίχως να με πάρει πρέφα κανείς, τρύπωσα από την πίσω πόρτα της πολυκατοικίας μου και ανέβηκα κάνοντας οχταράκια στην σκάλα. Άνοιξα την πόρτα. «Πολύ πλούτος!» είπα στον εαυτό μου. « Ίσως να μην σου πηγαίνει» ανταπάντησα. Χώθηκα κάτω από τα σκεπάσματα. Κοίταξα από την μπαλκονόπορτα. Μόνο ένα μέρος από το βουνό μπορούσα να αντικρίσω πασπαλισμένο με ελαφρύ χιόνι. «Χιόνισε ρε διάολε» είπα στον εαυτό μου. Μα σαν απόκριση της διαπίστωσης μου, άκουσα το νιαούρισμα της γάτας μου, η οποία σκαρφαλώνοντας στο κρεβάτι με πλησίασε νωχελικά γλείφοντας με στο πρόσωπο. Μέσα στην γλύκα του λήθαργου μου, άκουγα ακόμη τον απόηχο από τις τσιγγάνικες μελωδίες να παίζουν, ασταμάτητα.
    Βυθιζόμενη στον ύπνο ολοένα και πιο πολύ οι μελωδίες ξεμάκραιναν, γίνονταν μακρόσυρτες έως ότου σβήστηκαν από την δική μου, τουλάχιστον αντίληψη.
    Την επόμενη φορά γλείψτο και αν τυχόν νιώσεις μία πίκρα στη γλώσσα σου σκέψου πως είναι γλυκιά αυτή η πίκρα και άστην να σε συνεπάρει! (το εικοσάρικο ή πενηντάρικο εννοώ μην μπερδεύεσαι!)

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2006
    Location
    Planet Love
    Posts
    23,537
    αμαν, σκαστε, σιχαθηκα...

  9. #9
    Senior Member
    Join Date
    May 2006
    Posts
    13,014
    Πολυ ωραιο κειμενο. Να λειπουν τα πικροχολα σχολια.
    [COLOR=#0000cd][SIGPIC][/SIGPIC]Εκφραζω προσωπικες αποψεις χωρις να ειμαι ειδικος.[/COLOR]

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2013
    Location
    αθηνα
    Posts
    16,721
    Quote Originally Posted by keep_walking View Post
    Πολυ ωραιο κειμενο. Να λειπουν τα πικροχολα σχολια.
    κηπ , θα προσεθετα και τα κακεντρεχη η κακοβουλα σχολια .........

  11. #11
    Elenia781
    Guest
    δεν μου προσφέρει κάτι η "γραφή" του εντυπωσιασμού. Ειναι σαν αιμώτωμα που δεν λεει να φυγει. Υπαρχουν περιοδικα θεματολογιας και περιοδικα που γραφουν μπουρδες. Ποιο θα δίνατε τα λεφτα σας για να διαβάσετε?

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2013
    Location
    αθηνα
    Posts
    16,721
    αν ημουν η ioudinthi μετα απο τα κακεντρεχη σχολια , δεν θα ξαναμπαινα στον κοπο να γραψω ..............οποιανου δεν του αρεσουν , προσπερνα τα ποστ αυτα , δεν τα σχολιαζει δυσμενως ..........εμενα μαρεσουν ........

  13. #13
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2014
    Posts
    2,742
    Quote Originally Posted by Elenia781 View Post
    δεν μου προσφέρει κάτι η "γραφή" του εντυπωσιασμού. Ειναι σαν αιμώτωμα που δεν λεει να φυγει. Υπαρχουν περιοδικα θεματολογιας και περιοδικα που γραφουν μπουρδες. Ποιο θα δίνατε τα λεφτα σας για να διαβάσετε?
    τι θες μα μας πεις;

  14. #14
    Elenia781
    Guest
    ότι το φορουμ ψυχολογιας/ψυχιατρικής δεν ειναι προσωπικό blog

  15. #15
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2014
    Posts
    2,742
    η ενοτητα γενικα στην οποια εγραψε το κειμενο προσφερετε για τετοια

Page 1 of 2 12 LastLast

Similar Threads

  1. Πόνος στην κοιλιά και στην πλατη
    By GeorgeK in forum Σωματόμορφες Διαταραχές (Υποχονδρίαση, Αρρωστοφοβία κτλ)
    Replies: 19
    Last Post: 09-01-2020, 21:26
  2. Φοιτητική ζωή στην Αθήνα ή στην Επαρχία;
    By Sowhat in forum Σχέσεις και Επικοινωνία
    Replies: 5
    Last Post: 20-10-2019, 23:18
  3. ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ - ΠΕΙΡΑΙΑ? ΜΕ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
    By Deleted-member-250416b in forum Εμπειρίες Ψυχοθεραπείας - Ψυχολογική & Ψυχιατρική Υποστήριξη
    Replies: 16
    Last Post: 21-08-2015, 09:08
  4. Ευχομαι Καλο ΠΑΣΧΑ! Να βρουμε ολοι μας την ΑΝΑΣΤΑΣΗ στην καρδια & στην ζωη!
    By giorgos panou in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 14
    Last Post: 05-05-2013, 14:42
  5. Ψυχίατρος στην Αθήνα.Ειδικευμένος στην ΙΔΨ υπάρχει ?
    By genehunter in forum Ψυχαναγκασμοί - Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή
    Replies: 5
    Last Post: 23-05-2011, 22:57

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •