Δεν ξέρω τι να κάνω με το μέλλον μου

[niaenn]

Ελπίζω να βλέπεις την ζημιά που σου κάνουν οι γονείς σου και τις ευθύνες που έχουν για το τι έζησες τότε. Αν ήταν δίπλα σου, αν γενικά σε στηριζαν η ζωή σου αλλά και ο χαρακτήρας σου θα ήταν διαφορετικος. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να μιλήσεις με ένα ψυχολόγο. Μια ολοκληρωμένη θεραπεία όμως. Θα συζητήσετε για την σχέση που έχεις με τους γονείς σου, για το τι έγινε τότε, για το τι ένιωσες, για το γεγονός ότι σαν άνθρωπος δεν μιλάς και αντιδράς σπάνια όταν κάτι σε ενοχλεί και γενικά να γνωρίσεις τον εαυτό σου καλύτερα.. Τους γονείς μας δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε αλλά μπορούμε να χτίσουμε ένα τοίχος για να σταματήσουν να μας πληγώνουν και να μας καταστρέφουν ότι χτίζουμε. Δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε και ούτε να τους κάνουμε να καταλάβουν αυτά που τους λέμε ή νιώθουμε ε αν δεν θέλουν να το κανουν. Όταν αγαπήσεις τον εαυτό σου, όταν σταθείς στα πόδια σου τότε θα αποφασίσεις για το μέλλον σου. Δεν θα πιαστείς από κανένα άντρα, δεν θα τρέξεις να κρυφτείς από το παρελθόν σου, ούτε θα μείνεις μέσα σε ένα κρεβάτι και να κλαις για την ζωή που είχες. Όταν ξεκαθαρίσουν όλα στον μυαλό σου, όταν αποβαλεις τις άσχημες αναμνήσεις, όταν αποκτήσεις φωνή τότε θα μπορείς να είσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου!

Πολύ σωστά. Πάντα έριχνα το φταίξιμο σε εμένα που είμαι έτσι και που το έζησα αυτό. Σε ευχαριστώ παρά μα παρά πολύ και πάλι

[george1520]

Πολύ σωστά. Πάντα έριχνα το φταίξιμο σε εμένα που είμαι έτσι και που το έζησα αυτό. Σε ευχαριστώ παρά μα παρά πολύ και πάλι

Δεν κάνει τίποτα. Ελπίζω να βοήθησα.

[Eagle guy]

Χαχα την σταμάτησα το Δεκέμβρη και είτε βγαίνω με το boyfriend είτε πάω σε ψυχολόγο και στο κέντρο σπουδών εξωτερικού ενω κάνω ότι πάω. Μπράβο σου είσαι θεος! Αν τους έλεγα ότι θέλω να σταματήσω θα με βρίζανε και δεν θα με στήριζαν, όπως έκαναν και περισυ που ήθελα να πάω ΙΕΚ και δεν με άφησαν αλλά και που ξαναεδωσα με έβριζαν, προτιμώ να τα κάνω στα κρυφά και μετά να βρω μια ιστορία να πω παρά να με φορτώσουν και με αλλά ψυχολογικά και στο τέλος να τα παρατήσω πάλι όλα

Κι έχει κι άλλο καλύτερο! Πριν το μάστερ στο εξωτερικό είχα πάει σε ένα μικρό πρόγραμμα στο εξωτερικό και οι γονείς μου νόμιζαν ότι είχα πάρει το πτυχίο. Εγώ χρωστούσα ένα μάθημα και την παρουσίαση της πτυχιακής και πήρα το αεροπλάνο και ήρθα εδώ κρυφά και τα έδωσα!

[niaenn]

Κι έχει κι άλλο καλύτερο! Πριν το μάστερ στο εξωτερικό είχα πάει σε ένα μικρό πρόγραμμα στο εξωτερικό και οι γονείς μου νόμιζαν ότι είχα πάρει το πτυχίο. Εγώ χρωστούσα ένα μάθημα και την παρουσίαση της πτυχιακής και πήρα το αεροπλάνο και ήρθα εδώ κρυφά και τα έδωσα!

Το έμαθαν ποτέ; Μπράβο πάντως, μια χαρά τα πηγές. Και σπουδές στο εξωτερικό και πρόγραμμμα και τα πάντα όλα τα έκανες

[Eagle guy]

Το έμαθαν και έγινε χαμός αλλά τι να κάνουμε, θέλουν να τα ελέγχουν όλα και δε γινόταν να τους κρύψω την ημερομηνία λήψης του πτυχίου, την έχει πάνω του, οπότε έπρεπε να τους το πω κάποια στιγμή

[Delmember2052020]

<<Εχω παει σε 4 μεχρι τωρα, οι 3 καλεσαν γονεις>> Απαραδεκτοι οι ψυχολογοι που μιλησαν στους γονεις σου που προφανως θα ηξεραν οτι δεν θα ηθελες να το μαθουν ή ηθελες?

[mindcrime]

Αττική μένω και θα κάνω foundation μάλλον εκτός αν το γλύτωσω με τον κορονοιο, έχω προφισιενσι αλλά είναι 3 χρόνια που το έχω πάρει και δεν μετράει πια για τα δεδομένα του εξωτερικού αλλά μπορεί να το δεχθούν τώρα με την καραντίνα γιατί δεν αφήνουν να δώσει κανείς το ielts. Κοιτάζω να βρω συγκάτοικο και να εργάζομαι εκεί ημιαπασχόληση ενώ σπουδάζω, δάνειο θα πάρω για τα δίδακτρα σίγουρα και το ξεπληρώνεις μόνο αν βγάζεις πάνω από 27 χιλιάδες το χρόνο αλλιώς σβήνεται. Οι γονεις μου είναι αρνητικοί για αυτή την επιλογή Φοβαμαι μήπως δεν τα καταφέρω εκεί πέρα. Σε ευχαριστώ για την κατανόηση και τη συμβουλή παρά πολύ!!

Αν έχεις CPE απο Cambridge το αναγνωριζουν στην Αγγλία εφ' όρου ζωής. Αν πας πανεπιστήμιο στην Αγγλία μετά το 2021 θα χρειαστείς βίζα καο για να σου τη δώσουν θα πρέπει να αποδείξεις ότι έχεις την οικονομική επάρκεια για να πληρώσεις τα fees για το course που θα ακολουθήσεις συν τα έξοδα διαβίωσης σου.

Η εναλλακτική που έχεις είναι να σπουδάσεις Σκωτία γιατί εκεί το σύστημα είναι διαφορετικό.

[niaenn]

<<Εχω παει σε 4 μεχρι τωρα, οι 3 καλεσαν γονεις>> Απαραδεκτοι οι ψυχολογοι που μιλησαν στους γονεις σου που προφανως θα ηξεραν οτι δεν θα ηθελες να το μαθουν ή ηθελες?

Τους είπα ότι ήρθα μόνη και δεν ήθελα να ανακατευτεί η οικογένεια μου. Ο ένας μάλιστα κάνει και οικογενειακή ψυχοθεραπεία και τους πήρε και τους είπε και το (φθηνότατο) κόστος. Εγώ συμφώνησα να καλεσθουν μόνο αν ξανα κάνω σκέψεις να βάλω τέλος στη ζωή μου και να με ενημερώσουν πριν το κάνουν. Δεν είχα κάνει, στο άκυρο τους πήραν τηλέφωνο οι περισσότεροι και ο ένας μάλιστα ένα μήνα αφού δεν είχα πατήσει στο ιατρείο και μετά το αρνήθηκε αφού του είπα ότι μπορώ να του κάνω καταγγελία για ιατρικό απόρρητο.

[niaenn]

Αν έχεις CPE απο Cambridge το αναγνωριζουν στην Αγγλία εφ' όρου ζωής. Αν πας πανεπιστήμιο στην Αγγλία μετά το 2021 θα χρειαστείς βίζα καο για να σου τη δώσουν θα πρέπει να αποδείξεις ότι έχεις την οικονομική επάρκεια για να πληρώσεις τα fees για το course που θα ακολουθήσεις συν τα έξοδα διαβίωσης σου.

Η εναλλακτική που έχεις είναι να σπουδάσεις Σκωτία γιατί εκεί το σύστημα είναι διαφορετικό.

Έχω το Camla που μετράει και για Cambridge αλλά δίνεις ielts. Το βάζει μεν στα πρόσοντα για να δείξεις ότι έχεις κάποιο ιστορικό αλλά δεν μετράει. Εντωμεταξύ αν έμπαινα στην ώρα μου το 2018 δεν θα είχα κανένα θέμα γιατί αυτή θα ήταν η τελευταία μου χρόνια, ήθελα παρά πολύ να φύγω εξωτερικό αλλά τα γνωστά «δεν έχουμε λεφτά» κλπ. Δεν θα μείνω στο Λονδίνο, άλλες πόλεις είναι πολύ πιο οικονομικές. Ήδη έχω βγει εργασία 2 ώρες την ημέρα 7ημερη και μου βγάζει τα έξοδα.

[niaenn]

Το έμαθαν και έγινε χαμός αλλά τι να κάνουμε, θέλουν να τα ελέγχουν όλα και δε γινόταν να τους κρύψω την ημερομηνία λήψης του πτυχίου, την έχει πάνω του, οπότε έπρεπε να τους το πω κάποια στιγμή

Πω πολύ κακό

[Eagle guy]

Έχω το Camla που μετράει και για Cambridge αλλά δίνεις ielts. Το βάζει μεν στα πρόσοντα για να δείξεις ότι έχεις κάποιο ιστορικό αλλά δεν μετράει. Εντωμεταξύ αν έμπαινα στην ώρα μου το 2018 δεν θα είχα κανένα θέμα γιατί αυτή θα ήταν η τελευταία μου χρόνια, ήθελα παρά πολύ να φύγω εξωτερικό αλλά τα γνωστά «δεν έχουμε λεφτά» κλπ. Δεν θα μείνω στο Λονδίνο, άλλες πόλεις είναι πολύ πιο οικονομικές. Ήδη έχω βγει εργασία 2 ώρες την ημέρα 7ημερη και μου βγάζει τα έξοδα.

Μπράβο! Όντως το Λονδίνο είναι πανάκριβο, αλλά γενικότερα η Βρετανία είναι ακριβή. Καλά πανεπιστήμια και φυσικά αγγλόφωνα έχει και η Ιρλανδία πάντως, και είναι εντός ΕΕ. Νομίζω και Σκωτία είναι δωρεάν τα προπτυχιακά

[niaenn]

Μπράβο! Όντως το Λονδίνο είναι πανάκριβο, αλλά γενικότερα η Βρετανία είναι ακριβή. Καλά πανεπιστήμια και φυσικά αγγλόφωνα έχει και η Ιρλανδία πάντως, και είναι εντός ΕΕ. Νομίζω και Σκωτία είναι δωρεάν τα προπτυχιακά

Είναι ακριβά, εγώ δεν θα μείνω σε εστία γιατί θέλει 500 το μήνα και πρέπει να έχω αλλά 200 για τη διαβίωση. Εξαρτάται τη πόλη φυσικά. Καμία σχέση το Λονδίνο με το Σαντερλαντ π.χ. Μου βρήκαν συγκάτοικο από το κέντρο foundation και θα δίνω 195 για το σπίτι + νερό κλπ. Η δουλειά θα μου δίνει 430 όποτε μου φτάνουν αλλιώς πιάνω άλλου με περισσότερες ώρες. Σκωτία είναι δύσκολα να δεχθούν κόσμο, θέλει πολλές προϋποθέσεις και ψηλό απολυτήριο γιατί πολλοί κάνουν αιτήσεις αφού είναι δωρεαν

[Sonia]

Εντάξει, για να είμαστε και λίγο δίκαιοι με τους ψυχολόγους, όπως γράφεις αυτή τη στιγμή, μου μοιάζεις σαν να αποτελεί πολύ μακρινή ανάμνηση η απόπειρα αυτοκτονίας, αλλά λες η τελευταία ήταν πριν ένα τρίμηνο. Αν διακρίναν αυτοκτονικές σκέψεις, η ανθρώπινη ζωή είναι πιο πάνω από το ιατρικό απόρρητο, είναι λογικό να θέλουν να ειδοποιήσουν/συμβουλεύσουν το περιβάλλον σου. Άλλο αν το περιβάλλον σου δεν φαίνεται να καταλαβαίνει την σοβαρότητα της κατάστασης ή να συμπεριφέρεται όπως θα ήθελες. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.

Εσύ θεωρείς αυτή τη στιγμή ότι έχεις σταθεροποιηθεί τόσο πολύ ψυχολογικά, έχεις αφήσει αυτές τις σκέψεις πίσω σου; Ότι η αλλαγή περιβάλλοντος θα τα γιατρέψει όλα; Μου αρέσει η αισιοδοξία σου, αλήθεια, δεν θέλω να στη σπάσω. Αλλά βλέπω ότι τα βλέπεις υπερ-αισιόδοξα τα του εξωτερικού ως προς το πρακτικό κομμάτι. Νομίζω ότι πρώτα θες ψυχοθεραπεία ώστε να βάλεις κάποια όρια στους δικούς σου και να δυναμώσεις ψυχικά, μετά να βρεις μία δουλειά εδώ αν δεν μπορούν να βοηθήσουν οικονομικά και στη συνέχεια ναι, να πας εξωτερικό ή όπου αλλού θες. Ωστόσο θες περισσότερα λεφτά από όσο νομίζεις για αρχή.

[Eagle guy]

Όπως είπε και η Σόνια, κιεγώ θεωρώ ότι πολύ βιάζεσαι. Καλύτερα να αυτονομηθείς εντός Ελλάδος πρώτα. Πάντως, αν επιμένεις για το εξωτερικό, να σκεφτείς και αγγλόφωνα σε Ολλανδία (κλασική αξία) και Γερμανία (έχουν αυξηθεί πολύ τελευταία και έχουν πολύ λίγα δίδακτρα + καλή ποιότητα ζωής χωρίς εξοντωτικές δουλειές). Βρήκες 195 λίρες το μήνα Αγγλία? Πού είναι αυτό? Απίστευτο μου φαίνεται! Νόμιζα ότι δε βρίσκεις κάτω από 400. Κι εγώ είχα ψάξει κάποια μέρη γιατί σκεφτομαι για δεύτερο μάστερ και να μείνω αυτή τη φορά εξωτερικό, αλλά η Βρετανία έχει πολλά δίδακτρα και μάλλον θα πάω αλλού.

[niaenn]

Εντάξει, για να είμαστε και λίγο δίκαιοι με τους ψυχολόγους, όπως γράφεις αυτή τη στιγμή, μου μοιάζεις σαν να αποτελεί πολύ μακρινή ανάμνηση η απόπειρα αυτοκτονίας, αλλά λες η τελευταία ήταν πριν ένα τρίμηνο. Αν διακρίναν αυτοκτονικές σκέψεις, η ανθρώπινη ζωή είναι πιο πάνω από το ιατρικό απόρρητο, είναι λογικό να θέλουν να ειδοποιήσουν/συμβουλεύσουν το περιβάλλον σου. Άλλο αν το περιβάλλον σου δεν φαίνεται να καταλαβαίνει την σοβαρότητα της κατάστασης ή να συμπεριφέρεται όπως θα ήθελες. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.

Εσύ θεωρείς αυτή τη στιγμή ότι έχεις σταθεροποιηθεί τόσο πολύ ψυχολογικά, έχεις αφήσει αυτές τις σκέψεις πίσω σου; Ότι η αλλαγή περιβάλλοντος θα τα γιατρέψει όλα; Μου αρέσει η αισιοδοξία σου, αλήθεια, δεν θέλω να στη σπάσω. Αλλά βλέπω ότι τα βλέπεις υπερ-αισιόδοξα τα του εξωτερικού ως προς το πρακτικό κομμάτι. Νομίζω ότι πρώτα θες ψυχοθεραπεία ώστε να βάλεις κάποια όρια στους δικούς σου και να δυναμώσεις ψυχικά, μετά να βρεις μία δουλειά εδώ αν δεν μπορούν να βοηθήσουν οικονομικά και στη συνέχεια ναι, να πας εξωτερικό ή όπου αλλού θες. Ωστόσο θες περισσότερα λεφτά από όσο νομίζεις για αρχή.

Είμαι πολύ καλύτερα κυρίως λόγο της σχέσης μου, είχα καιρό να ανοιχτώ σε έναν άνθρωπο και με βοήθησε πολύ, ήμασταν κάθε μέρα μαζί και ταξίδευε από τη πόλη που σπουδάζει για να με δει και έκανε τα πάντα για εμένα. Νόμιζα πως τέτοιοι άνθρωποι δεν υπάρχουν και μου άνοιξε τα μάτια, μου έδωσε ελπίδες.. έχω καλά νέα, ξεκίνησα σήμερα κιόλας ψυχοθεραπεία μέσω σκάιπ μέχρι να σταματήσει η καραντίνα με την ειδικό που μου άρεσε περισσότερο από όσους είχα επισκεφθεί στο παρελθόν αλλά είναι λίγο πιο ακριβή, αν και βρήκα πολύ πιο ακριβές στην «έρευνα» μου. Οι γονεις μου γνωρίζουν για τις απόπειρες και δεν ανακατευτήκαν και δεν τους πολύ ένοιαξε και το είπα στους γιατρούς, κάθε φορά που καλούσαν απλά μου απαγόρευαν να ξαναπάω και με ελέγχανε. Αισιόδοξη είμαι διότι ευτυχώς έχω αρκετά χρήματα στην άκρη να την βγάλω για έναν χρόνο φουλ εκεί, 200 θα είναι το δωμάτιο με συγκάτοικο όχι το νοίκι για ένα σπίτι ολόκληρο, λάθος το έγραψα , το νοίκι είναι 400+ αν θέλεις να μένεις μόνος σου, και θα είμαι σε πόλη εκτός κέντρου.